യാത്രയുടെ അവസാനം, സ്വന്തം കൂട്ടായിയിൽ

രണ്ടര മാസമാകുന്നു വീട്ടിൽനിന്ന്​ പുറപ്പെട്ട്​ ​േപാന്നിട്ട്​. കഴിഞ്ഞ 74 ദിവസം പോലൊരു പ്രഭാതമായിരുന്നില്ല ഇന്നത്തേത്​. ധൃതിയിൽ ബാഗേജുകൾ ബൈക്കിൽ കെട്ടിവെച്ച്​ പായാനൊരുങ്ങുന്നത്​ ശീലമായി കഴിഞ്ഞ ദിവസങ്ങൾക്ക്​ സമാപനം കുറിക്കുകയാണ്​. ഇത്​ യാത്രയുടെ ഒടുവിലത്തെ ദിവസം.

75 ദിവസം. മൂന്ന്​ രാജ്യങ്ങൾ. ഇന്ത്യയിലെ 20ലേറെ സംസ്​ഥാനങ്ങൾ. ഏതാണ്ട്​ 16,000 കിലോ മീറ്റർ. ഇനിയൊരു 160 ൽ താഴെ കിലോ മീറ്റർ കൂടി യാത്ര ചെയ്​താൽ പുറപ്പെട്ടിടത്ത്​, സ്വന്തം നാട്ടിൽ തിരിച്ചെത്താം. നാട്ടിൽ എത്തിച്ചേരുന്നതി​​​െൻറ സ​ന്തോഷമുണ്ട്​. പക്ഷേ, യാത്ര സമാപിക്കുന്നതി​​​െൻറ സങ്കടവും.

കോയമ്പത്തൂരിൽനിന്നും ഏതാനും കിലോ മീറ്റർ പിന്നിട്ടപ്പോഴേക്കും പാലക്കാടി​​​െൻറ അതിർത്തിയിലേക്ക്​, കേരളത്തിലേക്ക്​ ദാ, എത്തിച്ചേർന്നിരിക്കുന്നു. സ്വന്തം നാടി​​​െൻറ മണം അറിഞ്ഞു തുടങ്ങിയ ആനന്ദം. വഴിയരികിലെ മലയാളം ബോർഡുകളും തെങ്ങും പാടങ്ങളും ഇടുങ്ങിയ അങ്ങാടികളും കണ്ടുതുടങ്ങിയപ്പോൾ മുമ്പൊരിക്കലും അനുഭവിച്ചിട്ടില്ലാത്ത സന്തോഷം..

പാലക്കാട്​ ജില്ലയിലെ കോങ്ങാട്​ എന്ന സ്​ഥലത്ത്​ ഒാല ഷെഢിന്​ കീഴിലുള്ള ഒരു ഹോട്ടലിൽനിന്നും ദോശ കഴിച്ചുകൊണ്ട്​ പ്രഭാതഭക്ഷണം നിറവേറ്റി. മലയാളിത്തമുള്ള ഭക്ഷണം രണ്ടര മാസത്തിനു ശേഷം ആദ്യമായി കഴിക്കുന്നു. കോയമ്പത്തൂരിൽ നിന്ന്​ പുറപ്പെടുമ്പോൾ 160 കിലോ മീറ്റർ ദൂരമേ നാട്ടിലേക്കുണ്ടായിരുന്നുള്ളുവെങ്കിലും വൈകാതിരിക്കാൻ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരുന്നു. നാട്ടിൽ 'കൂട്ടയിക്കാർ' എന്ന വാട്ട്​സാപ്പ്​ കൂട്ടായ്​യുടെ നേതൃത്വത്തിൽ വൈകിട്ട്​ എന്നെ സ്വീകരിക്കാനുള്ള പരിപാടി ഏർപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്​. ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായാണ്​ ഇത്രയും ദിവസം നാടും വീടും വിട്ട്​ നിൽക്കുന്നത്​. ഞാൻ യാത്ര പുറപ്പെട്ടതു മുതൽ നാട്ടുകാരും വീട്ടുകാരും സുഹൃത്തുക്കളും എ​​​െൻറ യാ​ത്രയിൽ ആകാംക്ഷയോടെ ഒാരോ ദിവസവും കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു. 'മാധ്യമം' ഒാൺലൈനിൽ ഞാനെഴുതുന്ന ഇൗ കുറിപ്പിലൂടെയാണ്​ എ​​​െൻറ യാത്രാ വഴികളും വിശേഷങ്ങളും അവർ അറിഞ്ഞിരുന്നത്​. ശരിക്കും എനിക്കും അവർക്കുമിടയിലെ കമ്മ്യൂണിക്കേഷൻ നടന്നിരുന്നത്​ ഇൗ ദിനക്കുറിപ്പിലൂടെയാണ്​.

