ഒാത്തുപള്ളി മുറ്റത്തൂടെ ഞങ്ങളുടെ പള്ളിക്കൂട യാത്ര

കരുനാഗപ്പളളിയിൽ നിന്ന്​ എട്ട്​ കിലോമീറ്റർ ദൂരത്തായാണ്​ ഞങ്ങളുടെ ഗ്രാമം. പ്രകൃതിഭംഗി ആവോളം. അതിനിടയിൽ ഇളംപച്ച ചേലയുടുത്ത പുഞ്ചയും,  പിന്നെ പള്ളിക്കലാറും, ഒഴുകുന്നു. അതി​ൽ പുളയുന്ന കരിമീനും ആറ്റുവാളയും അവയെ വലയിലാക്കാൻ ചെറുതോണികളിൽ വലയുമെടുത്ത്​ അതിപുലർച്ചെക്ക്​ പോകുന്ന വരും. കച്ചവടം ഉപജീവിതമാക്കിയവരും കർഷരും പ്രവാസികള​ും എല്ലാം ചേർന്ന മതസൗഹൃദത്തി​​​െൻറയും സാംസ്​കാരികയുടെയും ഇഴയട​ുപ്പം ശക്തമായ പ്രദേശം. എ​​​െൻറ ഒാർമകളിൽ ഇന്നും പള്ളിക്കൂടത്തിലേക്കുള്ള യാത്രകളും ആ കാലത്തെ സൗഹൃദങ്ങളും അനുഭവങ്ങളും എല്ലാമാണ്​.  ​രാവിലെ ഷമീറിനും നൗഷാദിനും സുനിലിനും, വഹാബിനുമൊപ്പം സ്​കൂളിലേക്ക്​ പുറപ്പെടും. അന്ന്​ ഇന്നത്തെപ്പോലെ ഒരു പറമ്പും മതിലുകൾ കെട്ടി അടച്ചിട്ടില്ല. 

വേലികൾ ഉണ്ടെങ്കിലും കുട്ടികൾ നൂഴ്​ന്ന​ുപോകാനുള്ള സൗകര്യങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കും. പറമ്പുകളിലെ പഴങ്ങളും മാങ്ങകളും, പകുതി പഴുത്ത വാഴക്കുലകളും അണ്ണാറക്കണ്ണനും പക്ഷികൾക്കുമൊപ്പം അന്ന്​ ഞങ്ങൾക്ക​ും അവകാശപ്പെട്ടതായിരുന്നു. ഒറ്റയെറിക്ക്​ ഏതുയർന്ന ചില്ലയിൽ നിൽക്കുന്ന മാമ്പഴത്തെയും വീഴ്​ത്താൻ കഴിവുന്ന ഉന്നക്കാരും ഞങ്ങളിലുണ്ടായിരുന്നു. സ്​കൂളിൽ എത്താൻ   പള്ളിപറമ്പിലൂടെയും ഒാത്തുപള്ളിയുടെയും ഉള്ള എഴുപ്പവഴികൾ. ഞങ്ങൾ പോകു​േമ്പാൾ പള്ളിയിൽ മുസ്​ലിയർ ഖുർആൻ ചൊല്ലുന്നത്​ കേൾക്കാം.   ബോർഡിൽ ഇടത്തുനിന്ന്​ വലത്തേക്ക്​ അറബി അക്ഷരങ്ങൾ കുനുകുനെ എഴുതുന്നതും ഞങ്ങൾ നോക്കിനിൽക്കും.  അതുവഴി നടന്നുപോകു​േമ്പാൾ മഴ പെയ്​താൽ പള്ളിയുടെ വാരാന്തയിൽ കയറി നിൽക്കും.  

തലപ്പാവും താടിയും ഉള്ള മുസ്​ലിയാർ ഞങ്ങളെ കാണു​​േമ്പാൾ പുഞ്ചിരിക്കും. ഞങ്ങളും ചിരിക്കും. നബിദിനത്തിനും, കന്നി അഞ്ചിനും   ഒരുമിച്ച് പായസം ഉണ്ടാക്കി വിതരണം ചെയ്​ത്​ സൗഹാർദ്ദം ആഘോഷമാക്കും. റമദാൻ വരു​േമ്പാൾ, ഞങ്ങൾക്ക്​ നോമ്പുതുറകളുടെ കാലം കൂടിയാണ്​. ​െഎ ഷാ ഉമ്മയുടെ വീട്ടിൽ നിന്നാണ്​ ഏറ്റവും കൂടുതൽ വരിക. അവരുടെ മകൻ നൗഷാദ്​ എ​​​െൻറ സഹപാഠിയായതുകൊണ്ടാകാം. അവിടെ ചെന്ന്​ ​കൈ കഴുകി നിലത്ത്​ ചമ്രം പടിഞ്ഞിരിക്കും. എല്ലാവരും ഉണ്ടാകും. വാങ്ക്​ വിളിക്കു​േമ്പാൾ പഴങ്ങളും നാരങ്ങനീരും കാരയ്​ക്കയും രുചിക്കും. പിന്നെ രുചിയുടെ ഒരു ബഹളമാണ്​. നോമ്പുകഞ്ഞിയും പത്തിരിയും ഇറച്ചിയും. ​പിന്നെ ചിലപ്പോഴെല്ലാം വഹാബി​​​െൻറയും, ഷമീറിന്റെയും വീട്ടിലേക്ക്​ പോകും. അവിടെയും ഞങ്ങളെ കാത്തിരിപ്പുണ്ടാകും അനേകം നോമ്പ്​ വിഭവങ്ങൾ. വയറ്​ നിറയെ കഴിക്കാതെ വിടില്ല എന്നവ​​​െൻറ ഉമ്മയും ബാപ്പയും പറയും. നിഷ്​കളങ്കമായ അവരുടെ പെരുമാറ്റം, സ്​നേഹം ഇന്നും മറക്കാൻ കഴിയില്ല. ഒാണം വരു​േമ്പാൾ അവരെല്ലാം ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിലേക്ക്​ വരും. സദ്യയും കഴിച്ച്​ ഉൗഞ്ഞാലിലാടി കളിച്ചുനടക്കും. 
 ആ കാലത്തിനും സ്​നേഹബന്​ധങ്ങൾക്കും ഇന്ന​ും മാറ്റം വന്നിട്ടില്ല. ഞങ്ങളുടെ നാടി​​​െൻറ സൗഹൃദവും പ്രകൃതിഭംഗിയും ഇന്നും അതേപടി തുടരുന്നു. അതാണ്​ ഞങ്ങളുടെ കരുത്തും.