നൽകുംതോറും നിറയുന്ന പാനപാത്രങ്ങൾ...

ഭാ​ര​തീ​യ ഇ​തി​ഹാ​സ​ങ്ങ​ളി​ൽ അ​ക്ഷ​യ​പാ​ത്രം എ​ന്ന സ​ങ്ക​ൽ​പ​മു​ണ്ട്. എ​ത്ര കൊ​ടു​ത്താ​ലും ക്ഷീ​ണം​വ​രാ​ത്ത ക​ര​ങ്ങ​ളെ, എ​ത്ര വി​ള​മ്പി​യാ​ലും വ​റ്റാ​ത്ത പാ​ന​പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളെ, എ​ത്ര ചെ​ല​വി​ട്ടാ​ലും തീ​ർ​ന്നു​പോ​കാ​ത്ത സ​മ്പ​ത്തി​നെ​യെ​ല്ലാം അ​ത് പ്ര​തീ​ക​വ​ത്​​ക​രി​ക്കു​ന്നു. മ​ഹാ​ഭാ​ര​ത​ത്തി​ൽ​നി​ന്നു​ള്ള ഈ ​സ​ങ്ക​ൽ​പ​ത്തെ വ​ർ​ത്ത​മാ​ന​കാ​ല​ത്തു​നി​ന്ന് വാ​യി​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന​ത് ഉ​ചി​ത​മാ​കും. കൈ​വ​ശ​മു​ള്ള തു​ക കൈ​വി​ട്ടു​പോ​യാ​ൽ, ധ​ർ​മം ചെ​യ്താ​ൽ, സ​മൂ​ഹ ന​ന്മ​ക്ക് ചെ​ല​വി​ട്ടാ​ൽ ദ​രി​ദ്ര​നാ​യി പോ​കു​മോ എ​ന്ന ആ​ശ​ങ്ക​യു​ള്ള നി​ര​വ​ധി​പേ​ർ ന​മ്മു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തി​ലു​ണ്ട്. ക​ട​മാ​യി കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​ന​പ്പു​റം ഒ​രു സ​ഹാ​യ​മി​ല്ല എ​ന്നാ​ണ് അ​വ​രു​ടെ ധാ​ര​ണ. ഇ​നി ക​ടം കൊ​ടു​ത്താ​ലോ, ഒ​ര​ൽ​പം പ​ലി​ശ കി​ട്ടു​മെ​ങ്കി​ൽ അ​തും കൂ​ടെ പോ​ര​ട്ടെ എ​ന്നാ​കും അ​വ​രു​ടെ ചി​ന്താ​ഗ​തി.

അ​ഗ​തി സം​ര​ക്ഷ​ണ​ത്തി​നും സാ​ധു​ക്ക​ളു​ടെ വി​ശ​പ്പ​ക​റ്റാ​നും മ​റ്റു സാ​മൂ​ഹി​ക പ്ര​വ​ർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​മെ​ല്ലാം നാം ​ചെ​ല​വി​ടു​ന്ന തു​ക ഒ​രി​ക്ക​ലും ന​മ്മു​ടെ സ​മ്പ​ത്തി​ൽ ഒ​രു കു​റ​വും വ​രു​ത്തി​ല്ല. മ​റി​ച്ച്, ന​മ്മു​ടെ സ​മ്പ​ത്തി​നെ കൂ​ടു​ത​ൽ വ​ള​ർ​ച്ച​യു​ള്ള​താ​ക്കാ​ൻ അ​വ ഉ​പ​ക​രി​ക്കു​മെ​ന്ന​ത​ത്രെ യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യം. അ​തി​ന്‍റെ ദൃ​ഷ്ടാ​ന്ത​ങ്ങ​ളാ​യ, സ​മൂ​ഹ ന​ന്മ​ക്കും ആ​ലം​ബ​ഹീ​ന​രു​ടെ ക്ഷേ​മ​ത്തി​നു​മെ​ല്ലാം കൈ​യ​യ​ച്ച് സ​ഹാ​യി​ക്കു​ന്ന എ​ത്ര​യോ ന​ല്ല മ​നു​ഷ്യ​ർ ന​മു​ക്ക് ചു​റ്റു​മു​ണ്ട്.

