കൂടുതേടി പറന്നവർ

ആയിരക്കണക്കിന്​ അനാഥകളുടെ​ പോറ്റുമ്മയാണ് തൃശൂർ ജില്ലയിലെ​ വാടാനപ്പള്ളി ഓർഫനേജ്​. കാരുണ്യത്തിന്‍റെ ഉറവ പൊടിയുന്ന ഈ മണ്ണിലേക്ക്​ 1980കളുടെ തുടക്കത്തിൽ ഒരു അർധരാത്രിയിൽ, ആറു​ കുഞ്ഞുങ്ങളുമായി ഇടുക്കിക്കാരനായ പാപ്പച്ചൻ എത്തി. ആ സ്​നേഹത്തണലിൽ ആ കുഞ്ഞുങ്ങൾ വളർന്നുവലുതായി...

ഈ ​കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ൾ ഇ​വി​ടെ സു​ര​ക്ഷി​ത​രാ​യി​രി​ക്കും.’’ അ​തെ, ആ ​ത​ണ​ലി​ൽ അ​വ​ർ സു​ര​ക്ഷി​ത​രാ​യി​രു​ന്നു. ആ ​ആ​റു​ കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളും പ​ഠി​ച്ചും ക​ളി​ച്ചും വ​ള​ർ​ന്ന​ത്​ വാ​ടാ​ന​പ്പ​ള്ളി അ​നാ​ഥാ​ല​യ​ത്തി​ന്റെ ​ ത​ണ​ലി​നു​ കീ​ഴി​ലാ​യി​രു​ന്നു

1982. ഇ​ട​വ​പ്പാ​തി​യി​ലെ ​ഒ​രു മ​ഴ​തോ​രാ രാ​ത്രി​യി​ലാ​ണ്​ ഇ​ളം​ദേ​ശ​​ത്തെ കു​ന്നി​ന്മു​ക​ളി​ൽ​നി​ന്ന്​ ആ ​യാ​ത്ര തു​ട​ങ്ങു​ന്ന​ത്. ദേ​ശ​ത്തെ പ്ര​മു​ഖ പ്ലാ​ന്‍റ​റാ​യ പാ​പ്പ​ച്ച​ൻ, വ​ള​ഞ്ഞും പു​ള​ഞ്ഞു​മു​ള്ള പാ​ത​യി​ലൂ​ടെ അ​തീ​വ ശ്ര​​ദ്ധ​യോ​ടെ​യാ​ണ്​ കാ​ർ ഓ​ടി​ക്കു​ന്ന​ത്. സു​ഹൃ​ത്ത്​ ഉ​സ്മാ​നും കൂ​ടെ​യു​ണ്ട്.

അ​വി​ചാ​രി​ത കാ​ര​ണ​ങ്ങ​ളാ​ൽ മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ൾ വേ​ർ​പെ​ട്ടു​പോ​യ പ്ലാ​ന്‍റേ​ഷ​ൻ പാ​ഡി​യി​ലെ സ​ഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ളാ​യ ആ​റു​ കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളു​മാ​യി ഒ​രു സം​ര​ക്ഷ​ണാ​ല​യം തേ​ടി​യാ​ണ്​ ആ ​പു​റ​പ്പാ​ട്. കൂ​ട്ട​ത്തി​ലെ ഇ​ള​യ​കു​ഞ്ഞി​ന്​ പ്രാ​യം ര​ണ്ടാ​ണ്. ശൈ​ശ​വ​ത്തി​ലും ബാ​ല്യ​ത്തി​ലു​മു​ള്ള മ​റ്റ് അ​ഞ്ചു​ പേ​രും. ക​ണ്ണു​കാ​ണാ മ​ഴ​യാ​ണെ​ങ്കി​ലും ​പ്ര​തീ​ക്ഷ​യു​ടെ അ​ര​ണ്ട​​വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ൽ അ​വ​ർ മ​ല​വാ​ര​മി​റ​ങ്ങി.

ദീ​ർ​ഘ​യാ​ത്ര​ക്കൊ​ടു​വി​ൽ പു​ല​ർ​​ച്ച​യോ​ടെ തൃ​ശൂ​ർ ജി​ല്ല​യി​ലെ വാ​ടാ​ന​പ്പ​ള്ളി അ​നാ​ഥാ​ല​യ​ത്തി​നു മു​ന്നി​ൽ പാ​പ്പ​ച്ച​ൻ ബ്രേ​ക്ക്​ ച​വി​ട്ടി. നേ​രം​ പു​ല​രാ​നാ​യി​ട്ടു​ണ്ട്. അ​വ​രെ​യും കാ​ത്ത്​ അ​നാ​ഥാ​ല​യ​ത്തി​ലെ​യും അ​നു​ബ​ന്ധ സ്ഥാ​പ​ന​മാ​യ ഇ​സ്​​ലാ​മി​യ കോ​ള​ജി​ലെ​യും മു​ഴു​വ​ൻ വി​ദ്യാ​ർ​ഥി​ക​ളും ജീ​വ​ന​ക്കാ​രും ക​വാ​ട​ത്തി​നു​ മു​ന്നി​ൽ നി​ൽ​പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. സ്ഥാ​പ​ന​ത്തി​ന്‍റെ ചെ​യ​ർ​മാ​ൻ വി.​പി. കു​ഞ്ഞി​മൊ​യ്തീ​ൻ​കു​ട്ടി സാ​ഹി​ബി​ന്‍റെ നേ​തൃ​ത്വ​ത്തി​ൽ അ​വ​രെ സ്വീ​ക​രി​ച്ചി​രു​ത്തി.

