മുടിയറകൾ -നോവൽ 23

98

വെ​രോ​ണി സാ​വ​കാ​ശം മു​റി​യി​ലേ​ക്കു ക​യ​റി. വാ​തി​ൽ​പാ​ളി​യി​ൽ അ​വ​രു​ടെ വി​ള​റി​യ വി​ര​ലു​ക​ളാ​ണ് ജോ​സ​ഫൈ​ൻ ആ​ദ്യം ക​ണ്ട​ത്. എ​ഴു​തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന ഡ​യ​റി വേ​ഗം മേ​ശ​ക്കു​ള്ളി​ലേ​ക്കു വെ​ച്ചു. എ​ന്തി​നാ​ണ് വ​ന്ന​തെ​ന്ന് ചോ​ദി​ച്ചി​ട്ടും ഒ​ന്നും​ മി​ണ്ടാ​തെ നി​ന്ന വെ​രോ​ണി​യോ​ട് ദേ​ഷ്യ​ത്തി​ൽ എ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ പ​റ​ഞ്ഞു. ഉ​റ​ക്കെ​യു​ള്ള സം​സാ​രം കേ​ട്ട് ആ​ഗ്ന​സ് എ​ത്തു​മ്പോ​ൾ ക​ര​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ട് മു​റി​യി​ൽ​നി​ന്നി​റ​ങ്ങു​ന്ന വെ​രോ​ണി​യെ​യാ​ണ് ക​ണ്ട​ത്.

“എ​ന്തി​നാ സി​സ്റ്റ​റേ അ​വ​രെ ക​ര​യി​ച്ച​ത്. സു​ഖ​മി​ല്ലാ​ത്ത ആ​ളാ.”

മു​റി​വേ​റ്റ ശ​ല​ഭ​ത്തി​ന്റെ പി​ട​ച്ചി​ൽ​പോ​ലെ ഭി​ത്തി​യി​ൽ പി​ടി​ച്ച് ന​ട​ക്കു​ന്ന വെ​രോ​ണി​യു​ടെ പി​ന്നാ​ലെ ജോ​സ​ഫൈ​ൻ ചെ​ന്നു.

“സോ​റി. എ​നി​ക്ക​റി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.”

സ​ങ്ക​ടം മാ​യ്​ച്ചൊ​രു ചി​രി തി​രി​കെ ജോ​സ​ഫൈ​ന് കൊ​ടു​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യാ​തെ വെ​രോ​ണി മു​റി​യി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി.

കാ​ൽ​മു​ട്ടു​ക​ൾ നെ​ഞ്ചോ​ടു ചേ​ർ​ത്ത് രാ​ത്രി വൈ​കി​യും​ വെ​രോ​ണി കി​ട​ക്ക​യി​ൽ കു​ത്തി​യി​രു​ന്നു. കു​ഴ​പ്പം​പി​ടി​ച്ച ചി​ല​തെ​ല്ലാം മ​ഠ​ത്തി​ൽ ന​ട​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ. ഭ​യ​പ്പെ​ടേ​ണ്ട, ക​ർ​ത്താ​വ് കൂ​ടെ​യു​ണ്ട് എ​ന്നൊ​ക്കെ ത​നി​ക്കു​മാ​ത്രം കേ​ൾ​ക്കാ​വു​ന്ന സ്വ​ര​ത്തി​ൽ പ​റ​ഞ്ഞുതു​ട​ങ്ങി.

ഏ​ങ്ങ​ല​ടി കേ​ട്ട് ആ​ഗ്ന​സ് എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു.

“ക​ര​യ​ല്ലേ.”

ന​ര ക​യ​റി​യ വെ​രോ​ണി​യു​ടെ മു​ടി​യൊ​തു​ക്കി ആ​ഗ്ന​സ് ഒ​രു റി​ബ​ണി​ന് കെ​ട്ടി, നെ​റ്റി​യി​ൽ പ​തു​ക്കെ ത​ട​വി.

കു​ട്ടി​ക്കാ​ല​ത്ത് നെ​റു​ക​യി​ൽ ത​ട​വു​മ്പോ​ൾ അ​മ്മാ​മ്മ​ നി​റ​യെ ക​ഥ​ക​ൾ പ​റ​യു​മാ​യി​രു​ന്നു. മി​ക്ക​ ക​ഥ​ക​ളി​ലും നാ​യ​ക​ൻ ന​സ്രാ​യ​നാ​ണ്. ഭ​യ​പ്പെ​ടേ​ണ്ട എ​ന്നൊ​രു വാ​ക്ക് അ​വ​ൻ ആ​വ​ർ​ത്തി​ക്കും.

മുന്നൂ​റ്റി​യ​റു​പ​ത്തി​യ​ഞ്ച് പ്രാ​വ​ശ്യം തു​ട​ർ​ച്ച​യാ​യി ‘ഭ​യ​പ്പെ​ടേ​ണ്ട’ എ​ന്നെ​ഴു​തു​ക​യോ പ​റ​യു​ക​യോ ചെ​യ്താ​ൽ ഏ​തു പേ​ടി​യും മാ​റു​മെ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞ് അ​മ്മാ​മ്മ വേ​ദ​പു​സ്ത​കം എ​ടു​ത്തുത​രും.

“ശ​രി​യാ​ണോ അ​മ്മാ​മ്മേ?”

“കു​ഞ്ഞ് എ​ണ്ണിനോ​ക്ക്.”

