കുമ്പസാരം

‘ചി​ല യാ​ത്ര​ക​ൾ അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ്. മ​റ​ക്കാ​തി​രി​ക്കാ​നാ​യി​ട്ട് ഓ​ർ​മ​യു​ടെ ഒ​രു ന​ടു​ക്ക​ഷ​ണം ബാ​ക്കി​വെ​ച്ചി​ട്ട് അ​ങ്ങു​പോ​കും. ന​മ്മ​ള് മ​നു​ഷ്യ​ന്മാ​ര് ആ ​ക​ഷ​ണ​ത്തി​െൻറ പൊ​ടി​ത​ട്ടി​യും പ​ഴ​മ​യു​ടെ മ​ണം ശ്വ​സി​ച്ചും ശി​ഷ്​​ടം ക​ഴി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രും’

‘പ്ര​കാ​ശേ​ട്ടാ, സ​ജീ​വേ​ട്ട​ന് കൊ​റേ​ശെ സാ​ഹി​ത്യം വ​ന്നു​തൊ​ട​ങ്ങീ​ട്ടു​ണ്ട്. അ​പ്പൊ വീ​ട് പി​ടി​ക്കാ​റാ​യീ​ന്നു സാ​രം. ഇ​ന്നി​ത്തി​രി ഓ​വ​റാ​യോ സ​ജീ​വേ​ട്ടാ?’

‘ലി​ജേ​ഷേ, നി​ന്നോ​ട് പ​ല​ത​വ​ണ ഞാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ട് മി​ച്ച​റി​ലെ ക​ട​ല പെ​റ്ക്കാ​ൻ വ​ന്നാ പെ​റു​ക്കി​ത്തി​ന്നോ​ണ്ട് മി​ണ്ടാ​തി​രി​ക്ക​ണം​ന്ന്. അ​ല്ലാ​ണ്ട് ഞ​ങ്ങ​ള് മൂ​ത്തോ​ര് സ്വൈ​രാ​യി ര​ണ്ടെ​ണ്ണം ക​ഴി​ക്ക്ന്ന സ്ഥ​ല​ത്ത് വ​ന്ന് സൊ​ല്ല ഇ​ണ്ടാ​ക്ക​രു​ത് ന്. ​സ​ജീ​വ​ന് ഓ​വ​റാ​യി​ട്ടൊ​ന്നു​ല്ല. എ​പ്പോ തൊ​ട​ങ്ങ​ണം എ​പ്പോ നി​ർ​ത്ത​ണം​നൊ​ക്കെ എ​നി​ക്ക് ന​ല്ല നി​ശ്ച​യം ഇ​ണ്ട്.’

അ​താ​യി​ക്കോ​ട്ടെ. ന്നാ​ലും സു​മി​ത്രേ​ച്ചി വീ​ട്ടി​ല് കാ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​വി​ല്ലേ, വീ​ട്ടീ​കേ​റു​വൊ​ന്നും വേ​ണ്ടേ? ഉ​ണ്ണി ഇ​ണ്ടാ​ർ​ന്ന​പ്പൊ ആ​ണെ​ങ്കി​ല് ഒ​രു തൊ​ണ​ഇ​ണ്ടാ​ർ​ന്നു. ഇ​തി​പ്പോ അ​വ​നും ഇ​ല്ല​ല്ലോ സ​ജീ​വേ​ട്ടാ അ​തോ​ണ്ട് പ​റ​ഞ്ഞ​താ.’

‘പ​റ​ഞ്ഞ​പോ​ലെ പി​ള്ളാ​ർ​ക്കൊ​ക്കെ വെ​ക്കേ​ഷ​നാ​ണ​ല്ലോ ഉ​ണ്ണി വെ​ക്കേ​ഷ​നും വ​രാ​റി​ല്ലേ സ​ജീ​വാ?’

‘അ​വ​​ന്റെ കോ​ഴ്സൊ​ക്കെ ക​ഴി​ഞ്ഞു പ്ര​കാ​ശാ, ഒ​രു കാ​മ്പ​സ്‌ സെ​ല​ക്ഷ​നും​കൂ​ടെ ഇ​ണ്ട്. അ​ത് നാ​ളെ​യെ​ങ്ങാ​ണ്ടാ​ണ്. അ​തും ക​ഴി​ഞ്ഞ് നാ​ളെ​ത്ത​ന്നെ തി​രി​ക്കും​ന്നാ പ​റ​ഞ്ഞെ. അ​വ​നൊ​രു എ​ൻ​ജി​നീ​യ​ർ ആ​യി​ട്ടു​വേ​ണം എ​നി​ക്കീ തീ​യും പൊ​ക​യും കൊ​ള്ള​ല് ഒ​ന്ന് കൊ​റ​ക്കാ​ൻ. തീ​ച്ചാ​മു​ണ്ഡി കെ​ട്ടു​ന്നോ​ര് ചോ​ര​വ​റ്റി ചാ​വും​ന്ന് പ​ണ്ട് അ​ച്ഛ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു​കേ​ട്ടി​ട്ട്ണ്ട്. എ​ന്നാ​ലും അ​വ​ർ​ക്കും കൊ​ല്ല​ത്തി​ല് ഒ​രു ക​ണ​ക്കി​ല്ലേ? എ​ന്നാ ദേ​ഹ​ണ്ണ​ക്കാ​ര്ടെ തീ​ച്ചാ​മു​ണ്ഡി അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണോ, കൊ​ല്ല​ത്തോ​ട് കൊ​ല്ല​ല്ലേ.’

