മുടിയറകൾ -21

85

“​രാ​ത്രി​യാ​ത്ര ഒ​ഴി​വാ​ക്കു​ന്ന​താ​ണ് അ​ന​ക്ക് ന​ല്ല​ത്.”

ഹാ​ജി​യാ​ര് പ​റ​ഞ്ഞ​ത് ഗൗ​നി​ക്കാ​തെ രാ​യ​ൻ മാ​ളി​ക​യു​ടെ പ​ടി​ക​ളി​റ​ങ്ങി. അ​ടി​വാ​ര​ത്തേ​ക്കു​ള്ള ലോ​റി​യി​ൽ ക​യ​റി​യെ​ങ്കി​ലും മൂ​ന്നാം മൈ​ലി​ൽ​വെ​ച്ച് വ​ണ്ടി നി​ന്നു​പോ​യ​തോ​ടെ തൂ​ക്കു​മേ​ട്ടി​ലേ​ക്കു​ത​ന്നെ മ​ട​ങ്ങി. നി​ര​പ്പി​ലേ​ക്ക് പോ​കാ​തെ റോ​സ​യു​ടെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു​ള്ള കേ​റ്റം​ക​യ​റു​മ്പോ​ൾ ആ​രോ തൊ​ടി​യി​റ​ങ്ങി വ​രു​ന്ന​തു​പോ​ലെ തോ​ന്നി. കാ​പ്പി​ച്ചെ​ടി​ക​ളു​ടെ മ​റ​വി​ലേ​ക്ക് ഒ​തു​ങ്ങി​നി​ന്നു. ചി​ല്ല വ​ക​ഞ്ഞു​നോ​ക്കു​മ്പോ​ൾ കേ​റ്റ​ത്തെ പു​രാ​ത​ന വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ത​ല​യെ​ടു​പ്പു​ള്ള ഒ​രാ​ൾ ക​യ​റി​പ്പോ​കു​ന്ന കാ​ഴ്ച. കൂ​ടെ കൊ​മ്പു​ള്ളൊ​രു ജീ​വി​യും.

പ​തി​വി​ല്ലാ​തൊ​രു പേ​ടി. തി​രി​ച്ചു​പോ​കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങു​മ്പോ​ഴാ​ണ് കാ​ലി​ന് മു​റി​വേ​റ്റ​ത്.​ അ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും പി​ന്നി​ൽ​നി​ന്നൊ​രു പി​ടു​ത്തം. രാ​യ​ന്റെ അ​ര​ക്കെ​ട്ട് മി​ന്നി.

‘‘പേ​ടി​ച്ചോ.’’

പ​രി​ഭ്ര​മി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും വ​ട്ടം​പി​ടി​ച്ചി​രു​ന്ന റോ​സ​യു​ടെ കൈ ​വി​ടു​വി​ച്ച് അ​വ​ൻ അ​വ​ളു​ടെ പി​ന്നാ​ലെ ഏ​ല​പ്പു​ര​യി​ലേ​ക്ക് ചെ​ന്നു. ചാ​ക്കി​നി​ട​യി​ൽ സൂ​ക്ഷി​ച്ചി​രു​ന്ന കു​പ്പി​യെ​ടു​ക്കു​മ്പോ​ൾ റോ​സ​ക്ക് ആ​വേ​ശം.

‘‘അ​ച്ചാ​ച്ചി​ക്ക് വാ​ങ്ങി​യ​താ​ണ്. കൊ​ള്ളി​ശാ​ന്തേ​ടെ വീ​ര്യ​മു​ണ്ടാ​വി​ല്ല.’’

അ​വ​നൊ​ന്നും മി​ണ്ടാ​തെ, ഗ്ലാ​സി​ലേ​ക്ക് അ​വ​ൾ ചാ​രാ​യം ഒ​ഴി​ക്കു​ന്ന​തും നോ​ക്കി​യി​രു​ന്നു.

“നി​ങ്ങ​ള് വ​രു​മെ​ന്ന് എ​നി​ക്ക​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു.’’

രാ​യ​ൻ അ​വ​ളു​ടെ അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് ചെ​ന്നു.

“അ​ന്ന​യ്ക്ക് എ​ന്നാ പ​റ്റി​യ​തെ​ന്ന് അ​റി​യ​ണം, എ​ന്നി​ട്ടു മ​തി.”

“നി​ന​ക്ക് ആ​രെ​യാ സം​ശ​യം...”

റോ​സ​യു​ടെ ചെ​ന്നി പി​ട​ഞ്ഞു. അ​ട്ടി​യി​ട്ട ചാ​ക്കി​ൽ ചേ​ർ​ത്തു​നി​ർ​ത്തു​മ്പോ​ൾ വി​യ​ർ​പ്പു പൊ​ടി​യു​ന്ന അ​വ​ളു​ടെ മേ​ൽ​ചു​ണ്ട് വി​റ​ച്ചു.

“അ​റി​യു​ന്ന നി​മി​ഷം ഞാ​ന​വ​നെ കൊ​ല്ലും.”

രാ​യ​ന്റെ കാ​ലി​ൽ​നി​ന്നും ചോ​ര​യൊ​ഴു​കു​ന്ന​ത് അ​പ്പോ​ഴാ​ണ് അ​വ​ൾ ക​ണ്ട​ത്. ച​ണ​ച്ചാ​ക്കി​ലേ​ക്ക് കാ​ലു​യ​ർ​ത്തിവെ​ച്ചു.

“യ്യോ... ​ഇ​തെ​ന്നാ പ​റ്റി..?”

“അ​യ്യ​മി​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ​ എ​ന്തോ കൊ​ണ്ട​താ.”

“എ​ന്നി​ട്ടെ​ന്തേ പ​റ​യാ​തി​രു​ന്ന​ത്...”

മു​റി​വാ​യു​ടെ ചു​റ്റും അ​വ​ൾ വി​ര​ല​മ​ർ​ത്തി.

“ഇ​താ​രോ വെ​ട്ടി​യ​താ.”

