നീലം ചാലിച്ച ജോധ്​പൂരി​െൻറ കഥ

രാജസ്​ഥാനിൽ പ്രവേശിച്ചിട്ട്​ ഒരാഴ്​ചയാകുന്നു. കാഴ്​ചയുടെ ഭാണ്ഡങ്ങളുമായി രാജസ്​ഥാൻ പിന്നെയും മോഹിപ്പിക്കുകയാണ്​. എത്രകണ്ടാലും തീരാത്തത്ര ബാക്കിയാവുന്നു.  ജോധ്​പൂരിലെ താമസ സ്​ഥലത്തുനിന്നും പ്രാഭാതഭക്ഷണവും കഴിഞ്ഞ്​ പുറത്തിറങ്ങു​േമ്പാൾ സമയം 9.30 കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ജോധ്​പൂർ നഗരത്തിന്​ അഴകു ചാലിച്ചുനിൽക്കുന്ന നീലനിറത്തി​​​​​​െൻറ ഗുട്ടൻസ്​ കണ്ടെത്തുകയായിരുന്നു രാവിലത്തെ ആദ്യത്തെ പ ണി. പലരോടും ചോദിച്ചിട്ടും പിടികിട്ടിയില്ല.

ജോധ്​പൂരിലെ വീടുകളുടെ നിറത്തിനു പിന്നിൽ ഒരു കഥയുണ്ട്​...

 

ഒടുവിൽ തേടിയവള്ളി ഒരു ചങ്ങാതിയുടെ രൂപത്തിൽ കാലിൽ ചുറ്റി. ആളുക​േളാട്​ വഴി ചോദിക്കു​േമ്പാൾ ആയിരുന്നു അയാൾ പിന്നിൽനിന്ന്​ എന്നെ ‘ഹായ്​..’ എന്ന ആമുഖത്തോടെ പരിചയപ്പെട്ടത്​. വളരെ വാചാലനായി സംസാരിക്കുന്ന ഒരാൾ അത്തരമൊരു സന്ദർഭത്തിൽ നല്ലൊരു തുണയാണ്​. അങ്ങനെയൊരാളായിരുന്നു റിതേഷ്​. എത്രയോ കാലമായി ആരോടെങ്കിലും സംസാരിച്ചി​െട്ടന്ന്​ തോന്നുന്ന വിധത്തിൽ റിതേഷ്​ വിശേഷങ്ങളുമായി നിന്നു പെയ്​തു. തൊട്ടടുത്തുതന്നെയായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തി​​​​​​െൻറ കട. വിരിച്ചിട്ട പരവതാനിയിൽ എന്നെ ആനയിച്ചിരുത്തി ചറ പറ ഇംഗ്ലീഷിൽ റിതേഷ്​ ജോധ്​പൂരി​​​​​​െൻറ നീലിച്ച കഥ പറഞ്ഞു.

ജോധ്​പൂരിൽ നിന്ന്​ ചങ്ങാതിയായ റിതേഷ്​

 

