സ്നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ നി​ത്യ​വെ​ളി​ച്ചം

സ്നേ​ഹ​മാ​ണ​ഖി​ല സാ​ര​മൂ​ഴി​യി​ൽ

സ്നേ​ഹ​സാ​ര​മി​ഹ സ​ത്യ​മേ​ക​മാം

സ്നേ​ഹ​മാ​ണ് ഈ ​ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ നി​ല​നി​ൽ​പെ​ന്ന് പാ​ടി​യ കു​മാ​ര​നാ​ശാ​ന്റെ വ​രി​ക​ൾ ന​മ്മു​ടെ​യെ​ല്ലാം മ​ന​സ്സി​ലു​ണ്ട്. എ​ന്നാ​ൽ, ആ ​സ്നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ക​രു​ത്ത് തി​രി​ച്ച​റി​യാ​ൻ ക​ഴി​യാ​തെ, എ​ല്ലാ​വ​രും സ്വ​ന്തം ലോ​ക​ത്തേ​ക്ക് ഒ​തു​ങ്ങി​ക്കൂ​ടു​ന്ന ഒ​രു കാ​ല​ത്താ​ണ് ന​മ്മ​ൾ ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​ത്. പ​ര​സ്പ​രം സ്നേ​ഹി​ക്കാ​നും പ​ങ്കു​വെ​ക്കാ​നു​മു​ള്ള മ​ന​സ്സ് കു​റ​ഞ്ഞു​വ​രു​മ്പോ​ൾ, ഓ​ണം പോ​ലു​ള്ള ആ​ഘോ​ഷ​ങ്ങ​ൾ പോ​ലും വ​ർ​ഷ​ത്തി​ലൊ​രി​ക്ക​ൽ മാ​ത്രം ഒ​ത്തു​ചേ​രു​ന്ന ച​ട​ങ്ങു​ക​ളാ​യി മാ​റു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ, ഈ ​ഇ​രു​ണ്ട കാ​ല​ത്തും ന​ന്മ​യു​ടെ​യും സ്നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ​യും വെ​ളി​ച്ചം പ​ര​ത്തു​ന്ന ചി​ല​രു​ണ്ട്. അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രാ​ളു​ടെ ക​ഥ​യാ​ണി​ത്.

അ​ദ്ദേ​ഹം ഗ​ണ്യ​മാ​യ സ​മ്പ​ത്തി​നു​ട​മ​യാ​യി​രു​ന്നു, നാ​ട്ടി​ലും വി​ദേ​ശ​ത്തും. പ​ക്ഷേ, ആ ​സ​മ്പ​ത്ത് സ്വ​ന്തം സു​ഖ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​വേ​ണ്ടി മാ​ത്രം ഉ​പ​യോ​ഗി​ച്ചി​ല്ല. കു​ടും​ബ​ത്തി​ലും അ​യ​ൽ​പ​ക്ക​ത്തും ഗ്രാ​മ​ത്തി​ലും ഉ​ള്ള​വ​രു​ടെ സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​ലും ദുഃ​ഖ​ത്തി​ലും അ​യാ​ൾ പ​ങ്കാ​ളി​യാ​യി. ഒ​രു പു​ഞ്ചി​രി​യോ​ടെ, ആ​വ​ശ്യ​മു​ള്ള​പ്പോ​ൾ എ​ല്ലാ​വ​ർ​ക്കും അ​യാ​ൾ കൈ​ത്താ​ങ്ങാ​യി. വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം, ചി​കി​ത്സ-​എ​ന്തി​നും ഏ​തി​നും അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ സ​ഹാ​യം തേ​ടി​യെ​ത്തി​യ​വ​ർ​ക്ക് നി​രാ​ശ​പ്പെ​ടേ​ണ്ടി​വ​ന്നി​ല്ല. തി​രി​കെ ഒ​ന്നും അ​യാ​ൾ പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ചി​ല്ല. പ​ല​പ്പോ​ഴും കു​ത്തു​വാ​ക്കു​ക​ളും പ​രി​ഹാ​സ​ങ്ങ​ളും ഏ​റ്റു​വാ​ങ്ങേ​ണ്ടി വ​ന്നി​ട്ടു​ണ്ട്. എ​ന്നി​ട്ടും അ​യാ​ൾ പി​ന്തി​രി​ഞ്ഞി​ല്ല.