റോ​സ മു​റി​വ് വെ​ച്ചു​കെ​ട്ടാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. അ​വ​ളു​ടെ സ്വ​ർ​ണ​മാ​ല​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ന്റെ ക​ണ്ണ്. വി​യ​ർ​പ്പൊ​ഴു​കു​ന്ന ക​ഴു​ത്തി​ൽ ക​ത്തി ചേ​ർ​ത്ത് ഒ​റ്റ​വ​ലി. പി​ട​ച്ചി​ൽ തീ​രും​വ​രെ വാ​യും മൂ​ക്കും പൊ​ത്തി​പ്പി​ടി​ക്ക​ണം. അ​ര​ക്കെ​ട്ടി​ൽ അ​വ​ൻ വ​ട്ടം​പി​ടി​ച്ചു. അ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും പു​റ​ത്ത് എ​ന്തോ വീ​ഴു​ന്ന ഒ​ച്ച. വി​ള​ക്കു​മെ​ടു​ത്ത് വെ​ളി​യി​ലേ​ക്ക് ഇ​റ​ങ്ങി​യ റോ​സ​യു​ടെ പി​ന്നാ​ലെ അ​വ​നും ചെ​ന്നു. മ​റ​പ്പു​ര​യി​ലേ​ക്കു​ള്ള മു​ള​പ്പാ​ലം ഒ​ടി​ഞ്ഞു​തൂ​ങ്ങി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്നു. താ​ഴെ പ​ന്നി​ക്കു​ഴി​യി​ൽനി​ന്നൊ​രു ഞ​ര​ക്കം.

‘‘ആ​രോ വീ​ണി​ട്ടു​ണ്ട്.’’

“അ​യ്യോ. അ​ച്ചാ​ച്ചി​യാ.”

പെ​ണ്ണ്​ വെ​പ്രാ​ള​പ്പെ​ട്ട് കു​ഴി​യി​ലേ​ക്കി​റ​ങ്ങി. ഏ​ണി ചാ​രി​വെ​ച്ച് ര​ണ്ടാ​ളും കൂ​ടി പാ​ഴൂ​രി​നെ എ​ടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന് ഇ​ളംതി​ണ്ണ​യി​ൽ കി​ട​ത്തി. അ​യാ​ളു​ടെ ച​ല​ന​മ​റ്റ കി​ട​പ്പു​ ക​ണ്ട് ചി​ഞ്ചു ഉ​റ​ക്കെ ക​ര​യാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി.

‘‘ജീ​പ്പ് ഞാ​നെ​ടു​ക്കാം. അ​ച്ചാ​യി​യെ വേ​ഗം ഉ​ടു​പ്പി​ച്ചോ.’’

താ​ക്കോ​ലു​മാ​യി രാ​യ​ൻ ഇ​രു​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ഇ​റ​ങ്ങി.

86

ഒ​രു​ മാ​സ​ത്തോ​ളം പാ​ഴൂ​ര് ആ​ശു​പ​ത്രി​യി​ൽ കി​ട​ന്നു. വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന ദി​വ​സം റോ​സ നി​ർ​ബ​ന്ധി​ച്ച് ഊ​രി​ലെ വൈ​ദ്യ​നെ കൂ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു വ​ന്നു. ന​ട്ടെ​ല്ലി​നേ​റ്റ പ​രി​ക്ക് മാ​റാ​ൻ സ​മ​യ​മെ​ടു​ക്കു​മെ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞ് അ​യാ​ൾ​ എ​ണ്ണ​യും ക​ഷാ​യ​വും കൊ​ടു​ത്തു.

എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് ന​ട​ക്കാ​നാ​വു​മെ​ന്ന പ്ര​തീ​ക്ഷ കൈ​വി​ട്ട​തോ​ടെ നി​ര​പ്പി​ലെ ക​ച്ച​വ​ടം പാ​ഴൂ​ര് രാ​യ​നെ ഏ​ൽ​പി​ച്ചു. എ​ല്ലാ​റ്റി​ന്റേ​യും മേ​ൽ ഒ​രു ക​ണ്ണ് വേ​ണ​മെ​ന്ന് ഡി​വൈ​ൻ ചെ​ല്ലു​മ്പോ​ഴെ​ല്ലാം അ​യാ​ൾ ഓ​ർ​മ​പ്പെ​ടു​ത്തും. എ​ന്നും രാ​വി​ലെ രാ​യ​ൻ ക​ട​മു​റി തു​റ​ക്കും. സ​ന്ധ്യ​യോ​ടെ അ​ട​ക്കും. ഏ​ന്തി​യു​ള്ള അ​വ​ന്റെ ന​ട​പ്പു​ കാ​ണു​മ്പോ​ൾ മു​റി​വി​ൽ വി​ഷം തീ​ണ്ടി​യി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്ന് ഹാ​ജി​യാ​ര് പ​റ​യും.

ഊ​രി​ലെ മ​രു​ന്ന് ക​ഴി​ച്ചി​ട്ടും മു​റി​വ് ഉ​ണ​ങ്ങാ​തെ വ​ന്ന​തോ​ടെ രാ​യ​നും ചി​ല സം​ശ​യ​ങ്ങ​ൾ തോ​ന്നി. ഒ​രുദി​വ​സം ഹാ​ജി​യാ​ർ​ക്ക് സാ​മ്പ്രാ​ണി വാ​ങ്ങി​ക്കൊ​ടു​ത്തി​ട്ട് അ​വ​ൻ അ​യാ​ളു​ടെ അ​ടു​ത്തി​രു​ന്നു.

‘‘വി​ഷം പു​ര​ട്ടി​യ ആ​യു​ധ​ത്തി​നാ വെ​ട്ട്. അ​ന്നം ആ​രു ത​ന്നാ​ലും സൂ​ക്ഷി​ക്ക​ണം.’’

ഇ​ത്ത​വ​ണ അ​വ​ൻ എ​തി​ർ​പ്പൊ​ന്നും പ​റ​യാ​തെ അ​യാ​ളു​ടെ ക​ണ്ണി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി.

“ആ​രാ എ​ന്നെ കൊ​ല്ലാ​ൻ നോ​ക്കു​ന്ന​ത്...”

ഹാ​ജി​യാ​ർ മ​റു​പ​ടി പ​റ​യാ​തെ നി​സ്കാ​ര​പ്പാ​യ വി​രി​ച്ചു. അ​യാ​ളു​ടെ പ്രാ​ർ​ഥ​ന നീ​ണ്ട​തോ​ടെ കൈ​വ​രി​യി​ൽ പി​ടി​ച്ച് അ​വ​ൻ മാ​ളി​ക​മു​റി​യു​ടെ പ​ടി​ക​ൾ സാ​വ​ധാ​നം ഇ​റ​ങ്ങി. എ​തി​രെ വ​ന്ന പ​യ്യ​ൻ മ​രു​ന്നു​ വെ​ച്ചു​കെ​ട്ടി​യ കാ​ലി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി​യെ​ങ്കി​ലും ഒ​ന്നും മി​ണ്ടാ​തെ മു​ക​ളി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി.

