കുഞ്ഞിക്കയോടു ഞാനെന്തു പറയും?

എ​​​െൻറ പ്രി​യ​പ്പെ​ട്ട കു​ഞ്ഞി​ക്ക പോ​യി. അ​തെ​നി​ക്കു ഷോ​ക്ക​ല്ല, വേ​ദ​ന​യാ​ണ്. ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​​​െൻറ ഉ​ൾ​ത്ത​ള​ത്തി​ലേ​ക്ക്​ കി​നി​ഞ്ഞി​റ​ങ്ങു​ന്ന വേ​ദ​ന. പ​തി​റ്റാ​ണ്ടു​ക​ളു​ടെ ഹൃ​ദ​യ​ബ​ന്ധ​ത്തി​​​െൻറ ഒാ​ർ​മ​ക​ൾ ​തി​ള​ച്ചു​പൊ​ങ്ങി പൊ​ള്ളി​ക്കു​േ​മ്പാ​ൾ ഞാ​നെ​ങ്ങ​നെ എ​ഴു​തും? പ​ക്ഷേ, ഇ​പ്പോ​ൾ നീ​യെ​ന്നെ ഒാ​ർ​ത്തി​​ല്ല​ല്ലോ എ​ന്ന്​ അ​വ​​​െൻറ ആ​ത്​​മാ​വ്​ ചോ​ദി​ച്ചാ​ൽ ഞാ​നെ​ന്തു പ​റ​യും, മ​റു​പ​ടി?
മ​നോ​ര​മ വാ​ർ​ഷി​ക​പ്പ​തി​പ്പി​ലേ​ക്ക്​ അ​വ​ൻ എ​നി​ക്ക്​ എ​ത്ര ക​ഥ​ക​ളെ​ഴു​തി. തൊ​ട്ടു​രു​മ്മി​യി​രു​ന്ന്​ എ​ത്ര ക​ഥ​ക​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു. സ്വ​ന്തം ജീ​വി​ത​ത്തി​​​െൻറ വേ​ദ​ന​ക​ളി​ൽ​നി​ന്ന്​ ഉൗ​റ്റി​യെ​ടു​ത്ത ക​ണ്ണീ​ർ​ന​ന​വി​​​െൻറ​യും ഹാ​സ്യ​ചി​രി​യു​ടെ​യും ക​ഥ​ക​ൾ. ‘‘എ​​​െൻറ അ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ൾ മ​റ​ക്കാ​നാ​ണ്​ ഞാ​ൻ എ​ഴു​തു​ന്ന​തും നി​ങ്ങ​ളോ​ടൊ​പ്പം ത​മാ​ശ പ​റ​യു​ന്ന​തും സൗ​ഹൃ​ദ​ങ്ങ​ളി​ൽ വീ​ണു ര​സി​ക്കു​ന്ന​തും’’ -ഒ​രി​ക്ക​ൽ കു​ഞ്ഞി​ക്ക എ​ന്നോ​ട്​ പ​റ​ഞ്ഞു. 
 

അ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ൾ
കു​ഞ്ഞി​ക്ക​യു​ടെ അ​ഞ്ചാ​മ​ത്തെ വ​യ​സ്സി​ൽ അ​മ്മ മ​രി​ച്ചു. മ​രി​ച്ച​തോ പോ​ക​െ​ട്ട, അ​മ്മ​യു​ടെ കാ​ലി​ൽ കു​ഞ്ഞു​മോ​ൻ തു​ട​ലി​ട്ടി​രു​ന്നു. അ​മ്മ​ക്കു​ ഭ്രാ​ന്താ​യി​രു​ന്നു. ച​ങ്ങ​ല​ക്കി​ട്ടു​പൂ​ട്ടാ​ൻ ഇ​നി ഒ​രാ​ൾ​ക്കും അ​ടു​ക്കാ​ൻ വ​യ്യാ​ത്ത കൊ​ടും​ഭ്രാ​ന്തി​ലും അ​മ്മ മ​ക​നെ ഉ​പ​ദ്ര​വി​ച്ചി​ല്ല. മ​ക​ൻ ത​ള​ച്ചി​ട്ട ച​ങ്ങ​ല​യി​ൽ കി​ട​ന്ന്​ അ​മ്മ മ​രി​ച്ചു​പോ​യി.
