ശ​കു​ന​മ്മോ​ങ്ങി

ഏ​താ​ണ്ട് ക​ഴി​ഞ്ഞ നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ല്‍നി​ന്ന് ആ​രോ എ​റി​ഞ്ഞ ഒ​രു​രു​ള​ച്ചോ​റ് ത​നി​ക്കു​നേ​രേ പാ​ഞ്ഞു​വ​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​ത് ക​ണ്ടാ​ണ് കി​ള​വ​മ്മോ​നാ​യി സ്വ​പ്ന​ത്തി​ല്‍നി​ന്ന് തെ​ന്നി​മാ​റി ക​ണ്ണു​തു​റ​ന്ന​ത്. താ​ന്‍ ക​മ്പി​ളി​പ്പു​ത​പ്പ് മൂ​ടി​യ​ത​ല്ല, ഇ​പ്പോ​ള്‍ രാ​ത്രി​യാ​ണെ​ന്ന് അ​യാ​ള്‍ ഒ​രു നി​മി​ഷം ചി​ന്തി​ച്ചു​റ​പ്പു​വ​രു​ത്തി. പു​റ​ത്തൊ​രു കൂ​മ​ന്‍ മൂ​ളു​ന്നു​ണ്ട്. കു​റ​ച്ചു​ മു​മ്പേ ഉ​റ​ക്കം ഞെ​ട്ടി​യ​പ്പോ​ള്‍ ചെ​മ്പോ​ത്തു​ക​ള്‍ ക​ര​യു​ന്ന പോ​ലെ​യാ​ണ് കേ​ട്ട​ത്. ഇ​ത്ത​രം ശ​കു​ന​മ്മോ​ങ്ങി​പ്പ​ക്ഷി​ക​ള്‍ കു​റേ​യു​ണ്ട് പ​റ​മ്പി​ലെ മ​ര​ങ്ങ​ളി​ല്‍. പ​ക​ലൊ​ന്നും ഇ​വ​റ്റ​ക​ളെ കാ​ണ​ത്തി​ല്ല. അ​തോ കാ​ഴ്ച​യൊ​ക്കെ ഒ​രു​വ​ഴി​ക്കാ​യ​തു​കൊ​ണ്ട് ത​നി​ക്ക് കാ​ണാ​മ്മേ​ലാ​ത്ത​താ​ണോ എ​ന്നും കി​ള​വ​ന് അ​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ. ഒ​രൊ​റ്റ ജ​ന​ലി​ലൂ​ടെ​യാ​ണ് പു​റം​ലോ​കം കാ​ണു​ന്ന​ത്. ആ ​ഫ്രെ​യി​മി​ലാ​വ​ട്ടെ മ​റ​ക്കാ​ന്‍ ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യം സ​ദാ ഓ​ര്‍മി​പ്പി​ക്കു​ന്ന വി​ധ​ത്തി​ല്‍ മൊ​ത്തം മ​ര​ക്കൊ​മ്പു​ക​ളേ കാ​ണൂ. കാ​ക്ക​യും പ​രു​ന്തും അ​ട​യ്ക്കാ​ക്കു​രു​വി​ക​ളു​മൊ​ക്കെ പ​റ​ന്നു​വ​ന്ന് ആ ​കൊ​മ്പു​ക​ളി​ലി​രു​ന്ന് സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​ത് കാ​ണാ​റു​ണ്ട്. പ​ക്ഷേ കൂ​മ​നോ ചെ​മ്പോ​ത്തോ ക​ഴു​ക​നോ വ​രു​ന്ന​താ​യി ക​ണ്ടി​ട്ടി​ല്ല. രാ​ത്രി​യി​ല്‍ അ​വ​ര്‍ വ​രും.

ത​ട്ടു​മ്പു​റ​ത്ത് മു​ഴു​വ​നും പ്രാ​ക്ക​ള്‍ടെ ശ​ല്യ​വും ക​ല​പി​ല ഒ​ച്ച​യും കു​റു​ങ്ങ​ലും സ​ദാ​സ​മ​യ​വും കേ​ള്‍ക്കാം. അ​വി​ട​വി​ടെ തൂ​റി​യി​ടു​കേം ചെ​യ്യും. രാ​വും പ​ക​ലും വ​ല്ലോം ശാ​പ്പാ​ടി​ന് വ​ക കി​ട്ടു​മോ​ന്ന് നോ​ക്കി മൂ​ന്നാ​ല് പ​ട്ടി​ക​ളും പൂ​ച്ച​ക​ളും വ​രാ​ന്ത​യി​ലും വ​ട​ക്കേ​പ്പൊ​റ​ത്തും തെ​ണ്ടി​ന​ട​ക്കു​ന്ന​തും കാ​ണാ​റു​ണ്ട്. മോ​നാ​യി​ക്ക് ആ​രോ​ഗ്യ​മു​ള്ള കാ​ല​ത്താ​ണെ​ങ്കി​ല്‍ ഒ​രെ​ണ്ണം​പോ​ലും പ​രി​സ​ര​ത്തെ​ങ്ങും വ​ര​ത്തി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​റ്റ​ക​ള്‍ക്ക് വേ​ണ്ട​ത് വേ​ണ്ട സ്ഥ​ല​ത്ത് മോ​നാ​യി എ​ത്തി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.

ആ ​പാ​ഞ്ഞു​വ​ന്ന ചോ​റ് ആ​ര് ഉ​രു​ട്ടി​യെ​റി​ഞ്ഞ​താ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്ന് ആ​ലോ​ചി​ച്ച് കി​ള​വ​ന്‍ ക​ട്ടി​ലി​ല്‍ത​ന്നെ കി​ട​ന്നു. സ്വ​പ്ന​ത്തി​ലാ​യാ​ലും ഒ​രു നൂ​റ്റാ​ണ്ട് പി​റ​കീ​ന്നൊ​ക്കെ എ​റി​ഞ്ഞ ചോ​റു​രു​ള ഇ​ങ്ങ​നെ താ​ഴെ​വീ​ഴാ​തെ പാ​ഞ്ഞ് ത​ന്‍റെ പി​റ​കേ വ​രു​മോ? സ്വ​പ്ന​ത്തി​ല്‍ നൂ​റു​കൊ​ല്ല​ത്തി​നൊ​ന്നും ഒ​രു വി​ല​യു​മി​ല്ല. എ​ന്നാ​ണേ​ലും വെ​ടി​യു​ണ്ട​യൊ​ന്നു​മ​ല്ല​ല്ലോ. കി​ള​വ​ന്‍ അ​തി​ല്‍ ആ​ശ്വ​സി​ച്ചു. വെ​ടി​യു​ണ്ട​യും ചോ​റു​രു​ള​യും ത​മ്മി​ല്‍ അ​ന്നം​മു​ട​ക്കി​യും അ​ന്ന​ദാ​ന​വും ത​മ്മി​ലു​ള്ള വ്യ​ത്യാ​സം കി​ട​ക്കു​വാ​ണ​ല്ലോ. അ​പ്പോ പ​ക്ഷേ, ബ​ലി​ച്ചോ​റാ​ണെ​ങ്കി​ലോ? ഓ​ര്‍ക്കാ​പ്പു​റ​ത്ത് വ​ന്ന ആ ​വി​ചാ​ര​ത്തി​ല്‍ അ​യാ​ള്‍ക്ക് പെ​രു​വി​ര​ലി​ല്‍ ത​ണു​പ്പ് അ​രി​ച്ചു​ക​യ​റി​യെ​ങ്കി​ലും താ​ന്‍ ക്രി​സ്ത്യാ​നി​യാ​ണ്, മ​ര​ണ​ത്തി​ന്‍റെ അ​മ്മാ​തി​രി സ്വ​പ്ന​ന​മ്പ​രൊ​ന്നും ത​ന്‍റെ​യ​ടു​ത്ത് ന​ട​ക്കി​ല്ല എ​ന്ന​യാ​ള്‍ സ​മാ​ധാ​നി​ച്ചു.

മ​ഴ​ക്കാ​ല​മാ​ണ്. എ​ട​വം ത​ന്നെ ക​ര്‍ക്ക​ട​കം പോ​ലാ​രു​ന്നു. ഇ​നി ക​ര്‍ക്ക​ട​കം എ​ങ്ങ​നെ ക​ട​ക്കു​മെ​ന്ന് അ​റി​യ​ത്തി​ല്ല. അ​ടു​ക്ക​ള​യു​ടെ കി​ഴ​ക്കു​ഭാ​ഗ​ത്തും പി​ന്നാ​മ്പു​റ​ത്തെ കോ​വ​ണി ക​യ​റു​ന്നി​ട​ത്തും ചോ​ര്‍ച്ച​യു​ണ്ട്. തെ​യ്യോ​ല​ത്തു​ള്ള വ​ര്‍ക്കി​ച്ച​നോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞാ​ല്‍ ആ​രെ​യെ​ങ്കി​ലും കൂ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന് ആ ​ചോ​ര്‍ച്ച​യൊ​ന്ന് അ​ട​ച്ചു​ത​രു​മാ​യി​രു​ന്നു. റോ​സ​മ്മ​യോ​ട് നാ​ല​ഞ്ച് പ്രാ​വ​ശ്യ​മാ​യി പ​റ​യു​ന്നു. അ​ഞ്ചാ​റു വീ​ട്ടി​ല്‍ കി​ട​പ്പ് രോ​ഗി​ക​ളെ നോ​ക്കാ​ന്‍ പോ​കു​ന്ന അ​വ​ർക്കു​ണ്ടോ വ​ര്‍ക്കി​ച്ച​നെ അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചു​ പോ​കാ​ന്‍ നേ​രം. കാ​ല​ത്ത് വ​ന്ന് ആ​ഹാ​ര​വും ത​ന്ന് ഓ​ടി​ച്ചൊ​ന്ന് അ​ടി​ച്ചു​തു​ട​ച്ച് പാ​ത്ര​വും ക​ഴു​കി​വ​ച്ച് അ​വ​ളൊ​രു പോ​ക്ക​ങ്ങ് പോ​കും. പി​ന്നെ ഈ ​മു​റ്റ​ത്ത് ഒ​രു കാ​ല്‍പ്പെ​രു​മാ​റ്റം ഉ​ണ്ടാ​വ​ണേ​ല്‍ പി​റ്റേ​ന്ന് രാ​വി​ലെ​യാ​ക​ണം.