87

നി​ര​പ്പി​ലെ ക​ച്ച​വ​ട​ത്തി​ന്റെ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം രാ​യ​ൻ പെ​ട്ടെ​ന്ന് പ​ഠി​ച്ചെ​ടു​ത്തു. പു​ത്ത​ൻ​ഷ​ർ​ട്ടും റി​സ്റ്റു​വാ​ച്ചും ക​റ​ൻ​സി നി​റ​യു​ന്ന തു​ക​ൽ​പേ​ഴ്സു​മൊ​ക്കെ ആ​യ​തോ​ടെ വ​ര​ത്ത​നെ​ന്ന നി​ല​യി​ൽ ആ​ളു​ക​ൾ​ക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന എ​തി​ർ​പ്പൊ​ക്കെ കു​റ​ഞ്ഞു തു​ട​ങ്ങി. ഹാ​ജി​യാ​രു​ടെ മു​ന്ന​റി​യി​പ്പ് കി​ട്ടി​യ​തി​ൽ പി​ന്നെ അ​വ​ൻ കൊ​ള്ളി​ശാ​ന്ത​യു​ടെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു​ള്ള രാ​ത്രി​സ​ഞ്ചാ​രം കു​റ​ച്ചു. ഒ​രുദി​വ​സം അ​വ​ൾ ആ​ളെ അ​യ​ച്ച് അ​വ​നെ ലാ​യ​ത്തി​ലേ​ക്ക് വി​ളി​പ്പി​ച്ചു. പോ​കാ​ൻ തി​ടു​ക്ക​പ്പെ​ട്ട അ​വ​നെ അ​ത്താ​ഴ​ത്തി​നു പി​ടി​ച്ചി​രു​ത്തി.

“ഇ​ന്നെ​ന്റെ പി​റ​ന്നാ​ളാ.”

“എ​ന്നാ പി​റ​ന്നാ​ളാ​ണേ​ലും.​ നീ​യാ​ദ്യം ക​ഴി​യ്ക്ക്, എ​ന്നി​ട്ട് മ​തി​യെ​നി​ക്ക്.”

“പാ​ഴൂ​രി​ന്റെ മൂ​ത്ത​മോ​ള് വി​ള​മ്പി ത​ന്നാ​ലും നി​ങ്ങ​ളി​ങ്ങ​നെ ​ത​ന്നെ പ​റ​യു​മോ...”

രാ​യ​ൻ മു​റ്റ​ത്തേ​ക്കി​റ​ങ്ങി ബീ​ഡി ക​ത്തി​ച്ചു. ക​യ്യാ​ല​ക്ക​പ്പു​റം മി​ന്നാ​മി​ന്നി​ക​ൾ നി​റ​യു​ന്ന കാ​ഴ്ച. ദൂ​രെ​നി​ന്നും കാ​ടി​റ​ങ്ങു​ന്ന ചി​ന്നം​വി​ളി​ക​ൾ. കി​ട​ക്ക​യി​ൽ​നി​ന്നെ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് ശാ​ന്ത അ​വ​നൊ​പ്പം ഇ​ളം​തി​ണ്ണ​യി​ൽ വ​ന്നി​രു​ന്നു. അ​വ​ളു​ടെ മു​ടി​യി​ൽ​നി​ന്ന് ച​ത​ഞ്ഞ ക​ന​കാം​ബ​ര​ത്തി​ന്റെ മ​ണം.

“റോ​സ​യെ​ക്കു​റി​ച്ച് പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ നി​ങ്ങ​ക്ക് സ​ങ്ക​ടാ​യോ...”

“ഓ ​എ​നി​ക്കെ​ന്നാ സ​ങ്ക​ടം. അ​ന്നം ആ​രു ത​ന്നാ​ലും ശ്ര​ദ്ധി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് ഹാ​ജി​യാ​രു പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ട്.”

“അ​ങ്ങേ​ര​ങ്ങ​നെ പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ സൂ​ക്ഷി​ക്ക​ണം. സ​ത്യ​മു​ള്ള ആ​ളാ​ണ്. ഞാ​നും അ​മ്മ​യും​കൂ​ടി തൂ​ക്കു​മേ​ട്ടി​ൽ താ​മ​സം തു​ട​ങ്ങു​മ്പോ​ഴേ അ​ങ്ങേ​രു​ണ്ട്. ഇ​ട​നാ​ട്ടി​ലാ​യി​രു​ന്നു വീ​ട്. ഓ​ത്തു പ​ഠി​പ്പി​ക്കാ​നാ​ണ് ഇ​വി​ടെ എ​ത്തി​യ​ത്. അ​ന്നി​വി​ടെ മു​സ്‍ലിം​ക​ൾ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഉ​രു​ളു​പൊ​ട്ടി​യ​തോ​ടെ അ​വ​രെ​ല്ലാം ഇ​വി​ടം വി​ട്ടു​പോ​യി. ഒ​രു​ദി​വ​സം നി​ര​പ്പി​ൽ​വെ​ച്ച് ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ, അ​മ്മ​യെ ഒ​ന്നു ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചോ​ണേ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞു. അ​ങ്ങേ​ര​ത് പ​റ​ഞ്ഞ​തി​ന്റെ പി​റ്റേ ആ​ഴ്ച അ​മ്മ വി​ഷം ക​ഴി​ച്ചു മ​രി​ച്ചു.”

“കി​ള​വ​ൻ കൊ​ന്ന​താ​വും.”

“അ​യ്യോ അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​ന്നും പ​റ​യ​രു​ത്. ന​ല്ല മ​നു​ഷ്യ​നാ​ണ്. ആ​ളു​ക​ളു​ടെ ഭൂ​ത​വും ഭാ​വി​യു​മൊ​ക്കെ അ​റി​യാം.