അ​മ്മ കു​ഞ്ഞ​ബ്​​ദു​ള്ള​യു​ടെ അ​രു​മ​യാ​യ സ്​​ത്രീ​സ​ങ്ക​ൽ​പ​മാ​ണ്. ഉ​രു​കി​ത്തീ​രാ​ത്ത ദു​ര​ന്ത​ബോ​ധ​ത്തി​​​െൻറ പ്ര​തി​മ. ആ ​പ്ര​തി​മ ‘സ്​​മാ​ര​ക​ശി​ല​ക​ളി’​ൽ കു​ഞ്ഞി​ബീ​വി​യാ​യി. അ​വ​ളു​ടെ ദു​ര​ന്തം കു​ഞ്ഞ​ബ്​​ദു​ള്ള​ക്ക്​ ക​ണ്ണീ​ർ​ക്ക​ള​മാ​യി.
അ​മ്മ, അ​മ്മ​യെ പ​രി​ച​രി​ച്ച ചാ​ച്ച, 11ാം വ​യ​സ്സി​ൽ ഭ​ർ​തൃ​മ​തി​യാ​വു​ക​യും 14ാം വ​യ​സ്സി​ൽ മാ​താ​വാ​കു​ക​യും 15ാം വ​യ​സ്സി​ൽ വി​ധ​വ​യാ​വു​ക​യും 90ാം വ​യ​സ്സി​ൽ ലോ​ക​ത്തോ​ടു വി​ട​പ​റ​യു​ക​യും ചെ​യ്​​ത ക​ദീ​ശു​മ്മ, പി​ന്നെ ത​റ​വാ​ട്ടി​ൽ എ​ത്ര​യെ​ത്ര ദു​ര​ന്ത​ങ്ങ​ൾ... ദു​ര​ന്ത ക​ഥാ​പാ​ത്ര​ങ്ങ​ൾ... കാ​ൽ​മു​ട്ടി​ൽ കാ​ൻ​സ​റാ​യി, അ​നാ​ഥ​യാ​യി മ​രി​ച്ച കാ​ബ്​​റ മു​ത്ത​ശ്ശി, ധ​നി​ക​കു​ടും​ബ​ത്തി​​​െൻറ ഉൗ​ഷ്​​മ​ള​ത​യി​ൽ വ​ള​ർ​ന്ന്​ മ​ദ്യ​ത്തി​ലും മ​ദി​രാ​ക്ഷി​യി​ലും മു​ങ്ങി​മ​രി​ച്ച അ​മ്മാ​വ​ൻ റ​ബാ​നി ഖാ​ൻ, ഭ്രാ​ന്ത​നാ​യി വി​ട​പ​റ​ഞ്ഞ ക​ളി​ക്കൂ​ട്ടു​കാ​ര​ൻ. 
ദു​ര​ന്ത​ങ്ങ​ളെ ​ക്രൂ​ര​മാ​യ മ​ന്ദ​ഹാ​സ​ത്തോ​ടെ നോ​ക്കു​ന്ന ക​റു​ത്ത ഫ​ലി​തം കു​ഞ്ഞി​ക്ക​യു​ടെ ക​ഥ​ക​ളി​ൽ ഒ​ളി​ച്ചു​ക​ളി ന​ട​ത്തു​ന്നു​വെ​ന്നു ഞാ​ൻ ഒാ​ർ​ക്കു​ന്നു. വി​കാ​ര​ങ്ങ​ൾ ന​യി​ച്ച വ​ഴി​യി​ലൂ​ടെ ന​ട​ന്ന്​ സ്വ​ന്തം ജീ​വി​ത​വും ക​റു​ത്ത ഫ​ലി​ത​മാ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലേ കു​ഞ്ഞി​ക്ക? ക​റു​ത്ത​തോ, ചു​വ​ന്ന​തോ എ​ന്താ​യാ​ലും മ​ല​യാ​ളം എ​ന്നും ഒാ​ർ​ക്കാ​ൻ ക​രു​തി​വെ​ക്കു​ന്ന എ​ത്ര​യെ​ത്ര ക​ഥ​ക​ൾ കു​ഞ്ഞി​ക്ക എ​ഴു​തി. ലി​സ്​​റ്റും ഉ​ള്ള​ട​ക്ക​വും ഗ​വേ​ഷ​ക​ർ​ക്കു വി​ടു​ന്നു. 
