പു -രൺജു എഴുതിയ കഥ

തെ​ളി​ഞ്ഞ ആ​കാ​ശ​വും നോ​ക്കി​യി​രു​ന്ന് ക​ഥ​യെ​ഴു​താ​ന്‍ ശ്ര​മി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു ഞാ​ന്‍. കാ​ട്ടു​പൂ​ക്ക​ളു​ടെ തീ​ക്ഷ്ണ​ഗ​ന്ധം ഇ​ളം​കാ​റ്റി​ലൊ​ഴു​കി​പ്പ​ര​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. ജ​നാ​ല​യി​ലൊ​രു പ​ച്ച​ക്കാ​ടാ​യി ചു​റ്റി​പ്പ​ട​ര്‍ന്നു വ​ള​ര്‍ന്നു​കി​ട​ക്കു​ന്ന മ​ണി​പ്ലാ​ന്‍റ്. അ​തി​ന്‍റെ നോ​ഡു​ക​ളി​ല്‍നി​ന്ന് പു​തി​യ മു​കു​ര​ങ്ങ​ള്‍ പൊ​ട്ടി​മു​ള​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്.

അ​ടു​ത്തു​ള്ള പ​ള്ളി​യി​ല്‍നി​ന്ന് കോ​ളാ​മ്പി സ്പീ​ക്ക​റി​ലൂ​ടെ അ​പ്പു​റ​ത്തെ തെ​രു​വി​ലൊ​രു മ​ര​ണം ന​ട​ന്ന​തി​ന്‍റെ അ​റി​യി​പ്പ് ഉ​യ​ര്‍ന്ന​പ്പോ​ള്‍ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു​നി​ന്ന് കു​രി​ശു വ​ര​ച്ച് പ്രാ​ർ​ഥി​ച്ചു. അ​ന്നേ​ര​മാ​ണ് നു​നു​വി​ന്‍റെ ഫോ​ണ്‍ വ​ന്ന​ത്. ഫോ​ണെ​ടു​ത്ത​തും അ​വ​ളൊ​രൊ​റ്റ ക​ര​ച്ചി​ല്‍.

“പു​വി​നെ കാ​ണാ​നി​ല്ല നീ ​വേ​ഗം വാ,” ​അ​വ​ള്‍ പ​രി​ഭ്രാ​ന്ത​യാ​യി.

ആ​ദ്യ​മൊ​ന്ന് പ​ത​റി​പ്പോ​യി. പു​വി​നെ മ​ന​സ്സി​ല്‍ ക​ണ്ടാ​ണ് ഞാ​ന്‍ ക​ഥ​യെ​ഴു​തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​ത്. എ​ഴു​ത്ത് നി​ര്‍ത്തി, തി​ടു​ക്ക​ത്തി​ല്‍ വ​ണ്ടി​യെ​ടു​ത്ത് ഞാ​ന​വ​ളു​ടെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് പാ​ഞ്ഞു​ചെ​ന്നു.

നു​നു​വും അ​മ്മ നോ​യി​യും ക​സി​നാ​യ മ​ല്‍സോ​മ​യും ഉ​മ്മ​റ​ത്തു​ത​ന്നെ നി​ൽ​പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. കോ​ലാ​യു​ടെ ഒ​ര​രി​കി​ലാ​യി പു ​ചെ​ത്തി​വെ​ച്ചി​രു​ന്ന മു​ളം​ത​ണ്ടു​ക​ള്‍ കൂ​ടി​ക്കി​ട​ന്നു. അ​തും​ നോ​ക്കി നു​നു വി​തു​മ്പി. നോ​യി ആ​ന്‍റി നി​ല​ത്ത് കു​ന്തി​ച്ചി​രു​ന്ന് നെ​ഞ്ച​ത്ത​ടി​ച്ച് നി​ല​വി​ളി​ക്കാ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങി​യ​തോ​ടെ അ​ടു​ത്തു​ള്ള വീ​ട്ടു​കാ​രും ഓ​ടി​പ്പി​ട​ഞ്ഞ് വ​ന്നു.

കാ​റ്റു​വീ​ശു​മ്പോ​ള്‍ കാ​ട്ടു​പൂ​ക്ക​ള്‍ പൂ​ത്തു​വി​ട​ര്‍ന്ന മ​ണം പ​ര​ക്കു​ന്ന മി​സോ​റാ​മി​ന്‍റെ ത​ല​സ്ഥാ​ന​മാ​യ ഐ​സ്വാ​ൾ പ​ട്ട​ണ​ത്തി​ലെ തി​ര​ക്കൊ​ഴി​ഞ്ഞൊ​രു കൊ​ച്ചു​തെ​രു​വി​ലാ​ണ് ഞ​ങ്ങ​ള്‍ താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന​ത്. തെ​രു​വി​ന്‍റെ ഇ​ങ്ങേ​യ​റ്റ​ത്താ​ണ് എ​ന്‍റെ വീ​ട്. മ​റ്റേ അ​റ്റ​ത്ത് നു​നു​വി​ന്‍റെ​യും.

ലു​ഷാ​യി​ക​ളു​ടെ ഭാ​ഷ​യി​ൽ പു ​എ​ന്നാ​ൽ മു​ത്ത​ശ്ശ​ൻ എ​ന്നാ​ണ് അ​ർ​ഥം, പി ​എ​ന്നാ​ല്‍ മു​ത്ത​ശ്ശി എ​ന്നും. നു​നു​വി​ന്‍റെ മു​ത്ത​ശ്ശ​നാ​ണെ​ങ്കി​ലും പു​വി​നെ കു​ട്ടി​ക്കാ​ലം മു​ത​ലേ ഞ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം സ്വ​ന്തംപോ​ലെ​യാ​ണ് ക​ണ്ടി​രു​ന്ന​ത്. പു ​എ​ന്നു വി​ളി​ച്ചു​വി​ളി​ച്ച് യ​ഥാ​ർ​ഥ പേ​ര് ത​ന്നെ എ​ല്ലാ​വ​രും മ​റ​ന്നു​പോ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നാ​ല​തി​ൽ പു​വി​ന് എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും പ​രി​ഭ​വ​മു​ള്ള​താ​യി ഒ​രി​ക്ക​ലും തോ​ന്നി​യി​ട്ടി​ല്ല. ആ​ര് വി​ളി​ച്ചാ​ലും വെ​റ്റി​ല​ക്ക​റ പ​റ്റി​യ പ​ല്ലു​ക​ള്‍ പു​റ​ത്തു​കാ​ട്ടി നി​ഷ്ക​ള​ങ്ക​മാ​യി പു​ഞ്ചി​രി​ക്കും. ആ ​വി​ളി കേ​ള്‍ക്കാ​ന്‍ കൊ​തി​ച്ചി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു എ​ന്നമ​ട്ടി​ല്‍.

കു​ട്ടി​ക്കാ​ല​ത്ത് നു​നു​വി​നൊ​പ്പം വാ​ശി​പി​ടി​ച്ചു ക​ര​യു​മ്പോ​ൾ, ഞ​ങ്ങ​ളെ അ​ട​ക്കി​യി​രു​ത്താ​നാ​യി നി​റം​മ​ങ്ങി വ​ക്കു​പി​ഞ്ഞി​യ ഒ​രു വ​ര​പ്പു​സ്ത​കം പു​റ​ത്തെ​ടു​ത്ത് അ​തി​ലൊ​ളി​പ്പി​ച്ചു​വെ​ച്ച ക​ഥ​ക​ളു​ടെ കെ​ട്ട​ഴി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു പു. ​മു​ളം​കൂ​മ്പ് കാ​രി​ത്തി​ന്നാ​നാ​യി കൂ​ട്ടം​കൂ​ട്ട​മാ​യി ആ​ര്‍ത്തി​പി​ടി​ച്ചെ​ത്തു​ന്ന എ​ലി​ക്കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളാ​യി വ​ട്ട​മി​ട്ട് കാ​തു​കൂ​ര്‍പ്പി​ച്ച് ഞ​ങ്ങ​ള്‍ ച​മ്രം​പ​ടി​ഞ്ഞി​രി​ക്കും. മു​ള​പ്പി​ച്ച മു​ളം​കൂ​മ്പി​ന്‍റെ മ​ണ​മു​ള്ള ക​ഥ​ക​ള്‍ ഞ​ങ്ങ​ള്‍ക്കു മു​ന്നി​ല​പ്പോ​ള്‍ നി​റ​ഞ്ഞാ​ടാ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങും.

പു ​ക​ഥ പ​റ​യു​ന്ന​ത് കാ​ണാ​ന്‍ത​ന്നെ ന​ല്ല ര​സ​മാ​യി​രു​ന്നു. വാ​ക്കു​ക​ളേ​ക്കാ​ൾ വ​ര​ക​ൾ ആ ​ക​ഥ​ക​ളി​ലാ​കെ നി​റ​ഞ്ഞു​നി​ന്നു. “ഒ​രി​ട​ത്തൊ​രി​ട​ത്ത് വ​ർ​ണ​ച്ചി​റ​കു​ള്ളൊ​രു ചെ​മ്പ​ന്‍ കു​തി​ര​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു,” എ​ന്നു​പ​റ​ഞ്ഞു നി​ർ​ത്തി​യ​ശേ​ഷം പു ​ചു​റ്റി​ലും കൂ​ടി​യി​രി​ക്കു​ന്ന കു​ട്ടി​ക​ളെ എ​ല്ലാ​മൊ​ന്നു നോ​ക്കും. നി​ല​ത്തു കു​ന്തി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ മു​ഖ​ത്ത​പ്പോ​ള്‍ ആ​കാം​ക്ഷ​യും കൗ​തു​ക​വും ഒ​രു​പോ​ലെ വി​രി​യും.

അ​തെ​ല്ലാ​മൊ​രു പു​ഞ്ചി​രി​യോ​ടെ നോ​ക്കി​ക്ക​ണ്ട്, മേ​ശ​വ​ലി​പ്പ് തു​റ​ന്ന് ഒ​രു നി​ധി​പോ​ലെ ഭ​ദ്ര​മാ​യി അ​ട​ച്ചു​സൂ​ക്ഷി​ച്ചു​വെ​ച്ച ച​ട​ച്ച​യൊ​രു വ​ര​പ്പു​സ്ത​കം വ​ലി​ച്ചെ​ടു​ത്ത്, താ​ലോ​ലി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട​ത് തു​റ​ക്കും. മു​മ്പ് വ​ര​ച്ച മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളും പ​ക്ഷി​ക​ളും പൂ​ക്ക​ളും മ​ര​ങ്ങ​ളു​മെ​ല്ലാം നി​ല​ത്ത് വീ​ണു​പോ​വാ​തി​രി​ക്കാ​നാ​ണ് ഇ​ത്ര​യേ​റെ ശ്ര​ദ്ധി​ച്ച്, സാ​വ​കാ​ശം പു​സ്ത​കം തു​റ​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന് ഞ​ങ്ങ​ള്‍ ക​രു​തി.

പു​സ്ത​കം തു​റ​ന്നു​വെ​ച്ച്, പ​തു​ക്കെ പെ​ന്‍സി​ലെ​ടു​ത്ത് മു​ന​കൂ​ര്‍പ്പി​ച്ച്, പി​ന്നെ ഞ​ങ്ങ​ളെ​യൊ​ന്നു നോ​ക്കി മു​ര​ട​ന​ക്കി, മു​ഖം മു​ഴു​വ​ന്‍ ചു​ളി​യും​വി​ധം മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യി പു​ഞ്ചി​രി​ച്ച്, അ​ധി​കം തെ​ളി​യാ​ത്ത അ​നേ​കം വ​ര​ക​ള്‍ ക​ട​ലാ​സി​ല്‍ കോ​റി​വ​ര​ച്ച്... അ​ങ്ങ​നെ​യ​ങ്ങ​നെ ആ​സ്വ​ദി​ച്ചാ​ണ് പു ​ത​ന്‍റെ ക​ഥ​യി​ലെ ഓ​രോ രൂ​പ​ങ്ങ​ള്‍ വ​ര​യ്ക്കാ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങു​ക.