ചു​വ​പ്പ് മ​ഷി​ക്ക് ‘ഭ​യ​പ്പെ​ടേ​ണ്ട’ എ​ന്ന വാ​ക്കു​ക​ളു​ടെ അ​ടി​യി​ൽ വ​ര​ച്ചു. ചോ​ര​നി​റ​ത്താ​ൽ വേ​റി​ട്ട തി​രു​വെ​ഴു​ത്തു​ക​ൾ എ​ണ്ണി. അ​മ്മാ​മ്മ പ​റ​ഞ്ഞ​തി​നേ​ക്കാ​ൾ നാ​ലെ​ണ്ണം കു​റ​വ്.

‘‘തെ​റ്റി​യ​താ​വും. ഒ​ന്നു​കൂ​ടി എ​ണ്ണ്.’’

വെ​രോ​ണി വീ​ണ്ടും എ​ണ്ണി. അ​പ്പോ​ൾ മൂ​ന്നെ​ണ്ണം കൂ​ടു​ത​ൽ. എ​ണ്ണ​ലി​ന്റെ ആ​വ​ർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ളി​ൽ ത​ല​മു​ടി പി​ടി​ച്ചു​വ​ലി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. പി​ഴു​തു​പോ​കു​ന്ന മു​ടി​യി​ഴ​ക​ളു​ടെ എ​ണ്ണം കൂ​ടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ക​റു​ത്ത​ കു​ന്നു​പോ​ലെ പു​സ്ത​ക​ത്തി​ൽനി​ന്ന് വാ​ക്കു​ക​ൾ അ​വ​ളു​ടെ ക​ണ്ണി​ലേ​ക്ക് ഉ​യ​ർ​ന്നു. അ​തൊ​രു ചു​ഴി​പോ​ലെ മു​റി​ക്ക് ചു​റ്റും ക​റ​ങ്ങി. നോ​ക്കി​നി​ൽ​ക്കെ വാ​ലും കൊ​മ്പും രൂ​പ​പ്പെ​ട്ടു. പൊ​ത്തി​പ്പി​ടി​ച്ചി​ട്ടും ഒ​രു വാ​ൾ ക​ട​ക്കു​ന്ന വേ​ദ​ന​യോ​ടെ അ​ടി​യു​ടു​പ്പി​ലേ​ക്ക​ത് ക​യ​റി.

പേ​ടി നി​റ​ഞ്ഞ ക​ഥ​ക​ളൊ​ന്നും അ​വ​ളോ​ട് പ​റ​യ​രു​തെ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞ് വെ​രോ​ണി​യു​ടെ അ​പ്പ​ൻ അ​മ്മാ​മ്മ​യെ വി​ല​ക്കി. എ​ന്നി​ട്ടും ഇ​രു​ട്ടു തി​ങ്ങു​ന്ന രാ​ത്രി​ക​ളി​ൽ വെ​രോ​ണി അ​വ​രു​ടെ ക​ഥ​ക​ളോ​ർ​ത്തു കി​ട​ന്നു.

മു​തി​ർ​ന്ന​തോ​ടെ കോ​ൺ​വെ​ന്റി​ൽ പോ​ക​ണ​മെ​ന്ന് വാ​ശി​പി​ടി​ച്ചു. സു​ഖ​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​ൾ മ​ഠ​ത്തി​ൽ പോ​യാ​ൽ ആ​രു നോ​ക്കു​മെ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞ് വീ​ട്ടി​ലു​ള്ള​വ​ർ​ക്ക് എ​തി​ർ​പ്പ്. അ​വ​ളു​ടെ ആ​ഗ്ര​ഹം അ​താ​ണെ​ങ്കി​ൽ പൊ​യ്ക്കോ​ട്ടെ​യെ​ന്ന് അ​പ്പ​ൻ.

മ​ഠ​ത്തി​ലെ​ത്തി​യി​ട്ടും വീ​ട്ടി​ലെ ശീ​ല​ങ്ങ​ൾ മാ​റ്റാ​നാ​യി​ല്ല. പ്ര​ലോ​ഭ​ക​ൻ അ​തി​ലൂ​ടെ ക​യ​റു​മെ​ന്ന പേ​ടി​യി​ൽ ഒ​ന്നി​നു മീ​തെ ഒ​ന്നു​കൂ​ടി ഉ​ടു​ത്തു. ഇ​പ്പോ​ഴ​തി​ല്ലാ​തെ ഉ​റ​ങ്ങാ​ൻ ക​ഴി​യി​ല്ല. അ​ടി​വ​സ്ത്രം മാ​റാ​ത്ത​തി​ന്റെ പേ​രി​ൽ മ​ദ​ർ വ​ഴ​ക്കു പ​റ​യും. ചൊ​റി​ഞ്ഞു പൊ​ട്ടി​ത്തു​ട​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ തൂ​ങ്ങ​പ്പെ​ട്ട രൂ​പ​ത്തി​ന്റെ തു​ട​യി​ടു​ക്കി​ലാ​ണ് ക​ണ്ണെ​ത്തു​ക. അ​വ​നെ ആ​ദ്യം നാ​ലാ​ണി​യി​ൽ ത​റ​ക്കാ​നാ​ണ് തീ​രു​മാ​നി​ച്ച​ത്. നോ​ക്കി​നി​ന്ന​വ​രു​ടെ ക​ളി​യാ​ക്ക​ൽ ക​ണ്ടാ​ണ് ഒ​റ്റ​ക്ക​ണ്ണ​നാ​യ റോ​മ​ൻ പ​ട​യാ​ളി ര​ണ്ടു​ കാ​ലും ചേ​ർ​ത്ത് ത​റ​ച്ച​ത്. ലോ​ഞ്ചി​നോ​സ് എ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു അ​യാ​ളു​ടെ പേ​ര്. ആ​ളു​ക​ൾ പ​രി​ഹാ​സം തു​ട​രു​ന്ന​ത് ക​ണ്ട് അ​വ​ൻ കു​ന്തം​കൊ​ണ്ടു വി​ലാ​പ്പു​റ​ത്ത് കു​ത്തി അ​വി​ട​ത്തെ പീ​ഡ​ക​ൾ അ​വ​സാ​നി​പ്പി​ച്ചു.

