മനസ്സിൽ മറഡോണ പൂത്ത കാലം...

അർജൻറീനയെന്ന്​ കേൾക്കുന്നതിന്​ മുമ്പ്​ ഡീഗോ മറഡോണ എന്ന പേരാണ്​ ആദ്യം കേട്ടത്​. ഹൈസ്​കൂളിൽ പഠിക്കുന്ന സമയത്താണത്​. 1986ലെ ലോകകപ്പിനുപിന്നാലെയായിരുന്നു, പത്രത്താളു​കളിൽ വായിച്ച അക്ഷരങ്ങളിൽനിന്ന്​ മറഡോണ അളന്നുകുറിച്ച മനോഹര പാസുമായി മനസ്സിനുള്ളിലേക്ക്​ ഡ്രിബ്​ൾ ചെയ്​തു കയറിയത്​. കളിയോട്​ അതിരില്ലാത്ത പ്രണയം തോന്നിയ നാളുകളിൽ ഹൃദയത്തിൽ ഫുട്​ബാളി​െൻറ മുഹബ്ബത്ത്​ നിറച്ച മാന്ത്രികനായിരുന്നു എനിക്ക്​ മറഡോണ. കലയും കായികവുമടക്കം ഭൂമിയിലെ സകല പ്രതിഭാധനർക്കുമിടയിൽ ആദ്യം മനസ്സുകീഴടക്കിയ ആരാധ്യപുരുഷൻ.

പിന്നീട്​ കളിയെഴുത്തുകാരനായിമാറിയ ജോസൺ സ്​കൂളിൽ സഹപാഠിയും ഉറ്റസുഹൃത്തുമായിരുന്നു. നന്നായി ചിത്രം വരക്കും ജോസൺ. സർവോപരി എന്നെപ്പോലൊരു ഫുട്​ബാൾ ഭ്രാന്തനും. ഒരു ദിവസം ക്ലാസിൽവെച്ച്​ അവനോട്​ ആ ആഗ്രഹം അറിയിച്ചു. മ​റ​േഡാണയുടെ ഒരു ചിത്രം വരച്ചുതരുമോ? കുറുകിയ കാലുകളിൽ പന്തിനെ അസാമാന്യമായി നിയന്ത്രിച്ചു നിർത്തുന്ന ഡീഗോയുടെ മനോഹരചിത്രം ജോസൺ വരച്ചുതന്നു. അമൂല്യമായൊരു ഉപഹാരം കിട്ടിയ സന്തോഷമായിരുന്നു അപ്പോൾ.

വീട്ടിലെത്തി കിടപ്പുമുറിയിൽ ആ ചിത്രം ഒട്ടിച്ചുവെച്ചപ്പോൾ ഉള്ളിൽ അനൽപമായ ആവേശം നിറഞ്ഞു. ഉറങ്ങു​േമ്പാഴും ഉണരു​േമ്പാഴുമെല്ലാം ആ മരച്ചുമരിൽനിന്ന്​ ഡീഗോ എന്നെ നോക്കി വെളുക്കെ ചിരിച്ചു. ആകാശനീലിമയും വെള്ളയും വരകളുള്ള ആ കുപ്പായത്തിൽ ഡീഗോക്കൊപ്പമായി പിന്നീട്​ കളിയിലെ മനക്കോട്ടകളൊക്കെ. ഇറ്റാലിയ 90 ലോകകപ്പിൽ അർജൻറീനക്കൊപ്പം പ്രാർഥനാനിർഭരമായി നിലയുറപ്പിക്കാൻ പ്രേരണ ഡീഗോ മാത്രമായിരുന്നു. അർജൻറീനയുടെ മുഴുവൻ മത്സരങ്ങളും ഒരുമിനിറ്റുപോലും വിടാതെ കണ്ടുതീർക്കു​​േമ്പാൾ അവസാനം അയാളൊരു കണ്ണീരായി പടർന്നു. ആന്ദ്രേ ബ്രെഹ്​മ പെനാൽറ്റി സ്​പോട്ടിൽനിന്ന്​ തൊടുത്ത കിക്ക്​ സെർജിയോ ഗൊയ്​ക്കോഷ്യയുടെ കൈകളിൽ തൊട്ടുതൊട്ടില്ലെന്ന മട്ടിൽ വലയുടെ വലതുമൂലയിലേക്ക്​ പാഞ്ഞുകയറു​േമ്പാൾ സങ്കടപ്പെട്ടത്​ ഡീഗോക്ക്​ നഷ്​ടമാകാൻ പോന്ന കിരീടത്തെക്കുറിച്ചോർത്ത്​ മാത്രമായിരുന്നു. ആ സങ്കടം പെയ്​തുതീരാൻ ദിനരാത്രങ്ങളേറെ​യെടുത്തു.