ദീ​ർ​ഘ​യാ​ത്ര​യി​ൽ അ​വ​ശ​രാ​യ കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളെ ഒ​രു റൂ​മി​ലേ​ക്കു മാ​റ്റി. അ​വ​രു​ടെ സ്​​നേ​ഹ​വും ക​രു​ത​ലും ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ പാ​പ്പ​ച്ച​നും ഉ​സ്മാ​നും പ​ര​സ്പ​രം പ​റ​ഞ്ഞു: ‘‘ഈ ​കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ൾ ഇ​വി​ടെ സു​ര​ക്ഷി​ത​രാ​യി​രി​ക്കും.’’ അ​തെ, ആ ​ത​ണ​ലി​ൽ അ​വ​ർ സു​ര​ക്ഷി​ത​രാ​യി​രു​ന്നു. ആ ​ആ​റു​ കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളും പ​ഠി​ച്ചും ക​ളി​ച്ചും വ​ള​ർ​ന്ന​ത്​ ആ ​ത​ണ​ലി​നു​ കീ​ഴി​ലാ​യി​രു​ന്നു. ആ​റു​ ​പേ​രും കു​ടും​ബ​വും കു​ട്ടി​ക​ളു​മാ​യി ഇ​ന്ന്​ സ​ന്തോ​ഷ​പൂ​ർ​വം ജീ​വി​ക്കു​ന്നു.

മൂ​ത്ത​വ​ൾ സൈ​ന​ബ മ​ക്ക​ളു​മൊ​ത്ത്​ വ​ളാ​ഞ്ചേ​രി​യി​ലാ​ണ്​ താ​മ​സം. അ​വ​രു​ടെ ഭ​ർ​ത്താ​വ്​ മാ​ളി​യേ​ക്ക​ൽ ഉ​മ​ർ ക​ഴി​ഞ്ഞ വ​ർ​ഷ​മാ​ണ്​ അ​ന്ത​രി​ച്ച​ത്. ര​ണ്ടാ​മ​​ത്ത​വ​ൾ സാ​നി​ദ വെ​ളി​യം​കോ​ട്​ പാ​ല​പ്പെ​ട്ടി​യി​ലാ​ണ്. മൂ​ന്നാ​മ​ത്തെ​യാ​ൾ ഹ​നീ​ഫ പു​ലാ​മ​ന്തോ​ൾ ക​ട്ടു​പ്പാ​റ​യി​ലും ഇ​ള​യ​വ​ൾ റ​ഷീ​ദ കു​ന്നം​കു​ള​ത്തും. അ​തി​നു​ താ​ഴെ​യു​ള്ള അ​യ്യൂ​ബ്​ വാ​ടാ​ന​പ്പ​ള്ളി​യി​ൽ സ്ഥി​ര​താ​മ​സ​ക്കാ​ര​നാ​യി.

അ​ന്ന്​ ര​ണ്ടു​ വ​യ​സ്സു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ഇ​ള​യ​വ​ൻ ഇ​ല്യാ​സ്​ സൈ​ന​ബ​യു​ടെ വീ​ടി​ന​ടു​ത്ത്​ വീ​ടു​​വെ​ച്ച്​ താ​മ​സി​ക്കു​ന്നു. പ​ല​യി​ട​ത്താ​ണെ​ങ്കി​ലും ഇ​ട​ക്കി​ടെ അ​വ​ർ ഒ​രു​മി​ച്ചൊ​രു യാ​ത്ര ന​ട​ത്താ​റു​ണ്ട്. അ​നാ​ഥ​ത്വ​ത്തി​ന്‍റെ​യും അ​ര​ക്ഷി​ത​ത്വ​ത്തി​ന്‍റെ​യും ക​ര​കാ​ണാ​ക്ക​യ​ങ്ങ​ളി​ൽ​നി​ന്ന്​ അ​വ​രെ കൈ​പി​ടി​ച്ചു​യ​ർ​ത്തി​യ, ഇ​പ്പോ​ഴും കാ​രു​ണ്യ​ത്തി​ന്‍റെ ഉ​റ​വ​പൊ​ടി​യു​ന്ന ആ ​മ​ണ്ണി​ലേ​ക്ക്, വാ​ടാ​ന​പ്പ​ള്ളി ഓ​ർ​ഫ​നേ​ജി​ലേ​ക്ക്.

