കസേരതന്നെ ഹസാരെക്കു കൗതുകം

അങ്ങനെ ആരംഭശൂരത്വങ്ങളൊക്കെ വെടിഞ്ഞ്, പൊടിതട്ടി അണ്ണാ ഹസാരെ സംഘം കളംവിട്ടിരിക്കുന്നു. അത്ര സുഖകരമല്ല, ഒഴുക്കിനെതിരായ നീന്തൽ എന്ന ബോധ്യംകൊണ്ടാണോ സംഘം യജ്ഞശാലയിൽനിന്ന് പിന്മാറിയത്? അല്ലെങ്കിൽ സമ്മ൪ദങ്ങളെയും പ്രലോഭനങ്ങളെയും മറികടക്കാനുള്ള മനോദാ൪ഢ്യത്തിൻെറ കമ്മി മൂലമോ? രാഷ്ട്രീയ പാ൪ട്ടി രൂപവത്കരിക്കണമെന്ന ചിന്തയാണത്രെ ഹസാരെ സംഘത്തിലെ പ്രബല നേതാക്കളെ ഗ്രസിച്ചിരിക്കുന്ന വികാരം. കസേരമോഹം ഇത്ര കലശലായി ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ ആദ്യമേ ഉള്ളിലിരിപ്പ് മറയില്ലാതെ പുറത്തുവിടുന്നതായിരുന്നു ഭംഗി. സമര നാടകങ്ങളിലൂടെ ജനങ്ങളെ ഇത്രമാത്രം കബളിപ്പിക്കേണ്ടിയിരുന്നില്ല.
യഥാ൪ഥത്തിൽ ജനങ്ങളുടെ ധാ൪മികരോഷത്തെ ഹസാരെസംഘം ചൂഷണം ചെയ്യുകയായിരുന്നു. അഴിമതി, കള്ളപ്പണം എന്നിവക്കെതിരായ ജനവികാരം ഇളക്കിവിട്ട് രാഷ്ട്രീയ തട്ടകം ഒരുക്കുകയായിരുന്നു ഈ സൂത്രശാലികൾ. ചുളുവിൽ പ്രതിച്ഛായ സമ്പാദിച്ചുകൊണ്ട് അധികാരക്കസേര തരപ്പെടുത്തുന്ന വിദ്യ.
ശരാശരി രാഷ്ട്രീയക്കാരനേക്കാളും താഴ്ന്ന നിലവാരത്തിലുള്ള മുൻകൂ൪ വോട്ടുപിടിത്തം! കിരൺ ബേദിയും അരവിന്ദ് കെജ്രിവാളും അടുത്ത പൊതുതെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ സ്ഥാനാ൪ഥികളായി ഗോദയിലെത്തുമെന്ന അഭ്യൂഹം കേൾക്കെ ചിരിക്കണോ കരയണോ എന്നറിയാതെ നാം അന്ധാളിച്ചുപോകുന്നു. ഒരുപക്ഷേ, അവ൪ ജയിച്ചുകയറി മന്ത്രിപദവിയിൽ വരെ അവരോധിതരായേക്കാം. ജനങ്ങളിൽനിന്നും യാഥാ൪ഥ്യങ്ങളിൽനിന്നും അകലംപാലിച്ച രാഷ്ട്രീയ കുലീന ജീവിതത്തിൻെറ മായികതയിൽ ഭ്രമിച്ച് തുട൪ജീവിതം പുല൪ത്തിയെന്നുമിരിക്കാം. എന്നാൽ, ഈ ചെപ്പടിവിദ്യകൾ യഥാ൪ഥ ആക്ടിവിസ്റ്റുകൾക്കും യഥാ൪ഥ രാഷ്ട്രീയ നേതാക്കൾക്കും ഭൂഷണമാണോ എന്ന് അവ൪ ഒരു നിമിഷം ചിന്തിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.
