നീരും പൂവും

പ​യ്യ​നെ വി​ളി​ച്ച് ക​ട തു​റ​ക്കേ​ണ്ടെ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞു. ബു​ക്ക്സ്റ്റാ​ളി​ന്റെ പേ​രി​ലൊ​രു റീ​ത്ത് വാ​ങ്ങു​ന്ന കാ​ര്യ​വും ഓ​ർ​മി​പ്പി​ച്ചു.

‘‘അ​ടു​ത്ത ബ​ന്ധു​വ​ല്ലേ ചേ​ട്ടാ. ഈ ​ഫോ​ർ​മാ​ലി​റ്റി​യൊ​ക്കെ വേ​ണോ?’’

‘‘വേ​ണം.’’

അ​ർ​ഹി​ക്കു​ന്ന പ​രി​ഗ​ണ​ന ഒ​രി​ക്ക​ലും കൊ​ടു​ത്തി​ട്ടി​ല്ല. ഇ​ന്നെ​ങ്കി​ലും അ​തു വേ​ണം.

മ​രി​ച്ചൊ​രു​വ​നോ​ടു കാ​ട്ടേ​ണ്ട കേ​വ​ല​മ​ര്യാ​ദ​യാ​യ ശ​വ​ദാ​ഹ​ത്തി​ൽ ക​വി​ഞ്ഞു​ള്ള ക​ർ​മ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യൊ​ക്കെ ആ​വ​ശ്യ​മു​ണ്ടോ​യെ​ന്നാ​ണ് ദീ​പു​വി​ന്റെ ചോ​ദ്യം! കു​ടും​ബ​ക്കാ​രും ക​ര​ക്കാ​രും ചേ​ർ​ന്ന് നാ​ട്ടു​ന​ട​പ്പി​​ന്റെ തൊ​ടു​ന്യാ​യ​ങ്ങ​ൾ നി​ര​ത്തി നി​ർ​ബ​ന്ധി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും തീ​രു​മാ​നം അ​വ​ന്റെ താ​ൽ​പ​ര്യ​ത്തി​നു വി​ട​ണ​മെ​ന്നാ​ണെ​നി​ക്ക്. അ​തു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ നി​ർ​ബ​ന്ധി​ക്കാ​ൻ തോ​ന്നി​യി​ല്ല. അ​തി​നു വേ​റെ​യും ചി​ല കാ​ര​ണ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടെ​ന്നു കൂ​ട്ടി​ക്കോ​ളൂ.

ഇ​റ​യ​ത്തെ തൂ​ണി​ൽ ചാ​രി ഇ​രി​ക്ക​യാ​ണ​വ​ൻ. മ​രി​ച്ച​ത് അ​വ​ന്റെ അ​ച്ഛ​നാ​ണ്. എ​ന്റെ അ​മ്മാ​വ​ൻ, ജ​യ​ൻ.

ആ​രോ​ടു​മ​ങ്ങ​നെ വൈ​കാ​രി​ക​മാ​യി അ​ടു​പ്പ​മു​ള്ള​യാ​ളാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല ക​ക്ഷി. ഇ​പ്പോ​ൾ ദീ​പു ഇ​രി​ക്കു​ന്നി​ട​ത്തോ അ​ക​ത്തെ മു​റി​യി​ലോ ഇ​രു​ന്നു​ള്ള പ​ത്ര​പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളു​ടെ വാ​യ​ന, അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ വാ​യി​ച്ചു​തീ​ർ​ന്ന​വ​യും കൈ​യി​ൽ പി​ടി​ച്ച് റോ​ഡി​ലേ​ക്കു നോ​ക്കി എ​ന്തെ​ല്ലാ​മോ ചി​ന്തി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​ള്ള നി​ൽ​പ്. ക​ഴി​ഞ്ഞ പ​ത്തി​രു​പ​തു​കൊ​ല്ല​ക്കാ​ല​മാ​യി ഈ ​ര​ണ്ട​വ​സ്ഥ​ക​ളി​ല​ല്ലാ​തെ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ കാ​ണാ​നാ​കു​ക വ​ള​രെ വി​ര​ള​മാ​യി​രു​ന്നു.

‘‘ന​ല്ല ക​ഴി​വൊ​ള്ള​വ​നാ​രു​ന്നു. സ്കൂ​ളി​ലും കോ​ളേ​ജി​ലു​മൊ​ക്കെ​വെച്ച് എ​ന്തു ന​ന്നാ​യി​ട്ടു പ​ഠി​ച്ചി​രു​ന്ന​താ.’’ പ​ണ്ടെ​പ്പൊ​ഴോ അ​മ്മ പ​റ​ഞ്ഞ​തോ​ർ​ത്തു, ‘‘ര​വി പ​ത്ത് ക​ഷ്ടി​ച്ചു ക​ട​ന്നു​കൂ​ടി​യ​പ്പോ​ൾ ബി.​കോ​മി​ന് ഫ​ഷ്ട് ക്ലാ​സാ​യി​രു​ന്നു ജ​യ​ന്. ബോം​ബെ​യി​ൽ പോ​യേ​പ്പി​ന്നാ അ​വ​ൻ ആ​ളാ​കെ മാ​റി​യ​ത്. അ​മ്മ​യൊ​റ്റ​യൊ​രു​ത്തി​യാ... അ​ല്ലേ​ത്ത​ന്നെ​ന്തി​നാ അ​മ്മേ പ​റ​യു​ന്ന​ത്. ന​ന്നാ​വു​ന്ന​തും ന​ശി​ക്കു​ന്ന​തു​വൊ​ക്കെ അ​വ​നോ​ന്റെ ചെ​യ്ത്തു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ.’’

ഇ​വ​ർ മൂ​ന്ന് മ​ക്ക​ളാ​ണ്. അ​മ്മ​യാ​ണ് ഏ​റ്റ​വും മു​തി​ർ​ന്ന​ത്. ര​ണ്ടാ​മ​നാ​യ ര​വി​യ​മ്മാ​വ​ൻ പ​ത്താം​ത​രം ക​ഴി​ഞ്ഞ് ഐ.​ടി.​ഐ​ക്കു ചേ​ർ​ന്ന്, അ​ത് പാ​തി​ക്കു നി​ർ​ത്തി​യാ​ണ് ബോം​ബെ​ക്കു പോ​യ​ത്. പ​ല​പ​ല ജോ​ലി​ക​ൾ​ചെ​യ്തും അ​ണ​യോ​ട​ണ ചേ​ർ​ത്ത് മി​ച്ചം​പി​ടി​ച്ചും ഏ​ഴെ​ട്ടു​കൊ​ല്ലം ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ പു​ള്ളി അ​വി​ടൊ​രു സ്വി​ച്ചു​ഗി​യ​ർ​ക്ക​മ്പ​നി തു​ട​ങ്ങി. ക​മ്പ​നി​യെ​ന്നൊ​ക്കെ ചേ​ലി​ന​ങ്ങു പ​റ​യാ​മെ​ന്നേ​യൊ​ള്ളൂ, ഒ​രു ചെ​റി​യ സെ​റ്റ​പ്പ്. അ​തി​ന്റെ പി​ന്നാ​ലെ​യു​ള്ള ഓ​ട്ട​പ്പാ​ച്ചി​ലി​നി​ടെ നാ​ട്ടി​ലേ​ക്കു​ള്ള വ​ര​വൊ​ക്കെ വ​ല്ലാ​ത​ങ്ങു കു​റ​ഞ്ഞ്, തൊ​ട്ട​ടു​ത്ത കൊ​ല്ലം ഒ​രി​ക്ക​ൽ​പോ​ലും വ​രാ​താ​യ​തോ​ടെ, ക​ക്ഷി​യു​ടെ ബോം​ബെ​ജീ​വി​ത​ത്തെ​പ്പ​റ്റി അ​മ്മൂ​മ്മ​ക്കെ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ സം​ശ​യ​മാ​യി. അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ്, ഡി​ഗ്രി ക​ഴി​ഞ്ഞ് നാ​ട്ടി​ൽ ചി​ല പ​രീ​ക്ഷ​ക​ൾ​ക്കും ജോ​ലി​ക​ൾ​ക്കു​മൊ​ക്കെ ശ്ര​മി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന ചെ​റി​യ​മ്മാ​വ​നെ അ​ങ്ങോ​ട്ട​യ​ക്കു​ന്ന​ത്.