കു​ഞ്ഞി​ക്ക എ​നി​ക്ക്​ ക​ഥാ​കാ​ര​ൻ മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല, ബ​ന്ധു​വും കൂ​ട്ടു​കാ​ര​നു​മാ​യി​രു​ന്നു. എ​ത്ര പേ​രെ​ക്കൊ​ണ്ടു ക​ഥ​യെ​ഴു​തി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. പ​ക്ഷേ, കൂ​ടെ താ​മ​സി​ച്ച്, ഫ​ലി​തം പ​റ​ഞ്ഞും ഉ​ണ്ടും ഉ​റ​ങ്ങി​യും ക​ഥ​യെ​ഴു​തി​ച്ച​ത്​ ഒ​രാ​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടു​മാ​ത്രം- പു​ന​ത്തി​ൽ കു​ഞ്ഞ​ബ്​​ദു​ള്ള​യെ​ക്കൊ​ണ്ടു​മാ​ത്രം.
1994ലാ​ണ്, വ​ട​ക​ര​യും കോ​ട്ട​യ​വും മീ​ന​മാ​സ​ച്ചൂ​ടി​ൽ വി​യ​ർ​ത്ത​പ്പോ​ൾ കു​ഞ്ഞി​ക്ക​യും ഞാ​നും മൂ​ന്നാ​ർ മ​ല​മു​ക​ളി​ൽ ഇ​ര​വി​കു​ളം വ​ന്യ​മൃ​ഗ സം​ര​ക്ഷ​ണ​കേ​ന്ദ്ര​ത്തി​നു ചു​വ​ട്ടി​ൽ ഒ​രു ഫോ​റ​സ്​​റ്റ്​ ക്വാ​ർ​േ​ട്ട​ഴ്​​സി​ൽ ഒ​രു വ​ൻ കാ​ടി​​​െൻറ ഒാ​രം​ചേ​ർ​ന്ന്​ ഒ​രാ​ഴ്​​ച താ​മ​സി​ച്ചു. കു​ഞ്ഞി​ക്ക ബ​സു​മ​തി ചോ​റു​വെ​ച്ച്​ ചി​ക്ക​ൻ​ക​റി​യു​ണ്ടാ​ക്കി ഞ​ങ്ങ​ൾ ഉ​ണ്ടു. ആ 10 ​ദി​ന​ങ്ങ​ളി​ൽ അ​വ​നൊ​രു നീ​ണ്ട​ക​ഥ​യെ​ഴു​തി. ഞാ​ൻ ‘ലെ​നി​ൻ​സ്​ ടോം​ബ്​’ എ​ന്ന ബൃ​​ഹ​ത്​ ഗ്ര​ന്​​ഥം വാ​യി​ച്ചു​മ​ട​ക്കി. പി​ന്നെ കു​ട്ടി​ക്കാ​ന​ത്തെ ഒ​രു റി​സോ​ർ​ട്ടി​ൽ മൂ​ന്നു​ ദി​വ​സം കു​ഞ്ഞി​ക്ക ര​ണ്ടു​ ക​ഥ​യെ​ഴു​തി. മ​ന​സ്സി​ൽ സ്വ​രു​ക്കൂ​ട്ടി​യ ക​ഥ ക​ട​ലാ​സി​ലേ​ക്ക്​ വാ​ർ​ന്നു​വീ​ഴു​ക​യാ​ണ്. ര​ണ്ടാ​മ​ത്​ വാ​യി​ക്കി​ല്ല. തി​രു​ത്ത​ലി​ല്ല. പി​െ​ന്ന വ​യ​നാ​ട്ടി​ൽ ഗൗ​ണ്ട​റു​ടെ ഗ​സ്​​റ്റ്​ ഹൗ​സി​ൽ. അ​ന്നാ​ണ്​ കു​ഞ്ഞി​ക്ക​യി​ലെ പാ​ച​ക​ക്കാ​ര​നെ​യും ഫ​ലി​ത​പ്രി​യ​നെ​യും ഞാ​ൻ തൊ​ട്ട​റി​ഞ്ഞ​ത്. അ​ന്ന്​ കു​ഞ്ഞി ഒ​േ​ട്ട​റെ ക​ഥ​ക​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു. ഫ​ലി​തം നി​റ​ച്ച മി​നി​ക്ക​ഥ​ക​ൾ. ഞ​ങ്ങ​ൾ ന​ട​ക്കാ​നി​റ​ങ്ങു​േ​മ്പാ​ൾ അ​വ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു; ഞാ​ൻ കേ​ട്ടു, എ​ഴു​തി​യെ​ടു​ത്തി​ല്ല. ഒാ​ർ​ക്കു​േ​മ്പാ​ൾ ന​ഷ്​​ട​ബോ​ധ​ത്തി​​​െൻറ നി​രാ​ശ.