ഇറ്റാലിയൻ മണ്ണിലെ വിശ്വകിരീടം ഡീഗോ അർഹിച്ചിരുന്നുവെന്ന ചിന്തകൾ ഒര​ുപാടുകാലം കൂടെക്കൊണ്ടുനടന്നു. 1986നു പിന്നാ​െല വീണ്ടും അയാളുടെ ഒറ്റയാൾപോരാട്ടം സ്വർണക്കപ്പിൽ തൊട്ടുനിൽക്കുമെന്ന തോന്നൽ തകർത്തത്​ ഫിഫയുടെ ആസുത്രിത നീക്കമായിരുന്നുവെന്ന വാദങ്ങളെ അത്രകണ്ട്​ പിന്തുണക്കുകയും ചെയ്​തു. അമേരിക്ക വേദിയായ 1994 ലോകകപ്പിൽ ഉത്തേജക പരിശോധനയിൽ കുടുങ്ങി ഡീഗോ അയോഗ്യനാക്ക​െപ്പട്ടപ്പോൾ ​േതാന്നിയ നിരാശയുടെ ആഴം ഇന്നും മനസ്സിലുണ്ട്​. അന്നും, അതിനുമുമ്പും പിമ്പുമെല്ലാം വിവാദങ്ങൾ ആ മനുഷ്യനൊപ്പം കുത്തിയൊലിച്ചൊഴുകിയിട്ടും അയാളെ വെറുക്കാൻ അതൊന്നും ഒരു കാരണമേ ആയിരുന്നില്ല. മരുന്നടിച്ചില്ലെങ്കിൽ ആ മനുഷ്യൻ എത്തിപ്പെടുമായിരുന്ന കൂടുതൽ ഉയരങ്ങളെക്കുറിച്ച നഷ്​ടബോധമായിരുന്നു അപ്പോഴൊക്കെ മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞത്​.

പന്തുകളിക്കു​േമ്പാ​െഴല്ലാം മനസ്സിൽ അയാളായിരുന്നു റോൾമോഡൽ. സ്​കൂൾവിട്ട്​ വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴിയിലൂടെ നടക്കു​േമ്പാൾ കടലാസുകൊണ്ടുകെട്ടിയ പന്തിനെ വരുതിയിൽ നിർത്താൻ കൊതിച്ചത്​ അയാളെപ്പോലെയാകാനായിരുന്നു. സ്​കൂൾ ഗ്രൗണ്ടിലെ ചരൽ നിറഞ്ഞ കൊച്ചുമൈതാനത്ത്​ റബർ പന്ത്​ തുള്ളിത്തെറിക്കു​േമ്പാഴും വെള്ളക്കുപ്പിയെ കാലിൽ കൊരുക്കുന്ന ഡീഗോയുടെ മിടുക്കിനെക്കുറിച്ചായിരുന്നു ചിന്ത. കൊയ്​ത്തുകഴിഞ്ഞ പാടത്ത്​ ഓരോ വരമ്പും ഡ്രിബ്​ൾ ചെയ്​തു കയറാൻ ശ്രമിക്കു​േമ്പാൾ മനസ്സിൽ മറഡോണ പൂത്തുലഞ്ഞു. എതിർ ടീമിലെ അലിയെയും ഹമീദിനെമൊക്കെ ലോതർ മ​േത്തവൂസും യുർഗൻ ക്ലിൻസ്​മാനുമൊക്കെയായി കണക്കുകൂട്ടി വെട്ടിയൊഴിയാൻ നിരന്തര ശ്രമം നടത്തിനോക്കി. ബനിയന്​ പുറത്ത്​ പേന കൊണ്ട്​ പത്താംനമ്പർ ആ​േലഖനം ചെയ്​തു. ഗ്രൗണ്ടിലിറങ്ങി നെഞ്ചുവിരിച്ച്​ നടക്കുന്ന ഡീഗോയെപ്പോലെ, നടപ്പിലും എടുപ്പിലുമുള്ള അയാളുടെ മാനറിസങ്ങൾ വരെ പകർത്താൻ നോക്കി. മറഡോണ എന്ന്​ എഴുതുന്നതും പറയുന്നതുമായ എന്തും അകതാരിൽ അത്രയേറെ ആനന്ദം നിറച്ചു. അയാളെ പിന്തുടർന്ന്​ മനസ്സ്​ അർജൻറീനയും കടന്ന്​ ഇറ്റലിയിലെ നാപ്പോളിയിലുമെത്തി.