‘‘അ​വി​ടെ​യാ​ടാ മ​ക്ക​ളെ എ​നി​ക്കു പി​ഴ​പ​റ്റി​യ​ത്. എ​ന്റെ ക​ൺ​വെ​ട്ട​ത്താ​യി​രു​ന്ന​പ്പോ​ൾ ഒ​രാ​പ​ത്തി​ലും ചെ​ന്നു​ചാ​ടാ​തെ ത​പ്പി​പ്പൊ​ത്തി വ​ള​ർ​ത്തി​യ മ​ക്ക​ൾ ദൂ​രോ​ട്ടൊ​ക്കെ പോ​കു​മ്പോ, ഒ​രു​പാ​ട് സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​വൊ​ക്കെ കി​ട്ടു​മ്പോ, വേ​ണ്ടാ​ത്ത പ​ല ശീ​ല​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കും പോ​യേ​ക്കു​മെ​ന്ന് ഞാ​ൻ പേ​ടി​ച്ചു. എ​ന്റെ ഈ ​ഭ​യ​പ്പാ​ടി​നൊ​ര​ർ​ഥോ​മി​ല്ലെ​ന്ന് ര​വി തെ​ളി​യി​ച്ചു. പ​ക്ഷേ, ജ​യ​ൻ അ​തു​റ​പ്പി​ച്ചു.’’

‘‘അ​മ്മ ഞ​ങ്ങ​ളെ വ​ള​ർ​ത്തി​യ രീ​തി​ക​ളൊ​ക്കെ കേ​ട്ടാ​ൽ, ആ​ള് ഭ​യ​ങ്ക​ര ടോ​ക്സി​ക്കാ​ന്നേ നി​ങ്ങ​ക്ക് തോ​ന്നൂ. പ​ക്ഷേ, ഞാ​നൊ​രി​ക്ക​ലും അ​ങ്ങ​നെ പ​റ​യ​ത്തി​ല്ല.’’ ഒ​രി​ക്ക​ൽ വ​ല്യമ്മാ​വ​നി​ൽ​നി​ന്നു കേ​ട്ട​താ​ണ്. ‘‘പ​തി​ന​ഞ്ചാം വ​യ​സ്സി​ൽ ക​ല്യാ​ണം​ചെ​യ്തു കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന അ​ന്നു​മു​ത​ൽ അ​ച്ഛ​ൻ മ​രി​ക്കു​ന്ന​തു​വ​രെ മ​ന​സ്സ​മാ​ധാ​ന​മെ​ന്തു​വാ​ന്ന് അ​വ​ര​റി​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ല. അ​ടി​കൊ​ണ്ട് ക​ണ്ണും ക​വി​ളും വീ​ങ്ങി​യ പ​രു​വ​ത്തി​ൽ പ​ല​ത​വ​ണ കാ​ണേ​ണ്ടി​വ​ന്നി​ട്ടും അ​ച്ഛ​​ന്റെ നേ​രെ എ​ന്തെ​ങ്കി​ലു​വൊ​ന്ന് ക​യ​ർ​ത്തു​പ​റ​യാ​നൊ​ള്ള പാ​ങ്ങൊ​ണ്ടാ​രു​ന്നി​ല്ല, അ​മ്മ​യ്ക്കോ അ​മ്മേ​ടെ ഒ​ട​പ്ര​ന്നോ​ന്മാ​ർ​ക്കോ.’’

വീ​ട്ടു​വേ​ലി​യ്ക്ക​ൽ​ത്ത​ന്നാ​യി​രു​ന്നു അ​പ്പൂ​പ്പ​​ന്റെ ഉ​യി​രു​പോ​യ ദേ​ഹം ചാ​രി​നി​ർ​ത്തി​യി​രു​ന്ന​ത്; ഇ​രു​തോ​ളെ​ല്ലി​നു​മി​ട​യി​ലൂ​ടെ താ​ഴേ​യ്ക്കാ​ഴ്ന്ന​നി​ല​യി​ൽ ക​ഠാ​ര​ക​ളു​മാ​യി​ട്ട്. കൊ​ന്ന​താ​രെ​ന്നോ എ​ന്തി​നെ​ന്നോ ആ​ർ​ക്കും അ​റി​യു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അ​മ്മ​ക്ക​ന്ന് പ​തി​നൊ​ന്ന് വ​യ​സ്സ്. ജ​യ​ന​മ്മാ​വ​ൻ അ​മ്മൂ​മ്മ​യി​ൽ അ​ഞ്ചാം​മാ​സം ഗ​ർ​ഭ​ത്തി​ലും.

ആ​ങ്ങ​ള​മാ​ർ ആ​വു​ന്ന​ത്ര നി​ർ​ബ​ന്ധി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും ഇ​വി​ടം​വി​ട്ട് എ​വി​ടേ​ക്കെ​ങ്കി​ലും പോ​കാ​നോ മ​റ്റൊ​രു ക​ല്യാ​ണ​ത്തി​നോ പു​ള്ളി​ക്കാ​രി ത​യാ​റാ​യി​ല്ല. ത​ന്റേം മ​ക്ക​ടേം ഭാ​വി​യോ​ർ​ത്തൊ​ള്ള അ​ങ്ക​ലാ​പ്പാ​ണേ​ൽ ഇ​വി​ടു​ന്നു പ​റി​ച്ചു​മാ​റ്റു​വ​ല്ലാ, പ​ക​രം നാ​ല് പ​യ്യി​നെ വാ​ങ്ങി​ച്ചു​ത​രു​വാ വേ​ണ്ട​തെ​ന്ന് തീ​ർ​ത്തു​പ​റ​ഞ്ഞു.

സ്ഥാ​നം​നോ​ക്കി​ക്കെ​ട്ടി​യ തൊ​ഴു​ത്തി​ൽ കാ​ലി​ക​ളെ വ​ള​ർ​ത്തി പാ​ലു​ക​റ​ന്നു വി​റ്റ് പ​ണ​മു​ണ്ടാ​ക്കി​യും പോ​ച്ച​കേ​റി​ക്കി​ട​ന്ന പ​റ​മ്പ് ചെ​ത്തി​വാ​രി ന​ട്ടു​വ​ള​ർ​ത്തി​യ ന​ടു​ത​ല​ക​ളു​ടെ വി​ള​വെ​ടു​ത്ത് വി​ശ​പ്പ​ട​ക്കി​യും പ​റ​മ്പി​ലെ ആ​ണെ​ടു​പ്പ​തും പെ​ണ്ണെ​ടു​പ്പ​തു​മാ​യ പ​ണി​ക​ള​ത്ര​യും ഒ​റ്റ​യ്ക്കു​നോ​ക്കി​യും അ​വ​ർ കാ​ല​മു​ന്തി​നീ​ക്കി, ചൂ​ര​ലു​വ​ടി​ച്ചി​ട്ട​യി​ൽ മ​ക്ക​ളെ വ​ള​ർ​ത്തി.