നി​ര​ന്ത​ര ദാ​ന​ധ​ർ​മ​ങ്ങ​ൾ അ​വ​രു​ടെ വ​രു​മാ​ന​ത്തി​ലും സ​മ്പ​ത്തി​ലും ഒ​രു കു​റ​വും വ​രു​ത്തി​യി​ല്ല എ​ന്ന് മാ​ത്ര​മ​ല്ല, അ​ത്​ അ​ധി​ക​രി​പ്പി​ക്കും​തോ​റും അ​വ​രു​ടെ സ​മ്പ​ത്ത് വ​ള​രു​ന്ന​താ​യാ​ണ് നാം ​ക​ണ്ടി​ട്ടു​ള്ള​ത്. പു​ണ്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ പൂ​ക്കാ​ല​മാ​യ, ആ​രാ​ധ​ന​ക​ളും ദാ​ന​ധ​ർ​മ​ങ്ങ​ളും സ​ൽ​പ്ര​വൃ​ത്തി​ക​ളും അ​ധി​ക​രി​പ്പി​ച്ച് വി​ശ്വാ​സി​ക​ൾ സ്വ​യം ശു​ദ്ധ​രാ​കാ​ൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന ഈ ​പ​രി​ശു​ദ്ധ മാ​സ​ത്തി​ൽ ദാ​ന​ധ​ർ​മ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ച ചി​ല ആ​ലോ​ച​ന​ക​ൾ പ​ങ്കു​വെ​ക്കാ​ൻ ഉ​ദ്ദേ​ശി​ക്കു​ക​യാ​ണ്.

എ​ന്‍റെ സ​ഹ​പാ​ഠി​ക​ളാ​യി​രു​ന്ന ര​ണ്ടു​പേ​രാ​ണ് ഇ​വി​ടെ​യും ക​ഥാ​പാ​ത്ര​ങ്ങ​ൾ. ര​ണ്ടു​പേ​രും പ​ഠ​ന​ത്തി​ൽ മി​ടു​ക്ക​രാ​യി​രു​ന്നു. അ​തി​ലൊ​രാ​ൾ ഒ​രു ‘ലോ​ക​ബാ​ങ്കാ’​യി​രു​ന്നു. അ​താ​യ​ത്, സാ​ധ്യ​മാ​യ വ​ഴി​ക​ളി​ലൂ​ടെ​യെ​ല്ലാം പ​ണം ത​ന്നി​ലേ​ക്ക് വ​രു​ത്താ​ൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന​യാ​ൾ. എ​ന്നാ​ൽ, ത​ന്നി​ൽ​നി​ന്ന് ഒ​രു രൂ​പ​പോ​ലും പു​റ​ത്തേ​ക്ക് പോ​ക​രു​തെ​ന്ന ശാ​ഠ്യ​വും അ​യാ​ൾ​ക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഇ​നി അ​ഥ​വാ പോ​യാ​ലും, പ​ലി​ശ സ​ഹി​തം തി​രി​കെ ല​ഭി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നും നി​ർ​ബ​ന്ധ​ബു​ദ്ധി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ര​ണ്ടാ​മ​ത്തെ സു​ഹൃ​ത്ത്, കി​ട്ടു​ന്ന സ​മ്പ​ത്തി​ൽ ന​ല്ലൊ​രു പ​ങ്കും പ​രോ​പ​കാ​ര​ത്തി​ന് ചെ​ല​വ​ഴി​ക്കു​ന്ന പ്ര​കൃ​ത​ക്കാ​ര​നാ​യി​രു​ന്നു.

ഏ​റെ​ക്കാ​ല​ത്തി​നു ശേ​ഷം പ​ല​സ​മ​യ​ത്താ​യി ര​ണ്ടു​പേ​രെ​യും കാ​ണാ​നി​ട​യാ​യി. സം​സാ​ര​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ ഇ​രു​വ​രു​ടെ​യും സാ​മ്പ​ത്തി​ക നി​ല​യെ​ക്കു​റി​ച്ചും ഞാ​ൻ തി​ര​ക്കി. ആ​ദ്യ സു​ഹൃ​ത്തി​ന്‍റെ സം​ഭാ​ഷ​ണം പ​രാ​തി​ക​ളും പ​രി​ദേ​വ​ന​ങ്ങ​ളും​കൊ​ണ്ട് എ​ന്നെ​യേ​റെ മു​ഷി​പ്പി​ച്ചു. ‘‘കി​ട്ടു​ന്ന​തൊ​ന്നും ഒ​ന്നി​നും തി​ക​യു​ന്നി​ല്ല. എ​ല്ലാം പ​ല​വ​ഴി​ക്ക് ചെ​ല​വാ​യി​പ്പോ​കു​ന്നു’’ -അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു. ആ​രെ​യെ​ങ്കി​ലു​മൊ​ക്കെ സ​ഹാ​യി​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ക്കാ​റു​ണ്ടോ എ​ന്നാ​യി ഞാ​ൻ. ‘‘എ​ന്നെ​ത്ത​ന്നെ എ​നി​ക്ക് സ​ഹാ​യി​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ക്കു​ന്നി​ല്ല, പി​ന്നെ​യെ​ങ്ങ​നെ​യാ മ​റ്റു​ള്ള​വ​രെ?’’ അ​ദ്ദേ​ഹം മ​റു​ചോ​ദ്യം തൊ​ടു​ത്തു.