അയാളെപ്പോലെ, നൈസർഗിക ഫുട്​ബാളി​െൻറ ചെറിയ അംശങ്ങളുണ്ടെന്ന്​ തോന്നിക്കുന്നവരോടെല്ലാം വലിയ ഇഷ്​ടം തോന്നി. എത്ര വളർന്നാല​ും മറ​േഡാണയാവില്ലെന്നറിയാമെങ്കിലും ഏരിയൽ ഒർ​ട്ടേഗ​യും പാ​േബ്ലാ അയ്​മറുമൊക്കെ കത്തിത്തെളിയുമെന്ന്​ വെറുതെയെങ്കിലും ആഗ്രഹിച്ചു. ബ്രസീലുകാരനായ റൊണാൾഡീന്യോയുടെ ചില ചുവടുകൾ മറഡോണയെ അനുസ്​മരിപ്പിച്ചപ്പോൾ അയാളെയും ഇഷ്​ടമായി. മലയാളത്തി​െൻറ ആസിഫ്​ സഹീർ മുതൽ നാട്ടിൽ പുഞ്ചിരി മീനങ്ങാടിയുടെ ഉണ്ട ബഷീർ വരെ, കുറിയ ശരീരക്കാരും ക്രിയേറ്റിവ്​ ഫുട്​ബാൾ പാദങ്ങളിൽ കൊരുത്തെടുത്തവരുമായ കളിക്കാരുടെ പദചലനങ്ങൾ കാണാൻ ഏറെ താൽപര്യം തോന്നി.

അഞ്ചടി അഞ്ചിഞ്ചിൽ ഡീഗോയുടെ ഫ്രീസ്​റ്റൈൽ പാടവങ്ങൾ കണ്ടുതുടങ്ങിയ നാളുകളിലേ ഏറെ അതിശയം തോന്നിയിരുന്നു. പിന്നെപ്പിന്നെ, ഫ്രീസ്​റ്റൈൽ ഫുട്​ബാളിൽ അസാമാന്യമായി ജഗ്​ൾ ചെയ്യുന്നവരും പന്തുകൊണ്ട്​ അമ്പരപ്പിക്കുന്ന വിദ്യകൾ കാട്ടുന്നവരുമൊന്നും എന്തേ മറഡോണയാകാത്തത്​? എന്ന സംശയം ശക്​തമായി. മറഡോണയെപ്പോലൊരാൾ ഇനിയുണ്ടാവില്ല എന്ന ധാരണ തന്നെയായിരുന്നു അതിനെല്ലാമുള്ള ഉത്തരം.

യൂറോപ്യൻ ഫുട്​ബാൾ മലയാള മനസ്സുകളിലേക്ക്​ അധിനിവേശം നടത്തിയിട്ടില്ലാത്ത കാലത്ത്​ അർജൻറീന കുപ്പായത്തിലെ മറഡോണ തന്നെയായിരുന്നു ഹീറോ. ആ ഇഷ്​ടം മറഡോണയുടെ നാടിനോടും തോന്നി. കാർലോസ്​ മെനമാണ്​ അവിടുത്തെ പ്രസിഡ​െൻറന്നറിഞ്ഞു. ബ്വേനസ്​ എയ്​റിസും കൊർഡോബയും റൊസാരിയോയു​ം ലാ പ്ലാറ്റയുമൊക്കെ കാലംപോകവെ, പരിചിതമായി തോന്നിത്തുടങ്ങി. സ്​റ്റെഫി ഗ്രാഫും മാർട്ടിന നവരത്തിലോവയും അരാന്ത സാഞ്ചസും മോണിക്ക സെലസും ടെന്നിസ്​ കോർട്ടുകളിൽ വാണരുളിയ നാളുകളിൽ ഗബ്രിയേല സബാറ്റിനിയായി പ്രിയതാരം. എല്ലാറ്റിനും അയാൾ മാത്രമായിരു​ന്നു വഴികാട്ടിയത്​. അയാളോടു തോന്നിയ താൽപര്യമാണ്​ ലക്ഷക്കണക്കിനാളുക​ളെ ഫുട്​ബാളിനെ അകമഴിഞ്ഞുപ്രണയിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചത്​. പൂക്കളും കുട്ടികളും ഫുട്​ബാളുമില്ലാത്ത ഒരു ലോകം എന്തു വിരസമായിരിക്കുമെന്ന്​ പറയാറുണ്ട്​. മറഡോണയില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ ഫുട്​ബാളും എന്തുമാത്രം വിരസമായേനേ. ചരിത്രത്തി​െൻറ ഷോക്കേസിലേക്ക്​ അയാൾ സംഭാവന ചെയ്​ത നൂറ്റാണ്ടി​െൻറ ഗോൾ മാത്രം മതി ഇനിയുമൊരുപാട്​ തലമുറകൾ ഈ കളിയോടൊട്ടിനിൽക്കാൻ...