‘‘ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ വീ​ടാ​ണ​ത്. അ​വി​ടെ​യു​ള്ള​വ​രെ​ല്ലാം ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ വീ​ട്ടു​കാ​രും. അ​വി​ടേ​ക്ക്​ പോ​കു​ക എ​ന്ന​ത്​ പെ​രു​ന്നാ​ളി​നേ​ക്കാ​ൾ വ​ലി​യ സ​ന്തോ​ഷ​മാ​ണ്.​’’

പ​റ​യു​മ്പോ​ൾ സൈ​ന​ബ​യു​ടെ ക​ണ്ണു​നി​റ​ഞ്ഞു. വാ​ടാ​ന​പ്പ​ള്ളി​യി​ലേ​ക്ക്​ വ​രാ​നു​ണ്ടാ​യ സാ​ഹ​ച​ര്യ​വും തു​ട​ർ​ന്ന്​ ത​ങ്ങ​ളു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലു​ണ്ടാ​യ വ​ഴി​ത്തി​രി​വു​ക​ളും സൈ​ന​ബ വി​ശ​ദീ​ക​രി​ച്ചു. അ​വ​ർ​ക്ക​ന്ന്​ 11 വ​യ​സ്സാ​ണ്. അ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളു​ടെ തീ​ക്ഷ്ണ​ത​കൊ​ണ്ടാ​വ​ണം നാ​ലു​ പ​തി​റ്റാ​ണ്ട്​ മു​മ്പു​ള്ള ഓ​ർ​മ​ക​ൾ​ക്ക്​ എ​ന്തെ​ന്നി​ല്ലാ​ത്ത ആ​ഴ​വും പ​ര​പ്പും.

മ​ല​ങ്ക​ര എ​സ്​​റ്റേ​റ്റി​ലെ ‘പാ​ഡി’​ക്കാ​ലം

ഇ​ടു​ക്കി ജി​ല്ല​യി​ലെ തൊ​ടു​പു​ഴ​ക്ക​ടു​ത്ത മ​ല​ങ്ക​ര റ​ബ​ർ പ്ലാ​ന്‍റേ​ഷ​നി​ലെ ടാ​പ്പി​ങ്​ തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു ഉ​പ്പ​യും ഉ​മ്മ​യും. പ്ലാ​ന്‍റേ​ഷ​ൻ പാ​ഡി​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു ഞ​ങ്ങ​ൾ താ​മ​സം. ക​മ്പ​നി ഒ​രു​ക്കു​ന്ന നി​ര​നി​ര​യാ​യു​ള്ള ഒ​റ്റ​മു​റി​ക്കൂ​ര​​ക​ൾ. ഉ​പ്പ മ​ല​ബാ​റി​ൽ​നി​ന്ന്​ ഇ​ങ്ങോ​ട്ട്​ തൊ​ഴി​ൽ തേ​ടി വ​ന്ന​താ​ണ്.

ഇ​വി​ടെ​നി​ന്നാ​ണ്​ ഉ​മ്മ​യെ വി​വാ​ഹം ക​ഴി​ച്ച​ത്. ന​ല്ല രീ​തി​യി​ൽ ക​ഴി​ഞ്ഞു​വ​ര​വെ​യാ​ണ്​ ഇ​രു​വ​ർ​ക്കു​മി​ട​യി​ൽ പ്ര​ശ്​​ന​ങ്ങ​ൾ തു​ട​ങ്ങു​ന്ന​ത്. അ​ത്​ മൂ​ർ​ധ​ന്യ​ത്തി​ലെ​ത്തി​യ​തോ​ടെ ഞ​ങ്ങ​ൾ ആ​റു​ കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളെ​യും ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ച്​ ഉ​പ്പ പോ​യി. സ​ഹോ​ദ​രി​യും കു​ടും​ബ​വും താ​മ​സി​ച്ചി​രു​ന്ന ഇ​ളം​ദേ​ശ​ത്താ​ണ്​ ഉ​പ്പ പോ​യ​ത്. അ​വി​ടെ​നി​ന്ന്​ മ​റ്റൊ​രു വി​വാ​ഹം ക​ഴി​ക്കു​ക​യും പി​ന്നീ​ട്​ അ​വ​ർ ഇ​രു​വ​രും​ മൈ​സൂ​രു​വി​ലേ​ക്ക്​ തൊ​ഴി​ൽ​തേ​ടി പോ​വു​ക​യും ചെ​യ്തു.

അ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും ഞാ​ൻ അ​ഞ്ചാം ക്ലാ​സി​ലെ​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. മോ​ശം സാ​ഹ​ച​ര്യ​മാ​ണ്​ അ​ന്ന്​ മ​ല​ങ്ക​ര​യി​ൽ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​ത്. സ്ത്രീ​ക​ൾ ഉ​ൾ​പ്പെ​ടെ മു​തി​ർ​ന്ന​വ​രെ​ല്ലാം പ​ക​ൽ ജോ​ലി​ക്കു​ പോ​യാ​ൽ പാ​ഡി​യി​ലും പ​രി​സ​ര​ങ്ങ​ളി​ലും കു​ട്ടി​ക​ൾ മാ​ത്ര​മാ​കും. ആ​രും നി​യ​ന്ത്രി​ക്കാ​നി​ല്ലാ​ത്ത സ്ഥി​തി. കു​ട്ടി​ക​ൾ​ക്ക്​ വ​ഴി​തെ​റ്റാ​നും ചൂ​ഷ​ണ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക്​ ഇ​ര​യാ​കാ​നും സാ​ധ്യ​ത വ​ള​രെ കൂ​ടു​ത​ലാ​യി​രു​ന്നു. ഉ​പ്പ​യി​ല്ലാ​ത്ത​തി​നാ​ൽ ഞ​ങ്ങ​ൾ വ​ഴി​തെ​റ്റി​പ്പോ​കാ​നു​ള്ള സാ​ധ്യ​ത ഏ​റെ​യെ​ന്നു ക​ണ്ട സു​മ​ന​സ്സു​ക​ളാ​യ നാ​ട്ടു​കാ​രി​ൽ ചി​ല​ർ ഉ​പ്പ​യെ ക​ണ്ടു​പി​ടി​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മം തു​ട​ങ്ങി.