പ്രാ​യ​മൊ​ന്നു​മ​ല്ല, ഏ​കാ​ന്ത​ത​യാ​ണ് കി​ള​വ​നെ വൃ​ദ്ധ​നാ​ക്കി​യ​തെ​ന്ന് റോ​സ​മ്മ ഒ​രി​ക്ക​ല്‍ ഏ​ലി​യാ​സ​ച്ച​നോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘അ​തെ​ന്നാ റോ​സ​മ്മോ നീ ​അ​ങ്ങ​നൊ​രു സി​ത്താ​ന്തം പ​റേ​ണേ. കെ​ള​വ​ന്‍ ത​ന്നെ​യ​ല്ലി​യോ വൃ​ദ്ധ​ന്‍?’’

‘‘അ​ത​ച്ച​ന്‍ ഈ​യി​ടെ​യ​ല്ലാ​യോ ഈ​യെ​ട​വ​കേ വ​ന്ന​ത്. അ​യി​ന്‍റെ​യാ. മു​മ്പൊ​ള്ള അ​ച്ച​നൊ​ക്കെ അ​റി​യാ​വാ​രു​ന്നു ആ ​വെ​ത്തി​യാ​സം.’’

ഏ​ലി​യാ​സ​ച്ച​നോ​ട് റോ​സ​മ്മ പ​റ​ഞ്ഞ​ത് ശ​രി​യാ​ണ്. കി​ള​വ​മ്മോ​നാ​യി​ക്ക് വാ​ര്‍ധ​ക്യം പു​തി​യ​താ​ണ്. പ​ക്ഷേ, അ​യാ​ള്‍ പ​ണ്ടേ കി​ള​വ​നാ​യി​രു​ന്നു. പ​ണ്ടേ എ​ന്നു​വ​ച്ചാ​ല്‍ ഒ​രു നാ​ല്‍പ​ത് വ​യ​സ്സാ​യ​പ്പം തൊ​ട്ട്.‍ പു​ര​യി​ട​ത്തി​ന്‍റെ പ​ടി​ഞ്ഞാ​റേ അ​തി​രി​ല്‍ നി​ല്‍ക്കു​ന്ന ഒ​രു മാ​വു​ണ്ട്. ന​ല്ല വ​ണ്ണ​മു​ള്ള ത​ടി​യു​ള്ള ആ ​മാ​വി​ന്‍റെ ഉ​യ​ര​ത്തി​ന്‍റെ ഏ​താ​ണ്ട് പ​കു​തി​​െവ​ച്ചേ ശാ​ഖ​ക​ള്‍ തു​ട​ങ്ങു​ന്നു​ള്ളൂ. അ​വി​ടേ​ക്ക് ത​ന്നെ ഏ​താ​ണ്ടൊ​രു പ​തി​ന​ഞ്ച​ടി​െ​യ​ങ്കി​ലും കാ​ണും. അ​തു​ക​ഴി​ഞ്ഞ് മേ​ലോ​ട്ട് നി​റ​യെ ശാ​ഖ​ക​ളും ശി​ഖ​ര​ങ്ങ​ളു​മാ​യി പൊ​ങ്ങി​യ​ങ്ങ് നി​ല്‍ക്കു​വാ​ണ്. ആ ​കി​ള​വ​മ്മാ​വി​ന്‍മേ​ല്‍ ഏ​ണി​വ​ച്ച് വ​ലി​ഞ്ഞു​ക​യ​റി പ​ച്ച​മാ​ങ്ങാ പൊ​ട്ടി​ക്കാ​ന്‍ നോ​ക്കി​യ​താ​ണ് മോ​നാ​യി. കാ​ലു​തെ​ന്നി പ​ത്തി​രു​പ​ത​ടി താ​ഴേ​ക്ക് പോ​ന്നു. ആ ​വീ​ഴ്ച​യി​ല്‍ അ​യാ​ള്‍ പ​ത്തി​രു​പ​ത് വ​ര്‍ഷം മു​ന്നോ​ട്ടാ​ഞ്ഞ് പ​റ​ന്നു. താ​ഴെ​യെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ള്‍ മു​ഖം ഒ​രു ഊ​ശാ​ങ്ക​ല്ലി​ല്‍ വ​ന്നി​ടി​ച്ച് മേ​ല്‍നി​ര​യി​ലെ പ​ല്ലു​ക​ള​ത്ര​യും പോ​യി. കീ​ഴ്നി​ര​യി​ലെ മൂ​ന്നാ​ലെ​ണ്ണ​വും പോ​യി. വ​ല​തു​കൈ​യും ഇ​ട​തു​കാ​ലു​മൊ​ടി​ഞ്ഞു. മാ​ഞ്ചോ​ട്ടി​ല്‍നി​ന്ന് ആ​രൊ​ക്കെയോ കൂ​ടി പൊ​ക്കി​യെ​ടു​ത്ത് അ​ക​ത്തേ മു​റി​യി​ല്‍ കൊ​ണ്ടു​പോ​യി കി​ട​ത്തി​യ​താ​ണ്. പി​ന്നെ എ​ണീ​റ്റി​ട്ടി​ല്ല. ഡോ​ക്ട​ര്‍ വീ​ട്ടീ​വ​ന്ന് നോ​ക്കി ആ​കാ​വു​ന്ന​ത്ര​യും പ്ലാ​സ്റ്റ​റി​ട്ട് മ​രു​ന്നൊ​ക്ക കൊ​ടു​ത്ത് ചി​കി​ത്സി​ച്ചു. അ​തു​കൊ​ണ്ട് കൈ​കാ​ലു​ക​ള്‍ക്ക് കു​റ​ച്ച് ച​ല​ന​ശേ​ഷി​യൊ​ക്കെ കാ​ലം​കൊ​ണ്ട് കി​ട്ടി. പ​ക്ഷേ, ന​ട്ടെ​ല്ല് ക​ഷ​ണ​ങ്ങ​ളാ​യി പോ​യ​തി​ന് ഒ​ന്നും ചെ​യ്യാ​നി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. കി​ട​പ്പ് ശാ​ശ്വ​ത സ​ത്യ​മാ​യി.

അ​ന്ന് അ​ത്ര​യും ഉ​യ​ര​ത്തി​ലു​ള്ള മാ​വീ​ക്കേ​റി മാ​ങ്ങാ പൊ​ട്ടി​ക്കാ​ന്‍ അ​യാ​ള്‍ കാ​ണി​ച്ച ആ​ര്‍ത്തി നാ​ട്ടു​കാ​ര്‍ക്ക് അ​തി​ശ​യ​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​ങ്ങ​നൊ​ന്നും ഒ​രു പ​തി​വു​ള്ള ആ​ളേ ആ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അ​ത​ന്ന് എ​ന്നാ തോ​ന്നി​ട്ടാ ആ ​പ​ണി​ക്ക് ഇ​റ​ങ്ങി​യ​തെ​ന്ന് എ​ല്ലാ​വ​രും മൂ​ക്ക​ത്ത് വി​ര​ലു​വ​ച്ചു. ‘‘പെ​ണ്ണു​മ്പി​ള്ള​യ്ക്ക് വ​ല്ലോം വ​യ​റ്റി​ലാ​യി​ട്ടു​ണ്ടോ... പ​ച്ച​മാ​ങ്ങ ക​ടി​ച്ചു​തി​ന്ന​ണ​മെ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടാ​വ്വോ?’’, ആ​രൊ​ക്കെ​യോ ചോ​ദി​ച്ചു. എ​ന്താ​യാ​ലും ആ ​വ​ക​യി​ല്‍ നാ​ട്ടു​കാ​രി​ട്ട പേ​രാ​ണ് കി​ള​വ​മ്മോ​നാ​യി. പി​ന്നെ​പ്പി​ന്നെ മോ​നാ​യി​യെ നാ​ട്ടു​കാ​ര്‍ മ​റ​ന്നു. കി​ള​വ​നെ മാ​ത്രം ഓ​ര്‍മി​ച്ചു.

കി​ട​പ്പി​ലാ​യ കി​ള​വ​നെ വി​ട്ട് കെ​ട്ടി​യോ​ള്‍ അ​വ​രു​ടെ നാ​ടാ​യ കു​ഞ്ചി​ത്ത​ണ്ണി​യി​ലേ​ക്ക് പോ​യി. കൂ​ട​പ്പി​റ​പ്പു​ക​ളി​ല്‍ ഇ​ള​യ​തൊ​രു പെ​ങ്ങ​ള്‍ കു​റ​ച്ചു​കാ​ലം ആ ​വീ​ട്ടീ​നി​ന്ന് കി​ള​വ​നെ നോ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. കു​റ​ച്ചു​കാ​ലം ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ള്‍ അ​വ​ളും ഇ​ട്ടേ​ച്ചു​പോ​യി. പി​ന്നെ അ​യ​ല്‍വ​ക്ക​ത്തെ റോ​സ​മ്മ​യാ​ണ് കി​ള​വ​ന്‍റെ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ള്‍ നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്. അ​വ​ള്‍ ന​ഴ്സി​ങ് കു​റ​ച്ച് പ​ഠി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തു​മാ​ണ്. മാ​വീ​ന്നു​ള്ള വീ​ഴ്ച​യി​ല്‍ കി​ള​വ​ന്‍റെ ഉ​ട​ല് പ​റ​ന്നി​ട​ത്തേ​ക്ക് മ​ന​സ്സ് പ​റ​ക്കാ​ന്‍ ആ ​ഇ​രു​പ​ത് വ​ര്‍ഷം ത​ന്നെ​യെ​ടു​ത്തു. ഇ​ത്ര​യും കാ​ല​വും ഇ​പ്പോ​ഴും വീ​ട്ടി​ലു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന​തി​ന്‍റെ വി​ഹി​ത​വുംകൊ​ണ്ട് റോ​സ​മ്മ ആ ​ഇ​രു​ള്‍ക്കാ​ട് വ​ക​ഞ്ഞ് അ​ങ്ങോ​രു​ടെ മു​റി​യി​ലെ​ത്തും. ആ​ഹാ​രം തീ​റ്റി​ക്കും. ശ​രീ​ര​വും മു​റി​യും വൃ​ത്തി​യാ​ക്കും.

‘‘നി​ന​ക്ക് മ​ടു​ത്തി​ല്ലേ​ടീ, എ​ത്ര കാ​ലോ​ന്ന് വെ​ച്ചാ?’’

