മ​ങ്ങി​യ വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ൽ

മ​ഴ​യും സ​ന്ധ്യ​യും.

വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ന്റെ ചാ​രം നി​റ​ഞ്ഞ എ​ന്റെ

ചെ​റി​യ ലോ​ക​ത്തി​ൽ, മ​രി​ച്ചു​പോ​യ

സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളെ​യോ​ർ​ത്ത് ഞാ​ൻ

ഇ​രി​ക്കു​ന്നു. അ​റി​യ​പ്പെ​ടു​ന്ന​വ​രും

അ​റി​യ​പ്പെ​ടാ​ത്ത​വ​രും. ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​ൽ

എ​നി​ക്ക് അ​ഭ​യം​ത​ന്ന​വ​ർ. അ​ന്ന​വും

അ​റി​വും ത​ന്ന​വ​ർ. ഓ​രോ മു​ഖ​ങ്ങ​ളും

തെ​ളി​ഞ്ഞു​മാ​യു​ന്നു.

എ​ന്റെ നി​സ്സ​ഹാ​യ​മാ​യ നി​ശ്ശ​ബ്ദ​ത

ചോ​ദി​ക്കു​ന്നു:

നി​ങ്ങ​ൾ എ​വി​ടെ​യാ​ണ്?

എ​ങ്ങോ​ട്ടാ​ണു പോ​യ​ത്?

ഇ​നി​യൊ​രി​ക്ക​ലും കാ​ണാ​നാ​വാ​തെ.

ഒ​രി​ക്ക​ലെ​ങ്കി​ലും,

ഒ​രി​ക്ക​ൽ​ക്കൂ​ടി,

ഒ​രി​ക്ക​ൽ മാ​ത്രം

ഒ​ന്നു കാ​ണാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ.

എ​നി​ക്കും ജീ​വി​തം തീ​രാ​റാ​യി.

തി​ര​ശ്ശീ​ല വീ​ഴാ​റാ​യി.

ദീ​പ​ങ്ങ​ൾ കെ​ടാ​റാ​യി.

സം​ഘ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ളും സം​ഭാ​ഷ​ണ​ങ്ങ​ളും

നി​ല​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞു.

സം​ഗീ​തം നേ​ർ​ത്തു​വ​രു​ന്നു.

വേ​ദി​യി​ൽ നി​ഴ​ലു​ക​ളാ​യി.

ചി​ല ഗ​ദ്ഗ​ദ​ങ്ങ​ൾ മാ​ത്ര​മാ​യി.

ഞാ​നി​ല്ലാ​താ​കു​മ്പോ​ൾ

നി​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള എ​ന്റെ

ഓ​ർ​മ​ക​ൾ​കൂ​ടി മാ​ഞ്ഞു​പോ​കു​ന്നു.

വാ​ക്കു​ക​ൾ?

നി​ഴ​ലു​ക​ൾ?

ചാ​രം?

ഇ​ല്ല.

ജീ​വി​തം താ​ൽ​ക്കാ​ലി​ക​മാ​യ

ഒ​രു സം​ഭ്ര​മം മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു.

ഒ​ന്നും അ​വ​ശേ​ഷി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ല്ല.

ഭീ​ഷ്മ​ർ പ​റ​യു​ന്നു:

കാ​ലം ഒ​രു​വ​നെ​യും കൂ​ടം​കൊ​ണ്ട്

ത​ല​യ്ക്ക​ടി​ച്ചു കൊ​ല്ലു​ന്നി​ല്ല. തെ​റ്റാ​യ

തീ​രു​മാ​ന​മെ​ടു​ക്കാ​ൻ അ​വ​നെ

പ്രേ​രി​പ്പി​ക്കു​ക മാ​ത്ര​മേ ചെ​യ്യു​ന്നു​ള്ളൂ.