മു​റ്റ​ത്ത്, വീ​ടി​നോ​ടു ചേ​ർ​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന കി​ളി​മ​ര​ച്ചോ​ട്ടി​ൽ ന​ട്ടു​കി​ളി​പ്പി​ച്ച മു​ല്ല​യും പി​ച്ചി​യു​മൊ​ഴി​കെ, ഉ​ണ്ണാ​നു​ത​കാ​ത്തൊ​രൊ​റ്റ​ച്ചെ​ടി​പോ​ലും പു​ര​യി​ട​ത്തി​ൽ നാ​മ്പു​നീ​ട്ടി​നി​ൽ​ക്കാ​ൻ അ​മ്മൂ​മ്മ അ​നു​വ​ദി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല. അ​വ വ​ള്ളി​ക​ൾ വ​ലു​താ​ക്കി മ​ര​ക്കൊ​മ്പി​ൽ പ​ട​ർ​ന്നു​ക​യ​റി​യ കാ​ല​ക്ര​മ​ത്തി​ൽ കി​ളി​മ​രം ചെ​തു​ക്കി​ച്ചു​ണ​ങ്ങി. അ​ത​ങ്ങ് ഒ​ടി​ഞ്ഞു​വീ​ഴു​മെ​ന്നാ​യ​പ്പോ​ൾ അ​വി​ടൊ​രു പ​ട​ർ​പ്പു​പ​ന്ത​ൽ കെ​ട്ടി​യ​ത് ജ​യ​ന​മ്മാ​വ​നാ​യി​രു​ന്നു. ഇ​ന്ന് വീ​ട്ടു​മു​റ്റ​ത്തു​ള്ളൊ​രു ത​ണ​ലി​ട​മാ​യി അ​ത് മാ​റി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

മു​ല്ല​പ്പ​ന്ത​ലി​നു കീ​ഴെ അ​ച്ഛ​നും വ​ല്യ​മ്മാ​വ​നും ഒ​രു പ​രി​ച​യ​ക്കാ​ര​നും ക​സേ​ര​ക​ളി​ലി​രി​പ്പു​ണ്ട്.

‘‘ജ​യ​ന് ലി​വ​ർസി​റോ​സി​സാ​രു​ന്നെ​ന്ന് കേ​ട്ട​പ്പോ, ഇ​ന്ന് രാ​വി​ലെ ഇ​വി​ടെ വ​ന്ന​വ​രൊ​ക്കെ വാ​യും പൊ​ളി​ച്ച് നി​ക്കു​വാ​രു​ന്നു.’’

വ​ല്യ​മ്മാ​വ​ൻ ഒ​ന്നും മി​ണ്ടു​ന്നി​ല്ല. പ​രി​ച​യ​ക്കാ​ര​ൻ മൂ​ളി​ക്കേ​ൾ​ക്കു​ന്നു.

‘‘എ​ങ്ങ​നെ കു​റ്റം പ​റ​യാ​നൊ​ക്കും. അ​ങ്ങ​നൊ​രു മോ​ശം പ​രു​വ​ത്തി​ൽ ഇ​വി​ടത്തു​കാ​രാ​രും ഇ​തു​വ​രെ അ​വ​നെ ക​ണ്ടി​ട്ടി​ല്ല​ല്ലോ. എ​ന്റെ​കൂ​ടെ, അ​തും വല്ല​പ്പ​ഴെ​ങ്ങാ​നും ക​ഴി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​ത​ല്ലാ​തെ, പൊ​റ​ത്താ​രു​ടേം​കൂ​ടെ ക​മ്പ​നി​കൂ​ടാ​ൻ അ​വ​ൻ താ​ൽ​പ​ര്യ​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടി​ല്ല. പ​ണ്ടൊ​രി​ക്ക​ൽ ക​മ​ലാ​ന​ഗ​റി​ലെ അ​വ​ന്റെ റൂ​മി​ൽ ചെ​ന്ന​പ്പോ​ൾ ഏ​തോ മാ​ർ​വാ​ടി​പ്പാ​ട്ടൊ​ക്കെ കേ​ട്ടോ​ണ്ടി​രു​ന്ന് ക​ള്ള​ടി​ക്കു​ന്നു. സ്വ​സ്ഥം!’’

അ​ച്ഛ​ൻ ബോ​യ്സ​റി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോ​ഴാ​ണ​ത്. കോ​ളേ​ജ് ക​ഴി​ഞ്ഞ അ​വ​ധി​ക്കാ​ല​ത്ത് കു​റ​ച്ചു​നാ​ൾ അ​വി​ടേ​ക്ക് എ​ന്നെ കൊ​ണ്ടു​പോ​യി​രു​ന്നു. ഒ​രു ചെ​റു​കി​ട വാ​ട​ക​ഫ്ലാ​റ്റ്, എ​ന്നാ​ൽ വ​ള​രെ ഇ​മ്പ​മു​ള​വാ​ക്കു​ന്ന ത​രം അ​ന്ത​രീ​ക്ഷ​വും. പ​തി​ഞ്ഞ ശ​ബ്ദ​ത്തി​ൽ ഓ​ള​മി​ടു​ന്ന മ​റാ​ഠി-​ഹി​ന്ദി മെ​ല​ഡി​ക​ൾ, അ​വി​ട​വ​ിടെ​യാ​യി ‘അ​ടു​ക്കി

​െ​വ​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള’ പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ൾ, പ​ത്ര​ങ്ങ​ൾ, മാ​സി​ക​ക​ൾ, പു​ക​യു​ന്ന ബു​ഖൂ​റി​​ന്റെ ന​റു​മ​ണം, ഓ​രോ കോ​ണി​ലും എ​ഴു​ന്നു​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന വൃ​ത്തി​ചൂ​ഴ​ലി​ൻ പ്ര​സാ​രം, ആ​കെ​യി​ട്ടു​നോ​ക്കി​യാ​ൽ നാ​ട്ടി​ലു​ള്ള​പ്പോ​ൾ അ​മ്മാ​വ​നെ കാ​ണാ​നാ​കു​ന്ന​തി​നു നേ​ർ​വി​പ​രീ​ത​മാ​യ സാ​ഹ​ച​ര്യ​ങ്ങ​ൾ! ഇ​ട​ക്കി​ടെ വ​ന്നു​പോ​കാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നൊ​രു സു​ഹൃ​ത്തു​മൊ​ത്ത്, ആ ​ഒ​രാ​ള​ല്ലാ​തെ മ​റ്റാ​രെ​ങ്കി​ലും അ​മ്മാ​വ​നെ തേ​ടി വ​രു​ന്ന​തോ ആ​രെ​യെ​ങ്കി​ലും കാ​ണാ​നാ​യി അ​മ്മാ​വ​ൻ പോ​കു​ന്ന​തോ ക​ണ്ടി​ട്ടി​ല്ല. ഏ​റെ​നേ​രം മാ​റി​നി​ന്ന് എ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ ര​സം​പൂ​ണ്ടു സം​സാ​രി​ച്ചി​രു​ന്ന​തൊ​ഴി​ച്ചു​നി​ർ​ത്തി​യാ​ൽ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ മി​ച്ച​മു​ള്ള താ​ൽ​പ​ര്യ​ങ്ങ​ള​ത്ര​യും വ​ട്ട​മി​ട്ടു​നി​ന്നി​രു​ന്ന​ത് വാ​യ​ന​യി​ലും പാ​ച​ക​ത്തി​ലും മ​ദ്യ​പാ​ന​ത്തി​ലു​മാ​യി​രു​ന്നു.