‘ഉ​ണ്ണി​ക്ക് ഇ​പ്പൊ എ​ത്ര വ​യ​സ്സാ​യി?’

‘അ​പ്പൂ​​ന്റെ ഒ​രു​വ​യ​സ്സി​നു ഇ​ള​യ​ത​ല്ലേ പ്ര​കാ​ശാ, ഇ​പ്പൊ 22.’

‘സ​ജീ​വേ​ട്ടാ ഇ​നി നി​ക്ക​ണ്ടാ​ട്ടോ ഇ​ന്ന് ന​ല്ലോ​ണാ​യി. പോ​രാ​ത്തേ​ന് ന​ല്ല മ​ഴ​ക്കോ​ളു​ണ്ട്. ഞാ​ൻ കൊ​ണ്ടു​വി​ട​ട്ടെ?’

‘വേ​ണ്ട ലി​ജേ​ഷേ ഞാ​ൻ ഓ​ക്കെ ആ​ണ്. നീ ​വി​ട്ടോ. ഞാ​ൻ ഒ​റ്റ​യ്ക്ക് പൊ​യ്ക്കോ​ളാം.’

‘സ​ജീ​വാ ലി​ജേ​ഷ് കൊ​ണ്ടാ​ക്ക​ട്ട​ടോ, പോ​ന്ന​പോ​ക്കി​ല് തീ​ർ​ന്നു​പോ​യാ ആ ​പെ​ണ്ണ് സു​മി​ത്ര വ​ഴി​യാ​ധാ​രാ​വും. പൊ​ട്ട​ബു​ദ്ധി​ക്ക് നി​​ന്റൊ​പ്പം ഇ​റ​ങ്ങി​വ​ന്നി​ല്ലാ​രു​ന്നെ​ങ്കി ഇ​ങ്ങ​നെ ജീ​വി​ക്ക​ണ്ടോ​ളൊ​ന്നും അ​ല്ല അ​വ​ള്.’

‘എ​നി​ക്കി​പ്പോ ആ ​പേ​ടി​യൊ​ന്നു​ല്ല പ്ര​കാ​ശാ. ഞാ​ന​ങ്ങു​പോ​യാ​ലും ഒ​ന്നി​നോ​ളം പോ​ന്നൊ​രു മോ​നു​ണ്ട്. പി​ന്നെ സ​മ​യാ​വു​മ്പോ എ​ല്ലാ​രും പോ​കും. ഓ​രോ​ന്ന് ഓ​രോ​ന്നി​ന് ഹേ​തു. ഇ​നി​യീ മ​ര​ണം എ​ന്ന് പ​റ​യ​ണ​ത് ശ​രി​ക്കും മ​ര​ണം ത​ന്നെ​യാ​ണോ​ന്നും എ​നി​ക്കൊ​രു നി​ശ്ച​യി​ല്ല. വേ​ഷ​ങ്ങ​ള് ഇ​ങ്ങ​നെ കി​ട​ക്കു​വ​ല്ലേ...’

‘ഉം...​എ​ന്നാ അ​ങ്ങ​നെ​യാ​വ​ട്ടെ, അ​പ്പൊ രാ​ത്രി യാ​ത്ര​യി​ല്ല.’

‘പു​ന​ര​പി ജ​ന​നം പു​ന​ര​പി മ​ര​ണം

പു​ന​ര​പി ജ​ന​നീ ജ​ഡ​രേ ശ​യ​നം’

ഇ​ട​റു​ന്ന കാ​ലു​ക​ളി​ൽ വേ​ച്ചു വേ​ച്ചു ന​ട​ന്ന സ​ജീ​വ​ൻ തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കാ​തെ പ​റ​ഞ്ഞ​തി​ൽ പാ​തി​യും പി​റു​പി​റു​പ്പു​മാ​യി വ​ന്ന മ​ഴ കാ​റ്റ് കൊ​ണ്ടു​പോ​യി. ഇ​നി​യും ഉ​റ​ക്കം വ​ന്നി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത ക​ല്യാ​ണ​വീ​ട് ഉ​റ​ക്ക​ച്ച​ട​വ​ഭി​ന​യി​ച്ച് അ​യാ​ളെ യാ​ത്ര​യാ​ക്കി. ര​ണ്ടു​ദി​വ​സ​ത്തെ ഉ​റ​ക്ക​ക്ഷീ​ണ​വും മ​ദ്യ​ത്തി​ന്റെ ല​ഹ​രി​യും ഉ​മ്പാ​യി​യു​ടെ ഗ​സ​ലും ചാ​റ്റ​ൽ മ​ഴ​യും നൈ​റ്റ്‌ ഡ്രൈ​വും അ​യാ​ളെ ‘കീ​റ്റ്സ്’​​ന്റെ ക​വി​ത​യി​ലെ ദ​യ​യി​ല്ലാ​ത്ത സു​ന്ദ​രി​യെ പോ​ലെ ഒ​രു മാ​സ്മ​രി​ക ലോ​ക​ത്തേ​ക്കെ​ത്തി​ച്ചി​രു​ന്നു. കാ​ർ പ​ഴ​യ ഗോ​ഡൗ​ണി​ന്​ അ​ടു​ത്തെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ളു​ടെ ഫോ​ൺ ശ​ബ്​​ദി​ച്ചു. അ​ത​യാ​ളെ ആ ​ലോ​ക​ത്തു​നി​ന്നും ഒ​രു കാ​ൽ പു​റ​ത്തേ​ക്ക് വ​യ്പ്പി​ച്ചു.

