ആ​ത്മാ​വ് അ​ണി​യേ​ണ്ട വ​സ്ത്രം

ജ​ന​നം മു​ത​ൽ മ​ര​ണം വ​രെ​യു​ള്ള ജീ​വി​ത​യാ​ത്ര വ​ലി​യൊ​രു തീ​ർ​ഥാ​ട​ന​മാ​ണ്. ഈ ​യാ​ത്ര​യി​ൽ നാം ​എ​ത്ര​യോ മു​ഖ​ങ്ങ​ളെ ക​ണ്ടു​മു​ട്ടു​ന്നു, എ​ത്ര​യോ വേ​ഷ​ങ്ങ​ൾ അ​ണി​യു​ന്നു. ഓ​രോ മാ​റ്റ​ത്തി​ലും, വ​ള​ർ​ച്ച​യു​ടെ ഓ​രോ പ​ട​വി​ലും അ​ദൃ​ശ്യ​മാ​യ പ​ല ക​ര​ങ്ങ​ളും ന​മ്മെ താ​ങ്ങി​നി​ർ​ത്തു​ന്നു​ണ്ട്. ആ ​തി​രി​ച്ച​റി​വി​ൽ നി​ന്നാ​ണ് യ​ഥാ​ർ​ഥ മ​നു​ഷ്യ​സ്നേ​ഹ​വും സ​മൂ​ഹ​ത്തോ​ടു​ള്ള പ്ര​തി​ബ​ദ്ധ​ത​യും ജ​നി​ക്കു​ന്ന​ത്.

എ​ന്നാ​ൽ, വ​ർ​ത്ത​മാ​ന​കാ​ലം നേ​രി​ടു​ന്ന ഏ​റ്റ​വും വ​ലി​യ ദു​ര​ന്തം ഓ​ർ​മ​ക​ളു​ടെ മ​ര​ണ​മാ​ണ്. ആ​രോ​ടും ക​ട​പ്പാ​ടു​ക​ളി​ല്ലാ​ത്ത, ഒ​ന്നി​നോ​ടും പ്ര​തി​ബ​ദ്ധ​ത​യി​ല്ലാ​ത്ത ഒ​രു വി​ഭാ​ഗം വ​ള​ർ​ന്നു​വ​രു​ന്നു. ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ളു​ടെ കെ​ട്ടു​പാ​ടു​ക​ളി​ല്ലാ​ത്ത ഈ ​അ​വ​സ്ഥ​യെ ഇ​ക്കൂ​ട്ട​ർ ‘സ്വ​ത​ന്ത്ര​ചി​ന്ത’ എ​ന്ന് മ​ഹ​ത്വ​വ​ത്ക​രി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു.

ശൈ​ശ​വ​ത്തി​ൽ തു​ട​ങ്ങി വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം, തൊ​ഴി​ൽ അ​ന്വേ​ഷ​ണം, കു​ടും​ബ​ജീ​വി​തം, വാ​ർ​ധ​ക്യം എ​ന്നി​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ ഓ​രോ ഘ​ട്ട​ത്തി​ലും ന​മു​ക്ക് ത​ണ​ലാ​യ​വ​ർ, കൈ​പി​ടി​ച്ച​വ​ർ, ന​മ്മെ തി​രു​ത്തി​യ​വ​ർ... ഇ​വ​രെ​യൊ​ക്കെ വി​സ്മ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ഒ​ര​ടി മു​ന്നോ​ട്ട് വെ​ക്കാ​ൻ ന​മു​ക്ക് സാ​ധി​ക്കു​മോ? ലോ​ക​ത്തി​ന് മു​ന്നി​ൽ ഇ​ന്നു കാ​ണു​ന്ന ‘ന​മ്മ​ളെ’ രൂ​പ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​ത് പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​മാ​യും പ​രോ​ക്ഷ​മാ​യും ന​മു​ക്ക് ല​ഭി​ച്ച ആ ​ക​രു​ത​ലും പി​ന്തു​ണ​യു​മാ​ണ്. ആ ​ഓ​ർ​മ​ക​ൾ ക്ലാ​വു​പി​ടി​ക്കാ​തെ സൂ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നി​ട​ത്താ​ണ് മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ മ​ഹ​ത്വം കു​ടി​കൊ​ള്ളു​ന്ന​ത്. ഈ ​വി​ഷ​യ​ത്തി​ൽ ലോ​ക​ത്തോ​ടു​ള്ള സ​മീ​പ​ന​ത്തെ അ​ടി​സ്ഥാ​ന​മാ​ക്കി മ​നു​ഷ്യ​രെ ന​മു​ക്ക് ര​ണ്ടാ​യി തി​രി​ക്കാം.

