കവിത: ബാ​ക്കി​യാ​യ​വ

ചി​ല ചി​ന്ത​ക​ൾ

അ​പ്പൂ​പ്പ​ൻ​താ​ടി​ക​ളാ​ണ്.

അ​ത​ങ്ങ​നെ

ല​ക്ഷ്യ​മി​ല്ലാ​തെ

പാ​റി​പ്പ​റ​ക്കും.

മ​ന​സ്സി​ന്റെ താ​ളം തെ​റ്റി​ക്കും.

ചി​ല സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ൾ

ഭ​യ​പ്പെ​ടു​ത്ത​ലു​ക​ളാ​ണ്.

അ​ത് ന​മ്മെ ആ​കാ​ശ​ത്തേ​ക്ക്

ഉ​യ​ർ​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​കും.

ഉ​യ​ര​ത്തി​ലെ​വി​ടെ​യോ വെ​ച്ച്

താ​ഴേ​ക്കി​ടും.

ഉ​രു​ള​ൻ ക​ല്ലു​ക​ൾ​പോ​ലെ മ​ര​ണം

ന​മ്മു​ടെ പി​റ​കെ​യു​ണ്ടാ​വും.

മ​ണ്ണും ജ​ല​വും പ​ര​സ്പ​രം കൈ​കോ​ർ​ത്ത്

മ​ര​ണ​ത്തി​ന് അ​ക​മ്പ​ടി​യാ​വും.

ചി​ല മോ​ഹ​ങ്ങ​ൾ

കെ​ട്ടു​പി​ണ​ഞ്ഞ ച​ര​ടു​ക​ളാ​ണ്.

അ​ഴി​ക്കും തോ​റും മു​റു​കി വ​രും

തോ​ൽ​വി സ​മ്മ​തി​ച്ച്

അ​വ​സാ​നം എ​വി​ടേ​ക്കോ

വ​ലി​ച്ചെ​റി​യും.

അ​പ്പോ​ൾ മ​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ ചി​റ​ക​ടി

കാ​തു​ക​ളി​ലേ​ക്കു പ​ട​ർ​ത്തി

കി​ളി​ക​ൾ പ​റ​ന്നു​പോ​കും.

ചി​ല സ​ന്തോ​ഷ​ങ്ങ​ൾ

നീ​ർ​ക്കു​മി​ള​ക​ളാ​ണ്.

ഉ​രു​ൾ​പൊ​ട്ടി​യൊ​ഴു​കി​യ

വെ​ള്ള​ത്തി​ലൂ​ടെ ഒ​ലി​ച്ച്

പാ​റ​ക്കെ​ട്ടു​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ

പൊ​ട്ടി​ത്തെ​റി​ച്ച്

മ​ണ്ണി​ന​ടി​യി​ൽ എ​വി​ടെ​യോ മ​റ​യും.