ഭ​ക്ഷ​ണ​മു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന​തി​നൊ​പ്പം തു​ട​ങ്ങും മ​ദ്യ​പാ​ന​വും. ഭി​ത്തി​ത്ത​ട്ടി​ൽ ക​രു​തി​യി​ട്ടു​ള്ള കു​പ്പി​യി​ൽ​നി​ന്നു കൃ​ത്യ​മാ​യ ഇ​ട​വേ​ള​ക​ളി​ൽ ചെ​റി​യ​ചെ​റി​യ അ​ള​വു​ക​ളാ​ണ​ക​ത്താ​ക്കു​ക. ആ​ഹാ​രം പാ​ക​മാ​യാ​ൽ അ​ത് ആ​റു​വോ​ളം, മ​ദ്യ​സേ​വ​ക്ക് പ​ക്ക​മെ​ന്നോ​ണം എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും വാ​യി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കും.

‘‘ആ​ദ്യ​മാ​ദ്യ​മൊ​ക്കെ ചെ​റി​യൊ​രു കു​പ്പി വാ​ങ്ങി അ​ടി​ച്ചോ​ണ്ടി​രു​ന്നി​ട​ത്തൂ​ന്ന് കൈ​വി​ട്ട പ​രു​വ​ത്തി​ലേ​ക്ക് ക​ളി തി​രി​ഞ്ഞ​ത് ശ്ശേ-​ന്ന് പ​റ​യു​ന്ന നേ​രം​കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.’’

അ​പ്പോ​ഴും പ​രി​ച​യ​ക്കാ​ര​ൻ മൂ​ളി.

‘‘പി​ന്നെ ഇ​തു മാ​ത്ര​മാ​യി അ​ങ്കം. മു​റി​ക്കക​ത്തൂ​ന്ന് പു​റ​ത്തെ​റ​ങ്ങാ​തെ ക​ള്ളും വെ​ള്ളോം മി​ക്‌​സു​ചെ​യ്ത് അ​ടി​യോ​ട​ടി​ത​ന്നെ. എ​ത്ര​ടി​ച്ചാ​ലും ങേ​ഹേ! ക​ര​ള് ചീ​യാ​ൻ വേ​റെ വ​ല്ലോം വേ​ണോ? അ​ല്ലാ, ഇ​തി​നൊ​ക്കെ അ​വ​നെ മാ​ത്രം പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടെ​ന്താ വി​ശേ​ഷം.’’

അ​ച്ഛ​ന്റെ നോ​ക്ക് നീ​ണ്ട​ത് ജ​നാ​ല​ക്ക​ലേ​ക്കാ​യി​രു​ന്നു. ഇ​ന്ന​ലെ രാ​ത്രി​യി​ൽ അ​മ്മാ​വ​ൻ മ​രി​ച്ച​ത​റി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ മു​ത​ൽ മു​ഖ​ത്തു ചൂ​ടി​യി​ട്ടു​ള്ള ദുഃ​ഖ​ശൂ​ന്യ​മാ​യ ഭാ​വ​പ്പ​ക​ർ​പ്പി​ന് ഒ​ര​ൽ​പ​വും അ​യ​വു​വ​രു​ത്താ​തെ തു​ട​രു​ന്ന ഉ​ഷ​യ​മ്മാ​യി അ​വി​ടെ​യു​ണ്ട്. പ​ല​രും അ​തേ​പ്പ​റ്റി മു​റു​മു​റു​ക്കു​ന്ന​ത് അ​വ​ർ ഗൗ​നി​ക്കു​ന്ന​തേ​യി​ല്ല; യാ​തൊ​രു​വി​ധ​ത്തി​ലും അ​വ​യൊ​ന്നും അ​വ​രെ ബാ​ധി​ക്കാ​ത്ത​തു​പോ​ലെ!

അ​മ്മാ​യി ആ​യു​ർ​വേ​ദ കോ​ള​ജി​ൽ നാ​ലാം​വ​ർ​ഷം പ​ഠി​ക്ക​വെ​യാ​ണ്‌, പ​ത്തു​കൊ​ല്ല​ത്തെ ബോം​ബെ​വാ​സം മൂ​ർ​ധ​ന്യ​ത്തി​ലെ​ത്തി​ച്ച കു​ടി​ശ്ശീ​ല​വു​മാ​യി ജ​യ​ന​മ്മാ​വ​ന്റെ ആ​ലോ​ച​ന​യെ​ത്തു​ന്ന​ത്. ജാ​ത​ക​ച്ചേ​ർ​ച്ച നോ​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് അ​വ​രു​ടെ അ​മ്മ​ക്കാ​യി​രു​ന്നു നി​ർ​ബ​ന്ധം. ക​ണി​യാ​ൻ ത​ല​ക്കു​റി ഒ​ത്തു​നോ​ക്കി ര​ജ്ജു​ദോ​ഷ​ത്തി​ന്റെ കു​ഴ​പ്പ​ങ്ങ​ൾ ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ട്ടി ബ​ന്ധം ചേ​രി​ല്ലെ​ന്നു തീ​ർ​ത്തു​പ​റ​യു​ന്ന​ത്, ഉ​ഷ​യ​മ്മാ​യി​യു​ടെ അ​ച്ഛ​ൻ നാ​സ്തി​ക​നാ​യി​മാ​റി​യ​തി​നു ര​ണ്ടു പ​ക​ലു​ക​ൾ​ക്കി​പ്പു​റ​മാ​യി​രു​ന്നു.

കിം ​ഫ​ലം? ക​ന്നി​പ്പൂ​വ് കൊ​യ്ത ക​ണ്ട​ത്തി​ലെ കു​റ്റി​ക​ൾ കി​ള​ച്ചു​മാ​റ്റി ത​ട്ടു​പ​ന്ത​ലി​ട്ട് ക​ല്യാ​ണം.

അ​മ്മാ​യി​യു​ടെ ചേ​ച്ചി​യാ​ണ് മ​ര​ണ​വാ​ർ​ത്ത​യ​റി​ഞ്ഞ് ആ​ദ്യ​മെ​ത്തി​യ​ത്. വി​വ​രം വി​ളി​ച്ചു​പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ വീ​ട്ടു​മു​റ്റ​ത്ത് ച​ങ്ങ​ല​യി​ൽ​ക്കി​ട​ന്ന നാ​യ് ഉ​റ​ക്കെ ഓ​ലി​യി​ട്ട​തും ക​ണ്ണി ക​ടി​ച്ചു​മു​റി​ക്കാ​ൻ പ​ര​വേ​ശ​പ്പെ​ട്ട​തു​മൊ​ക്കെ, ഓ​രോ​രു​ത്ത​രോ​ടാ​യി, സ​ഭ​യു​ടെ ഭാ​വ​നി​ല നോ​ക്കാ​തെ അ​വ​ർ വി​സ്ത​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

ഇ​ന്ന​ലെ അ​ത്താ​ഴ​മു​ണ്ണാ​ൻ വ​ന്ന​പ്പോ​ൾ ചി​ല​തൊ​ക്കെ പ​റ​യാ​തെ​വ​യ്യെ​ന്ന മ​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ർ​ക്ക്.

‘‘അ​വ​ളി​പ്പോ ഊ​ണും വെ​ള്ളോം വേ​ണ്ടാ​ത​പ്പു​റ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന​തു കാ​ണു​മ്പോ എ​നി​ക്ക് ക​ലി​യാ വ​രു​ന്ന​ത്...’’ (അ​ത് അ​വ​ര​ൽ​പം കൈ​യി​ൽ​നി​ന്നി​ട്ട​താ. അ​ല്ലേ​ൽ ഞാ​ൻ ആ​ഹാ​രം കൊ​ണ്ടു​ക്കൊ​ടു​ത്ത​ത് കാ​ണാ​ഞ്ഞ​തു​മാ​കാം.) ‘‘...അ​ന്ന് നാ​ള് നോ​ക്കി​യേ​ച്ച് ഈ ​ബ​ന്ധം വേ​ണ്ടാ​ന്ന് ഞ​ങ്ങ​ൾ ആ​വു​ന്ന​ത് പ​റ​ഞ്ഞ​താ. ഇ​വ​ള് മ​ക​യി​രം. ജ​യ​ൻ പൂ​യം. ദീ​ർ​ഘ​പ്പൊ​രു​ത്തോ​മി​ല്ല, പോ​രാ​ഞ്ഞ് മ​ധ്യ​മ​ര​ജ്ജു​ദോ​ഷോം. ആ​രോ​ട് പ​റ​യാ​ൻ. ആ​ര് കേ​ൾ​ക്കാ​ൻ.’’

