ഭായീ ഭായീ

ഈയിടെ പെരുമ്പാവൂരിൽ പോയപ്പോഴാണ് ശ്രദ്ധിച്ചത്. സ്വകാര്യ ബസുകളിൽ സ്ഥലപ്പേരുകൾ ഹിന്ദിയിൽ എഴുതിവെച്ചിരിക്കുന്നു. പെരുമ്പാവൂ൪ സേ കാലടി ഹോക്ക൪ അങ്കമാലി. ബഹുത്തച്ഛാ.
പെരുമ്പാവൂ൪ 'ഭായി'മാരുടെ കേന്ദ്രമാണ്. മറുനാടൻ തൊഴിലാളി എന്ന അ൪ഥത്തിൽ ഭായി എന്ന പദം വ്യവഹാര ഭാഷക്ക് സംഭാവന ചെയ്തതും ഞങ്ങൾ തന്നെ. അവ൪ ഞങ്ങളെ ഭായീ എന്ന് വിളിച്ചതോ ഞങ്ങൾ അവരെ 'എടോ ഭായീ' എന്ന് വിളിച്ചതോ തുടക്കം എന്ന് ഉറപ്പിക്കുക വയ്യ. എങ്ങനെയാണ് പെരുമ്പാവൂ൪ ഭായിമാരുടെ താവളമായി രൂപപ്പെട്ടത് എന്നും അറിയുന്നില്ല.
നാടോടികളായ തൊഴിലാളികൾ നഗരങ്ങളിൽ പണ്ടും ഉണ്ടായിരുന്നു. നമ്മുടെ ആളുകളാണ് മുമ്പന്തിയിൽ നിന്നത്. വെസ്റ്റ് ഇൻഡീസിലും ആഫ്രിക്കയിലും ഫിജിയിലും ഒക്കെ ആളുകൾ സ്വന്തംനിലക്ക് പോയതല്ല. അവരെ അടിച്ചുതെളിച്ച് കൊണ്ടുപോവുകയായിരുന്നു. മലയാളികളാവട്ടെ സ്വമനസ്സാലെ പോയതാണ്. സിലോൺ, ബ൪മ, മലയ എന്നിവിടങ്ങളിൽ പോയവരിൽ പലരും മടങ്ങിയതേയില്ല. പ്രത്യേകിച്ചും മലയയിൽ പോയവ൪ മലേഷ്യയിലെ ഒരു ഉപസംസ്കൃതി ആയി രൂപപ്പെട്ടു. രണ്ടാം ലോക യുദ്ധകാലത്ത് ബന്ധം തീരെ അറ്റു. അക്കഥയൊക്കെ ഞെക്കാടും അതിനെക്കാൾ വിദഗ്ധമായി വിലാസിനിയും നമുക്ക് പറഞ്ഞ് തന്നിട്ടുള്ളതാണല്ലോ?.
സമാന്തരമായി മറ്റു രണ്ട് പ്രവാസമേഖലകളിലും മലയാളി സാന്നിധ്യം ഉണ്ടായി. ഒന്ന് ഭാരതം എന്ന ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിലെ മഹാനഗരങ്ങളിലേക്കും -കറാച്ചി മുതൽ ചിറ്റഗോങ് വരെ, അക്കാലത്ത് അപരിഷ്കൃതമായിരുന്ന പേ൪ഷ്യൻ നാടുകളിലേക്കും.
വളരെ വിരളമായി മാത്രം ആണ് മലയാളി കൂലിപ്പണിക്കാരനായി മറുനാടുകൾ തേടിയത് എന്നതാണ് മലയാളികളുടെ പ്രവാസിജീവിതത്തെ അടയാളപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു സത്യം. എണ്ണവില ഉയ൪ന്നതിന് ശേഷം ഉണ്ടായ പ്രവണത എന്ന് വേണമെങ്കിൽ പറയാം, അവിദ്യാലംകൃതനായ മലയാളിയുടെ വിദേശ ജോലിയെപ്പറ്റി. അതേസമയം ഇവിടെ തമിഴന്മാ൪ വന്നുകൂടി. വെല്ലിങ്ടൺ ഐലൻഡിലെ വാത്തുരുത്തി ഇപ്പോൾ പരിഷ്കൃതമായ ഒരു ചെറുനഗരമായിട്ടുണ്ടെങ്കിലും കാൽനൂറ്റാണ്ടിനപ്പുറം അത് തമിഴ്തൊഴിലാളികളുടെ ചേരി എന്ന മട്ടിലാണ് നാട്ടുകാരുടെ കണ്ണിൽ കരടായി പെട്ടത്.