ക്രൂ​ശി​ത​രൂ​പം കാ​ണു​മ്പോ​ഴെ​ല്ലാം ഓ​ർ​ക്കാ​റു​ള്ള അ​മ്മാ​മ്മ​യു​ടെ ക​ഥ​ക​ളി​ൽ മു​ഴു​കി വെ​രോ​ണി ആ​ഗ്ന​സി​നോ​ട് ചോ​ദി​ച്ചു:

‘‘ജീ​വ​ൻ പോ​കാ​തെ വി​ഷ​മി​ക്കു​ന്ന​വ​രെ മ​ര​ണ​ത്തി​നു സ​ഹാ​യി​ക്കു​ന്ന​തും ഒ​രു പു​ണ്യപ്ര​വ​ൃത്തി​യ​ല്ലേ...”

“ഇ​ങ്ങ​നെ​യൊ​ന്നും പ​റ​യ​ല്ലേ... വെ​രോ​ണി സി​സ്റ്റ​റേ.”

ആ​ഗ്ന​സ് നെ​റ്റി​യി​ൽ ത​ട​വു​ന്ന​ത് നി​ർ​ത്തി. കാ​ൽ​മു​ട്ടു​ക​ളി​ലേ​ക്ക് ത​ല​ചേ​ർ​ത്ത് വെ​രോ​ണി ത​നി​ക്കു​ള്ള ഭൂ​മി​യി​ലെ​ ഇ​ടം ഒ​ന്നു​കൂ​ടി ചെ​റു​താ​ക്കി.

‘‘ആ​ർ​ക്കും എ​ന്നെ ഇ​ഷ്ട​മ​ല്ല.’’

“ഇ​ഷ്ട​മു​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ട​ല്ലേ ഞാ​നി​ങ്ങ​നെ കൂ​ട്ടു​കി​ട​ക്കു​ന്ന​ത്.”

“രാ​ത്രി ഇ​റ​ങ്ങി​ന​ട​ക്കു​മെ​ന്ന് പേ​ടി​ച്ചി​ട്ട​ല്ലേ...”

“അ​ല്ല. ശ​രി​ക്കും ഇ​ഷ്ട​മു​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ട്.”

“ആ​ഗ്ന​സേ, ഇ​വി​ടെ എ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ ര​ഹ​സ്യ​മാ​യി ന​ട​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ എ​ന്തി​നാ​ണ് പു​തി​യ സി​സ്റ്റ​ർ എ​ന്നെ വ​ഴ​ക്കു പ​റ​ഞ്ഞ​ത്.”

വെ​രോ​ണി​യോ​ട് പ​റ​യ​രു​തെ​ന്ന് മ​ദ​റി​ന്റെ വി​ല​ക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടും, മ​ല​മു​ക​ളി​ലെ മ​ഠ​ത്തി​ൽ മേ​ബി​ളും അ​മ​ല​യുംകൂ​ടി പോ​യ​തും, ആ​ബേ​ല​മ്മ​യെ ദൈ​വ​ദാ​സി​യാ​ക്കാ​ൻ തീ​രു​മാ​നി​ച്ച​തും ആ​ഗ്ന​സ് പ​റ​ഞ്ഞു.

“ക​ഴി​ഞ്ഞദി​വ​സം മാ​മ്പ​ള്ളി​യ​ച്ച​നാ​ണ് തീ​രു​മാ​നം അ​റി​യി​ച്ച​ത്. ക​ട​പ്പു​റ​ത്തു​നി​ന്നു​ള്ള ആ​ളാ​യ​തു​കൊ​ണ്ട് സി​സ്റ്റ​ർ ഉ​ഷ​യെ ഒ​ഴി​വാ​ക്കി. സു​ഖ​മി​ല്ലാ​തെ കി​ട​പ്പാ​യ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് വെ​രോ​ണി അ​തൊ​ന്നും അ​റി​യാ​തെ പോ​യ​ത്.”

‘‘എ​നി​ക്ക് ആ​ബേ​ല​മ്മ​യെ അ​റി​യാം. മ​ഠ​ത്തി​ൽ ചേ​രാ​നെ​ത്തി​യ ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം അ​മ്മ​യാ​ണ് നോ​ക്കി​യി​രു​ന്ന​ത്.”

വെ​രോ​ണി ആ​ബേ​ല​മ്മ​യെ​ക്കു​റി​ച്ച് സം​സാ​രി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​തോ​ടെ തൊ​ട്ട​ടു​ത്ത മു​റി​യി​ലെ മേ​ബി​ളി​നെ ആ​ഗ്ന​സ് വി​ളി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു വ​ന്നു.

“വെ​രോ​ണി​ക്ക് ആ​ബേ​ല​മ്മ​യെ​ക്കു​റി​ച്ച് അ​റി​യാം.”

അ​വ​രു​ടെ ബു​ദ്ധി​മു​ട്ട് ക​ണ്ട് ചാ​രി​യി​രി​ക്കാ​ൻ ഭി​ത്തി​യോ​ടു ചേ​ർ​ത്തൊ​രു ത​ല​യി​ണ മേ​ബി​ൾ വെ​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു.

മ​ഠ​ത്തി​ൽ ചേ​ർ​ന്ന​തു മു​ത​ലു​ള്ള കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ വെ​രോ​ണി പ​റ​ഞ്ഞു​തു​ട​ങ്ങി.