കു​തി​ര​ക്ക് വാ​ല്‍ വ​ര​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ പു​വി​ന്‍റെ കൈ​ക​ളും കു​തി​ര​യെ​പ്പോ​ലൊ​ന്ന് ചാ​ടും. ചി​റ​ക് വ​ര​യു​മ്പോ​ള​ത് വാ​യു​വി​ല്‍ പ​റ​ന്നു​ക​ളി​ക്കും. നേ​ര്‍ത്ത ക​ണ്‍കോ​ണി​ലൊ​രു കു​സൃ​തി വി​രി​യും. ചു​ക്കി​ച്ചു​ളി​ഞ്ഞ ക​വി​ളി​ണ​യി​ലൊ​രു നു​ണ​ക്കു​ഴി തെ​ളി​യും.

കു​തി​ച്ചു​ചാ​ടി നി​ല്‍ക്കു​ന്ന കു​തി​ര​യു​ടെ ശ​രീ​ര​ത്തി​ന് ചെ​മ്പ​ന്‍നി​റം വ​രു​ത്താ​നാ​യി ക​ട​ലാ​സി​ലെ വ​ര​ക​ളി​ല്‍ തൊ​ടാ​തെ​തൊ​ട്ട് കൈ​വി​ര​ലു​കൊ​ണ്ട് മാ​യാ​ജാ​ലം കാ​ണി​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ ചു​ണ്ട് കൂ​ര്‍ത്തു​കൂ​ര്‍ത്ത് വ​രും. ഞ​ങ്ങ​ള​ത് അ​ത്ഭു​ത​ത്തോ​ടെ നോ​ക്കി​യി​രി​ക്കും. ആ ​കൈ​ച​ല​ന​ങ്ങ​ള്‍ക്കും മു​ഖ​ത്ത് മി​ന്നി​മ​റ​യു​ന്ന ഭാ​വ​ങ്ങ​ള്‍ക്കു​മൊ​പ്പം ഞ​ങ്ങ​ളും ച​രി​ച്ചു. അ​തി​ല്‍ സ​ർ​വ​തും മ​റ​ന്ന് ല​യി​ച്ചു.

പു ​വ​ര​ച്ച​തെ​ല്ലാം ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഫാ​ന്‍റ​സി​യാ​യി മാ​റി. ചി​റ​കു​ള്ള കു​തി​ര​യും പ​റ​ക്കു​ന്ന മീ​നു​ക​ളും നീ​ന്തു​ന്ന പ​റ​വ​ക​ളും ആ​കാ​ശ​ത്തു​നി​ന്നും പൊ​ട്ടി​വീ​ഴു​ന്ന പ​ശു​ക്ക​ളു​മൊ​ക്കെ.

വ​ര​പ്പു​സ്ത​ക​ത്തി​ല്‍ നി​റ​ഞ്ഞു​കി​ട​ന്ന ആ ​ചി​ത്ര​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം കാ​ണു​വാ​നാ​യി ഓ​രോ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞ് നു​നു​വി​നെ ഞ​ങ്ങ​ൾ പി​രി​കേ​റ്റു​മാ​യി​രു​ന്നു. വ​ല്ലാ​ത്ത ഓ​മ​ന​ത്ത​മു​ള്ളൊ​രു വാ​ശി​ക്കാ​രി കു​ട്ടി​യാ​യി​രു​ന്നു നു​നു. അ​വ​ള്‍ കൊ​ഞ്ചി​പ്പ​റ​ഞ്ഞാ​ല്‍ പു ​എ​ന്തും കേ​ള്‍ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.

അ​വ​ൾ​ക്ക​വ​ളു​ടെ മു​ത്ത​ശ്ശി​യു​ടെ ഛായ​യാ​ണെ​ന്ന് നു​നു​വി​ന്‍റെ അ​മ്മ എ​ന്‍റെ മ​മ്മ​യോ​ട് പ​റ​യു​ന്ന​ത് ഞാ​ന്‍ കേ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ട്. ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ അ​മ്മ​മാ​ർ അ​ടു​ത്ത കൂ​ട്ടു​കാ​രി​ക​ളാ​ണ്. അ​ങ്ങ് ദൂ​രെ തെ​ക്കേ അ​റ്റ​ത്തു​ള്ള കേ​ര​ള​ത്തി​ൽ​നി​ന്നും വ​ന്ന് ഐ​സ്വാ​ളി​ൽ താ​മ​സ​മാ​ക്കി​യ​വ​രാ​ണ് പ​പ്പ​യും മ​മ്മ​യും. പാ​തി​രി​മാ​ര്‍ ന​ട​ത്തു​ന്ന ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് സ്കൂ​ളി​ൽ പ​ഠി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. ഇ​വി​ട​ത്തെ ആ​ശു​പ​ത്രി​യി​ലാ​ണ് ഞാ​ൻ ജ​നി​ച്ചു​വീ​ണ​ത്. അ​ങ്ങ​നെ ജ​ന്മം കൊ​ണ്ട് ഞാ​നൊ​രു മി​സോ​റാം​കാ​ര​നാ​യി. എ​ന്നാ​ല്‍ മ​ല​യാ​ളം എ​ഴു​താ​നും വാ​യി​ക്കാ​നും പ​ഠി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന​ത് പ​പ്പ​ക്ക് നി​ര്‍ബ​ന്ധ​മാ​യി​രു​ന്നു. കു​ത്തി​യി​രു​ത്തി പ​പ്പ​യാ​ണ് പ​ഠി​പ്പി​ച്ചു ത​ന്ന​തും.

സ്കൂ​ളി​ലെ പി​ള്ളേ​രെ​ല്ലാം ഗോ​ത്ര​പാ​ര​മ്പ​ര്യ​ത്തി​ന്‍റെ ചൂ​രും ശൗ​ര്യ​വും മി​നു​ക്ക​വു​മാ​യി ഇ​രു​ന്നു. അ​വ​രി​ല്‍നി​ന്നും വ്യ​ത്യ​സ്ത​നാ​യ എ​ന്‍റെ അ​ൽ​പം ക​ട്ടി​യു​ള്ള, മൊ​രി​പി​ടി​ച്ച തൊ​ലി​പ്പു​റ​ത്തു കൂ​ടെ മി​സോ പി​ള്ളേ​ർ വ​ല്ലാ​ത്ത കൗ​തു​ക​ത്തോ​ടെ ത​ലോ​ടു​ക​യും ഇ​ട​ക്കൊ​ക്കെ പി​ച്ചി​നോ​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു. ദൈ​വ​ഭ​യ​വും ഗു​രു​ഭ​ക്തി​യു​മു​ള്ള​വ​ർ എ​ന്‍റെ പ​പ്പ​യു​ടെ നോ​ട്ടം ഭ​യ​ന്ന്, തൊ​ട്ടു​നോ​ക്കാ​ൻ എ​നി​ക്ക് മി​ഠാ​യി വാ​ങ്ങി​ത്ത​ന്നു. നു​നു​വി​നു മാ​ത്രം ഇ​ഷ്ടം​പോ​ലെ തൊ​ട്ടു​ത​ലോ​ടാ​നാ​യി ഞാ​ൻ നി​ന്നു​കൊ​ടു​ത്തു.

ഒ​രി​ക്ക​ല്‍ ടെ​റ​സ്സി​ല്‍ കെ​ട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ചി​രു​ന്ന് മു​തി​ര്‍ന്ന​വ​രെ​പ്പോ​ലെ കു​സൃ​തി കാ​ണി​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണ്, ഉ​റ​ങ്ങാ​ന്‍ നേ​ര​മൊ​രു ക​ഥ​യാ​യി പി ​പ​റ​ഞ്ഞു​കൊ​ടു​ത്ത ര​ഹ​സ്യം നു​നു കാ​തി​ല്‍ മ​ന്ത്രി​ച്ച​ത്: “നെ​ന​ക്ക​റി​യോ, ന​മ്മു​ടെ പു​വി​നെ ആ ​വ​ലി​യ മ​ലേ​ടെ താ​ഴേ​ന്നാ പി​യ്ക്ക് വീ​ണു​കി​ട്ടീ​ത്... അ​തൊ​രു വ​ലി​യ ക​ഥ​യാ...”

പു ​ഐ​സ്വാ​ളി​ല്‍ത​ന്നെ ജ​നി​ച്ചു​വ​ള​ര്‍ന്ന​താ​ണെ​ന്നാ​ണ് അ​തു​വ​രേ​ക്കും ക​രു​തി​യി​രു​ന്ന​ത്. പ​ക്ഷേ, ഇ​ക്കാ​ര്യം നേ​രി​ട്ട് ചോ​ദി​ക്കാ​നു​ള്ള ധൈ​ര്യ​മൊ​ന്നും എ​നി​ക്കു​ണ്ടാ​യി​ല്ല.

ഒ​രു ലു​ഷാ​യ് യോ​ദ്ധാ​വി​നെ അ​നു​സ്മ​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ശ​രീ​ര​വും വി​ല്ലു​പോ​ലെ ന​നു​ത്തു​വ​ള​ഞ്ഞ ശൗ​ര്യ​ത മു​റ്റി​യ കു​റി​യ ക​ണ്ണു​ക​ളു​മാ​ണ് പു​വി​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​ത്. പി​യു​ടെ പെ​ട്ടെ​ന്നു​ള്ള മ​ര​ണ​ത്തി​നു​ ശേ​ഷ​മാ​ണ് അ​തി​ല്‍ ത​ള​ര്‍ച്ച ത​ളം​കെ​ട്ടി​ത്തു​ട​ങ്ങി​യ​ത്.

ഒ​രു​ച്ച​നേ​ര​ത്ത് പ​റ​മ്പി​ലു​ണ്ടാ​യ പ​ഴ​ക്കു​ല വെ​ട്ടി​യെ​ടു​ത്ത്, മ​ഴ​ച്ചാ​റ്റ​ലി​ല്‍നി​ന്നും അ​ക​ത്തേ​ക്ക് ഓ​ടി​ക്ക​യ​റി​യ​താ​ണ്. പെ​ട്ടെ​ന്നൊ​രു നെ​ഞ്ചു​വേ​ദ​ന. ഐ​സ്വാ​ളി​ലെ വ​ട്ടം​ക​റ​ക്കു​ന്ന ട്രാ​ഫി​ക്കി​ല്‍പെ​ട്ട് ന​ട്ടം​ചു​റ്റി ആ​ശു​പ​ത്രി​യി​ലെ​ത്തു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും മ​രി​ച്ചു ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. പു​വി​ന്‍റെ മ​ടി​യി​ല്‍ ത​ല​ചാ​യ്ച്ച് ഒ​രു മി​സോ നാ​ടോ​ടി​ക്ക​ഥ​യി​ലെ ഉ​റ​ങ്ങി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്ന രാ​ജ​കു​മാ​രി​യെ​ന്നോ​ണം പി ​ഞ​ങ്ങ​ളെ​യെ​ല്ലാം വി​ട്ടു​പോ​യി.