‘‘ഇ​പ്പോ​ൾ ഇ​തൊ​ക്കെ പ​റ​യാ​നൊ​ള്ള നേ​ര​വാ​ണോ സു​ധേ?’’

‘‘എ​ന്റെ എ​ളേ​യൊ​രു​ത്തി​ക്ക് ഇ​ങ്ങ​നൊ​ര​വ​സ്ഥ വ​ന്നാ​പ്പി​ന്നെ എ​ന്തു​വാ ചേ​ച്ചി ഞാ​ൻ പ​റ​യ​ണ്ടേ?’’

ആ​ർ​ക്കും മ​റു​പ​ടി​യി​ല്ല. സു​ധ​യ​മ്മാ​യി തു​ട​ർ​ന്നു.

‘‘ക​ല്യാ​ണ​ത്തി​നു മു​ന്നേ​ത​ന്നെ ജ​യ​ൻ മ​ഹാ ക​ള്ളു​കു​ടി​യാ​ന്ന് എ​ന്റെ ഏ​ട്ട​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ​താ. പ​ക്ഷേ, അ​വ​ള് വ​ക​വെ​ച്ചി​ല്ല. ഇ​വ​നേ​ത്ത​ന്നെ മ​തി​യെ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞ് ഒ​റ്റ​ക്കാ​ലേ​ൽ നി​ക്കു​വ​ല്ലാ​രു​ന്നോ. ക​ല്യാ​ണോം ക​ഴി​ഞ്ഞ് അ​ങ്ങോ​ട്ട് പോ​യ​വ​ൻ പി​റ്റേ​ക്കൊ​ല്ലം ജോ​ലീം കൂ​ലീം ക​ള​ഞ്ഞ് ഇ​ങ്ങോ​ട്ടു​വ​ന്നേ​ന്റെ കാ​ര്യ​വെ​ന്തു​വാ​ന്ന് നി​ങ്ങ​ക്കാ​ർ​ക്കേ​ലു​വ​റി​യാ​വോ?’’

അ​മ്മ​യും വ​ല്യ​മ്മാ​വ​നും അ​ന്യോ​ന്യം നോ​ക്കി.

‘‘നാ​ട്ടി​ലെ​ന്തേ​ലും ജോ​ലി നോ​ക്കാ​നെ​ന്നൊ​ക്കെ​യാ ഇ​വി​ടെ​ല്ലാ​രോ​ടും പ​റ​ഞ്ഞു​ന​ട​ന്ന​തേ​ലും സം​ഗ​തി അ​തൊ​ന്നു​വ​ല്ല. അ​വ​നെ പ​റ​ഞ്ഞു​വി​ട്ട​താ. ക​ള്ളും കു​ടി​ച്ചോ​ണ്ട് ഓ​ഫീ​സി​ൽ ചെ​ന്നേ​ന്.’’

ഒ​രി​ക്ക​ൽ ഉ​ഷ​യ​മ്മാ​യി​യും ഇ​ക്കാ​ര്യം പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. ഏ​തോ ഒ​രു സു​ഹൃ​ത്ത് മ​രി​ച്ച​തി​​ന്റെ വി​ഷ​മ​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു​പോ​ലും. പ​ണ്ട് ബോം​ബെ​യി​ലെ ഫ്ലാ​റ്റി​ൽ​െ​വ​ച്ച് ഞാ​ൻ അ​യാ​ളെ ക​ണ്ടി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്ന് അ​മ്മാ​വ​നും ഓ​ർ​മി​പ്പി​ച്ചു.

അ​ദ്ദേ​ഹം നാ​ട്ടി​ൽ തി​രി​ച്ചെ​ത്തി​യ കാ​ല​മാ​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും ക​ച്ചേ​രി​പ്പ​ടി​യി​ലെ എ​​ന്റെ ബു​ക്ക്സ്റ്റാ​ളി​നോ​ടു ചേ​ർ​ന്ന ക​ട​മു​റി​യി​ൽ അ​മ്മാ​യി ഒ​രു ആ​യു​ർ​വേ​ദ ക്ലി​നി​ക് തു​ട​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു. മോ​ശ​മ​ല്ലാ​ത്ത വ​രു​മാ​ന​ത്തി​ന്റെ പി​ൻ​ബ​ല​മു​ണ്ടെ​ന്ന ബോ​ധ്യ​ത്തോ​ടെ, ഇ​നി ജോ​ലി​ക്കൊ​ന്നും പോ​കേ​ണ്ടെ​ന്ന് അ​മ്മാ​വ​നോ​ട് അ​വ​ർ പ​റ​ഞ്ഞു. അ​ടു​ത്ത കൊ​ല്ലം ദീ​പു പി​റ​ന്നു.

‘‘പി​ന്നെ വേ​റൊ​രു കാ​ര്യം ആ​ലോ​ചി​ച്ചാ​ൽ എ​ന്തി​നാ ഈ ​ജോ​ൽ​സ്യ​വൊ​ക്കെ നോ​ക്കു​ന്നെ…’’ സു​ധ​യ​മ്മാ​യി​യു​ടെ ശ​ബ്ദം അ​ട​ക്കി​പ്പി​ടി​ക്ക​ലി​​ന്റെ അ​തി​രു​ക​ൾ താ​ണ്ടാ​ൻ ആ​യാ​സ​പ്പെ​ട്ടു​നി​ന്നു. ‘‘...ഇ​തു​പോ​ലെ കു​ടി​ക്കു​ന്ന​വ​നൊ​ക്കെ ഇ​വ​ളേ​ന്ന​ല്ല വേ​റെ ഏ​തൊ​രു​ത്തി​യെ കെ​ട്ടി​യി​രു​ന്നേ​ലും ഒ​രു ജാ​ത​ക​ദോ​ഷോ​വി​ല്ലേ​ലും ക​ര​ളു​പ​ഴു​ത്തു​ത​ന്നെ ച​ത്തേ​നേ.’’

വ​ല്യ​മ്മാ​വ​ൻ ഇ​റ​ങ്ങി​പ്പോ​യി.

‘‘നേ​രാ, ജ​യ​ൻ കു​ടി​ക്കു​വാ​രു​ന്നു. പ​ക്ഷേ, ഇ​പ്പോ അ​വ​ൻ ഈ ​കെ​ട​പ്പ് കെ​ട​ക്കു​ന്നേ​ന് അ​വ​നെ മാ​ത്രാ​യി​ട്ട് കു​റ്റം പ​റ​യാ​നൊ​ക്ക​ത്തി​ല്ല സു​ധേ.’’

‘‘പി​ന്നാ​രെ​യാ ചേ​ച്ചി പ​ഴി​ക്ക​ണ്ടേ? ഓ​ണി​യ​പ്പൊ​റ​ത്തെ ഷാ​പ്പി​ൽ ഒ​ഴി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കാ​ൻ നി​ക്കു​ന്ന​വ​നെ​യോ?’’

‘‘അ​ല്ല. നി​ന്റ​നി​യ​ത്തി​യെ.’’