വ​യ​നാ​ട്ടി​ലി​രു​ന്ന്​ ‘ഭ​ജ​നം പാ​ടി​യു​റ​ക്കി​യ വി​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ൾ’ കു​ഞ്ഞി​ക്ക എ​ഴു​തി.  ക​ൽ​പ​റ്റ​യി​ലെ ഹോ​ട്ട​ൽ​മു​റി​യി​ലി​രു​ന്ന്​ ഞാ​ന​ത്​ വാ​യി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞു ചോ​ദി​ച്ചു: ‘‘കു​ഞ്ഞി​ക്ക, എ​ന്തി​നാ​ണ്​ ക​ണ്ണി​ൽ​ചോ​ര​യി​ല്ലാ​തെ സാ​റ​യെ കൊ​ന്നു​ക​ള​ഞ്ഞ​ത്​? പ്ര​ണ​യാ​ർ​ദ്ര​വ​തി​യെ, ഏ​തു പു​രു​ഷ​നും സ്വ​ന്ത​മാ​ക്കാ​ൻ കൊ​തി​ക്കു​ന്ന സാ​റ​യെ?’’ കു​ഞ്ഞി​ക്ക പു​ഞ്ചി​രി​ച്ച​തേ​യു​ള്ളൂ. പ്ര​ണ​യം വ​ഴി​തെ​റ്റി ഏ​തെ​ല്ലാം ദു​ര​ന്ത​ങ്ങ​ളി​ലെ​ത്തു​ന്നു എ​ന്നു ഞാ​ന​റി​ഞ്ഞു. കു​ഞ്ഞി​ക്ക​യും അ​ത​റി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. പി​ന്നെ​യ​ത്​ ക​ഥ​ക​ളി​ൽ പ​ക​ർ​ത്തി. ‘സ്​​മാ​ര​ക​ശി​ല​ക​ളി’​ൽ, ‘മ​രു​ന്നി’​ൽ, ‘ക​ന്യാ​വ​ന​ങ്ങ​ളി’​ൽ, ‘നാ​രി മി​ക​ച്ച ഇ​ടം’, ‘കേ​ണ​ലി​നെ കാ​ണാ​നി​ല്ല’... ഇ​ങ്ങ​നെ എ​ത്ര ക​ഥ​ക​ളി​ൽ.
ഒ​രി​ക്ക​ൽ ഡ​ൽ​ഹി​യി​ൽ​വെ​ച്ച്​ മു​കു​ന്ദ​ൻ ആ ​ക​ഥ പ​റ​ഞ്ഞു. കു​ഞ്ഞി​ക്ക​യു​ടെ പ്ര​ണ​യ​വും അ​തി​​​െൻറ ദു​ര​ന്ത​വും. കാ​മി​നി മ​റി​യു​മ്മ പ്ര​സ​വ​ത്തോ​ടെ മ​രി​ച്ചു. ആ ​കു​ഞ്ഞി​നെ കൊ​ണ്ടു​പോ​ന്നു വ​ള​ർ​ത്തി. (ഒ​രി​ക്ക​ൽ കു​ഞ്ഞി​ക്ക കോ​ട്ട​യ​ത്ത്​ എ​ന്നെ​ക്കൂ​ട്ടി ച​ങ്ങ​നാ​ശ്ശേ​രി വ​ഴി പാ​യി​പ്പാ​ട്ടും പോ​യി. റി​ങ്കു​വി​​​െൻറ വി​വാ​ഹം ഉ​റ​പ്പി​ക്കാ​ൻ കു​ഞ്ഞി​ക്ക കൂ​ട്ടി​യ​ത്​ എ​ന്നെ മാ​ത്രം. അ​തൊ​രു നീ​ണ്ട ക​ഥ, ഞാ​ൻ ‘മാ​ധ്യ​മ’​ത്തി​ൽ​ത​ന്നെ എ​ഴു​തി​യി​ട്ടു​ണ്ട്. ‘‘കോ​ട്ട​യ​ത്തു​നി​ന്ന്​ മാ​ത്യു​സാ​റി​നെ വി​ളി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​പോ​യാ​ൽ മ​തി​യെ​ന്നു വ​ട​ക​ര വീ​ട്ടി​ലു​ള്ള​വ​ർ പ​റ​ഞ്ഞു’’ -കു​ഞ്ഞി​ക്ക എ​​​െൻറ സം​ശ​യ​ത്തി​നു മ​റു​പ​ടി പ​റ​ഞ്ഞു. 
