കേരളം എത്ര മാറിപ്പോയി

ജീവിതസൗകര്യങ്ങൾ വ൪ധിപ്പിക്കുന്നതിലും ഭൗതിക വിഭവങ്ങൾ ഒരുക്കുന്നതിലും കേരളീയ൪ കുതിച്ചുചാട്ടം നടത്തിയതായി ഏറ്റവും പുതിയ സ്ഥിതിവിവരക്കണക്ക് വെളിപ്പെടുത്തുന്നു. അതേസമയം, നിത്യജീവിതത്തിൻെറ സുഗമമായ പ്രയാണത്തിന് നിദാനമായ അടിസ്ഥാനോപാധികൾ ഉറപ്പുവരുത്തുന്നതിൽ എത്രത്തോളം ആവേശം കാട്ടിയിട്ടുണ്ടെന്ന സന്ദേഹം അസ്ഥാനത്തല്ലതാനും. ആവശ്യത്തിന് കുടിവെള്ളം കിട്ടിയില്ലെങ്കിലെന്താ, ഇഷ്ടംപോലെ ഫോൺ സൗകര്യമുണ്ടല്ലോ എന്നു കേൾക്കുമ്പോൾ എന്തിന് മലയാളിയുടെ അന്തരംഗം അഭിമാനപൂരിതമാകാതിരിക്കണം!
ഓരോ കേരളീയനും ഒരു ഫോണെങ്കിലും എന്നേടത്തോളം സൗകര്യങ്ങൾ കൈയെത്തും ദൂരത്തെത്തിക്കഴിഞ്ഞു. ഈ കൊച്ചു സംസ്ഥാനത്തിലെ ജനസംഖ്യയായ 3,33,87,677 പേരുടെ 89.7 ശതമാനവും ഏതെങ്കിലും ഒരുതരത്തിലുള്ള ഫോൺ സ്വന്തമാക്കിയവരാണെന്നറിയുമ്പോഴറിയാം നാം എന്തുമാത്രം മാറിപ്പോയിരിക്കുന്നു എന്ന്. വീട്ടിൽ ലാൻഡ്ഫോണും കൈയിൽ മൊബൈലും ഉള്ളവ൪ തന്നെയുണ്ട് 31 ശതമാനത്തിനുമേൽ. അതേസമയം, ഇവിടത്തുകാരിൽ 30 ശതമാനം പേ൪ക്ക് ഇന്നും ശുദ്ധമായ കുടിവെള്ളം കിട്ടാക്കനിയാണെന്ന ഖേദകരമായ അവസ്ഥ മറുവശത്ത് കിടപ്പുണ്ട്. 96.7 ശതമാനം പേ൪ക്കും മാലിന്യമുക്ത കുടിനീ൪ നൽകിവരുന്ന ചണ്ഡിഗഢും ഏതാണ്ട് അത്രത്തോളംതന്നെ ജനങ്ങൾക്ക് അതേ വെള്ളം നൽകിവരുന്ന പോണ്ടിച്ചേരിയും ഇക്കാര്യത്തിൽ നമ്മെ പിറകിലാക്കിയിരിക്കയാണ്. ഇവ രണ്ടും കേന്ദ്രഭരണ പ്രദേശങ്ങളാണെന്നും ദേശീയ ശരാശരിക്കുമേലെയാണ് നമ്മുടെ സൂചിക എന്നുമൊക്കെ പറഞ്ഞ് പിടിച്ചുനിൽക്കാനാവുമെങ്കിലും പൊതുജനാരോഗ്യ പരിപാലനരംഗത്ത് അന്താരാഷ്ട്ര ശ്രദ്ധ പിടിച്ചുപറ്റിയ ഈ സംസ്ഥാനത്തിൻെറ നിലവാരത്തിന് ചേ൪ന്നതല്ല ഇതെന്ന് അംഗീകരിക്കലാണ് വിവേകപൂ൪വമായ സമീപനം.
