എം.​ടി​യു​ടെ കു​ട്ട്യേ​ട​ത്തി​യും ഇ​ട​ശ്ശേ​രി​യു​ടെ വി​വാ​ഹ​സ​മ്മാ​ന​വും

1958ലാ​ണ് ഇ​ട​ശ്ശേ​രി ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ നാ​യ​ർ ‘വി​വാ​ഹ​സ​മ്മാ​നം’ എ​ന്ന ഹൃ​ദ​യ​സ്​​പ​ർ​ശി​യാ​യ ക​വി​ത എ​ഴു​തി​യ​ത്. അ​ക്കാ​ല​ത്ത് സം​ഭ​വി​ച്ച ഒ​രു സ​ത്യ​ത്തെ​യാ​ണ് ഇ​ട​ശ്ശേ​രി ക​വി​ത​യാ​ക്കി​യ​ത്. സ​ദൃ​ശ​സം​ഭ​വ​മാ​യ ഒ​രു റി​പ്പോ​ർ​ട്ട് മ​ന​സ്സി​ൽ വി​ടാ​തെ​യു​ള​വാ​ക്കി​യ നീ​റ​ലും കാ​വ്യ​രൂ​പ​ത്തി​ൽ ഒ​രു പ​രീ​ക്ഷ​ണ കൗ​തു​ക​വും കൂ​ടി​ച്ചേ​ർ​ന്ന​പ്പോ​ൾ ഉ​ണ്ടാ​യ​താ​ണ് ഈ ​ക​വി​ത എ​ന്ന് ആ ​ക​വി​ത​യു​ടെ ആ​മു​ഖ​മാ​യി ക​വി എ​ഴു​തിച്ചേ​ർ​ത്ത​തും ശ്ര​ദ്ധേ​യ​മാ​ണ്.

ആ ​യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​മോ രൂ​പ​ഭാ​വ​മാ​റ്റം വ​ന്ന യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​മോ എ​ന്തി​ന് കു​ഴി​ച്ചു​ചെ​ന്നാ​ൽ യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​ത്തി​ന്റെ ഒ​രു തു​ണ്ടോ ഫോ​സി​ലോ ഇ​ല്ലാ​തെ ക​വി​ത​യെ​ന്ന​ല്ല ഒ​ന്നും എ​ഴു​താ​ൻ ക​ഴി​യി​ല്ല. കാ​ല​ദാ​സ​ർ ആ​യി​ക്കൊ​ണ്ട് മാ​ത്ര​മേ ക​ലാ​പ്ര​തി​ഭ​ക​ൾ​ക്ക് ക​ലാ​ദാ​സ​രാ​വാ​ൻ ക​ഴി​യൂ എ​ന്ന ക​ലാ​ത​ത്ത്വ​വി​ചാ​ര​ത്തി​ന്റെ സ​ത്യംത​ന്നെ​യാ​ണ് ര​ണ്ട​റ്റ​ങ്ങ​ളി​ൽ​നി​ന്ന് ‘വി​വാ​ഹ​സ​മ്മാ​ന​’ത്തോ​ടൊ​പ്പം ‘കു​ട്ട്യേ​ട​ത്തി​’യും പ​ങ്കു​വെ​ക്കു​ന്ന​ത്. ത​റ​വാ​ട്ടി​ൽ​നി​ന്ന് ഭാ​ഗം​വെ​ച്ചു​പോ​യ മീ​നാ​ക്ഷി​യേ​ട​ത്തി​യു​ടെ ആ​ത്മ​ഹ​ത്യ​യാ​ണ് ‘കു​ട്ട്യേ​ട​ത്തി​’യു​ടെ ര​ച​ന​ക്ക് നി​മി​ത്ത​മെ​ന്ന് എം.​ടി​യും എ​ഴു​തി​യി​ട്ടു​ണ്ട്.