അ​മ്മ മ​രി​ച്ചു​പോ​യ​തി​ന്റെ പി​റ്റേ ആ​ണ്ടി​ൽ ഇ​വി​ടെ​യൊ​രു ഉ​രു​ളു​പൊ​ട്ട​ലു​ണ്ടാ​യി.​ ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ ലാ​യംവ​രെ മ​ണ്ണി​ടി​ഞ്ഞെ​ത്തി​യി​രു​ന്നു. ഹാ​ജി​യാ​രു​ടെ മ​ദ്ര​സ മ​ണ്ണി​ന​ടി​യി​ൽ പെ​ട്ടു​പോ​യി. അ​ടി​വാ​ര​ത്ത് സാ​മ്പ്രാ​ണി വാ​ങ്ങാ​ൻ പോ​യ​തു​കൊ​ണ്ട് അ​ങ്ങേ​ര് മാ​ത്രം ര​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ടു. നാ​ലി​ന്റ​ന്നാ​ണ് മ​ദ്ര​സ​യി​ലെ മ​റ്റു കു​ട്ടി​ക​ളോ​ടൊ​പ്പം അ​യാ​ളു​ടെ മ​ക​ന്റെ ശ​വം കി​ട്ടി​യ​ത്.

കൂ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​കാ​ൻ ഹാ​ജി​യാ​രു​ടെ ആ​ൾ​ക്കാ​ര് വ​ന്നെ​ങ്കി​ലും തി​രി​ച്ചു​പോ​യി​ല്ല. മ​ക​ൻ കൂ​ടെ​യു​ള്ള​തു​പോ​ലെ കു​ന്നും മ​ല​യും താ​ണ്ടി ന​ട​ക്കും. കൈ​യി​ലെ​പ്പോ​ഴും പു​ക​യു​ന്നൊ​രു സാ​മ്പ്രാ​ണി​ച്ച​ട്ടി​യു​ണ്ടാ​കും.

ഒ​രു മ​ഴ​ക്കാ​ല​ത്ത് നി​ര​പ്പി​ലെ ക​ട​ത്തി​ണ്ണ​യി​ൽ ജ്വ​രം മൂ​ത്തു​കി​ട​ന്ന അ​യാ​ൾ​ക്ക് റോ​സ​യു​ടെ അ​പ്പ​നാ​ണ് മാ​ളി​ക​മു​റി​യി​ൽ ഒ​രി​ടം കൊ​ടു​ത്ത​ത്. ആ​രെ​ക്ക​ണ്ടാ​ലും മ​രി​ച്ച​വ​രു​ടെ നി​ല​വി​ളി​യെ​ക്കു​റി​ച്ച് പ​റ​യും. മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ ഭാ​വി പ​റ​യു​ന്ന​യാ​ൾ​ക്ക് എ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് സ്വ​ന്തം മ​ക​ന്റെ മ​ര​ണം അ​റി​യാ​ൻ ക​ഴി​യാ​തെ​പോ​യ​തെ​ന്ന് ഞാ​നെ​പ്പോ​ഴും ആ​ലോ​ചി​ക്കും.”

മ​ണ്ണി​ന​ടി​യി​ൽപെ​ട്ടു മ​രി​ച്ചു​പോ​യ പ​യ്യ​നെ​യാ​ണ് ഇ​ട​ക്കെ​ല്ലാം കാ​ണാ​റു​ള്ള​തെ​ന്ന് അ​റി​ഞ്ഞ​തോ​ടെ രാ​യ​ന് മാ​ളി​ക​മു​റി​യി​ലേ​ക്ക് പോ​കാ​നൊ​രു പേ​ടി. ശാ​ന്ത എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് മു​ടി വാ​രി​ക്കെ​ട്ടി അ​യയി​ൽ​നി​ന്നും ഷ​ർ​ട്ടെ​ടു​ത്തു കൊ​ടു​ത്തു.

“അ​ന്ന​യു​ടെ മ​ര​ണ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചും ഹാ​ജി​യാ​ർ​ക്ക് അ​റി​യാ​നാ​കു​മോ...”

“ആ ​കൊ​ച്ച് ആ​ത്മ​ഹ​ത്യ ചെ​യ്ത​ത​ല്ലേ.”

“അ​നി​യ​ത്തി മ​രി​ച്ച ദി​വ​സം മ​ല​മു​ക​ളി​ലെ ധ്യാ​ന​ത്തി​ന് ഡി​വൈ​ൻ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നോ എ​ന്ന് അ​ന്വേ​ഷി​ക്കാ​ൻ റോ​സ പോ​യി​രു​ന്നു.’’

“പ​ള്ളീ​ന്ന് മാ​റാ​തെ ന​ട​ക്കു​ന്ന കൊ​ച്ച​നാ അ​വ​ൻ. അ​വ​ളു പ​റ​യു​ന്ന​തൊ​ന്നും നി​ങ്ങ​ള് കാ​ര്യ​മാ​ക്ക​ണ്ട. ഇ​ട​യ്ക്കാ പെ​ണ്ണി​ന് ത​ല​യ്ക്ക് വെ​ളി​വി​ല്ലാ​തെ വ​രും. ഊ​രി​ലെ വൈ​ദ്യ​ന്റെ അ​ടു​ത്താ​യി​രു​ന്നു ത​ളം​വെ​പ്പ്. സു​ഖ​മി​ല്ലാ​ണ്ടാ​വു​മ്പോ​ൾ ക​ത്തി​യെ​ടു​ത്ത് ക​ണ്ണീ​കാ​ണു​ന്ന​തൊ​ക്കെ വെ​ട്ടും. സൂ​ക്ഷി​ക്ക​ണേ.”

88

രാ​യ​നെ​യും കാ​ത്ത് ഏ​ല​പ്പു​ര​യി​ൽ കി​ട​ന്ന് ഉ​റ​ങ്ങി​പ്പോ​യ റോ​സ, മ​രി​ച്ചു​പോ​യ അ​ന്ന​യു​ടെ നി​ല​വി​ളി കേ​ട്ടാ​ണ് ഞെ​ട്ടി​യു​ണ​ർ​ന്ന​ത്. നേ​രം പാ​തി​രാ ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. പ​ട്ടി​ക്കൂ​ട് അ​ട​ച്ച് വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റു​മ്പോ​ൾ അ​ക​ത്തെ മു​റി​യി​ൽ​നി​ന്ന് പ​തി​ഞ്ഞ സം​സാ​രം. ഒ​ച്ച​യു​ണ്ടാ​ക്കാ​തെ അ​വ​ൾ വാ​തി​ലി​ന്റെ മ​റ​വി​ൽ നി​ന്നു. വി​ള​ക്കു​വെ​ട്ട​ത്തി​ൽ മ​ച്ചി​ലേ​ക്കു ക​ണ്ണും​ന​ട്ടു കി​ട​ക്കു​ന്ന അ​പ്പ​ന്റെ കൈ​യി​ൽ ചി​ഞ്ചു അ​മ​ർ​ത്തി​പ്പി​ടി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്.

