ഒരു മരുഭൂമിക്കഥ;കെ​ട്ടു​ക​ഥ​യ​ല്ല, പ​ച്ച​യാ​യ യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യം

ഒ​രു കെ​ട്ടു​ക​ഥ​യ​ല്ല, പ​ച്ച​യാ​യ യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​മാ​ണ് ‘ആ​ടു​ജീ​വി​തം’. അ​തി​ജീ​വ​ന​ത്തി​നാ​യി ക​ട​ൽ​ക​ട​ന്ന് മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ൽ ഒ​റ്റ​പ്പെ​ട്ട, ചോ​ര​വ​റ്റി​ച്ച് ജീ​വ​ൻ നി​ല​നി​ർ​ത്തി​യ ഒ​രു യു​വാ​വി​ന്റെ ജീ​വി​താ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ൾ... ‘ന​ജീ​ബ്’ എ​ന്ന ഷു​ക്കൂ​റി​നും ആ ​ജീ​വി​തം പ​റ​ഞ്ഞ എ​ഴു​ത്തു​കാ​ര​ൻ ബെ​ന്യാ​മി​നും ത​മ്മി​ൽ യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​ത്തി​ന്റെ​യും ഭാ​വ​ന​യു​ടെ​യും അ​തി​ർ​വ​ര​മ്പു​ക​ളു​ണ്ട്. ആ ​അ​തി​ർ​വ​ര​മ്പു​ക​ൾ അ​വ​ർ​ത​ന്നെ കെ​ട്ട​ഴി​ക്കു​ക​യാ​ണി​വി​ടെ...

‘ഗ​ള്‍ഫു​കാ​ര​ൻ’ എ​ന്ന സ​ങ്ക​ൽ​പ​ത്തെ ത​ച്ചു​ത​ക​ര്‍ത്ത്, മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ല​ക​പ്പെ​ട്ട മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ ചോ​ര​വാ​ര്‍ന്ന ക​ഥ പ​റ​ഞ്ഞ ‘ബെ​ന്യാ​മി​ന്റെ ‘ആ​ടു​ജീ​വി​ത’​ത്തി​ലെ ന​ജീ​ബി​നെ നി​ങ്ങ​ള്‍ക്ക് പ​രി​ച​യ​മു​ണ്ടാ​കും. ബെ​ന്യാ​മി​ന്റെ ‘ആ​ടു​ജീ​വി​ത’​ത്തി​ലെ യ​ഥാ​ർ​ഥ ‘ന​ജീ​ബ്’ ശ​രി​ക്കും ഷു​ക്കൂ​ർ ആ​ണ്. ആ​ല​പ്പു​ഴ ആ​റാ​ട്ടു​പു​ഴ​യി​ലെ പ​ത്തി​​ശ്ശേ​രി ജ​ങ്ഷ​ന് സ​മീ​പം താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന ഷു​ക്കൂ​ർ.

‘‘ഒ​ന്നും ഓ​ര്‍ക്കാ​ന്‍ ഇ​ഷ്ട​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. മ​റ​ന്ന​താ​ണെ​ല്ലാം, ആ​രോ​ടു പ​റ​ഞ്ഞാ​ലും ആ​രൊ​ക്കെ എ​ഴു​തി​യാ​ലും ഞാ​ന്‍ അ​നു​ഭ​വി​ച്ച​തൊ​ന്നി​നും പ​ക​ര​മാ​കി​ല്ല​ല്ലോ...’’ ന​ജീ​ബി​നെ തേ​ടി വ​രു​ന്ന​വ​രോ​ട് ഷു​ക്കൂ​ർ പ​റ​യും. ഇ​പ്പോ​ൾ ഷു​ക്കൂ​റി​ന്റെ ക​ഥ വെ​ള്ളി​വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​​ലേ​ക്ക് എ​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. താ​ൻ അ​നു​ഭ​വി​ച്ച ജീ​വി​ത​വും ക​ട​ന്നു​വ​ന്ന വ​ഴി​ക​ളും ഷു​ക്കൂ​റും ഭാ​ര്യ സ​ഫി​യ​ത്തും ‘വാ​രാ​ദ്യ​മാ​ധ്യ​മ’​ത്തോ​ട് പ​ങ്കു​വെ​ക്കു​ന്നു.

ക​ര​കാ​ണാ ക​ട​ലി​ന​ക്ക​ര​ക്ക്

പ​ഠി​ത്തം നി​ര്‍ത്തി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞ് വാ​പ്പ​യോ​ടൊ​പ്പം മീ​ന്‍ ഉ​ണ​ക്ക​ലും ക​ട​ലി​ല്‍ പോ​ക​ലു​മൊ​ക്കെ​യാ​യി ജീ​വി​തം ഉ​ന്തി​ത്ത​ള്ളി മു​ന്നോ​ട്ടു​പോ​വു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​ങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്കെ​യാ​ണ് സ​ഫി​യ​ത്തി​ന്റെ ക​ല്യാ​ണാ​ലോ​ച​ന വ​രു​ന്ന​ത്. ആ​റാ​ട്ടു​പു​ഴ​ത​ന്നെ​യാ​ണ് സ​ഫി​യ​ത്തി​ന്റെ വീ​ടും. ആ​കെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന വീ​ടും സ്ഥ​ല​വും സ​ഫി​യ​ത്തി​ന്റെ കു​ടും​ബം വി​റ്റി​രു​ന്നു.