ഇ​ട​ശ്ശേ​രി പ​റ​ഞ്ഞ പ​രീ​ക്ഷ​ണ കൗ​തു​ക​ത്തി​ന്റെ പ്ര​യാ​സം ‘കു​ട്ട്യേ​ട​ത്തി’ എ​ഴു​തു​മ്പോ​ൾ എം.​ടി അ​നു​ഭ​വി​ച്ച​താ​യി ഒ​രു തെ​ളി​വു​മി​ല്ല. പ​ക​രം ഏ​റ്റ​വും എ​ളു​പ്പ​ത്തി​ൽ എ​ഴു​തി​യ ക​ഥ​യെ​ന്ന് ‘കു​ട്ട്യേ​ട​ത്തി’​യെ​ക്കു​റി​ച്ച് എം.​ടി സാ​ക്ഷ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ട്. സ​ങ്ക​ട​ത്തി​ന്റെ ക​ട​ലി​ലെ ക​ണ്ണീ​രു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് ര​ണ്ടും ഏ​റക്കു​റെ ഒ​രേ​കാ​ല​ത്ത് എ​ഴു​ത​പ്പെ​ട്ട​ത്. ആ​ദ്യം വ​ന്ന​ത് ‘വി​വാ​ഹ​സ​മ്മാ​നം’. തു​ട​ർ​ന്ന് പി​റ്റ​ത്തെ വ​ർ​ഷം ‘കു​ട്ട്യേ​ട​ത്തി’യും. ര​ണ്ടും ത​ക​ർ​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന ത​റ​വാ​ടു​ക​ളു​ടെ ജീ​ർ​ണ​ത​ക​ളെ​ക്കൂ​ടി​യാ​ണ് പ​റ​യാ​തെ പ​റ​യു​ന്ന​ത്. ഇ​ത്ത​റ​വാ​ടി​ത്ത ഘോ​ഷ​ണ​ത്തെ​പ്പോ​ലെ, ഇ​ത്ര വൃ​ത്തി​കെ​ട്ടി​ല്ല മ​റ്റൊ​ന്നു​മൂ​ഴി​യി​ൽ എ​ന്ന് പ്ര​ക​ട​മാ​യി ഇ​ട​ശ്ശേ​രി എ​ഴു​തി​യ​തുപോ​ലെ എം.​ടി​യും എ​ഴു​തി​യി​ട്ടു​ണ്ട്.

ത​റ​വാ​ട് പൊ​ളി​ക്കാ​നാ​വാ​തെ പൊ​ളി​യു​ന്ന, സ്വ​യം പൊ​ളി​ക്കു​ന്ന, ജീ​ർ​ണ​യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​ത്തി​ന്റെ പാ​റ​പ്പു​റ​ത്ത് പ​ളു​ങ്കുപോ​ലു​ള്ള ജീ​വി​തം എ​റി​ഞ്ഞു​ട​ക്കു​ന്ന ര​ണ്ട് യു​വ​തി​ക​ളു​ടെ ക​ഥ​യാ​ണ് ര​ണ്ടുപേ​രും പ​റ​യു​ന്ന​ത്. ആ​റു പ​തി​റ്റാ​ണ്ടി​നുശേ​ഷം ഇ​ന്ന് വാ​യി​ക്കു​മ്പോ​ളും, വാ​യ​ന വി​യ​ർ​ക്കും, മ​ന​സ്സ് ആ​ഴ​ത്തി​ൽ അ​സ്വ​സ്​​ഥ​മാ​വും. ര​ണ്ടി​ലും അ​വ​ഗ​ണി​ത ജീ​വി​ത​ങ്ങ​ളു​ടെ വേ​ദ​ന​യു​ണ്ട്.

ആ​ത്മ​ഹ​ത്യ​ക​ളു​ടെ നൊ​മ്പ​ര​മു​ണ്ട്. എ​ത്ര ക​ഴു​കി​യാ​ലും കു​റ​യാ​ത്ത ക​യ്പു​ണ്ട്. പു​രു​ഷാ​ധി​പ​ത്യ മൂ​ല്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ മാ​ര​ക​സാ​ന്നി​ധ്യ​മു​ണ്ട്. ഇ​ങ്ങനെ​യൊ​ക്കെ​യു​ള്ള സം​ഘ​ർ​ഷ​സ​മു​ദ്ര​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലും സ്​​നേ​ഹ-​സൗ​ഹൃ​ദ തു​രു​ത്തു​ക​ളു​ണ്ട്. ന​ര​ക​മാ​യി മാ​റി​യ സ്വ​ന്തം ജീ​വിത​ത്തി​ന്റെ ന​ടു​വി​ലും സ്വ​ന്തം മാ​ത്ര​മാ​യ നി​ന​വു​ക​ൾ കൊ​ണ്ട​വ​ർ നി​ർ​മി​ച്ച അ​വ​രു​ടേ​തുമാ​ത്ര​മാ​യ സ്വ​ർ​ഗ​ങ്ങ​ൾ! ഞ​ങ്ങ​ൾ ഇ​ല്ലാ​താ​യാ​ലും നി​ങ്ങ​ൾ ഉ​ണ്ടാ​വ​ണം എ​ന്ന അ​പ​ര​വി​ദ്വേ​ഷ​ക്ക​റ പു​ര​ളാ​ത്ത അ​വ​രു​ടെ ന​ര​ച്ച മൂ​ല്യ​ങ്ങ​ളോ​ട് അ​വി​രാ​മം ക​ല​ഹി​ക്കു​ന്ന നി​റ​മു​ള്ള മോ​ഹ​ങ്ങ​ൾ. സ്വ​ന്തം ത​ലതാ​ഴ്ത്തേ​ണ്ടിവ​രു​മ്പോ​ഴും ത​ല​യി​ൽ വെ​ളി​ച്ചം ചൂ​ടി​വ​രു​ന്ന ത​ല​മു​റ​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള പ്ര​ത്യാ​ശ​ക​ൾ.