സ്വാ൪ഥലക്ഷ്യങ്ങളോ അധികാരാ൪ത്തിയോ ഇല്ലാതെ സ്വന്തം വഴികളിലൂടെ ജനസേവനരംഗത്ത് നിലയുറപ്പിച്ചവ൪ വ൪ത്തമാനകാലഘട്ടത്തിലും ചിലരെങ്കിലും നമ്മുടെ ദേശത്തുണ്ട് എന്നത് സമാശ്വാസകരമാണ്. ഉപവാസ സമരമുറയോ ഗിരിപ്രഭാഷണങ്ങളോ നടത്താതെ അവ൪ ജനപക്ഷത്ത് നിൽക്കുന്നു. ജനങ്ങളോടൊപ്പം സഞ്ചരിക്കുന്നു. ജനകീയ പ്രശ്നങ്ങൾ പഠിക്കുകയും ഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്ത് പരിഹാര പദ്ധതികൾ നടപ്പാക്കിക്കാണിക്കുന്നു. ന്യൂദൽഹി ഐ.ഐ.ടിയിലെ ഫിസിക്സ് പ്രഫസ൪ വി.കെ. ത്രിപാഠി അത്തരമൊരു വ്യക്തിയാണ്. വംശീയ കലാപത്തിൻെറ രക്തംചിതറിയ അസമിൽ കഴിഞ്ഞയാഴ്ച പ്രഫസ൪ ത്രിപാഠി പര്യടനം നടത്തുകയുണ്ടായി. പര്യടനാനുഭവങ്ങളെ ആധാരമാക്കി അദ്ദേഹം സമഗ്രമായൊരു റിപ്പോ൪ട്ടും തയാറാക്കി. റിപ്പോ൪ട്ടിലെ ഏതാനും ഭാഗം ഇവിടെ ഉദ്ധരിക്കാം:
‘അസമിലെ വംശീയ കലാപത്തിന് ബംഗ്ളാദേശ് ആംഗ്ൾ നൽകുന്നത് നമ്മുടെ ദേശത്തോട് ചെയ്യുന്ന ദ്രോഹം തന്നെയാകും. ബോഡോകളും മുസ്ലിംകളും തമ്മിലുള്ള സംഘ൪ഷം ഒരു ദേശീയ ദുരന്തമായി മാറിയിരിക്കുകയാണ്. 65 മനുഷ്യാത്മാവുകളാണ് ഇതിനകം ഹോമിക്കപ്പെട്ടത് (നിരവധിപേരെ കാണാതായിട്ടുണ്ട്). നാലുലക്ഷംപേ൪ ഭവനരഹിതരായി. പരസ്പരം പടവെട്ടുന്ന രണ്ടു സമുദായങ്ങൾക്കുമിടയിൽ പരസ്പര വിശ്വാസം വീണ്ടെടുക്കാനുള്ള നടപടികളാണ് പ്രതിബദ്ധതയുള്ള ഒരു ഭരണകൂടം നി൪വഹിക്കേണ്ട അടിയന്തര ക൪ത്തവ്യം. ഇതിൽ മുസ്ലിം വിഭാഗമാണ് ഏറ്റവും ദാരിദ്ര്യത്തിൽ കഴിയുന്നവ൪. ആ വിഭാഗത്തിൽപെട്ടവരാണ് വൻതോതിൽ പലായനം ചെയ്യാൻ നി൪ബന്ധിതരായതും. സംഘ൪ഷം ശിഥിലമാക്കിയ കുടുംബങ്ങളെ അധിവസിപ്പിച്ച ക്യാമ്പുകൾ ഞാൻ സന്ദ൪ശിച്ചു. ജീവിതത്തിൻെറ വ്യത്യസ്ത തുറകളിലുള്ളവരുമായി സംസാരിക്കാൻ എനിക്ക് അവസരം ലഭിക്കുകയുണ്ടായി. കൊക്രജ൪, ധബ്രി എന്നിവിടങ്ങളിലെ ഡെപ്യൂട്ടി പൊലീസ് കമീഷണ൪മാരായ ജയന്ത് ന൪ലിക൪, കുമുദ് കലിത തുടങ്ങിയവരുമായും ധുബ്രി ബോലാനാഥ് കോളജ് പ്രിൻസിപ്പൽ, വൈസ് പ്രിൻസിപ്പൽ തുടങ്ങിയവരുമായും സംഭാഷണം നടത്തുകയുണ്ടായി. ഈ വ൪ഗീയ കലാപത്തിനു പിന്നിൽ ബംഗ്ളാദേശിനോ ബംഗ്ളാദേശികൾക്കോ പങ്കുള്ളതായി ഒരാൾപോലും സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തിയില്ല. പ്രശ്നത്തിന് ബംഗ്ളാദേശ് മാനം മെനഞ്ഞുണ്ടാക്കുന്നത് ബി.ജെ.പി, വി.എച്ച്.പി നേതാക്കൾ മാത്രമാണ്. എൽ.കെ. അദ്വാനി, തൊഗാഡിയ തുടങ്ങിയവരാണ് ഈ വ്യാജപ്രചാരണത്തിൻെറ ശിൽപികൾ. ജനങ്ങളുടെ ജീവൻ കൈയിലെടുത്തുകൊണ്ട് ഭാവിയിലേക്ക് വ്യാപിക്കുന്ന വിഷം വമിക്കുകയാണവ൪. ജോലി തേടി ചില ബംഗ്ളാദേശ് വംശജ൪ അസമിലെത്തിയിരുന്നു. അവ൪ തൊഴിലെടുത്ത് സമാധാനപരമായി ജീവിക്കുന്നു. വിഭജനകാലത്ത് ഇന്ത്യയിലേക്ക് കുടിയേറിയവ൪ ഇന്ത്യൻ പൗരന്മാരായി മാറിയിട്ടുമുണ്ട്. ഇവരെയൊന്നടങ്കം ആട്ടിയോടിക്കണമെന്ന വാദത്തിന് ഇപ്പോൾ എന്തു പ്രസക്തി. കുടിയേറ്റത്തിലൂടെ മറുനാട്ടിലെ പൗരന്മാരായി മാറിയവ൪ മുഴുവൻ ലോക രാജ്യങ്ങളിലും ഉണ്ട് എന്നതാണ് പരമാ൪ഥം.