ഉ​ണ്ണി​യാ​ണ്. അ​യാ​ളു​ടെ ചു​ണ്ടി​​ന്റെ കോ​ണി​ൽ ഒ​രു ചെ​റു പു​ഞ്ചി​രി.

‘എ​ന്താ​ണ് ജൂ​നി​യ​ർ സ​ജീ​വ​ൻ, ഉ​റ​ക്ക​മൊ​ന്നും ഇ​ല്ലേ?’

‘ഉ​റ​ങ്ങും മു​മ്പ്​ സീ​നി​യ​ർ സ​ജീ​വ​നെ ഒ​ന്ന് വി​ളി​ക്കാ​ന്ന് ക​രു​തി. എ​ന്താ​ണ് നാ​ക്കി​നൊ​ക്കെ ഒ​രു വ​ഴു​ക്ക​ൽ? ക​ല്യാ​ണ​മോ അ​തോ പാ​ലു​കാ​ച്ച​ലോ? നേ​ര​ത്തെ വി​ളി​ച്ച​പ്പോ മി​സ്സി​സ് പ​റ​ഞ്ഞു ഓ​ൺ ​ഡ്യൂ​ട്ടി ആ​ണെ​ന്ന്. വീ​ട്ടി​ൽ കേ​റാ​റൊ​ന്നു​ല്ലേ?’

‘എ​വി​ടെ​യാ​ണ് മി​സ്​​റ്റ​ർ ഈ ​സാ​മ്പാ​ദി​ച്ചു വെ​ക്കു​ന്നെ?’

‘സാ​മ്പാ​ദി​ച്ചു വെ​ക്കു​ന്ന​ത് നി​​​ന്റെ ത​ന്ത. ഇ​ത് ഇ​വി​ടെ അ​ടു​ത്താ​ടാ ഒ​രു ക​ല്യാ​ണം. അ​ര​മ​ണി​ക്കൂ​ർ അ​തി​നു​ള്ളി​ൽ വീ​ട് പി​ടി​ക്കും.’

‘എ​ന്നാ​പ്പി​ന്നെ ലി​ജേ​ഷേ​ട്ട​നോ​ടോ ദീ​പൂ​നോ​ടോ കൊ​ണ്ടു​വി​ടാ​ൻ പ​റ​യാ​രു​ന്നി​ല്ലേ അ​ച്ഛ​ന്?’

‘ഒ​ന്ന് പോ​ടാ.. നി​ൻ​റ​ച്ഛ​ൻ ഇ​പ്പോ​ഴും ഡ​ബി​ൾ സ്ട്രോ​ങ് ആ​ണ്. ലി​ജേ​ഷ് കൊ​ണ്ടു​വി​ടാ​മെ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞ​താ. ഞാ​ൻ വേ​ണ്ടാ​ന്നു​പ​റ​ഞ്ഞു. അ​ല്ല അ​തു​പോ​ട്ടെ, വ​ന്നു​പോ​യി​ട്ടി​പ്പോ എ​ത്ര​യാ​യി? വീ​ടും കു​ടീം മ​റ​ന്നോ? എ​ന്താ അ​വി​ടെ ഉ​പേ​ക്ഷി​ക്കാ​ൻ പ​റ്റാ​ത്ത​വി​ധം കേ​ർ​വ്​ ചെ​യ്ത വ​ല്ല സോ ​കാ​ൾ​ഡ്​ ഫ്ര​ണ്ടോ മ​റ്റോ? എ​നി​ക്ക് ചെ​റി​യ ഡൗ​ട്ട്​ ഇ​ല്ലാ​തി​ല്ല. ത​ന്തേ​നെ പോ​ലെ ഫൈ​ന​ൽ ഇ​യ​ർ പൂ​ർ​ത്തി​യാ​ക്കും​മു​മ്പ്​ കൂ​ടെ പ​ഠി​ക്കു​ന്ന വ​ല്ല​തി​നേം കൊ​ണ്ട് കു​ടും​ബ​ത്ത് വ​രാ​ൻ വ​ല്ല പ്ലാ​നും ഉ​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ നി​​ന്റെ കാ​ലു വെ​ട്ടി ഞാ​ൻ കാ​ട്ടി​ൽ ക​ള​യും...

സ​ജീ​വ​ൻ ചി​രി​ച്ചു.

‘എ​ന്താ​ന്ന് അ​റീ​ല അ​ച്ഛാ ധൈ​ര്യാ​യി​ട്ട് പ്രേ​മി​ക്കാ​മെ​ന്നു​ള്ള ബോ​ധം ഉ​ള്ളോ​ണ്ടാ​ണോ എ​ന്ന​റീ​ല ഒ​രു താ​ൽ​പ​ര്യ​ല്ലാ​യ്മ. പ്രേ​മൊ​ക്കെ ആ​കു​മ്പോ ഒ​രു ത്രി​ല്ലൊ​ക്കെ വേ​ണ്ടേ? കൊ​റ​ച്ചു റൊ​മാ​ൻ​സ്, കൊ​റ​ച്ചു ഫൈ​റ്റ്, കൊ​റ​ച്ചു ശോ​കം. എ​​​ന്റെ അ​ഭി​പ്രാ​യ​ത്തി​ൽ ഇ​ഷ്​​ട​മു​ള്ള ആ​രേം കെ​ട്ടാം എ​ന്നു​ള്ള ആ ​ഒ​രു പ്ര​സ്താ​വ​ന അ​ത് ഇ​പ്പ​ഴേ വേ​ണ്ടീ​ര്ന്നി​ല്ല. നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക​ത് മ​ന​സ്സി​ൽ വ​ച്ചാ​ൽ മ​തി​യാ​ർ​ന്നു. അ​താ​ണെ​ന്ന് തോ​ന്നു​ന്നു എ​നി​ക്കീ വൈ​​ക്ല​ബ്യം.’