‘‘അ​ച്ചാ​ച്ചി​ക്ക് ഉ​റ​ങ്ങാ​ൻ പ​റ്റു​ന്നി​ല്ലേ..?’’

‘‘ചി​ഞ്ചു​മോ​ളെ. ക​യ​റു മു​റി​ച്ച് അ​ച്ചാ​ച്ചി​യെ ആ​രോ വീ​ഴ്ത്തി​യ​താ​ടി.’’

‘‘അ​ച്ചാ​ച്ചി​ക്ക് തോ​ന്നു​ന്ന​താ.’’

‘‘റോ​സ കി​ട​ന്നോ. എ​നി​ക്ക​വ​ളെ ഓ​ർ​ത്തി​ട്ടാ ആ​ധി.’’

‘‘ചേ​ച്ചി കി​ട​ന്നു.’’

അ​യാ​ളെ​ന്തോ സ്വ​രം​താ​ഴ്ത്തി പ​റ​ഞ്ഞു. ചി​ഞ്ചു​വി​ന്റെ ഏ​ങ്ങ​ല​ടി കേ​ൾ​ക്കാം. വി​ള​ക്ക് തെ​ളി​ക്കാ​തെ റോ​സ അ​ടു​ക്ക​ള ചാ​യ്പി​ൽ പാ​യ വി​രി​ച്ചു. അ​ര​യി​ലെ ക​ത്തി​യെ​ടു​ത്ത് ത​ല​യി​ണ​യു​ടെ അ​ടി​യി​ൽ വെ​ക്കു​മ്പോ​ൾ മു​റ്റ​ത്താ​രോ ന​ട​ക്കു​ന്ന​പോ​ലെ. എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് ജ​ന​ലി​ലൂ​ടെ നോ​ക്കി. നി​ലാ​വി​ൽ കാ​പ്പി​ച്ചെ​ടി​ക​ൾ അ​ന​ക്ക​മ​റ്റു നി​ന്നു.

ഇ​രു​ട്ടി​ൽ എ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ ഒ​ളി​പ്പി​ച്ചു​വെ​ച്ച​തു​പോ​ലെ ഏ​ല​പ്പു​ര.

89

‘‘ഇ​ത് ന​ടു​വി​നു വെ​ച്ച് പ്രാ​ർ​ഥി​ക്ക്. അ​ച്ചാ​ച്ചി എ​ണീ​റ്റ് ന​ട​ക്കും.’’

ഒ​ടി​ഞ്ഞ എ​ല്ലു​പോ​ലും കൂ​ട്ടി​ച്ചേ​ർ​ക്കു​ന്ന അ​രീ​ക്കു​ഴി ധ്യാ​ന​കേ​ന്ദ്ര​ത്തി​ലെ അ​ത്ഭു​ത​പ​ത്രം ഡി​വൈ​ൻ ചി​ഞ്ചു​വി​നെ ഏ​ൽ​പി​ച്ചു.

‘‘ക​ല​ക്കി അ​ണ്ണാ​ക്കി​ലൊ​ഴി​ക്കാ​ൻ പ​റ​യാ​ഞ്ഞ​തു ഭാ​ഗ്യം.’’

ചാ​യ​കു​ടി​യും ക​ഴി​ഞ്ഞ് ഡി​വൈ​ൻ പോ​യ​പ്പോ​ൾ റോ​സ ചി​ഞ്ചു​വി​നോ​ടു ക​യ​ർ​ത്തു. രാ​യ​ൻ ഏ​ല​പ്പു​ര​യി​ലേ​ക്ക് രാ​ത്രി വ​രാ​തി​രു​ന്ന​തി​ന്റെ ദേ​ഷ്യ​വും ചി​ഞ്ചു​വി​നോ​ടു​ള്ള ഡി​വൈ​ന്റെ സ്നേ​ഹ​വും ക​ണ്ട​തോ​ടെ റോ​സ​യു​ടെ നി​ലതെ​റ്റി. ഡി​വൈ​ൻ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന പ​ത്ര​ത്തി​ന്റെ കാ​ര്യം പ​റ​ഞ്ഞ് ചേ​ച്ചി​യും അ​നി​യ​ത്തി​യും ത​മ്മി​ൽ വ​ഴ​ക്കാ​യി.

“അ​പ്പ​ന്റെ ന​ടു​വി​നു പ​ത്രം വെ​ച്ചൂ​ന്ന് വെ​ച്ച് വേ​റെ കു​ഴ​പ്പ​മൊ​ന്നു​മി​ല്ല​ല്ലോ.”

“അ​ത​പ്പ​ന്റെ മ​ലം തു​ട​ക്കാ​നെ ഒ​ത​കൂ.”

“എ​ന്താ​യാ​ലും ഡി​വൈ​നി​ച്ചാ​യ​ൻ വി​ശ്വാ​സ​ത്തോ​ടെ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന​ത​ല്ലേ. കു​റ​ച്ചു​ദി​വ​സം അ​ത​വി​ടെ ഇ​രി​ക്ക​ട്ടെ.”

പ​ത്രം ന​ടു​വി​നു വെ​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​തി​ന്റെ മൂ​ന്നി​ന്റ​ന്നു മു​ത​ൽ പാ​ഴൂ​ക്കാ​ര​ന്റെ കാ​ൽ​വി​ര​ലു​ക​ൾ ച​ലി​ച്ചുതു​ട​ങ്ങി.

വീ​ട്ടി​ലെ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ ഊ​രി​ലെ വൈ​ദ്യ​നോ​ടു പ​റ​യു​മ്പോ​ൾ റോ​സ ക​ര​ഞ്ഞു. മ​രു​ന്ന​ര​ച്ച് കൊ​ടു​ത്തി​ട്ട് വൈ​ദ്യ​ൻ അ​വ​ളെ സ​മാ​ധാ​ന​പ്പെ​ടു​ത്തി.

