രണ്ട് കവിതകൾ

1. ഇ​രു​ട്ടും വെ​ളി​ച്ച​വും

അ​മ്മ​മ​ടി​യി​ലി​രി​ക്കു​ന്ന കു​ഞ്ഞ് ആ​കാ​ശ​ത്തേ​ക്ക് കൈ​നീ​ട്ടു​ന്നു.

എ​ന്നി​ട്ട​ത് അ​മ്മ​യെ നോ​ക്കു​ന്നു.

അ​മ്മ അ​തി​നെ നോ​ക്കി ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

അ​തും ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

ച​ന്ദ്ര​ന്റെ ര​ശ്മി​ക​ൾ വ​ന്ന് ര​ണ്ടു​പേ​രേ​യും തൊ​ടു​ന്നു.

അ​പ്പു​റം നി​ൽ​ക്കു​ന്ന ഇ​രു​ട്ട് അ​ൽ​പം പ​തു​ങ്ങു​ന്നു.

അ​ത് ഉ​രു​ളു​ക​യും നീ​ളു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു.

ചു​റ്റും കൈ​ക​ൾ വ​ള​ർ​ന്ന് അ​തൊ​രു ച​ക്രം​പോ​ലെ ക​റ​ങ്ങു​ന്നു.

ഇ​രു​ട്ട് വീ​ണ്ടും പ​ഴ​യ രൂ​പ​ത്തി​ലാ​കു​ന്നു.

അ​മ്മ​യും കു​ഞ്ഞും വെ​ളി​ച്ച​മാ​കു​ന്നു.

അ​വ​രു​ടെ രൂ​പ​ങ്ങ​ൾ ഒ​ന്നാ​കു​ന്നു.

വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ന്റെ ആ ​ഗോ​ളം വീ​ട്ടി​നു​മ്മ​റ​ത്തു​നി​ന്ന്

ആ​കാ​ശ​ത്തേ​ക്കു​രു​ളു​ന്നു.

ച​ന്ദ്ര​ൻ അ​ൽ​പം പ​രു​ങ്ങു​ന്നു.

അ​തും ഒ​രു ജീ​വി​യു​ടെ മ​ട്ടി​ൽ പെ​രു​മാ​റാ​ൻ തു​ട​ങ്ങു​ന്നു.

ചാ​ടി​ച്ചാ​ടി​പ്പോ​കു​ന്ന ച​ന്ദ്ര​നെ നോ​ക്കി

ഇ​രു​ട്ടു​കൊ​ണ്ടു​ള്ളൊ​രു കു​ഞ്ഞ് കൈ​കൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

ഇ​രു​ണ്ട അ​മ്മ ഒ​ക്ക​ത്ത് കു​ഞ്ഞി​നെ​യെ​ടു​ത്തു​കൊ​ണ്ട് ആ​കാ​ശ​ത്തേ​ക്കു നോ​ക്കി​നി​ൽ​ക്കു​ന്നു.

പെ​ട്ടെ​ന്നെ​ന്തോ ഓ​ർ​ത്തി​ട്ടെ​ന്ന​പോ​ലെ കു​ഞ്ഞി​നെ തെ​രു​തെ​രെ ഉ​മ്മ​വെ​ക്കു​ന്നു.

വെ​ളി​ച്ചം വീ​ടി​ന്റെ പി​ൻ​ഭാ​ഗ​ത്തൂ​ടെ​ത്തി അ​വ​രെ പൊ​തി​യു​ന്നു.

2. ക​ട​ൽ​പ​ക്ഷി​ക​ൾ

ക​ട​ൽ ഒ​ന്നു ച​ത്തു​കി​ട്ട​ണ​മെ​ന്നാ​ണ്

ക​ട​ൽ​പ​ക്ഷി​ക​ളു​ടെ ആ​ഗ്ര​ഹം.

അ​തി​ന്റെ ശ​രീ​ര​ത്തി​ൽ​നി​ന്ന് മു​ത്തു​ക​ൾ കൊ​ത്തി​യെ​ടു​ക്കാ​ലോ.

ച​പ്പി​യീ​മ്പി ര​സി​ക്കാ​ലോ.

എ​ന്നാ​ൽ മീ​നു​ക​ൾ ക​ട​ലി​നെ ചാ​വാ​ൻ സ​മ്മ​തി​ക്കി​ല്ല.

അ​വ സ്വ​ന്തം പ്രാ​ണ​നി​ൽ​നി​ന്ന്

ഓ​രോ വീ​തം

ക​ട​ലി​നു കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു.

അ​ന​ന്ത​കോ​ടി മീ​നു​ക​ളു​ടെ

ആ​യു​സ്സി​നാ​ൽ​ത്തു​ന്നി​യ നീ​ല​വ​സ്ത്ര​മ​ണി​ഞ്ഞ്

ക​ട​ൽ നൃ​ത്തം ചെ​യ്യു​ന്നു.

ക​ട​ൽ​പ​ക്ഷി​ക​ൾ

അ​സ്വ​സ്ഥ​ത​യോ​ടെ

ചി​ല​ച്ചും കാ​ട്ട​മി​ട്ടും

ക​ട​ലി​നെ​ച്ചു​റ്റി​പ്പ​റ്റി കാ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നു.