സദാചാരം നിയമത്തിനു​ പുറത്ത്​

ഭർത്താവ്​ (ഭരിക്കുന്നവൻ), ഭാര്യ (ഭരിക്കപ്പെടുന്നവൾ) എന്നീ പദങ്ങൾ പ്രതിഫലിപ്പിക്കു​ന്നത്​ ഒരു പാരമ്പര്യത്തെയും കാഴ്​ചപ്പാടി​നെയുമാണ്​. ഇപ്പോൾ സുപ്രീംകോടതി ഇൗ കാഴ്​ചപ്പാടിനെ തള്ളിക്കൊണ്ട്​ സ്​ത്രീയുടെ അധികാരിയല്ല ഭർത്താവെന്നും സ്​​ത്രീക്കും പുരുഷനും തുല്യാധികാരമാണെന്നും അവർ തമ്മിലുള്ള വിവേചനം ഭരണഘടനക്കെതിരാണെന്നും ഉൗന്നിപ്പറഞ്ഞു. ഭാര്യാഭർതൃ ബന്ധത്തെ വ്യക്​തി സ്വാതന്ത്ര്യത്തി​​െൻറയും അന്തസ്സി​​െൻറയും അടിസ്​ഥാനത്തിൽ പുനർ നിർവചിക്കാനാണ്​ കോടതി ശ്രമിച്ചിരിക്കുന്നത്​. വിവാഹേതര ബന്ധം കുറ്റകൃത്യമാക്കുന്ന ഇന്ത്യൻ ശിക്ഷാ നിയമത്തിലെ 497ാം വകുപ്പ്​ സുപ്രീംകോടതി ചരിത്രവിധിയിലൂടെ റദ്ദാക്കി. അഞ്ചംഗ ബെഞ്ചി​​െൻറ വിധി ഏകകണ്​ഠമായിരുന്നു. ഭർത്താവി​​െൻറ സമ്മതമില്ലാതെ മറ്റൊരു പുരുഷൻ സ്​ത്രീയുമായി ബന്ധത്തിലേർപ്പെടുന്നത്​ കുറ്റകൃത്യമായി പ്രഖ്യാപിക്കുന്നതായിരുന്നു 497ാം വകുപ്പ്​.

സ്​ത്രീയെ ഭർത്താവി​​െൻറ ‘സ്വത്താ’യി കാണുന്നതാണ്​ ഇൗ നിയമമെന്ന്​ കോടതി ചൂണ്ടിക്കാട്ടി. വിവാഹേതര ബന്ധം വിവാഹ​മോചനത്തിന്​ ന്യായമാകാമെന്ന നിയമം തുടർന്നും നിലനിൽക്കുമെങ്കിലും അത്​ ഇനിമേൽ കുറ്റകൃത്യമല്ല എന്നതാണ്​ സുപ്രീംകോടതി വിധിയുടെ കാതൽ. അതേസമയം, അത്​ ഇണയുടെ ആത്മഹത്യക്ക്​ കാരണമായാൽ പ്രേരണക്കുറ്റമായി ഗണിക്കപ്പെടും. തുല്യത, വിവേചനമില്ലാതിരിക്കൽ, അന്തസ്സോടെയുള്ള ജീവിതം എന്നിവ ഉറപ്പുനൽകുന്ന ഭരണഘടനയുടെ 14, 15, 21 വകുപ്പുകളുടെ ലംഘനമായാണ്​ ശിക്ഷാനിയമം 497ാം വകുപ്പിനെ സുപ്രീംകാടതി വിലയിരുത്തിയത്​.

വിവാഹേതര ബന്ധത്തെപ്പറ്റി പരാതിപ്പെടാനുള്ള അവകാശം ഭർത്താവിനോ അല്ലെങ്കിൽ ഭർത്താവ്​ സംരക്ഷകനായി ഏൽപിച്ച വ്യക്​തിക്കോ ആണ്​ എന്ന ക്രിമിനൽ നടപടിച്ചട്ടം 198(2) വകുപ്പും റദ്ദാക്കപ്പെട്ടു. പരസ്​ത്രീ ഗമനം നടത്തുന്ന ഭർത്താവിനെതിരെ കേസുകൊടുക്കാൻ ഭാര്യക്ക്​ അവകാശമില്ലായിരുന്നു. ഇത്തരം വിവേചന നിയമങ്ങൾ ആൺകോയ്​മയുടേതായ പഴയ കാലത്തേതാണെന്നും ഇന്ന്​ അവക്ക്​ പ്രസക്​തി​യില്ലെന്നും വ്യക്​തമാണ്​.