മേയ്​, ജൂൺ മാസങ്ങളിൽ ജോധ്​പൂരിൽ ചൂട്​ 42 ഡിഗ്രി വരെയെത്തും. നീല നിറത്തിന്​ ചൂടിനെ ആഗിരണം ചെയ്യാനുള്ള കഴിവുള്ളതിനാലാണ്​ വീടുകൾക്കും തെരുവുകൾക്കും കച്ചവട സ്​ഥാപനങ്ങൾക്ക​ുമെല്ലാം നീല നിറം പൂശിയിരിക്കുന്നത്​. വീടുകൾക്ക്​ നീല പൂശുന്നതിനു പിന്നിലെ മറ്റൊരു കഥകൂടി റിതേഷ്​ പറഞ്ഞു. ബ്രാഹ്​മണരായ വിശ്വാസികൾ ശിവനോടുള്ള ഭക്​തി സൂചകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതാണത്രെ നീല. കൂട്ടത്തിൽ താൻ പുഷ്​കർണി വിഭാഗത്തിൽ പെട്ട ബ്രാഹ്​മണനാണെന്ന്​ പറയാനും റിതേഷ്​ മറന്നില്ല. സംസാരത്തിനിടയിൽ തൊട്ടപ്പുറത്തെ കടയിലേക്ക്​ വിളിച്ചു പറഞ്ഞ്​ റിതേഷ്​ കുടിക്കാൻ ജ്യൂസും വരുത്തി. ജോധ്​പൂരിൽ ജനിച്ചതിലും ജീവിക്കുന്നതിലും ഏറെ അഭിമാനിക്കുന്ന അദ്ദേഹത്തോട്​ ജോധ്​പൂരിലെ ഏറ്റവും ഇഷ്​ടപ്പെട്ട ഭക്ഷണവിഭവം നിർദേശിക്കാനാവശ്യപ്പെട്ടപ്പോൾ ‘മിർച്ചിവട’ എന്നായിരുന്നു മറുപടി.  നീല ചുമരുകളുള്ള വീടുകൾക്ക്​ മുന്നിലേക്കുള്ള വഴിയും കാണിച്ചുതന്ന്​ റിതേഷ്​ എന്നെ യാത്രയാക്കി.

ജോധ്​പൂരിൽ എവിടെയും നീല നിറത്തി​​​​​െൻറ ആഘോഷമാണ്​

 

ജോധ്​പൂരി​​​​​​െൻറ ഇടുങ്ങിയ വഴികളിലൂടെ കറങ്ങി നടന്ന്​ നല്ല കാഴ്​ചകൾ ക്യാമറയിൽ പകർത്തി. നീലിമയാർന്ന ചുമരുകളുടെ പശ്​ചാത്തലത്തിൽ  ഒരു മൈതാനത്ത്​ കുറേ കുട്ടികൾ ക്രിക്കറ്റ്​ കളിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. മതിലിനും അടുത്ത​ുള്ള വീടിനും ക്ഷേത്രത്തിനു​െമല്ലാം നീലനിറം. ചൂടിനെ അകറ്റാൻ മാത്രമല്ല, ആരെയും ആകർഷിക്കാനും ആ നീലിമയ്​ക്കു കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ആ ഇടവഴികളിൽ ഞാൻ തിരഞ്ഞത്​ റിതേഷ്​ പറഞ്ഞ ‘മിർച്ചിവട’യായിരുന്നു. തെരുവി​​​​​​െൻറ ഒരു മൂലയിൽ അവസാനം ഞാനത്​ കണ്ടെത്തി. പത്തു രൂപ കൊടുത്ത്​ ഒരെണ്ണം വാങ്ങി. നമ്മുടെ നാട്ടിലെ മുളകു ബജിയുടെ മറ്റൊരു പതിപ്പായിരുന്നു ‘മിർചിവട’. മുളകു ബജിയുടെ കൂടെ എരിവും പുളിയുമൊക്കെയുള്ള മസാല കൂട്ടുകൂടിയുണ്ട്​. നല്ല എരിവാണ്​. അകമ്പടിയായി വെള്ളം കുടിച്ചേ പറ്റൂ. ജോധ്​പൂരുകാരുടെ നാവിന്​ ആ എരിവൊക്കെ ശീലമായിരിക്കും.

ജോധ്​പൂരി​​​​​െൻറ സവിശേഷ വിഭവമായ മിർച്ചിവട

 

ജോധ്​പൂരി​​​​​​െൻറ തെരുവിലൂടെ ബൈക്ക്​ ഒാടിക്കുന്നത്​ ഇത്തിരി സാഹസം നിറഞ്ഞ പണിയാണ്​. വാഹനങ്ങളും പശുക്കളും മനുഷ്യരും ഏത്​ നിമിഷവും എവിടെനിന്നു വേണമെങ്കിലും മുന്നിലേക്ക്​ പാഞ്ഞുകയറാം.  ബ്രേക്കിൽ എപ്പോഴും ജാഗ്രതയോടെ കാലും കൈയും അമർത്തിയിരിക്കണം.