പു ​പി​ന്നാ​രോ​ടും ഒ​ന്നും മി​ണ്ടാ​തെ​യാ​യി. പ​ഴ​യൊ​രു റേ​ഡി​യോ സെ​റ്റും ട്യൂ​ണ്‍ചെ​യ്ത് അ​തി​ലേ​ക്ക് ചെ​വി​യാ​ഴ്ത്തി​യോ, അ​ല്ലാ​ത്ത​പ്പോ​ള്‍ മ​ല​നി​ര​ക​ൾ​ക്ക​ക​ലെ​യെ​ങ്ങോ നോ​ക്കി എ​പ്പോ​ഴും മൂ​ടി​പ്പു​ത​ച്ച​ങ്ങ​നെ കൂ​നി​ക്കൂ​ടി​യോ ഇ​രി​ക്കും. അ​ല്ലെ​ങ്കി​ല്‍ ടെ​ലി​വി​ഷ​നി​ലേ​ക്ക് ക​ണ്ണും​ന​ട്ട് ച​ത്ത​പോ​ലെ കി​ട​ക്കും.

പു​വി​ന് ഏ​റെ ഇ​ഷ്ട​മു​ള്ള, മു​ള​പ്പി​ച്ച മു​ള​ക്കൂ​മ്പും ക​ര​ള്‍ ക​രി​യു​മാ​റ് എ​രി​വു​ള്ള ഉ​ണ്ട​മു​ള​കും ചേ​ര്‍ത്ത പോ​ര്‍ക്ക് ക​റി നോ​യി ആ​ന്‍റി പ്ര​ത്യേ​കം ഉ​ണ്ടാ​ക്കി​ക്കൊ​ടു​ത്തു. പു ​അ​ത് തൊ​ട്ടു​പോ​ലും നോ​ക്കി​യി​ല്ല.

കാ​ണാ​താ​യ ദി​വ​സം പു​വി​ന്‍റെ മു​റി മു​ഴു​വ​ന്‍ അ​രി​ച്ചു​പെ​റു​ക്കി​നോ​ക്കി. അ​തി​നു​ശേ​ഷം, മ​ല്‍സോ​മ​യും ഞാ​നും വ​ണ്ടി​യെ​ടു​ത്തി​റ​ങ്ങി. എ​ങ്ങോ​ട്ടെ​ന്നി​ല്ലാ​തെ ഞ​ങ്ങ​ള്‍ ക​റ​ങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. വ​ഴി​യി​ല്‍ ക​ണ്ട ട്ര​ക്കു​ക​ളി​ല്‍ മ​ല്‍സോ​മ​ക്ക് പ​രി​ച​യ​ക്കാ​രു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. മ്യാ​ന്മ​റി​ല്‍നി​ന്നും ക​ള്ള​ക്ക​ട​ത്തു സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ള്‍ കൊ​ണ്ടു​വ​രാ​നാ​യി പോ​വു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന ട്ര​ക്കി​ന്‍റെ പു​റ​കി​ല്‍ മു​ളം​ത​ണ്ടി​ല്‍ പാ​ട്ട് മൂ​ളി​ക്കൊ​ണ്ടൊ​രു വൃ​ദ്ധ​ന്‍ കൂ​നി​ക്കൂ​ടി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തു ക​ണ്ടെ​ന്ന് പ​ട്ടാ​ള​ക്കാ​രു​ടെ ക​ണ്ണു​വെ​ട്ടി​ച്ച് കാ​ടി​റ​ങ്ങി വ​ന്ന റോ​ഹി​ങ്ക്യ​ക​ള്‍ സൂ​ച​ന ന​ല്‍കി. സൊ​ഖോ​ത്ത​റി​ലെ ഹ​ര്‍വ ന​ദി​ക്കു കു​റു​കെ​യു​ള്ള മ്യാ​ന്മ​ര്‍ ബോ​ര്‍ഡ​ര്‍ വ​രെ ഞ​ങ്ങ​ള്‍ പോ​യി​നോ​ക്കി. വ​ഴി​യോ​ര​ത്ത് ക​ണ്ട എ​ല്ലാ ട്ര​ക്കു​ക​ളി​ലും പ​ര​തി.

തി​രി​കെ വ​രു​മ്പോ​ള്‍, അ​പ്പു​റ​ത്തേ​ക്ക് കാ​ടി​ലൂ​ടു​ള്ള കു​റു​ക്കു​വ​ഴി​ക്ക​രി​കി​ല്‍ ജീ​പ്പ് നി​ര്‍ത്തി ഇ​നി​യെ​ന്തു ചെ​യ്യ​ണ​മെ​ന്ന​റി​യാ​തെ പ​ത​റി ഞ​ങ്ങ​ള്‍ നി​ന്നു. ഇ​രു​ട്ടു​കൊ​ണ്ട് കാ​ട​വി​ടൊ​രു അ​തി​രി​ട്ടി​രു​ന്നു. മ​നു​ഷ്യ​നെ ചു​റ്റി​ക്കു​ന്നൊ​രു അ​തി​ര്. ഞ​ങ്ങ​ള​തു ക​ണ്ട് പ​ക​ച്ചു. പി​ന്നെ തി​രി​ച്ചു പോ​ന്നു.

“പു ​പോ​യി. ഇ​നി നോ​ക്കീ​ട്ട് കാ​ര്യ​മി​ല്ല!”

മ​ല്‍സോ​മ​യു​ടെ ക​ണ്ണ് നി​റ​ഞ്ഞൊ​ഴു​കാ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങി. കെ​ട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ച് കു​റെ​നേ​രം ഞ​ങ്ങ​ള്‍ ക​ര​ഞ്ഞു.

പൊ​ലീ​സി​ല്‍ പ​രാ​തി കൊ​ടു​ത്തെ​ങ്കി​ലും ഗു​ണ​മൊ​ന്നു​മു​ണ്ടാ​യി​ല്ല. പു ​എ​ങ്ങോ​ട്ടാ​യി​രി​ക്കും പോ​യി​രി​ക്കു​ക എ​ന്ന്‍ ചി​ന്തി​ച്ചു വി​ഷ​മി​ച്ച് കു​റേ​നാ​ള്‍ ഞാ​ന്‍ ന​ട​ന്നു. ഒ​രുദി​വ​സം, ക​പ്പേ​ള​ക്ക​പ്പു​റ​ത്തു​ള്ള പു​ല്‍മൈ​താ​ന​ത്ത് ബൂ​ട്ടി​ട്ട് കു​ട്ടി​ക​ള്‍ ഫു​ട്ബോ​ള്‍ ക​ളി​ക്കു​ന്ന​ത് നോ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. പു​വി​ന്‍റെ സു​ഹൃ​ത്താ​യ ലിം​ഗ്ദൊ “ഹ​ലോ യങ് മാ​ന്‍,” എ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞ് അ​രി​കി​ല്‍ വ​ന്നി​രു​ന്നു.

അ​ധി​ക​മാ​രോ​ടും കൂ​ട്ടു​കൂ​ടാ​ത്ത അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തോ​ടാ​യി​രു​ന്നു പു​വി​ന്‍റെ സൗ​ഹൃ​ദം. ക​ട്ട​ന്‍ചാ​യ​യും കു​ടി​ച്ച്, ശ​ര്‍ക്ക​ര​യു​ണ്ട​യും ന​ക്കി​നു​ണ​ഞ്ഞ് എ​ല്ലാ​വ​രും കൂ​ട്ടം​കൂ​ടി​യി​രു​ന്ന് പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കു​ക​യും സൊ​റ​പ​റ​യു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന മി​സോ കു​ടും​ബ​സ​ദ​സ്സു​ക​ളി​ല്‍ അ​ദ്ദേ​ഹ​വും ഉ​ണ്ടാ​കാ​റു​ണ്ട്. മി​സോ​ക​ളു​ടെ സം​സ്കാ​ര​ത്തി​ന്‍റെ ഭാ​ഗ​മാ​ണ് ഇ​ത്ത​രം കു​ടും​ബ​സ​ദ​സ്സു​ക​ള്‍.

വി​ശേ​ഷ അ​വ​സ​ര​ങ്ങ​ളി​ലെ​ന്ന പോ​ലെ കു​ടും​ബ​കൂ​ട്ടാ​യ്മ​ക​ളു​ള്ള ദി​വ​സ​വും രാ​വി​ലെ ചോ​റി​നൊ​പ്പം നു​ള​ക്കു​ന്ന പ​ട്ടു​നൂ​ല്‍പു​ഴു​വും ക​ഴി​ക്കാ​നു​ണ്ടാ​വും. മാം​സ​ള​മാ​യ ചാ​റോ​ടു​കൂ​ടി അ​ത് നൊ​ട്ടി​നു​ണ​യു​ന്ന​ത് ഞ​ങ്ങ​ള്‍ കു​ട്ടി​ക​ള്‍ക്ക് ഇ​ഷ്ട​മാ​യി​രു​ന്നു. ച​ന്ത​യി​ല്‍നി​ന്ന് വ​ലി​യ വി​ല​കൊ​ടു​ത്ത് വാ​ങ്ങി, ചോ​റി​നും മു​ള​കി​ട്ട ഇ​റ​ച്ചി​ക്ക​റി​ക്കും മീ​നി​നും മ​ത്ത​ങ്ങ​യി​ല​യും വെ​ണ്ട​ക്ക പു​ഴു​ങ്ങി​യ​തി​നു​മൊ​പ്പം അ​ത് രു​ചി​യോ​ടെ ക​ഴി​ക്കും.

ഉ​ല്ലാ​സ​ഭ​രി​ത​മാ​യൊ​രു ഉ​ച്ച​നേ​രം. പ്രാ​ർ​ഥി​ച്ച​തി​നു​ശേ​ഷം, ക​ട്ട​ന്‍ചാ​യ​യും ബി​സ്ക​റ്റും ക​ഴി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ഇ​രു​ട്ടു​ന്ന​തു​വ​രെ ഓ​രോ ചെ​റു​കൂ​ട്ട​മാ​യി തി​രി​ഞ്ഞ് എ​ല്ലാ​വ​രും വ​ര്‍ത്ത​മാ​നം പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. ഞ​ങ്ങ​ള്‍ കു​ട്ടി​ക​ള്‍ക്കൊ​പ്പ​മാ​യി​രു​ന്നു പു​വും ലിം​ഗ്ദൊ​യും കൂ​ട്ടു​കൂ​ടി​യ​ത്.

“ലു​ഷാ​യി​ക​ള്‍ക്ക് ലി​ഖി​ത​ഭാ​ഷ ഇ​ല്ലാ​താ​യ​ത് എ​ങ്ങ​നെ​യെ​ന്ന്‍ നി​ങ്ങ​ള്‍ക്ക​റി​യാ​മോ?” ലിം​ഗ്ദൊ ചോ​ദി​ച്ചു.

അ​തൊ​രു മി​സോ നാ​ടോ​ടി​ക്ക​ഥ​യാ​ണ്. അ​ദ്ദേ​ഹം ഞ​ങ്ങ​ള്‍ക്ക​ത് പ​റ​ഞ്ഞു​ത​ന്നു.