ഉ​പ്പ​യെ വ​രു​ത്തി​ച്ചു. ഉ​പ്പ ഞ​ങ്ങ​ളെ ഏ​റ്റെ​ടു​ക്കാ​മെ​ന്നാ​യി. നാ​ട്ടു​കാ​ർ പൊ​ലീ​സി​ലും സ്ഥി​തി അ​റി​യി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഞാ​നു​ൾ​പ്പെ​ടെ മൂ​ന്നു​ പേ​രും ഉ​പ്പ​യു​ടെ കൂ​ടെ പോ​ക​ണ​മെ​ന്നാ​യി. ബാ​ക്കി​യു​ള്ള​വ​രെ വി​ട്ടു​ത​രി​ല്ലെ​ന്ന്​ ഉ​മ്മ​യും.

നീ​ണ്ട ത​ർ​ക്ക​ങ്ങ​ൾ​ക്കൊ​ടു​വി​ൽ ഉ​മ്മ​യി​ൽ​നി​ന്ന്​ ഇ​ള​യ കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളെ ത​ട്ടി​പ്പ​റി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഇ​ളം​ദേ​ശ​ത്ത്​ അ​മ്മാ​യി​യു​ടെ​യും (ഉ​പ്പ​യു​ടെ ​സ​ഹോ​ദ​രി) അ​മ്മാ​യി​ക്കാ​ക്ക (അ​മ്മാ​യി​യു​ടെ ഭ​ർ​ത്താ​വ്)​യു​ടെ​യും വീ​ട്ടി​ലാ​ണ്​ ഞ​ങ്ങ​ളെ എ​ത്തി​ച്ച​ത്. അ​തി​നി​ട​യി​ൽ​ത​ന്നെ അ​മ്മാ​യി​ക്കാ​ക്ക​യും പ​രി​ച​യ​ക്കാ​രാ​യ പാ​പ്പ​ച്ച​ൻ ചേ​ട്ട​നും ഉ​സ്മാ​നി​ക്ക​യും ഞ​ങ്ങ​ളെ ഏ​ൽ​പി​ക്കാ​ൻ അ​നാ​ഥാ​ല​യ​ങ്ങ​ൾ അ​ന്വേ​ഷി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പ​​ക്ഷേ, പ​ല പ്രാ​യ​ത്തി​ലു​ള്ള ആ​റു​ പേ​രെ​യും ഒ​രു​മി​ച്ചെ​ടു​ക്കാ​ൻ പ​ല​രും ത​യാ​റാ​യി​ല്ല. അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ്​ വി.​പി. കു​ഞ്ഞിമൊ​യ്തീ​ൻ​കു​ട്ടി സാ​ഹി​ബി​ലേ​ക്ക്​ അ​വ​ർ എ​ത്തു​ന്ന​ത്.

വ​ഴി​ത്തി​രി​വാ​യ യാ​ത്ര

പോ​കാ​ൻ ഉ​റ​ച്ച​ശേ​ഷം ഒ​രു ത​വ​ണ ഞാ​ൻ ഉ​മ്മ​യെ ക​ണ്ടി​രു​ന്നു. വാ​ടാ​ന​പ്പ​ള്ളി എ​ന്ന സ്ഥ​ല​ത്തേ​ക്കാ​ണ്​ പോ​കു​ന്ന​തെ​ന്നും ഇ​ന്ന ദി​വ​സ​മാ​ണ്​ യാ​ത്ര​യെ​ന്നും ഉ​മ്മ​യോ​ട്​ പ​റ​ഞ്ഞു. പോ​കു​ന്ന ദി​വ​സം വ​രാ​മെ​ന്നു​ പ​റ​ഞ്ഞാ​ണ്​ ഉ​മ്മ അ​ന്ന്​ പി​രി​ഞ്ഞ​ത്. പോ​കും ദി​വ​സം രാ​വി​ലെ മു​ത​ൽ ഞാ​ൻ ഉ​മ്മ​യെ കാ​ത്തി​രി​പ്പാ​യി​രു​ന്നു. യാ​ത്ര​ക്കു​ള്ള വാ​ഹ​ന​ത്തി​ൽ ക​യ​റു​മ്പോ​ഴും എ​ന്‍റെ ക​ണ്ണു​ക​ൾ ഉ​മ്മ​യെ തി​ര​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു.

ഇ​ള​യ​വ​ർ​ക്കൊ​ന്നും എ​ന്താ​ണ്​ സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​ത്​ എ​ന്ന്​ മ​ന​സ്സി​ലാ​കു​ന്ന പ്രാ​യ​മ​ല്ല​ല്ലോ. ഉ​മ്മ വ​ന്നി​ല്ല. വ​ല്ലാ​ത്ത സ​ങ്ക​ട​മാ​യി. അ​തു​കൊ​ണ്ടാ​കാം, ക​ല​ശ​ലാ​യ പ​നി തു​ട​ങ്ങി. യാ​ത്ര​ക്കി​ടെ പ​നി കാ​ര​ണം പാ​പ്പ​ച്ച​ൻ ചേ​ട്ട​ൻ പ​ല​യി​ട​ത്താ​യി വ​ണ്ടി നി​ർ​ത്തി. ഇ​ട​ക്ക്​ ഡോ​ക്ട​റെ ക​ണ്ടു, മ​രു​ന്നു വാ​ങ്ങി​ച്ചു, ചാ​യ വാ​ങ്ങി​ത്ത​ന്നു.