റോ​സ​മ്മ​യോ​ട് കെ​ട്ടി​യോ​ന്‍ ജോ​ണി ത​ന്നെ ചോ​ദി​ക്കാ​റു​ണ്ട്. പ​ക്ഷേ വേ​ണ്ടെ​ന്ന് വ​ച്ചാ​ലും റോ​സ​മ്മ​യ്ക്ക​ത് സാ​ധി​ക്കി​ല്ല. ഒ​രു ജീ​വ​ന​ല്ലേ. ഇ​പ്പ​റ​ത്ത് ന​മ്മ​ള്‍ ഉ​ണ്ടു​ടു​ത്ത് ജീ​വി​ക്കു​മ്പോ അ​ങ്ങോ​ട്ടൊ​ന്ന് തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കാ​തി​രു​ന്നാ​ല്‍ ക​ര്‍ത്താ​വ് ക്ഷ​മി​ക്കു​വോ. ന​ല്ല നി​ല​യ്ക്കു​ള്ള ബ​ന്ധ​മൊ​ന്നു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല ആ ​വീ​ടു​മാ​യി പ​ണ്ടേ റോ​സ​മ്മ​യ്ക്ക്. അ​വി​ടു​ത്തെ പെ​ണ്ണു​മ്പി​ള്ള​യു​മാ​യി ഒ​ത്തു​പോ​കാ​നേ പ​റ്റി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. മ​നു​ഷ്യ​പ്പ​റ്റു​ള്ള​താ​യി തോ​ന്നി​യി​ട്ടേ​യി​ല്ല. പു​റ​ത്തേ​ക്കി​റ​ങ്ങു​വോ ആ​ളു​ക​ളു​മാ​യി സം​സാ​രി​ക്കു​വോ ഒ​ന്നും ചെ​യ്യി​ല്ല. പ​ള്ളീ​വ​ച്ച് ക​ണ്ടാ​ല്‍ത്ത​ന്നെ ഒ​രു ച​ട​ങ്ങി​ന് ചി​രി​ച്ചു​കാ​ണി​ച്ച​ങ്ങ് പോ​കും. എ​ന്നാ​ല്‍ എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും ശ​ത്രു​ത​യൊ​ട്ടി​ല്ല താ​നും. അ​വ​ര് അ​വ​രു​ടെ പാ​ട്ടി​ന് ജീ​വി​ക്കു​ന്നു. അ​ത്ര​ത​ന്നെ. മോ​നാ​യി വീ​ണ് കി​ട​പ്പാ​യ​പ്പോ​ള്‍ ആ ​പെ​ണ്ണു​മ്പി​ള്ള ഇ​ട്ടേ​ച്ചു​പോ​യെ​ന്ന് കേ​ട്ട​പ്പോ​ള്‍ ത​ങ്ങ​ള്‍ മ​ന​സ്സി​ല്‍ ക​രു​തി​യ​തെ​ല്ലാം ശ​രി​യാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന് നാ​ട്ടു​കാ​ര്‍ക്ക് ബോ​ധ്യ​മാ​യി. അ​വ​നോ​ട് ഒ​രു സ്നേ​ഹ​വു​മി​ല്ലാ​ത്ത പെ​ണ്ണ്. ക​ര്‍ത്താ​വി​ന് നി​ര​ക്കാ​ത്ത പ​ണി​യ​ല്ലേ അ​വ​ള് ചെ​യ്തേ. ‘‘ന​ശി​ച്ചു​പോ​ക​ത്തേ​ള്ള്’’, ചു​റ്റു​വ​ട്ട​ത്തെ പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ഒ​റ്റ​ശ്വാ​സ​ത്തി​ല്‍ പ​റ​ഞ്ഞു.

പി​ന്നെ​യാ​ണ് ആ ​മു​റ്റ​ത്തേ​ക്കൊ​ന്ന് റോ​സ​മ്മ ക​യ​റി​യ​തു​ത​ന്നെ. മോ​നാ​യി​ച്ച​നെ നാ​ട്ടു​കാ​ര്‍ക്കൊ​ക്കെ ഇ​ഷ്ട​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​തി​ന് കാ​ര​ണ​വു​മു​ണ്ട്. പ​ത്ത​റു​പ​ത് ഏ​ക്ര റ​ബ​റൊ​ക്കെ കൃ​ഷി​ചെ​യ്തി​രു​ന്ന, ര​ണ്ട് ജീ​പ്പും ര​ണ്ടു​മൂ​ന്ന് കാ​റു​മൊ​ക്കെ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന പ​ണ​ച്ചാ​ക്കു​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു ഏ​തോ കാ​ലം​തൊ​ട്ടേ ആ ​കു​ടും​ബം. അ​തി​ന്‍റെ ഗ​ര്‍വും ഗോ​ഷ്ടി​ക​ളും ക​ണ്ടു​നി​ക്കാ​ന്‍പോ​ലും പ്ര​യാ​സ​മാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന് റോ​സ​മ്മ​യു​ടെ അ​പ്പ​ന്‍ പ​റ​യാ​റു​ണ്ട്. എ​ട​വ​ക​പ്പ​ള്ളി​യി​ല്‍ മാ​റി​മാ​റി വ​രു​ന്ന അ​ച്ച​മ്മാ​ര്‍ക്ക് അ​വ​രു​ടെ കാ​ലു​ക​ഴു​ക​ലാ​യി​രു​ന്നു പ്ര​ധാ​ന​ പ​ണി​യെ​ന്ന് അ​പ്പ​ന്‍ പ​റ​യും. പ​ള്ളി​ക്ക് വാ​രി​ക്കോ​രി കൊ​ടു​ക്കു​കേം ചെ​യ്യും. മോ​നാ​യി​ച്ച​ന്‍റെ കാ​ല​മാ​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കൊ​ക്കെ ഈ ​ധാ​ടീം മോ​ടീം ഒ​ക്കെ ഏ​താ​ണ്ട് അ​സ്ത​മി​ച്ചി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും പാ​ടേ പ​ട്ടു​പോ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. മോ​നാ​യി കു​ടും​ബ​ത്തി​ലെ ഏ​ക ആ​ണ്‍ത​രി​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​മ്മ​ച്ചി മോ​നാ​യീ​ടെ ഇ​ള​തി​നെ​ക്കൂ​ടി പ്ര​സ​വി​ച്ച ഉ​ട​നേ ര​ക്തം വാ​ര്‍ന്ന് മ​രി​ച്ചു​പോ​യി. മോ​നാ​യീ​ട​പ്പ​നാ​ണേ, മോ​നാ​യീ​ടെ മൂ​ന്ന് പെ​ങ്ങ​മ്മാ​രെ കെ​ട്ടി​ച്ച​യ​ച്ച ശേ​ഷം അ​ധി​കം ക​ഴി​യാ​തെ ഹാ​ര്‍ട്ട് അ​റ്റാ​ക്ക് വ​ന്ന് മ​രി​ച്ചു.

പെ​ങ്ങ​മ്മാ​ര്‍ക്ക് പ​ണ​മാ​യി കൊ​ടു​ക്കേ​ണ്ട​തൊ​ക്കെ കൊ​ടു​ത്ത ശേ​ഷം ബാ​ക്കി​ കി​ട​ന്ന​തൊ​ക്കെ മോ​ന്‍റെ പേ​ര്‍ക്ക് എ​ഴു​തി​വ​ച്ചാ​ണ് അ​ങ്ങേ​ര് പോ​യ​ത്. മോ​നാ​യി​ക്കാ​ണേ, നാ​ടു​മു​ഴു​ക്കെ ച​ങ്ങാ​തി​മാ​രും അ​ടു​പ്പ​ക്കാ​രു​മാ​ണ്. കെ​ട്ട​ണേ​ന് മു​ന്നേ​ത​ന്നെ ആ​ള് കൂ​ട്ടു​കാ​രു​ടെ​യൊ​പ്പം നാ​ടൊ​ട്ടു​ക്ക് സ​ഞ്ച​രി​ച്ചും ചെ​ല​വ​ഴി​ച്ചും ജീ​വി​ച്ചു. സ്വ​ത്തി​ല്‍ ന​ല്ലൊ​രു പ​ങ്ക് വ​ല്ലോ​രു​ടെ​യും പേ​രി​ലാ​യി. എ​ന്നാ​ല​ങ്ങ​നെ ദു​ഷി​ച്ച സ്വ​ഭാ​വ​മൊ​ന്നും അ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ആ​രു​ടെ സ​ങ്ക​ടം ക​ണ്ടാ​ലും ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​ത് എ​ടു​ത്തു കൊ​ടു​ക്കും. അ​താ​ണ് പ്ര​ശ്ന​മാ​യ​ത്. അ​റ്റ​കൈ​ക്ക് ഉ​പ്പു​തേ​ക്കാ​ത്ത പാ​ര​മ്പ​ര്യ​മു​ള്ള കു​ടും​ബം മോ​നാ​യീ​ടെ കാ​ല​ത്ത് ദാ​ന​ശീ​ല​ത്തി​ന് കേ​ളി​കേ​ട്ടു. ത​നി​ക്കി​ല്ലേ​ലും നാ​ട്ടു​കാ​ര്‍ക്ക് കൊ​ടു​ക്കും. കേ​ട്ട​റി​ഞ്ഞ് വ​രു​ന്ന​വ​രെ പോ​ലും വെ​റു​ങ്ക​യ്യോ​ടെ പ​റ​ഞ്ഞ​യ​ക്കി​ല്ല. മോ​നാ​യി​യെ പ​റ​ഞ്ഞ് മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കി​ക്കാ​ന്‍ പെ​ങ്ങ​മ്മാ​രോ ബ​ന്ധു​ക്ക​ളോ ഒ​ന്നും മി​ന​ക്കെ​ട്ടു​മി​ല്ല. കെ​ട്ടി​യ​തി​നു ശേ​ഷം കാ​ര്യ​ങ്ങ​ള്‍ കോ​ഞ്ഞാ​ണ്ട​യാ​യി.