12 മണിയോടെ ഞാൻ ജോധ്​പൂർ നഗരത്തിനു പുറത്തെത്തി. ഒരുവശത്ത്​ പണി പുരോഗമിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന റോഡിലൂടെയാണ്​ ജോധ്​പൂരിൽനിന്നും അജ്​മീർ എത്തുന്നതിന്​ 80 കിലോ മീറ്റർ മ​ുമ്പുവരെ യാത്ര ചയ്​തത്​. അജ്​മീരിലേക്കുള്ള യാത്രയുടെ തുടക്കത്തിൽ റോഡരികിലുള്ള സ്​ഥലങ്ങൾ ചുടലപ്പറമ്പുകൾ ​േപാലെയയായിരുന്നു. വെള്ളം കണ്ടിട്ട്​ പതിറ്റാണ്ടുകളായ മട്ടിൽ വരണ്ടുണങ്ങി കിടക്കുന്ന ആൾപ്പാർപ്പില്ലാത്ത പ്രദേശങ്ങൾ. കുറേ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഇടയ്​ക്കിടക്ക്​ ചെറുപട്ടണങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. അതിനിടയ്​ക്ക്​ ഒരു സർക്കാർ സ്​കൂളി​​​​​​െൻറ മതിൽക്കെട്ടിനകത്തുനിന്നും പുറത്തേക്ക്​ തണൽ നീട്ടിത്തന്ന ആര്യവേപ്പ്​ മരത്തി​​​​​​െൻറ ചുവട്ടിലെ സിമൻറ്​ മതിലിൽ ചാരി അൽപനേരം ഇരുന്നു.

വീണ്ടും യാത്ര തുടർന്നപ്പോഴാണ്​ മറ്റൊരുകാര്യം ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടത്​. രാജസ്​ഥാനിലെ മിക്ക പോലീസ്​ സ്​റ്റേഷ​​​​​​െൻറയും  ബോർഡുകൾ ഏതെങ്കിലും കോർപറേറ്റ്​ കമ്പനികൾ സ്​പോൺസർ ചെയ്​തതാണ്​. ബോർഡി​​​​​​െൻറ ഇരു വശങ്ങളിലുമുള്ള എയർടെല്ലി​​​​​​െൻറയോ വോഡഫോണി​​​​​​െൻറയോ പേരിന്​ നടുവിലാണ്​  ‘പോലീസ്​ സ്​റ്റേഷൻ’ എന്ന്​ എഴുതിയിരിക്കുന്നത്​. സ്വന്തം ചെലവിൽ ഒരു ബോർഡു പോലും വെക്കാൻ കഴിവില്ലാത്തതാണോ രാജസ്​ഥാൻ സർക്കാർ  എന്ന്​ ആലോചിക്കാതിരുന്നില്ല.

വൈകിട്ട്​ നാലരയോടെ ഞാൻ അജ്​മീറിലെത്തി. ജോധ്​പൂരിൽനിന്ന്​ പുറപ്പെടു​േമ്പാൾ തുടക്കത്തിലെ കുറച്ചു ഭാഗമൊഴിച്ചാൽ അജ്​മീർ വരെ നല്ല റോഡായിരുന്നു.  വഴികളിൽ പച്ച കൊടിയും പിടിച്ച്​ ഖ്വാജ മുഇനുദ്ദീൻ ചിശ്​തിയുടെ ദർഗയിലേക്ക്​ കാൽനടയായി പോകുന്ന നിരവധിപേരെ കാണാമായിരുന്നു. അജ്​മീറിൽ എത്തിയപ്പോൾ സാധാരണ റോഡിൽ കാണുന്ന വാഹനങ്ങൾ  കൂടാതെ സൈക്കിൾ റിക്ഷ, കുതിരവണ്ടി തുടങ്ങി പരിസ്​ഥിതി മലിനീകരണമുണ്ടാക്കാത്ത വാഹനങ്ങളും കൂടുതലായി കാണാൻ കഴിഞ്ഞു.  