പു​ല​ർ​ച്ചെ​യോ​ട​ടു​ത്ത നേ​ര​ത്താ​ണ്​ ഞ​ങ്ങ​ൾ വാ​ടാ​ന​പ്പ​ള്ളി​യി​ലെ​ത്തു​ന്ന​ത്. നി​റ​യെ ആ​ളു​ക​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു ഞ​ങ്ങ​ളെ സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​ൻ. അ​വ​ർ ക​ണ്ണി​ലെ​ണ്ണ​യൊ​ഴി​ച്ച്​ ഞ​ങ്ങ​ളെ കാ​ത്തി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണ്. വൈ​കു​ന്നേ​രം ന​മ​സ്കാ​ര ശേ​ഷം വി.​പി പ​ള്ളി​യി​ൽ​നി​ന്ന്​ അ​വ​രോ​ട്​ പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു​വ​ത്രെ. അ​ഞ്ചാ​റ്​​ കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ൾ ഇ​ടു​ക്കി​യി​ൽ നി​ന്ന്​ വി​രു​ന്നു​​വ​രു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്ന്, അ​വ​രെ ന​മു​ക്ക്​ സ്വീ​ക​രി​ക്ക​​ണ​മെ​ന്നും!

പു​തി​യ സ്ഥ​ല​വും ചു​റ്റു​പാ​ടും അ​മ്പ​ര​പ്പു​ണ്ടാ​ക്കി​യെ​ങ്കി​ലും അ​ന്ന്​ പെ​യ്ത സ്​​നേ​ഹ​മ​ഴ​യി​ൽ അ​ത​ലി​ഞ്ഞു​തീ​ർ​ന്നു. കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാ​വ​രും എ​ന്നെ ചേ​ർ​ത്തു​പി​ടി​ച്ച്​ ആ ​രാ​വി​ൽ സു​ഖ​മാ​യു​റ​ങ്ങി. ഞ​ങ്ങ​ളെ ഒാ​രോ​രു​ത്ത​രെ​യും നോ​ക്കാ​ൻ മു​തി​ർ​ന്ന ക്ലാ​സു​ക​ളി​ലെ ഇ​ത്ത​മാ​രെ വി.​പി ചു​മ​ത​ല​പ്പെ​ടു​ത്തി.

കു​ളി​പ്പി​ക്കാ​നും മു​ടി​ചീ​കാ​നും ന​ഖം​മു​റി​ക്കാ​നും ക​ൺ​മ​ഷി​യും പൗ​ഡ​റു​മി​ട്ടു​ത​രാ​നും റൂം ​വൃ​ത്തി​യാ​ക്കാ​നും ഇ​ത്താ​ത്ത​മാ​ർ മ​ത്സ​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. സ്വ​ന്തം മ​ക്ക​ളെ​പ്പോ​ലെ അ​വ​ർ ഞ​ങ്ങ​ളെ വ​ള​ർ​ത്തി. ആ​ൺ​കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ൾ അ​ൽ​പം വ​ലു​താ​കു​ന്ന​തു​വ​രെ എ​ന്‍റെ കൂ​ടെ ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​രു​ടെ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ എ​ല്ലാം ഞാ​ൻ​ത​ന്നെ​യാ​ണ്​ നോ​ക്കി​യി​രു​ന്ന​ത്. കു​റ​ച്ച്​ വ​ലു​താ​യ​പ്പോ​ൾ അ​വ​രെ ബോ​യ്​​സ്​ ഹോ​സ്റ്റ​ലി​ലേ​ക്കു​ മാ​റ്റി.

അ​ൽ​പം മു​തി​ർ​ന്ന​പ്പോ​ൾ അ​വ​ധി​ക്കാ​ല​ത്ത്​ ഒാ​രോ കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ൾ ഞ​ങ്ങ​ളെ ഏ​റ്റെ​ടു​ത്ത്​ അ​വ​രു​ടെ വീ​ട്ടി​ൽ കൊ​ണ്ടു​പോ​കും. സ്കൂ​ൾ തു​റ​ക്കാ​നാ​കു​മ്പോ​ൾ തി​രി​ച്ചെ​ത്തി​ക്കും. പോ​യ വീ​ടു​ക​ളി​ൽ​നി​ന്ന്​ ചി​ല ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടു​ക​ൾ ഉ​ണ്ടാ​യ​തി​നാ​ൽ പി​ന്നീ​ട്​ എ​ങ്ങോ​ട്ടും പോ​കേ​ണ്ട​തി​ല്ലെ​ന്ന്​ ഞ​ങ്ങ​ൾ തീ​രു​മാ​നി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

വി.​പി എ​ന്ന ത​ണ​ൽ​വൃ​ക്ഷം

പാ​പ്പ​ച്ച​ൻ ചേ​ട്ട​നും ഉ​സ്മാ​നി​ക്ക​യും ഞ​ങ്ങ​ൾ ആ​റു​ കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളു​ടെ കാ​ര്യം പ​റ​യു​മ്പോ​ൾ ഇ​പ്പാ​ക്കാ​ക്ക്​ (വി.​പി)​ വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ ​‘നോ’ ​പ​റ​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു. കാ​ര​ണം, ര​ണ്ടും മൂ​ന്നും വ​യ​സ്സു​ള്ള കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളെ സം​ര​ക്ഷി​ക്കാ​ൻ ഒ​രു സം​വി​ധാ​ന​വും അ​വി​ടെ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. പ​ക്ഷേ, അ​ദ്ദേ​ഹം ‘യെ​സ്​’ പ​റ​ഞ്ഞു.