തൂ​ക്കു​മേ​ട്ടി​ൽ​വെ​ച്ചാ​ണ് ഞാ​ൻ ആ​ബേ​ല​മ്മ​യെ കാ​ണു​ന്ന​ത്. സ​ഭ പ​ഠി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു കൂ​ടാ​തെ ചി​ല പ്ര​മാ​ണ​ങ്ങ​ളും ച​ട്ട​ങ്ങ​ളും ആ​ബേ​ല​മ്മ പ​രി​ശീ​ലി​പ്പി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. നൊ​വി​സു​ക​ൾ​ക്ക് വേ​ദോ​പ​ദേ​ശം ന​ൽ​കു​മ്പോ​ൾ ഒ​ച്ച താ​ഴ്ത്തി അ​മ്മ അ​തെ​ല്ലാം പ​റ​യും.

ക്ലാ​സ് തു​ട​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ മു​ത​ൽ അ​വ​ർ​ക്കൊ​രു വെ​പ്രാ​ള​മാ​ണ്. മ​ഠ​ത്തി​ലു​ള്ള​വ​ർ കേ​ൾ​ക്കാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് വ​ന്നാ​ണ് സം​സാ​രം. കേ​ട്ട​തൊ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞു​ന​ട​ക്ക​രു​തെ​ന്ന് ആ​വ​ർ​ത്തി​ക്കും. ആ​കെ ഇ​ഷ്ട​ക്കേ​ട് പാ​തി​രി​മാ​രോ​ടാ​യി​രു​ന്നു.

“കു​മ്പ​സാ​ര​ത്തി​ന്റെ മ​ഹ​ത്ത്വം എ​ത്ര വൈ​ദി​ക​ർ​ക്ക് അ​റി​യാ​മെ​ന്ന് എ​നി​ക്ക​റി​യി​ല്ല. അ​നു​താ​പ​ക്കൂ​ട്ടി​ൽ ക​യ​റു​ന്ന പ​ള്ളീ​ല​ച്ച​ൻ ക്രി​സ്തു​വാ​യി മാ​റ​ണം. അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രു ട്രാ​ൻ​സ്ഫോ​ർ​മേ​ഷ​ൻ ക്ലേ​ശ​ക​ര​മാ​ണ്. ക​യം ക​ണ്ട ക​ന്നി​നെ​പ്പോ​ലെ തി​ര​ക്കി​ട്ട് കു​മ്പ​സാ​ര​ക്കൂ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് കേ​റു​ന്ന പാ​തി​രി​ക്ക് അ​തെ​ങ്ങ​നെ ഉ​ണ്ടാ​വാ​നാ​ണ്. എ​ങ്ങ​നെ അ​വ​ർ ദൈ​വ​ത്തെ​പ്പോ​ലെ മ​നു​ഷ്യ​രെ കേ​ൾ​ക്കും.”

അ​ച്ച​ൻ​മാ​രെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​ണ് സം​സാ​ര​മെ​ങ്കി​ൽ ആ​ബേ​ല​മ്മ​യു​ടെ ചെ​ന്നി പി​ട​യും. പ​ത​റു​ന്ന ഒ​ച്ച ശ​രി​യാ​ക്കാ​ൻ ചൂ​ടു​വെ​ള്ളം കു​ടി​ക്കും. ഇ​ട​നാ​ഴി​യി​ലേ​ക്ക് ചെ​ന്ന് ആ​രു​മി​ല്ലെ​ന്ന് ഉ​റ​പ്പി​ച്ചി​ട്ട് അ​വ​ർ തു​ട​രും.

“നി​ങ്ങ​ളൊ​രു ചീ​ത്ത​വാ​ക്ക് പ​റ​ഞ്ഞു​വെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ക്കു​ക. കു​മ്പ​സാ​ര​ക്കൂ​ട്ടി​ൽ ചെ​ന്ന് അ​ത​ങ്ങ​നെ​ത​ന്നെ പ​റ​യ​രു​ത്. പ​ക​രം ദൈ​വ​ത്തി​ന് ഇ​ഷ്ട​മി​ല്ലാ​ത്തൊ​രു വാ​ക്ക് പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്ന് മ​തി. ചീ​ത്ത​ കാ​ര്യ​മാ​ണെ​ങ്കി​ൽ, ദൈ​വ​ത്തി​ന് ഇ​ഷ്ട​മി​ല്ലാ​ത്ത പ്ര​വൃ​ത്തി എ​ന്നും മ​തി​യാ​കും.

നി​ങ്ങ​ള​ങ്ങ​നെ പ​റ​യു​മ്പോ​ൾ ദൈ​വ​ത്തി​ന് ഇ​ഷ്ട​മി​ല്ലാ​ത്ത ഏ​ത് വാ​ക്കാ​ണെ​ന്നോ, അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ഏ​ത് പ്ര​വൃ​ത്തി​യാ​ണ് ചെ​യ്ത​തെ​േ​ന്നാ കു​മ്പ​സാ​ര​ക്കൂ​ട്ടി​ലി​രി​ക്കു​ന്ന പു​രോ​ഹി​ത​ൻ വി​ശ​ദീ​ക​ര​ണം ചോ​ദി​ച്ചാ​ൽ ഉ​റ​പ്പി​ക്കാം. അ​തി​നു​ള്ളി​ലി​രി​ക്കു​ന്ന​യാ​ൾ വെ​റും പ​ള്ളീ​ല​ച്ച​നാ​ണെ​ന്ന്. അ​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് കൃ​ത്യ​മാ​യി ഒ​ന്നും വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്ത​രു​ത്.