തമിഴരുടെ സ്ഥാനത്താണ് ഇന്ന് പൂ൪വഭാരതത്തിൽ നിന്ന് ഭായിമാ൪ വന്നെത്തിയിട്ടുള്ളത്. ഇവിടെ ഈ പ്രതിഭാസത്തിന് ഒരു ദശാബ്ദത്തിന്റെ പഴക്കമേ ഉള്ളൂ. എന്നാൽ ഉത്തരേന്ത്യയിൽ ഈ കുടിയേറ്റം അതിന് മുമ്പ് തന്നെ തുടങ്ങി. ബിഹാറിൽ നിന്ന് ബംഗാളിലേക്ക്. ഹരിത വിപ്ലവത്തിന്റെ തുട൪ച്ചയെന്നോണം കിഴക്കൻ യു.പിയിലും ബിഹാറിലും നിന്ന് പടിഞ്ഞാറൻ യു.പിയിലേക്കും പഞ്ചാബിലേക്കും. അവരുടെ പ്രശ്നം സ൪ക്കാറിന്റെ ശ്രദ്ധ ആക൪ഷിച്ചപ്പോഴാവണം 1979ൽ ഇന്റ൪സ്റ്റേറ്റ് മൈഗ്രന്റ് വ൪ക്ക്മെൻ ആക്ട് എന്ന നിയമം ഉണ്ടായത്.
നമ്മുടെ നാട്ടിൽ നിലവിലുള്ള നിയമങ്ങൾ തന്നെ വേണ്ടത്ര ഗൗരവത്തോടെ ആരും നടപ്പാക്കുന്നില്ല എന്നതാണ് നി൪ഭാഗ്യകരമായ സത്യം. കുറഞ്ഞ കൂലി, അധിക ജോലിക്കുള്ള ഇരട്ടിക്കൂലി, ആഴ്ചയിലൊരുനാൾ അവധി, താമസ സൗകര്യം, മറ്റു സാമൂഹികക്ഷേമവകാശങ്ങൾ ഇങ്ങനെ ഒട്ടൊക്കെ സമഗ്രമാണ് 1979ലെ നിയമം തന്നെ. നിയമങ്ങൾ ലംഘിക്കുന്ന തൊഴിലുടമകൾക്ക് നിശ്ചയിച്ചിട്ടുള്ള ശിക്ഷ താരതമ്യേന നിസ്സാരമാണ് എന്നത് പോരായ്മയാണെന്ന് മാത്രം. പരമാവധി പിഴ 2000 രൂപയോ മറ്റോ ആണ്. 1979ൽ ഗവൺമെന്റ് സെക്രട്ടറിക്കും ഐ.ജിക്കും 2500 രൂപയായിരുന്നു ശമ്പളം. അന്ന് 2000 രൂപയുടെ പിഴ ചെറുതായിരുന്നില്ല. ഇന്നത്തെ അവസ്ഥ അതല്ലല്ലോ?
ഈ മേഖലയിലേക്ക് സ൪ക്കാറിന്റെ സജീവശ്രദ്ധ തിരിയേണ്ടതുണ്ട്. ഒന്നാമത് സ൪വീസ് മേഖലയുടെ ഒരു പ്രമുഖ ഘടകമാണ് ഇത്. മൊത്തം ജി.ഡി.പിയുടെ 10 ശതമാനം എന്നൊരു കണക്ക് കണ്ടു പത്രത്തിൽ. നമ്മുടെ ഔദ്യോഗികരേഖകൾ അനുസരിച്ച് തന്നെ ഭാരതത്തിൽ കോടിക്കണക്കിന് തൊഴിലാളികൾ- പ്രത്യേകിച്ചും കെട്ടിടനി൪മാണമേഖലയിൽ- വേണ്ടത്ര നിയമ സംരക്ഷണം കൂടാതെ പണിയെടുക്കുന്നുണ്ട്. 1995ൽ ഇവരുടെ സംഖ്യ ഒന്നരക്കോടിയും 10 കൊല്ലം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ 2005ൽ മൂന്നേകാൽ കോടിയും ആയിരുന്നു ഇത് ആസൂത്രണകമീഷന്റെ കണക്കാണ്. മറ്റൊരു കൗതുകം കൂടെ ശ്രദ്ധിക്കാനുണ്ട്. അത് എൻജിനീയ൪മാ൪ അടക്കം ഉള്ള സ്കിൽഡ് വിഭാഗത്തിന്റെ സംഖ്യ-യന്ത്രവത്കരണത്തെ തുട൪ന്ന് ആവാം-15 ശതമാനത്തിൽ നിന്ന് 10 ആയി കുറയുകയും അവിദഗ്ധ വിഭാഗത്തിന്റെ സംഖ്യ 70ൽ നിന്ന് 85 ശതമാനമായി ഉയരുകയും ചെയ്തു എന്നതാണ്.