തിരൂർ വഴിയാണ്​ എ​​​െൻറ നാടായ കൂട്ടായിയിലേക്ക്​ പേകേണ്ടത്​. വീട്ടിലേക്കുള്ള യാത്ര തിരൂരിൽ ഞാൻ ജോലി ചെയ്യുന്ന 'എക്​പോ ​സോഫ്​ട്​' എന്ന സ്​ഥാപനത്തിനു മുന്നിലൂടെയാക്കണമെന്ന്​ ഒാഫീസിലെ സുഹൃത്തുക്കൾ നിർദേശിച്ചിര​ുന്നു. അങ്ങനെ വരുന്ന വഴി ഒാഫീസിലും കയറാമെന്നു വെച്ചു. ദിവസവും 500നു മുകളിൽ കിലോ മീറ്ററുകൾ വരെ യാത്ര ചെയ്​തിട്ടുണ്ടെങ്കിലും നാട്ടിലേക്കുള്ള ഇത്തിരി ദൂരം വളരെ കൂടുതലാണെന്നു തോന്നി. പാലക്കാടും പട്ടാമ്പിയും വളാഞ്ചേരിയും കടന്ന്​ ഉച്ചയ്​ക്ക്​ ശേഷം തിരൂരിലെത്തി. വരുന്ന വഴിയിൽ ഒന്നു രണ്ട്​ സുഹൃത്തുക്കളെ കണ്ട്​ വിശേഷം പങ്കുവെച്ചു.

തിരൂരിലെ ഒാഫീസിനടുത്ത്​ എത്തിച്ചേർന്നപ്പോൾ എന്നെ സ്വീകരിക്കാൻ തയാറായിട ​റോഡരികിൽ നിൽക്കുന്ന സഹപ്രവർത്തകരെയാണ്​ കണ്ടത്​. ആഹ്ലാദാരവങ്ങൾക്കൊപ്പം മാനേജർ നൗഫൽ സാറിൽനിന്നും ബൊക്കെ ഏറ്റുവാങ്ങി ബൈക്കിൽ നിന്നും താഴെയിറങ്ങി. ഒാഫീസിനകത്തു കയറി എല്ലാവരുമായി വിശേഷങ്ങളൊക്കെ പറഞ്ഞുതുടങ്ങി. കൂടുതൽ പ​റയേണ്ടതില്ലായിരുന്നു, അവരെല്ലാം എ​​​െൻറ വിശേഷങ്ങൾ ദിവസവും വായിച്ചറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഒാഫീസും പൂട്ടി സ്വീകരണ സ്​ഥലമായ കൂട്ടായിയിലെ സ്വീകരണ സ്ഥലത്തേക്ക്​ പുറപ്പെട്ടു.

കൂട്ടായിയിൽ എത്തുന്നതിനു മുമ്പായി തന്നെ നാട്ടുകാരും സുഹൃത്തുക്കളും ബന്ധുക്കളും ​േചർന്ന്​ എന്നെ വരവേൽക്കാൻ കാത്തുനിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എല്ലാവർക്കും കൈ കൊടുത്ത്​ ഒരു ജാഥ പോലെ അവരുടെ മുന്നിലൂടെ ബൈക്കിൽ മെ​ല്ലെ വേദിയുടെ അടുത്തേക്ക്​ നീങ്ങി. നാട്ടുകാരുടെ സ്വീകരണത്തിലുള്ള അതിയായ സന്തോഷവും പേറി ബൈക്കിൽ ഞാൻ മെല്ലെ നീങ്ങി. വാദ്യ മേളങ്ങ​ളുടെയും പടക്കത്തി​​​െൻറയും ശബ്​ദം നിറങ്ങ വീഥിയിലൂടെ എല്ലാവർക്കും ഇടയിലൂടെ നീങ്ങി ഞാൻ വേദിയിലെത്തി. 'കൂട്ടായിക്കാർ' വാട്ട്​സാപ്​ ഗ്രൂപ്പി​​​െൻറ നേതൃത്വത്തിൽ 'ആദരം' എന്ന പേരിലാണ്​ പരിപാടി സംഘടിപ്പിച്ചത്​.