ആ ​ക​രു​ണാ​ർ​ദ്ര​മാ​യ വാ​ക്കാ​ണ്​ ഞ​ങ്ങ​ളെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലേ​ക്കു​ തി​രി​കെ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന​ത്. ജീ​വി​താ​വ​സാ​നം വ​രെ ഉ​പ്പ​യെ​പ്പോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നു അ​ദ്ദേ​ഹം. കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളാ​യി​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ ഞ​ങ്ങ​ളെ നോ​ക്കേ​ണ്ട ചു​മ​ത​ല ഇ​ത്താ​ത്ത​മാ​ർ​ക്കാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ. ഞ​ങ്ങ​ളി​ൽ ആ​രു​ടെ​യെ​ങ്കി​ലും ന​ഖം അ​ൽ​പം നീ​ണ്ടു​ക​ണ്ടാ​ൽ ഇ​ത്താ​ത്ത​മാ​ർ​ക്ക്​ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ വ​ക ന​ല്ല ചീ​ത്ത കേ​ൾ​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​ധി​ക്കാ​ല​ത്ത്​ പ​ല ത​വ​ണ അ​ദ്ദേ​ഹം എ​ല്ലാ​വ​രെ​യും വ​ളാ​ഞ്ചേ​രി​യി​​ലെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക്​ കൊ​ണ്ടു​പോ​യി​ട്ടു​ണ്ട്.

എ​ന്‍റെ വി​വാ​ഹ​വും ഇ​പ്പാ​ക്ക​യു​ടെ മു​ൻ​കൈ​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു. ക​ല്യാ​ണം അ​ടു​ത്ത​പ്പോ​ൾ സ്ഥാ​പ​ന മേ​ധാ​വി​ക​ൾ ഉ​പ്പ​യെ തി​രഞ്ഞു​ക​ണ്ടു​പി​ടി​ച്ചു. ഉ​പ്പ​യാ​ണ്​ എ​ന്‍റെ ഭ​ർ​ത്താ​വി​ന്​ കൈ ​കൊ​ടു​ത്ത​ത്. നേ​രെ ഇ​ള​യ​വ​ൾ സ​ാനിദ ഡി​ഗ്രി പൂ​ർ​ത്തി​യാ​ക്കി. റ​ഷീ​ദ​യും ന​ന്നാ​യി പ​ഠി​ച്ചു.

ഒ​രു നി​യോ​ഗി​യെ​പ്പോ​ലെ,പാ​പ്പ​ച്ച​ൻ ചേ​ട്ട​ൻ

പാ​പ്പ​ച്ച​ൻ ചേ​ട്ട​ൻ ന​ല്ല സ്​​നേ​ഹ​വും ക​രു​ത​ലു​മു​ള്ള മ​നു​ഷ്യ​നാ​യി​രു​ന്നു. ഞ​ങ്ങ​ളെ സ്വ​ന്തം മ​ക്ക​ളെ​പ്പോ​ലെ​ അ​ദ്ദേ​ഹം ക​ണ്ടു. വ​ർ​ഷ​ത്തി​ൽ ഒ​രു​ത​വ​ണ​യെ​ങ്കി​ലും മി​ഠാ​യി​യും പ​ല​ഹാ​ര​ങ്ങ​ളു​മാ​യി അ​ദ്ദേ​ഹം ഞ​ങ്ങ​ളെ കാ​ണാ​ൻ വാ​ടാ​ന​പ്പ​ള്ളി​യി​ൽ വ​രു​മാ​യി​രു​ന്നു. ആ​ദ്യ​​മൊ​ക്കെ അ​ദ്ദേ​ഹം വ​രു​മ്പോ​ൾ ഞ​ങ്ങ​ളെ ഇ​വി​ടെ നി​ന്ന്​ കൊ​ണ്ടു​പോ​ക​ണ​മെ​ന്ന്​ പ​റ​ഞ്ഞ്​ ക​ര​യു​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​ത്​ കാ​ണു​മ്പോ​ൾ പാ​പ്പ​ച്ച​ൻ ചേ​ട്ട​നും സ​ങ്ക​ടം വ​രും.

അ​ങ്ങ​നെ അ​ദ്ദേ​ഹം ഓ​ഫി​സി​ൽ ചെ​ന്ന്​ ചോ​ദി​ക്കും. സ്വ​ന്തം മ​ക്ക​ളെ​പ്പോ​ലെ നോ​ക്കി​ക്കൊ​ള്ളാ​മെ​ന്നും എ​ന്‍റെ കൂ​ടെ വി​ട്ടു​ത​ര​ണ​മെ​ന്നും. പ​ക്ഷേ, സ​്ഥാ​പ​ന മേ​ധാ​വി​ക​ൾ സ​മ്മ​തി​ക്കി​ല്ല. ഞാ​ൻ പ​ത്താം ക്ലാ​സ്​ പാ​സാ​യ​ത്​ അ​റി​ഞ്ഞ്​ പാ​പ്പ​ച്ച​ൻ ​ചേ​ട്ട​ൻ വ​ന്നി​രു​ന്നു. വ​ലി​യ സ​ന്തോ​ഷ​മാ​യി​രു​ന്നു ആ ​മു​ഖ​ത്ത്.

