ഒറ്റയ്ക്കോ?

ക​ട​ലി​ലേ​ക്ക് തു​റ​ക്കു​ന്ന ജാ​ല​ക​ങ്ങ​ളും

കാ​റ്റൊ​ളി​ച്ചു​ക​ളി​ക്കു​ന്ന ഇ​ട​നാ​ഴി​ക​ളും

ആ​കാ​ശം ക​ട​ലി​നെ പ്ര​ണ​യ​പൂ​ർ​വം ക​ടാ​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​ത്

അ​തി​ഗൂ​ഢ​മാ​യി ഒ​പ്പി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന ചി​ല്ലു​പാ​ളി​ക​ളും

ഓ​ർ​മ​ക​ൾ പ്ര​ഭാ​ത, പ്ര​ദോ​ഷ ര​ശ്മി​ക​ളാ​യി കു​ട​ഞ്ഞു​വീ​ഴു​ന്ന

മ​ട്ടു​പ്പാ​വു​ക​ളു​മു​ള്ള ആ ​ഹോ​ട്ട​ലി​ന്റെ

ഇ​ര​ട്ട​മു​റി​യു​ടെ താ​ക്കോ​ൽ കൈ​മാ​റു​മ്പോ​ൾ

കൗ​ണ്ട​റി​ലെ യു​വാ​വ് ചോ​ദി​ച്ചു:

‘‘ഒ​റ്റ​യ്ക്കേ​യു​ള്ളൂ?’’

അ​യാ​ൾ ഇ​ട​തു​വ​ശ​ത്തേ​ക്ക് ക​ണ്ണു പാ​യി​ച്ച്

എ​ന്ത് വി​ഡ്ഢി​ച്ചോ​ദ്യ​മെ​ന്ന മ​ട്ടി​ൽനി​ന്നു.

ഔ​പ​ചാ​രി​ക​ത​യു​ടെ വി​ധേ​യ​ത്വം കാ​ണി​ച്ച്

പെ​ട്ടി​യൊ​തു​ക്കിവെ​ച്ച് തി​രി​ഞ്ഞുപോ​കു​മ്പോ​ൾ

റൂം​ബോ​യ് കു​ശ​ല​പ്പെ​ട്ടു

‘‘സാ​ർ ഒ​റ്റ​യ്ക്ക്…’’

അ​യാ​ൾ കൈ ​ഹൃ​ദ​യ​ത്തോ​ടു ചേ​ർ​ത്തു.

രാ​ത്രി​യി​ൽ തി​ര​മാ​ല​ക​ൾ, ന​ക്ഷ​ത്ര​ങ്ങ​ൾ

മാ​ന​ത്ത് പൂ​ത്ത മു​ല്ല​ക​ൾ, പി​ച്ചി​ക​ൾ

ധൃ​തി​യി​ൽ വ​ന്നു​പോ​യ കൊ​ള്ളി​മീ​ൻ

ഒ​ന്നു​ര​ണ്ടു തു​ള്ളി സ്നേ​ഹം നെ​റ്റി​യി​ലു​റ്റി​ച്ചു​മ​റ​ഞ്ഞ കു​ഞ്ഞു​മ​ഴ

ആ​രും ചോ​ദി​ക്കാ​തി​രു​ന്നി​ല്ല

‘‘ഒ​റ്റ​യ്ക്കാ​ണോ?’’

അ​യാ​ൾ​ക്ക് ചി​രിവ​ന്നു.

വി​ദൂ​ര​ത​യി​ലെ​വി​ടെ​യോ

അ​തേ​സ​മ​യം തി​ര​ക്കി​ട്ട് ന​ട​ന്നു​പോ​യി​രു​ന്ന ഒ​രു​വ​ളു​ടെ

ചു​മ​ലി​ലാ​രോ തൊ​ട്ട​പോ​ലെ.

കൈ ​പി​ടി​ച്ച് ‘‘പോ​രു​ന്നി​ല്ലേ?’’ എ​ന്നു ചോ​ദി​ച്ച​പോ​ലെ.

രാ​വേ​റെ​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ

ചേ​ർ​ത്താ​രോ പു​ണ​ർ​ന്ന​പോ​ലെ.

ഒ​റ്റ​യ്ക്ക​ല്ല​ല്ലോ…

അ​വ​ളും ചി​രി​ച്ചു.