ക​ല്യാ​ണം​കൂ​ടി ക​ഴി​ഞ്ഞ​തോ​ടെ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ള്‍ ആ​കെ പ​രു​ങ്ങ​ലി​ലാ​യി. അ​ളി​യ​ന്‍ ഗ​ള്‍ഫി​ല്‍ കൊ​ണ്ടു​പോ​കാ​മെ​ന്ന് ഏ​റ്റി​രു​ന്ന​താ​ണ്. കാ​ത്തി​രി​പ്പി​ന് നീ​ളം കൂ​ടി​യ​പ്പോ​ള്‍ ഞാ​ന്‍ എ​ന്റെ വ​ഴി​ക​ള്‍ അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചു. ക​രു​വാ​റ്റ​ക്കാ​ര​ന്‍ അ​ളി​യ​ന്റെ പ​രി​ച​യ​ത്തി​ല്‍ വ​ന്ന വി​സ​യാ​യി​രു​ന്നു. പ​ച്ച​ക്ക​റി​ക്ക​ട​യി​ലേ​ക്ക് വേ​ണ്ടി​യാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്.

വീ​ട്ടി​ല്‍ വ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ള്‍ സ​ഫി​യ​ത്തും ഉ​ത്സാ​ഹി​ച്ചു. ന​മ്മു​ടെ ക​ഷ്ട​പ്പാ​ടു​ക​ള്‍ തീ​ര്‍ക്കാ​ന്‍ അ​ല്ലാ​ഹു കൊ​ണ്ടു​ത്ത​ന്ന വ​ഴി​യാ​യി​രി​ക്കു​മി​തെ​ന്ന് അ​വ​ള്‍ പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ള്‍ മ​റ്റൊ​ന്നു​മാ​ലോ​ചി​ച്ചി​ല്ല. വീ​ടു​വി​റ്റ് 75,000 രൂ​പ കി​ട്ടി. വി​സ​ക്കും യാ​ത്ര​ക്കു​മൊ​ക്കെ​യാ​യി 55,000 രൂ​പ​യോ​ളം ചെ​ല​വാ​യി. ബോം​ബെ​യി​ല്‍ നി​ന്ന് പു​റ​പ്പെ​ട്ട വി​മാ​നം രാ​ത്രി​യോ​ടെ​യാ​ണ് റി​യാ​ദ് വി​മാ​ന​ത്താ​വ​ള​ത്തി​ല്‍ ഇ​റ​ങ്ങി​യ​ത്. എ​ന്നോ​ടൊ​പ്പം ക​രു​വാ​റ്റ​ക്കാ​ര​ന്‍ ഹ​ക്കീ​മും ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​നെ ക​ഥ​യി​ല്‍ കാ​യം​കു​ള​ക്കാ​ര​നാ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണ് ബെ​ന്യാ​മി​ന്‍.

കൂ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​കാ​ന്‍ ആ​ളെ​ത്തു​മെ​ന്നാ​ണ് ബോം​ബെ​യി​ല്‍ നി​ന്നു​ള്ള ഏ​ജ​ന്റ് പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്ന​ത്. പ​ക്ഷേ, വി​മാ​ന​മി​റ​ങ്ങി കാ​ത്തി​രു​ന്ന ഞ​ങ്ങ​ളെ​ത്തേ​ടി​മാ​ത്രം ആ​രും വ​ന്നി​ല്ല. ഇ​വി​ടെ​നി​ന്ന് പോ​കു​മ്പോ​ള്‍ ബ​ന്ധു​ക്ക​ളു​ടെ​യും നാ​ട്ടു​കാ​രു​ടെ​യു​മാ​യി പ​ല​രു​ടെ​യും ഫോ​ണ്‍ ന​മ്പ​ര്‍ എ​ഴു​തി സൂ​ക്ഷി​ച്ചി​രു​ന്നു. പ​ക്ഷേ, വി​ളി​ക്കാ​ന​റി​യി​ല്ല. പോ​രാ​ത്ത​തി​ന് കൈ​യി​ല്‍ റി​യാ​ലു​മി​ല്ല. ഇ​ന്ന​ത്തേ​തു​പോ​ലെ എ​ല്ലാ​വ​രു​ടെ കൈ​യി​ലും മൊ​ബൈ​ൽ ഫോ​ണു​ള്ള കാ​ല​മ​ല്ല​ല്ലോ. അ​ന്ന് ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ കൂ​ടെ അ​യ​ല​ത്തു​ള്ള ക​ണി​ശ്ശേ​രി​യി​ലെ സ്വാ​ദി​ഖ​ലി​യു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. വി​വ​ര​ങ്ങ​ള്‍ കി​ട്ടാ​താ​യ​പ്പോ​ള്‍ ഞാ​ന്‍ സൗ​ദി​യി​ലെ​ത്തി​യെ​ന്ന് വീട്ടിൽ അ​റി​യു​ന്ന​ത് അ​വ​ന്‍ പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടാ​ണ്. ആ ​രാ​ത്രി​യും പി​റ്റേ​ന്ന് പ​ക​ലും വി​ശ​ന്ന് ത​ള​ര്‍ന്ന് അ​വി​ടെ ഇ​രു​ന്നു.

