പൂർവ്വാപരം - കവിത

ചരിത്രത്തിന്റെ നദിയിൽ

ഒരു തുള്ളി ഞാൻ,

പഴയതിന്റെ പാത്രത്തിൽ

പുതുമയുടെ നീരൊഴുക്കായ്.

പൂർവ്വത്തിന്റെ മരീചികകൾ

ഇന്നിന്റെ മണലിൽ വീണ്,

ഭാവിയുടെ കണ്ണാടിയിൽ തട്ടി

പ്രതിഫലിക്കുന്നു.

ഒരു വൃക്ഷത്തിന്റെ വേരുകൾ

പഴമയുടെ ആഴങ്ങളിൽ,

കൊമ്പുകൾ പുതുമയുടെ

ആകാശത്തെ തേടുന്നു.

സമയത്തിന്റെ കയ്യൊപ്പുകൾ

എല്ലാ ഇടുങ്ങിയ പാതകളിലും,

ഒരു യാത്രയുടെ ആരംഭം

മറ്റൊരു യാത്രയുടെ അവസാനം.

ഇന്നലെയും നാളെയും

ഒരേ കല്ലുപാവയിൽ,

പൂർവ്വാപരത്തിന്റെ നൃത്തം

നിത്യതയുടെ മഹാകാശമായി.