‘ഉം.. ​അ​തൊ​ക്കെ പോ​ട്ടെ, നാ​ളെ​യ​ല്ലേ നി​​ന്റെ കാ​മ്പ​സ്‌ ഇ​ൻ​റ​ർ​വ്യു, വ​ല്ല​തും ന​ട​ക്കോ? ന​മു​ക്കീ ക​രീം പോ​കേം കൊ​ള്ള​ല് ഒ​ന്ന് കൊ​റ​ഞ്ഞു​കി​ട്ടോ? നി​ന​ക്ക് ജോ​ലി കി​ട്ടീ​ട്ട് വേ​ണം ന​മു​ക്കീ പ​ഴ​ഞ്ച​ൻ വാ​ഗ​ണ​ർ ഒ​ക്കെ മാ​റ്റി ഒ​രു ഇ​ന്നോ​വ എ​ടു​ക്കാ​ൻ.’

‘ഇ​ന്നോ​വ എ​ടു​ക്കാ​ന്നാ​ണ് അ​ല്ലാ​തെ മോ​ൻ ന​ന്നാ​വാ​ന​ല്ല. കൊ​ള്ളാ​ലോ പി​താ​വേ’

‘പി​ന്ന​ല്ലാ​ണ്ട്’ സ​ജീ​വ​ൻ ഉ​റ​ക്കെ ചി​രി​ച്ചു.

‘അ​ച്ഛാ ഞാ​നൊ​രു കാ​ര്യം ചോ​ദി​ക്ക​ട്ടെ?’

‘എ​ന്താ ഇ​പ്പൊ ഒ​രു മു​ഖ​വു​ര? നീ ​ചോ​ദി​ക്കെ​ടാ’

‘പ​ഠി​ത്തം ഫൈ​ന​ൽ ഇ​യ​റി​ൽ നി​ർ​ത്തി അ​ച്ഛ​​​ന്റെ ഡ്രീം​സ്‌ ഒ​ക്കെ വേ​ണ്ടാ​ന്നു​വ​ച്ച് ഈ ​ഒ​രു ലൈ​ഫി​ൽ ഒ​തു​ങ്ങി​പ്പോ​യ​തി​ന്​ അ​ച്ഛ​ൻ എ​പ്പോ​ഴെ​ങ്കി​ലും റി​ഗ്ര​റ്റ്​ ചെ​യ്തി​ട്ടു​ണ്ടോ?’

സ​ജീ​വ​​​ന്റെ മു​ഖ​ത്തെ ചി​രി മാ​ഞ്ഞു. ഇ​രു​പ​ത്തി​ര​ണ്ട് വ​യ​സ്സി​ൽ കു​ടും​ബ​ത്തി​ൽ​നി​ന്നും പു​റ​ത്താ​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വ​​​ന്റെ നി​സ്സ​ഹാ​യ​ത ഒ​രി​ക്ക​ൽ​ക്കൂ​ടി അ​യാ​ൾ അ​റി​ഞ്ഞു. കു​റ​ച്ചു​സ​മ​യ​ത്തേ​ക്ക് അ​യാ​ൾ​ക്കൊ​ന്നും മി​ണ്ടാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. പി​ന്നീ​ട് ഒ​രു ദീ​ർ​ഘ​നി​ശ്വാ​സ​ത്തോ​ടെ അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു

‘ആ​ദ്യ​മാ​ദ്യ​മൊ​ക്കെ ചി​ല​പ്പോ​ൾ. പ​ക്ഷെ അ​തു​കൊ​ണ്ട​ല്ലെ​ടാ എ​നി​ക്ക് നി​ന്നെ കി​ട്ടി​യേ. ന​മ്മു​ടെ കു​ട്ടി​ക​ൾ ന​മ്മു​ടെ കു​ട്ടി​ക​ള​ല്ല, അ​വ​ർ ന​മ്മി​ലൂ​ടെ ഉ​ണ്ടാ​കു​ന്ന​വ​രാ​ണ് എ​ന്ന​ത് എ​വി​ടെ​യോ വാ​യി​ച്ച​തോ​ർ​ക്കു​ന്നു. പ​ക്ഷേ എ​ന്നെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം നി​ന്നി​ൽ ഞാ​ൻ കാ​ണു​ന്ന​ത് എ​ന്നെ​ത്ത​ന്നെ​യാ​ണ്. നി​ന്നി​ലൂ​ടെ ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​ത് ഞാ​ൻ​ത​ന്നെ​യ​ല്ലേ? നീ ​ഞാ​ന​ല്ലേ?