പതിറ്റാണ്ടുകൾക്കുമുമ്പേ തോട്ടിപ്പണി അവസാനിപ്പിച്ച് ഇതര സംസ്ഥാനങ്ങൾക്ക് മാതൃകയായ ഇന്നാട്ടിൽ പക്ഷേ, ഇപ്പോഴും നാലു ശതമാനത്തോളം പേ൪ വെളിമ്പ്രദേശത്താണ് വിസ൪ജിക്കുന്നതെന്ന കണക്കും പട്ടണപ്പരിഷ്കാരത്തിൻെറ പിന്നാമ്പുറക്കാഴ്ചകളിലേക്കാണ് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോകുന്നത്. ശാസ്ത്രീയ സംവിധാനം ഒരുക്കാൻ ബാധ്യതപ്പെട്ട തദ്ദേശ സ്വയംഭരണ സ്ഥാപനങ്ങളും ആരോഗ്യവകുപ്പും അടിസ്ഥാന വിഷയങ്ങളേക്കാൾ മുഖംമിനുക്കുന്ന പത്രാസ് പരിപാടികൾക്കാണ് പലപ്പോഴും മുൻതൂക്കം നൽകാറ് എന്ന് തോന്നിപ്പോകും ഏറെ ജനങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ചുവരുന്ന ജനറൽ ആശുപത്രികളിലെയും ബസ്സ്റ്റാൻഡുകളിലെയും മറ്റും പൊതു കക്കൂസുകൾ കാണുമ്പോൾ. ഇത്തരം വിഷയങ്ങൾ ഒരേസമയം അഭിമാനത്തിൻെറയും ആരോഗ്യത്തിൻെറയും പ്രശ്നമായി മാറേണ്ടതാണ്.
ഝാ൪ഖണ്ഡ്, മധ്യപ്രദേശ്, ഒഡിഷ, ബിഹാ൪, ഛത്തിസ്ഗഢ് എന്നീ സംസ്ഥാനങ്ങളിലുള്ളവരിൽ 70 ശതമാനം പേ൪ക്കും വെളിക്കിരിക്കാൻ ടോയ്ലറ്റില്ലെന്ന ദു$ഖസത്യം നമ്മെ ഉദാസീനമാക്കരുത്. മറിച്ച്, ഫോൺ സൗകര്യങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ നമ്മെ പിറകിലാക്കിയ ദൽഹിയും കുടിവെള്ളത്തിൻെറ കാര്യത്തിൽ മുന്നിട്ടുനിൽക്കുന്ന ഛത്തിസ്ഗഢും വിസ൪ജനവിഷയത്തിലും കേരളത്തെ മറികടന്നു എന്ന മാതൃകാപരമായ മാറ്റമാണ് മാനദണ്ഡമാക്കേണ്ടത്. മലയാളിയുടെ സങ്കൽപവും സ്വപ്നവും വല്ലാതെ കാടുകയറുന്നതായാണ് സെൻസസിലെ പല കണ്ടെത്തലുകളിലും പ്രതിഫലിക്കുന്നത്. വലിയ വീടുകളോടും കാറുകളോടും കാണിക്കുന്ന ആസക്തി ഒരു പക൪ച്ചവ്യാധിയായി പടരുകയാണ്. അംഗസംഖ്യയും സാമ്പത്തിക അടിത്തറയും നോക്കിയല്ല അധികപേരും വീടുപണിയുന്നതെന്ന് വ്യക്തം. അതിനപ്പുറം, പണിപൂ൪ത്തിയായ വീടുകൾ വ൪ഷങ്ങളോളം അടച്ചിടുന്ന മന$സ്ഥിതിയാണ് എടുത്തുപറയേണ്ട മറ്റൊരു വശം. നിലവിൽ തിട്ടപ്പെടുത്തിയ 1,12,17,853 വീടുകളിൽ 11,89,144 എണ്ണം ആൾപ്പാ൪പ്പില്ലാതെ ഒഴിഞ്ഞുകിടക്കുകയാണത്രെ. രണ്ടോ മൂന്നോ അംഗങ്ങൾ മാത്രമുള്ള വീടിന് നാലും അഞ്ചും കിടപ്പുമുറികൾ, വിശാലമായ സ്വീകരണമുറി, അത്രതന്നെ വലുപ്പമുള്ള ഭക്ഷണഹാൾ, ഒന്നിലധികം അടുക്കള ഇതൊന്നും ഇന്നാട്ടിലെ അപൂ൪വകാഴ്ചയല്ല. വീട്ടിലെ അടിസ്ഥാന ആവശ്യങ്ങളേക്കാൾ പ്രാധാന്യം പുറംകാഴ്ചക്കും അകം മോടിപിടിപ്പിക്കലിനും; അങ്ങനെ പോകുന്നു വീടുകൊണ്ടുള്ള കളി. വിയ൪പ്പൊഴുക്കി നേടുന്ന പണം മൂല്യവ൪ധിത രീതിയിൽ ചെലവിടാൻ വഴികാട്ടുന്ന ഫൈനാൻസ് മാനേജ്മെൻറിനെക്കുറിച്ച് മലയാളി നല്ലോണം മാ൪ഗനി൪ദേശം അ൪ഹിക്കുന്നുണ്ടെന്നാണ് പുതിയ കാനേഷുമാരിയുടെ വരികൾക്കിടയിൽ വായിക്കാൻ കഴിയുന്നത്. അടുക്കള മുതൽ തുടങ്ങേണ്ടിയിരിക്കുന്നു ഈ പഠനം എന്നതിന് തീൻമേശയിലെ വിഭവവൈകൃതം തന്നെ ധാരാളം. തൊട്ടതിനും പിടിച്ചതിനുമൊക്കെയുള്ള സൽക്കാരങ്ങളായും കല്യാണങ്ങളായും പൊടിപൊടിക്കുന്ന പണത്തിൻെറയും ധൂ൪ത്തടിക്കുന്ന ഭക്ഷ്യവസ്തുക്കളുടെയും കഥ പറയാനുമില്ല.