മ​നം​പി​ര​ട്ടു​ന്ന ഗ​ന്ധ​ത്തോ​ടെ

പി​റ്റേ​ന്ന് വൈ​കു​ന്നേ​ര​മാ​യ​പ്പോ​ള്‍ പി​ക്ക​പ്പി​ല്‍ ഒ​രു ‘സൗ​ദി’ വ​ന്നു. അ​വി​ടെ ചു​റ്റി​ക്ക​റ​ങ്ങി​യ അ​വ​ന്‍ ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ അ​ടു​ത്തു​വ​ന്ന് പാ​സ്പോ​ര്‍ട്ട് വാ​ങ്ങി. കു​റേ നേ​രം ശ​ങ്കി​ച്ചു​നി​ന്ന​തി​നു​ശേ​ഷം പി​റ​കെ വ​രാ​ന്‍ ആം​ഗ്യം കാ​ട്ടി. ഗ​ള്‍ഫു​കാ​ര​ന്റെ അ​ത്ത​റി​ന്റെ മ​ണ​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല അ​വ​ന്. മ​നം​പി​ര​ട്ടു​ന്ന വ​ല്ലാ​ത്തൊ​രു ഗ​ന്ധം. അ​വ​ന്‍ ധ​രി​ച്ചി​രു​ന്ന നീ​ള​ൻ കു​പ്പാ​യ​ത്തി​ൽ അ​ഴു​ക്കു​പു​ര​ണ്ടി​രു​ന്നു. അ​പ്പോ​​ഴും ഞ​ങ്ങ​ളെ​ത്തേ​ടി ക​ഫീ​ലെ​ത്തി​യ​ല്ലോ എ​ന്ന അ​ഭി​മാ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു മ​ന​സ്സി​ല്‍. ഗ​ൾ​ഫി​ൽ പോ​കാ​ൻ തീ​രു​മാ​നി​ച്ച​തു​മു​ത​ൽ പ​ല​രോ​ടും അ​വ​രു​ടെ അ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ൾ ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോ​ളൊ​ക്കെ അ​വ​രു​ടെ വ​ർ​ത്ത​മാ​ന​ങ്ങ​ളി​ൽ ക​ഫീ​ൽ എ​ന്ന വാ​ക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. യ​ജ​മാ​ന​ൻ എ​ന്നാ​ണ് ആ ​വാ​ക്കി​ന് ഞാ​ൻ മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യ അ​ർ​ഥം.

ഒ​രു പി​ക്ക​പ്പി​​ന്റെ അ​ടു​ത്തേ​ക്കാ​ണ് അ​വ​ന്‍ ഞ​ങ്ങ​ളെ കൂ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​യ​ത്. ഞാ​ന്‍ പി​ക്ക​പ്പ് ആ​ദ്യ​മാ​യി കാ​ണു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഞ​ങ്ങ​ളോ​ട് പി​റ​കി​ല്‍ ക​യ​റാ​ന്‍ പ​റ​ഞ്ഞു. പ​റ​ഞ്ഞ​ത് അ​താ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന് അ​വ​ന്റെ ആം​ഗ്യ​ത്തി​ലൂ​ടെ​യാ​ണ് മ​ന​സ്സി​ലാ​യ​ത്. ഞ​ങ്ങ​ള്‍ ക​യ​റി​യ​തോ​ടെ അ​വ​ന്‍ പി​ക്ക​പ്പ് അ​തി​വേ​ഗം ഓ​ടി​ച്ചു​പോ​യി. ന​ഗ​ര​ത്തി​ല്‍ വി​ള​ക്കു​ക​ള്‍ തെ​ളി​യാ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു. ഏ​തോ സ്വ​ർ​ഗ​രാ​ജ്യ​ത്തി​ലേ​തു​പോ​ലെ ഞ​ങ്ങ​ള്‍ ആ ​കാ​ഴ്ച​ക​ള്‍ ക​ണ്ടി​രു​ന്നു.

കു​റേ​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ള്‍ റോ​ഡു​വി​ട്ട് മ​ണ​ൽ​വ​ഴി​ക​ളി​ലൂ​ടെ​യാ​യി വ​ണ്ടി​യു​ടെ സ​ഞ്ചാ​രം. അ​തു​വ​രെ ക​ണ്ട എ​ല്ലാ വ​ർ​ണ​ക്കാ​ഴ്ച​ക​ളും അ​സ്ത​മി​ച്ചി​രു​ന്നു. ചു​റ്റും ഇ​രു​ട്ടു പു​ത​ച്ച മ​രു​ഭൂ​മി​മാ​ത്രം. ഇ​താ​ണോ ഗ​ള്‍ഫ്? ഞാ​നും ഹ​ക്കീ​മും ഭ​യ​ന്നു​വി​റ​ച്ചി​രു​ന്നു. ഞ​ങ്ങ​ള്‍ ച​തി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടെ​ന്ന് മ​ന​സ്സ് പ​റ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