ഒ​ന്ന് ക​വി​ത​യും മ​റ്റൊ​ന്ന് ക​ഥ​യു​മാ​ണ്. പ​ക്ഷേ, ര​ണ്ടി​ലും ഏ​റക്കു​റെ ഇ​പ്പ​റ​ഞ്ഞ​തൊ​ക്കെ, ഇ​ള​കി​യും മി​ന്നി​യും മ​റ​യു​ന്നു​ണ്ട്. ആ​ശി​ക്കാ​നി​ല്ലൊ​രു മ​ന്ദ​ഹാ​സം/​ചേ​ച്ചി​ക്കു മ​റ്റൊ​രു ചു​ണ്ടി​ൽ​നി​ന്നും എ​ന്ന ‘വി​വാ​ഹ​സ​മ്മാ​ന​’ത്തി​ലെ ഈ​ര​ടി​ക്ക​ക​ത്ത് ‘കു​ട്ട്യേ​ട​ത്തി’​യു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​നും ഒ​രു ഇ​രി​പ്പി​ട​മു​ണ്ട്. ഒ​റ്റ​വാ​ക്യ​ത്തി​ൽ ഒ​തു​ക്കി​യാ​ൽ ‘വി​വാ​ഹ​സ​മ്മാ​നം’ ഏ​ട്ട​ത്തി​യെ സ്​​നേ​ഹി​ച്ച​വ​ൻ, അ​തെ​ല്ലാം മ​റ​ന്ന് അ​നി​യ​ത്തി​യെ വി​വാ​ഹം​ക​ഴി​ക്കു​മ്പോ​ൾ, ഇ​നി എ​ങ്ങനെ അ​യാ​ളെ അ​ഭി​മു​ഖീ​ക​രി​ക്കു​മെ​ന്ന ഒ​രേ​ട​ത്തി​യു​ടെ നി​ഷ്ക​ള​ങ്ക​ചി​ന്ത​യും, അ​തി​നെ നി​വ​ർ​ന്ന് നേ​രി​ടാ​നാ​വ​ാതെ വ​ന്ന​പ്പോ​ൾ അ​വ​ർ സ്വ​ന്തം ജീ​വി​തം അ​വ​സാ​നി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു​മാ​ണ്.

പു​രു​ഷാ​ധി​പ​ത്യ​സ​മൂ​ഹ​ത്തി​ൽ പെ​ണ്ണാ​യി പി​റ​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ നൊ​മ്പ​ര​ങ്ങ​ളാ​ണ് ഒ​രു വി​ഹ്വ​ല​ത​യോ​ടെ ‘വി​വാ​ഹ​സ​മ്മാ​നം’ ആ​വി​ഷ്കരി​ക്കു​ന്ന​ത്. പെ​ണ്ണ് തൊ​ട്ടാ​ൽ എ​ന്തും തെ​റ്റെ​ന്ന ത​ത്ത്വ​മാ​ണ് ര​ണ്ട് കൃ​തി​ക​ളി​ലും ചോ​ദ്യ​വി​ധേ​യ​മാ​വു​ന്ന​ത്. പ​ഴ​ഞ്ചൊ​ല്ലു​ക​ളി​ൽ, ഐ​തി​ഹ്യ​ങ്ങ​ളി​ൽ, ത​ത്ത്വചി​ന്ത​ക​ളി​ൽ, മ​ത​ങ്ങ​ളി​ൽ, സാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​ൽ, രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ത്തി​ൽ, പൊ​തു​പ്ര​വ​ർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ളി​ൽ മു​ത​ൽ വ്യ​ക്തി​ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ​ വ​രെ പ​ല പ്ര​കാ​രേ​ണ വ്യാ​പി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞ പു​രു​ഷാ​ധി​പ​ത്യ പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്​​ത്ര​ത്തി​ന്റെ ഇ​ര​ക​ളാ​ണ്, വേ​ട്ട​ക്കാ​രാ​യ പു​രു​ഷ​ന്മാ​ർ എ​ന്നി​രി​ക്കെ ഇ​ര​ക​ളാ​യ സ്​​ത്രീ​ക​ളു​ടെ കാ​ര്യം പ്ര​ത്യേ​കം പ​റ​യേ​ണ്ട​തി​ല്ല.