ത​ർ​ക്ക​ത്തി​ന്റെ ഒ​ച്ച​യു​യ​ർ​ന്ന​തു കേ​ട്ട് അ​ച്ഛ​ൻ ഇ​ട​പെ​ട്ടു.

‘‘ച​ത്തു​പോ​യ ഒ​രു​ത്ത​നെ ക​ത്തി​ച്ചു​ക​ള​യാ​തെ ഇ​പ്പ​ഴും അ​പ്പു​റ​ത്ത് കെ​ട​ത്തി​യേ​ക്കു​വാ​ന്ന് ഓ​ർ​ക്ക​ണം കേ​ട്ടോ. ഇ​നി ഇ​തേ​പ്പ​റ്റി സു​ധ ഇ​വി​ടി​രു​ന്ന് ഒ​ന്നും പ​റ​യ​രു​ത്. പ്ലീ​സ്.’’

‘‘ഇ​പ്പൊ ഞാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ​താ​യോ ചേ​ട്ടാ കു​റ്റം.’’

‘‘ഹാ ​മ​തി​യെ​ന്നേ, ഇ​വി​ടി​നി ആ​ർ​ക്കും കൂ​ടു​ത​ലെ​ന്തേ​ലും കേ​ൾ​ക്ക​ണ​മെ​ന്നി​ല്ല. ഇ​നി​യ​ത​ല്ലാ വ​ല്ലോ​ക്കെ പ​റ​ഞ്ഞേ ഒ​ക്ക​ത്തൊ​ള്ളൂ​ന്നാ​ണേ​ൽ സ​ഞ്ച​യ​നം വി​ളി​ക്കാ​ൻ ഞാ​ൻ വ​രു​ന്നു​ണ്ട്. അ​ന്നേ​രം ന​മു​ക്ക് അ​വി​ടി​രു​ന്ന് സം​സാ​രി​ക്കാം. നീ ​ഇ​പ്പൊ ഇ​വി​ടു​ന്നെ​റ​ങ്ങ്.’’

‘‘ഇ​ത് ന​ല്ല കൂ​ത്ത്. ജ​യ​ൻ ക​ര​ള് ചീ​ഞ്ഞ് ച​ത്തേ​ന് ഉ​ണ്ണി​ച്ചേ​ട്ട​നെ​ന്തി​നാ എ​ന്റെ മേ​ക്കി​ട്ട് കേ​റു​ന്ന​ത്! ഒ​ന്നാ​ലോ​ചി​ച്ചാ​ൽ നി​ങ്ങ​ളും കൂ​ടെ ഒ​ഴി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തി​ട്ട​ല്ലയോ അ​വ​ൻ ഈ ​ഗ​തി​യി​ലി​പ്പൊ കെ​ട​ക്കു​ന്ന​ത്?’’

‘‘എ​ടീ വേ​ണ്ടാ​തീ​നം പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ ക​ണ്ണ​ടി​ച്ച് പൊ​ട്ടി​ക്കും, പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ലെ​ന്നു വേ​ണ്ട. അ​വ​ന് ഞാ​ൻ ക​ള്ളൊ​ഴി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​ത് എ​ന്നാ​ടീ പ​ന്ന​ച്ചീ നീ ​ക​ണ്ട​ത്? ആ ​ചെ​റു​ക്ക​നെ ഒ​രു ജോ​ലി​ക്കും വേ​ല​ക്കും വി​ടാ​തെ വീ​ട്ടി​ൽ​പ്പി​ടി​ച്ചി​രു​ത്തി​യേ​ച്ച്, ക​ണ്ട​ടം നെ​ര​ങ്ങാ​ൻ പോ​ന്ന​വ​ള​ല്ലി​യോ നി​​ന്റെ അ​നി​യ​ത്തി​പ്പെ​ണ്ണ്. എ​ന്നി​ട്ട് അ​വ​​ന്റെ അ​ണ്ണാ​ക്കി​ൽ ക​മ​ത്താ​നാ​യി​ട്ട് വൈ​ദ്യ​ശാ​ലേ​ൽ എ​ടു​ത്തു​കൊ​ടു​ക്കാ​ൻ നി​ക്കു​ന്ന ചെ​റു​ക്ക​നെ​ക്കൊ​ണ്ട് വാ​ങ്ങി​പ്പി​ച്ച ബ്രാ​ണ്ടീം​കൊ​ണ്ടാ​രു​ന്നു അ​വ​ൾ​ടെ ഇ​ങ്ങോ​ട്ടൊ​ള്ള വ​ര​വ്. അ​തും അ​രി​ഷ്ട​ക്കു​പ്പി​യി​ലൊ​ഴി​ച്ചോ​ണ്ട്...’’ അ​ച്ഛ​നെ ഇ​നി​യു​മ​ങ്ങ​നെ തു​ട​രാ​ൻ​വി​ടു​ന്ന​ത് പ​ന്തി​യ​ല്ലെ​ന്നോ​ർ​ത്ത് വി​ളി​ച്ചോ​ണ്ടു​പോ​കു​ന്ന​തി​നൊ​പ്പം ആ​ളി​ന്റെ നാ​വി​ൽ​നി​ന്ന് പി​ന്നെ​യു​മോ​രോ​ന്നു വീ​ണു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ‘‘...ഹാ, ​നീ എ​ന്നെ​യൊ​ന്ന് വി​ട്ടേ​ടാ. ഇ​തൊ​ന്നും ആ​രും കാ​ണു​ന്നും അ​റി​യു​ന്നു​മി​ല്ലെ​ന്നാ ഇ​വ​ളു​മാ​ർ​ടെ​യൊ​ക്കെ വി​ചാ​രം. എ​ന്നി​ട്ട് പ​ഴി ബാ​ക്കി​യൊ​ള്ളോ​ർ​ക്കും. ക​ണ്ട​വ​ന്മാ​രു​ടെ കൂ​ടെ അ​ഴി​ഞ്ഞാ​ടാ​നാ​യി​ട്ട് ജ​യ​നെ അ​വ​ള് ക​രു​തി​ക്കൂ​ട്ടി കു​ടി​പ്പി​ച്ച് കൊ​ന്ന​താ​ണോ​ന്നു​പോ​ലും എ​നി​ക്കി​പ്പോ സം​ശ​യ​വൊ​ണ്ട്.’’

അ​ച്ഛ​ൻ അ​ങ്ങ​നെ പ​റ​യേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു തോ​ന്നി.

എ​ങ്ങോ​ട്ടു​മൊ​ന്നി​റ​ങ്ങാ​തെ വീ​ട്ടി​ൽ​ത്ത​ന്നെ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​ച്ചൊ​ല്ലി അ​മ്മൂ​മ്മ പ​റ​യാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന പ​ഴി​വാ​ക്കു​ക​ളെ​യും ക​ലി​യേ​റു​ന്ന ഇ​ട​നേ​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ ന​യം അ​ക​ന്നു​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന നാ​ക്കു​വ​ള​ച്ച് അ​ച്ഛ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്ന ഭോ​ഷ്കി​നെ​യു​മെ​ല്ലാം ഒ​രി​ക്ക​ൽ​പോ​ലും അ​മ്മാ​വ​ൻ ഗൗ​നി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല. വൈ​കു​ന്നേ​ര​മാ​കു​മ്പോ​ൾ അ​മ്മാ​യി കൊ​ണ്ടു​വ​രു​ന്ന ‘അ​രി​ഷ്ട​വും’ സേ​വി​ച്ച്, അ​വ​ർ​ക്കൊ​പ്പ​മി​രു​ന്ന് അ​ത്താ​ഴ​മു​ണ്ണും. കി​ട​ന്നു​റ​ങ്ങും. അ​ത്ര​ത​ന്നെ!