“ഒ​രി​ക്ക​ല്‍ വി​ശ​ന്നു​പൊ​രി​ഞ്ഞൊ​രു ചെ​ന്നാ​യ ധീ​ര​നാ​യ ഒ​രു ലു​ഷാ​യ് യോ​ദ്ധാ​വി​ന്‍റെ വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി. മൃ​ഗ​ത്തോ​ലു​ണ​ക്കി അ​തി​ല്‍ മി​സോ​ ഭാ​ഷ​യി​ലെ എ​ല്ലാ അ​ക്ഷ​ര​ങ്ങ​ളും എ​ഴു​തി​നി​റ​ച്ചു ക​ഴി​ഞ്ഞ നി​ര്‍വൃ​തി​യി​ല്‍ ഒ​ന്നു ന​ടു​നി​വ​ര്‍ത്താ​ന്‍ കി​ട​ന്ന​തേ​യു​ള്ളൂ അ​യാ​ള്‍. ചെ​ന്നാ​യ എ​ത്ര വി​ളി​ച്ചി​ട്ടും യോ​ദ്ധാ​വ് എ​ണീ​റ്റി​ല്ല. വി​ശ​പ്പ് ഒ​ട്ടും സ​ഹി​യ്ക്കാ​ന്‍ പ​റ്റാ​തെ അ​വ​സാ​നം മൃ​ഗ​ത്തോ​ലി​നൊ​പ്പം അ​വ​രു​ടെ ഭാ​ഷ​യും ചെ​ന്നാ​യ തി​ന്നു​ക​ള​ഞ്ഞു.”

അ​റി​യാ​ത്ത ഭാ​ഷ​ക​ളെ, ക​രു​ണ കാ​ണി​ക്കാ​ത്ത ദേ​ശാ​തി​ര്‍ത്തി​ക​ളെ അ​തി​ജീ​വി​ക്കാ​നെ​ന്നോ​ണം പു ​വ​ര​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ത​നി​ക്കൊ​രി​ക്ക​ലും വ​ഴ​ങ്ങാ​ത്ത അ​ക്ഷ​ര​ങ്ങ​ള്‍കൊ​ണ്ട് നി​റം​ചാ​ലി​ച്ച മൃ​ഗ​ത്തോ​ലും, അ​ത് ആ​ര്‍ത്തി​യോ​ടെ തി​ന്നു​ന്ന ചെ​ന്നാ​യ​യും അ​തി​ന​ടു​ത്ത് കൂ​ര്‍ക്കം വ​ലി​ച്ചു​റ​ങ്ങു​ന്നൊ​രു യോ​ദ്ധാ​വു​മെ​ല്ലാം വ​ര​പ്പു​സ്ത​ക​ത്തി​ലെ ചി​ത്ര​ങ്ങ​ളാ​യി മാ​റി.

മി​സോ ഭാ​ഷ​യി​ലെ അ​റി​യ​പ്പെ​ടു​ന്ന എ​ഴു​ത്തു​കാ​ര​നാ​ണ് ലിം​ഗ്ദൊ. പൊ​ലീ​സ് വ​കു​പ്പി​ല്‍നി​ന്നും വി​ര​മി​ച്ച് സാ​ഹി​ത്യ​ര​ച​ന​യി​ല്‍ മു​ഴു​കി ജീ​വി​ക്കു​ന്നു.

“യു ​വേ​ര്‍ ക്ലോ​സ് റ്റു ​ഹിം, റൈ​റ്റ്? വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് വാ. ​ഒ​രു കാ​ര്യ​മു​ണ്ട്...”

മൈ​താ​ന​ത്ത് ഗോ​ള​ടി​ച്ച​തി​ന്‍റെ ആ​ഹ്ലാ​ദം അ​ല​ത​ല്ലി. അ​തു​മ​റ​ന്ന്‍ ലിം​ഗ്ദൊ​ക്കൊ​പ്പം ഞാ​ന്‍ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് പ​തു​ക്കെ ന​ട​ന്നു.

ചൂ​ര​ലു​കൊ​ണ്ടു​ള്ള ഒ​രു പ​ഴ​യ സോ​ഫാ​സെ​റ്റി​ല്‍ എ​ന്നോ​ട് ഇ​രി​ക്കാ​ന്‍ പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ട് അ​ദ്ദേ​ഹം അ​ക​ത്തു​പോ​യി. തി​രി​കെ വ​ന്ന​പ്പോ​ള്‍ ക​യ്യി​ലൊ​രു വ​ര​പ്പു​സ്ത​ക​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

“അ​വ​നി​വി​ടെ വ​ന്നി​രു​ന്നു. എ​ങ്ങോ​ട്ടെ​ങ്കി​ലും പോ​കു​ന്ന കാ​ര്യ​മൊ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല. ഈ ​പു​സ്ത​കം എ​ന്നെ​യേ​ൽ​പി​ച്ചു. പു​വി​ന്‍റെ ജീ​വി​ത​മാ​ണി​തി​ല്‍...”

ഞാ​ന​തി​ലേ​ക്ക് അ​ത്ഭു​തം​കൂ​റി തു​റി​ച്ചു​നോ​ക്കി. പു​സ്ത​കം തു​റ​ന്ന് ഓ​രോ പേ​ജാ​യി നി​വ​ര്‍ത്തി​ക്കൊ​ണ്ട് അ​ദ്ദേ​ഹം വി​വ​രി​ക്കു​വാ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങി.

ലിം​ഗ്ദൊ പ​റ​ഞ്ഞ ക​ഥ

ദാ, ​ദൂ​രെ​യു​ള്ള ആ ​മ​ല​ക​ള്‍ ക​ണ്ടോ? അ​തി​ന​പ്പു​റ​വും ക​ട​ന്ന് പി​ന്നെ​യും അ​പ്പു​റം ക​ട​ന്ന് മു​ന്നോ​ട്ടു​പോ​യാ​ല്‍ മ്യാ​ന്മറാ​ണ്. അ​വി​ട​ത്തെ​യൊ​രു കു​ഗ്രാ​മ​ത്തി​ലാ​ണ് കു​ഞ്ഞാ​യ പു ​ജ​നി​ച്ച​ത്.

കു​ഞ്ഞി​ലേ അ​വ​ന്‍റെ അ​ച്ഛ​നും അ​മ്മ​യും മ​രി​ച്ചു. ക​ട​ല്‍ത്തീ​ര​ത്ത് താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന അ​ക​ന്ന ബ​ന്ധു​വാ​യ അ​മ്മാ​വ​ന്‍റൊ​പ്പം സ​ഹാ​യ​ത്തി​നാ​യി അ​വ​നെ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു നി​ര്‍ത്തി. ദു​രി​ത​പൂ​ർ​ണമാ​യി​രു​ന്നു പി​ന്ന​ത്തെ ജീ​വി​തം. അ​മ്മാ​വ​നൊ​പ്പം ക​ട​ലി​ല്‍ മീ​ന്‍പി​ടി​ക്കാ​ന്‍ പോ​യും വീ​ട്ടു​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ല്‍ സ​ഹാ​യി​ച്ചും അ​വ​ന്‍ ഒ​പ്പം കൂ​ടി. എ​ന്നാ​ല്‍, മീ​ന്‍പി​ടി​ച്ച് കി​ട്ടു​ന്ന​ത് ഒ​ന്നി​നും തി​ക​യു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ആ ​ദേ​ഷ്യ​വുംകൂ​ടി അ​യാ​ള്‍ കു​ടി​ച്ചു​വ​ന്ന്‍, കു​നി​ച്ചു​നി​ര്‍ത്തി മു​തു​കി​ന് മു​ട്ടു​കൈ​കൊ​ണ്ട് കു​ത്തി​വേ​ദ​നി​പ്പി​ച്ച് തീ​ര്‍ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.

ആ ​വീ​ട്ടി​ലെ​ന്നും വെ​ള്ള​ച്ചോ​റും പു​ഴു​ങ്ങി​യ മീ​നു​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​തും തി​ന്ന് മി​ണ്ടാ​തെ കി​ട​ന്നു​റ​ങ്ങി, വെ​ളു​പ്പി​ന് എ​ണീ​റ്റ്, ക​ട​ല്‍ത്തീ​ര​ത്ത് വെ​ളി​ക്കി​രു​ന്ന്, മ​ണ​ല്‍ തേ​ച്ച് ച​ന്തി ക​ഴു​കി, അ​തേ ക​ട​ലി​ല്‍നി​ന്നും മീ​ന്‍ പി​ടി​ച്ച് ക​റി​വെ​ച്ചു ക​ഴി​ച്ച് അ​യാ​ള്‍ക്കൊ​പ്പം അ​വ​ന്‍ ജീ​വി​ച്ചു.

മാ​മ​ന് കു​ടി​ച്ചു​കൂ​ത്താ​ടാ​ന്‍ പ​ണം വേ​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു. വെ​യി​ല്‍ ക​ന​ത്ത ഒ​രു പു​ല​രി​യി​ല്‍ മീ​ന്‍പി​ടി​ക്കാ​ന്‍ പോ​യി വ​ന്ന​തി​നു​ശേ​ഷം ഒ​ന്നു ന​ടു​നി​വ​ര്‍ത്തി എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും, താ​യ്ല​ൻ​ഡി​ല്‍നി​ന്നു വ​ന്നു​പോ​കു​ന്ന മീ​ന്‍പി​ടി​ത്ത​ ബോ​ട്ടു​കാ​രു​ടെ ഒ​രു വ​ലി​യ മാ​ഫി​യാസം​ഘ​ത്തി​ന് അ​ടി​മ​യാ​യി അ​യാ​ള​വ​നെ വി​റ്റു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു.

ക​ട​ലി​ല്‍ മീ​ന്‍പി​ടി​ക്കാ​ന്‍ പോ​കു​ന്ന ബോ​ട്ടി​ലൊ​രു ആ​ജീ​വ​നാ​ന്ത അ​ടി​മ​യാ​യി അ​ങ്ങ​നെ അ​വ​ന്‍ പ​ണി​യെ​ടു​ക്കാ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങി. പേ​ര് ചോ​ദി​ച്ച​വ​രോ​ടെ​ല്ലാം മാ​മ​നി​ട്ട അ​ക്മ എ​ന്ന പേ​ര് പ​റ​ഞ്ഞു​കൊ​ടു​ത്തു. എ​ന്നാ​ല്‍, കു​ട്ടി​ക്കാ​ല​ത്ത് അ​മ്മ വി​ളി​ച്ചി​രു​ന്ന​ത് ആ ​പേ​ര​ല്ല​ല്ലോ​യെ​ന്ന വെ​ളി​പാ​ടി​ല്‍ നൊ​ന്ത്, പി​ന്നെ അ​തെ​ന്താ​ണെ​ന്ന് ഓ​ര്‍ത്തെ​ടു​ക്കാ​ന്‍ ശ്ര​മി​ച്ച് പ​രാ​ജ​യ​പ്പെ​ട്ട്, ഒ​ന്നും മി​ണ്ടാ​നാ​വാ​തെ മു​ഖം കൂ​ര്‍പ്പി​ച്ച് അ​വ​ന്‍ വി​റ​ങ്ങ​ലി​ച്ചു കി​ട​ന്നു.

ആ​ദ്യ​മൊ​ക്കെ ക​ടു​ത്ത ദുഃ​ഖം തോ​ന്നി​യെ​ങ്കി​ലും, മാ​മ​ന്‍റെ പീ​ഡ​ന​ങ്ങ​ളി​ല്‍നി​ന്നും മോ​ച​നം കി​ട്ടി​യ​ല്ലോ എ​ന്നു​ക​രു​തി ആ​ശ്വ​സി​ക്കാ​ന്‍ ശ്ര​മി​ച്ചു. ചി​ല​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ അ​യാ​ളി​പ്പോ​ള്‍ എ​ന്തു​ചെ​യ്യു​ക​യാ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്നു ചി​ന്തി​ച്ച് അ​ന്തം​വി​ട്ട് ആ​കാ​ശം നോ​ക്കി​ക്കി​ട​ന്നു.