കു​ഞ്ചി​ത്ത​ണ്ണി​യി​ലെ പ്ര​മാ​ണി കു​ടും​ബ​ത്തി​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നു റ​ബേ​ക്ക​യും. കെ​ട്ട് കേ​മ​വു​മാ​യി​രു​ന്നു. നാ​ട്ടു​കാ​രു മു​ഴു​വ​ന്‍ സ്വ​ന്തം കു​ടും​ബ​ത്തി​ലെ കെ​ട്ട് പോ​ലെ ആ​ഘോ​ഷി​ച്ചു. പ​ക്ഷേ അ​ധി​കം വൈ​കും​മു​ന്നേ റ​ബേ​ക്ക​യു​ടെ ഭ​ര​ണ​ത്തി​ലാ​യി വീ​ട്. പേ​ര​ക്കൊ​ച്ചി​ന്‍റെ കോ​ളേ​ജ് പ​ഠി​ത്ത​ത്തി​ന് സ​ഹാ​യം ചോ​ദി​ച്ച് വീ​ട്ടു​മു​റ്റ​ത്തെ​ത്തി​യ നാ​രാ​യ​ണി​യ​മ്മ​യാ​ണ് ഈ ​വി​വ​രം ആ​ദ്യ​മ​റി​യു​ന്ന​ത്. അ​ന്നേ​രം മോ​നാ​യീടെ കെ​ട്ട് ക​ഴി​ഞ്ഞ് ഒ​രാ​ഴ്ച​യോ മ​റ്റോ ആ​യ​തേ​യു​ള്ളൂ. ര​ണ്ട​ര രൂ​പ വ​ണ്ടി​ക്കൂ​ലി മു​ട​ക്കി അ​ടു​ത്തൊ​രു നാ​ട്ടീ​ന്നാ​ണ് നാ​രാ​യ​ണി​യ​മ്മ മോ​നാ​യി​യെ അ​ന്വേ​ഷി​ച്ച് വ​ന്ന​ത്. അ​ച്ഛ​നു​മ​മ്മ​യും പു​ഴ​യി​ല്‍ വീ​ണ് മ​രി​ച്ചു​പോ​യ ത​ന്‍റെ പേ​ര​ക്കൊ​ച്ച് പ​ത്താം​ക്ലാ​സ് പാ​സാ​യെ​ന്നും കോ​ള​ജീ​ച്ചേ​രാ​ന്‍ എ​ന്തേ​ലും സ​ഹാ​യി​ച്ചാ ഉ​പ​കാ​ര​മെ​ന്നും അ​വ​ര്‍ വീ​ടി​നു​പു​റ​ത്തേ​ക്കു വ​ന്ന റ​ബേ​ക്ക​യോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ഈ ​വീ​ട്ടീ​വ​ന്നാ പ​ണം കി​ട്ടു​മെ​ന്ന് അ​മ്മ​ച്ചി​യോ​ടാ​രാ പ​റ​ഞ്ഞേ?’’, റ​ബേ​ക്ക അ​വ​രോ​ട് ചി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ചോ​ദി​ച്ചു.

‘‘ആ​രെ​ല്ലാ​മോ പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ട​റി​യാം കു​ഞ്ഞേ... ഇ​വി​ടു​ത്തെ മോ​നാ​യി സാ​റ് സ​ഹാ​യം ചോ​ദി​ച്ചു​വ​രു​ന്ന​വ​രെ മ​ട​ക്കി അ​യ​ക്ക​ത്തി​ല്ലെ​ന്ന്’’, നാ​രാ​യ​ണി​യ​മ്മ ഉ​ള്ള​ത് പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ശ​രി... എ​ന്നാ മോ​നാ​യി സാ​റി​നൊ​രു സ​ഹാ​യം വേ​ണ്ടി​വ​ന്നാ നി​ങ്ങ​ളൊ​ക്ക കാ​ണു​വോ ഇ​വി​ടെ?’’

നാ​രാ​യ​ണി​യ​മ്മ ചി​രി​ച്ചു.

‘‘ഞ​ങ്ങ​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടൊ​ക്കെ മോ​നാ​യി സാ​റി​ന് എ​ന്നാ സ​ഹാ​യ​വാ ചെ​യ്യാ​ന്‍ ഒ​ക്കു​ക?’’

‘‘പ​ണം ത​ന്നെ ആ​വ​ണ​ന്നി​ല്ല​ല്ലോ... ചെ​ല​പ്പ ദേ​ഹം​കൊ​ണ്ട് എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും സ​ഹാ​യി​ക്ക​ണ​ന്നു വ​ച്ചാ?.. അ​തി​ന് പ്രാ​യൊ​ന്നും ഒ​രു വി​ഷ​യാ​വി​ല്ലെ​ങ്കീ...’’

പ​ണം പോ​യി​ട്ട് മാ​നം​പോ​ലും തി​രി​ച്ചു​ ചോ​ദി​ക്കാ​ന്‍ നി​ക്കാ​തെ നാ​രാ​യ​ണി​യ​മ്മ​യ്ക്ക് സ്ഥ​ലം​വി​ടേ​ണ്ടി​വ​ന്നു. പി​ന്നൊ​രാ​ളും ആ ​മു​റ്റ​ത്തേ​ക്ക് ദ​യാ​വാ​യ്പ് തേ​ടി ചെ​ന്നി​ട്ടി​ല്ല.

‘‘വീ​ട്ടി​ന​ക​ത്തെ​ന്ന​താ ന​ട​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന് നാ​ട്ടു​കാ​ര്‍ക്കൊ​ന്നും അ​റി​യാ​മ്മേ​ലാ​രു​ന്നു. പ​ക്ഷേ മോ​നാ​യി​ച്ച​ന്‍റെ പൊ​ടി​പോ​ലും നാ​ട്ടി​ലെ​ങ്ങും കാ​ണാ​താ​യി. ഞ​ങ്ങ​ക്കെ​ക്കെ വ​ലി​യ സ​ങ്ക​ടാ​രു​ന്നു’’, മോ​നാ​യീ​ടെ മു​ഴു​വ​ന്‍ ച​രി​ത്ര​വും ക​വ​ലേ​ല് പൈ​ലി​പ്പാ​പ്പ​ന്‍റെ ക​ട​യി​ലി​രു​ന്ന് കേ​ട്ട ഏ​ലി​യാ​സ​ച്ച​നോ​ട് അ​വി​ടി​രു​ന്ന ആ​രോ ഒ​രാ​ള്‍ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘എ​ന്നി​ട്ട് നി​ങ്ങ​ളെ​ന്താ അ​ങ്ങ​ര്ടെ സ​ഹാ​യ​ത്തി​നി​പ്പ ചെ​ല്ലാ​ത്ത​ത്? ആ ​റോ​സ​മ്മ ഇ​ല്ലാ​രു​ന്നേ​ല്‍ കാ​ണാ​രു​ന്ന​ല്ലോ...’’, ഏ​ലി​യാ​സ​ച്ച​ന്‍ അ​പ്പ​റ​ഞ്ഞ​ത് കാ​റ്റ​ത്ത് പ​റ​ന്ന​ങ്ങ് പോ​യി. ആ​രും ഒ​ര​ക്ഷ​രം മി​ണ്ടി​യി​ല്ല.

സ​മ​യം രാ​ത്രി 12 മ​ണി ക​ഴി​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടാ​വു​മെ​ന്ന് കി​ള​വ​മ്മോ​നാ​യി അ​നു​മാ​നി​ച്ചു. ഇ​നി​യ​ങ്ങോ​ട്ട് ഉ​റ​ക്കം കി​ട്ടാ​ന്‍ പ്ര​യാ​സ​മാ​ണ്. റോ​സ​മ്മ​യോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞ് വാ​ങ്ങി​പ്പി​ച്ച ഉ​റ​ക്ക​ഗു​ളി​ക​യൊ​ക്കെ തീ​ര്‍ന്നു. പ​റ​ഞ്ഞാ​ല​വ​ള്‍ വീ​ണ്ടും വാ​ങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടു​ത്ത​രും. അ​തി​ന് മ​ന​സ്സ് വ​രു​ന്നി​ല്ല. മൂ​ന്നു​നേ​ര​വും വ​ന്ന് ഊ​ട്ടു​ന്ന​തും പോ​രാ​ഞ്ഞ്.

‘‘ഈ ​വീ​ടും പു​ര​യി​ടോം മോ​നാ​യി​ക്ക് എ​ന്താ​ച്ചാ ചെ​യ്യാം. തെ​യ്യോ​ലം വ​ര്‍ക്കി​ച്ച​ന്‍റ​ടു​ത്ത് പ​റ​ഞ്ഞേ​ക്കാം വി​ക്കാ​നു​ദ്ദേ​ശു​ണ്ടെ​ങ്കീ... അ​ല്ല, നാ​ട്ടു​കാ​ര്‍ക്ക് ദാ​നോം തീ​റും കൊ​ടു​ത്താ​ണ​ല്ലോ ശീ​ലം. അ​താ​ണെ​ങ്കീ അ​ങ്ങ​നെ... ബാ​ങ്കി​ലി​രി​ക്കു​ന്ന​ത് എ​ന്‍റെ ചെ​ല​വി​ന് ഞാ​നെ​ട്ക്കും...’’

റ​ബേ​ക്ക അ​ന്ന് ഇ​ത്ര​യും പ​റ​ഞ്ഞാ​ണ് പ​ടി​യി​റ​ങ്ങി​പ്പോ​യ​ത്. എ​ണീ​റ്റി​രി​ക്കാ​ന്‍പോ​ലും മേ​ലാ​ത്ത താ​ന്‍ ഈ ​വീ​ട്ടീ​ത്ത​ന്നെ കി​ട​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രു​മെ​ന്നും എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും ഉ​ണ്ടാ​ക്കി​ത്ത​രാ​ന്‍പോ​ലും ആ​രു​മി​ല്ലെ​ന്നും അ​റി​ഞ്ഞു​ത​ന്നെ​യാ​ണ് അ​വ​ള്‍ പോ​യ​ത്. അ​ന്നേ​രം അ​വ​ളു​ടെ ന​ല്ല​തി​നു​വേ​ണ്ടി മോ​നാ​യി പ്രാ​ര്‍ഥി​ച്ചു. അ​ല്ലാ​തെ റ​ബേ​ക്ക​യെ കൊ​ല്ലാ​നു​ള്ള ദേ​ഷ്യ​മൊ​ന്നും അ​യാ​ള്‍ക്ക് വ​ന്നി​ല്ല. കെ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന ദി​വ​സം തൊ​ട്ടി​ങ്ങോ​ട്ട് കാ​ര്യ​ങ്ങ​ള്‍ കൈ​വി​ട്ടു​പോ​യ​താ​ണ്. മാ​വി​നു​മോ​ളീ​ന്നു​ള്ള വീ​ഴ്ച ര​ണ്ടാ​മ​താ​ണ്. ആ​ദ്യ​ത്തെ വീ​ഴ്ച മ​ണി​യ​റ​യി​ല്‍ ആ​ദ്യ​രാ​ത്രി​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു.