ഈ ​പു​ത്ര​ദുഃ​ഖം എ​ന്ന് പ​റ​യു​ന്ന​ത് വ​ല്ലാ​ത്തൊ​രു ഇ​രു​ത​ല പാ​മ്പാ​ണ്. നീ ​ന​മ്മു​ടെ പ്ര​കാ​ശേ​ട്ട​നെ കാ​ണു​ന്നി​ല്ലേ എ​ന്തി​​​ന്റെ കൊ​റ​വു​ണ്ടാ​യി​ട്ടാ അ​പ്പൂ​ന്? വെ​ള്ള​മ​ടീ​ടെ കൂ​ടെ ഇ​പ്പൊ ക​ഞ്ചാ​വും മേ​മ്പൊ​ടി​യാ​ന്നാ​ണ് കേ​ട്ടെ. അ​തൊ​ക്കെ നോ​ക്കു​മ്പോ ഇ​ത്ര ബ്രി​ല്യ​ൻ​റ്​ ആ​ൻ​ഡ്‌ സ്മാ​ർ​ട്ട്‌ ആ​യ മോ​നേം സീ​രി​യ​ൽ ക​ണ്ട് ക​ര​യു​ന്ന ഭാ​ര്യേം കി​ട്ടി​യ ഞാ​ന​ല്ലെ​ടാ ഏ​റ്റ​വും ഭാ​ഗ്യ​വാ​ൻ? ഉം... ​മ​തി മ​തി നേ​രം കൊ​റേ ആ​യി. ഇ​നി പോ​യി കെ​ട​ന്നൊ​റ​ങ്ങാ​ൻ നോ​ക്ക്. എ​ന്നി​ട്ട് നാ​ളെ ന​ന്നാ​യി​ട്ട് അ​റ്റ​ൻ​ഡ് ചെ​യ്യ​ണം.’

മ​ഴ​യ്ക്ക് ശ​ക്തി​യേ​റി വ​ന്നു.

പാ​ല​ത്തി​ന​ടു​ത്ത വ​ള​വു തി​രി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ എ​തി​രെ വ​രു​ന്ന വാ​ഹ​ന​ത്തി​​​ന്റെ പ്ര​കാ​ശ​ത്തി​ൽ അ​യാ​ളു​ടെ ക​ണ്ണൊ​ന്നു​ചി​മ്മി. ക​യ്യി​ലി​രു​ന്ന ഫോ​ൺ തെ​റി​ച്ചു. കു​റ​ച്ചു സെ​ക്ക​ൻ​ഡു​ക​ൾ എ​ന്താ​ണ് ന​ട​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ​ക്ക് മ​ന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ല. എ​ന്തോ സം​ഭ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. അ​യാ​ൾ ഗ്ലാ​സ്‌ താ​ഴ്ത്തി പു​റ​ത്തേ​ക്കു​നോ​ക്കി. ഒ​രു ബൈ​ക്കും മ​നു​ഷ്യ​നും വീ​ണു​കി​ട​ക്കു​ന്നു.

മ​ഴ​വെ​ള്ള​ത്തി​ന് ചു​വ​പ്പു​നി​റം. എ​ന്തു​ചെ​യ്യ​ണം? അ​യാ​ൾ​ക്ക്‌ ജീ​വ​നു​ണ്ടോ? ഉ​ണ്ട്. ചെ​റി​യൊ​രു പി​ട​ച്ചി​ൽ. സ​ജീ​വ​ൻ കാ​റി​ൽ​നി​ന്നി​റ​ങ്ങി. പ​ക്ഷേ ആ ​മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് പോ​കാ​ൻ ഭ​യം അ​യാ​ളെ അ​നു​വ​ദി​ച്ചി​ല്ല. എ​ങ്ങാ​നും ആ​ശു​പ​ത്രി​യി​ൽ എ​ത്തും മു​മ്പ്​ മ​രി​ച്ചാ​ൽ? ഇ​ല്ല അ​യാ​ൾ തി​രി​ച്ചു കാ​റി​ൽ ക​യ​റി.

‘ക​ഴി​ച്ചി​ട്ടാ​ണോ വ​ന്നേ അ​തോ ക​ഞ്ഞി എ​ടു​ക്ക​ട്ടെ?’

സു​മി​ത്ര ചോ​ദി​ച്ച​തി​ന് അ​യാ​ൾ ഉ​ത്ത​ര​മൊ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല. പാ​പ​ഭാ​ര​വും ഭ​യ​വും ത​മ്മി​ലെ യു​ദ്ധ​ത്തി​ൽ അ​യാ​ൾ തീ​രെ ത​ള​ർ​ന്നി​രു​ന്നു. സ​ജീ​വ​ൻ നേ​രെ കു​ളി​മു​റി​യി​ൽ ക​യ​റി. അ​യാ​ൾ​ക്കൊ​ന്ന് ക​ര​യ​ണ​മെ​ന്ന് തോ​ന്നി. ക​ര​യാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചു. എ​ന്നാ​ൽ പാ​പ​ബോ​ധ​മോ ഭ​യ​മോ അ​യാ​ളു​ടെ ക​ണ്ണു​ക​ളെ ത​ട​ഞ്ഞു. കു​ളി ക​ഴി​ഞ്ഞ് സു​മി​ത്ര എ​ടു​ത്തു​വ​ച്ച ക​ഞ്ഞി​ക്കു​മു​മ്പി​ൽ അ​യാ​ൾ ഇ​രു​ന്നു.

