‘ഞാ​നും അ​ർ​ബാ​ബും കെ​ട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ചു, ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ ക​ണ്ണു​ക​ൾ ഈ​റ​ന​ണി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു...’

മു​പ്പ​തു വ​ർ​ഷ​ത്തെ പ്ര​വാ​സം മ​തി​യാ​ക്കി നാ​ട്ടി​ൽ തി​രി​ച്ചെ​ത്തി​യി​ട്ടും ഇ​പ്പോ​ഴും മ​ന​സ്സി​ൽ ഗ​ൾ​ഫി​നെ​യും അ​വി​ടെ​യു​ള്ള അ​റ​ബി​യെ​യും സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളെ​യും കു​റി​ച്ചു​ള്ള ഓ​ർ​മ​ക​ളാ​ണ്. ഒ​മാ​നി​ൽ അ​ബ്ദു​ല്ല ബി​ൻ നാ​സ​ർ ബി​ൻ സാ​ലിം അ​ൽ മാ​ഷ​രി എ​ന്ന അ​റ​ബി​യു​ടെ റി​യ​ൽ എ​സ്റ്റേ​റ്റ് ക​മ്പ​നി​യി​ൽ അ​ക്കൗ​ണ്ട​ന്‍റാ​യി​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു ജോ​ലി.

അ​റ​ബി ന​ല്ല മ​നു​ഷ്യ​നാ​ണ്. സ്വ​ന്തം സ​ഹോ​ദ​ര​നെ​പ്പോ​ലെ​യാ​ണ് എ​ന്നെ ക​ണ്ടി​രു​ന്ന​ത്. ഓ​ഫി​സി​ൽ പ​ല ദേ​ശ​ക്കാ​രും ഭാ​ഷ​ക്കാ​രും വ​രും. എ​ന്‍റെ സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളി​ൽ അ​റ​ബി​ക​ളും ഇം​ഗ്ലീ​ഷു​കാ​രും സു​ഡാ​നി​ക​ളും ഈ​ജി​പ്തു​കാ​രും പാ​കി​സ്​​താ​നി​ക​ളും ശ്രീ​ല​ങ്ക​ക്കാ​രും ബം​ഗ്ലാ​ദേ​ശി​ക​ളും ഫി​ലി​പ്പീ​ൻ​കാ​രു​മൊ​ക്കെ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഗ​ൾ​ഫ് വി​ട്ട​തോ​ടെ അ​വ​രെ​യെ​ല്ലാം ന​ഷ്ട​മാ​യ​ല്ലോ എ​ന്നോ​ർ​ക്കു​മ്പോ​ൾ വി​ഷ​മം തോ​ന്നും.

അ​ർ​ബാ​ബി​ന്‍റെ മൂ​ത്ത മ​ക​ൻ അ​ഹ്മ​ദ് അ​ൽ മാ​ഷ​രി ഇ​ട​ക്ക് ഫോ​ണി​ലൂ​ടെ​യും വാ​ട്സ്ആ​പ്പി​ലൂ​ടെ​യും ബ​ന്ധ​പ്പെ​ടും. അ​പ്പോ​ൾ അ​വി​ട​ത്തെ വി​ശേ​ഷ​ങ്ങ​ളും അ​ർ​ബാ​ബി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു​മൊ​ക്കെ ഞാ​ൻ അ​ന്വേ​ഷി​ക്കും. ഒ​രി​ക്ക​ൽ അ​ഹ്മ​ദ് വി​ളി​ച്ച​പ്പോ​ൾ വ​ള​രെ വി​ഷ​മ​ത്തോ​ടെ പ​റ​ഞ്ഞു: ‘‘ബാ​ബ​യു​ടെ ര​ണ്ടു ക​ണ്ണി​നും ഇ​പ്പോ​ൾ തീ​രെ കാ​ഴ്ച​യി​ല്ല. സ്വ​ദേ​ശ​ത്തും വി​ദേ​ശ​ത്തു​മു​ള്ള പ​ല ഡോ​ക്ട​ർ​മാ​രെ​യും കാ​ണി​ച്ച് ഓ​പ​റേ​ഷ​നൊ​ക്കെ ചെ​യ്തെ​ങ്കി​ലും ഫ​ല​മി​ല്ല. കാ​ഴ്ച ഇ​നി തി​രി​ച്ചു​കി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നാ​ണ് എ​ല്ലാ ഡോ​ക്ട​ർ​മാ​രും പ​റ​യു​ന്ന​ത്. ഇ​പ്പോ​ൾ ഡ്രൈ​വ​റെ വെ​ച്ചാ​ണ് ബാ​ബ വ​ണ്ടി​യോ​ടി​ക്കു​ന്ന​ത്. ഓ​ഫി​സി​ലൊ​ക്കെ വ​ല്ല​പ്പോ​ഴു​മേ വ​രാ​റു​ള്ളൂ’’