ആ​ട്ടി​ൻ​പ​റ്റ​ത്തി​ന്റെ മ​ണം

മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ൽ കു​റേ പോ​യ​തോ​ടെ ആ​ടു​ക​ളു​ടെ ഗ​ന്ധം രൂ​ക്ഷ​മാ​യി. ഇ​രു​ട്ട് കൂ​ടു​കൂ​ട്ടി​യ​തു​പോ​ലു​ള്ള ഒ​രു​സ്ഥ​ലം. അ​വി​ടെ മ​റ​ച്ചു​കെ​ട്ടി​യ ഒ​രു സ്ഥ​ല​ത്ത് ഹ​ക്കീ​മി​നെ ഇ​റ​ക്കി. വ​ണ്ടി​യി​ല്‍നി​ന്ന് ഇ​റ​ങ്ങാ​ന്‍ താ​മ​സി​ച്ച ഹ​ക്കീ​മി​നോ​ട് അ​വ​ന്‍ ഒ​ച്ച​യി​ട്ടു. അ​റ​ബി​യി​ല്‍ എ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ പ​റ​ഞ്ഞു. അ​വ​ന്റെ ശ​ബ്ദം ക​ണ്ടാ​മൃ​ഗ​ത്തി​ന്റെ മു​ര​ള​ൽ പോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നു. ഞ​ങ്ങ​ള്‍ ദ​യ​നീ​യ​മാ​യി പ​ര​സ്പ​രം നോ​ക്കി വി​ട​പ​റ​ഞ്ഞു.

പി​ന്നെ​യും കു​റേ ദൂ​രം പോ​യ​തി​നു​ശേ​ഷം എ​ന്നെ ഇ​റ​ക്കി. വ​ല്ലാ​ത്ത മു​ശ​ട് വാ​ട. ഇ​രു​ളി​ല്‍ അ​ധി​ക​മൊ​ന്നും കാ​ണാ​ന്‍ പ​റ്റു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. എ​ന്താ​ണ് സം​ഭ​വി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന് എ​നി​ക്കൊ​രു പി​ടി​യും കി​ട്ടി​യി​ല്ല. പി​റ്റേ​ന്ന് വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ലാ​ണ് എ​ല്ലാം ക​ണ്ട​ത്. 700ൽ ​അ​ധി​കം ആ​ടു​ക​ള്‍ അ​വി​ടെ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ക​ണ്ടാ​ല്‍ ഭ​യ​ന്നു​പോ​കു​ന്ന ഒ​രു വി​കൃ​ത​രൂ​പ​മാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​യു​ടെ കാ​വ​ല്‍. അ​യാ​ള്‍ ഒ​ന്നും മി​ണ്ടു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അ​ത് മ​നു​ഷ്യ​നാ​യി​രു​ന്നു എ​ന്ന് ചി​ന്തി​ക്കാ​ന്‍ എ​നി​ക്ക് ഇ​പ്പോ​ഴും ക​ഴി​യു​ന്നി​ല്ല.

ക​ര​ഞ്ഞി​രി​ക്കാ​ന​ല്ലാ​തെ എ​നി​ക്ക് ഒ​ന്നി​നും ആ​കു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. രാ​വി​ലെ ആ​ടു​ക​ളു​മാ​യി പോ​കും. അ​വ മേ​ഞ്ഞു ന​ട​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ ഞാ​ന്‍ ചി​ന്ത​ക​ളി​ല്‍ മു​ഴു​കും. പ​ണ്ട് ക​ട​ലി​ല്‍ പോ​യ​തു​പോ​ലു​ള്ള അ​നു​ഭ​വ​മാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. എ​വി​ടെ നോ​ക്കി​യാ​ലും ക​ട​ല്‍. അ​തു​പോ​ലെ എ​വി​ടെ നോ​ക്കി​യാ​ലും മ​രു​ഭൂ​മി. ഓ​ർ​മ​ക​ള്‍ വ​ല്ലാ​തെ വേ​ട്ട​യാ​ടും. ഇ​നി ആ​രെ​യും കാ​ണാ​നാ​വി​ല്ല​ല്ലോ എ​ന്ന തോ​ന്ന​ല്‍ ഉ​ള്ള് ത​ക​ര്‍ക്കും. ഒ​ന്നും ന​മു​ക്ക് പ​രി​ചി​ത​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല​ല്ലോ. അ​ടി കൊ​ള്ളും തോ​റും ഓ​രോ​ന്നും പ​ഠി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

ഞാ​ന്‍ പോ​കു​മ്പോ​ള്‍ സ​ഫി​യ​ത്ത് നാ​ലു​മാ​സം ഗ​ര്‍ഭി​ണി​യാ​ണ്. എ​ല്ലാം ഓ​ര്‍ക്കു​മ്പോ​ള്‍ വെ​റു​തെ​യി​രു​ന്ന് ക​ര​യാ​നേ ക​ഴി​യു​മാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. എ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് ഞാ​ന്‍ ആ ​കാ​ല​ങ്ങ​ള്‍ അ​തി​ജീ​വി​ച്ച​തെ​ന്ന​റി​യി​ല്ല. ഞാ​ന്‍ ചെ​ന്ന​തി​ന്റെ പി​റ്റേ​ന്നു മു​ത​ല്‍ അ​യാ​ളെ കാ​ണാ​തെ പോ​യി​രു​ന്നു. നേ​രം വെ​ളു​ക്കു​ന്ന​തെ​പ്പോ​ള്‍, അ​സ്ത​മി​ക്കു​ന്ന​തെ​പ്പോ​ള്‍ എ​ന്നൊ​ന്നും ഞാ​ന്‍ അ​റി​യു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ദി​വ​സ​മേ​താ​ണെ​ന്ന​റി​യി​ല്ല. കു​ടി​ക്കാ​ന്‍ പോ​ലും വെ​ള്ളം ത​രി​ല്ല. പി​ന്നെ വെ​ള്ളം ക​ട്ടെ​ടു​ക്ക​ണം. ഉ​പ്പു​വെ​ള്ള​മ​ല്ലേ, എ​ങ്കി​ലും വെ​ള്ള​മെ​ടു​ക്കു​ന്ന​ത് ക​ണ്ടാ​ല്‍ അ​ടി​യു​റ​പ്പ്. ആ​ടി​നെ ക​റ​ന്നെ​ടു​ക്കു​ന്ന പ​ച്ച​പ്പാ​ലാ​ണ് കു​ടി​ക്കു​ന്ന​ത്. വാ​ട​കൊ​ണ്ട് മൂ​ക്കി​ന​ടു​ത്തേ​ക്കു​പോ​ലും കൊ​ണ്ടു​ചെ​ല്ലാ​നാ​വാ​ത്ത അ​ത്, ഗ​ത്യ​ന്ത​ര​മി​ല്ലാ​തെ ഒ​രു​പാ​ട് കു​ടി​ച്ചു.