ഒ​രി​ക്ക​ൽ ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ സു​ഹൃ​ദ്‌​വ​ല​യ​ത്തി​ൽ ഈ ​വ്യ​ക്തി ഒ​രു ച​ർ​ച്ചാ​വി​ഷ​യ​മാ​യി. ‘എ​ന്താ​ണ് അ​യാ​ൾ ഇ​ങ്ങ​നെ? തി​രി​ച്ച് ഒ​ന്നും അ​യാ​ൾ​ക്ക് കി​ട്ടു​ന്നി​ല്ല​ല്ലോ?’ ഈ ​ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​ള്ള ഉ​ത്ത​രം തേ​ടി സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ൾ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ സ​മീ​പി​ച്ചു.

‘‘ഇ​ത്ര​യൊ​ക്കെ ചെ​യ്തി​ട്ടും താ​ങ്ക​ൾ​ക്ക് എ​ന്ത് നേ​ട്ട​മാ​ണ് ഉ​ണ്ടാ​യ​ത്?’’ അ​വ​ർ ചോ​ദി​ച്ചു.

അ​ദ്ദേ​ഹം പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​യോ​ടെ പ​റ​ഞ്ഞു, ‘‘എ​നി​ക്ക് ഒ​ന്നും കി​ട്ടി​യി​ട്ടി​ല്ല, അ​ല്ലെ​ങ്കി​ലും എ​ന്താ​ണ് ഇ​തി​ൽ നി​ന്ന് പ്ര​തീ​ക്ഷി​ക്കേ​ണ്ട​ത്?’’

‘‘താ​ങ്ക​ൾ സ​മ​യ​വും സ​മ്പ​ത്തും ചെ​ല​വ​ഴി​ക്കു​ന്നു, മാ​ന​സി​ക സ​മ്മ​ർ​ദ​ങ്ങ​ൾ ഏ​റ്റു​വാ​ങ്ങു​ന്നു. ഒ​രു ഗു​ണ​വു​മി​ല്ലാ​തെ എ​ന്തി​നാ​ണ് ഇ​തൊ​ക്കെ ചെ​യ്യു​ന്ന​ത്?’’ അ​വ​ർ കൗ​തു​ക​പൂ​ർ​വം ചോ​ദി​ച്ചു.

അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ മ​റു​പ​ടി അ​വ​രെ അ​ത്ഭു​ത​പ്പെ​ടു​ത്തി. ‘‘ഭൗ​തി​ക​മാ​യ ഒ​രു ഗു​ണ​വും എ​നി​ക്ക് കി​ട്ടി​യി​ട്ടി​ല്ല. ഞാ​നൊ​ട്ട്​ ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്നു​മി​ല്ല.​അ​തി​നെ​ല്ലാം ഉ​പ​രി​യാ​യി ഒ​ന്നു​ണ്ട്. സ​ന്തോ​ഷം നി​റ​ഞ്ഞ മ​ന​സ്സ്. എ​ന്റെ മ​ന​സ്സ് എ​പ്പോ​ഴും സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​ലും സ​മാ​ധാ​ന​ത്തി​ലു​മി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്​ ഇ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ്’’

‘‘ഇ​തൊ​രു വ​ലി​യ ത്യാ​ഗ​മ​ല്ലേ? ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ഇ​ത് സാ​ധി​ക്കു​ന്നി​ല്ല​ല്ലോ?’’ കൂ​ട്ടു​കാ​ർ ചോ​ദി​ച്ചു.

