കാണ്മാനില്ല 200രൂപ, ഓറഞ്ച് നിറം

പി.ജിക്ക്​ ഒരേ മുറിയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നവ​ൻറ കല്യാണം ആയതിനാലാണ്​ ഇല്ലാത്ത ലീവ്​ ഉണ്ടാക്കി പുലർച്ചെ വീട്ടിൽ എത്തി യത്​. കെ.എസ്​.ആർ.ടി.സി സ്​റ്റാൻറിൽ നിന്ന്​ തന്നെ കയറിയതിനാലാണ്​ തൊടുപുഴയിൽ നിന്നുള്ള എറണാകുളം ബസിൽ സീറ്റ്​ തര പ്പെട്ടത്​. വിൻഡോ സീറ്റും ചാറ്റൽ മഴയും ഹെഡ്​സെറ്റിലെ പാട്ടും ചേർന്ന കോമ്പിനേഷനൊക്കെ മാറ്റി വെക്കേണ്ടി വന് നു. രണ്ടുപേർക്കിരിക്കാവുന്ന സീറ്റെങ്കിലും കിട്ടിയതു തന്നെ ഭാഗ്യം. വലതുഭാഗത്തെ മൂന്നു പേർക്കിരിക്കാവുന്നിടത ്തെ നടുവിലെ സീറ്റ്​ പ്രതീക്ഷിച്ചവന്​ ഇതെങ്കിലും കിട്ടിയല്ലോ എന്ന ആശ്വാസം മാത്രമായിരുന്നു ബാക്കി. വൈറ്റില ഹബ ്ബിൽ വേറൊരു ചങ്ങാതി കാത്തുനിൽക്കാമെന്നും അവിടുന്ന്​ കല്യാണ മണ്ഡപത്തിലേക്ക്​ ഒരുമിച്ചു പോകാമെന്നും നേരത്ത െ ചട്ടം കെട്ടിയിരുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ബസിൽ കയറിയപ്പോ മുതൽ ഞാൻ അവനെയും അവൻ എന്നെയും വിളിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്ന ു. വീട്ടിൽ കിടന്നുറങ്ങു​േമ്പാ വിളിച്ചാൽ പറയും ‘ഞാൻ സ്​റ്റാൻറിലെത്തീന്ന്​’... കോളജിൽ പഠിക്കുന്ന കാലത്തും അങ്ങ നെതന്നെ ആയിരുന്നതിനാലാണ്​ മുൻകരുതലായി ഇടക്കിടെ ‘പോസ്​റ്റാക്കരുതെന്ന്’​ ഒാർമ്മപ്പെടുത്തി ​ഫോൺ ചെയ്​തുകെ ാണ്ടിരുന്നത്​.

അങ്ങനെയുള്ള ഒരു ഫോൺ വിളിക്കിടയിലാണ്​ കണ്ടക്​ടർ ടിക്കറ്റ്​ ചോദിച്ച്​ എ​​​​െൻറയടുത്തെത്തിയത്​. 200 രൂപയുടെ ഒറ്റനോട്ട്​ പോക്കറ്റിൽ നിന്നുമെടുത്തു കൊടുത്തത്​ എനിക്ക്​ നല്ല ഒാർമയുണ്ട്​, 60ൽ താഴെയുള്ള തുകയാണ്​ ടിക്കറ്റ്​ ചാർജ്​. ബാക്കി കിട്ടിയത്​ മൂന്നോ നാലോ പത്തു രൂപ നോട്ടുകൾ മാത്രമായിരുന്നു എന്ന ബോധം എനിക്കു വന്നപ്പോ ഏറെ വൈകിയിരുന്നു. നല്ല തിരക്കുള്ള ബസിൽ ദൂരെ നിന്നും കണ്ടക്​ടറുടെ ശബ്​ദം മാത്രം കേൾക്കാം ‘ഫുട്​ബോൾ കളിക്കാനുള്ള സ്​ഥലമുണ്ടല്ലോ അവിടെ പുറകോട്ടിറങ്ങി നിൽക്കൂ’. ‘ചേട്ടാ, ഞാൻ ഗോളിയാ, അതാ അരികിൽ നിൽക്കുന്നത്​’ മു​െമ്പപ്പോഴോ യാത്ര ചെയ്​ത സ്വകാര്യബസിലെ കണ്ടക്​ടറോട്​ ഒരു ഫ്രീക്കൻ വിരുതൻ പറഞ്ഞ മറുപടിയോ അതിലെ രസമോ ഒന്നു​ം ആ സമയത്ത്​ ഒട്ടും ചിരി സമ്മാനിച്ചില്ല. തിക്കിത്തിരക്കി നുഴഞ്ഞുകയറി വരുന്ന കണ്ടക്​ടറെ കണ്ടാൽ ലയണൽ മെസ്സി നാലഞ്ചു ഡിഫൻഡർമാറെ ഒന്നിച്ചു വെട്ടിയൊഴിഞ്ഞു കയറി വരുന്നതുപോലെയുണ്ടായിരുന്നു.