ഒ​ന്നാ​മ​ത്തെ കൂ​ട്ട​ർ സ്വ​ന്തം വേ​രു​ക​ളെ പ്ര​ണ​യി​ക്കു​ന്ന​വ​രാ​ണ്. അ​വ​ർ എ​ത്ര ഉ​ന്ന​ത​ങ്ങ​ളി​ലെ​ത്തി​യാ​ലും, താ​ൻ പി​ന്നി​ട്ട വ​ഴി​ക​ളെ​യും അ​വി​ടെ ത​ണ​ലാ​യ​വ​രെ​യും നെ​ഞ്ചോ​ട് ചേ​ർ​ക്കു​ന്നു. എ​ന്റെ സു​ഹൃ​ദ്‍വ​ല​യ​ത്തി​ൽ അ​തി​നൊ​രു മാ​തൃ​ക​യു​ണ്ട്. പ​ഠ​ന​ത്തി​ൽ പി​ന്നാ​ക്ക​മാ​യി​രു​ന്ന, എ​ന്നാ​ൽ അ​ങ്ങേ​യ​റ്റം ഉ​ത്സാ​ഹി​യാ​യ ഒ​രു ബാ​ല​ൻ. ഒ​ന്നാം ക്ലാ​സി​ലെ അ​ധ്യാ​പി​ക​യു​ടെ സ്നേ​ഹ​പൂ​ർ​ണ​മാ​യ പി​ന്തു​ണ​യാ​ണ് അ​വ​നി​ലെ കു​റ​വു​ക​ളെ മാ​റ്റി​യെ​ടു​ത്ത​ത്. പി​ന്നീ​ട്, ക​ലാ​ല​യ പ​ഠ​ന കാ​ല​ത്ത് ഒ​രു സ്ഥാ​പ​ന​ത്തി​ൽ റി​സ​പ്ഷ​നി​സ്റ്റാ​യി ജോ​ലി ചെ​യ്താ​ണ് അ​വ​ൻ പ​ഠ​ന​ത്തി​ന് പ​ണം ക​ണ്ടെ​ത്തി​യ​ത്. കാ​ലം ക​ട​ന്നു​പോ​യി, ക​ഠി​നാ​ധ്വാ​ന​ത്തി​ലൂ​ടെ ഉ​ന്ന​ത പ​ദ​വി​യി​ലെ​ത്തി.

ഇ​ന്നും, തി​ര​ക്കു​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലും അ​യാ​ൾ ക​ത്തു​ക​ൾ​ക്കും ഇ ​മെ​യി​ലു​ക​ൾ​ക്കും ന​ടു​വി​ലാ​ണ്. ആ​ർ​ക്കാ​ണീ ക​ത്തു​ക​ൾ? ‘‘എ​ന്റെ ഒ​ന്നാം ക്ലാ​സി​ലെ ടീ​ച്ച​ർ​ക്ക്, എ​ന്നെ സ​ഹാ​യി​ച്ച കൂ​ട്ടു​കാ​ർ​ക്ക്, ജോ​ലി ത​ന്ന ക​ട​യു​ട​മ​ക്ക്...’’ എ​ൺ​പ​തു വ​യ​സ്സു​ക​ഴി​ഞ്ഞ, രോ​ഗ​ശ​യ്യ​യി​ലാ​യ ആ ​പ​ഴ​യ ടീ​ച്ച​ർ​ക്ക് എ​ല്ലാ മാ​സ​വും മു​ട​ങ്ങാ​തെ സ്നേ​ഹ​വും ക​രു​ത​ലു​മെ​ത്തി​ക്കാ​ൻ അ​യാ​ൾ മ​റ​ക്കു​ന്നി​ല്ല. ഗ​ണി​തം പ​ഠി​പ്പി​ച്ച കൂ​ട്ടു​കാ​രെ​യും, ക​ളി​ക​ൾ പ​ഠി​പ്പി​ച്ച​വ​രെ​യും അ​യാ​ൾ ന​ന്ദി​യോ​ടെ ഓ​ർ​ക്കു​ന്നു. ‘‘ഇ​വ​രൊ​ക്കെ​യാ​ണ് എ​ന്റെ ഇ​ന്ധ​നം, ഇ​വ​രി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ ഞാ​നി​ല്ല’’ എ​ന്ന ആ ​വാ​ക്കു​ക​ളി​ൽ ന​ന്മ​യു​ടെ വ​ലി​യ വെ​ളി​ച്ച​മു​ണ്ട്.