‘നി​ങ്ങ​ളെ ഉ​ണ്ണി വി​ളി​ച്ചി​രു​ന്നോ? കു​റ​ച്ചു​നേ​ര​ത്തെ അ​വ​ൻ എ​ന്നെ വി​ളി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഇ​ന്നാ​രു​ന്നു അ​വ​​​ന്റെ ഇ​ൻ​റ​ർ​വ്യു. ഉ​ണ്ണി സെ​ല​ക്ട്‌ ആ​യി സ​ജീ​വേ​ട്ടാ. നി​ങ്ങ​ളോ​ട് ഇ​പ്പൊ പ​റ​യ​ണ്ടാ​ന്ന്‌ പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്ന​താ. പ​ക്ഷേ അ​വ​ൻ ഇ​ന്ന് ഉ​ച്ച​യ്ക്ക് തി​രി​ച്ച​താ. ടൗ​ണി​ൽ പോ​യി സ്വീ​റ്റ്സ് വാ​ങ്ങീ​ട്ടേ എ​ത്തൂ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. ന്നാ​ലും ഇ​തി​പ്പോ എ​ത്തേ​ണ്ട നേ​രൊ​ക്കെ ക​ഴി​ഞ്ഞു. നി​ങ്ങ​ളൊ​ന്ന് അ​വ​നെ വി​ളി​ച്ചു നോ​ക്കി​യേ.’

സ​ജീ​വ​​​ന്റെ മ​ന​സ്സി​ൽ ഒ​രു കൊ​ള്ളി​യാ​ൻ മി​ന്നി. പു​റ​ത്ത് ബാ​ധ ക​യ​റി​യ മ​ഴ അ​യാ​ളെ ക​ളി​യാ​ക്കി ആ​ർ​ത്തു​ചി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അ​യാ​ൾ വി​യ​ർ​ത്തു വി​റ​ച്ചു. പൊ​ടു​ന്ന​നെ​യു​ള്ള ലാ​ൻ​ഡ്‍ഫോ​ൺ റി​ങ് കേ​ട്ട് അ​യാ​ൾ ഞെ​ട്ടി. വി​ഷ്ണു സ​ജീ​വ്, ആ​ക്‌​സി​ഡ​ന്റ്, ടൗ​ൺ ഹോ​സ്പി​റ്റ​ൽ. ഈ ​മൂ​ന്നു​വാ​ക്കു​ക​ൾ അ​യാ​ളു​ടെ ത​ല​ച്ചോ​റി​ൽ തു​ള​ഞ്ഞു.

കാ​ലം അ​ത് യു​വാ​വി​​​ന്റെ ച​ർ​മ്മ​മു​ള്ള കി​ഴ​വ​ൻ മു​ത്ത​ച്ഛ​നാ​ണ്. കാ​ഴ്ച​ക​ൾ ക​ണ്ട് മ​ര​വി​ച്ച ക​ണ്ണു​ക​ളു​ള്ള കി​ഴ​വ​ൻ മു​ത്ത​ച്ഛ​ൻ. കാ​ല​ത്തി​ന് മു​റി​വു​ക​ളെ ഉ​ണ​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യു​മോ?

ചി​ല​പ്പോ​ൾ. ചി​ല​പ്പോ​ൾ മാ​ത്രം... വേ​ദ​ന​കൊ​ണ്ട് പു​ള​യു​മ്പോ​ൾ ചി​ല​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ ആ ​കി​ഴ​വ​ൻ മു​ത്ത​ച്ഛ​ൻ ന​മ്മ​ളോ​ട് പ​റ​യും. ‘പോ​ട്ടെ സാ​രി​ല്ല. നീ ​മാ​ത്ര​മ​ല്ല. എ​നി​ക്ക​റി​യാം. ഞാ​ൻ ക​ണ്ടി​ട്ടു​ണ്ട്. ഇ​നി കാ​ണാ​നും ഇ​ട​യു​ണ്ട്.’

പ​ക്ഷെ ചി​ല മു​റി​വു​ക​ൾ ഭ്രാ​ന്ത​​​ന്റെ കാ​ലി​ലെ ച​ങ്ങ​ല​പ്പൊ​ട്ടു​പോ​ലെ​യാ​ണ്. പ​ഴ​കും​തോ​റും ച​ങ്ങ​ല​ക്ക​ണ്ണി ത​ട്ടി ആ​ഴം കൂ​ടു​ന്ന ദു​ർ​ഗ​ന്ധ​മു​ള്ള മു​റി​വ്. അ​തു​ണ​ക്കാ​ൻ കാ​ല​ത്തി​ന്​ കെ​ൽ​പ്പി​ല്ല. അ​തി​നാ​ൽ കാ​ലം ഒ​രു നി​സ്സം​ഗ​ത​യോ​ടെ അ​യാ​ളി​ലും ര​ണ്ടു​ത​വ​ണ ക​ട​ന്നു​പോ​യി. അ​യാ​ൾ ആ​കെ മാ​റി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഒ​രു കു​മ്പ​സാ​ര​ത്തി​ന് മാ​ത്ര​മാ​യാ​ണ് താ​ൻ ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ വി​ശ്വ​സി​ച്ചു. അ​യാ​ളു​ടെ രാ​ത്രി​ക​ൾ ഉ​റ​ങ്ങാ​തെ ക​ട​ന്നു​പോ​യി. അ​യാ​ൾ പ​ല​തും മ​റ​ന്നു​പോ​യി ചി​രി​ക്കാ​ൻ, ക​ര​യാ​ൻ, പ​ഴ​യ​പോ​ലെ സം​സാ​രി​ക്കാ​ൻ എ​ല്ലാം. അ​യാ​ൾ എ​ന്നും ത​ല കു​മ്പി​ട്ടു​മാ​ത്രം ന​ട​ന്നു. ആ​ർ​ക്കും മു​ഖം​കൊ​ടു​ക്കാ​തെ.