‘ചേട്ടാ, ഞാൻ 200 രൂപയാണ്​ തന്നത്​, 100 രൂപ ബാക്കി കിട്ടിയില്ല’. ഒരുവിധം കാര്യം ഞാൻ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു. ഒച്ചപ്പാടും ബഹളവും നിറഞ്ഞ ലാലേട്ട​​​​െൻറ സ്​ഫടികം സിനിമയിലെ ചന്ത പോലെയുണ്ടായിരുന്ന ആ ബസ്​ പെട്ടന്ന്​ നിശബ്​ദമായതു പോലെ, യാത്രക്കാർ മുഴുവൻ ഞാനെന്തോ തെറ്റു ചെയ്​ത പോ​െല എന്നെ തുറിച്ചു നോക്കുന്ന പോലെ അനുഭവപ്പെട്ടതാണോ തോന്നിയതാണോ എന്നൊന്നും ഇപ്പോൾ ഒാർമ്മ കിട്ടുന്നില്ല. എന്തായാലും കണ്ടക്​ടറുടെ മറുപടിയോടെ ഞാൻ ആ ബസി​​​​െൻറ അടിത്തട്ടു തകർന്നു പാതാളത്തിലേക്ക്​ പോയിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന്​ ആഗ്രഹിക്കത്തക്കതായിരുന്നു. ‘ ഇല്ല, ഇതുവരെ ടിക്കറ്റ്​ എടുത്ത ആരും 200​​​​െൻറ ഒറ്റ നോട്ട്​ തന്നിട്ടില്ല, താൻ 100 രൂപ നോട്ടാണ്​ തന്നത്​, അതി​​​​െൻറ ബാക്കി രൂപ ഞാൻ അപ്പോ തന്നെ തന്നിട്ടുമുണ്ട്​’. പണ്ട്​ നാലാം ക്ലാസിൽ പഠിക്കു​േമ്പാൾ എ​ന്തോ കുരുത്തക്കേട്​ ഒപ്പിച്ചതിന്​ രക്ഷിതാവിനെ വിളിച്ചു​െകാണ്ടുവരണമെന്ന്​ ടീച്ചർ പറഞ്ഞതനുസരിച്ച്​ ഉമ്മ എത്തിയപ്പോൾ ‘ഇവൻ എലിയെ പോലിരിക്കുമെങ്കിലും പുലിയെ പോലാണ്​ പെരുമാറ്റം’ എന്ന മറുപടി കേട്ട സഹപാഠികൾ പിറ്റേന്ന്​ മുതൽ എനിക്ക്​ ഒരു വട്ടപ്പേരിട്ടു. ‘എലിക്കുഞ്ഞ്​’. സങ്കടവും അപമാനഭാരവും കൊണ്ട്​ തലകുനിച്ചുനടന്ന എട്ടുവയസുകാരനേക്കാൾ ഞാൻ ചൂളിപ്പോയ സന്ദർഭമാണ്​ ഒരു ബസ്​ കണ്ടക്​ടർ എനിക്കു നൽകിയിരിക്കുന്നത്​. കല്യാണം കൂടലൊക്കെ ഉപേക്ഷിച്ച്​ അടുത്ത ബസിൽ കയറി തിരിച്ചുവന്നാലോ എന്നുപോലും മനസ്സ്​ ചിന്തിച്ചുകൂട്ടിയിരുന്നു.