ര​ണ്ടാ​മ​ത്തെ കൂ​ട്ട​ർ സ്വ​ന്തം വേ​രു​ക​ൾ അ​റു​ത്തെ​റി​യു​ന്ന​വ​രാ​ണ്. കി​ട്ടി​യ സ​ഹാ​യ​ങ്ങ​ളെ കു​റി​ച്ചെ​ല്ലാം സൗ​ക​ര്യ​പൂ​ർ​വം മ​റ​ക്കു​ന്ന​വ​ർ. താ​ൻ നേ​ടി​യ​തെ​ല്ലാം ത​ന്റെ മാ​ത്രം മി​ടു​ക്ക് മൂ​ല​മാ​ണെ​ന്നും ആ​രു​ടെ​യും സ​ഹാ​യം ത​നി​ക്ക് വേ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നും ഇ​വ​ർ ഊ​റ്റം കൊ​ള്ളു​ന്നു. കു​ട്ടി​ക്കാ​ലം മു​ത​ൽ മ​ത്സ​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ സ​മ്മാ​ന​ങ്ങ​ൾ വാ​രി​ക്കൂ​ട്ടി​യ, ഈ ​വി​ധ​ത്തി​ൽ ഇ​ട​ക്കൊ​ന്ന് കാ​ലി​ട​റി​യ​പ്പോ​ൾ സു​ഹൃ​ത്തി​നാ​ൽ മാ​ത്രം ര​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ട മ​റ്റൊ​രു വ്യ​ക്തി​യും എ​ന്റെ പ​രി​ച​യ​വൃ​ത്ത​ത്തി​ലു​ണ്ട്. ഉ​ന്ന​ത പ​ദ​വി അ​ല​ങ്ക​രി​ക്കു​ന്ന, സ​മൂ​ഹ​ത്തി​ൽ ശ്ര​ദ്ധേ​യ​നാ​യ വ്യ​ക്തി​ത്വം.

പ​ക്ഷേ, പ​ഴ​യ സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചോ സ​ഹാ​യി​ച്ച​വ​രെ​ക്കു​റി​ച്ചോ ചോ​ദി​ച്ചാ​ൽ അ​യാ​ൾ പു​ച്ഛം പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ക്കും. വീ​ഴ്ച​യി​ൽ കൈ​പി​ടി​ച്ച സു​ഹൃ​ത്തി​നെ​പ്പ​റ്റി ഓ​ർ​മി​പ്പി​ച്ചാ​ൽ​പ്പോ​ലും കോ​പം വ​രും. ക​ട​പ്പാ​ട് എ​ന്ന വാ​ക്ക് ഈ ​വ്യ​ക്തി​യു​ടെ നി​ഘ​ണ്ടു​വി​ൽ ദ​ർ​ശി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല.

ആ​ദ്യ​ത്തെ വ്യ​ക്തി ന​ന്മ​യു​ടെ പ്ര​കാ​ശം പ​ര​ത്തു​മ്പോ​ൾ, ര​ണ്ടാ​മ​ത്തെ വ്യ​ക്തി സ്വാ​ർ​ഥ​ത​യു​ടെ ഇ​രു​ട്ടി​ൽ സ്വ​യം ഒ​റ്റ​പ്പെ​ടു​ക​യാ​ണ്.

ഈ ​പ്ര​പ​ഞ്ചം ത​ന്നെ നി​ല​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​ത് പ​ര​സ്പ​ര​മു​ള്ള കൊ​ടു​ക്ക​ൽ വാ​ങ്ങ​ലു​ക​ളി​ലൂ​ടെ​യാ​ണ്. മ​ര​ങ്ങ​ളും മ​ണ്ണും മ​നു​ഷ്യ​രും എ​ല്ലാം പ​ര​സ്പ​രം ബ​ന്ധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. ഈ ​പ്ര​പ​ഞ്ച​താ​ള​ത്തി​ന് വി​രു​ദ്ധ​മാ​യി, ‘‘എ​ല്ലാം ഞാ​ൻ ഒ​റ്റ​ക്ക് നേ​ടി’’ എ​ന്ന് ചി​ന്തി​ക്കാ​ൻ വി​ഡ്ഢി​ക​ൾ​ക്ക് മാ​ത്ര​മേ ക​ഴി​യൂ.

ന​മു​ക്ക് ന​മ്മു​ടെ ഇ​ന്ന​ലെ​ക​ളോ​ട് സം​വ​ദി​ക്കാം. ജീ​വി​ത​വ​ഴി​യി​ൽ ക​ണ്ടു​മു​ട്ടി​യ​വ​രെ ചേ​ർ​ത്തു​പി​ടി​ക്കാം. ജ​ലാ​ലു​ദ്ദീ​ൻ റൂ​മി പ​റ​ഞ്ഞ​തു​പോ​ലെ:

‘‘ന​ന്ദി എ​ന്ന​ത് ഒ​രു വ​സ്ത്രം പോ​ലെ അ​ണി​യു​ക; അ​ത് നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ ഓ​രോ കോ​ണി​ലും അ​ത്ഭു​ത​ങ്ങ​ൾ വി​രി​യി​ക്കും.’’