ദൈ​വ​ത്തി​നോ​ട് നേ​രി​ട്ടെ​ല്ലാം പ​റ​ഞ്ഞു​കൂ​ടെ എ​ന്ന് നി​ങ്ങ​ൾ ചോ​ദി​ക്കു​മാ​യി​രി​ക്കും. കു​ഞ്ഞി​ലേ ക​ള​വു​ചെ​യ്യു​മ്പോ​ൾ അ​മ്മ​മാ​ർ ന​മ്മ​ളോ​ടു പ​റ​യാ​റി​ല്ലേ സ​ത്യം പ​റ നീ ​എ​ന്താ ചെ​യ്ത​തെ​ന്ന്. തെ​റ്റ് ഏ​റ്റു​പ​റ​യു​മ്പോ​ൾ ത​ല്ലു​കി​ട്ടി​യാ​ലും ന​മു​ക്കൊ​രു സ​മാ​ധാ​നം കി​ട്ടും. ലോ​ക​ത്തി​ലു​ള്ള എ​ല്ലാ​വ​രും ഒ​രു​വി​ധ​ത്തി​ൽ അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ മ​റ്റൊ​രു​വി​ധ​ത്തി​ൽ കു​മ്പ​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​വ​രാ​ണ്. എ​ല്ലാം ഏ​റ്റു​പ​റ​യാ​ൻ അ​മ്മ​യെ​പ്പോ​ലെ അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ദൈ​വ​ത്തെ​പ്പോ​ലെ ഒ​രാ​ളെ കി​ട്ടു​ക ഭാ​ഗ്യം. അ​ങ്ങ​നെ​യാ​വാ​ൻ ഒ​രു പാ​തി​രി​ക്ക് ക​ഴി​യു​മോ...”

ആ​ബേ​ല​മ്മ​യു​ടെ ക്ലാ​സു​ക​ൾ കേ​ട്ടി​രു​ന്നാ​ൽ സ​മ​യം പോ​കു​ന്ന​ത് അ​റി​യി​ല്ല. പ​ഠ​നം ക​ഴി​ഞ്ഞ് ഞ​ങ്ങ​ളെ അ​വ​ർ ചാ​പ്പ​ലി​ലേ​ക്ക് പ്രാ​ർ​ഥ​ന​ക്കു കൊ​ണ്ടു​പോ​കും. എ​ന്റെ പേ​ടി​യെ​ക്കു​റി​ച്ചെ​ല്ലാം പ​റ​യ​ണ​മെ​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​ന്ന​തി​ന് ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല.

“ആ​ബേ​ല​മ്മ​യെ​ക്കു​റി​ച്ച് മ​റ്റെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും...”

കു​റ​ച്ചു​നേ​രം മി​ണ്ടാ​തി​രു​ന്നി​ട്ട് വെ​രോ​ണി തു​ട​ർ​ന്നു.

വ​യ്യാ​തെ കു​റ​ച്ചു​നാ​ൾ കി​ട​ന്നി​ട്ടാ​ണ് ആ​ബേ​ല​മ്മ മ​രി​ച്ച​ത്. നൊ​വി​സു​ക​ളു​ടെ ഡോ​ർ​മെ​റ്റ​റി​യി​ൽ ആ​ബേ​ല​മ്മ​യു​ടെ ചി​ത്ര​മു​ണ്ട്. അ​വ​ർ സേ​വ​നം ചെ​യ്തി​രു​ന്ന അ​നാ​ഥാ​ല​യ​ത്തി​ലെ പ​യ്യ​ൻ വ​ര​ച്ച​താ​ണ്. പേ​ടി വ​രു​മ്പോ​ഴൊ​ക്കെ ഞാ​ൻ അ​തി​നു മു​ന്നി​ൽ പോ​യി പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കും. ആ​ബേ​ല​മ്മ​യാ​യി​രു​ന്നു നൊ​വി​സു​ക​ൾ​ക്കു​ള്ള പ്ര​യ​റു​ക​ൾ എ​ഴു​തി​യി​രു​ന്ന​ത്. അ​വ​രു​ടെ കൈ​പ്പ​ട​യി​ലു​ള്ള പ​ല​തും പി​ന്നീ​ടെ​ത്തി​യ മ​ദ​ർ ക​ത്തി​ച്ചു ക​ള​ഞ്ഞു. എ​ന്നാ​ലും നി​ത്യാ​രാ​ധ​ന​യെ​ക്കു​റി​ച്ച് അ​വ​രെ​ഴു​തി​യ​താ​ണ് ഇ​പ്പോ​ഴും മ​ഠ​ത്തി​ലും വാ​യി​ക്കു​ന്ന​ത്.

വെ​രോ​ണി പ​റ​യു​ന്ന​തെ​ല്ലാം മേ​ബി​ൾ ശ്ര​ദ്ധ​യോ​ടെ കേ​ട്ടി​രു​ന്നു.

“പു​ണ്യ​വ​തി​യാ​വു​മെ​ങ്കി​ൽ അ​വ​ർ ന​മ്മ​ളെ​പ്പോ​ലു​ള്ള അ​ബ​ല​ക​ളു​ടെ മ​ധ്യ​സ്ഥ​യാ​വും.”

അ​ബ​ല​ക​ളു​ടെ മ​ധ്യ​സ്ഥ​യാ​യ ആ​ബേ​ല​മ്മ. വെ​രോ​ണി​യു​ടെ ക്യാ​പ്ഷ​ൻ കൊ​ള്ളാ​മെ​ന്ന് മേ​ബി​ളി​ന് തോ​ന്നി. അ​വ​ർ ഉ​ട​നെ അ​ത് ഡ​യ​റി​യി​ൽ എ​ഴു​തി.