കുട്ടിക്കാലത്ത്​ പലചരക്കുകടയിൽ സാധനങ്ങൾ വാങ്ങാനായി ഉമ്മ തരുന്ന രൂപയേക്കാൾ അഞ്ചോ, പത്തോ രൂപ ബാക്കി നിർത്തിയേ വാങ്ങൂ. ബാക്കി മിഠായി, സിപ്പ്​അപ്പ്​ തുടങ്ങിയവ വാങ്ങിക്കാനാണ്​. വാങ്ങേണ്ട ഒാരോ സാധനങ്ങളുടെയും വിലയും അളവും കണക്കുകൂട്ടിയുള്ള അതിവിദഗ്​ധത പത്താം ക്ലാസ്​ കണക്ക്​ പരീക്ഷക്ക്​ കാഴ്​ച വെച്ചിരുന്നെങ്കിൽ ഫസ്​റ്റ്​ ക്ലാസിനു പകരം ഡിസ്​റ്റിങ്​ഷനോടെ ഉയർന്ന വിജയം നേടാനാകുമായിരുന്നു. വേണ്ട, ഒരു തരത്തിൽ നന്നായി, ഒരുപാട്​ ഉയർന്ന മാർക്കൊന്നും വാങ്ങാത്തത്​, ഉയർച്ചകളും താഴ്​ച്ചകളും നിറഞ്ഞ ഹൈറേഞ്ചിലെ റോഡുപോലെയുള്ള മാർക്ക്​ ലിസ്​റ്റ്​ എനിക്കൊരിക്കലും സങ്കടം സൃഷ്​ടിച്ചിട്ടില്ല. അല്ലെങ്കിലും പഠിക്കാൻ മിടുക്കനല്ലാതിരുന്ന, ശരാശരിക്കാരൻ മാത്രമായ, മലയാളത്തിനും ഹിസ്​റ്ററിക്കും മാത്രം 90ശതമാനം മാർക്ക്​ വാങ്ങിക്കുന്ന ഒരു വിദ്യാർഥിയുടെ കണക്കു കൂട്ടലൊക്കെ അമ്പേ പരാജയം ആയിരുന്നു പലപ്പോഴും. അന്നും ഇന്നും സ്വയം വരച്ചുചേർത്ത വർണങ്ങളിലൂടെയുള്ള യാത്രകൾ മാത്രമാണ്​ കൂട്ടിനുള്ളത്​ എന്ന ബോധ്യമുള്ളതിനാൽ നിറങ്ങളുടെ ഉത്സവക്കാലത്തെ വല്ലാതെ വെറുത്തിരുന്നു.

ജോലിയും കൂലിയും ഇല്ലാതിരുന്ന കാലത്തായിരുന്നെങ്കിൽ, ബാലൻസായി കി​േട്ടണ്ട ആ 100 രൂപ എന്നെ വല്ലാതെ ബാധിക്കുമായിരുന്നു. ‘ ചേട്ടാ, ഞാൻ 200 തന്നെയാണ്​ തന്നത്​, നിങ്ങൾക്ക്​ ടിക്കറ്റ്​ മെഷീനും ബാഗിലുള്ള പണവും പരിശോധിച്ചാൽ കൂടുതൽ ഉണ്ടെന്ന്​ മനസിലാകും’. ഇത്രയും കൂടി ഞാൻ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു. പക്ഷേ അയാൾ അമ്പിനും വില്ലിനും അടുക്കുന്ന ലക്ഷണമില്ല. 200 രൂപയുടെ ഒറ്റ നോട്ട്​ ഇൗ ബസിൽ ആരും തന്നിട്ടില്ല എന്ന്​ പുള്ളിക്കാരൻ അസന്നിഗ്​ദമായി അങ്ങട്​ പ്രഖ്യാപിച്ചു. ഇല്ല, ഇനി എനിക്കൊന്നും ആ മനുഷ്യനോട്​ പറയാനില്ല. എ​​​​െൻറ ഭാഗത്തും തെറ്റുണ്ട്​. ഒന്ന്​, ടിക്കറ്റെടുക്കുന്ന സമയത്ത്​ ​േഫാണിൽ ശ്രദ്ധിക്കാൻ പാടില്ലായിരുന്നു, രണ്ട്​, ബാലൻസ്​ എത്ര കിട്ടി എന്ന്​ അപ്പോൾ തന്നെ എണ്ണി നോക്കണമായിരുന്നു. 