അതേസമയം, സുപ്രീംകോടതി വിധി ചില ചോദ്യങ്ങൾ ഉയർത്തുന്നുണ്ട്​. ഇൗ വിധിയിലേക്ക്​ നയിച്ച കോഴിക്കോട്​ സ്വദേശി ഷൈൻ ജോസഫി​​െൻറ ഹരജി വിവാഹേതര ബന്ധത്തെപ്പറ്റി എന്നതിനേക്കാൾ അതി​​െൻറ പേരിലുള്ള സ്​ത്രീ-പുരുഷ വിവേചനത്തെപ്പറ്റിയായിരുന്നു. വിവാഹേതര ബന്ധത്തിന്​ പുരുഷന്​ ശിക്ഷയുണ്ട്​; സ്​ത്രീക്ക്​ ശിക്ഷയില്ല. ഉഭയസമ്മതത്തോടെ നടക്കുന്ന കുറ്റമായാലും ഒരാളെമാത്രം ശിക്ഷിക്കുന്നതിന്​ നിദാനമെന്ന നിലക്കാണ്​​ നിയമം ചോദ്യംചെയ്യപ്പെട്ടത്​. വിവാഹേതര ബന്ധം കുറ്റകരമോ എന്ന വിഷയം കുറെക്കൂടി വിശദമായ ചർച്ചയും പഠനവും ആവശ്യപ്പെടുന്ന ഒന്നാണ്​.

വിവാഹേതര ബന്ധത്തിൽ ഏർപ്പെടുന്നവരിൽ പുരുഷനെ മാത്രമല്ല, സ്​ത്രീയെയും ശിക്ഷിക്കണമെന്നാണ്​ കേന്ദ്ര സർക്കാർ വാദിച്ചത്​. വിവാഹബന്ധത്തി​​െൻറ പ്രാധാന്യവും പവിത്രതയും സർക്കാർ എടുത്തുപറഞ്ഞു; അതിനാൽ, വിവാഹത്തി​​െൻറ വിശുദ്ധി നിലനിർത്തുന്ന ശിക്ഷ നിലനിർത്തുകയും ഒപ്പം ആ ശിക്ഷ ലിംഗനിരപേക്ഷമാക്കുകയും ചെയ്യാമെന്നായിരുന്നു വാദം. ഇത്​ കോടതി അംഗീകരിച്ചില്ല. വിവാഹ ബന്ധത്തിലെ ധാർമികത നഷ്​ടപ്പെടുന്നതോടെതന്നെ അതി​​െൻറ പവിത്രത ഇല്ലാതായിക്കഴിയും എന്ന്​ കോടതി നിരീക്ഷിച്ചു. ഇത്​ അംഗീകരിക്കു​േമ്പാഴും ഉയർന്നുവരുന്ന ചോദ്യം ഇതാണ്​: നിലവിലെ ചട്ടത്തിലെ ഭരണഘടനാ വിരുദ്ധത പരിശോധിക്കുകയായിരുന്നു കോടതിയുടെ ജോലി. വിവാഹേതര ബന്ധം കുറ്റകൃത്യമോ അല്ലേ എന്ന്​ തീരുമാനിക്കുന്നത്​ മറ്റൊരു നിയമ നിർമാണമാകുമോ? ആകുമെങ്കിൽ അത്​ പാർലമ​െൻറി​​െൻറയും സമൂഹത്തി​​െൻറയും വിശാലമായ പരിഗണനക്കല്ലേ വരേണ്ടിയിരുന്നത്​?

ഏതായാലും നമ്മുടെ നിയമനിർമാണ-നീതിന്യായ സംവിധാനങ്ങളിലെ പരിമിതികൾ നോക്കു​േമ്പാൾ ഇത്തരമൊരു വിധിയിൽ അത്ഭുതപ്പെടാനില്ല. വ്യക്​തികളുടെ സ്വാതന്ത്ര്യം പരമ പ്രധാനവും അരാജകത്വത്തോളമെത്തുന്ന അനുവദനീയത പുരോഗമനപരവുമായി ഗണിക്കപ്പെടു​േമ്പാൾ കുടുംബം, സമൂഹ ബന്ധങ്ങൾ തുടങ്ങിയവയിലെ ധാർമിക മാനമാണ്​ പ്രസക്തി നേടുന്നത്​. വ്യക്​തിയുടെ സ്വാത​ന്ത്ര്യം അവ​​െൻറ/അവളുടെ ഉത്തരവാദിത്തം കൂടിയാണ്​. സദാചാരം നിയമാവലിയിൽനിന്ന്​ പുറത്താക്കപ്പെടു​േമ്പാൾ, നിയമം മുഖേന ധാർമിക മൂല്യങ്ങൾ പരിരക്ഷിക്കപ്പെടില്ല എന്നു വരു​േമ്പാൾ, വ്യക്​തികളുടെ ചെയ്​തികളെ നിയന്ത്രിക്കുന്ന വ്യക്​തി മനസ്സാണ്​ ഇനി ആയുധമണിയേണ്ടത്​. സ്വയം ശുദ്ധീകരിക്കാനും ദാമ്പത്യം പവിത്രമായി നിലനിർത്താനും സാധിക്കുക ധാർമികതയാൽ കരുത്തു നേടിയ മനസ്സിനാണ്​. സദാചാരം നിലനിർത്താനുള്ള ബാധ്യത ബാഹ്യ നിയമത്തിനുള്ളതിനെക്കാൾ കൂടുതലുള്ളത്​ മതമൂല്യങ്ങൾക്കും വിശ്വാസത്തിനും തന്നെയാണ്​. ശിക്ഷിക്കുന്ന നിയമത്തെക്കാൾ മനസ്സാക്ഷിയെയും ദൈവത്തെയും ഭയക്കുന്ന വ്യക്​തിയാണല്ലോ യഥാർഥ സ്വാതന്ത്ര്യവും അന്തസ്സും നേടുക.