രാ​ത്രി വൈ​കി​യും സം​സാ​രം തു​ട​ർ​ന്നു. ക​പ്പ​ള​ങ്ങാ​മ​ര​ത്തി​ന്റെ ത​ണ്ടി​ലി​രു​ന്ന ആ​ബേ​ല​മ്മ​യു​ടെ ആ​ത്മാ​വ് അ​തെ​ല്ലാം കേ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

ത​ന്റെ ജീ​വ​ച​രി​ത്രം എ​ഴു​ത​പ്പെ​ടാ​ൻ പോ​കു​ന്നു.

“അ​ർ​ഹ​ത​യി​ല്ലാ​ത്ത ദൈ​വ​ദാ​സി​യു​ടെ ‘മു​ടി’ എ​ന്നെ ധ​രി​പ്പി​ക്ക​ല്ലേ ഈ​ശോ​യേ.”

ആ​ത്മാ​വ് ക​ര​ഞ്ഞു.

99

കു​ഴി​വെ​ട്ടി​നൊ​പ്പം മ​ഠ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി നി​ർ​മി​ക്കു​ന്ന പു​ത്ത​ൻ ക​പ്പേ​ള​യി​ലെ പ​ണി​ക​ളും കി​ട്ടി​യ​തോ​ടെ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​യു​ടെ വ​രു​മാ​നം കൂ​ടി. ക​ല്യാ​ണ​ക്കാ​ര്യം പ​റ​യു​മ്പോ​ഴെ​ല്ലാം ക​ർ​മ​ലി ഒ​ഴി​ഞ്ഞു​മാ​റി. ആ​ദ്യ​മൊ​ക്കെ അ​വ​നോ​ട് ദേ​ഷ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​തു മാ​റാ​ൻ കു​റ​ച്ചു കാ​ല​മെ​ടു​ത്തു. ഒ​രു അ​ടു​പ്പം തോ​ന്നി​ത്തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും വീ​ണ്ടും അ​ക​ൽ​ച്ച. അ​വ​ന്റെ ദേ​ഹ​ത്തെ വേ​ർ​പ്പു​മ​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു കാ​ര​ണം.

“അ​തൊ​ക്കെ ഇ​ത്തി​രി ക​ഴി​യു​മ്പോ ശ​രി​യാ​കും കൊ​ച്ചേ.”

ദു​മ്മി​നി മ​ക​ളെ സ​മാ​ധാ​ന​പ്പെ​ടു​ത്തി. കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​യെ വേ​ണ്ടെ​ന്ന​ു​വെ​ക്കാ​ൻ ക​ർ​മ​ലി​ക്കും ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. അ​പ്പ​ൻ പ​റ​യു​ന്ന​തു​പോ​ലെ അ​തെ​ല്ലാം മാ​റു​മെ​ന്ന് അ​വ​ളും ക​രു​തി. ഇ​ട​ക്ക് ശ​വ​വ​ണ്ടി​പ്പു​ര​യി​ലേ​ക്ക് ചെ​ല്ലും. തി​രി​ച്ചെ​ത്തി​യാ​ലു​ട​നെ ക​ട​വി​ലി​റ​ങ്ങി കു​ളി​ക്കും. എ​ന്നാ​ലും അ​വ​ന്റെ ദേ​ഹ​ത്തെ ശ​വ​ച്ചൂ​ര് അ​വ​ളെ ഒ​ട്ടിനി​ന്നു.

ഒ​രു​ദി​വ​സം കു​മ്പ​സാ​ര​ക്കൂ​ട്ടി​ൽ​വെ​ച്ച് മാ​മ്പ​ള്ളി​യ​ച്ച​നോ​ട് അ​വ​ളെ​ല്ലാം തു​റ​ന്നു​പ​റ​ഞ്ഞു.

“പെ​ട്ടെ​ന്ന് അ​ക​റ്റ​ണ്ട. അ​വ​ന് സ​ങ്ക​ട​മാ​വും. ”

ഉ​ള്ളി​ൽ നി​റ​യെ സ്നേ​ഹ​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും നി​സ്സാ​ര കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ൽ പി​ണ​ക്കം ന​ടി​ച്ച് ക​ർ​മ​ലി പ​തു​ക്കെ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​യി​ൽ​നി​ന്നും അ​ക​ന്നു. അ​ന്തി​ക്ക് ക​ള്ളും വാ​ങ്ങി അ​വ​ളു​ടെ അ​പ്പ​നെ കാ​ണാ​ൻ ചെ​ല്ലു​മ്പോഴെ​ല്ലാം അ​ക​ൽ​ച്ച​യു​ടെ ഭാ​രം അ​വ​നെ അ​ല​ട്ടി.

“നി​ന​ക്ക് തോ​ന്നു​ന്ന​താ. പ​ള്ളി​ക്കാ​രോ​ടു ചോ​ദി​ച്ച് വട​ക്കേ പ​റ​മ്പി​ലെ സ്ഥ​ലം വാ​ങ്ങ്. വീ​ടു​പ​ണി തീ​ർ​ന്നാ​ലു​ട​നെ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ക​ല്യാ​ണം.”

കു​ഴി​വെ​ട്ടി കി​ട്ടു​ന്ന പ​ണ​മൊ​ക്കെ പ​ള്ളി​ട്ര​സ്റ്റി​ന്റെ ചി​ട്ടി​യി​ലാ​ണി​ടു​ന്ന​ത്. പ​ള്ളീ​ല​ച്ച​ൻ അ​നു​വ​ദി​ച്ചാ​ൽ വീ​ടി​നും സ്ഥ​ല​ത്തി​നു​മു​ള്ള തു​ക ലോ​ണാ​യി ത​രാ​മെ​ന്ന് സെ​ക്ര​ട്ട​റി.