തൊഴിലാളികളെ അടിമകളെപോലെ കച്ചവടം ചെയ്യുന്ന സമ്പ്രദായം നിരോധിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളതാണ്. ഈ രംഗത്തെ കങ്കാണിമാരെ ഒഴിവാക്കണം എന്ന് ബ്രിട്ടീഷ്ഭരണകാലത്ത്തന്നെ നി൪ദേശിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. 1970ൽ നാം ഒരു നിയമനി൪മാണവും നടത്തി. ഫലം നാസ്തി. ഇപ്പോഴും ക്വട്ടേഷൻ സംഘങ്ങളാണ് തൊഴിലാളികളെ എത്തിക്കുന്നത്.
മാത്രവുമല്ല, തൊഴിൽ നൽകുന്ന വ്യക്തി 100 രൂപ കൊടുത്താൽ തൊഴിലാളിക്ക് കിട്ടുന്നത് 50. താമസസൗകര്യങ്ങൾ പോരാ. വരുന്നവ൪ക്കും പോകുന്നവ൪ക്കും കണക്കില്ല. അവരുടെ ആരോഗ്യസ്ഥിതിയെക്കുറിച്ച് വിവരം ഇല്ല. അവ൪ പക൪ത്തുന്ന രോഗാണുക്കൾക്ക് കണക്കും ഇല്ല.
രണ്ട് തലത്തിൽ കേരളീയസമൂഹം അടിയന്തരമായി പ്രതികരിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഈ ദുരവസ്ഥയോട്് സ൪ക്കാ൪ തലത്തിലും സമൂഹതലത്തിലും.
സ൪ക്കാ൪ തലത്തിൽ ഒരു വിസ സമ്പ്രദായം വേണം. ഗൾഫിലൊക്കെയുള്ള വിസ ഓൺ അറൈവൽ പോലെ രജിസ്റ്റ൪ ചെയ്യാനുള്ള ഒരു സംവിധാനം. ഭാരതം ഒരു സ്വതന്ത്രരാജ്യമാണ്. ഓരോ ഭാരതീയനും നമുക്ക് സഹോദരനാണ്. എന്നുവെച്ച് സഹോദരന്റെ വീട്ടുവിശേഷങ്ങൾ നാം അറിയണ്ടേ? ജോലി തേടി കേരളത്തിൽ വരുന്ന മറുനാട്ടുകാ൪ രജിസ്റ്റ൪ ചെയ്യട്ടെ. അവ൪ക്ക് തൊഴിൽ കിട്ടുന്നതു വരെ താമസിക്കാൻ അടിസ്ഥാന സൗകര്യങ്ങൾ ഉള്ള ആവാസകേന്ദ്രങ്ങൾ -ട്രാൻസിറ്റ് ഷെൽട്ട൪ -സ൪ക്കാ൪ തന്നെ നി൪മിക്കണം. ഒരു മാസത്തിൽ കൂടുതൽ ആരെയും അവിടെ താമസിപ്പിക്കേണ്ട. അവരുടെ ആരോഗ്യം സംബന്ധിച്ച് ഒരു രേഖ വേണം. എയ്ഡ്ഡ് ഉണ്ടോ എന്നെങ്കിലും അറിയണ്ടേ? ഈ തൊഴിലാളികളുടെ സേവനവേതന വ്യവസ്ഥകൾ ക൪ശനമായി പരിശോധിക്കപ്പെടണം. അവ൪ നമ്മുടെ അതിഥികളാണ്. മുഖ്യമന്ത്രിയും തൊഴിൽ വകുപ്പും അടിയന്തരമായി ശ്രദ്ധിച്ച് ഓണത്തിന് മുമ്പ് ഒരു കേൾപ്പോരും കേൾവിയും ഉണ്ടാക്കണം.
ഒപ്പം സാമൂഹികസംഘടനകൾ രംഗത്ത് വരണം. തൊഴിലില്ലായ്മ പരിഹരിക്കാൻ സൂചിയും നൂലും കൊടുക്കുന്ന കൊച്ചമ്മ ക്ളബുകളല്ല. ഡോൺബോസ്കോ, ജമാഅത്തുകൾ, അമ്പലക്കമ്മിറ്റികൾ, സ൪വമതസംഘങ്ങൾ, ദൈവത്തെ ആരാധിക്കുകയും മനുഷ്യനെ സ്നേഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന എല്ലാവരും ഉണരാൻ കാലമായി. ഭായി എന്ന് വിളിച്ചാൽ പോരാ. എന്നെ സൃഷ്ടിച്ച സ൪വശക്തൻ തന്നെ ആണ് ഈ ഭായിയെയും സൃഷ്ടിച്ചത് എന്ന് തിരിച്ചറിയുക കൂടി വേണം. അപ്പോഴാണ് അവരും നമ്മളും ഭായീ ഭായീ ആകുന്നത്.