‘എ​ല്ലാം ശ​രി​യാ​കും സ​ജീ​വേ​ട്ടാ’ ചി​ല രാ​ത്രി​ക​ളി​ൽ അ​യാ​ളു​ടെ കൈ​ത്ത​ണ്ട​യി​ൽ അ​മ​ർ​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ട് സു​മി​ത്ര പ​റ​യു​മ്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ അ​വ​ളു​ടെ കൈ​യി​ൽ​നി​ന്ന്‌ ഊ​ർ​ന്നു​മാ​റി പു​ത​പ്പി​നു​ള്ളി​ൽ ഒ​ളി​ച്ചു. അ​യാ​ൾ ഇ​രു​ട്ടി​നെ സ്നേ​ഹി​ച്ചു. ഉ​ണ്ണി​യു​ടെ ചി​കി​ത്സ മു​ട​ങ്ങാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ മാ​ത്രം അ​യാ​ൾ എ​ന്നും ജോ​ലി​ക്കു​പോ​യി. ഇ​ട​യ്ക്കി​ട​യ്ക്കു​ള്ള മ​ദ്യ​സ​ഭ​ക​ൾ അ​യാ​ൾ നി​ർ​ത്തി. മ​ദ്യ​ത്തെ​ക്കാ​ൾ വ​ലു​താ​യി​രു​ന്നു അ​യാ​ളി​ലെ വേ​ദ​ന​യു​ടെ ല​ഹ​രി.

രാ​ത്രി ഒ​രു​മ​ണി ആ​യി​ക്കാ​ണും. സ​ജീ​വ​ൻ ക്ലോ​ക്കി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി. അ​ര​ണ്ട വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ൽ ആ​രെ​യും കാ​ത്തു​നി​ൽ​ക്കാ​തെ ഓ​ടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന സൂ​ചി. സു​മി​ത്ര അ​രി​കി​ൽ ഉ​റ​ങ്ങു​ന്നു. അ​യാ​ൾ ഉ​ണ്ണി​യു​ടെ മു​റി​ക്ക​രി​കി​ലെ​ത്തി. കു​റ​ച്ചു​കാ​ല​മാ​യി സാ​ക്ഷ​യി​ടാ​ത്ത വാ​തി​ൽ... അ​യാ​ൾ അ​ക​ത്തു​ക​ട​ന്ന​പ്പോ​ൾ പു​റ​ത്ത് മ​ഴ തി​മി​ർ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ക​ട്ടി​ലി​​ന്റെ കാ​ൽ​ക്ക​ൽ മു​ട്ടി​ലി​രു​ന്ന് സ​ജീ​വ​ൻ ഉ​ണ്ണി​യു​ടെ പു​ത​പ്പി​​ന്റെ കീ​ഴ​റ്റ​ത്തു മു​ഖം ചേ​ർ​ത്ത് കി​ട​ന്നു. മ​ക​​ന്റെ കാ​ൽ​ക്ക​ലെ​ന്നോ​ണം. ഇ​ത് അ​യാ​ൾ​ക്ക്‌ കു​മ്പ​സാ​ര​ത്തി​​ന്റെ സ​മ​യ​മാ​ണ്. വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​മു​ൻ​പ് ചെ​യ്തു​പോ​യ പാ​പ​ത്തി​​ന്റെ ഏ​റ്റു​പ​റ​ച്ചി​ൽ. ഭ​യം അ​യാ​ളെ വീ​ണ്ടും കീ​ഴ്പ്പെ​ടു​ത്തും​മു​ൻ​പ് അ​യാ​ൾ​ക്ക് അ​ത് ചെ​യ്തു​തീ​ർ​ക്കേ​ണ്ട​തു​ണ്ട്.

‘അ​ച്ഛാ’

‘മോ​ൻ ഉ​റ​ങ്ങീ​ലെ?’

‘ഇ​ല്ല, തൊ​ട്ടാ​ല​റി​യാ​ൻ എ​നി​ക്ക​വി​ടെ ഒ​ന്നു​ല്ലാ​ന്നു​ള്ള​ത് മ​റ​ന്നോ മി​സ്​​റ്റ​ർ സ​ജീ​വ​ൻ? ഇ​ങ്ങോ​ട്ടു​വ​രൂ’

അ​യാ​ൾ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റി​ല്ല. അ​യാ​ൾ​ക്ക് മ​ക​​ന്റെ മു​ഖ​ത്തേ​ക്ക് നോ​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ക്കി​ല്ലാ​രു​ന്നു. ജ​ന​ലി​ലൂ​ടെ പു​റ​ത്ത് ആ​ർ​ത്തു​പെ​യ്യു​ന്ന മ​ഴ​യു​ടെ ഇ​രു​ട്ടി​ലേ​ക്കു​നോ​ക്കി സ​ജീ​വ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു. മോ​നോ​ട് അ​ച്ഛ​നൊ​രു​കാ​ര്യം പ​റ​യാ​നു​ണ്ട്. അ​തു​കേ​ട്ടാ മോ​ൻ അ​ച്ഛ​നെ ശ​പി​ക്കും. ശ​പി​ക്ക​രു​തെ​ന്ന് അ​ച്ഛ​ൻ പ​റ​യി​ല്ല. മോ​ൻ അ​ച്ഛ​നെ ശ​പി​ക്ക​ണം. അ​ച്ഛ​നെ വെ​റു​ക്ക​ണം. മോ​ൻ മാ​ത്ര​ല്ല എ​ല്ലാ​രും. സ്നേ​ഹ​മാ​ണ് അ​ച്ഛ​ന് സ​ഹി​ക്കാ​ൻ പ​റ്റാ​ത്ത​ത്. എ​ന്നാ​ലും ഉ​ണ്ണീ നീ ​അ​ച്ഛ​നെ വെ​റു​ക്കോ?’