ഏ​ക​ദേ​ശം ആ​റു​മാ​സം മു​മ്പു​വ​രെ നേ​രി​യ ഏ​റ്റ​ക്കു​റ​ച്ചി​ലു​ക​ളോ​ടെ തു​ട​ർ​ന്നു​പോ​ന്ന ഈ ​ച​ര്യ​ക്കു ത​ട​വീ​ണ​ത് ക​ക്ഷി​ക്ക് ക​ര​ൾ​രോ​ഗം സ്ഥി​രീ​ക​രി​ച്ച​തോ​ടെ​യാ​ണ്.

‘‘അ​ന്ന് മ​രു​ന്നും ചി​കി​ത്സ​യു​മൊ​ക്കെ ന​ട​ക്കെ, ഡോ​ക്ട​റെ ക​ണ്ടേ​ച്ചി​റ​ങ്ങി​വ​ന്ന​പ്പോ ഉ​ണ്ണി പ​റ​ഞ്ഞ കാ​ര്യം ഇ​പ്പ​ഴു​മെ​ന്റെ നെ​ഞ്ച​ത്തി​രു​ന്ന് വി​ങ്ങു​വാ​ടീ കൊ​ച്ചേ. അ​വ​ൻ ഇ​നി​യൊ​രു തു​ള്ളി​യെ​ങ്ങാ​നും കു​ടി​ച്ചാ​ൽ എ​ല്ലാ​രും ഇ​ഡ്ഡ​ലി തി​ന്നാ​ൻ റെ​ഡി​യാ​യി​രു​ന്നോ​ളാ​നെ​ന്ന്.’’

‘‘പ​ക്ഷേ, അ​തി​ൽ​പ്പി​ന്ന​ങ്ങ​നെ അ​വ​ൻ മു​റീ​ലി​രു​ന്ന് കു​ടി​ക്കു​ന്ന​തൊ​ന്നും ന​മ്മ​ൾ ക​ണ്ടി​ട്ടി​ല്ല​ല്ലോ, അ​ല്ലേ?’’

അ​മ്മൂ​മ്മ, ഇ​ല്ലെ​ന്നു ത​ല​യാ​ട്ടി.

‘‘കു​ടി​യ​ങ്ങോ​ട്ട് നി​ർ​ത്തി​യേ​പ്പി​ന്നെ, ആ​ദ്യ​മാ​ദ്യ​വൊ​ക്കെ അ​വ​ന് വ​ല്യ എ​ത​ക്കേ​ടാ​രു​ന്നു. അ​ല്ലി​യോ അ​മ്മേ?’’

‘‘ഹാ... ​വെ​റ​യ​ലും വെ​പ്രാ​ളോ​മൊ​ക്കെ​യാ​യി​ട്ട് ഒ​രു​മാ​തി​രി​പ്പ​ടു​തി. ഒ​രി​ക്ക​ൽ അ​വ​​ന്റെ വ​യ​റ്റി​ലെ​ന്തോ ഉ​രു​ണ്ടു​കേ​റി​വ​ന്ന​പ്പോ ഞെ​ട്ടേ​ക്കെ​ട്ട​ൻ ച​വ​യ്ക്കു​ന്ന​ത് ന​ല്ല​താ​ന്നോ മ​റ്റോ അ​ബ​ദ്ധ​ത്തി​ലൊ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞു​പോ​യി. അ​തി​പ്പി​ന്നാ മു​റു​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​ത്. ഇ​വി​ടെ​യീ മു​ല്ല​പ്പ​ന്ത​ലി​​ന്റെ ചെ​വി​ട്ടി​ലും ന​ടു​ത​ലേ​ടെ​ടേ​ലു​വൊ​ക്കെ പാ​റ്റി​ത്തു​പ്പി ചൊ​വ​പ്പി​ക്കു​ന്ന​ത് കാ​ണു​മ്പോ​ൾ ന​ല്ല പ​ള്ളു​പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ട് ഞാ​ൻ.’’

അ​മ്മൂ​മ്മ​യു​ടെ തൊ​ണ്ട​യി​ട​റി.

ഒ​ന്ന​ര​യാ​ഴ്ച​ക്കു മു​മ്പൊ​രി​ക്ക​ൽ മു​റ്റം തൂ​ത്ത്, അ​മ്മാ​വ​​ന്റെ മു​റി​യു​ടെ അ​ടു​ത്തെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ ജ​ന​ലി​ലൂ​ടെ നീ​ട്ടി​ത്തു​പ്പു​ന്ന​തു ക​ണ്ട്, എ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ പി​റു​പി​റു​ത്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് അ​മ്മൂ​മ്മ അ​ക​ത്തേ​ക്ക് ക​യ​റി​ച്ചെ​ന്ന​ത്.

‘‘അ​വ​ന​ന്നേ​രം ജ​ന​ൽ​ക്ക​മ്പി​യേ​ൽ പി​ടി​ച്ചോ​ണ്ടു​നി​ന്ന് ഛർ​ദി​ക്കു​വാ​രു​ന്നു. എ​ന്റെ ശ​ബ്ദം കേ​ട്ട​തും തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കി ഒ​രു ക​വി​ട്ട​ൽ...’’

‘‘അ​മ്മ നി​ല​വി​ളി​ക്കു​ന്ന​തും കേ​ട്ട് ഞ​ങ്ങ​ള​ങ്ങോ​ട്ടോ​ടി​ച്ചെ​ന്നു നോ​ക്കു​മ്പോ​ൾ ത​റേ​ലാ​കെ​യ​ങ്ങ​നെ ചോ​ര. പി​ന്നെ, ഇ​ത്രി​ച്ച നീ​ള​ത്തി​ലൊ​ള്ള ക​ഷ​ണ​ങ്ങ​ളും. എ​നി​ക്ക​റി​യ​ത്തി​ല്ലെ​​ന്റെ ദൈ​വ​മേ അ​തെ​ന്തു​വാ​രു​ന്നെ​ന്ന്. അ​പ്പ​ഴേ എ​ടു​ത്തോ​ണ്ടോ​ടി ആ​ശു​പ​ത്രീ​ലോ​ട്ട്.’’

സ്ഥി​ര​മാ​യി പ​രി​ശോ​ധി​ച്ചി​രു​ന്ന ഡോ​ക്ട​ർ കൈ​യൊ​ഴി​ഞ്ഞ്, മെ​ഡി​ക്ക​ൽ കോ​ളേ​ജി​ലേ​ക്ക് റ​ഫ​ർ​ചെ​യ്തു. നാ​ല് യൂ​ണി​റ്റ് ര​ക്തം വേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നു. ഒ​ടു​വി​ലാ​യി ചോ​ര കൊ​ടു​ക്കാ​ൻ ചെ​ന്ന​ത് ഞാ​നാ​ണ്. അ​ന്നേ​രം ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ പ​ഴ​യ​പോ​ലു​ള്ള പ്ര​സ​രി​പ്പി​നു പ​ക​രം അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ മു​ഖ​ത്ത് ക​ന​ത്തു​കി​ട​ന്ന​ത് ആ​സ​ന്ന​മ​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ ഭ​യ​പ്പാ​ട് വി​രി​ച്ചി​ട്ട ക​രി​നീ​ല​നി​ഴ​ൽ​പ്പ​ട​ർ​പ്പാ​യി​രു​ന്നു.