അ​ന്ന​ത്തെ മോ​നാ​യി എ​ന്ന മു​പ്പ​ത്ത​ഞ്ചു വ​യ​സ്സു​കാ​ര​നെ കി​ള​വ​ന്‍ ഓ​ര്‍ത്തു. ക​ല്യാ​ണ​ത്തി​നും എ​ത്ര​യോ മു​മ്പേ റ​ബേ​ക്ക​യെ ക​ണ്ടി​ട്ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ആ​ര്‍ഭാ​ട​ക​ര​മാ​യ ജീ​വി​തം ന​യി​ച്ച വ​ല്യ​പ്പ​മ്മാ​രു​ടെ വ​ഴി​വി​ട്ട് സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ള്‍ക്കും നാ​ട്ടു​കാ​ര്‍ക്കുംവേ​ണ്ടി എ​ല്ലാം സ​മ​ര്‍പ്പി​ച്ച് മു​ന്നോ​ട്ടു​പോ​യി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന കാ​ലം. പെ​ങ്ങ​മ്മാ​രി​ല്‍ ഇ​ള​യ​വ​ളു​ടെ കെ​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു ഏ​റ്റ​വും പൊ​ടി​പൊ​ടി​ച്ച​ത്. അ​പ്പ​ന്‍റെ പ​ഴ​യ പ​രി​ച​യ​ക്കാ​രാ​യ കു​ഞ്ചി​ത്ത​ണ്ണി​യി​ലെ റ​ബേ​ക്ക​യു​ടെ കു​ടും​ബ​ത്തി​ലേ​ക്ക് വ​രെ വി​ളി​പോ​യ​ത് അ​തി​ന്‍റെ ഭാ​ഗ​മാ​യി​ട്ടാ​ണ്. ആ ​ക​ല്യാ​ണ​ത്തി​നാ​ണ് റ​ബേ​ക്ക​യെ ക​ണ്ട് മോ​ഹി​ച്ച​ത്. വേ​റെ ആ​ലോ​ച​ന​ക​ളു​മാ​യി അ​ളി​യ​മ്മാ​രും ച​ങ്ങാ​യി​മാ​രു​മൊ​ക്കെ വ​ന്നി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും മോ​നാ​യി​യു​ടെ മ​ന​സ്സി​ല്‍ റ​ബേ​ക്ക മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. പ​ക്ഷേ അ​ത് ആ​രോ​ടെ​ങ്കി​ലും പ​റ​യാ​ന്‍ മ​ടി​ച്ചു. മു​പ്പ​ത്ത​ഞ്ച് വ​യ​സ്സാ​യ​പ്പോ​ള്‍ മൂ​ത്ത പെ​ങ്ങ​ള്‍ വ​ന്ന് ക​ണ​ക്കി​ന് ശ​കാ​രി​ച്ച് പെ​ണ്ണു​കെ​ട്ടാ​ന്‍ തീ​രു​മാ​ന​മു​ണ്ടാ​ക്കി​ച്ചു.

കൂ​ട്ടു​കാ​രെ​ന്നു​വ​ച്ചാ ഏ​ത് രാ​ത്രി​യും പ​ക​ലാ​ക്കു​ന്ന കൂ​ട്ട​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു മോ​നാ​യി. ഒ​രാ​ളെ​ങ്കി​ലും ഉ​റ​ങ്ങാ​തെ ബാ​ക്കി​യു​ണ്ടെ​ങ്കി​ല്‍ മോ​നാ​യി ഇ​രി​ക്കും. ക​ല്യാ​ണ​രാ​ത്രി​യി​ല്‍ പ​ക്ഷേ ച​ങ്ങാ​തി​മാ​ര്‍ പി​രി​ഞ്ഞു​പോ​കാ​ന്‍ താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന​തി​ല്‍ മോ​നാ​യി​ക്ക് അ​ല്‍പം ക്ഷ​മ​കെ​ട്ടു. എ​ന്തോ കാ​ര​ണം പ​റ​ഞ്ഞ് പ​തി​യെ പി​ന്‍വ​ലി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ള്‍ അ​വ​രൊ​രു കൂ​ട്ട​ച്ചി​രി​യാ​യി​രു​ന്നു. മോ​നാ​യി​യെ മ​നഃ​പൂ​ര്‍വം കൂ​ട്ട​ത്തി​ല്‍ ക​രു​ക്കി​യി​ട്ട് അ​വ​ന്‍റെ ക്ഷ​മ​പ​രീ​ക്ഷി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ര്‍. തോ​ല്‍വി സ​മ്മ​തി​ച്ച് മു​റി​യി​ലെ​ത്തി​യ​പ്പ​ഴേ​ക്ക് റ​ബേ​ക്ക കു​ളി​യൊ​ക്കെ ക​ഴി​ഞ്ഞ് ഉ​ഷാ​റാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. പ​ക്ഷേ, ന​വ​വ​ധു​വി​ന്‍റെ വേ​ഷ​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. വീ​ട്ടി​ല്‍നി​ന്ന് കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന ഒ​രു സാ​ധാ​ര​ണ ചു​രി​ദാ​ര്‍ ഇ​ട്ട് സാ​ധാ​ര​ണ മ​ട്ടി​ലി​രി​ക്കു​ന്ന റ​ബേ​ക്ക​യെ ക​ണ്ട് മോ​നാ​യി അ​മ്പ​ര​ന്നു.

‘‘ഇ​തെ​ന്താ ഇ​ങ്ങ​നെ... ആ​ദ്യ​രാ​ത്രി​ക്കും മു​ന്നേ വീ​ട്ടു​കാ​രി​യാ​യോ...’’, ആ ​സ​മ​യ​ത്ത് ത​മാ​ശ​ക​ള്‍ ര​സ​ക്കൂ​ട്ടാ​ണ​ല്ലോ എ​ന്നോ​ര്‍ത്ത് മോ​നാ​യി പ​റ​ഞ്ഞു. അ​യാ​ള്‍ ക​ട്ടി​ലി​ലി​രു​ന്നു. റ​ബേ​ക്ക എ​ഴ​ന്നേ​റ്റു.

‘‘വാ​യോ.. ഇ​വി​ടി​രി​ക്ക്’’, മോ​നാ​യി വി​ളി​ച്ചു. റ​ബേ​ക്ക ഒ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല.

താ​ന്‍ മു​ഷി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്‍റെ പ്ര​യാ​സ​മാ​വു​മെ​ന്ന് ക​രു​തി, അ​യാ​ള്‍ ബാ​ത്റൂ​മി​ല്‍ ക​യ​റി കു​ളി​ച്ച് വേ​ഷം​മാ​റി വ​ന്നി​രു​ന്നു. അ​പ്പോ​ഴും റ​ബേ​ക്ക ഒ​ര​ടു​പ്പ​വും കാ​ണി​ക്കാ​തെ മാ​റി​നി​ല്‍ക്കു​ന്ന​തി​ന്‍റെ കാ​ര​ണം മോ​നാ​യി​ക്ക് മ​ന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ല.

‘‘മോ​നാ​യി, ഇ​ങ്ങ​നെ അ​ന്തം​വി​ടാ​നൊ​ന്നൂ​ല്ല. ഞാ​നി​ങ്ങ​നാ​രി​ക്കും... ഈ ​ബെ​ഡ് എ​നി​ക്ക് ഒ​റ്റ​യ്ക്ക് വേ​ണം. മ​റ്റൊ​രു ബെ​ഡ് ഇ​വി​ടെ​ത്ത​ന്നെ ഇ​ട്ടാ​ലും എ​നി​ക്ക് പ്ര​ശ്ന​മൊ​ന്നൂ​ല്ല. അ​ടു​ത്ത മു​റി​യി​ലാ​യാ​ലും വി​രോ​ധൂ​ല്ല...’’

പ​ട​ക്കം പൊ​ട്ടു​ന്ന​പോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നു റ​ബേ​ക്ക​യു​ടെ സം​സാ​രം. മോ​നാ​യി പൊ​ള്ള​ലേ​റ്റ് നി​ന്നു.

ത​ന്‍റെ ശ​രീ​രം തൊ​ടാ​ന്‍ ആ​രെ​യും അ​നു​വ​ദി​ക്കി​ല്ലെ​ന്ന് റ​ബേ​ക്ക തീ​ര്‍ത്തു പ​റ​ഞ്ഞു.

ച​ങ്ങാ​തി​മാ​രു​ടെ ചി​രി​ക​ള്‍ ആ​ക്കം കു​റ​ഞ്ഞി​ട്ടാ​യാ​ലും മു​റി​ക്കു​ള്ളി​ലേ​ക്ക് മോ​നാ​യി​ക്ക് കേ​ള്‍ക്കാ​ന്‍ പാ​ക​ത്തി​ല്‍ എ​ത്തു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​രി​ലാ​രോ ന​ല്ല താ​ള​മി​ട്ട് പാ​ടി. കീ​ലാ​പ്പി​ലെ ടോ​ണി​ക്കൊ​ച്ച​നാ​കു​മെ​ന്ന് മോ​നാ​യി ഓ​ര്‍ത്തു. പ​ക്ഷേ ആ​രാ​യാ​ലും, എ​ന്താ​യാ​ലും അ​വ​രു​ടെ അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് മ​ട​ങ്ങി​പ്പോ​കാ​നാ​കി​ല്ല. മോ​നാ​യി ആ​രും കാ​ണാ​തെ ഒ​രു ഷീ​റ്റ് എ​ടു​ത്തോ​ണ്ടു​വ​ന്ന് നി​ല​ത്ത് വി​രി​ച്ചു​കി​ട​ന്നു. പി​റ്റേ​ന്നും അ​തി​നു​പി​റ്റേ​ന്നും മോ​നാ​യി താ​ഴെ​യും റ​ബേ​ക്ക ക​ട്ടി​ലി​ലും കി​ട​ന്നു. കു​റ​ച്ച് വൃ​ത്തി​ക്കു കി​ട​ക്കാ​ന്‍ മോ​നാ​യി​ക്കൊ​രു കി​ട​ക്ക വാ​ങ്ങി​യാ​ലെ​ന്താ എ​ന്ന് മൂ​ന്നാ​മ​ത്തെ ദി​വ​സം റ​ബേ​ക്ക ചോ​ദി​ക്കു​ക​യുംചെ​യ്തു. നാ​ലാം​ ദി​വ​സം മോ​നാ​യി കു​ഞ്ചി​ത്ത​ണ്ണി​യി​ല്‍ റ​ബേ​ക്ക​യു​ടെ വീ​ട്ടീ​ച്ചെ​ന്നു. അ​വ​ളു​ടെ ഡാ​ഡി​യും മ​മ്മി​യും മോ​നാ​യി​യെ ആ​ര്‍ഭാ​ട​ക​ര​മാ​യ അ​ല​ങ്കാ​ര​ങ്ങ​ള്‍ നി​റ​ഞ്ഞ വീ​ട്ടി​ന​ക​ത്തേ​ക്ക് കൂ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​യി. ആ ​വ​ര​വ് അ​വ​രു പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ചി​രു​ന്നെ​ന്ന് അ​വ​രു​ടെ മു​ഖ​ഭാ​വ​ങ്ങ​ള്‍ തെ​ളി​യി​ച്ചു.