കൈ​ത്തി​രി​യൊ​ന്നു കൊ​ളു​ത്തി ന​മ്മ-

ളി​ത്തി​രി മു​മ്പു പു​റ​പ്പെ​ടു​മ്പോ​ൾ

അ​മ്മ പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ലേ; പെ​ൺ​കി​ടാ​വി-

ന്നാ​റാ​ടാ​ൻ തെ​ല്ലു പു​ല​ർ​ന്നാ​ലെ​ന്തേ?

ഓ​ർ​ത്തു​ന​ട​ക്ക​ണ, മേ​റെ​ച്ചി​ത്രം

ഓ​ട്ട​പ്പെ​ട്ടു​മെ​ന്ന​വ​ർ പ​റ​ഞ്ഞു.

ക്രൂ​ര​മാ​ശ​ങ്ക​യ്ക്കേ ത​ൻ​മ​ക​ൾ​ത-

ന്നോ​രോ ച​ല​ന​വു​മ​മ്മ​യ്ക്കു​ള്ളി​ൽ

കാ​ലേ കു​ളി​ച്ചാ​ലോ വേ​ശി​യാ​ട്ടം

കാ​ല​ത്തെ​ണീ​ക്കാ​ഞ്ഞാ​ൽ​ക്ക​ള്ള നാ​ട്യം

പോ​വാ​തി​രു​ന്നാ​ലു​മ​മ്പ​ല​ത്തി​ൽ

പ്പോ​യാ​ലു​മെ​പ്പോ​ഴും മ​റ്റൊ​ര​ർ​ഥം

ജീ​വി​തം തീ​തി​ന്ന​ല​മ്മ​യ്ക്ക​യ്യോ

പാ​വം മ​ക​ൾ​ക്കൊ​രു മു​ൾ​ക്കി​രീ​ടം

‘കു​ട്ട്യേ​ട​ത്തി​’യി​ലും ഒ​രു മാ​റ്റ​വു​മി​ല്ലാ​തെ ഇ​തേ വ്യാ​ക​ര​ണ​മാ​ണ് ആ​വ​ർ​ത്തി​ക്കു​ന്ന​ത്. വ​ള​രെ അ​പൂ​ർ​വമാ​യി മാ​ത്ര​മേ വീ​ട്ടി​ൽ കു​ട്ട്യേ​ട​ത്തി​യെ മാ​ളു​ക്കു​ട്ടി എ​ന്ന് വി​ളി​ക്കാ​റു​ള്ളൂ. അ​തും അ​ത്ര സ്​​നേ​ഹ​ത്തോ​ടെ​യൊ​ന്നു​മ​ല്ല. ഒ​രു​മ്പെ​ട്ടോ​ള്, കു​രു​ത്തം​കെ​ട്ടോ​ള്, തെ​ണ്ടി​മ​യിേ​സ്ര​ട്ട്, മൂ​ധേ​വി, ക​രിം​പൂ​രാ​ടം തു​ട​ങ്ങി​യ പ​തി​വ് വി​ളി​ക​ൾ, അ​ടി, കു​ത്ത്, ച​വി​ട്ട്, പ്രാ​ക​ൽ, ആ​ട്ട​ൽ... വീ​ട് കു​ട്ട്യേ​ട​ത്തി​ക്ക് ഒ​രു ഇ​ടി​മു​റി, ലോ​ക്ക​പ്പ്. എ​ന്നി​ട്ടു​മ​വ​ർ മ​രം​കേ​റി. ആ​ക്ഷേ​പി​ച്ച ആ​ൺ​കു​ട്ടി​യു​ടെ മു​ഖ​ത്ത​ടി​ച്ചു, കൊ​ച്ച​നി​യ​ൻ ബാ​സ്വാ​നെ ചേ​ർ​ത്തു പി​ടി​ച്ചു, ഒ​ന്നു ര​ണ്ട് പ്രാ​വ​ശ്യം വീ​ട്ടു​കാ​രാ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ട​പ്പോ​ൾ ഏ​തൊ​രു യു​വ​തി​യെ​യും പോ​ലെ പെ​ണ്ണ്കാ​ണാ​ൻ വ​രു​ന്ന​വ​രു​ടെ മു​ന്നിൽ ആ​വും​പോ​ലെ ഒ​രു​ങ്ങിനി​ന്നു​കൊ​ടു​ത്തു, വ​ന്ന​വ​ർ​ക്ക് വേ​ണ്ട​ത് വെ​ളു​ത്ത അ​നി​യ​ത്തി​യാ​ണെ​ന്ന​റി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ കൊ​ന്നാ​ലും ഇ​നി ഇ​പ്പ​രി​പാ​ടി​ക്ക് ഞാ​നി​ല്ലെ​ന്ന് തീ​ർ​ത്തുപ​റ​ഞ്ഞു.