എ​നി​ക്ക​ദ്ദേ​ഹം ഒ​രു ഹീ​റോ പെ​ൻ സ​മ്മാ​നി​ച്ചു. അ​താ​യി​രു​ന്നു അ​വ​സാ​ന കൂ​ടി​ക്കാ​ഴ്ച. പി​ന്നീ​ട്​ എ​ന്‍റെ ക​ല്യാ​ണം ക​ഴി​ഞ്ഞ​ശേ​ഷം അ​ദ്ദേ​ഹം ഇ​ട​ക്ക്​ ക​ത്ത​യ​ച്ചി​രു​ന്നു. എ​ന്‍റെ സ​ഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ൾ വ​ലു​താ​യ​പ്പോ​ൾ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ കാ​ണാ​ൻ പോ​യി​രു​ന്നു. പി​ന്നീ​ട്​ അ​സു​ഖ​മൊ​ക്കെ ബാ​ധി​ച്ചു​വെ​ന്നും മ​രി​ച്ചു​വെ​ന്നും അ​റി​ഞ്ഞു.

ഉ​മ്മ​യു​ടെ തി​രി​ച്ചു​വ​ര​വ്​

1982ൽ ​പോ​രു​മ്പോ​ൾ വാ​ടാ​ന​പ്പ​ള്ളി​യി​ലേ​ക്കാ​ണ്​ എ​ന്നൊ​രു വാ​ക്ക്​ ഉ​മ്മ​യോ​ട്​ പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്ന​ല്ലോ. ആ ​ഓ​ർ​മ​യി​ൽ എ​ട്ടി​ലോ മ​റ്റോ പ​ഠി​ക്കു​മ്പോ​ൾ ഉ​മ്മ ഞ​ങ്ങ​ളെ തേ​ടി വാ​ടാ​ന​പ്പ​ള്ളി​യി​ലെ​ത്തി. ​ഒ​ന്നോ ര​ണ്ടോ ദി​വ​സം അ​വി​ടെ നി​ന്ന്​ ഉ​മ്മ തി​രി​ച്ചു​പോ​യി. എ​ന്‍റെ ക​ല്യാ​ണം ക​ഴി​ഞ്ഞ​തോ​ടെ ഹ​നീ​ഫ ഹോ​സ്റ്റ​ലി​ൽ​നി​ന്ന്​ ചാ​ടി ഉ​മ്മ​യു​ടെ അ​ടു​ത്തേ​ക്കു പോ​യി. പി​ന്നെ അ​വി​ടെ ടാ​പ്പി​ങ്ങും മ​റ്റു​മാ​യി ജോ​ലി നോ​ക്കി.

തോ​ട്ട​ത്തി​ൽ​നി​ന്ന്​ ഉ​മ്മ പി​രി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ കി​ട്ടി​യ പ​ണം ഉ​പ​യോ​ഗി​ച്ചും മ​റ്റും അ​വ​ൻ ഇ​വി​ടെ പു​ലാ​മ​ന്തോ​ൾ ക​ട്ടു​പ്പാ​റ​യി​ൽ സ്​​ഥ​ലം വാ​ങ്ങി വീ​ടു​വെ​ച്ചു. ഇ​പ്പോ​ൾ ഉ​മ്മ അ​വ​ന്‍റെ കൂ​ടെ​യാ​ണ്​ താ​മ​സം.

സ്​​നേ​ഹ​പ്പെ​രു​പ്പ​ത്തി​ന്‍റെ ബാ​ല്യം

ആ​യി​ര​ക്ക​ണ​ക്കി​ന്​ അ​നാ​ഥ​ക​ളു​ടെ​ പോ​റ്റമ്മ​യാ​ണ്​ വാ​ടാ​ന​പ്പ​ള്ളി ഓ​ർ​ഫ​നേ​ജ്. ഓ​ർ​ഫ​നേ​ജി​ന്‍റെ ച​രി​ത്ര​ത്തി​ലെ ഏ​റ്റ​വും പ്രാ​യം​കു​റ​ഞ്ഞ അ​ഡ്​​മി​ഷ​ൻ ഒ​രു​പ​ക്ഷേ, ഇ​ല്യാ​സി​ന്റേ​താ​കും. മു​ല​കു​ടി​പ്രാ​യ​ത്തി​ലാ​ണ്​ ഇ​ത്താ​ത്ത​യു​ടെ ഒ​ക്ക​ത്തി​രു​ന്ന്​ ഇ​ല്യാ​സ്​ ആ ​മ​ണ്ണി​ലെ​ത്തു​ന്ന​ത്. ഇ​ല്യാ​സി​ന്‍റെ ഓ​ർ​മ​ക​ൾ തു​ട​ങ്ങു​ന്ന​തു​ത​ന്നെ വാ​ടാ​ന​പ്പ​ള്ളി​യി​ൽ​നി​ന്നാ​ണ്. ഇ​ത്താ​ത്ത​ക്കൊ​പ്പ​മി​രു​ന്ന്​ ഇ​ല്യാ​സ്​ അ​ക്ക​ഥ പ​റ​ഞ്ഞു:

‘‘ഓ​ർ​മ​വെ​ച്ച നാ​ൾ​മു​​ത​ലേ വാ​ടാ​ന​പ്പ​ള്ളി​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു. ഇ​ത്ത​യു​ടെ കൂ​ടെ ബ​നാ​ത്തി​ലും ബോ​യ്​​സ്​ ഹോ​സ്റ്റ​ലി​ലു​മാ​യാ​ണ്​ ഞാ​ൻ വ​ള​ർ​ന്ന​ത്. ഉ​മ്മ​യി​ല്ലാ​ത്ത​തി​ന്‍റെ ഒ​രു കു​റ​വും അ​നു​ഭ​വി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല. ഇ​ത്ത​മാ​രും ഇ​ക്കാ​ക്ക​മാ​രും അ​ധ്യാ​പ​ക​രു​മെ​ല്ലാം സ്​​നേ​ഹ​ത്താ​ൽ എ​ന്നെ പൊ​തി​ഞ്ഞു. അ​തു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ, എ​ന്‍റെ ബാ​ല്യം മ​ധു​ര​മൂ​റു​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു. കോ​ള​ജി​ലെ മൂ​ന്നാം വ​ർ​ഷം ക​ഴി​ഞ്ഞ​ശേ​ഷം പാ​ല​ക്കാ​ട്​ ഓ​ർ​ഫ​നേ​ജി​ൽ ചെ​റി​യ ജോ​ലി​ക്ക്​ ചേ​ർ​ന്നു. അ​തി​നി​ട​യി​ൽ പ​ഠ​ന​വും പൂ​ർ​ത്തി​യാ​ക്കി. ആ​റു വ​ർ​ഷം അ​വി​ടെ ജോ​ലി ചെ​യ്തു. അ​വി​ടെ​നി​ന്നു​ത​ന്നെ​യാ​ണ്​ വി​വാ​ഹം ക​ഴി​ച്ച​ത്. ഇ​പ്പോ​ൾ ഗ​ൾ​ഫി​ലാ​ണ്. -ഇ​ല്യാ​സ്​ പ​റ​ഞ്ഞു.

എ​ല്ലാം ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു എ​ന്ന്​ ക​രു​തി​യി​ട​ത്ത​ു​നി​ന്ന്​, ജീ​വി​തം തി​രി​ച്ചു​പി​ടി​ച്ച​വ​രാ​ണ്​ ഈ ​സ​ഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ൾ. അ​തി​ജീ​വ​ന​ത്തി​ന്‍റെ വി​സ്മ​യ മാ​തൃ​ക. ആ​റു​ പേ​രും ആ​റാ​യി പി​രി​യു​ന്നേ​ട​ത്തു​നി​ന്ന്​ ദൈ​വ​സ​ഹാ​യം പാ​പ്പ​ച്ച​ൻ ചേ​ട്ട​ന്‍റെ​യും ഉ​സ്മാ​നി​ക്ക​യു​ടെ​യും രൂ​പ​ത്തി​ൽ അ​വ​ർ​ക്കു​ മു​ന്നി​ൽ വ​ന്ന​ണ​ഞ്ഞു. അ​വ​ർ വാ​ടാ​ന​പ്പ​ള്ളി ഓ​ർ​ഫ​നേ​ജ്​ എ​ന്ന​ പോ​റ്റമ്മ​യു​ടെ മ​ടി​യി​ൽ ആ ​കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളെ സു​ര​ക്ഷി​ത​മാ​യി ഏ​ൽ​പി​ച്ചു. ആ ​മ​ടി​ത്ത​ട്ടി​ൽ അ​വ​ർ സ​നാ​ഥ​രാ​യി. കാ​ലം മു​ന്നോ​ട്ടു​പോ​കെ, ജീ​വി​ത​വ​ഴി​യി​ൽ വേ​ർ​പെ​ട്ടു​പോ​യ മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ളെ അ​വ​ർ​ക്ക്​ തി​രി​ച്ചു​കി​ട്ടി.

‘‘എ​വി​ടെ ചെ​ന്നാ​ലും പ​രി​ച​യ​മു​ള്ള ആ​ളു​ക​ൾ ഉ​ണ്ട്. ഞ​ങ്ങ​ൾ അ​ങ്ങോ​ട്ട്​ അ​റി​ഞ്ഞി​ല്ലേ​ലും ഞ​ങ്ങ​ളെ തി​രി​ച്ച​റി​യും. വാ​ടാ​ന​പ്പ​ള്ളി​യു​മാ​യി ബ​ന്ധ​മു​ള്ള​വ​രൊ​ക്കെ അ​വ​രു​ടെ വി​ശേ​ഷാ​വ​സ​ര​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്ക്​ ഞ​ങ്ങ​ളെ ക്ഷ​ണി​ക്കും. നാ​ടാ​കെ ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക്​ ബ​ന്ധു​ക്ക​ളാ​ണ്​’’ -അ​വ​ർ പ​റ​ഞ്ഞു​നി​ർ​ത്തി.