‘‘മോ​നാ​യി മ​നു​ഷ്യ​രു​ടെ സ​ങ്ക​ട​ങ്ങ​ള്‍ കേ​ള്‍ക്കു​ന്ന​യാ​ളാ​ന്ന് ഞ​ങ്ങ​ടെ മ​രു​മോ​നാ​വ​ണേ​നും എ​ത്ര കാ​ലം​മു​മ്പ് കേ​ള്‍ക്കു​ന്ന​താ​ണെ​ന്ന​റി​യാ​മോ... മോ​ന് ന​ല്ല​തു​മാ​ത്രം സം​ഭ​വി​ക്ക​ട്ടെ...’’, റ​ബേ​ക്ക​യു​ടെ മ​മ്മി​യാ​ണ് സം​സാ​രി​ച്ച​ത്. ഡാ​ഡി ഒ​ന്നും മി​ണ്ടാ​തെ​യി​രു​ന്നു.

അ​വ​ര്‍ തു​ട​ര്‍ന്നു: ‘‘ഞ​ങ്ങ​ടെ മോ​ളെ കെ​ട്ടു​വോ​ന്നൊ​രു റി​ക്വ​സ്റ്റ് ഞ​ങ്ങ​ക്ക് മോ​നോ​ട് വേ​ണ്ടി​വ​ന്നി​ല്ല... അ​വ​ളെ വി​ട്ടു​ക​ള​യ​ല്ലേ​ന്നൊ​രു റി​ക്വ​സ്റ്റ് മാ​ത്രേ​ള്ളൂ...’’

അ​വ​ര്‍ പൊ​ട്ടി​പ്പൊ​ട്ടി​ക്ക​ര​ഞ്ഞു. ‘‘ഒ​രു മോ​ളേ ഒ​ള്ള്... ഇ​ക്കാ​ണ്ണ​തെ​ല്ലാം അ​വ​ക്കു​ള്ള​താ. അ​വ​ളെ കൈ​വി​ട്ടേ​ക്ക​ല്ല മോ​നേ...’’

കു​ഞ്ചി​ത്ത​ണ്ണി​യി​ല്‍നി​ന്നു​ള്ള മ​ട​ക്ക​യാ​ത്ര​യി​ല്‍ വ​ഴി​തെ​റ്റി വ​ണ്ടി​യോ​ടി​ച്ച് മോ​നാ​യി എ​വി​ടെ​യൊ​ക്കെ​യോ ചെ​ന്നെ​ത്തി. ഒ​രു പ​ള്ളി ക​ണ്ട​പ്പോ​ള്‍ നി​ര്‍ത്തി പ്രാ​ര്‍ഥി​ച്ചു. എ​ട്ടാം​വ​യ​സ്സി​ല്‍ ഒ​ര​ജ്ഞാ​ത​ന്‍റെ കാ​മ​ക്രൗ​ര്യ​ത്തി​ല്‍നി​ന്ന് ബാ​ക്കി​യാ​യ ദു​ര്‍ബ​ല​ നി​ല​വി​ളി​യാ​ണ് ത​ന്‍റെ മു​റി​യി​ലു​റ​ങ്ങു​ന്ന​തെ​ന്ന ഓ​ര്‍മ അ​യാ​ളെ ക​ണ്ണീ​രി​ലാ​ഴ്ത്തി. റ​ബേ​ക്ക​യ്ക്ക് ത​ന്നി​ല്‍നി​ന്ന് പ്ര​യാ​സ​മു​ണ്ടാ​വാ​തി​രി​ക്ക​ട്ടെ എ​ന്ന​യാ​ള്‍ നി​ത്യേ​ന ക​ര്‍ത്താ​വി​നോ​ട് പ്രാ​ര്‍ഥി​ച്ചു. പി​ന്നെ മോ​നാ​യി പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങി​യി​ല്ല. ച​ങ്ങാ​തി​മാ​ര്‍ മോ​നാ​യി​യെ കാ​ണാ​ന്‍ വ​ന്നു​മി​ല്ല. അ​ഞ്ചു​വ​ര്‍ഷം ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ഴേ​ക്ക് റ​ബേ​ക്ക​ക്ക് വ​ന്ന മാ​റ്റം അ​വ​ള്‍ അ​മ്മ​യാ​കാ​ന്‍ ആ​ഗ്ര​ഹി​ച്ചു എ​ന്ന​താ​ണ്. അ​ക്കാ​ര്യം അ​വ​ള്‍ മോ​നാ​യി​യെ അ​റി​യി​ച്ചു. മോ​നാ​യി​ക്ക് സ​ന്തോ​ഷ​മാ​യി. ജീ​വി​തം മാ​റാ​ന്‍ പോ​കു​ന്ന​തി​ല്‍ അ​യാ​ള്‍ ദൈ​വ​ത്തി​ന് ന​ന്ദി പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘കൊ​ച്ചീ​ല് എ​ന്‍റെ ക്ലാ​സ് മേ​റ്റ് രോ​ഹി​ണി ഗൈ​ന​ക്കാ​ണ്... ന​മു​ക്ക​വ​ളെ കാ​ണാം. ഇ​പ്പോ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ള്‍ വ​ള​രെ സിം​പി​ളാ​ന്നാ അ​വ​ള് പ​റ​ഞ്ഞേ’’, റ​ബേ​ക്ക ഒ​രു കൂ​സ​ലു​മി​ല്ലാ​തെ പ​റ​ഞ്ഞു.

കൊ​ച്ചു​ണ്ടാ​കാ​നെ​ന്തി​നാ​ണ് ഡോ​ക്ട​റെ കാ​ണു​ന്ന​തെ​ന്ന് മോ​നാ​യി​ക്ക് മ​ന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ല. ര​ണ്ടാ​ളും ത​മ്മി​ല്‍ ബ​ന്ധ​പ്പെ​ടു​ക​യ​ല്ലേ വേ​ണ്ട​ത്.

‘‘ആ​ദ്യം പോ​യി ന​മു​ക്ക് ര​ണ്ടാ​ള്‍ക്കും ടെ​സ്റ്റു​ക​ള്‍ ചെ​യ്യ​ണം... പി​ന്നെ എ​ന്‍റെ പി​രീ​ഡ്സി​ന്‍റെ ഡേ​യ്സ് നോ​ക്കി മോ​നാ​യി​ടെ സെ​മ​ന്‍ ക​ള​ക്റ്റ് ചെ​യ്യ​ണം... അ​വ​ള് പ​റ​യു​ന്ന അ​ടു​ത്ത​ദി​വ​സം നോ​ക്കി...’’

റ​ബേ​ക്ക അ​ത് പ​റ​ഞ്ഞു​തീ​രു​ന്ന​തി​നു​ മു​ന്നേ അ​വ​ളു​ടെ ക​ഴു​ത്തി​നു​പി​ടി​ച്ച് ഞെ​ക്കാ​ന്‍ മോ​നാ​യി​ക്ക് സാ​ധി​ച്ചി​ല്ല. കൊ​ച്ചി​യി​ലേ​ക്കു​ള്ള യാ​ത്ര​യി​ല്‍ മോ​നാ​യി പ്രാ​ര്‍ഥി​ച്ചു. റ​ബേ​ക്ക​യ്ക്ക് പ്ര​യാ​സ​മൊ​ന്നും വ​രു​ത്താ​തി​രി​ക്ക​ണേ. ഹോ​സ്പി​റ്റ​ലി​ന്‍റെ കോ​മ്പൗ​ണ്ടി​ലെ വി​ശ​ാല​മാ​യ ഉ​ദ്യാ​ന​ങ്ങ​ളും കാ​ര്‍ പാ​ര്‍ക്കി​ങ്ങും പി​ന്നി​ട്ട്, വ​രാ​ന്ത​യു​ടെ തീ​രാ​ത്ത വ​ള​വു​ക​ളും തി​രി​വു​ക​ളും താ​ണ്ടി ഡോ. ​രോ​ഹി​ണി​യു​ടെ മു​റി​യു​ടെ മു​ന്നി​ല്‍ മോ​നാ​യി ഇ​രു​ന്നു. താ​ന്‍ അ​ക​ത്തേ​ക്കി​ല്ലെ​ന്ന് അ​യാ​ള്‍ പ​റ​ഞ്ഞു. റ​ബേ​ക്ക പ​റ​യു​ന്ന​തെ​ല്ലാം ചെ​യ്യാം. ന​ഴ്സ് വി​ളി​ച്ച് റ​ബേ​ക്ക അ​ക​ത്തു​ക​യ​റി ഏ​റെ​നേ​രം ക​ഴി​ഞ്ഞ​ശേ​ഷം അ​തേ ന​ഴ്സ് വ​ന്ന് മോ​നാ​യി​യോ​ട് കൂ​ടെ​ച്ചെ​ല്ലാ​ന്‍ പ​റ​ഞ്ഞു. ബാ​ത്ത് റൂ​മി​ന്‍റെ മു​ന്നി​ലേ​ക്കാ​ണ് അ​വ​രെ​ത്തി​യ​ത്. ന​ഴ്സ് ഒ​രു കു​ഞ്ഞു​ബോ​ട്ടി​ല്‍ മ​റ്റാ​രും കാ​ണാ​തെ ക​യ്യി​ല്‍ ത​ന്നി​ട്ട് അ​ക​ത്തു​ക​യ​റി സെ​മ​ന്‍ കി​ട്ടാ​ന്‍ വേ​ണ്ട​ത് ചെ​യ്യാ​ന്‍ പ​റ​ഞ്ഞു. മോ​നാ​യി​ക്ക് അ​ത് പി​ടി​കി​ട്ടി​യി​ല്ല. സെ​മ​ന്‍ എ​ടു​ക്കു​ക വ​ല്ല സി​റി​ഞ്ചു​കൊ​ണ്ടും മ​റ്റു​മാ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്നേ അ​യാ​ള്‍ സ​ത്യ​ത്തി​ല്‍ വി​ചാ​രി​ച്ചി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. മൂ​ത്ര സാ​മ്പി​ളൊ​ക്കെ എ​ട​ുക്കും​പോ​ലെ ബാ​ത്ത് റൂ​മി​ല്‍ ​െവ​ച്ചാ​ണെ​ന്ന് മോ​നാ​യി പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ചി​ല്ല.