ക്രി​ക്ക​റ്റി​നെ സ്​​നേ​ഹി​ച്ചു ന​ട​ന്ന ബെ​ന്നി​ച്ച​ൻ ബ​ഹ്റൈ​ൻ യു.​എ​സ്​ നേ​വി​യി​ൽ എ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ ജീ​വി​തം കാ​ത്തു​വെ​ച്ച​ത് മ​റ്റൊ​രു വ​ഴി​യാ​യി​രു​ന്നു. എ​ട്ടു മ​ണി​ക്കൂ​ർ നീ​ളു​ന്ന ജോ​ലി. എ​ട്ടു മ​ണി​ക്കൂ​ർ ഉ​റ​ങ്ങാം. പി​ന്നെ​യു​ള്ള എ​ട്ടു മ​ണി​ക്കൂ​ർ എ​ന്ത് ചെ​യ്യും. ആ​കെ ഒ​റ്റ​പ്പെ​ട​ലി​​ന്റെ അ​വ​സ്​​ഥ. പ​രി​ഭ​വം പ​റ​യാ​ത്ത കൂ​ട്ടു​കാ​രെ തേ​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു പി​ന്നെ യാ​ത്ര. അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് പു​സ്​​ത​ക​ങ്ങ​ളെ സ്​​നേ​ഹി​ച്ചു തു​ട​ങ്ങി​യ​ത്. ഒ​രു പു​സ്​​ത​ക​ശാ​ല ക​ണ്ടു​പി​ടി​ച്ചു. പ​ണ്ട് ഒ​രു ബു​ക്കു​പോ​ലും മ​ന​സ്സി​രു​ത്തി വാ​യി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല. കോ​ള​ജി​ൽ പ​ഠി​ക്കു​മ്പോ​ൾ ക്ലാ​സ് ക​ട്ട് ചെ​യ്ത് കൂ​ട്ടു​കാ​രു​മൊ​ത്ത് പോ​യി​രി​ക്കാ​ൻ പ​റ്റു​ന്ന ഇ​ട​മാ​യി​രു​ന്നു ലൈ​ബ്ര​റി. എ​ന്നാ​ൽ, പി​ന്നീ​ട് വാ​യ​ന പ​തു​ക്കെ ഒ​രു ഭ്രാ​ന്താ​യി മാ​റി. കാ​ലം കു​റേ ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ മ​ന​സ്സ് പ​റ​ഞ്ഞു​തു​ട​ങ്ങി. എ​നി​ക്കും ചി​ല​ത് പ​റ​യാ​നു​ണ്ട്. ​മ​ന​സ്സ് നി​ർ​ബ​ന്ധി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. എ​ഴു​തൂ... ഒ​രു മാ​ധ്യ​മം ക​ണ്ടെ​ത്തി. ക​ഥ​യി​ലൂ​​ടെ കാ​ര്യം​പ​റ​യാം. മ​ന​സ്സ് അ​ട​ങ്ങി​യി​രി​ക്കി​ല്ലെ​ന്നാ​യ​പ്പോ​ൾ അ​റി​യാ​തെ ആ ​ക​ഥ പി​റ​ന്നു. ‘ശ​ത്രു’ എ​ന്ന ക​ഥ. എ​​ന്റെ ചു​റ്റു​മു​ള്ള ഞാ​ന​റി​യു​ന്ന അ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളി​ൽ നി​ന്നാ​യി​രു​ന്നു ആ ​ക​ഥ പി​റ​ന്ന​ത്. അ​ത് അ​ച്ച​ടി​ച്ചു​വ​ന്നു. ‘ബെ​ന്യാ​മി​ൻ’ എ​ന്ന പേ​രി​ലാ​ണ് ക​ഥ വ​ന്ന​ത്. ബൈ​ബി​ളി​ൽ ഇ​സ്രാ​യേ​ലി ഗോ​ത്ര​ത്തി​​ന്റെ പേ​രാ​ണ് ബെ​ന്യാ​മി​ൻ. ക​ഥ​യെ​ഴു​തി​യ​പ്പോ​ൾ ബെ​ന്നി​ച്ച​ൻ എ​ന്ന പേ​ര് ബെ​ന്യാ​മി​ൻ എ​ന്നാ​ക്കി. ഒ​രു ഒ​ളി​ച്ചി​രി​ക്ക​ലി​​ന്റെ സു​ഖ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു അ​തി​ൽ. സാ​ഹി​ത്യ​വു​മാ​യി അ​ധി​കം ബ​ന്ധ​മി​ല്ലാ​ത്ത അ​ടു​ത്ത​വ​ർ​ക്കു​പോ​ലും അ​ത് താ​നാ​ണെ​ന്ന് അ​റി​യു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. പി​ന്നെ ക​ഥ​ക​ൾ ഒ​ന്നൊ​ന്നാ​യി പി​റ​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. വാ​യി​ച്ച​വ​രൊ​ക്കെ ന​ല്ല​തെ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞു​തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ൾ ആ​ത്മ​വി​ശ്വാ​സം കൂ​ടി. ഷെ​ൽ​വി​യു​മാ​യി ന​ല്ല ബ​ന്ധ​മാ​യി​രു​ന്നു. പു​തി​യ എ​ഴു​ത്തു​കാ​രെ ക​ണ്ടെ​ത്തി വ​ള​ർ​ത്തു​ന്ന അ​ദ്ദേ​ഹം ആ​ദ്യ​ത്തെ 14 ക​ഥ​ക​ൾ ചേ​ർ​ത്ത് ‘യൂ​ത്ത​നേ​സ്യ’ എ​ന്ന എ​ന്റെ ആ​ദ്യ പു​സ്​​ത​കം പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ചു.