അജ്​മീർ ഖ്വാജ മുഇനുദ്ദീൻ ചിശ്​തിയുടെ ദർഗയിലേക്ക്​ കാൽനടയായി പോകുന്ന അന്ധന്മാരുടെ സംഘം

 

അജ്​മീറിലെത്തി മുറിയെടുത്തു. ദർഗക്ക്​ തൊട്ടടുത്തുതന്നെ റൂം തരപ്പെട്ടത്​. ലഗേജൊക്കെ മുറിയിൽ വെച്ച്​ ക്യാമറയുമായി ദർഗയിലേക്കുള്ള വഴിയിൽ ഇറങ്ങി. വഴിനീളെ കച്ചവടക്കാരും സഞ്ചാരികളും തീർത്ഥാടകരും ഭിക്ഷാടകരും നിറഞ്ഞിരുന്നു. ദർഗയിലേക്കുള്ള പ്രവേശന കവാടത്തിൽ എത്തിയപ്പോൾ ക്യാമറ ബാഗ്​ കണ്ട പോലീസുകാർ എന്നെ തടഞ്ഞു. ക്യാമറ ബാഗിനുള്ളിലാണെന്നും പുറത്തെടുക്കില്ലെന്നുമൊക്കെ ആവുന്നത്​ പറഞ്ഞുനോക്കി. ​ങേ...​േഹ..! അയാൾ കുലുങ്ങുന്നില്ല. അവസാനം ദർഗ സന്ദർശിക്കാനുള്ള തീരുമാനം അടുത്ത ദിവസത്തേക്ക്​ മാറ്റിവെച്ചു. ഇനി റൂമിൽപോയി ക്യാമറ വെച്ചിട്ട്​ വരാനുള്ള സമയമില്ല. അപ്പോഴാണ്​ പിന്നിൽ നിന്നൊരു വിളി വന്നത്​...
‘ഹലോ..ഭയ്യാ... ഞങ്ങളുടെ ഒരു പടമെടുക്ക​ുമോ...? ഞങ്ങൾ ഏറ്റവും നല്ല സുഹൃത്തുക്കളാണ്​..’രണ്ടുപേർ. വെളുത്ത ഷർട്ടും കഴുത്തിൽ കാവി ​ഷാളും പുതച്ചൊരാൾ. മറ്റേയാൾ കറുത്ത ഷർട്ടും തലയിൽ തൊപ്പിയും വെച്ചിരിക്കുന്നു. രണ്ടുപേർക്കും താടിയുണ്ട്​...

അജ്​മീർ ദർഗയ്​ക്ക്​ സമീപത്തെ ഇൗ സൗഹൃദങ്ങൾ മറ്റെവിടെയും കാണാനാവില്ല

 

ഹിന്ദുവി​​​​​​െൻറയും മുസ്​ലിമി​​​​​​െൻറയും പേരിൽ രാജ്യത്തി​​​​​​െൻറ പല കോണുകൾ നിന്നു കലഹിക്കു​േമ്പാൾ അജ്​മീരിൽ മാത്രം കാണാൻ കഴിയുന്ന കാഴ്​ച. ​ഒറ്റ ഫ്രെയിമിൽ അവരുടെ സൗഹൃദത്തെ ഞാൻ ഒപ്പിയെടുത്തു. അതവരെ കാണിച്ചപ്പോൾ നിറയെ സന്തോഷം. ആൾക്കൂട്ടത്തിനിടയിൽ അവർ തോളിൽ തോ​േളാട്​ തോളുരുമ്മി മറഞ്ഞു. തെരുവ്​ കച്ചവടങ്ങൾക്കിടയിൽ അലഞ്ഞുനടന്ന്​ രാത്രിയേ​ാടെ ഞാൻ റൂമിൽ തിരികെയെത്തി.