മഴ

കു​ത്ത​നെ പെ​യ്യും

ചാ​ഞ്ഞു പെ​യ്യും

ചോ​ർ​ന്നൊ​ലി​ക്കും.

ആ​ദ്യ​മെ​ത്തു​ന്ന മി​ന്ന​ലും

അ​തു​ക​ഴി​ഞ്ഞെ​ത്തു​ന്ന ഇ​ടി​യും പ​റ​ഞ്ഞ​ത്,

ഇ​തൊ​ന്നു​മ​ല്ല,

മേ​ഘ​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ

ഒ​റ്റ ഭാ​വം​മാ​ത്രം.

ജൂ​ണി​ലാ​ണ് മ​ഴ കു​ട​യു​മാ​യെ​ത്തു​ന്ന​ത്.

പ​ള്ളി​ക്കൂ​ട​വും പ​ടി​പ്പു​ര​യും വാ​താ​യ​ന​ങ്ങ​ളും ചാ​രി

അ​ക​ത്തേ​ക്കു വ​രാ​തെ

പു​റ​ത്തു നി​ൽ​ക്കും.

എ​ല്ലാ മാ​ർ​ച്ചു മാ​സ​വും പി​രി​ഞ്ഞു​പോ​കു​മ്പോ​ൾ

ആ​രും കാ​ണാ​ത്ത ഒ​രു ചൂ​ടു​മ​ഴ പെ​യ്യും.

പ​രീ​ക്ഷ​ക്കാ​ലം

പി​രി​ഞ്ഞു പോ​ക്ക്

പ​ടി​യി​റ​ക്കം

പു​തി​യ​വ​ർ​ക്ക് വ​രാ​നു​ള്ള

വ​ഴി​യൊ​രു​ക്കം.

കി​ഴ​ക്ക​നാ​കാ​ശ​ത്തെ​ത്തു​മ്പോ​ൾ

മ​ല​യോ​ര ക​ർ​ഷ​ക​രും ശ​ത്രു​വാ​കും.

അ​പ്പോ​ൾ വ​ര​ൾ​ച്ച​യെ​ക്കു​റി​ച്ച്

ആ​രും പ​റ​യി​ല്ല.

ചി​ര്യോ​ണ്ട​നും കൈ​ക്കോ​ട്ട് താ​ഴെ​വെ​ച്ചു.

‘‘ഇ​ല്ല, ഇ​ന്നി​ത് തോ​രി​ല്ല.’’

അ​ന്ന​ന്നു കി​ട്ടു​ന്ന ഭ​ക്ഷ​ണം.

അ​ങ്ങ​നെ അ​യാ​ളേ​യും പ​ണി​മു​ട​ക്കി.

മ​ഴ

പ​ച്ച​മ​ര​ക്കാ​ടു​ക​ളി​ൽ ന​ന​യു​ന്നു.

ആ​രൊ​ക്കെ​യോ വ​സ്ത്രം മാ​റു​ന്നു.

റ​ബ​ർ​ത്തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ൾ​ക്ക്

റ​ബ​റു​ടു​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യി​ല്ല​ല്ലോ.

ഇ​ത്ര​യൊ​ക്കെ​യാ​യി​ട്ടും

മ​ഴ​യു​ടെ സ​ങ്ക​ടം ആ​രും പ​റ​യു​ന്നി​ല്ല.

ഓ​രോ മ​ഴ​യ്ക്ക് ശേ​ഷ​വും

പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ടു​ക​യും

അ​പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന

മ​ഴ​വി​ല്ലു​ക​ൾ.

ജ​ല​ദോ​ഷ​വും കൊ​തു​കും

എ​ല്ലാ കാ​ല​ത്തു​മു​ണ്ട്.

എ​ന്നി​ട്ടും പ​റ​യു​ന്നു,

‘‘എ​ന്തൊ​രു മ​ഴ.’’

പാ​വം, പെ​യ്യാ​നേ അ​റി​യൂ.

നീ​രാ​വി​യാ​യി​പ്പോ​യ​തൊ​ക്കെ

ക​ട​ലി​നും ഭൂ​മി​ക്കും

തി​രി​ച്ചു​ന​ൽ​കു​ന്ന നി​യോ​ഗം.