ക​ല​ങ്ങി​ക്ക​റു​ത്ത ക​ട​ല്‍പോ​ലെ ക​ഷ്ടം നി​റ​ഞ്ഞ​താ​യി​രു​ന്നു ബോ​ട്ടി​ലെ ജീ​വി​തം. രാ​വി​ലെ നേ​ര​ത്തേ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് പ​ണി തു​ട​ങ്ങി​യാ​ല്‍ പി​ന്നെ രാ​ത്രി വൈ​കും​വ​രെ നി​ര്‍ത്താ​തെ അ​ധ്വാ​ന​മാ​ണ്. തി​രി​ച്ചു​വ​ന്ന് എ​ല്ലാ​വ​ര്‍ക്കു​മൊ​പ്പം ത​ള​ര്‍ന്നൊ​ട്ടി കി​ട​ക്കും. ഒ​ന്നു ത​ല​ചാ​യ്ച്ച് കി​ട​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​യി​രി​ക്കും ആ​ര്‍ക്കെ​ങ്കി​ലും കാ​മം ക​ത്തു​ക. പി​ന്നെ അ​തി​നും വ​ഴ​ങ്ങി​ക്കൊ​ടു​ക്ക​ണം.

ക​ട​ലി​ലൂ​ടെ​യു​ള്ള യാ​ത്ര മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു ആ​ക​പ്പാ​ടെ​യു​ള്ള ആ​ശ്വാ​സം. ശാ​ന്ത​മാ​യി കി​ട​ക്കു​ന്ന ക​ട​ല്‍ അ​മ്മ​യു​ടെ മ​ടി​ത്ത​ട്ടാ​ണ്. ഇ​ട​ക്കി​ടെ അ​തി​ല്‍ ചാ​ടി ഊ​ളി​യി​ട്ട്, തി​ര​മാ​ല​ക​ളി​ല്‍ മു​ങ്ങി​ത്തു​ടി​ച്ച്, മീ​നു​ക​ളോ​ട് കി​ന്ന​രി​ച്ച് അ​വ​ന്‍ ആ​ന​ന്ദി​ച്ചു. ബാ​ല്യ​ത്തി​ലെ അ​നാ​ഥ​ത്വം മ​റ​ന്ന്, ക​ട​ലി​നൊ​പ്പം വ​ള​ര്‍ന്ന് കൗ​മാ​രം താ​ണ്ടി. ക​ട​ല്‍മീ​നു​ക​ളു​ടെ ചൂ​ര് പ​തി​യെ അ​വ​ന്‍റെ ശ​രീ​ര​ത്തി​ന്‍റെ മ​ണ​മാ​യി​ത്തീ​ര്‍ന്നു.

കു​ഞ്ഞു​മീ​നു​ക​ളെ വ​ലി​യ മീ​നു​ക​ള്‍ വി​ഴു​ങ്ങു​ന്ന​ത് സ്വ​പ്നം ക​ണ്ടു ഞെ​ട്ടി ത​ള​ര്‍ന്നു​ കി​ട​ന്നു​റ​ങ്ങി​പ്പോ​യ ഒ​രു രാ​ത്രി​യി​ല്‍ അ​വ​രു​ടെ ബോ​ട്ടി​നെ വ​ലി​യൊ​രു ക​പ്പ​ല്‍ വി​ഴു​ങ്ങി. പ​സ​ഫി​ക് സ​മു​ദ്ര​ത്തി​ല്‍ റോ​ന്തു​ചു​റ്റി ബോ​ട്ടു​ക​ളും ച​ര​ക്ക് ക​പ്പ​ലു​ക​ളും കൊ​ള്ള​യ​ടി​ക്കു​ന്ന സോ​മാ​ലി​യ​ന്‍ ക​ട​ല്‍കൊ​ള്ള​ക്കാ​രു​ടെ സം​ഘ​മാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. ക​വി​ളൊ​ട്ടി​യ, നീ​ണ്ടു​കൂ​ര്‍ത്ത മു​ഖ​വും ക​ട​ലി​ന്‍റെ മ​ണ​വു​മു​ള്ള ക​റു​ത്ത​ മ​നു​ഷ്യ​ര്‍ ബോ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ചാ​ടി​വീ​ണു. അ​വ​രു​ടെ ക​യ്യി​ലി​രു​ന്ന തോ​ക്കു​ക​ള്‍ നി​ര്‍ത്താ​തെ ശ​ബ്ദി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. മു​ന്നി​ല്‍ ആ​ദ്യം​ക​ണ്ട ചി​ല​രെ അ​വ​ര്‍ വെ​ടി​വെ​ച്ചു വീ​ഴ്ത്തി. ബോ​ട്ടി​ല്‍ ജീ​വ​നോ​ടെ ശേ​ഷി​ച്ച​വ​രെ ബ​ന്ദി​ക​ളാ​ക്കി ത​ട​വി​ലി​ട്ടു.

വാ​ന്തി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന മ​ണ​മു​ള്ള ആ ​ക​പ്പ​ലി​നു​ള്ളി​ലെ ത​ട​ങ്ക​ലി​ല്‍ ര​ക്തം പ​റ്റി​പ്പി​ടി​ച്ച് മ​നു​ഷ്യ​ര്‍ ഒ​ട്ടി​ക്കി​ട​ന്നു. എ​ന്നും ക​ടു​ത്ത പീ​ഡ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു. തോ​ക്കി​ന്‍ പാ​ത്തി​കൊ​ണ്ട് അ​ടി​ച്ചും, കെ​ട്ടി​പ്പൊ​ക്കി തൂ​ക്കി​യി​ട്ട് മു​ഖ​ത്തേ​ക്ക് വെ​ള്ളം കോ​രി​യൊ​ഴി​ച്ചും ക​മ്പി പ​ഴു​പ്പി​ച്ച് വെ​ച്ച് ചു​ട്ടു​പൊ​ള്ളി​ച്ചും അ​വ​ര്‍ ര​സി​ച്ചു. അ​സ​ഹ്യ​മാ​യ വേ​ദ​ന​യി​ല്‍ നൊ​ന്തു​ക​ര​ഞ്ഞ് രോ​ഗം ബാ​ധി​ച്ചും ഭ​യ​ന്നും ഒ​പ്പ​മു​ള്ള​വ​രി​ല്‍ പ​ല​രും മ​രി​ച്ചു​വീ​ണു.

ഇ​ട​ക്ക് തി​മിം​ഗ​ല​വേ​ട്ട​ക്കാ​യി കൊ​ള്ള​ക്കാ​ര്‍ തു​നി​ഞ്ഞി​റ​ങ്ങും. പി​ന്നെ ക​ട​ലാ​കെ ചോ​ര​ക്ക​ള​മാ​കും. ഭീ​മാ​കാ​ര​മാ​ര്‍ന്ന തി​മിം​ഗ​ല​ങ്ങ​ളെ ചാ​ട്ടു​ളി​യി​ല്‍ കോ​ര്‍ത്ത് അ​വ​ര്‍ കൊ​ന്നൊ​ടു​ക്കാ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങു​മ്പോ​ള്‍ താ​ഴെ ഭ​യ​ന്നു​വി​റ​ച്ച് അ​വ​ന്‍ ഇ​രി​ക്കും. ക​പ്പ​ല്‍ ആ​ടി​യു​ല​യു​മ്പോ​ള്‍ ബു​ദ്ധ​വ​ന്ദ​നം ചൊ​ല്ലി​ക്കി​ട​ക്കും.

ചി​ല​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ നെ​യ്ക്കൊ​ഴു​പ്പു​ള്ള പ​ച്ച​മ​നു​ഷ്യ​രെ​യും അ​വ​ര്‍ മാം​സം ക​മ്പി​യി​ല്‍ കോ​ര്‍ത്ത് തി​മിം​ഗ​ല​ക്കൊ​ഴു​പ്പ് ഉ​രു​ക്കി​യെ​ടു​ത്ത എ​ണ്ണ​യൊ​ഴി​ച്ച് മൊ​രി​ച്ചെ​ടു​ത്തു. ക​ട​ല്‍പൂ​പ്പ​ലി​ല്‍നി​ന്നും വാ​റ്റി​യെ​ടു​ത്ത വാ​ന്തി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന വാ​ട​യു​ള്ള ചാ​രാ​യം മോ​ന്തു​ന്ന​തി​നൊ​പ്പം അ​തും രു​ചി​യോ​ടെ ച​വ​ച്ചു​തി​ന്നു. ആ​ദ്യ​മൊ​ക്കെ അ​തു​ക​ണ്ട് ഓ​ക്കാ​നം വ​ന്നെ​ങ്കി​ലും വി​ശ​ന്നു​പൊ​രി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ള്‍ അ​വ​രു​ടെ എ​ച്ചി​ലി​നാ​യി കൊ​തി​ച്ച് മ​റ്റു​ള്ള​വ​ര്‍ക്കൊ​പ്പം അ​വ​നും കാ​ത്തി​രു​ന്നു.

ക​ട​ലി​നെ​ന്നും വെ​വ്വേ​റെ ഭാ​വ​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​ത് ക​പ്പ​ലി​ലേ​ക്കും പ​ട​ര്‍ന്നു. വ​റു​തി​യു​ടെ പ​ട്ടി​ണി​ക്കാ​ലം തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ള്‍ തി​ന്നാ​നും കു​ടി​ക്കാ​നും കി​ട്ടാ​താ​യി. അ​ജ്ഞാ​ത​രോ​ഗ​ങ്ങ​ള്‍ ബാ​ധി​ച്ച് പ​ല​രും കി​ട​പ്പി​ലാ​യി. ചി​ല​ര്‍ പു​ഴു​ത്തു ച​ത്തു.

മ​ടു​പ്പി​ക്കു​ന്ന ഏ​കാ​ന്ത​ത​യും ക​ഷ്ട​പ്പാ​ടും! ച​ത്തു​ക​ള​ഞ്ഞാ​ലോ എ​ന്ന ചി​ന്ത​യി​ല്‍ മ​ന​സ്സ് നൊ​ന്തു​പി​ട​ഞ്ഞു. ക​ണ്ണു​ക​ളി​ല്‍ പീ​ള​കെ​ട്ടി. ത​ല പൊ​ങ്ങാ​താ​യി. ശ​രീ​രം മു​ഴു​വ​ന്‍ നു​റു​ങ്ങു​ന്ന വേ​ദ​ന. പ​നി​പി​ടി​ച്ച് വി​റ​കൊ​ണ്ട് പി​ച്ചും​പേ​യും പ​റ​യാ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങി. ജ​നി​ച്ച​തു മു​ത​ല്‍ ക​ണ്ട കാ​ഴ്ച​ക​ള്‍ പ​ല​തും ത​ല​ങ്ങും​വി​ല​ങ്ങും ക​ണ്‍മു​ന്നി​ലൂ​ടെ പാ​ഞ്ഞു​പോ​യി. പി​ന്നീ​ടെ​പ്പൊ​ഴോ ക​ണ്ണു​തു​റ​ന്ന​പ്പോ​ള്‍ മു​ന്നി​ല്‍ കു​നി​ഞ്ഞി​രു​ന്ന​ത് തൊ​പ്പി​വെ​ച്ച ഒ​രു നേ​വി ഓ​ഫീ​സ​റാ​യി​രു​ന്നു. അ​യാ​ളു​ടെ ക​യ്യി​ലൊ​രു നി​റ​ത്തോ​ക്ക് തി​ള​ങ്ങി.