കു​ഞ്ഞി​ക്ക​​ക്കു ഞാ​നും എ​നി​ക്ക്​ കു​ഞ്ഞി​ക്ക​യും കു​ടും​ബ​സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളാ​യി​രു​ന്നു. വ​ട​ക​ര, ദേ​വ​ൻ മാ​സ്​​റ്റ​ർ ഡി​സൈ​ൻ ചെ​യ്​​ത കു​ഞ്ഞി​ക്ക​യു​ടെ വീ​ട്ടി​ൽ ഞാ​ൻ എ​ത്ര ദി​വ​സം ഉ​ണ്ടു, ഉ​റ​ങ്ങി. ഹ​ലീ​മ​യു​ടെ പാ​ച​ക​ക​ല​യു​ടെ ര​സം ആ​സ്വ​ദി​ച്ചു; അ​തു​പോ​ലെ കോ​ട്ട​യ​ത്തു​വ​ന്ന്​ സൂ​സി​യു​ടെ മീ​ൻ​ക​റി​യു​ടെ​യും ഇ​റ​ച്ചി ഉ​ല​ർ​ത്തി​യ​തി​​​െൻറ​യും രു​ചി കു​ഞ്ഞി​ക്ക​യും. 
കു​ഞ്ഞി​ക്ക​യു​ടെ അ​കാ​ല​വാ​ർ​ധ​ക്യം, അ​തി​​​െൻറ അ​വ​ശ​ത​ക​ൾ- ആ ​വാ​ർ​ത്ത​ക​ളും ചി​ത്ര​ങ്ങ​ളും എ​ന്നെ മ​ഥി​ച്ചു. കു​ഞ്ഞി​ക്ക​യെ കാ​ണാ​തെ ഇ​രി​ക്ക​പ്പൊ​റു​തി​യി​ല്ലാ​താ​യി. ക​ഴി​ഞ്ഞ ജൂ​ണി​ൽ ഞാ​ൻ കു​ഞ്ഞി​ക്ക​യെ കാ​ണാ​നെ​ത്തി. മ​ക​ൾ നാ​സി​യു​ടെ പു​തി​യാ​പ്ല ജ​ലീ​ൽ വ​ഴി തു​റ​ന്നു. വി​ഷാ​ദ​സ്​​മ​ര​ണ​ക​ൾ വി​ങ്ങി​നി​റ​ഞ്ഞ ഭാ​ണ്ഡ​ക്കെ​ട്ടും പേ​റി വി​ങ്ങി​യ മ​ന​​സ്സോ​ടെ കോ​ഴി​ക്കോ​​​ട്ട്​ ക​ട​ലോ​ര​ത്തെ ഫ്ലാ​റ്റി​ലെ​ത്തി. കൈ​ക​ൾ ത​ല​ക്ക്​ ചേ​ർ​ത്തു​വെ​ച്ച്​ മ​യ​ക്ക​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ൻ. താ​ങ്ങി​പ്പി​ടി​ച്ച്​ എ​ഴു​ന്നേ​ൽ​പി​ച്ചു. കെ​ട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ചി​രു​ന്നു. മൂ​ന്നാ​ലു ത​മാ​ശ​ക​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു. അ​വ​​​െൻറ വാ​ക്കു​ക​ൾ മൃ​ദു​ല​മാ​യി​രു​ന്നു, ബ​ല​ഹീ​ന​വും. എ​ൺ​പ​തു​ക​ൾ​ക്ക്​ നോ​മ്പു​നോ​റ്റു​നി​ന്ന ഒ​രു ദി​വ​സം വി​ല​കൂ​ടി​യ പാ​ൻ​റ്​​സും ഷ​ർ​ട്ടും ധ​രി​ച്ച്​ വി​ല​കൂ​ടി​യ ബ്രീ​ഫ്​​കേ​സും തൂ​ക്കി സു​സ്​​മേ​ര​വ​ദ​ന​നാ​യി കോ​ട്ട​യ​ത്ത്​ ഒാ​ഫി​സി​ലേ​ക്ക്​ ക​യ​റി​വ​ന്ന കു​ഞ്ഞി​ക്ക​യു​ടെ രൂ​പം മ​ന​സ്സി​ൽ മി​ന്നി​മ​റ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു, നീ​ണ്ട സൗ​ഹൃ​ദ​ത്തി​​​െൻറ ഒ​​േ​ട്ട​റെ ചി​ത്ര​ങ്ങ​ളോ​ടൊ​പ്പം.