ര​ണ്ടാ​മ​ത്തെ സു​ഹൃ​ത്തി​ന്‍റെ സം​സാ​രം തീ​ർ​ത്തും ഭി​ന്ന​മാ​യി​രു​ന്നു. സം​സാ​ര​ത്തി​ലു​ട​നീ​ളം പ്ര​സ​ന്ന​ത​യും പോ​സി​റ്റി​വ് എ​ന​ർ​ജി​യും പ്ര​സ​രി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു. സാ​മ്പ​ത്തി​ക സ്ഥി​തി എ​ങ്ങ​നെ​യു​ണ്ട് എ​ന്ന എ​ന്‍റെ ചോ​ദ്യ​ത്തി​ന് എ​ല്ലാം ന​ല്ല നി​ല​യി​ൽ പോ​കു​ന്നു എ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു ആ​ദ്യ മ​റു​പ​ടി. ‘‘വ​രു​മാ​നം അ​ത്യാ​വ​ശ്യ​മു​ണ്ട്. അ​തി​ന്‍റെ ഒ​രു പ​ങ്ക് ദാ​ന​ധ​ർ​മ​ങ്ങ​ൾ​ക്കാ​യി നീ​ക്കി​വെ​ച്ചി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണ്. ഒ​രു​പാ​ട് പേ​ർ​ക്ക് പി​ന്തു​ണ ന​ൽ​കാ​നാ​യി. അ​താ​ണ് എ​ന്‍റെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ ഏ​റ്റ​വും സം​തൃ​പ്തി ന​ൽ​കു​ന്ന കാ​ര്യം.’’ ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​വ​ർ​ക്കൊ​ക്കെ ഇ​ങ്ങ​നെ വാ​രി​ക്കോ​രി കൊ​ടു​ത്ത് ബാ​ങ്ക്​ ബാ​ല​ൻ​സി​പ്പോ​ൾ കാ​ലി​യാ​യി​ക്കാ​ണു​മ​ല്ലോ എ​ന്ന ചോ​ദ്യ​ത്തി​ന് പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ച്ച് അ​ദ്ദേ​ഹം പ​റ​ഞ്ഞു. ‘‘ഞാ​നും ആ​ദ്യം അ​ങ്ങ​നെ ധ​രി​ച്ചി​രു​ന്നു. പ​ല വ്യ​ക്തി​ക​ളും കൂ​ട്ടാ​യ്മ​ക​ളും സം​ഘ​ട​ന​ക​ളും സാ​മ്പ​ത്തി​ക പി​ന്തു​ണ തേ​ടി സ​മീ​പി​ക്കാ​റു​ണ്ട്. ന്യാ​യ​മെ​ന്നും സ​ത്യ​സ​ന്ധ​മെ​ന്നും ബോ​ധ്യ​പ്പെ​ടു​ന്ന​വ​ക്കെ​ല്ലാം എ​ന്നാ​ൽ ക​ഴി​യാ​വു​ന്ന സ​ഹാ​യ​വും ചെ​യ്തു. എ​ന്നി​ട്ടും എ​ന്റെ സ​മ്പ​ത്തി​ൽ ഒ​രു കു​റ​വും സം​ഭ​വി​ച്ചി​ല്ലെ​ന്ന് മാ​ത്ര​മ​ല്ല, പ്ര​തീ​ക്ഷി​ക്കാ​ത്ത വ​ഴി​ക​ളി​ൽ​നി​ന്ന് എ​നി​ക്ക് അ​നു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളും വ​രു​മാ​ന​ത്തി​ൽ വ​ർ​ധ​ന​യും വ​ന്നു​കൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു. ഇ​പ്പോ​ൾ മു​മ്പ​ത്തേ​ക്കാ​ൾ എ​ത്ര​യോ മെ​ച്ച​മു​ള്ള അ​വ​സ്ഥ​യി​ലാ​ണ്. ദൈ​വ​ത്തി​ന് സ്തു​തി’’ -അ​ദ്ദേ​ഹം പൂ​ർ​ത്തി​യാ​ക്കി.