‘‘ഇ​തൊ​രു ത്യാ​ഗ​മൊ​ന്നു​മ​ല്ല’’ അ​ദ്ദേ​ഹം ശാ​ന്ത​മാ​യി പ​റ​ഞ്ഞു. ‘‘എ​നി​ക്ക് ല​ഭി​ച്ച സ​മൃ​ദ്ധി​ക്ക് ഞാ​ൻ പ്ര​പ​ഞ്ച​ശ​ക്തി​യോ​ട് ക​ട​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. അ​തി​ൽ ഒ​രു വി​ഹി​തം ഞാ​ൻ തി​രി​ച്ചു​ന​ൽ​കു​ന്നു​വെ​ന്ന് മാ​ത്രം. ല​ഭി​ച്ച സ​ക​ല സൗ​ഭാ​ഗ്യ​ങ്ങ​ളും ഒ​റ്റ​ക്ക് ത​ട്ടി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന ഒ​രു സ്വാ​ർ​ഥ​നാ​കാ​ൻ എ​നി​ക്ക് താ​ൽ​പ​ര്യ​മി​ല്ല. ന​മ്മു​ടെ ആ​വ​ശ്യ​ത്തി​നു​ള്ള​ത് ക​ഴി​ച്ച്, അ​ത് സ​മ​യ​മാ​വ​ട്ടെ, സ​മ്പ​ത്താ​ക​ട്ടെ, മ​റ്റെ​ന്താ​വ​ട്ടെ, അ​ത് മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ​ക്ക് ന​ൽ​കു​ക. അ​താ​ണ് ഞാ​ൻ ചെ​യ്യു​ന്ന​ത്.’’

അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഈ ​വാ​ക്കു​ക​ൾ ഇ​ട​ക്കി​ടെ ഓ​ർ​ത്തെ​ടു​ക്കു​ന്ന​ത്​ എ​​ന്റെ മ​ന​സ്സി​നെ ത​ണു​പ്പി​ക്കാ​റു​ണ്ട്. ഈ ​ലോ​ക​ത്തെ ചേ​തോ​ഹ​ര​മാ​ക്കു​ന്ന​ത് ഇ​ത്ത​രം മ​നു​ഷ്യ​രാ​ണ്. പേ​രു​കേ​ട്ട ക​ലാ-​സാ​ഹി​ത്യ നാ​യി​കാ നാ​യ​ക​രെ​പ്പോ​ലെ പ്ര​ശ​സ്ത​ന​ല്ലാ​യി​രി​ക്കാം ഈ ​മ​നു​ഷ്യ​ൻ. പ​ക്ഷേ, അ​ദ്ദേ​ഹം ഒ​രു നി​ത്യ​പ്ര​ചോ​ദ​ന​മാ​ണ്, നി​സ്വാ​ർ​ഥ സ്നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ​യും പ​ങ്കു​വെ​ക്ക​ലി​ന്റെ​യും ഉ​ജ്ജ്വ​ല പ​താ​ക​വാ​ഹ​ക​ൻ.

ഇ​ന്ത്യ​യു​ടെ അ​ഭി​മാ​ന​മാ​യ ക​വി ടാ​ഗോ​ർ ഇ​ങ്ങ​നെ എ​ഴു​തി:

‘‘സ്വ​യം സ​മാ​ധാ​നം ക​ണ്ടെ​ത്താ​നും നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക്​ ചു​റ്റും സ​ന്തോ​ഷം പ്ര​സ​രി​പ്പി​ക്കാ​നും സാ​ധി​ക്കു​മെ​ങ്കി​ൽ, നി​ങ്ങ​ൾ ഒ​രു ച​ക്ര​വ​ർ​ത്തി​യേ​ക്കാ​ൾ സ​ന്തു​ഷ്ട​രാ​യി​രി​ക്കും.’’