2006 ലോകകപ്പ്​ ഫുട്​ബോൾ ​ൈഫനലിൽ ഫ്രാൻസി​​​​െൻറ സിനദിൻ സിദാൻ ഇറ്റലിയു​െട മറ്റരാസിയെ തല കൊണ്ടിടിച്ചു വീഴ്​ത്തിയതും ഉരുളക്കിഴങ്ങ്​ എന്ന്​ കളിയാക്കിയ കാണികളിലൊരുവനെ തല്ലാൻ ബാറ്റുമായി പാകിസ്താ​​​​െൻറ ഇൻസമാം ഉൾഹഖ്​ ബൗണ്ടറിലൈനിലേക്ക്​ ആക്രോശിച്ചടുത്തതും ഒക്കെ മനസിലൊതുക്കി ഒന്നും മിണ്ടാനാകാതെ എല്ലാരുടെയും മുന്നിൽ ഒരു തെറ്റുകാരനെ പോലെ ആ ബസിൽ ഞാൻ മാത്രം ഒറ്റപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്ന് മാത്രം എനിക്ക് മനസിലായി​.

വിൻഡോ സീറ്റിലിരുന്നയാൾ ഏതോ സ്​റ്റോ​​െപ്പത്തിയപ്പോൾ ഇറങ്ങിപ്പോയതിനാൽ അരികിലെത്തപ്പെട്ട എനിക്ക്​ പക്ഷേ കാഴ്​ചക​ളൊന്നും കണ്ണിൽ പെടുന്നേയില്ലായിരുന്നു. ഏതോ പള്ളിസെമിത്തേരിക്കടുത്തുള്ള സ്​റ്റോപ്പിൽ ബസ്​ നിർത്തി. ‘തന്നത്താൻ ഉയർത്തുന്നവൻ താഴ്​ത്തപ്പെടും’, എന്നിങ്ങനെയുള്ള ബൈബിൾ വാചകങ്ങൾ ഒാരോന്നായി ഞാൻ പോലുമറിയാതെ എന്നെ കൊണ്ട്​ വായിപ്പിക്കുന്നത്​ ആരാണാവോ? പരസ്​പര സ്​നേഹവും നൻമയും ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്ന വരികൾ നിസംഗതയോടെ ബസ്​ ഡബിൾ ബെൽ മുഴങ്ങിയതനുസരിച്ച്​ എന്നെ കടന്നുപോയി. ‘നിങ്ങളുടേതാണെങ്കിൽ എത്ര ആഴക്കടലിൽ ഒളിപ്പിച്ചാലും നിങ്ങളിലേക്ക്​ വന്നുചേരുക തന്നെ ചെയ്യും’ മനസിനെ സ്വയം ആശ്വസിപ്പിച്ച്​ ഉറക്കം നടിച്ച്​ പുറം കാഴ്​ചകൾ കാണാതെ ഒരു വലിയ ബസിൽ ഞാൻ യാത്ര തുടരുകയാണ്​. വൈറ്റില ഹബ്ബിലേക്ക്​ പ്രവേശിക്കുന്നതിനു മുമ്പ്​ തന്നെ തിരക്കൊഴിഞ്ഞ പൂരപ്പറമ്പിനു സമാനമായിരുന്നു ബസി​​​​െൻറ അകവശം. ആരോ പുറകിൽ നിന്ന്​ എന്നെ തോണ്ടുന്ന പോലെ, അല്ല തോന്നലല്ല, അത്​ ആ കണ്ടക്​ടർ ആയിരുന്നു.