നി​മി​ഷ​ങ്ങ​ൾ പ​റ​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ മൗ​നം വി​ങ്ങി. കു​ഞ്ഞി​ക്ക​യു​ടെ ക​ണ്ണു​ക​ളെ മൗ​നം ത​ഴു​കി. അ​വ​നെ ഞാ​ൻ കി​ട​ക്ക​യി​ലേ​ക്ക്​ ചാ​യ്​​ച്ചു. കു​ഞ്ഞി​ക്ക​യു​ടെ മു​റി​യു​ടെ ജ​നാ​ല​യി​ലൂ​ടെ ഞാ​ൻ പു​റ​ത്തേ​ക്ക്​ നോ​ക്കി. വ​ർ​ഷ​കാ​ല കോ​ളി​ള​ക്ക​ത്തി​നു​ശേ​ഷം ശാ​ന്ത​ത​യി​ൽ മ​യ​ങ്ങു​ന്ന ക​ട​ൽ. ക​ട​ൽ ചോ​ദി​ച്ച​തു ഞാ​ൻ കേ​ട്ടു: ‘‘യു​ഗ​ങ്ങ​ളി​​ലൂ​ടെ ക​ട​ന്നു​പോ​കു​ന്ന കാ​ല​ത്തി​​​െൻറ ഒ​ഴു​ക്കി​ൽ ഒ​രു മ​നു​ഷ്യ​ജീ​വി​തം എ​ന്നി​ലെ ഒ​രു തു​ള്ളി​യു​ടെ​യ​ത്ര​യു​ണ്ടോ?’’
വി​രി​യി​ട്ട കി​ട​ക്ക​യി​ൽ കു​ഞ്ഞി​ക്ക മ​യ​ങ്ങി​ക്കി​ട​ന്നു. കാ​ര​ക്കാ​ടി​​​െൻറ​യും അ​ര​ക്ക​ൽ ത​റ​വാ​ടി​​​െൻറ​യും അ​ലീ​ഗ​ഢി​​​െൻറ​യും വ​ട​ക​ര​യു​ടെ​യും കോ​ഴി​ക്കോ​ടി​​​െൻറ​യും ഗ​ത​കാ​ല സ്​​മ​ര​ണ​ക​ൾ ഉ​ള്ളി​ലൊ​തു​ക്കി എ​ഴു​ത്തി​​​െൻറ ത​മ്പു​രാ​ൻ വി​ശ്ര​മി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ‘‘റ​ബ്ബു​ൽ ആ​ല​മീ​നാ​യ ത​മ്പു​രാ​നെ, കാ​ത്തു​കൊ​ൾ​ക’’ എ​ന്ന്​ മ​ന്ത്രി​ച്ച്​ ഞാ​ൻ പ​ടി​യി​റ​ങ്ങി. ഇ​പ്പോ​ഴും പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കു​ന്നു; ‘‘റ​ബ്ബു​ൽ ആ​ല​മീ​നാ​യ ത​മ്പു​രാ​നെ, കു​ഞ്ഞി​ക്ക​യു​ടെ ആ​ത്​​മാ​വി​നെ കാ​ത്തു​കൊ​ൾ​ക.’’