ആഗസ്റ്റ് മൂന്നുമുതൽ അഞ്ചുവരെയാണ് ഞാൻ അസമിലെ റിലീഫ് ക്യാമ്പുകൾ സന്ദ൪ശിച്ചത്. എല്ലാ ക്യാമ്പുകളിലും ദുരിതദൃശ്യങ്ങൾ മാത്രം. മുസ്ലിം ക്യാമ്പുകൾ കൂടുതൽ പ്രയാസം അനുഭവിക്കുന്നതായി കണ്ടു. ബിലാസിപരയിലെ മുസ്ലിം ക്യാമ്പിൽ വൈകുന്നേരത്താണ് ഞാൻ ചെന്നുപെട്ടത്. 2000 അന്തേവാസികൾക്ക് കാരക്കയും ഏതാനും പാക്കറ്റ് ബിസ്കറ്റും മാത്രം കിട്ടിയിരിക്കുന്നു. കാരക്ക വാങ്ങാനായി ഞാൻ എൻെറ വക 1000 രൂപ വെച്ചു നീട്ടി. ആ ക്യാമ്പിലെ കാരണവ൪ അത് കൈപ്പറ്റുമ്പോൾ കണ്ണീ൪ തുടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അത്താഴത്തിനായി കുറഞ്ഞ റേഷൻ മാത്രം കിട്ടുന്നു. മണിക്കൂറുകൾ നീളുന്ന പവ൪കട്ട് വൈദ്യുതിയെ അപൂ൪വ വസ്തുവാക്കി മാറ്റിയിരിക്കുന്നു... വേദനകളുടെ നീരാഴി താണ്ടുമ്പോഴും ജനങ്ങൾ എന്നെ നോക്കി മന്ദഹസിക്കുന്നു. എൻെറ സമാധാന പ്രവ൪ത്തനങ്ങളെ അവ൪ വിലമതിക്കുന്നു. എല്ലാ വിഭാഗങ്ങളും ഇപ്പോഴത്തെ സമാധാന ഭംഗത്തിൽ അഗാധമായി ദു$ഖിക്കുന്നു...’
കലാപം ആരംഭിച്ച് ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞു മാത്രമാണ് ദുരന്തസ്ഥലം സന്ദ൪ശിക്കാൻ സംസ്ഥാന മുഖ്യമന്ത്രി ഗൊഗോയ് തയാറായത്. വിളിപ്പുറത്തുണ്ടായിരുന്ന സൈന്യത്തെ വിളിക്കാനും അങ്ങോ൪ ആദ്യമേ മുതി൪ന്നില്ല.
ത്രിപാഠിയുടെ റിപ്പോ൪ട്ട് വന്നശേഷവും ആഭ്യന്തരമന്ത്രിയോ മറ്റു കേന്ദ്ര മന്ത്രിമാരോ വി.ഐ.പികളോ സംഘ൪ഷഭൂമിയിൽ ലളിതമായൊരു പര്യടനത്തിന് തയാറായിക്കണ്ടില്ല. പ്രശ്നത്തിൻെറ വേരുകൾ കണ്ടെത്താനോ യാഥാ൪ഥ്യങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളാനോ ഭരണത്തിൻെറ തലപ്പത്തുള്ളവ൪ തൽപരരല്ലെന്ന് സാരം. അസമിലെ ക്യാമ്പുകളിൽ ദുരിതം പേറുന്ന സ്ത്രീകളും കുട്ടികളും അടങ്ങുന്ന ദുരിതജന്മങ്ങളുടെ വിലാപം ആരു കേൾക്കും? തുട൪ച്ചയായി പുകഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന വംശീയതയുടെ അഗ്നിപ൪വതത്തിനു മീതെ ചകിതരായി കഴിയുന്ന അസമിലെ ജനലക്ഷങ്ങൾ ആരെ ശരണംപ്രാപിക്കും?
്മ