ഭ​യം വ​ന്നു​മൂ​ടി​യ​പ്പോ​ള്‍ ചാ​ക്കി​ലേ​ക്ക് മു​ഖം​പൂ​ഴ്ത്തി, ആ​ദി​മ​മാ​യ ഏ​തൊ​ക്കെ​യോ മ​ണ​ങ്ങ​ളി​ല്‍ മു​ങ്ങി​ത്ത​പ്പി പു​ഴു​ത്തു​നാ​റി വ്ര​ണം​പൂ​ണ്ട് കി​ട​ന്നു. ത​നി​ക്ക​റി​യാ​ത്ത ഭാ​ഷ സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന മ​നു​ഷ്യ​രു​ള്ള ഒ​രു സ്ഥ​ല​ത്താ​ണ് എ​ത്തി​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നും, ക​പ്പ​ല്‍ അ​വ​ര്‍ പി​ടി​ച്ചെ​ടു​ത്തു​വെ​ന്നും എ​ല്ലാ​വ​രെ​യും ക​സ്റ്റ​ഡി​യി​ലെ​ടു​ത്തെ​ന്നും പ​തി​യെ മ​ന​സ്സി​ലാ​യി.

മ​ഞ്ഞ​ളി​ട്ടു പു​ഴു​ങ്ങി​യ മീ​നി​ന്‍റെ നി​റ​മാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ന്. എ​ത്ര മ​ല​ര്‍ക്കെ തു​റ​ന്നാ​ലും ക​ണ്ണു​ക​ള്‍ അ​ട​ഞ്ഞ​തുപോ​ലെ​യി​രു​ന്നു. ഹാ​ര്‍ബ​ര്‍ പൊ​ലീ​സ് സ്റ്റേ​ഷ​നി​ലെ സെ​ല്ലി​ല്‍ പി​ച്ചും​പേ​യും പ​റ​ഞ്ഞ് മ​ര​ണം മു​ന്നി​ല്‍ ക​ണ്ട് പ​നി​ച്ച് കി​ട​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ മ​ല​മു​ക​ളി​ല്‍ മ​ഴ പൊ​ടി​യു​ന്ന കാ​ഴ്ച കു​ട്ടി​ക്കാ​ല​മാ​യി വീ​ണ്ടും മ​ന​സ്സി​ല്‍ മി​ന്നി​മ​റ​ഞ്ഞു.

കാ​ടി​നു ന​ടു​വി​ല്‍ മ​ര​ങ്ങ​ള്‍ മ​ഴ​പെ​യ്യി​ക്കും നേ​ര​ത്ത് ഒ​ളി​ച്ചു​ക​ളി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ക​ട​ലി​ന്‍റെ ഇ​ര​മ്പം​പോ​ലെ കാ​റ്റ് വ​ന്നു. അ​തി​ല്‍ തി​ര​യാ​യി മ​ഴ ആ​ഞ്ഞു​വീ​ശി. ന​ന​ഞ്ഞു​കു​തി​ര്‍ന്ന മ​ണ​ലി​ല്‍നി​ന്നും അ​തി​ന്‍റെ ഇ​ഴ​യ​ട​രു​ക​ളി​ലേ​ക്ക് ഞ​ണ്ടു​ക​ളും ക​ക്ക​ക​ളും എ​ന്ന​പോ​ലെ ജീ​വ​ശ്വാ​സ​വും ഊ​ര്‍ന്നു​പോ​യി.

സ്റ്റേ​ഷ​നു​ള്ളി​ലെ സെ​ല്ലി​ല്‍ മാ​ലാ​ഖ​യു​ടെ മു​ഖ​മു​ള്ള ദൈ​വം ഒ​രു ബ​ര്‍മീ​സ് യു​വാ​വാ​യി ചു​രു​ണ്ടു​കൂ​ടി​ക്കി​ട​ന്നു. ചു​മ​രി​ല്‍ ബു​ദ്ധ​ദേ​വ​ന്‍റെ മു​ഖം അ​വ​ന്‍ വ​ര​ഞ്ഞി​ട്ടി​രു​ന്നു.

നി​സ്കാ​ര​ത്ത​ഴ​മ്പു​ള്ള, നെ​റ്റി​യി​ല്‍ ചു​ളി​വു​ക​ള്‍ വീ​ണ ഒ​രു കാ​ക്കി​ധാ​രി അ​വ​ന​രി​കി​ല്‍ വ​ന്നി​രു​ന്നു.

“ഇ​ത്തി​രി ചാ​യ കു​ടി ബാ​യ്...”

അ​യാ​ള​വ​ന് ചാ​യ​ഗ്ലാ​സ് നീ​ട്ടി. എ​ന്നി​ട്ട് പൊ​ലീ​സു​കാ​ര്‍ക്ക് ചേ​രാ​ത്ത മ​ട്ടി​ല്‍ സ്നേ​ഹ​ത്തോ​ടെ ചി​രി​ച്ചു.

“പൊ​രേ​ല്‍ ആ​രൊ​ക്കേ​ണ്ട് അ​ക്കേ?” അ​യാ​ള്‍ കു​ശ​ലം ചോ​ദി​ച്ചു.

“അ​ക്ക​യ​ല്ല അ​ബ്ദു സാ​റേ അ​ക്മ. അ​താ​ണ​വ​ന്‍റെ പേ​ര്!”

മ​റ്റൊ​രു പൊ​ലീ​സു​കാ​ര​ന്‍ തി​രു​ത്തി.

ഉ​പ്പു​വെ​ള്ളം വീ​ണ് ദ്ര​വി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി​യ ക​ള്ള പാ​സ്പോ​ര്‍ട്ടാ​ണ് ക​യ്യി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​ത്. അ​നു​ഭ​വി​ച്ച ക​ഷ്ട​പ്പാ​ടു​ക​ള്‍ പ​റ​ഞ്ഞു മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കാ​നൊ​രു ഭാ​ഷ​യും അ​റി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ചു​റ്റി​ലും കൂ​ടി​യ​വ​ര്‍ ഇം​ഗ്ലീ​ഷും ഹി​ന്ദി​യു​മൊ​ക്കെ പ​യ​റ്റി​നോ​ക്കി പ​രാ​ജ​യ​പ്പെ​ട്ടു. താ​യ്മൊ​ഴി​യ​ല്ലാ​തൊ​ന്നും അ​റി​യാ​തെ അ​വ​ന്‍ പ​രു​ങ്ങി.

പൊ​ലീ​സു​കാ​ര്‍ എ​ന്നും ക്വാ​ര്‍ട്ടേ​ഴ്സി​ല്‍നി​ന്ന് ചോ​റും ക​റി​യും പ​ല​ഹാ​ര​ങ്ങ​ളും കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു. പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചും അ​ബ്ദു സാ​ര്‍. എ​ണീ​റ്റി​രി​ക്കാ​നാ​വാ​തെ നി​ല​ത്തു പ​റ്റി​പ്പി​ടി​ച്ചു കി​ട​ക്കു​മ്പോ​ള്‍, ചേ​ര്‍ന്നി​രു​ന്ന് ത​ല​യെ​ടു​ത്ത് മ​ടി​യി​ല്‍ വെ​ച്ച് അ​ദ്ദേ​ഹ​മ​വ​ന് ക​ഞ്ഞി കോ​രി​ക്കൊ​ടു​ത്തു; സ്വ​ന്ത​മെ​ന്നോ​ണം നെ​ഞ്ചോ​ട് ചേ​ര്‍ത്തു​പി​ടി​ച്ചു. മു​ഷി​ഞ്ഞു നാ​റു​ന്ന കാ​ക്കി ധ​രി​ച്ച ആ ​മ​നു​ഷ്യ​നി​ല്‍ ധ്യാ​ന​ബു​ദ്ധ​ന്‍റെ പ​രി​ശു​ദ്ധി​യു​ള്ളൊ​രു ഭി​ക്ഷു​വി​നെ അ​വ​ന്‍ ക​ണ്ടു.

പി​ന്നൊ​രി​ക്ക​ല്‍ അ​ബ്ദു​സാ​റി​നൊ​പ്പം ത​ട്ട​മി​ട്ട ഒ​രു മൊ​ഞ്ച​ത്തി​പ്പെ​ണ്ണും കാ​ണാ​നെ​ത്തി. മൈ​ലാ​ഞ്ചി​യി​ട്ട കൈ​ക്കു​ള്ളി​ല്‍ മ​യി​ല്‍പ്പീ​ലി​ക്കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളെ​ന്നോ​ണം അ​വ​ളൊ​രു​പി​ടി നി​റ​മു​ള്ള മി​ഠാ​യി​ക​ള്‍ ഒ​തു​ക്കി​പ്പി​ടി​ച്ചി​രു​ന്നു.

“ഇ​ന്‍റെ മോ​ളാ. അ​സ്മ. ഇ​ന്നോ​ള്‍ടെ പി​റ​ന്നാ​ളാ... ഓ​ള്‍ക്കാ​യി പ്രാ​ർ​ഥി​ക്ക​ണം.”

അ​വ​ള്‍ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന പാ​ത്ര​ത്തി​നു​ള്ളി​ല്‍നി​ന്നും ചൂ​ടു​ള്ള നെ​യ്ചോ​റി​ന്‍റെ മ​ണം പ​ര​ന്നു. അ​വ​ളു​ടെ മ​ണം പ​റ്റി​യ മി​ഠാ​യി​ക്ക​ഷ​ണ​ങ്ങ​ളെ​ടു​ത്ത് അ​വ​ന്‍ പ​തു​ക്കെ നു​ണ​ഞ്ഞു. അ​തി​ന്‍റെ മാ​ധു​ര്യ​ത്തി​ല​ലി​ഞ്ഞ് മ​നം​നി​റ​ഞ്ഞ് പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു. ഒ​രു പൂ​ച്ച​ക്കു​ട്ടി​യു​ടേ​തുപോ​ലെ അ​ട​ഞ്ഞു​തു​റ​ക്കു​ന്ന അ​വ​ന്‍റെ ക​ണ്ണു​ക​ള്‍ ക​ണ്ട് അ​വ​ള്‍ കു​ലു​ങ്ങി​ച്ചി​രി​ച്ചു. അ​വ​ന്‍റെ മു​ഖ​ത്തെ പു​ഞ്ചി​രി​യോ​ള​ങ്ങ​ളി​ല്‍ ത​ട്ടി​യ​ത് മി​ന്നി​ത്തി​ള​ങ്ങി.

സെ​ല്ലി​ന​പ്പു​റ​ത്തു​ള്ള മ​ര​ത്ത​ണ​ലി​ല്‍ അ​സ്മ എ​ന്നും കൂ​ട്ടു​കാ​രി​ക​ള്‍ക്കൊ​പ്പം വ​ന്നി​രി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​ര്‍ എ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ ക​ളി​ക​ളി​ല്‍ മു​ഴു​കു​ക​യും ഏ​തൊ​ക്കെ​യോ പാ​ട്ടു​ക​ള്‍ മൂ​ളു​ക​യും ചെ​യ്തു. അ​ന്നേ​രം കു​ട്ടി​ക്കൂ​റ പൗ​ഡ​റി​ന്‍റെ മ​ണം അ​വി​ട​മാ​കെ പ​ര​ക്കാ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങും. അ​ബ്ദു സാ​റി​ന്‍റെ വി​യ​ര്‍ത്തൊ​ട്ടി​യ കാ​ക്കി​ക്കും ആ ​മ​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു.

