അനാഥമായിപ്പോയ കവിത

ഞാ​ൻ വെ​ളു​പ്പാ​ൻ കാ​ല​ത്ത്

ന​ട​ക്കാ​ൻ ഇ​റ​ങ്ങി​യ​താ​യി​രു​ന്നു

കി​ളി​ക​ളു​ടെ നേ​ർ​ത്ത നാ​ദം

തി​ള​ങ്ങു​ന്ന സൂ​ര്യ​വെ​ളി​ച്ചം

പ​ര​ക്കു​ന്ന

പ്ര​സ​രി​പ്പ്

പു​ൽ​ത്ത​കി​ടി​യി​ൽ

ഒ​രു ക​വി​താ ആ​ശ​യം

വീ​ണു കി​ട​ക്കു​ന്നു

അ​ത് വി​ങ്ങി​ക്ക​ര​ഞ്ഞു

എ​ന്നെ അ​രി​കി​ലേ​ക്ക്

വി​ളി​ച്ചു

‘‘നി​ന്റെ കോ​ടി​യ മു​ഖ​വും

ക​രു​വാ​ളി​ച്ച ചു​ണ്ടും ക​ണ്ടി​ട്ട്

ഒ​രു കാ​ൽ​ക​വി പോ​ലെ​യു​ണ്ട്

ഫേ​സ് ബു​ക്ക്‌ ക​വി​ക​ൾ ക​ണ്ടാ​ൽ

അ​വ​രു​ടെ പേ​രി​ൽ

എ​ന്നെ​യെ​ടു​ത്ത്

ഓ​ൺ​ലൈ​നി​ലി​ടും

അ​വി​ടെ വി​ക​ലാം​ഗ​നാ​യി കി​ട​ക്കു​ന്ന​തി​നേ​ക്കാ​ൾ

ഇ​വി​ടെ കി​ട​ന്നു

മ​രി​ക്കു​ന്ന​താ​ണ് ഭേ​ദം

മ​നു​ഷ്യ​ർ​ക്ക്

പു​തി​യ വെ​ളി​ച്ചം ന​ൽ​കു​ന്ന

ആ​ശ​യ​മാ​ണ് ഞാ​ൻ

ക​ഴി​യു​മെ​ങ്കി​ൽ

എ​ന്നെ ഒ​രു സു​ന്ദ​ര​ക​വി​ത​യാ​ക്കൂ’’

ഞാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു

‘‘നി​ന്നെ ക​ണ്ട​പ്പോ​ഴേ

ഒ​ഴി​ഞ്ഞു​മാ​റാ​ൻ

നോ​ക്കി​യ​താ​ണ്

ഞാ​ൻ ക​വി​ത​യെ​ഴു​ത്ത്

നി​ർ​ത്തി

അ​ത് പൊ​ല്ലാ​പ്പാ​ണ്

പ​ക​രം ചേ​മ്പും

കാ​ച്ചി​ങ്ങ​യും

ന​ട്ടു​വ​ള​ർ​ത്തു​ന്നു

ആ​ട്ടെ

ഈ ​വ​ഴി

സ​ച്ചി​ദാ​ന​ന്ദ​നോ

റ്റൊ​മാ​സ് ട്രാ​ൻ​സ്ട്രൊ​മ​റോ

ക​ട​ന്നു​പോ​യോ

അ​വ​രു​ടെ ഓ​ർ​മ​യി​ൽ​നി​ന്നും

ഊ​ർ​ന്നു​വീ​ണ​താ​ണോ നീ’’

‘‘​അ​ല്ലേ​യ​ല്ല’’

അ​ത് വീ​ണ്ടും മോ​ങ്ങി

‘‘മ​നു​ഷ്യ​ർ​ക്ക്

പു​തി​യ വെ​ളി​ച്ച​മേ​കാ​ൻ

ദൈ​വം എ​ന്നെ ഇ​വി​ടെ

കൊ​ണ്ടി​ട്ട​താ​ണ്

അ​തി​നു​ശേ​ഷം

പു​ള്ളി​ക്ക്

ഒ​രു ഉ​ത്ത​ര​വാ​ദി​ത്ത​വും ഇ​ല്ല

ഞാ​ൻ ഇ​വി​ടെ കി​ട​ന്ന്

ശ്വാ​സം കി​ട്ടാ​തെ മ​രി​ച്ചു​പോ​കും’’

ക​രു​ണ തോ​ന്നി

ഞാ​ൻ അ​തി​നെ​യെ​ടു​ത്ത്

വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു പോ​യി

ഒ​രു അ​ല​മാ​രി​യി​ൽ സൂ​ക്ഷി​ച്ചു​വെ​ച്ചു

പി​ന്നീ​ട് ആ ​കാ​ര്യം വി​ട്ടു​പോ​യി

ഒ​രു​ദി​വ​സം നോ​ക്കി​യ​പ്പോ​ൾ

അ​തി​നെ അ​വി​ടെ ക​ണ്ടി​ല്ല

പി​ന്നെ​യൊ​രു നാ​ൾ

മ​ഹാ​ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ൾ

വാ​യി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കേ

വ​രി​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ അ​തി​നെ ക​ണ്ടു

ഭാ​ഗ്യം!

മു​മ്പേ

ആ​വി​ഷ്ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​ത്

പി​ന്നീ​ട് ആ​വി​ഷ്‍ക​രി​ക്ക​ണ്ട​ല്ലോ