ഡ്രൈവിങ് ലൈസൻസ് കിട്ടാൻ പ്രായമാകുന്ന മുറക്ക് ഇരുചക്രവാഹനം, കല്യാണപ്രായമെത്തുമ്പോഴേക്ക് ചതു൪ചക്രം, അതുകഴിഞ്ഞ് കുടുംബമാകുന്ന മുറക്ക് ഏറ്റവും പുതിയ ബ്രാൻഡ് കാ൪ ഇങ്ങനെ പോകുന്നു ആ വഴിക്കുള്ള ചിന്തയും ഭ്രമവും. സൗകര്യപ്രദമായ വീടും ഒരു വാഹനവും അഭികാമ്യംതന്നെ. പക്ഷേ, അനിവാര്യത, ആവശ്യകത, അനാവശ്യം എന്നീ അതി൪വരമ്പുകൾ തട്ടിനിരപ്പാക്കി വീടുവെക്കാനും വണ്ടി വാങ്ങാനും സാഹസം കാണിക്കുന്നത് വികസനോന്മുഖമായ സമീപനമല്ല എന്ന് തിരിച്ചറിയേണ്ടതുണ്ട്. അത് ഉൾക്കൊള്ളാൻ വൈകുന്തോറും അപകടത്തിലേക്കുള്ള ദൂരം കുറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരിക്കും.
മലയാളിക്ക് സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന മാറ്റം പലതലത്തിലുള്ളതാണെന്ന് കാണാൻ കഴിയും. പരമ്പരാഗതമായ ആവാസവ്യവസ്ഥയെപ്പോലും സാരമായി ഇളക്കിമറിച്ചു എന്നാണ് കണക്കുകൾ പറയുന്നത്. ഗ്രാമങ്ങളിൽനിന്ന് നഗരങ്ങളിലേക്കുള്ള ഒഴുക്കിന് ആക്കംകൂടിവരുകയാണ്. തത്ഫലമായി പട്ടണങ്ങളുടെ എണ്ണം കുതിച്ചുയ൪ന്നു. 2001ൽനിന്ന് 2011ലേക്കെത്തുമ്പോൾ പട്ടണപ്രദേശങ്ങൾ മൂന്നു മടങ്ങ് വ൪ധിച്ചിരിക്കുകയാണ്. നഗരവത്കരണം ഏറ്റവും കൂടുതൽ നടന്ന ജില്ലയായി എറണാകുളവും ജനസാന്ദ്രതകൊണ്ട് വീ൪പ്പുമുട്ടുന്ന നഗരമായി തിരുവനന്തപുരവും മാറിക്കഴിഞ്ഞു. നഗരജീവിതത്തോട് ആഭിമുഖ്യം കാണിക്കുന്നവരുടെ എണ്ണത്തിൽ 92 ശതമാനം വ൪ധന ഉണ്ടായിരിക്കുകയാണ്. അങ്ങനെ മലയാളനാടും മലയാളിയും പരിവ൪ത്തനത്തിൻെറ സൂപ്പ൪ ഹൈവേയിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുകയാണെന്ന് കാണാം. ആ സഞ്ചാരത്തിൻെറ പാരിസ്ഥിതികവും പ്രത്യുൽപാദനപരവുമായ പ്രതിഫലനങ്ങളും പ്രത്യാഘാതങ്ങളുംകൂടി കണക്കിലെടുക്കുമ്പോഴേ മാറ്റത്തിൻെറ ചിത്രം പൂ൪ണമാകൂ. നാളെയുടെ മാസ്റ്റ൪പ്ളാൻ വരക്കുന്നതും ഇത്തരമൊരു പൂ൪ണചിത്രം മുന്നിൽവെച്ചായിരിക്കണം.