പ​നി മാ​റി എ​ഴു​ന്നേ​ല്‍ക്കാ​റാ​യ​തി​നു​ശേ​ഷ​മു​ള്ള ഒ​രു പ​ക​ല്‍, അ​വ​ളു​ടെ പാ​ട്ടി​ന്‍റെ ഈ​ണ​വും മ​ണ​വും ഓ​ര്‍ത്ത് കി​ട​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ ര​ണ്ടു പൊ​ലീ​സു​കാ​ര്‍ പു​റ​ത്ത് ഹാ​ര്‍ബ​റി​ന​രി​കി​ലേ​ക്ക് അ​വ​നെ കൂ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​യി. ത​ന്നെ വെ​ടി​വെ​ച്ചു കൊ​ല്ലാ​നാ​ണോ കൊ​ണ്ടു​പോ​കു​ന്ന​തെ​ന്നോ​ര്‍ത്ത് ഭ​യ​ന്ന് കൈ​കൂ​പ്പി അ​വ​ന്‍ നി​ല​ത്തു വീ​ണു​ കി​ട​ന്നു ക​ര​ഞ്ഞു.

അ​സ്മ വ​രു​ന്ന സ​മ​യ​മാ​യെ​ന്നും തി​രി​ച്ചു​പോ​ക​ണ​മെ​ന്നും പ​റ​യാ​ന​വ​ന്‍ കൊ​തി​ച്ചു. കു​റ​ച്ചു കാ​ശും തു​ണി​യും ക​ഴി​ക്കാ​ന്‍ വീ​ട്ടി​ലു​ണ്ടാ​ക്കി​യ പ​ത്തി​രി​യും കോ​ഴി​യി​റ​ച്ചി​യും അ​വ​ര​വ​നു ന​ല്‍കി. എ​ന്നി​ട്ട് ഓ​ടി​പൊ​യ്ക്കൊ​ള്ളാ​ന്‍ കൈ​കൊ​ണ്ട് ആം​ഗ്യം കാ​ണി​ച്ചു.

ഒ​ന്നു സം​ശ​യി​ച്ചു നി​ന്ന​ശേ​ഷം ശ്വാ​സം ആ​ഞ്ഞു​വ​ലി​ച്ച് തി​രി​ഞ്ഞു നോ​ക്കാ​തെ അ​വ​നോ​ടാ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങി. ജീ​വ​നുംകൊ​ണ്ടു​ള്ള ഓ​ട്ടം. കു​ട്ടി​ക്കാ​ല​ത്ത് പ​ഠി​ച്ച ബു​ദ്ധ​വ​ന്ദ​നം ഒ​രു ധൈ​ര്യ​ത്തി​ന് മ​ന​സ്സി​ല​ന്നേ​രം നി​ര്‍ത്താ​തെ ഉ​രു​വി​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

മാ​സ​ങ്ങ​ളും വ​ര്‍ഷ​ങ്ങ​ളും നീ​ണ്ട ഓ​ട്ടം. അ​ത​വ​സാ​നി​ക്കു​ന്നി​ട​ത്ത് സു​ന്ദ​രി​യാ​യ ഒ​രു മി​സോ പെ​ണ്‍കൊ​ടി അ​ര​യി​ല്‍ പ്വാ​ന്‍ ചു​റ്റി ത​ല​യു​യ​ര്‍ത്തി​പ്പി​ടി​ച്ച് നി​ന്നി​രു​ന്നു. കാ​ട്ടി​ല്‍ കൂ​ണ്‍ പ​റി​ക്കാ​ന്‍ പോ​യ​താ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ള്‍. ആ​രു​ടെ​യോ ഞ​ര​ക്കം കേ​ട്ട് നോ​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ ഒ​രു മ​നു​ഷ്യ​ന്‍. ഇ​ല​ക​ളും കാ​ട്ടു​പ​ഴ​ങ്ങ​ളും തി​ന്ന് കാ​ട്ടി​ല്‍ വ​ഴി​തെ​റ്റി ഉ​ഴ​റി ന​ട​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു അ​യാ​ള്‍. വി​ശ​ന്നു പൊ​രി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ള്‍ ക​ണ്ണി​ല്‍ക്ക​ണ്ട വി​ഷ​ക്കൂ​ണ് തി​ന്ന് വ​യ​റി​ള​കി ഛർ​ദി​ച്ച​വ​ശ​നാ​യി കാ​ട്ടി​ല്‍ ചാ​കാ​റാ​യി വീ​ണു​കി​ട​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ദൈ​വം അ​യാ​ളെ എ​ന്തി​നോ വേ​ണ്ടി ജീ​വി​പ്പി​ച്ചു. അ​വ​ള്‍ അ​യാ​ളെ ക​ണ്ടെ​ത്തി വ​ള്ളി​യി​ല്‍ പൊ​തി​ഞ്ഞു​കെ​ട്ടി വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് വ​ലി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു വ​ന്നു.

സ്വ​ന്തം നാ​ട് തേ​ടി​യു​ള്ള പ​ലാ​യ​ന​ത്തി​നി​ട​യി​ല്‍, ബം​ഗ്ലാ​ദേ​ശ് അ​തി​ര്‍ത്തി​യും ക​ട​ന്ന് മി​സോ​റാ​മി​ലെ​ത്തി​യ അ​യാ​ള്‍ താ​ന്‍ ക​ണ്ടു​മു​ട്ടി​യ ബ​ദാം ക​ണ്ണു​ക​ളു​ള്ള ആ ​മി​സോ പെ​ണ്ണി​നെ അ​ത്യ​ഗാ​ധം പ്ര​ണ​യി​ച്ചു. അ​വ​ള്‍ക്കു വേ​ണ്ടി പ്രി​സി​പി​റ്റേ​റി​യ​ന്‍ ച​ര്‍ച്ചി​ലെ പാ​തി​രി​യു​ടെ അ​ടു​ത്തു​ചെ​ന്ന് മാ​മോ​ദീ​സ മു​ങ്ങി. അ​ര​യി​ല്‍ കൈ​ചു​റ്റി കൂ​ട്ടം​ചേ​ര്‍ന്ന് നൃ​ത്തം വെ​ച്ച്, കു​ര്‍ബാ​ന കൈ​ക്കൊ​ണ്ട് അ​വ​ളി​ലൊ​രാ​ളാ​യി.

പി​ന്നെ അ​യാ​ള്‍ എ​വി​ടേ​ക്കും പോ​യി​ല്ല. ക​ട​ലോ​ര​ങ്ങ​ളി​ല്ലാ​ത്ത മ​ല​മു​ക​ളി​ലെ കൂ​ണു കി​ളി​ര്‍ക്കു​ന്ന മ​ണ്ണി​ല്‍ അ​വ​ള്‍ക്കൊ​പ്പം ജീ​വി​ച്ചു. അ​വ​ര്‍ക്ക് കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളും അ​വ​രു​ടെ കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ള്‍ക്ക് കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളു​മൊ​ക്കെ​യു​ണ്ടാ​യി. എ​ല്ലാ​വ​രു​ടെ​യും പു​വും പി​യു​മാ​യി അ​വ​ര്‍ സ​സ​ന്തോ​ഷം ജീ​വി​ച്ചു.

ഒ​ന്നു​നി​ര്‍ത്തി നെ​ടു​വീ​ര്‍പ്പി​ട്ടുകൊ​ണ്ട് ലിം​ഗ്ദൊ തു​ട​ര്‍ന്നു.

ഒ​രു കാ​ടി​നും മ​ല​യ്ക്കും അ​പ്പു​റ​വും ഇ​പ്പു​റ​വും ജീ​വി​ക്കു​ന്ന മ​നു​ഷ്യ​ര്‍. അ​വ​ര്‍ ത​മ്മി​ല്‍ ഒ​രു രാ​ജ്യാ​തി​ര്‍ത്തി​യു​ടെ അ​ക​ലം. അ​ത് താ​ണ്ടാ​നാ​യാ​ണ് ഇ​ക്ക​ണ്ട ജീ​വി​ത​കാ​ലം മു​ഴു​വ​നും പു ​ഓ​ടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​ത്...

ഒ​ന്നും മി​ണ്ടാ​നാ​കാ​തെ കു​റ​ച്ചു​നേ​രം ഞ​ങ്ങ​ള്‍ ദൂ​രെ മ​ല​നി​ര​ക​ളി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി​യി​രു​ന്നു.

ആ​രും പ​റ​യാ​ത്ത ക​ഥ

പു​വി​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് എ​ഴു​തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന ക​ഥ​യ്ക്കൊ​രു പേ​ര് ഞാ​ൻ ക​ണ്ടു​വ​ച്ചി​രു​ന്നു- 'കാ​ടി​ന്റെ മ​ണ​മു​ള്ള ക​ട​ൽ താ​ണ്ടി മ​ല ക​യ​റി​പ്പോ​യ മ​നു​ഷ്യ​ൻ'. ക​ഥ ഞാ​ൻ നു​നു​വി​ന് വാ​യി​ച്ച് പ​റ​ഞ്ഞു കൊ​ടു​ത്തു.

“പു ​ന​മ്മ​ളെ വി​ട്ട് ശ​രി​യ്ക്കും മ​ല​കേ​റി​പ്പോ​യീ​ന്നാ​ണോ നി​ന്‍റെ ക​ഥ?”

എ​നി​ക്ക് മ​റു​പ​ടി​യൊ​ന്നു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. പു​വി​നെ പ​റ്റി ഇ​നി​യെ​ന്ത് പ​റ​ഞ്ഞാ​ലും അ​വ​ള്‍ക്ക് വേ​ദ​നി​ക്കു​മെ​ന്ന് തോ​ന്നി.

ലിം​ഗ്ദൊ​യി​ല്‍നി​ന്നും പു​വി​ന്‍റെ വ​ര​പ്പു​സ്ത​കം കി​ട്ടി​യ​പ്പോ​ള്‍ അ​വ​ളെ അ​ത് കാ​ണി​ക്ക​ണ​മോ​യെ​ന്ന് ആ​ദ്യ​മൊ​ന്ന് ശ​ങ്കി​ച്ചു. എ​ന്നി​ട്ടും ഞാ​ന​തുംകൊ​ണ്ട് അ​വ​ളു​ടെ അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് പാ​ഞ്ഞു. ഓ​റ​ഞ്ചു​മ​ര​ത്ത​ണ​ലി​ല്‍ കാ​ല്‍നീ​ട്ടി​യി​രു​ന്ന്, ലിം​ഗ്ദൊ പ​റ​ഞ്ഞ​തെ​ല്ലാം വ​ള്ളി​പു​ള്ളി വി​ടാ​തെ അ​വ​ളെ പ​റ​ഞ്ഞു കേ​ള്‍പ്പി​ച്ചു.

എ​ല്ലാം കേ​ട്ടു​ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ള്‍ അ​സ്വ​സ്ഥ​യാ​യി പി​റു​പി​റു​ത്തു​കൊ​ണ്ട് അ​വ​ള്‍ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു. ക​ണ്ണു​ക​ള്‍ ചു​വ​ന്നു​ക​ല​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു. ഓ​റ​ഞ്ച് മ​ര​ത്തി​ലെ ഇ​ല​ക​ളോ​രോ​ന്നാ​യി അ​വ​ള്‍ പ​റി​ച്ചെ​റി​ഞ്ഞു. ന​ന്നാ​യി പ​ഴു​ത്ത ഓ​റ​ഞ്ചി​ന്‍റെ മ​ണ​മാ​ണ​വ​ള്‍ക്ക്. ഞാ​ന​വ​ളെ വ​ലി​ച്ച​ടു​പ്പി​ച്ച് നെ​ഞ്ചോ​ട് ചേ​ര്‍ത്തു​പി​ടി​ച്ചു.

“നു​നൂ, പു​വി​നെ പ​റ്റി പി ​നി​ന്നോ​ട് പ​ണ്ടു പ​റ​ഞ്ഞ​തു​മാ​യി...”