‘‘ചേ​ച്ചി​യും അ​നി​യ​ത്തി​യും തേ​ടു​ന്ന​ത് അ​പ്പ​ന്റെ രോ​ഗ​ശാ​ന്തി​യാ​ണ്. ര​ണ്ടാ​ളും ര​ണ്ടു​വ​ഴി തേ​ടു​ന്നു. അ​തി​ലേ​താ​ണ് ശ​രി​യെ​ന്ന് ഭ​ഗോ​തി​യ്ക്ക് മാ​ത്ര​മേ അ​റി​യൂ. മോ​ളു വി​ഷ​മി​ക്ക​ണ്ട. അ​പ്പ​ൻ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു ന​ട​ക്കും. ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ മു​ത്ത​ച്ഛ​ൻ​മാ​ര് പ​ണി​ത മ​രു​ന്നു ക​ട്ടി​ലി​ലാ​ണ് അ​യാ​ൾ കി​ട​ക്കു​ന്ന​ത്. പ​ള്ളീ​ല​ച്ച​ന്റെ പ​ത്ര​മെ​ടു​ത്തു മാ​റ്റ​ണ്ട. അ​ത​വി​ടി​രു​ന്നോ​ട്ടെ. ധ്യാ​ന​ത്തി​നു അ​പ്പ​നെ കൊ​ണ്ടു​പോ​കു​ന്ന​തി​ലും തെ​റ്റൊ​ന്നു​മി​ല്ല. വി​ശ്വാ​സ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം മ​നു​ഷ്യ​രു​ടെ ന​ന്മ​യ്ക്കാ​യാ​ൽ മ​തി.’’

വെ​ച്ചു​നീ​ട്ടി​യ പു​ക​യി​ല​യും ദ​ക്ഷി​ണ​യും വാ​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ, അ​വ​ളെ സ​മാ​ധാ​നി​പ്പി​ക്കാ​നാ​യി പാ​ഴൂ​രി​ന്റെ വീ​ട്ടി​ൽ മ​രു​ന്നു​ക​ട്ടി​ൽ എ​ത്തി​യ​തി​ന്റെ ച​രി​ത്രം വൈ​ദ്യ​ൻ ആ​വ​ർ​ത്തി​ച്ചു.

“മേ​ന​ച്ചാ​യ​ന്റെ കാ​ര​ണ​വ​ൻ​മാ​രാ​ണ് ഇ​വി​ടെ ആ​ദ്യ​മാ​യി കു​ടി​യേ​റു​ന്ന​ത്. അ​ന്നും ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ പൂ​ർ​വി​ക​ർ ഇ​വി​ടെ​യു​ണ്ട്. കു​ടി​യേ​റി​യ​വ​ർ​ക്ക് എ​ന്തെ​ങ്കി​ലു​മൊ​ക്കെ ദീ​നം വ​ന്നാ​ൽ ഊ​രി​ലെ മ​രു​ന്നാ​യി​രു​ന്നു കൊ​ടു​ത്തി​രു​ന്ന​ത്. ഒ​രി​ക്ക​ൽ മേ​ന​ച്ചാ​യ​ന്റെ കാ​ർ​ന്നോ​രി​ൽ ഒ​രാ​ൾ കു​ന്നി​ൻച​രി​വി​ൽനി​ന്നു കാ​ലു​തെ​ന്നി വീ​ണു. വീ​ഴ്ച​യി​ൽ ന​ട്ടെ​ല്ലി​ലാ​ണ് മു​ള​ങ്ക​മ്പു ത​റ​ഞ്ഞു​ക​യ​റി​യ​ത്. അ​ര​ക്കു കീ​ഴ്പ്പോ​ട്ടു ത​ള​ർ​ന്ന​യാ​ളെ മ​ഞ്ച​ലി​ൽ ഇ​വി​ടെ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു. അ​ന്നെ​ന്റെ മുത്ത​ച്ഛ​നാ​യി​രു​ന്നു വൈ​ദ്യ​ൻ. നൂ​റ്റൊ​ന്നു മ​രു​ന്നു​ ചെ​ടി​ക​ളു​ടെ മ​ര​ക്ക​ഷ​ണം കൂ​ട്ടി​യോ​ജി​പ്പി​ച്ച് അ​ദ്ദേ​ഹം ഒ​രു ക​ട്ടി​ൽ ത​യാ​റാ​ക്കി. രോ​ഗി​യെ അ​തി​ൽ കി​ട​ത്തി​യാ​യി​രു​ന്നു പി​ന്നീ​ടു​ള്ള ചി​കി​ത്സ.

നാ​ൽ​പ​ത്തി​യൊ​ന്നാം പ​ക്കം രോ​ഗി എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു ന​ട​ന്നു. മേ​ന​ച്ചാ​യ​ന്റെ പൂ​ർ​വി​ക​ർ, മൂ​പ്പ​രു​ടെ അ​നു​വാ​ദ​മി​ല്ലാ​തെ ക​ട്ടി​ൽ ബ​ല​മാ​യി ഇ​വി​ടെ​നി​ന്നും എ​ടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടു​പോ​യി. പി​ന്നീ​ട് കു​റെ​ക്കാ​ലം ക​ഴി​ഞ്ഞ് അ​തെ​ങ്ങ​നെ​യോ മാ​ളി​ക​വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി. അ​വി​ടെ നി​ന്നാ​ണ് നി​ന്റെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് അ​ത് എ​ത്തു​ന്ന​ത്.

ക​ട്ടി​ൽ നീ ​ശു​ദ്ധി​യാ​യി സൂ​ക്ഷി​ച്ചോ. എ​ത്ര വ​ലി​യ ദീ​ന​ക്കാ​ര​നും അ​തി​ൽ കി​ട​ന്നാ​ൽ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു ന​ട​ക്കും.”

90

ഊ​രി​ലെ മ​രു​ന്നും വാ​ങ്ങി വ​രു​ന്ന വ​ഴി, രാ​യ​നെ അ​ന്വേ​ഷി​ച്ച് റോ​സ നി​ര​പ്പി​ലെ ക​ട​മു​റി​യി​ൽ എ​ത്തി. ഉ​യ​ർ​ത്തി​വെ​ച്ചി​രു​ന്ന കാ​ലി​ലെ ഈ​ച്ച​യെ​യും ആ​ട്ടി​യി​രു​ന്ന അ​വ​നെ ക​ണ്ട​തോ​ടെ അ​വ​ളു​ടെ ദേ​ഷ്യ​മെ​ല്ലാം അ​ട​ങ്ങി.

‘‘നി​ങ്ങ​ൾ​ക്കെ​ന്റെ​യൊ​പ്പം ഒ​രു സ്ഥ​ലംവ​രെ വ​രാ​ൻ പ​റ്റു​മോ?''

“ഈ ​വ​യ്യാ​ത്ത കാ​ലും വെ​ച്ചോ?’’