‘‘ഇ​പ്പ ഇ​വി​ടെ​വ​ച്ച് ത​ന്നെ... വേ​ണോ?’’, മോ​നാ​യി പ​തു​ക്കെ ചോ​ദി​ച്ചു.

‘‘റ​ബേ​ക്ക ഡോ​ക്ട​ര്‍ടെ ഫ്ര​ണ്ടാ​ല്ലേ? ആ ​കു​ട്ടി​ക്ക് പി​രീ​ഡ്സ് ക​റ​ക്ടാ... അ​തു​കൊ​ണ്ട് ഇ​ന്നെ​ടു​ക്കു​ന്ന സാ​മ്പി​ളി​ന് ന​ല്ല കൗ​ണ്ട് ഉ​ണ്ടെ​ങ്കീ സം​ഗ​തി നാ​ളെ​ത്ത​ന്നെ ന​ട​ത്തും... പെ​ട്ടെ​ന്നാ​യി​ക്കോ​ട്ടെ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ള്’’, ആ ​സീ​നി​യ​ര്‍ ന​ഴ്സി​ന്‍റെ ക​ള്ള​ച്ചി​രി എ​ന്തോ ത​ന്‍റെ മേ​ല്‍ ഒ​രു മ​രു​ന്നു​കു​പ്പി ത​ട്ടി​മ​റി​ഞ്ഞ​പോ​ലാ​ണ് മോ​നാ​യി​ക്ക് തോ​ന്നി​യ​ത്.

നി​ര​ന്നു​കി​ട​ക്കു​ന്ന ടോ​യ്ല​റ്റു​ക​ളി​ല്‍ ഒ​ന്നി​ല്‍ ക​യ​റി മോ​നാ​യി വി​റ​കു​കൊ​ള്ളി ക​ണ​ക്കെ നി​ന്നു. ചെ​വി​വ​ട്ട​ത്തി​ല്‍ ക​ല്യാ​ണ​രാ​ത്രി​യി​ലെ കൂ​ട്ടു​കാ​രു​ടെ ചി​രി ആ​വ​ര്‍ത്തി​ച്ചാ​വ​ര്‍ത്തി​ച്ച് കു​ലു​ങ്ങി. പ​ക​ലി​നെ പി​ഴി​ഞ്ഞു​കി​ട്ടി​യ​തു​മാ​തി​രി കു​റ​ച്ചെ​ന്തോ വെ​ട്ടം മാ​ത്ര​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ആ ​കു​ടു​സ്സു ടോ​യ്ല​റ്റി​ല്‍ കു​റ​ച്ചു​നേ​രം നി​ന്ന് മോ​നാ​യി മൂ​ത്ര​മൊ​ഴി​ച്ച് പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങി. സം​ഗ​തി ന​ട​ന്നി​ല്ലെ​ന്ന് മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കി ന​ഴ്സ് ചോ​ദി​ച്ചു, ‘‘ശ​രി​ക്ക് ശ്ര​മി​ച്ചി​ല്ലേ.’’

മോ​നാ​യി മ​റു​പ​ടി​യൊ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല.

‘‘മൂ​ഡൊ​ന്ന് മാ​റ​ട്ടെ... ഇ​ത്തി​രി ക​ഴി​ഞ്ഞ് നോ​ക്കാം... എ​ന്തേ​ലും പ​ട​മോ ക​ഥ​യോ ഒ​ക്കെ വ​ച്ച് ട്രൈ ​ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​ലും തെ​റ്റി​ല്ല കേ​ട്ടോ. ഒ​ന്നും വി​ചാ​രി​ക്ക​ണ്ട... അ​ങ്ങ​നൊ​ക്കെ​യാ...’’

മോ​നാ​യി പ്രാ​ര്‍ഥി​ച്ചു. മൂ​ന്നാ​മ​ത്തെ ത​വ​ണ, മൂ​ന്നാ​മ​ത്തെ ടോ​യ്ല​റ്റി​ല്‍, മൂ​ന്നാ​മ​ത്തെ വ​ള്‍ഗ​ര്‍ ഓ​ര്‍മ​യു​ടെ കൊ​ടു​മു​ടി ക​യ​റി​യി​ട്ടും പ​രാ​ജി​ത​നാ​യി, അ​പ​മാ​നി​ത​നും അ​ശ​ര​ണ​നു​മാ​യി, മോ​നാ​യി പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങി. ന​ഴ്സ് മു​ഖ​ത്തേ​ക്കു നോ​ക്കാ​തെ ബോ​ട്ടി​ല്‍ തി​രി​ച്ചു​വാ​ങ്ങി. മ​ട​ങ്ങും​വ​ഴി കാ​റി​ല്‍ റ​ബേ​ക്ക ക​ണ്ണു​ക​ള​ട​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി മോ​നാ​യി ക​ണ്ടു. ‘‘അ​ടു​ത്ത ചാ​ന്‍സ് ഒ​രു​മാ​സം ക​ഴി​ഞ്ഞാ... അ​ത് ഫെ​യി​ലി​യ​റാ​കാ​തെ നോ​ക്ക​ണം’’, ക​ണ്ണു​തു​റ​ക്കാ​തെ അ​വ​ള്‍ പ​റ​ഞ്ഞു. കു​ഞ്ഞു​ണ്ടാ​കാ​നു​ള്ള മോ​ഹം മോ​നാ​യി​യി​ലും കൊ​തി​തു​ള്ളി. പ​ക്ഷേ, ടോ​യ്ല​റ്റ് സാ​ഹ​സ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള ഓ​ര്‍മ വീ​ണ്ടും വീ​ണ്ടും വേ​ട്ട​യാ​ടി. ആ​ശു​പ​ത്രി​യി​ലേ​ക്ക് പോ​കേ​ണ്ട ദി​വ​സ​മ​ടു​ത്ത​പ്പോ​ള്‍ മോ​നാ​യി റ​ബേ​ക്ക​യോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ആ ​ഹോ​സ്പി​റ്റ​ലി​ലെ ടോ​യ്ല​റ്റി​ല് വ​ച്ചു​ള്ള പ​രി​പാ​ടി പ​റ്റ​ത്തി​ല്ല.’’

മോ​നാ​യി വി​ചാ​രി​ച്ച​ത് റ​ബേ​ക്ക ദേ​ഷ്യ​പ്പെ​ടു​മെ​ന്നാ​ണ്. അ​വ​ള്‍ പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ച്ചു.

‘‘കൂ​ള്‍ മോ​നാ​യി... ന​മു​ക്ക് ഇ​വി​ടെ, ന​മ്മ​ടെ വീ​ട്ടി​ലെ ടോ​യ്ല​റ്റീ​ന്ന് ത​ന്നെ എ​ടു​ക്കാം. ഒ​രു ടെ​ന്‍ഷ​നും വേ​ണ്ട.’’

റ​ബേ​ക്ക ഡോ. ​രോ​ഹി​ണി​യെ വി​ളി​ച്ചു​പ​റ​ഞ്ഞ് ഫ്രീ​സ​ര്‍ വ​രു​ത്തി​ച്ചു. വീ​ട്ടി​ല്‍നി​ന്ന് എ​ടു​ത്ത് അ​തി​ല​ട​ച്ച് കൊ​ണ്ടു​പോ​യാ​ല്‍ മ​തി. പ​ക്ഷേ സെ​മ​ന്‍ എ​ടു​ക്കേ​ണ്ട ദി​വ​സ​മാ​ണ് മോ​നാ​യി മാ​വേ​ന്നു വീ​ണ​ത്. ആ ​വീ​ഴ്ച ഒ​രു​വ​ട്ടം​കൂ​ടി സം​ഭ​വി​ച്ച​തു​പോ​ല​ത്തെ ഞെ​ട്ട​ലോ​ടെ​യാ​ണ് കി​ള​വ​ന്‍ ക​ണ്ണു​തു​റ​ന്ന​ത്. എ​പ്പോ​ഴാ​ണ് താ​ന്‍ ഉ​റ​ങ്ങി​പ്പോ​യ​തെ​ന്ന ചി​ന്ത​യി​ല്‍ അ​യാ​ള്‍ നോ​ക്കി​യ​ത് റോ​സ​മ്മ​യു​ടെ മു​ഖ​ത്തേ​ക്കാ​ണ്. പു​ല​ര്‍ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. രാ​ത്രി​യി​ല്‍ പെ​യ്ത മ​ഴ​യു​ടെ ത​ണു​പ്പ് ജ​ന​ലി​ന​പ്പു​റം കെ​ട്ടി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. പാ​ളി തു​റ​ന്നാ​ല്‍ അ​തി​ങ്ങോ​ട്ട് ഒ​ഴു​കി​വ​രും.

‘‘ഇ​ഡ്ഡ​ലി​യാ​ണ്. ച​മ്മ​ന്തി ഇ​ച്ചി​രി​ച്ചി​രെ കൂ​ട്ടി​യാ​മ​തി കേ​ട്ടോ മോ​നാ​യി​ച്ചാ... ര​ണ്ട് ത​വ​ണ ക​ഴി​ക്കാ​നൊ​ള്ള​തു​ണ്ട്, ഞാ​നി​ന്നി​നി വൈ​കീ​ട്ടേ വ​ര​ത്തു​ള്ളൂ...’’, ഇ​ഡ്ഡ​ലി​യും ച​മ്മ​ന്തി​യും കി​ള​വ​ന്‍റെ പാ​ത്ര​ത്തി​ലേ​ക്ക് മാ​റ്റി, ജ​ന​ല്‍പ്പാ​ളി തു​റ​ന്നു​കൊ​ണ്ട് റോ​സ​മ്മ പ​റ​ഞ്ഞു. കി​ള​വ​ന്‍ ഒ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല.