പുള്ളിക്കാരൻ എ​​​​െൻറ ചെവിയുടെ തൊട്ടുചേർന്ന്​ വളരെ ശബ്​ദം താഴ്​ത്തി ‘അതേയ്​, ഒരു 100 രൂപ കൂടുതൽ കാണിക്കുന്നുണ്ട്​, ബാഗിലും മെഷീനിലും കണക്കുകൂട്ടിയിട്ടും 100 കൂടുതലാണ്​, നിങ്ങള്​ 200 തന്നെയായിരിക്കും തന്നതല്ലേ?’ ‘അതേ’ എന്ന്​ മറുപടി പറയാൻ കഴിയുന്നതിനു മുമ്പായി ചുരുട്ടിപ്പിടിച്ച 100 രൂപ നോട്ട്​ അയാൾ എ​​​​െൻറ കയ്യി​േലക്ക്​ വെച്ചുനീട്ടി. ‘ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ ചേട്ടാ, നിങ്ങളോട്​ ബാഗൊന്ന്​ പരിശോധിക്കാൻ, എന്നിട്ട്​ ഇപ്പോ എവിടുന്ന്​ ഇത്​ കിട്ടി​​?’ എന്ന്​ ചോദിക്കണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു എനിക്ക്​. പക്ഷേ പിന്നീടാലോചിച്ചപ്പോ തോന്നി. അയാൾക്ക്​ വേണേൽ ആ 100 രൂപ ഇറങ്ങു​േമ്പാഴും തരാതിരിക്കാമായിരുന്നു, കൂടുതലുള്ള ആ പണം ​അയാൾക്ക്​ സ്വന്തം പോക്കറ്റിൽ തിരുകാമായിരുന്നു, മാത്രവുമല്ല അയാൾ എന്നെ വാദിച്ചു ജയിച്ചു നിൽക്കുന്ന ആളും കൂടിയാണ്. ഇനി പണം തിരികെ തരുന്നത് അയാൾ തോൽക്കുന്നതിന് തുല്യം കൂടിയാണ്. പ​േക്ഷ അയാൾ അതൊന്നും ചെയ്​തില്ല​. അർഹതയില്ലാത്ത പണം തനിക്കെന്തിന്​ എന്ന്​ ചിന്തിക്കുന്നവരുടെ കൂട്ടത്തിലായിരുന്നിരിക്കണം. അതു കൊണ്ടാണല്ലോ അർഹതയുള്ള എ​​​​െൻറ പണം എനിക്ക്​ യാത്ര തീർന്നപ്പോ തന്നെ തിരിച്ചുകിട്ടിയത്​.

ബസ്സിറങ്ങിയതും കൂട്ടുകാര​​​​െൻറ ഫോൺ കോൾ. ‘ടാ, നീയെത്തിയോ.​? ഞാനുടനെ എത്തും’. ഒന്നും പറയാൻ തോന്നിയില്ല, ഒരുപക്ഷേ അവൻ വീട്ടിൽ നിന്ന്​ ഇറങ്ങിയിട്ടുപോലുമുണ്ടാകില്ല, എങ്കിലും അവൻ ഏതോ ട്രാഫിക്​ കുരുക്കിലകപ്പെട്ടതു കൊണ്ടാണ്​ വരാൻ താമസിക്കുന്നത്​ എന്ന്​ കരുതാനായിരുന്നു അപ്പോൾ എനിക്ക്​ തോന്നിയത്​. കണ്ടക്​ടറെ പിന്നീട്​ എപ്പോഴെങ്കിലും കണ്ടുമുട്ടിയാൽ ​ചോദിക്കാൻ ഒര​ു ചോദ്യം ബാക്കിയാണ്​. ‘ ശരിക്കും ഞാൻ കൊടുത്ത 200 രൂപ പിന്നെ എവിടെപ്പോയി, 200 രൂപയു​െട ഒറ്റനോട്ട്​ ആ ബസ്സിൽ ആരും കൊടുത്തിട്ടുമില്ല. ചിലപ്പോഴൊക്കെ യാഥാർഥ്യങ്ങളേക്കാൾ ഒരു പടി മുകളിലായിരിക്കും സംഭവിക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ. അല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ ആ 200 രൂപ ദു​രൂഹമായി കണ്ടക്​ടറുടെ ബാഗിൽ നിന്നും എവിടെപ്പോകാനാണ്​.