ന​മ്മു​ടെ നാ​ട്ടി​ലെ ചി​ല വീ​ട്ട​മ്മ​മാ​രെ​ക്കു​റി​ച്ച് ‘‘ന​ല്ല നി​റ​വു​ള്ള കൈ​ക​ളാ​ണ്​ അ​വ​ർ​ക്ക്’’ എ​ന്നെ​ല്ലാം പ​റ​യാ​റു​ണ്ട​ല്ലോ. സ​ഹ​ജീ​വി​ക​ൾ​ക്ക് നി​ർ​ലോ​ഭം സ​ഹാ​യം ചൊ​രി​യു​ന്ന​വ​ർ എ​ന്ന അ​ർ​ഥ​ത്തി​ലാ​ണ് അ​ങ്ങ​നെ പ​റ​യാ​റു​ള്ള​ത്. നി​സ്വാ​ർ​ഥ​മാ​യ ആ ​പ്ര​കൃ​തം സ​ഹാ​യം ന​ൽ​കു​ന്ന ക​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ഉ​ട​മ​ക്ക് മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ആ ​വീ​ടി​നും കു​ടും​ബ​ത്തി​നും നി​റ​ഞ്ഞ ഐ​ശ്വ​ര്യം പ്ര​ദാ​നം ചെ​യ്യു​ന്നു.

അ​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള, ന​ന്മ​യു​ടെ, പ​രോ​പ​കാ​ര​ത്തി​ന്‍റെ ക​ര​ങ്ങ​ളാ​യി മാ​റാ​ൻ ന​മു​ക്ക് സാ​ധി​ക്ക​ണം. ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ ഇ​ത്ര​യും കാ​ല​ത്തി​നി​ടെ എ​ത്ര മ​നു​ഷ്യ​രെ, എ​ത്ര കൂ​ട്ടാ​യ്മ​ക​ളെ, എ​വ്വി​ധ​മെ​ല്ലാം സ​ഹാ​യി​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ച്ചു എ​ന്നൊ​രു ക​ണ​ക്കെ​ടു​പ്പ് ഈ ​ഘ​ട്ട​ത്തി​ൽ ഒ​രോ​രു​ത്ത​രും ന​ട​ത്തു​ന്ന​ത് ന​ന്നാ​കും. ‘ഇ​സ’​ങ്ങ​ൾ​ക്കെ​ല്ലാ​മ​പ്പു​റം മാ​ന​വി​ക​ത​യു​ടെ ഒ​രു ‘ഇ​സ’​മു​ണ്ട്. ദാ​ന​ധ​ർ​മം എ​ന്ന​ത് മാ​ന​വി​ക​ത​യു​ടെ ഏ​റ്റ​വും മി​ക​ച്ച പ്ര​തീ​ക​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ന്നാ​ണ്. അ​താ​ണ് ന​മ്മെ ന​യി​ക്കേ​ണ്ട​ത്. പു​ണ്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ പൂ​ക്കാ​ലം വി​രി​യു​ന്ന​ത് ന​മ്മ​ളി​ൽ​ത​ന്നെ​യാ​ണ്. ര​ണ്ടാം ലോ​ക യു​ദ്ധ​കാ​ല​ത്ത്​ നാ​സി ത​ട​ങ്ക​ൽ പാ​ള​യ​ത്തി​ൽ കൊ​ല്ല​പ്പെ​ട്ട ആ​ൻ ഫ്രാ​ങ്ക് എ​ന്ന ജ​ർ​മ​ൻ പെ​ൺ​കു​ട്ടി ത​ന്റെ വി​ശ്വ​പ്ര​സി​ദ്ധ​മാ​യ ഡ​യ​റി​ക്കു​റി​പ്പി​ൽ ഇ​ങ്ങ​നെ എ​ഴു​തി: ‘‘ന​ൽ​കു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ട് ഇ​ന്നു​വ​രെ ആ​രും ദ​രി​ദ്ര​രാ​യി​ട്ടി​ല്ല.’’