‘‘അ​പ്പ​നെ കൊ​ണ്ടു​പോ​കാ​നാ. ജീ​പ്പ് ഡി​വൈ​നെ​ടു​ക്കും. എ​നി​ക്ക് ത​നി​ച്ച​വ​നോ​ടൊ​പ്പം പോ​കാ​ൻ വ​യ്യ. നി​ങ്ങ​ള് വെ​റു​തെ വ​ണ്ടി​യി​ലി​രു​ന്നാ മ​തി.’’

എ​തി​ര് പ​റ​യാ​നു​ള്ള സാ​വ​കാ​ശം കി​ട്ടി​യി​ല്ല.

പി​റ്റേ​ന്ന് വെ​ട്ടം വീ​ണ​തോ​ടെ​ ഡി​വൈ​ൻ ജീ​പ്പു​മാ​യി എ​ത്തി.​ പാ​ഴൂ​രി​നെ വ​ണ്ടി​യു​ടെ പി​ന്നി​ൽ കി​ട​ത്തി. അ​പ്പ​ന്റെ ത​ല മ​ടി​യി​ലേ​ക്ക് റോ​സ ചേ​ർ​ത്തു​പി​ടി​ച്ചി​രു​ന്നു.

‘‘ക​ര​യ​ല്ലേ അ​ച്ചാ​യീ.’’

ബാ​ഗി​ൽ​നി​ന്ന് സോ​ക്‌​സെ​ടു​ത്ത് അ​പ്പ​ന്റെ കാ​ലി​ൽ ഇ​ട്ടു​കൊ​ടു​ക്കാ​ൻ റോ​സ രാ​യ​നോ​ടു പ​റ​ഞ്ഞു. അ​യാ​ളു​ടെ കാ​ല് ര​ണ്ടും ത​ണു​ത്തി​രു​ന്നു. ക​യ​റ്റം ക​യ​റാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും പാ​ഴൂ​രി​നൊ​രു വെ​പ്രാ​ളം. റോ​സ​യെ കാ​ണി​ക്കാ​നെ​ന്നോ​ണം രാ​യ​ൻ സോ​ക്‌​സി​ട്ട കാ​ലി​ൽ ത​ട​വി. അ​ടി​വാ​ര​ത്ത് എ​ത്തി​യ​തും വ​ലി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞ രാ​യ​ൻ ഇ​റ​ങ്ങി. തി​രി​ച്ചു​ക​യ​റു​മ്പോ​ൾ റോ​സ അ​വ​നെ സം​ശ​യ​ത്തോ​ടെ നോ​ക്കി. കു​ടി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്ന് അ​വ​ൻ ആം​ഗ്യം കാ​ട്ടി.

‘‘അ​ച്ച​ന്റെ പ​ത്രം ന​ടു​വി​നു വെ​ച്ച​പ്പോ​ഴേ കാ​ല​ന​ങ്ങി​ത്തു​ട​ങ്ങി. അ​വി​ടെ​യൊ​ന്നു എ​ത്തി​ച്ചാ, ഉ​റ​പ്പാ​യി​ട്ടും അ​ച്ചാ​ച്ചി എ​ണീ​റ്റു ന​ട​ക്കും.”

ഡി​വൈ​ൻ ആ​ത്മ​വി​ശ്വാ​സ​ത്തോ​ടെ ജീ​പ്പ് എ​ടു​ത്തു. അ​ടി​വാ​ര​ത്തു​നി​ന്നും മൂ​ന്നാ​ലു മ​ണി​ക്കൂ​ർ യാ​ത്ര. മ​ല​യും കു​ന്നു​മി​റ​ങ്ങി ജീ​പ്പ് നി​ര​പ്പു​ള്ള റോ​ഡി​ലെ​ത്തി. ഹൈ​വേ​യോ​ടു ചേ​ർ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു ധ്യാ​ന​കേ​ന്ദ്രം. പാ​ർ​ക്കി​ങ് ഏ​രി​യ നി​റ​ഞ്ഞ് വ​ണ്ടി​ക​ൾ. ന​ടു​വ് ത​ള​ർ​ന്ന ആ​ളാ​ണെ​ന്ന് ക​ണ്ട​തോ​ടെ ഗേ​റ്റി​ന​ക​ത്തേ​ക്ക് ജീ​പ്പ് ക​യ​റ്റാ​ൻ അ​നു​വ​ദി​ച്ചു. ര​ജി​സ്‌​ട്രേ​ഷ​ൻ കൗ​ണ്ട​റി​ലി​രു​ന്ന മെ​ലി​ഞ്ഞ സി​സ്റ്റ​ർ നി​ർ​ദേ​ശ​ങ്ങ​ൾ ആ​വ​ർ​ത്തി​ച്ചു.

‘‘കി​ട​പ്പു​രോ​ഗി ആ​യ​തു​കൊ​ണ്ടു റൂ​മെ​ടു​ക്ക​ണം. ടി.​വി​യി​ൽ ലൈ​വാ​യി ശുശ്രൂ​ഷ​ക​ൾ കാ​ണാം. രോ​ഗ​ശാ​ന്തി ശുശ്രൂ​ഷ ന​ട​ക്കു​മ്പോ​ൾ രോ​ഗി​യെ മെ​യി​ൻ ഹാ​ളി​ലേ​ക്ക് കൊ​ണ്ടു​വ​ര​ണം. അ​തി​നു​ള്ള സ്ട്രെച്ച​ർ ഇ​വി​ടെ​നി​ന്നു പ്രൊ​വൈ​ഡ് ചെ​യ്യും. അ​പ്പ​ന്റെ കൂ​ടെ മ​ക​ൾ​ക്ക് നി​ൽ​ക്കാം. ആ​ണു​ങ്ങ​ൾ ഡോ​ർ​മെ​റ്റ​റി​യി​ൽ ത​ങ്ങ​ണം.’’