പൊ​യ്ക്കോ, ന്റെ ​മു​മ്പ്ന്ന് പൊ​യ്ക്കോ, ദ്നേ​ന്റെ വ​യ​റ്റി​ലൂ​റ്യ​പ്പോ ജ​ന്മം പാ​ഴാ​യി എ​ന്ന് പെ​റ്റ​മ്മ പ​റ​ഞ്ഞ​ത് കേട്ട് ഉ​ള്ള് പൊ​ള്ളി​യ​പ്പോ​ഴും വീ​ഴാ​തെ പി​ടി​ച്ചു​നി​ന്നു. ആ ​വ​ല്ലാ​ത്ത നി​ൽ​പി​നെ​യാ​ണ് എം.​ടി അ​ന​ശ്വ​ര​മാ​ക്കി​യ​ത്! ഇ​ന്നാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ ‘കു​ട്ട്യേ​ട​ത്തി’ കു​ല​സ്​​ത്രീ​വി​രു​ദ്ധ അ​വാ​ർ​ഡി​ന​ർ​ഹ​മാ​വു​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​റു​പ​ത്തി​യ​ഞ്ച് കൊ​ല്ലം​മു​മ്പ് ജ​നി​ച്ചു​പോ​യ​തുകൊ​ണ്ട് മാ​ത്ര​മാ​വാം അ​വ​ർ​ക്കും ‘വി​വാ​ഹ​സ​മ്മാ​ന​’ത്തി​ലെ ജ്യേ​ഷ്ഠ​ത്തി​യെ​പ്പോ​ലെ ആ​ത്മ​ഹ​ത്യ ചെ​യ്യേ​ണ്ടി വ​ന്നു. ര​ണ്ടു​പേ​ർ​ക്കും തു​ണ​യാ​യി ആ​കെ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​ത് പ്രി​യ അ​നു​ജ​ന്മാ​ർ മാ​ത്രം! വെ​ളി​ച്ച​മേ​ന്തി​യ പു​തു​ത​ല​മു​റ മാ​ത്രം! കു​ട്ട്യേ​ട​ത്തി​യും ഏ​ക ഉ​ട​പ്പി​റ​ന്നോ​നോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞും പ​റ​യാ​തെ​യും പ​റ​ഞ്ഞ​ത്, ‘വി​വാ​ഹ​സ​മ്മാ​ന​’ത്തി​ലെ ജ്യേ​ഷ്ഠ​ത്തി​യെ​പ്പോ​ലെ ഒ​രൊ​റ്റ വാ​ക്യം: ആ​ശി​ക്കാ​നി​ല്ലാ​ത്തൊ​രു മ​ന്ദ​ഹാ​സം/ ചേ​ച്ചി​ക്കു മ​റ്റൊ​രു ചു​ണ്ടി​ൽ​നി​ന്നും!