റോ​സ​മ്മ അ​യാ​ളു​ടെ യൂ​റി​ന്‍ ബാ​ഗ് മാ​റ്റു​ക​യും പാ​ഡ് നീ​ക്കി ശ​രീ​രം തു​ട​ച്ചു വൃ​ത്തി​യാ​ക്കു​ക​യും ക​ഴു​കാ​നു​ള്ള​ത് ഒ​രു ബ​ക്ക​റ്റി​ലേ​ക്ക് മാ​റ്റി, അ​യാ​ളു​ടെ ശ​രീ​രം ചെ​റു​താ​യി പി​ടി​ച്ച് ചെ​രി​ച്ചു​കി​ട​ത്തി ബെ​ഡി​ലെ വി​രി പു​തി​യ​തി​ടു​ക​യും ഒ​ക്കെ ചെ​യ്തു. എ​ല്ലാം ചെ​യ്യു​മ്പോ​ള്‍ റോ​സ​മ്മ വി​ചാ​രി​ക്കും, ത​ന്നെ ക​ര്‍ത്താ​വ് ന​ഴ്സാ​ക്കി​യ​ത് ജീ​വി​ക്കാ​നൊ​രു തൊ​ഴി​ല്‍ ആ​യി​ക്കോ​ട്ടെ എ​ന്നു വി​ചാ​രി​ച്ചി​ട്ടാ​യി​രി​ക്കി​ല്ല. ആ​യകാ​ല​ത്ത് നാ​ട്ടു​കാ​രു​ടെ മു​ഴു​വ​നും സ​ങ്ക​ട​ങ്ങ​ളും ക​ണ്ട് ഉ​പ​കാ​ര​ങ്ങ​ള്‍ ചെ​യ്ത മോ​നാ​യി​ച്ച​ന് ഈ ​കി​ട​പ്പ് കി​ട​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ സ​ഹാ​യി​ക്കാ​നാ​യി​ട്ടാ​യി​രി​ക്കും. ഈ ​മ​നു​ഷ്യ​ന്‍റെ കാ​ലം​ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ല്‍ വീ​ടും പു​ര​യി​ട​വും പെ​ങ്ങ​മ്മാ​രു വ​ന്ന് വി​റ്റു​ കാ​ശാ​ക്കി പോ​കു​മെ​ന്ന് റോ​സ​മ്മ​ക്ക് ഉ​റ​പ്പാ​ണ്. പ​ക്ഷേ, ക​ര്‍ത്താ​വ് അ​വ​ര്‍ക്കൊ​ക്കെ ഏ​ത് തെ​ങ്ങോ മാ​വോ ആ​ണ് ക​ണ്ടു​വ​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന് ആ​ര്‍ക്ക​റി​യാം?

പോ​കാ​നി​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ഴാ​ണ് പ​തി​വി​ല്ലാ​തെ കി​ള​വ​ന്‍ റോ​സ​മ്മ​യെ പേ​രെ​ടു​ത്ത് വി​ളി​ച്ച​ത്.

‘‘റോ​സ​മ്മേ... നീ​യൊ​ന്ന് നി​ല്ല്... എ​നി​ക്കൊ​രു കാ​ര്യം പ​റ​യാ​നു​ണ്ട്.’’

കി​ള​വ​മ്മോ​നാ​യി കാ​ര്യം പ​റ​ഞ്ഞ​തി​ന്‍റെ മൂ​ന്നാം​ദി​വ​സം റോ​സ​മ്മ ഏ​ലി​യാ​സ​ച്ച​ന്‍റെ അ​ടു​ത്തെ​ത്തി.

‘‘എ​നി​ക്ക് കു​മ്പ​സ​രി​ക്ക​ണ​മ​ച്ചോ.’’

കു​മ്പ​സാ​ര​ക്കൂ​ട്ടി​ല്‍ ഏ​ലി​യാ​സ​ച്ച​ന്‍റെ ഹൃ​ദ​യം മി​ടി​ച്ചു. ന​ല്ലൊ​രു പാ​പ​ക​ര്‍മം കേ​ട്ടി​ട്ടു​ത​ന്നെ കാ​ലം കു​റ​ച്ചാ​യി. ഭൂ​മി​യി​ല്‍ പാ​പ​ങ്ങ​ള്‍ ഇ​ല്ലാ​താ​വു​ക​യി​ല്ലെ​ന്ന് ഏ​ലി​യാ​സ​ച്ച​ന് ഉ​റ​പ്പാ​ണ്. പ​ക്ഷേ എ​ട​വ​ക​ക്കാ​ര് മ​ടി​യ​മ്മാ​രാ​ണ്. കു​മ്പ​സാ​ര​ത്തി​ന്‍റെ അ​നു​ഗ്ര​ഹം വാ​ങ്ങാ​നൊ​ന്നും ആ​ര്‍ക്കു​മി​പ്പോ താ​ല്‍പ​ര്യ​മി​ല്ല. അ​തോ​യി​നി, ജീ​വി​തം ത​ന്നെ അ​വ​ര്‍ക്കൊ​ക്കെ പാ​പ​മാ​യോ? പി​ന്നെ കു​മ്പ​സാ​ര​ത്തി​ന് അ​ര്‍ഥ​മി​ല്ല​ല്ലോ.

മു​ഖ്​​താ​ർ ഉ​ദ​രം​പൊ​യി​ൽ

‘‘അ​ച്ചോ, ഞാ​നൊ​രാ​ളെ തൂ​ക്കി​ക്കൊ​ന്നു.’’

റോ​സ​മ്മ കി​ളി​വാ​തി​ലി​ന​പ്പു​റം നി​ന്ന് അ​തു​ത​ന്നെ​യാ​ണ് പ​റ​ഞ്ഞ​തെ​ന്ന് ഉ​റ​പ്പി​ക്കാ​ന്‍ ഏ​ലി​യാ​സ​ച്ച​ന്‍ ഒ​ന്ന് ശ്വാ​സം​പി​ടി​ച്ചു​നി​ന്നു. പി​ന്നെ ആ ​ശ്വാ​സം ദീ​ര്‍ഘ​നി​ശ്വാ​സ​മാ​യി പു​റ​പ്പെ​ടു​വി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് അ​ച്ച​ന്‍ വി​ളി​ച്ചു.

‘‘റോ​സ​മ്മോ.’’

കി​ട​പ്പു​മു​റി​യി​ല്‍ കെ​ട്ടി​ത്തൂ​ക്കി നി​ര്‍ത്തി​യി​രു​ന്ന കി​ള​വ​മ്മോ​നാ​യി​യു​ടെ ശ​വം അ​ഴി​ച്ച് വ​രാ​ന്ത​യി​ല്‍ കി​ട​ത്താ​നും ക​ര്‍മ​ങ്ങ​ള്‍ ചെ​യ്യാ​നും പൊ​ലീ​സി​നെ കൂ​ടാ​തെ നാ​ട്ടു​കാ​ര്‍ ഒ​രു​പാ​ടു​പേ​രു​ണ്ടാ​യി. ഭാ​ര്യ റ​ബേ​ക്ക​യു​ടെ പ​രാ​തി​യു​ടെ അ​ടി​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ല്‍ എ​ടു​ത്ത കേ​സി​ല്‍ സെ​ഷ​ന്‍സ് കോ​ട​തി റോ​സ​മ്മ​യെ റി​മാ​ന്‍ഡ് ചെ​യ്തു. ശ​വ​മ​ട​ക്ക് ക​ഴി​ഞ്ഞു​ള്ള ഞാ​യ​റാ​ഴ്ച​യാ​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും റോ​സ​മ്മ​യു​ടെ കു​മ്പ​സാ​ര ര​ഹ​സ്യം ആ​രോ​ടെ​ങ്കി​ലും പ​റ​യാ​തെ ഏ​ലി​യാ​സ​ച്ച​ന്‍ എ​രി​പി​രികൊ​ണ്ടു. കാ​ര്യം സ​ഭാ​നി​യ​മം പാ​ലി​ക്കു​ക​യൊ​ക്കെ വേ​ണ​മെ​ന്നി​രു​ന്നാ​ലും അ​ച്ച​നൊ​രു മ​നു​ഷ്യ​സ്നേ​ഹി കൂ​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു. ഇ​നി​യൊ​രാ​ള്‍ക്കും അ​ങ്ങ​നൊ​രു പാ​പം ചെ​യ്യേ​ണ്ടി​വ​ര​രു​ത​ല്ലോ. അ​ടു​ത്ത ഞാ​യ​റാ​ഴ്ച ഏ​ലി​യാ​സ​ച്ച​ന്‍ കു​ര്‍ബാ​ന​യൊ​ക്കെ ക​ഴി​ഞ്ഞ് തെ​യ്യോ​ലം വ​ര്‍ക്കി​ച്ച​നെ അ​ടു​ത്തു​വി​ളി​ച്ചു.

‘‘വ​ര്‍ക്കി, ഞാ​ന്‍ പ​റ​യു​ന്ന കാ​ര്യം മ​ന​സീ വെ​ച്ചേ​ച്ചാ മ​തി... പു​റ​ത്താ​രോ​ടും പ​റ​യ​രു​ത്... ന​മ്മ​ടെ കി​ള​വ​മ്മോ​നാ​യി പ​ണ്ട് മാ​വേ​ക്കേ​റി​യ​ത് മാ​ങ്ങാ പൊ​ട്ടി​ക്കാ​നാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല...’’

‘‘പി​ന്നെ​ന്നാ​ത്തി​നാ?’’, ആ​കാം​ക്ഷ​യോ​ടെ റോ​സ​മ്മ കി​ള​വ​നു​നേ​ര്‍ക്ക് ക​ണ്ണു​മി​ഴി​ച്ച് നോ​ക്കി.

‘‘അ​തേ​യ് കൊ​ച്ചേ... ആ ​കെ​ള​വ​മ്മാ​വ് നി​ങ്ങ​ടെ പെ​രേ​ട​ത്തി​ന്‍റെ അ​തി​രി​നോ​ട് ചേ​ര്‍ന്ന​ല്ലി​യോ നി​ക്കു​ന്നേ... അ​ന്ന്, ന​ഴ്സി​ങ്ങി​ന് പ​ഠി​ക്കു​ന്ന പ്രാ​യു​ള്ള നീ ​ആ അ​തി​രി​ന് ചേ​ര്‍ന്ന് ഓ​ല വ​ള​ച്ചു​കെ​ട്ടി​യ കു​ളി​മു​റീ​ല​ല്ലാ​രു​ന്നോ കു​ളി​ക്കാ​റ്...’’

റോ​സ​മ്മ​യു​ടെ ക​യ്യി​ല്‍നി​ന്ന് കി​ള​വ​ന് ഇ​ഡ്ഡ​ലി കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന പാ​ത്രം പി​ടി​വി​ട്ട് താ​ഴെ​വീ​ണു.

‘‘എ​നി​ക്കൊ​ര​ത്യാ​വ​ശ്യം വ​ന്ന​പ്പോ...’’