സാ​ഹി​ത്യ ച​ർ​ച്ച​ക​ളി​ൽ പ്ര​വാ​സ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച് നി​ങ്ങ​ൾ എ​ഴു​താ​ത്ത​തെ​ന്തെ​ന്ന കു​റ്റ​പ്പെ​ടു​ത്ത​ലു​ക​ൾ കേ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രു അ​ന്വേ​ഷ​ണ​ത്തി​നൊ​ടു​വി​ലാ​ണ് ‘ആ​ടു​ജീ​വി​തം’ പി​റ​ക്കു​ന്ന​ത്. ഒ​രു മ​നു​ഷ്യ​നും ദൈ​വ​വും മാ​ത്ര​മാ​കു​ന്ന ഒ​രു നാ​ട്. അ​വി​ടെ എ​ങ്ങ​നെ​യാ​യി​രി​ക്കും അ​യാ​ൾ ജീ​വി​ക്കു​ക. എ​ന്താ​യി​രി​ക്കും അ​വി​ടെ ന​ട​ക്കു​ക. മ​ന​സ്സ് ഒ​രു ചു​ഴി​യി​ൽ അ​ക​പ്പെ​ട്ട​തു​പോ​ലെ ഈ ​ചി​ന്ത​യു​ടെ ശ​ക്തി​യി​ൽ ക​റ​ങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അ​ങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണ് ഞാ​ൻ ന​ജീ​ബി​നെ (ഷു​ക്കൂ​റി​നെ) ക​ണ്ടു​മു​ട്ടി​യ​ത്. എ​ന്റെ സു​ഹൃ​ത്ത് മാ​വേ​ലി​ക്ക​ര​ക്കാ​ര​ൻ സു​നി​ലാ​ണ് ന​ജീ​ബി​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് പ​റ​യു​ന്ന​ത്. അ​വി​ടെ ജോ​ലി​തേ​ടി വ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു അ​യാ​ൾ. ഒ​രു സാ​ധു​മ​നു​ഷ്യ​ൻ. അ​നു​ഭ​വ തീ​ക്ഷ്ണ​ത​ക​ളു​ടെ ചാ​ട്ട​വാ​റ​ടി​ക​ളു​ടെ തി​ണ​ർ​പ്പ് അ​യാ​ളു​ടെ മു​ഖ​ത്തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. നി​സ്സം​ഗ​ത​യോ​ടെ അ​യാ​ൾ അ​നു​ഭ​വി​ച്ച​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് പ​റ​ഞ്ഞു. പ​ല​തും കേ​ട്ട് ഞാ​ൻ പു​ള​ഞ്ഞു​പോ​യി. പ​ക്ഷേ, ഞാ​ൻ അ​യാ​ളു​ടെ ജീ​വി​തം പ​ക​ർ​ത്തു​ക​യാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അ​തി​നെ ക​ഥ​യു​ടെ ഇ​തി​വൃ​ത്ത​മാ​ക്കു​ക​യാ​ണ് ചെ​യ്ത​ത്.