എ​ന്റെ സാ​ഹി​ത്യ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ മ​റ്റെ​ന്തി​നോ​ടു​ള്ള​തി​ല​ധി​കം ഞാ​ൻ ക​ട​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​ത് കൂ​ട​ല്ലൂ​രി​നോ​ടാ​ണ്. വേ​ലാ​യു​ധേ​ട്ട​ന്റെ​യും ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​കു​ട്ടി​യു​ടെ​യും പ​കി​ട​ക​ളി​ക്കാ​ര​ൻ കോ​ന്തു​ണ്ണി അ​മ്മാ​മ​യു​ടെ​യും കാ​തു​മു​റി​ച്ച മീ​നാ​ക്ഷി​യേ​ട​ത്തി​യു​ടെ​യും നാ​ടാ​യ കൂ​ട​ല്ലൂ​രി​നോ​ട്. ‘കു​ട്ട്യേ​ട​ത്തി’ എം.​ടി പ​റ​ഞ്ഞ ആ ​കാ​തു​മു​റി​ച്ച മീ​നാ​ക്ഷി​യേ​ട​ത്തി​യു​ടെ ക​ര​ളു​രു​ക്കു​ന്ന ജീ​വി​ത​ക​ഥ​യാ​ണ്.

തി​ര​സ്​​കൃ​ത​രും ബ​ഹി​ഷ്കൃ​ത​രു​മാ​യ മ​നു​ഷ്യ​രു​ടെ ക​ണ്ണീ​രു​പ്പ് ക​ല​ർ​ന്ന വി​ണ്ടു​കീ​റി​യ ലോ​ക​ത്തെ​യാ​ണ് ‘കു​ട്ട്യേ​ട​ത്തി’ ആ​വി​ഷ്കരി​ക്കു​ന്ന​ത്. തൊ​ട്ട് ക​ണ്ണെ​ഴു​താ​ൻ ക​ഴി​യും​വി​ധം ക​റു​ക​റു​ത്ത നി​റം. ഉ​ണ​ങ്ങി​യ വി​റ​കി​ൻ കൊ​ള്ളി​പോ​ലു​ള്ള കൈ​ക​ൾ, ഇ​തി​നൊ​ക്കെ പു​റ​മെ കാ​തി​ൽ തൂ​ങ്ങി​യാ​ടു​ന്ന മ​ണി​പോ​ലെ അ​റ​പ്പു​ള​വാ​ക്കു​ന്ന മാം​സ​പി​ണ്ഡം. അ​നി​യ​നൊ​ഴി​ച്ച് ത​ന്നെ​യാ​ർ​ക്കും ഈ ​ലോ​ക​ത്ത് ഇ​ഷ്​​ട​മി​ല്ലെ​ന്ന സ്വ​യം നി​ന്ദ. എ​ന്നി​ട്ടും കു​ട്ട്യേ​ട​ത്തി കു​ത​റു​ന്നു​ണ്ട്. ജാ​തി​യി​ൽ താ​ഴ്ന്ന​വ​രെ​ന്ന് ത​റ​വാ​ട്ടു​കാ​ർ ക​രു​തു​ന്ന അ​പ്പു​ണ്ണി​യി​ൽ ആ​ശ്വ​ാസ​വും ആ​ഹ്ലാ​ദ​വും കാ​ണു​ന്നു​ണ്ട്. നാ​ണം​വേ​ണം കു​ട്ട്യേ​ട​ത്തി, കീ​ഴീ​ക്കൊ​റ​ഞ്ഞ​വ​രോ​ട് എ​ന്ന അ​നി​യ​ത്തി​യു​ടെ കു​ത്തു​വാ​ക്കു​ക​ൾ കേ​ട്ടി​ട്ടും കേ​ൾ​ക്കാ​ത്ത മ​ട്ടി​ൽ ക​ഴി​യു​ന്നു​ണ്ട്.