അ​വ​ള​ത് ശ്ര​ദ്ധി​ക്കാ​തെ വേ​റെ​ന്തോ ആ​ലോ​ചി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

“...ഒ​രീ​സം ടീ​വീ​ല് വ​ന്ന ആ​രു​ടെ​യോ മ​ര​ണ​വാ​ര്‍ത്ത ക​ണ്ട് പു ​കു​ത്തി​യി​രു​ന്ന് ക​ര​യു​ന്ന​ത് ക​ണ്ടി​രു​ന്നു. ഞാ​ന​ത​ത്ര കാ​ര്യ​മാ​ക്കീ​ല്ല...”

അ​വ​ള്‍ സ്വ​യം കു​റ്റ​പ്പെ​ടു​ത്തി.

ഏ​താ​ണ് ആ ​സം​ഭ​വ​മെ​ന്ന് ഓ​ര്‍ത്തെ​ടു​ക്കാ​ന്‍ എ​ത്ര ശ്ര​മി​ച്ചി​ട്ടും ഒ​ന്നും ഓ​ർ​മ​യി​ല്‍ തെ​ളി​ഞ്ഞി​ല്ല. തി​രി​ച്ച് പോ​കു​മ്പോ​ള്‍, പൂ​ന്തോ​ട്ടം ന​ന​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ലിം​ഗ്ദൊ നി​ല്‍ക്കു​ന്ന​തു ക​ണ്ടു.

നു​നു പ​റ​ഞ്ഞ കാ​ര്യം അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തോ​ട് സൂ​ചി​പ്പി​ച്ചു. ഒ​ന്നാ​ലോ​ചി​ച്ചി​ട്ട് അ​ദ്ദേ​ഹം പ​റ​ഞ്ഞു: “ഹാ​ര്‍ബ​ര്‍ സ്റ്റേ​ഷ​നി​ലെ അ​ബ്ദു സാ​റി​ന്‍റെ മ​ര​ണ​വാ​ര്‍ത്ത​യാ​വ​ണം ക​ണ്ട​ത്. തീ​വ്ര​വാ​ദ​ക്കേ​സി​ല്‍പെ​ട്ട് വി​ചാ​ര​ണ​ത്ത​ട​വു​കാ​ര​നാ​യി കി​ട​ക്കു​ന്ന കൊ​ച്ചു​മ​ക​നു വേ​ണ്ടി നി​യ​മ​പോ​രാ​ട്ട​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു. അ​തൊ​രു ദേ​ശീ​യ വാ​ര്‍ത്ത​യാ​യി ടി.​വി ന്യൂ​സി​ല്‍ ക​ണ്ടി​രു​ന്നു...”

വീ​ട്ടി​ലി​രു​ന്ന് ലോ​ക​ത്തു​ള്ള വാ​ര്‍ത്ത​യെ​ല്ലാം വാ​യി​ച്ചും ക​ണ്ടും തീ​ര്‍ക്ക​ലാ​ണ് ലിം​ഗ്ദൊ​യു​ടെ ഹോ​ബി.

“എ​ന്‍റ​ടു​ത്ത് വ​ന്നി​രു​ന്നും പു ​ക​ര​യാ​റു​ണ്ട്. വ​യ​സ്സാ​യ​വ​ര്‍ക്ക് മ​ര​ണ​ത്തി​നോ​ടും മ​ര​ണ​വാ​ര്‍ത്ത​ക​ളോ​ടും ഒ​രു പ്ര​ത്യേ​ക താ​ൽ​പ​ര്യ​മാ... അ​ടു​പ്പ​മു​ള്ള​വ​രു​ടെ മ​ര​ണ​ത്തി​ലൂ​ടെ അ​വ​ര്‍ സ്വ​ന്തം മ​ര​ണ​ത്തി​ലേ​ക്കു​ള്ള ഊ​ടു​വ​ഴി​ക​ള്‍ വെ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടേ​യി​രി​ക്കു​ന്നു.”

പി​ന്നൊ​രു ര​ഹ​സ്യം വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന പ​രു​ങ്ങ​ലോ​ടെ ശ​ബ്ദം​താ​ഴ്ത്തി കൂ​ട്ടി​ച്ചേ​ര്‍ത്തു: “വി​ചാ​ര​ണ​ക്കാ​ല​ത്ത് ഓ​ടി​പ്പോ​യൊ​രു ക​ട​ല്‍കൊ​ള്ള​ക്കാ​ര​നാ​ണ് പൊ​ലീ​സ് രേ​ഖ​ക​ളി​ല്‍ ഇ​ന്നും പു. ​ഇ​നി​യെ​ങ്ങാ​നും അ​വ​രു​ടെ ക​യ്യി​ല്‍പെ​ട്ട​താ​ണെ​ങ്കി​ലോ?”

ഒ​രു ക​ട​ല്‍കൊ​ള്ള​ക്കാ​ര​നാ​യി പു​വി​നെ സ​ങ്ക​ൽ​പി​ക്കാ​ന്‍ ശ്ര​മി​ച്ചു നോ​ക്കി. സാ​ധി​ക്കു​ന്നി​ല്ല.

ലിം​ഗ്ദൊ എ​ന്തോ ഒ​ളി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്ന് എ​നി​ക്ക് തോ​ന്നി. അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ ക​ണ്ണു​ക​ളി​ലേ​ക്ക് ത​റ​പ്പി​ച്ചു നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ട് ഞാ​ന്‍ ചോ​ദി​ച്ചു: “പൊ​ലീ​സ് റെ​ക്കോ​ഡി​ലു​ള്ള കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ എ​ങ്ങ​ന​റി​യാം?”

മ​റു​പ​ടി പ​റ​യാ​ന്‍ കൂ​ട്ടാ​ക്കാ​തെ അ​ദ്ദേ​ഹം തി​ടു​ക്ക​ത്തി​ല്‍ അ​ക​ത്തേ​ക്ക് ക​യ​റി​പ്പോ​യി.

നു​നു​വി​നോ​ട് ഇ​തേ​പ്പ​റ്റി പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ള്‍ അ​വ​ള്‍ പൊ​ട്ടി​ത്തെ​റി​ച്ചു. ലിം​ഗ്ദൊ പ​റ​ഞ്ഞു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന ക​ള്ള​ക്ക​ഥ​ക​ളാ​ണി​തെ​ല്ലാം എ​ന്നാ​ണ് അ​വ​ള്‍ അ​ഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ട്ട​ത്. സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​ന്മാ​ര്‍ പൊ​തു​വെ നു​ണ​ക്ക​ഥ​യു​ണ്ടാ​ക്കാ​ന്‍ മി​ടു​ക്ക​ന്മാ​രാ​ണ​ല്ലോ!

ഇ​നി​യി​പ്പോ താ​നെ​ഴു​തു​ന്ന പു​തി​യ നോ​വ​ലി​ന്‍റെ ക​ഥ​യാ​യി​രി​ക്കു​മോ പു​വി​ന്‍റെ ജീ​വി​ത​മാ​യി ലിം​ഗ്ദൊ പ​റ​ഞ്ഞ​ത്? കു​ട്ടി​ക്കാ​ല​ത്ത് ഞ​ങ്ങ​ളെ സ​ന്തോ​ഷി​പ്പി​ക്കാ​നാ​യി പ​റ​ഞ്ഞു ത​രാ​റു​ള്ള​തു​പോ​ലെ പു ​വ​ര​ച്ചു​ണ്ടാ​ക്കി​യ ഫാ​ന്‍റ​സി​യ​ല്ലേ വ​ര​പ്പു​സ്ത​ക​ത്തി​ലു​ള്ള​തെ​ന്നും വെ​റു​തെ ചി​ന്തി​ച്ചു​നോ​ക്കി.

രാ​ത്രി ഇ​തെ​ല്ലാ​മാ​ലോ​ചി​ച്ച് അ​സ്വ​സ്ഥ​നാ​യി തി​രി​ഞ്ഞും​മ​റി​ഞ്ഞും ഞാ​ന്‍ കി​ട​ന്നു. മ​ല​മു​ക​ളി​ലെ ഇ​രു​ട്ടി​ല്‍ മി​ന്നാ​മി​നു​ങ്ങു​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ വീ​ടു​ക​ള്‍ മി​ന്നി​ത്തി​ള​ങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അ​തി​ന്‍റെ നേ​ര്‍ത്ത പ്ര​കാ​ശം ജ​ന​ലി​ലൂ​ടെ മേ​ശ​യി​ലേ​ക്ക് വീ​ണു​ചി​ത​റി.

ഒ​ന്നു​റ​ങ്ങി​യ​ശേ​ഷം ഞെ​ട്ടി​യെ​ണീ​റ്റ​പ്പോ​ള്‍ എ​ഴു​ത​ണ​മെ​ന്ന ക​ല​ശ​ലാ​യ തോ​ന്ന​ലു​ണ്ടാ​യി. ഡ​യ​റി​യും പേ​ന​യും ത​പ്പി​യെ​ടു​ത്ത് ഞാ​ന്‍ എ​ഴു​താ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങി: “ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്‍റെ അ​ന്ത്യ​കാ​ല​ത്തെ​ങ്കി​ലും മ​ര​ണ​ഭ​യ​മി​ല്ലാ​തെ ഏ​വ​രു​മൊ​രു മ​ട​ക്ക​യാ​ത്ര മോ​ഹി​ക്കു​മെ​ന്ന്, മ​ര​ങ്ങ​ള്‍ പൂ​ത്തു​നി​ല്‍ക്കു​ന്ന കാ​ടു​തേ​ടി പ​റ​ക്കു​ന്ന പ​റ​വ​ക​ളെ വ​ര​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് പു ​ഒ​രു ക​ഥ​യാ​യി പ​റ​ഞ്ഞു​ത​ന്നി​രു​ന്നു. അ​തു​ത​ന്നെ​യ​ല്ലേ ക​ട​ല്‍ത്തീ​ര​ത്ത് മു​ട്ട​യി​ടാ​നാ​യി പോ​കു​ന്ന ക​ട​ലാ​മ​ക​ളു​ടെ ചി​ത്രം വ​ര​ച്ച​പ്പോ​ഴും പു ​പ​റ​യാ​ന്‍ ശ്ര​മി​ച്ച​ത്?”

മേ​ശ തു​റ​ന്ന് പു​വി​ന്‍റെ വ​ര​പ്പു​സ്ത​കം ഞാ​ന്‍ പു​റ​ത്തെ​ടു​ത്തു. മ​ല ക​യ​റി ചു​ര​മി​റ​ങ്ങി കു​ള​വും പാ​ട​വും പി​ന്നി​ട്ട് ക​ട​ലു​ള്ള നാ​ട്ടി​ലെ​യൊ​രു ഹാ​ര്‍ബ​ര്‍ തേ​ടി കു​തി​ക്കു​ന്ന വൃ​ദ്ധ​ന്‍റെ പൂ​ര്‍ത്തി​യാ​കാ​തെ കി​ട​ന്ന ചി​ത്രം അ​വ​സാ​ന താ​ളി​ല്‍ വ​ര​ച്ചു ചേ​ര്‍ത്തു. ‘കാ​ടി​ന്‍റെ മ​ണ​മു​ള്ള ക​ട​ല്‍ താ​ണ്ടി മ​ല ക​യ​റി​പ്പോ​യ മ​നു​ഷ്യ​ന്‍’ എ​ന്ന ക​ഥ ഞാ​ന്‍ തി​രു​ത്തി​യെ​ഴു​താ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങി.