നാ​ല്‌ ക​ഥ​ക​ൾ

ക​ള്ള​ൻ

എ​ഴു​പ​ത് വ​ർ​ഷ​ത്തോ​ളം ജീ​വി​ച്ച ക​ള്ള​ന് മ​ര​ണാ​ന​ന്ത​രം പ​ര​ലോ​ക മോ​ക്ഷം കി​ട്ട​ണേ എ​ന്ന് പ്രാ​ർ​ഥി​ച്ച​ത് അ​യാ​ൾ മോ​ഷ്ടി​ക്കാ​ൻ ക​യ​റാ​ത്ത വീ​ടു​ക​ളി​ലെ ആ​ളു​ക​ളാ​ണ്.

ഖ​ബ​ർ

വീ​ട്ടി​ലെ സ്വ​സ്ഥ​ത​ക്കേ​ടു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് അ​യാ​ൾ പ​ള്ളി​പ്പ​റ​മ്പി​ൽ പോ​യി കി​ട​ന്ന​ത്. എ​ന്നാ​യാ​ലും അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രു കി​ട​പ്പ് വേ​ണ്ട​താ​ണ​ല്ലോ?

‘‘ഇ​ത് മ​രി​ച്ച​വ​ർ​ക്ക് കി​ട​ക്കാ​നു​ള്ള ഇ​ട​മാ​ണ്...’’

പ​ള്ളി​യു​മാ​യി ബ​ന്ധ​പ്പെ​ട്ട​വ​രാ​രോ അ​യാ​ളെ ഉ​ണ​ർ​ത്തി പ​റ​ഞ്ഞു. ജീ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​ടെ ഖ​ബ​ർ അ​വ​ര​വ​രു​ടെ വീ​ടു​ക​ളാ​ണ്. അ​വി​ടെ പോ​യി കി​ട​ക്കെ​ന്നും ആ ​ശ​ബ്ദം ഓ​ർ​മ​പ്പെ​ടു​ത്തി. പി​ന്നെ അ​നി​ഷ്ട​ത്തോ​ടെ​യാ​ണെ​ങ്കി​ലും അ​യാ​ൾ ജീ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​ടെ ഖ​ബ​റി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ന്നു...

ഗു​രു​മൊ​ഴി​ക​ൾ

ഗു​രു പ​റ​ഞ്ഞു. അ​ന്ധ​നെ ക​ണ്ടാ​ലേ കാ​ഴ്ച​യു​ടെ വി​ല അ​റി​യൂ​വെ​ന്ന്. അ​ന്ധ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ​ത്, ക​ൺ​മു​ന്നി​ൽ ഇ​രു​ളി​ൻ ക​റു​ത്ത തി​ര​ശ്ശീ​ല മാ​ത്ര​മാ​ണ് നി​ത്യ​മാ​യു​ള്ള​തെ​ങ്കി​ലും അ​നി​ഷ്ട​ക​ര​മാ​യ കാ​ഴ്ച​ക​ളൊ​ന്നും കാ​ണ​ണ്ട​ല്ലോ​യെ​ന്നാ​ണ്. ബ​ധി​ര​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ​ത്, അ​നി​ഷ്ട​ക​ര​മാ​യ വാ​ക്കു​ക​ളൊ​ന്നും കേ​ൾ​ക്ക​ണ്ട​ല്ലോ​യെ​ന്നാ​ണ്. മൂ​ക​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ​ത്, പി​ഴ​ച്ച​തൊ​ന്നും ഉ​രു​വി​ടേ​ണ്ട​ല്ലോ​യെ​ന്നാ​ണ്. ഇ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് അ​യാ​ൾ അ​യാ​ളു​ടെ കാ​ഴ്ച​യോ​ടും കേ​ൾ​വി​യോ​ടും വാ​ചാ​ല​ത​യോ​ടും രാ​ജി​യാ​യ​ത്.

ഒ​ടു​ക്കം

തി​ര​യു​ടെ ന​ന​വി​ൽ ആ​ഹ്ലാ​ദി​ക്ക​വേ അ​യാ​ൾ അ​വ​ളോ​ട് ചോ​ദി​ച്ച​ത് നി​ന്നെ ഇ​പ്പോ​ൾ ക​ട​ലെ​ടു​ത്താ​ലോ എ​ന്നാ​ണ്. പി​ന്നെ ഒ​ക്കെ പെ​െ​ട്ട​ന്നാ​യി​രു​ന്നു. അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞ​തി​നെ അ​ക്ഷ​രം​പ്ര​തി അ​നു​സ​രി​ച്ച് ക​ട​ൽ...

എ​ന്നി​ട്ടും നി​യ​മം അ​യാ​ളെ ശി​ക്ഷി​ത​നാ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. കാ​ര​ണം ക​ട​ൽ​മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ അ​യാ​ളു​ടെ നി​ര​പ​രാ​ധി​ത്വ​ത്തി​നു​ള്ള ഏ​ക സാ​ക്ഷി.