സാക്ഷി - കവിത

മി​ഴി​യ​ട​ക്കാ​തെ​യെ​ന്നു​മീ സാ​ഗ​രം

മൂ​ക​സാ​ക്ഷി​യാ​ണി​ന്നു​മെ​ന്നും

ചീ​റി​യ​ടി​ച്ചെ​ത്ര തി​ര​മാ​ല​ക​ൾ

മാ​യ്ച്ചു​ക​ള​യു​ന്നു കാ​ൽ​പാ​ടു​ക​ൾ

മോ​ഹ​ങ്ങ​ളും മോ​ഹ​ഭം​ഗ​ങ്ങ​ളും

പി​ന്നെ​ത്ര​യോ പൂ​വി​ട്ടു പ്ര​ണ​യ​ങ്ങ​ളും

ഞെ​ട്ട​റ്റി​രു​വ​ഴി യാ​ത്ര​യാ​യി പി​ന്നെ

നീ​യ​തി​നൊ​ക്കെ​യും സാ​ക്ഷി​യാ​യി

നൊ​മ്പ​ര​ക്കാ​റ്റെ​ത്ര വീ​ശി നി​ന്നി​ൽ

തീ​ര​ത്ത​ടി​ഞ്ഞെ​ത്ര പാ​ഴ്ക്കി​നാ​ക്ക​ൾ

വി​സ്മ​യ​കാ​ഴ്ച​ക​ളെ​ത്ര ക​ണ്ടൂ പി​ന്നെ

തീ​ര​ത്തു പൂ​വി​ട്ട സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ളും

ച​തി​യാ​ലി​റു​ത്തി​ട്ടൊ​രെ​ത്ര​യോ

സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ൾ നീ​യു​മി​ത്തീ​ര​വും

നേ​ർ​സാ​ക്ഷി​യ​ല്ല​യോ......

സ​ർ​വം മ​റ​യ്‌​ക്കു​ന്ന മൂ​ക​സാ​ക്ഷി

ഇ​പ്ര​ഹേ​ളി​ക​ക്കെ​ന്ത് ചൊ​ല്ലൂ

മൗ​ന​വും മൂ​ക​വു​മൊ​ന്നു ചേ​ർ​ന്നാ​ൽ

ഇ​ത്ര​മേ​ൽ സ​മ്മി​ശ്ര പാ​ദ​ചി​ത്രം

ക​ണ്ട​വ​ൾ നീ​മാ​ത്ര​മീ​യു​ല​കി​ൽ

ക​ണ്ട​വ​ൾ കേ​ട്ട​വ​ൾ കൊ​ണ്ട​വ​ൾ നീ

​മാ​യ്ച്ചു​മ​റ​ക്കു​ന്ന പെ​ണ്ണൊ​രു​ത്തീ

ക്ഷു​ഭി​ത​യാ​ണെ​ങ്കി​ലു​മ​മ്മ​യാ​യി

ഇ​ക്ക​ട​ല​ല്ല​യോ സ​ത്യ​സാ​ക്ഷി.