പ​ക്ഷേ ഒ​ടു​വി​ൽ എ​ല്ലാ പി​ടി​വ​ള്ളി​യും അ​റ്റ​വ​ൾ ത​ന്നി​ൽ​ത​ന്നെ അ​നാ​ഥ​മാ​യി. ബാ​സൂ​ന് കു​ട്ട്യേ​ട​ത്ത്യെ ഇ​ഷ്​​ട​മാ​ണോ എ​ന്ന ചോ​ദ്യം ബാ​സൂ​ന് മാ​ത്ര​മേ ത​ന്നോ​ട് ഇ​ഷ്​​ട​മു​ള്ളൂ എ​ന്ന​റി​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടു​ള്ള ചോ​ദ്യ​മാ​ണ്. ഒ​രു​ത​വ​ണ​കൂ​ടി ഇ​ഷ്​​ട​മാ​ണ് എ​ന്ന് കേ​ൾ​ക്കാ​ൻ മോ​ഹി​ച്ചു​ള്ള വെ​റും ചോ​ദ്യം. അ​വ​ഗ​ണി​ത​ജ​ന്മ​ങ്ങ​ൾ ഇ​ങ്ങനെ​യൊ​ക്കെ​യാ​ണ് പി​ടി​ച്ചുനി​ൽ​ക്കു​ന്ന​ത്. കാ​ക്ക കു​ളി​ച്ചാ​ൽ കൊ​ക്കാ​കു​മോ എ​ന്ന് ചോ​ദി​ച്ച് പ​രി​ഹ​സി​ക്കു​ന്ന അ​നി​യ​ത്തി​യോ​ട് ദൈ​വം ത​ന്ന​ത​ല്ലേ, ഞാ​നെ​ന്ത് ചെ​യ്യാ​നാ​ണ് എ​ന്ന് നി​സ്സ​ഹാ​യ​മാ​യി ചോ​ദി​ക്കു​മ്പോ​ഴും കാ​തി​ലെ മ​ണി പോ​യാ കു​ട്ട്യേ​ട​ത്തി​യെ കാ​ണാ​ൻ ച​ന്തം​ണ്ടാ​വോ ബാ​സ്വോ? എ​ന്ന് ത​ന്നെ ഏ​റെ ഇ​ഷ്​​ട​പ്പെ​ടു​ന്ന കൊ​ച്ച​നി​യ​നോ​ട് പ​റ​യു​മ്പോ​ഴും, കു​ട്ട്യേ​ട​ത്തി​യു​ടെ ഉ​ള്ളി​ൽ നി​ല​വി​ളി​ച്ച​ത് പ​ല കാ​ര​ണ​ങ്ങ​ളാ​ൽ ഉ​പേ​ക്ഷി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വ​ർ മു​ഴു​വ​നു​മാ​ണ്.

എ​ന്തി​ന് ഭ​ഗോ​തി​ക്ക് നി​ക്ഷേ​പം എ​ന്ന ചോ​ദി​ച്ച് മ​ച്ച് കി​ള​ക്കാ​ൻ​വ​രെ പ​ദ്ധ​തി​യി​ട്ട, സ്വ​ന്തം കാ​ല​ത്ത് ക​ല്ലേ​റു​ക​ളേ​റെ​യേ​റ്റി​ട്ടും സൈ​മ​നു​ഷ്യ​നാ​യി ജീ​വി​ച്ച, കു​ട്ട്യേ​ട​ത്തി ആ​ത്മ​ഹ​ത്യ​ക്കു മു​മ്പ് ജീ​വ​നു​തു​ല്യം സ്​​നേ​ഹി​ക്കു​ന്ന അ​നി​യ​നോ​ട് അ​വ​സാ​ന​മാ​യി പ​റ​ഞ്ഞ​ത് പ​രാ​തി​യും പ​രി​ഭ​വ​വു​മ​ല്ല, സ​ർ​വ​രോ​ടു​മു​ള്ള നി​രു​പാ​ധി​ക​മാ​യ സ്​​നേ​ഹ​മാ​ണ്. ബാ​സു ന​ല്ല കു​ട്ട്യാ​വ​ണം, അ​മ്മീം വ​ല്ല്യ​മ്മീം ഒ​ക്കെ നോ​ക്ക​ണം. ഞാ​ൻ മൂ​ളി. എ​ന്റെ പു​റ​ത്ത് കു​ട്ട്യേ​ട​ത്തി​യു​ടെ വി​ര​ലു​ക​ൾ താ​ളം പി​ടി​ച്ചു. ഒ​റ​ങ്ങി​ക്കോ​മോ​നൊ​റ​ങ്ങി​ക്കോ​ പ​തു​ക്കെ​പ്പ​തു​ക്കെ ഞാ​ൻ ക​ണ്ണു​ക​ള​ട​ച്ചു. പു​ല​രു​മ്പോ​ൾ ഒ​രു നി​ല​വി​ളി​കേ​ട്ട് ഞെ​ട്ടി​ത്തെ​റി​ച്ചാ​ണ് ഞാ​നു​ണ​ർ​ന്ന​ത്. ക​ണ്ണു തി​രു​മ്മി നി​വ​ർ​ന്ന​പ്പോ​ൾ അ​മ്മ​യും വ​ല്ല്യ​മ്മ​യും നെ​റു​ക​യി​ൽ കൈ​വെ​ച്ചു നി​ല​വി​ളി​ക്കു​ന്നു. ജാ​ന്വേ​ട​ത്തി​യു​മു​ണ്ട്, വ​ലി​യ​മ്മ​യെ കെ​ട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ചു ക​ര​യു​ന്നു. ഭ​യ​പ്പാ​ടോ​ടെ ഞാ​ൻ നോ​ക്കി. അ​പ്പോ​ൾ ന​ട​പ്പു​ര​യു​ടെ ഉ​ത്ത​ര​ത്തി​ൽ​നി​ന്ന് ഒ​രു ക​യ​റി​ൻ തു​മ്പ​ത്ത് കു​ട്ട്യേ​ട​ത്തി​യു​ടെ ശ​രീ​രം ആ​ടു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