ഒ​ന്നി​ലും ഒ​രു തീ​രു​മാ​ന​മാ​കാ​ത്ത​തി​ന്റെ വി​ഷ​മ​ത്തോ​ടെ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി പു​റ​ത്തേ​ക്ക് ഇ​റ​ങ്ങാ​തെ ശ​വ​വ​ണ്ടി​പ്പു​ര​യി​ൽ ക​ഴി​ഞ്ഞു. ഒ​രുദി​വ​സം സ​ന്ധ്യ ക​ഴി​ഞ്ഞ് വ​ണ്ടി​പ്പു​ര​യു​ടെ വാ​തി​ലി​ൽ ആ​രോ മു​ട്ടി. സാ​ധാ​ര​ണ ആ ​നേ​ര​ത്ത് ആ​രും വ​രാ​റി​ല്ല. മാ​മ്പ​ള്ളി​യ​ച്ച​ൻ മ​ല​യി​ലെ പ​ള്ളി​യി​ൽ പോ​യെ​ന്നാ​ണ് ക​പ്യാ​ര് പ​റ​ഞ്ഞ​ത്. ക​ർ​മ​ലി​യാ​വും.

പ്ര​തീ​ക്ഷ​യോ​ടെ വാ​തി​ൽ തു​റ​ന്നു. അ​ച്ച​നെ ക​ണ്ട​തും അ​വ​ന്റെ മു​ഖ​ത്തെ ചി​രി മാ​ഞ്ഞു.

“നീ ​ഇ​തി​ന​ക​ത്ത് എ​ന്നാ​യെ​ടു​ക്കു​വാ..?”

എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും പ്ര​ധാ​ന​പ്പെ​ട്ട കാ​ര്യം പ​റ​യു​മ്പോ​ഴാ​ണ് മാ​മ്പ​ള്ളി​യ​ച്ച​ന​ങ്ങ​നെ മു​ഖ​വു​ര​യാ​യി ഓ​രോ​ന്നു ചോ​ദി​ച്ചു തു​ട​ങ്ങു​ന്ന​ത്. സം​ഗ​തി എ​ന്തോ കു​ഴ​പ്പം പി​ടി​ച്ച​താ​ണ്. രാ​യ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ എ​ന്തും ചെ​യ്യാ​നൊ​രു ധൈ​ര്യ​മാ​യി​രു​ന്നു.

“നീ ​ഗേ​റ്റി​ലേ​ക്ക് ഒ​ന്നു നോ​ക്കൂ.”

സെ​മി​ത്തേ​രി​യു​ടെ ഗേ​റ്റി​നു മു​ന്നി​ൽ ആ​രോ നി​ൽ​പു​ണ്ട്. ചു​റ്റു​മ​തി​ലി​ന്റെ നി​ഴ​ൽ​ വീ​ണ​തു​കൊ​ണ്ടു കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​ക്ക് ആ​ളെ മ​ന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ല. അ​ച്ച​ൻ കൈ​കാ​ട്ടി വി​ളി​ച്ച​പ്പോ​ൾ മ​തി​ലി​ന​രി​കി​ൽ​നി​ന്ന​വ​ൻ അ​ടു​ത്തേ​ക്കു വ​ന്നു. ഒ​രു നി​മി​ഷം പ​ത​റി നി​ന്നി​ട്ട് കു​ഞ്ഞാ​പ്പി ഓ​ടി​ച്ചെ​ന്നു.

‘‘പ​ണ്ടാ​ര​ട​ങ്ങാ​ൻ നീ ​എ​വി​ടാ​രു​ന്നു. രാ​യാ...’’

‘‘നി​ന്റെ ത​ള്ള​യെ കെ​ട്ടി​ക്കാ​ൻ പോ​യി.’’

ചീ​ത്ത​വി​ളി കേ​ട്ടു​നി​ൽ​ക്കാ​നാ​വാ​തെ അ​ച്ച​ൻ സെ​മി​ത്തേ​രി​യി​ൽ​നി​ന്നി​റ​ങ്ങി. ഗേ​റ്റു​വ​രെ എ​ത്തി​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും എ​ന്തോ ഓ​ർ​ത്തി​ട്ടെ​ന്ന​പോ​ലെ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​യെ അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് വി​ളി​ച്ചു.

‘‘ഇ​ന്ന​വ​ൻ നി​ന്റൊ​പ്പം കി​ട​ന്നോ​ട്ടെ.’’

ശ​വ​വ​ണ്ടി​യു​ടെ താ​ഴെ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി പാ​യ വി​രി​ച്ചു.

“വ​ണ്ടീ​ലാ, നി​ന്റെ കി​ട​പ്പ്.”

ആ​ത്മാ​ക്ക​ൾ ചേ​ക്കേ​റു​ന്ന വ​ലി​യ വീ​ലു​ള്ള വ​ണ്ടി​യു​ടെ അ​ക​ത്തേ​ക്ക് രാ​യ​ൻ സം​ശ​യ​ത്തോ​ടെ നോ​ക്കി.

‘‘എ​നി​ക്കി​പ്പ പേ​ടി​യി​ല്ല രാ​യാ. മ​രി​ച്ച​വ​രു​ടെ കൂ​ടെ​യ​ല്ലെ പൊ​റു​തി. നീ ​വ​ല്ല​തും ക​ഴി​ച്ചാ...’’