‘അ​ച്ഛ​ന് പ​റ​യാ​നു​ള്ള​ത് എ​ന്താ​ന്ന് എ​നി​ക്ക​റി​യാം. അ​ച്ഛ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ് എ​നി​ക്ക​ത് കേ​ൾ​ക്ക​ണ്ട. ഇ​ടി​യു​ടെ ആ​ഘാ​ത​ത്തി​ൽ തെ​റി​ച്ചു​വീ​ണ എ​​ന്റെ അ​വ​സാ​ന​ത്തെ ഓ​ർ​മ ന​മ്മു​ടെ വാ​ഗ​ണ​റി​​ന്റെ ന​മ്പ​റാ​ണ്.’

‘അ​ച്ഛാ, ഇ​നി​യെ​ങ്കി​ലും അ​ച്ഛ​നൊ​ന്നു ക​ര​ഞ്ഞൂ​ടെ?’

അ​യാ​ൾ​ക്ക് എ​ന്തു​പ​റ​യ​ണ​മെ​ന്ന് അ​റി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അ​ല്ലെ​ങ്കി​ലും മ​നോ​വ്യാ​പ​ര​ങ്ങ​ളെ, വി​കാ​ര​ങ്ങ​ളെ പൂ​ർ​ണ​മാ​യി ഉ​ൾ​ക്കൊ​ള്ളാ​വു​ന്ന വാ​ക്കു​ക​ളു​ണ്ടോ?

കു​റ​ച്ചു​നി​മി​ഷ​ത്തെ നി​ശ്ശ​ബ്​​ദ​ത​യ്ക്കു​ശേ​ഷം അ​യാ​ൾ മ​ക​നോ​ട് ചോ​ദി​ച്ചു.

‘മോ​ന് അ​ച്ഛ​നോ​ട് എ​ന്നെ​ങ്കി​ലും പൊ​റു​ക്കാ​ൻ പ​റ്റു​വോ?’

‘ഇ​വി​ടെ പൊ​റു​ക്ക​ലി​ന്റെ കാ​ര്യം വ​രു​ന്നു​ണ്ടോ അ​ച്ഛാ? കാ​ഴ്ച​യി​ൽ അ​നു​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​ത് ഞാ​നാ​ണെ​ങ്കി​ലും എ​ന്നെ​ക്കാ​ൾ അ​നു​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​തും ദുഃ​ഖി​ക്കു​ന്ന​തും അ​ച്ഛ​നാ​ണെ​ന്നെ​നി​ക്ക​റി​യാം. അ​ച്ഛ​ൻ പ​റ​യാ​റു​ള്ള​പോ​ലെ അ​ച്ഛ​ൻ ത​ന്നെ​യ​ല്ലേ ഞാ​ൻ?’

വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​ശേ​ഷം അ​യാ​ൾ ക​ര​ഞ്ഞു. ആ​ർ​ത്താ​ർ​ത്തു ക​ര​ഞ്ഞു. പു​റ​ത്തെ മ​ഴ ആ​ർ​ത്താ​ർ​ത്തു ചി​രി​ച്ചു. ക​ര​ച്ചി​ലും ചി​രി​യും... അ​വ ത​മ്മി​ൽ ത​മ്മി​ൽ വേ​ർ​തി​രി​ച്ച​റി​യാ​നാ​കാ​ത്ത​വി​ധം ല​യി​ച്ചു​ചേ​ർ​ന്നു. ക​ര​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ട് ഒ​രു കു​ഞ്ഞി​നെ​പോ​ലെ അ​യാ​ൾ മ​ക​​ന്റെ നെ​ഞ്ചി​ൽ കി​ട​ന്നു. മ​ക​ൻ അ​ച്ഛ​​ന്റെ ത​ല​യി​ൽ ത​ലോ​ടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

കു​റ​ച്ചു നി​മി​ഷ​ങ്ങ​ൾ...

അ​യാ​ളു​ടെ ക​ണ്ണു​ക​ള​ട​ഞ്ഞു. അ​യാ​ൾ ഉ​റ​ങ്ങി. അ​യാ​ളു​ടെ മു​ഖം അ​പ്പോ​ൾ ശാ​ന്ത​മാ​യി​രു​ന്നു. ഉ​ണ്ണി അ​പ്പോ​ഴും അ​ച്ഛ​​ന്റെ ത​ല​യി​ൽ ത​ട​വി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​​ന്റെ ക​ണ്ണു​ക​ൾ​ക്കി​രു​വ​ശ​ത്തു​നി​ന്നും ക​ണ്ണു​നീ​ർ തു​ള്ളി​ക​ൾ അ​ട​ർ​ന്നു. പു​റ​ത്ത് മ​ഴ​യ്ക്ക് ശ​ക്തി കു​റ​ഞ്ഞു...