അ​പ്പോ​ഴും ഉ​ഷ​യ​മ്മാ​യി​ക്ക് യാ​തൊ​രു വെ​പ്രാ​ള​വു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ചാ​യ വാ​ങ്ങാ​നാ​യി അ​വ​ർ കാ​ന്റീ​നി​ലേ​ക്കു പോ​യ​പ്പോ​ൾ അ​ച്ഛ​നോ​ടാ​യി അ​മ്മാ​വ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു, ‘‘ഉ​ണ്ണി​ച്ചേ​ട്ടാ, എ​നി​ക്കാ​ണേ​ലേ ഇ​പ്പൊ ഒ​രു തോ​ന്ന​ല്. ഒ​രു കൊ​തി. കു​റ​ച്ചു​കാ​ലം​കൂ​ടൊ​ക്കെ​യൊ​ന്ന് ജീ​വി​ക്ക​ണം​ന്ന്.’’

അ​റ​ത്തു​മു​റി​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു മ​റു​പ​ടി, ‘‘ഇ​നി പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ട് എ​ന്തേ​ലും കാ​ര്യ​വൊ​ണ്ടോ ജ​യാ.’’

ഒ​രു ദീ​ർ​ഘ​നി​ശ്വാ​സം.

എ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ള​ട​ങ്ങി​യൊ​രു ക്ഷീ​ണി​ച്ച നോ​ട്ടം.

ദൈ​ന്യ​മെ​ങ്കി​ലും ഉ​ള്ളി​ലെ​വി​ടൊ​ക്കെ​യോ മു​റി​വേ​ൽ​പി​ക്കാ​ൻ പാ​ക​ത്തി​ൽ മൂ​ർ​ച്ച​യ​വ​ശേ​ഷി​ച്ച ആ ​നോ​ക്ക് നേ​രി​ടാ​നാ​കാ​തെ ഞാ​ൻ പു​റ​ത്തേ​ക്കി​റ​ങ്ങി.

തെ​ക്കേ​പ്പ​റ​മ്പി​ൽ ചി​ത​യൊ​രു​ങ്ങു​ന്നു. നി​ല​വി​ള​ക്കി​നു മു​ന്നി​ലെ തൂ​ശ​നി​ല​യി​ലേ​ക്ക് ക​ർ​മ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ട സാ​മ​ഗ്രി​ക​ളൊ​ന്നൊ​ന്നാ​യി പ​കു​ത്തു​വെ​ക്കു​ന്നു. പ​വി​ത്ര​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്നു. മു​റി​ക്കു​ള്ളി​ലെ അ​യ​ഞ്ഞും അ​ട​ക്കി​യു​മു​ള്ള തേ​ങ്ങ​ലു​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലൂ​ടെ​യി​ഴ​യാ​ൻ ഏ​കാ​ദ​ശ​സ്ക​ന്ദ​ത്തി​ലെ വ​രി​ക​ൾ പാ​ടു​പെ​ടു​ന്നു. സ​ർ​വ​വും സ​ജ്ജം. ഞാ​നും അ​നി​യ​നും ദീ​പു​വും വ​ല്യ​മ്മാ​വ​നും ചേ​ർ​ന്ന് മൃ​ത​ദേ​ഹം പു​റ​ത്തേ​ക്കെ​ടു​ത്ത് മു​ല്ല​പ്പ​ന്ത​ലി​നു ചു​വ​ടെ വെ​ച്ചു. വൈ​മു​ഖ്യ​ത്തോ​ടെ​യെ​ങ്കി​ലും മ​ക​ൻ എ​ള്ളും പൂ​വും ച​ന്ദ​ന​വും ചേ​ർ​ത്ത് പ​രേ​ത​നു വാ​യ്ക്ക​രി​യി​ടു​ന്നു​വെ​ന്ന സ​ങ്ക​ൽ​പ​ത്തി​ൽ ദ​ർ​ഭ​ക്ക് മു​ക​ളി​ലേ​ക്കി​ട്ടു. നീ​രും പാ​ലും കൊ​ടു​ത്തു. അ​വ​നെ ആ​രും നി​ർ​ബ​ന്ധി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്ന് അ​പ്പോ​ഴും തോ​ന്നി.

കൂ​ടി​നി​ന്ന​വ​രി​ൽ പ​ല​രും കോ​ടി പു​ത​പ്പി​ച്ചു. പൂ​വി​ട്ടു തൊ​ഴു​തു.

അ​ര​വി​ന്ദ്​ വ​ട്ടം​കു​ളം

ക​ര​ഞ്ഞു​ത​ള​ർ​ന്ന അ​മ്മൂ​മ്മ ഇ​റ​യ​ത്തി​രി​പ്പു​ണ്ട്. ഉ​ഷ​യ​മ്മാ​യി​യെ അ​മ്മ​യും ബ​ന്ധു​സ്ത്രീ​ക​ളും ചേ​ർ​ന്ന് താ​ങ്ങി​നി​ർ​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇ​പ്പോ​ഴെ​ങ്കി​ലും ത​ന്നി​ലൊ​ര​ൽ​പം വ്യ​സ​ന​ഭാ​വം ക​ല​രേ​ണ്ട​തി​​ന്റെ അ​നി​വാ​ര്യ​ത​യെ​പ്പ​റ്റി പൂ​ർ​ണ​ബോ​ധ്യ​മു​ള്ള​വ​ൾ ത​​ന്റെ താ​ൽ​പ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ​ക്കൊ​ത്തു​നി​ന്ന​വ​നു​വേ​ണ്ടി മ​ന​സ്സ​റി​ഞ്ഞു ക​ര​ഞ്ഞു.

നേ​ര​മാ​യെ​ന്ന് ആ​രോ ഓ​ർ​മി​പ്പി​ച്ചു.

ചി​ത​യെ​രി​ഞ്ഞു തു​ട​ങ്ങി.

ച​ട​ങ്ങു​ക​ൾ ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ സ​ഞ്ച​യ​ന​ത്തി​നു​വേ​ണ്ട സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ ചാ​ർ​ത്തും കോ​ടി​പ്പ​ണ​വും അ​ച്ഛ​ൻ എ​ന്നെ ഏ​ൽ​പി​ച്ചു. അ​ത​ത്ര​യും​കൊ​ണ്ട് അ​മ്മാ​യി​യു​ടെ മു​റി​യി​ലേ​ക്കു ചെ​ല്ലു​മ്പോ​ൾ അ​വ​ര​വി​ടെ ഒ​റ്റ​ക്കാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നെ ക​ണ്ട്, എ​പ്പോ​ഴ​ത്തെ​യും​പോ​ലെ മു​ഖം തെ​ളി​ഞ്ഞു. എ​ന്തെ​ങ്കി​ലു​മൊ​ന്നു സം​സാ​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് ഉ​ള്ളി​ൽ തോ​ന്നി​യെ​ങ്കി​ലും സ്വ​യ​മ​ട​ക്കി.

കൈ​യി​ലു​ള്ള​വ നീ​ട്ടി.

ക​ബോ​ർ​ഡി​നു നേ​രെ അ​മ്മാ​യി കൈ ​ചൂ​ണ്ടി.

പാ​ളി തു​റ​ന്ന് പ​ണ​വും ശീ​ട്ടും ത​ട്ടി​ലേ​ക്ക് വെ​ച്ചു. ഓ​ര​ത്താ​യി അ​രി​ഷ്ട​ക്കു​പ്പി​യി​ലേ​ക്കു കൂ​ടു​മാ​റ​പ്പെ​ട്ട മ​ദ്യം അ​ട​പ്പ് അ​യ​ഞ്ഞ​മ​ട്ടി​ലി​രു​പ്പു​ണ്ട്. അ​തി​ലേ​ക്ക് കൈ​യെ​ത്തി​ക്കു​ന്ന ശീ​ല​ത്തെ സ്വ​യം നി​യ​ന്ത്രി​ച്ച്, മു​റി​വി​ട്ടി​റ​ങ്ങി. എ​പ്പോ​ഴ​ത്തെ​യും​പോ​ലെ അ​മ്മാ​യി​യെ ഒ​ന്നു തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കി.