വ​രു​ന്ന വ​ഴി അ​ച്ച​ൻ ആ​ഹാ​രം വാ​ങ്ങി ത​ന്നെ​ന്നു പ​റ​യു​മ്പോ​ൾ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി ഒ​രു നി​മി​ഷം എ​ന്തോ ആ​ലോ​ചി​ച്ചു നി​ന്നു.

ട്ര​ങ്ക് തു​റ​ന്ന് അ​വ​ൻ പു​ത്ത​നെ​ല്ലാം എ​ടു​ത്തു.

‘‘ഇ​തെ​ല്ലാം അ​ച്ച​ൻ ത​ന്ന​താ. നീ​യെ​ടു​ത്തോ.’’

രാ​യ​ന​തൊ​ന്നും ഗൗ​നി​ക്കാ​തെ മ​ടി​യി​ൽ​നി​ന്നു കു​പ്പി​യെ​ടു​ത്ത് വെ​ള്ളം​തൊ​ടാ​തെ വി​ഴു​ങ്ങി.

‘‘നി​ന്നെ ക​ണ്ടാ​ൽ ഇ​പ്പോ​ൾ മ​ല​യി​ലെ ഒ​രു അ​ച്ചാ​യ​നെ​പ്പോ​ലെ​യു​ണ്ട്. പ​റ വി​ശേ​ഷം.’’

രാ​യ​ൻ ഭി​ത്തി​യി​ൽ ചാ​രി​യി​രു​ന്നു. കു​ഴി​മാ​ട​ത്തി​ൽ​നി​ന്നു കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​യെ​ടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടു വ​ന്ന തി​രി​വെ​ട്ട​ത്തി​ൽ അ​വ​ന്റെ നി​ഴ​ലി​ള​കി.

‘‘നീ​യാ മി​ഖാ​യേ​ല​ച്ചേ​ടെ ക​ത്തി എ​വി​ടാ വെ​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്?’’

ക​ത്തി​ച്ചു​വെ​ച്ച തി​രി​ക​ൾ കാ​റ്റ​ത്ത് ഉ​ല​ഞ്ഞു. ട്ര​ങ്കി​ലെ തു​ണി​ക​ൾ​ക്ക് താ​ഴെ സാ​ധ​ന​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും ക​ള​ഞ്ഞു​പോ​യെ​ന്ന് കു​ഞ്ഞാ​പ്പി ക​ള​വു​പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘വ​ല്ലോ കു​ഴ​പ്പ​വു​മു​ണ്ടോ രാ​യാ.’’

തൂ​ക്കു​മേ​ട്ടി​ലെ പാ​ഴൂ​ർ​ക്കാ​ര​ന്റെ വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി​യ​തും അ​വി​ടെ​നി​ന്നും ഒ​ളി​ച്ചോ​ടി കു​രു​ത്തി​മ​ല​യി​ലെ പാ​തി​രി​യോ​ടൊ​പ്പം ആ​ശ്ര​മ​ത്തി​ൽ ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്ന കാ​ര്യ​മെ​ല്ലാം രാ​യ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു. മു​റി​വേ​റ്റ കൂ​ട്ടു​കാ​ര​ന്റെ കാ​ലി​ലേ​ക്ക് കു​ഞ്ഞാ​പ്പി നോ​ക്കി. വെ​ച്ചു​കെ​ട്ടി​യ തു​ണി​യു​ടെ മീ​തെ ചോ​ര പൊ​ടി​യു​ന്നു.

‘‘നി​ന​ക്കാ റോ​സ​പ്പെ​ണ്ണി​നേം കെ​ട്ടി അ​വി​ട​ങ്ങ് കൂ​ടി​യാ പോ​രാ​യി​രു​ന്നോ.’’

‘‘ഞാ​ൻ തി​രി​ച്ചു​പോ​ന്ന​ത് നി​ന​ക്ക് പി​ടി​ച്ചി​ല്ല അ​ല്ലേ​ടാ.’’

ചീ​ത്ത വി​ളി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് രാ​യ​ൻ സെ​മി​ത്തേ​രി​യു​ടെ ഗേ​റ്റും ക​ട​ന്ന് ഇ​രു​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ഇ​റ​ങ്ങി. കു​റ​ച്ചു​ദൂ​രം പി​ന്നാ​ലെ ചെ​ന്നെ​ങ്കി​ലും അ​വ​ന്റെ ത​ല്ല് പേ​ടി​ച്ച് കു​ഞ്ഞാ​പ്പി തി​രി​ച്ചു​പോ​ന്നു.

ത​നി​ച്ചു കി​ട​ക്കു​മ്പോ​ഴൊ​രു ആ​ധി. ഒ​രു ക​ര​യെ​ത്തി​യ​തി​ന്റെ സ​മാ​ധാ​നം മി​ഖാ​യേ​ല​ച്ച​യു​ടെ ക​ത്തി​യും ചോ​ദി​ച്ചു​ള്ള രാ​യ​ന്റെ വ​ര​വി​ൽ തീ​ർ​ന്ന​തു​പോ​ലെ.

എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് കു​ഴി​മാ​ട​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലൂ​ടെ ന​ട​ന്നു.

കാ​ടു​പി​ടി​ച്ചൊ​രു കു​ഴി​യു​ടെ ത​ല​യ്ക്ക​ൽ ക​ത്തി കു​ഴി​ച്ചി​ടു​മ്പോ​ൾ രാ​യ​നെ എ​ങ്ങ​നെ​യെ​ങ്കി​ലും ഒ​ഴി​വാ​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന ചി​ന്ത​യാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ന്റെ മ​ന​സ്സി​ൽ.

(തു​ട​രും)