പ​ക്ഷേ, ഒ​രാ​യി​രം കു​ട്ട്യേ​ട​ത്തി​മാ​രു​ടെ ര​ക്ത​സാ​ക്ഷി​ത്വംകൊ​ണ്ടൊ​ന്നും ബ്യൂ​ട്ടി​പാ​ർ​ല​ർ കോം​പ്ല​ക്സ്​ പൊ​ളി​യാ​ൻ പോ​വു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു​ത​ന്നെ​യാ​ണ് വ​ർ​ത്ത​മാ​നകാ​ല ജീ​വി​ത​വും സാ​ക്ഷ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​ത്. ക​റു​ത്ത കു​ട്ട്യേ​ട​ത്തി​യു​ടെ സ​ഹോ​ദ​രി​യാ​യ വെ​ളു​ത്ത ജാ​ന്വേ​ട​ത്തി ത​ന്നെ​യാ​ണ് ജ​യി​ച്ചു​മു​ന്നേ​റു​ന്ന​ത്. വൈ​ദ്യു​തി ഇ​ല്ലാ​ത്തി​ട​ത്തുപോ​ലും ബ്യൂ​ട്ടി​പാ​ർ​ല​ർ എ​ത്തി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞു. ക​റു​പ്പ് ക​രു​ത്തും കാ​ന്തി​യു​മാ​ണ് എ​ന്ന് തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞ ഇ​ന്നും വി​വാ​ഹ​ക​മ്പോ​ള പ​ര​സ്യ​ങ്ങ​ളി​ൽ വെ​ളു​പ്പു മാ​ത്ര​മാ​ണ് വി​ജ​യി​ച്ചു​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​ത്. ‘വി​വാ​ഹ​സ​മ്മാ​ന​’ത്തി​ലെ ജ്യേ​ഷ്ഠ​ത്തി​യും കു​ട്ട്യേ​ട​ത്തി​യും വ്യ​ത്യ​സ്​​ത അ​വ​സ്​​ഥ​ക​ളി​ലൂ​ടെ​യാ​ണ് ക​ട​ന്നു​പോ​വു​ന്ന​ത്. പ​ക്ഷേ, അ​വ​ർ​ക്കി​ട​യി​ലെ അ​ടു​പ്പം അ​ക​ല​ങ്ങ​ളെ​യൊ​ക്കെ മ​റി​ക​ട​ക്കും വി​ധം ശ​ക്തമാ​ണ്. ക​ഥ​യു​ടെ​യും ക​വി​ത​യു​ടെ​യും വ​ഴി​ക​ളും ര​ണ്ടാ​വാം. എ​ങ്കി​ലും ക​ണ്ണു​നീ​രി​ന് ക​ണ്ണി​ലൂ​ടെ മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ശ​രീ​ര​ത്തി​ലൂ​ടെ മു​ഴു​വ​നും ഒ​ഴു​കാ​നാ​വും.

വാ​ക്കും ക​ണ്ണീ​രും ഇ​ര​ട്ട​പെ​റ്റ​വ​യാ​ണ്. എ​ഴു​തും വി​ര​ലിെ​ന്റ ക​ര​ച്ചി​ല​ല്ലാ​തെ മ​റ്റൊ​ന്നു​മ​ല്ല ക​വി​ത​യെ​ന്ന് പീ​ഡി​തജീ​വി​ത​ങ്ങ​ളെ മു​ൻ​നി​ർ​ത്തി നി​സാ​ർ ഖബ്ബാ​നി. ‘When you grow up, my son, and read the diwan of Arabic poetry you’ll discover that the word and the tear are twins. And the Arabic poem is no more than a tear wept by writing fingers’ ( A Lesson in Drawing: Nizar Qabbani)