എനിക്കു പുറമേ രാഷ്​​്ട്രപതിയിൽനിന്നും മൂന്നു തവണ മികച്ച എൻ.എസ്​.എസ്​ വളൻറിയർക്കുള്ള പുരസ്​കാരം ഏറ്റുവാങ്ങിയ നാട്ടുകാരനായ ഡഡോ: ജബ്ബാർ അഹമ്മദിനെയും ഇൗ ചടങ്ങിൽ ആദരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. മലയാളം സർവകലാശാല വൈസ്​ ചാൻസലർ അനിൽ വള്ളത്തോൾ ഉദ്​ഘാടനം നിവഹിച്ചു. പുരസ്​കാരങ്ങൾ നൽകി നാട്ടുകാർ എന്നെ സ്വീകരിച്ചു. അതിലൊന്ന്​ ഞാൻ ജോലി ചെയ്യുന്ന സ്​ഥാപനത്തി​​​െൻറ ഉടമയും അയൽവാസിയുമായ കമറുദ്ദീൻ സാറാണ്​ തന്നത്​. എസ്​.എസ്​.എൽ.സി പരീക്ഷയിൽ മികച്ച വിജയം നേടിയവരെയും ആദരിച്ചു. സ്വീകരണത്തിനു ശേഷം എല്ലാവരുടെയും കൂടെ ഞാൻ വീട്ടിലെത്തി. ഏറ്റവും വലിയ സ്വീകരണം അവിടെയായിരുന്നു. വീട്ടിൽ കയറിയ ഉടൻ ഉമ്മയൂടെ വക കെട്ടിപ്പിടിച്ചൊരു ഉമ്മ..!!

സ്വീകരണവേദിയിലേക്കുള്ള ജാഥയിൽ വഴിയരികിൽ സ്​​ത്രീകൾക്കിടയിൽ നിന്ന്​ വിതുമ്പുന്ന ഉമ്മയെ ഞാൻ നേരത്തേ കണ്ടിരുന്നു. വല്ല്യ ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ ഒന്നും കൂടാതെ തിരിച്ചെത്തിയ സന്തോഷമായിരുന്നു വീട്ടുകാർക്ക്​. എ​​​െൻറ വരവ​ു പ്രമാണിച്ച്​ കസിൻസും മറ്റു കുടുംബാംഗങ്ങളും വീട്ടിൽ എത്തിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. എല്ലാവരെയും കണ്ട സ​േന്താഷത്തിൽ വിശേഷങ്ങളൊക്കെ പങ്കുവെച്ച്​ വളരെ വൈകിയാണ്​ കിടക്കാൻ ഒരുങ്ങിയത്​.

സ്വീകരണത്തിന്​ നന്ദി പറയവേ ഞാൻ പറഞ്ഞിരുന്നു. 'ഏത്​ ദേശത്തിൽ ചെന്നാലും, ഏത്​ രാജ്യം സന്ദർശിച്ചാലും സ്വന്തം മണ്ണിലേക്ക്​ എത്തിച്ചേരുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന സന്തോഷവും സമാധാനവും തന്നെയാണ്​ ഏറ്റവും വലുത്​...'.
നാളെ രാവിലെ എങ്ങോട്ടും പേകാനില്ലാതിരുന്നിട്ടും കിടക്കാ​െനാരുങ്ങുമ്പോൾ പുലർച്ചെ ഏതോ മഞ്ഞുപാടങ്ങൾക്കരികിലൂടെ യാത്ര പുറപ്പെടാനുണ്ടെന്ന തോന്നലായിരുന്നു അപ്പോഴും മനസ്സിൽ.

(ഇന്ത്യൻ ഡയറി സമാപിച്ചു...)