അ​ത​റി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ സ​ങ്ക​ടം തോ​ന്നി. പി​ന്നെ, അ​ർ​ബാ​ബി​നെ കാ​ണ​ണ​മെ​ന്ന ചി​ന്ത​യാ​യി. ഭാ​ര്യ മു​സ്​​ത​രി​യോ​ട് വി​വ​രം പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ അ​വ​ളും കൂ​ടെ വ​രു​ന്നെ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞു. ഒ​മാ​നി​ലെ​ത്തി അ​ൽ​ഖു​വൈ​റി​ൽ സു​ഹൃ​ത്തി​ന്റെ വീ​ട്ടി​ലാ​യി​രു​ന്നു താ​മ​സം. പി​റ്റേ ദി​വ​സം​ത​ന്നെ ഞാ​ൻ ഭാ​ര്യ​യെ​യും കൂ​ട്ടി ഓ​ഫി​സി​ൽ ചെ​ന്ന​പ്പോ​ൾ അ​ർ​ബാ​ബ് സോ​ഫ​യി​ൽ ഇ​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. മ​ന​സ്സ് വ​ല്ലാ​തെ വേ​ദ​നി​ച്ചു. പ​ഴ​യ പ്ര​സ​രി​പ്പും ചു​റു​ചു​റു​ക്കു​മൊ​ക്കെ എ​ങ്ങോ പോ​യ്മ​റ​ഞ്ഞ് അ​ദ്ദേ​ഹം മെ​ലി​ഞ്ഞ് ഒ​രു കോ​ല​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

ഞാ​ൻ വ​രു​മെ​ന്ന് അ​റി​ഞ്ഞി​ട്ട് വ​ന്ന​താ​ണ്. ഓ​ഫി​സി​ൽ വേ​റെ​യും ര​ണ്ടു​മൂ​ന്നു പേ​ർ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഞാ​ൻ വേ​ഗം സ​ലാം ചൊ​ല്ലി അ​ർ​ബാ​ബി​ന്‍റെ കൈ ​പി​ടി​ച്ചു. അ​ദ്ദേ​ഹം പ​തു​ക്കെ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് പ്ര​ത്യ​ഭി​വാ​ദ്യം ചെ​യ്തി​ട്ട് ചോ​ദി​ച്ചു: ‘‘മി​ൻ ഇ​ൻ​ത?’’ (നി​ങ്ങ​ൾ ആ​രാ?)

‘‘അ​ന (ഞാ​ൻ) ഹം​സ.’’ എ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞ് ഞാ​ൻ അ​ർ​ബാ​ബി​നെ കെ​ട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ചു. അ​ദ്ദേ​ഹം എ​ന്നെ​യും കെ​ട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ചു. ഞ​ങ്ങ​ൾ ഇ​രു​വ​രു​ടെ​യും ക​ണ്ണു​ക​ൾ ഈ​റ​ന​ണി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. ഞാ​ൻ മെ​ല്ലെ അ​ർ​ബാ​ബി​നെ സോ​ഫ​യി​ൽ​ത​ന്നെ പി​ടി​ച്ചി​രു​ത്തി. ഞ​ങ്ങ​ൾ നാ​ട്ടു​വി​ശേ​ഷ​ങ്ങ​ളും കു​ടും​ബ​വി​ശേ​ഷ​ങ്ങ​ളും സം​സാ​രി​ച്ചു.

ഞാ​ന​വി​ടെ ഇ​ല്ലാ​ത്ത​തും ഭാ​ര്യ​യു​ടെ വി​യോ​ഗ​വും കാ​ഴ്ച ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട​തു​മൊ​ക്കെ അ​ർ​ബാ​ബി​നെ വ​ല്ലാ​തെ ത​ള​ർ​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. വെ​ള്ളി​യാ​ഴ്ച വീ​ട്ടി​ൽ എ​ത്തി കു​ടും​ബ​ത്തി​നൊ​പ്പം ചേ​ര​ണം എ​ന്ന് നി​ർ​ബ​ന്ധി​ച്ചാ​ണ് അ​ർ​ബാ​ബ് മ​ട​ങ്ങി​യ​ത്.