‘ആ​ടു​ജീ​വി​തം’ ​പ്ര​ശ​സ്‍ത​മാ​യി തു​ട​ങ്ങി​യ കാ​ല​ത്ത്​ ഒ​രു വി​വാ​ദ​മു​ണ്ടാ​യി. പ്ര​ശ​സ്​​ത​നാ​യ നി​രൂ​പ​ക​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു, ബെ​ന്യാ​മി​ന്റെ ‘ആ​ടു​ജീ​വി​തം’ ഒ​രു കേ​ട്ടെ​ഴു​ത്താ​ണെ​ന്ന്. അ​തെ​ങ്ങ​നെ നോ​വ​ലാ​കു​മെ​ന്ന് അ​ദ്ദേ​ഹം ചോ​ദി​ച്ചു. ന​ജീ​ബി​ന്റെ അ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളെ​ക്കാ​ൾ കൂ​ടു​ത​ൽ ഞാ​ൻ നോ​വ​ലി​നു​വേ​ണ്ടി സൃ​ഷ്ടി​ച്ചെ​ടു​ത്ത പ​ശ്ചാ​ത്ത​ല​ങ്ങ​ളാ​ണ്. ഒ​രു നോ​വ​ലെ​ഴു​തു​ന്ന​തി​ന് ഞാ​ൻ ന​ട​ത്തു​ന്ന മു​ന്നൊ​രു​ക്ക​ങ്ങ​ളു​ണ്ട്. അ​ത് മു​ഴ​ച്ചു​നി​ൽ​ക്ക​രു​ത്, ല​യി​ച്ചു​കി​ട​ക്ക​ണം. അ​ങ്ങ​നെ ‘ആ​ടു​ജീ​വി​ത’​ത്തി​ൽ ഞാ​ൻ സൃ​ഷ്ടി​ച്ചെ​ടു​ത്ത പ​ല​തും ന​ജീ​ബി​ൽ​നി​ന്ന് കേ​ട്ടെ​ഴു​തി​യ​താ​ണെ​ന്ന് ചി​ല​ർ വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്നു. അ​ത് അ​വ​രു​ടെ പോ​രാ​യ്മ​യാ​ണെ​ന്ന് മാ​ത്ര​മേ ഞാ​ൻ പ​റ​യൂ.

സൗ​ദി​യു​​ടെ പ​ശ്ചാ​ത്ത​ല​ത്തി​ൽ ന​ട​ന്ന നോ​വ​ലി​ൽ ‘അ​ർ​ബാ​ബ്’ എ​ന്ന പ്ര​യോ​ഗം മു​ഴ​ച്ചു​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​താ​യി അ​നു​ഭ​വ​പ്പെ​ടു​ന്നു​ണ്ട​ല്ലോ എ​ന്ന ചോ​ദ്യം പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ചി​രു​ന്നു. അ​ത് ഞാ​ൻ മ​നഃ​പൂ​ർ​വം സൃ​ഷ്ടി​ച്ച​താ​ണ്. സൗ​ദി​യി​ലൊ​ഴി​ച്ച് മ​റ്റൊ​രി​ട​ത്തും ‘ക​ഫീ​ൽ’ എ​ന്ന പ്ര​യോ​ഗ​മി​ല്ല. ‘ആ​ടു​ജീ​വി​ത’​ത്തി​ൽ മ​രു​ഭൂ​മി മാ​ത്ര​മാ​ണ് സ്​​ഥ​ല​കാ​ല​മാ​യി അ​വ​ത​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​ത്. അ​ത് സൗ​ദി​യി​ലാ​ക​ണ​മെ​ന്നി​ല്ല. റി​യാ​ദി​ൽ വി​മാ​ന​മി​റ​ങ്ങു​ന്ന ന​ജീ​ബി​നെ അ​വ​ർ ​കൊ​ണ്ടു​പോ​കു​ന്ന​ത് മ​റ്റേ​തോ ദേ​ശ​ത്തേ​ക്കാ​ണ്. ന​ജീ​ബ് ഉ​റ​ങ്ങു​ന്നു. ഉ​ണ​രു​മ്പോ​ൾ എ​വി​ടെ​യാ​ണെ​ന്ന​റി​യി​ല്ല. ക​ഥ​യി​ൽ പ​റ​യു​ന്ന​തൊ​ക്കെ ഉ​ണ്ടാ​ക​ണ​മെ​ന്നി​ല്ല. ‘മി​ക​ച്ച നു​ണ​ക​ളാ​ണ് നോ​വ​ലു​ക​ൾ’. നോ​വ​ലി​ന് വെ​ളി​യി​ൽ പോ​യി ജീ​വി​തം അ​ന്വേ​ഷി​ക്ക​രു​ത്. ‘ആ​ടു​ജീ​വി​ത’​ത്തി​​ന്റെ വ​ള​ർ​ച്ച വ​ള​രെ പ​തു​ക്കെ​യാ​യി​രു​ന്നു. മു​കു​ന്ദ​നെ​പ്പോ​ലെ​യു​ള്ള​വ​ർ വാ​യി​ച്ച് അ​ഭി​പ്രാ​യം പ​റ​ഞ്ഞു. അ​ബൂ​ദ​ബി ശ​ക്തി അ​വാ​ർ​ഡും കേ​ര​ള സാ​ഹി​ത്യ അ​ക്കാ​ദ​മി അ​വാ​ർ​ഡുമൊക്കെ കിട്ടിയതോടെ കൂ​ടു​ത​ൽ ജ​ന​കീ​യ​മാ​യി. ‘ആ​ടു​ജീ​വി​തം’ വാ​യി​ച്ച ഓ​രോ പ്ര​വാ​സി​യും അ​തി​ലെ​വി​ടെ​യൊ​ക്കെ​യോ സ്വ​ന്തം ജീ​വി​ത​മോ ത​നി​ക്ക​റി​യാ​വു​ന്ന ജീ​വി​ത​മോ ഒ​ക്കെ ക​ണ്ടു. ‘ആ​ടു​ജീ​വി​ത’​ത്തെ​ക്കാ​ൾ മി​ക​ച്ച​തെ​ഴു​താ​നു​ള്ള ശ്ര​മ​മാ​യി​രു​ന്നു പി​ന്നീ​ട്. എ​ന്റെ ആ​റു പു​സ്​​ത​ക​ങ്ങ​ൾ​ക്കു ശേ​ഷ​മാ​ണ് ‘ആ​ടു​ജീ​വി​തം’ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​ത്. ന​ജീ​ബെ​ന്ന നി​സ്സ​ഹാ​യ​ന്റെ ജീ​വി​തം വി​റ്റ് ബെ​ന്യാ​മി​ൻ ഉ​യ​ര​ങ്ങ​ൾ ക​യ​റി​യെ​ന്ന് ചി​ല​രൊ​ക്കെ ആ​രോ​പി​ക്കു​ന്നു. എ​ന്റെ എ​ല്ലാ ക​ഥാ​പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളെ​യും സ​ഹാ​യി​ക്കാ​ൻ എനിക്ക് കഴിയില്ല. ന​ജീ​ബി​ന്റെ ജീ​വി​തം സ​മൂ​ഹ​ത്തി​നു മു​ന്നി​ൽ ഞാ​ൻ എ​ത്തി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു. അ​ത് ഏ​റ്റെ​ടു​ക്കേ​ണ്ട​ത് സ​മൂ​ഹ​മാ​ണ്. അ​തി​നു പ​ക​രം അ​വ​ർ ക​ല്ലെ​റി​യു​ക​യാ​ണ്. ആ​ദ്യ​കാ​ല​ങ്ങ​ളി​ൽ ഞാ​ൻ ന​ജീ​ബി​നു​വേ​ണ്ടി ധാ​രാ​ളം പേ​രെ ക​ണ്ടി​രു​ന്നു. പ​ല വാ​ഗ്ദാ​ന​ങ്ങ​ളും ജ​ല​രേ​ഖ​ക​ളാ​യി.