വ​രു​ന്ന​വ​ഴി മാ​ട​ക്ക​ട​യു​ടെ മു​ന്നി​ൽ ജീ​പ്പ് നി​ർ​ത്തി ര​ണ്ടെ​ണ്ണം അ​ടി​ച്ച​തു ന​ന്നാ​യെ​ന്നു രാ​യ​നു തോ​ന്നി. ധ്യാ​ന​കേ​ന്ദ്ര​ത്തി​ന്റെ ജ​യി​ലു​പോ​ലെ ഉ​യ​ർ​ന്ന മ​തി​ലി​ന​രി​കി​ലൂ​ടെ അ​വ​ൻ ന​ട​ന്നു. പു​റ​കു​വ​ശ​ത്തെ മ​തി​ലി​നോ​ടു ചേ​ർ​ന്ന് നി​റ​യെ തീ​പ്പെ​ട്ടി​മ​ര​ങ്ങ​ൾ. മ​ര​ച്ചോ​ട്ടി​ൽ കു​ത്തി​യി​രു​ന്നു മൂ​ത്ര​മൊ​ഴി​ച്ചി​ട്ട് എ​ഴു​ന്നേ​ൽ​ക്കു​മ്പോ​ൾ തൊ​ട്ട​പ്പു​റ​ത്തി​രു​ന്നു ഒ​രു​ത്ത​ൻ വ​ലി​ക്കു​ന്നു.

‘‘ഇ​തി​ന​ക​ത്താ​ണോ​ടാ ക​ഞ്ചാ​വു വ​ലി.’’

വ​ലി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​വ​ൻ പേ​ടി​ച്ചു. മ​ടി​യി​ൽ ചേ​ടി​വെ​ച്ചി​രു​ന്ന പൊ​തി കു​ത്തി​നു​ പി​ടി​ച്ചു വാ​ങ്ങി.

കു​റ​ച്ചു​നേ​രം രാ​യ​നെ ചു​റ്റി​പ്പ​റ്റി നി​ന്നി​ട്ട് ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ര​ൻ ധ്യാ​ന​പ്ര​സം​ഗം ന​ട​ക്കു​ന്ന ഹാ​ളി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി. രാ​വി​ലെ മു​ത​ൽ വൈ​കു​ന്നേ​രം വ​രെ തു​ട​ർ​ച്ച​യാ​യു​ള്ള പ്രാ​ർ​ഥ​ന​ക​ൾ. മു​ഷി​പ്പു തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ൾ മ​തി​ലു ചാ​ടാ​നൊ​രു ശ്ര​മം ന​ട​ത്തി. ര​ണ്ടു വ​ട്ട​വും സെ​ക്യൂ​രി​റ്റി പി​ടി​ച്ചു. കൈ ​ഉ​യ​ർ​ത്തി ആ​ളു​ക​ൾ സ്‌​തോ​ത്രം പ​റ​യു​മ്പോ​ൾ രാ​യ​ൻ ഇ​ട​തു​വ​ശ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന പെ​ണ്ണി​നോ​ട് അ​വ​ളു​ടെ ഊ​രും പേ​രു​മൊ​ക്കെ ചോ​ദി​ച്ചുതു​ട​ങ്ങി.

ധ്യാ​ന​ത്തി​ന്റെ ര​ണ്ടാം ദി​വ​സം ഉ​ച്ച ക​ഴി​ഞ്ഞു​ള്ള വി​ടു​ത​ൽ ശു​ശ്രൂ​ഷ​യി​ൽ ന​ട്ടെ​ല്ലി​നു പ​രി​ക്കു​പ​റ്റി​യ ഒ​രാ​ളെ ക​ർ​ത്താ​വു സ്പ​ർ​ശി​ക്കു​ന്നെ​ന്ന് പാ​തി​രി വി​ളി​ച്ചു​പ​റ​ഞ്ഞു. പാ​ഴൂ​രി​നെ​ സ്‌​ട്രെ​ച്ച​റി​ൽ സ്റ്റേ​ജി​നു മു​ന്നി​ലേ​ക്കു കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു.

‘‘കൂ​ട്ടു​വ​ന്ന​വ​രി​ൽ രാ​യ​നെ​ന്നു പ​റ​യു​ന്ന ഒ​രാ​ളെ​യും ക​ർ​ത്താ​വു സൗ​ഖ്യ​മാ​ക്കു​ന്നു. അ​യാ​ളും മു​ന്നോ​ട്ടു വ​രി​ക.’’

അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രാ​ൾ കൂ​ടെ വ​ന്നി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്ന് റോ​സ അ​ച്ച​നോ​ടു പ​റ​ഞ്ഞു. അ​ച്ച​ൻ മൈ​ക്ക് പൊ​ത്തി​പ്പി​ടി​ച്ചു. ഹാ​ളി​ൽ നി​ശ്ശ​ബ്ദ​ത.

ആ​ളു​ക​ളു​ടെ ഇ​ട​യി​ലൂ​ടെ മു​ന്നോ​ട്ടു വ​ന്ന രാ​യ​ൻ സ്റ്റേ​ജി​ലേ​ക്കു ക​യ​റി. സ്‌​തോ​ത്രം പ​റ​ച്ചി​ലി​ൽ ഓ​ഡി​റ്റോ​റി​യം മു​ങ്ങി.

റോ​സ രാ​യ​നെ നോ​ക്കി.

അ​വ​ൻ ത​ല കു​മ്പി​ട്ടു.

91

പാ​ഴൂ​രു​മാ​യി ധ്യാ​ന​കേ​ന്ദ്ര​ത്തി​ൽ​നി​ന്നു തി​രി​ച്ചെ​ത്തി, ര​ണ്ടു ദി​വ​സം ക​ഴി​ഞ്ഞ് ത​നി​ച്ചു കി​ട്ടി​യ​പ്പോ​ൾ ചി​ഞ്ചു അ​വി​ടെ ന​ട​ന്ന കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ച് ഡി​വൈ​നോ​ടു തി​ര​ക്കി.

‘‘കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​യെ​ന്ന​ല്ല. രാ​യ​നെ​ന്നാ അ​വ​ന്റെ പേ​ര്. പെ​രും​ക​ള്ള​നാ. പേ​ടി​ക്ക​ണ്ട, ഇ​നി​യ​വ​ൻ തി​രി​ച്ചു​വ​രി​ല്ല.’’

‘‘ഇ​ച്ചാ​യ​നെ​ന്താ ഉ​റ​പ്പ്...’’

‘‘ക​ട​യി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന കാ​ശ് മു​ഴു​വ​നും എ​ടു​ത്തോ​ണ്ടാ പ​ന്ന പോ​യ​ത്.’’

അ​ര​യി​ൽ ചേ​ടാ​റു​ള്ള ക​ത്തി​യു​മാ​യി റോ​സ മു​റ്റ​ത്തേ​ക്കി​റ​ങ്ങു​ന്ന​തു ക​ണ്ട് ഡി​വൈ​ൻ വേ​ഗം ജീ​പ്പു​മെ​ടു​ത്ത് ച​രി​വി​റ​ങ്ങി.

(തു​ട​രും)