‘ആ​ടു​ജീ​വി​തം’ മ​റ​ക്കാ​നാ​വാ​ത്ത ഒ​രു​പാ​ട് അ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ൾ ത​ന്നു. ഒ​രു​ദി​വ​സം രാ​ത്രി ഒ​രു മ​ണി​യാ​യി കാ​ണും. ന​ല്ല ഉ​റ​ക്ക​ത്തി​ൽ ഫോ​ൺ നി​ർ​ത്താ​തെ ബെ​ല്ല​ടി​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​ലാ​ണ് അ​ത് എ​ടു​ത്ത​ത്. അ​ങ്ങേ​ത്ത​ല​ക്ക​ൽ നി​ന്ന് ഒ​രു സ്വ​രം... ‘‘അ​തേ​യ്, ആ​ടു​ജീ​വി​തം എ​ഴു​തി​യ ബെ​ന്യാ​മി​നാ​ണോ?’’ ‘‘അ​തെ.’’ ഞാ​ൻ മ​റു​പ​ടി ന​ൽ​കി. ‘‘ആ​ടു​ജീ​വി​തം വാ​യി​ച്ച എ​നി​ക്ക് ഉ​റ​ങ്ങാ​ൻ ക​ഴി​യു​ന്നി​ല്ല. മ​ന​സ്സി​നെ അ​ത് കീ​റി​മു​റി​ക്കു​ന്നു. അ​തി​നാ​ൽ അ​തെ​ഴു​തി​യ നി​ങ്ങ​ളും ഉ​റ​ങ്ങേ​ണ്ട.’’ സൗ​ദി​യി​ൽ​നി​ന്നാ​യി​രു​ന്നു ആ ​വി​ളി. ഏ​റെ പ​ണി​പ്പെ​ട്ട് അ​യാ​ളെ ആ​ശ്വ​സി​പ്പി​ച്ച് ഫോ​ൺ ക​ട്ട് ചെ​യ്യു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും അ​യാ​ൾ വീ​ണ്ടും വി​ളി​ക്കും. ഒ​ടു​വി​ൽ ഞാ​ൻ അ​യാ​ൾ​ക്കൊ​പ്പം ആ ​രാ​ത്രി​യി​ൽ ഉ​റ​ങ്ങാ​തി​രു​ന്നു.

ഒ​രി​ക്ക​ൽ കോ​ഴി​ക്കോ​ട് ഒ​രു പ​രി​പാ​ടി​ക്കെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ 90 വ​യ​സ്സു​ള്ള ഉ​മ്മ കാ​ണാ​ൻ വ​ന്നു. ‘ആ​ടു​ജീ​വി​ത’​മെ​ഴു​തി​യ ആ​ളി​നെ ഏ​റെ നേ​ര​മാ​യി കാ​ത്തു​നി​ൽ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഗ​ൾ​ഫി​ലു​ള്ള മ​ക്ക​ളാ​രോ ഉ​മ്മാ​ക്ക് വാ​യി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു ‘ആ​ടു​ജീ​വി​തം’. ചെ​റു​പ്പ​ത്തി​ലേ ഗ​ൾ​ഫി​ലേ​ക്കു പോ​യ മ​ക്ക​ൾ​ക്കു​വേ​ണ്ടി പ്രാ​ർ​ഥ​ന​യു​മാ​യി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞ ഉ​മ്മാ​ക്ക് ന​ജീ​ബ് സ​ഹി​ച്ച വേ​ദ​ന​ക​ൾ ത​ന്റെ ഖ​ൽ​ബി​ൽ നി​റ​ഞ്ഞ ആ​ശ​ങ്ക​ക​ൾ കൂ​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു. വി​തു​മ്പി​നി​ന്ന ആ ​ഉ​മ്മ ത​ല​യി​ൽ കൈ​വെ​ച്ച് അ​നു​ഗ്ര​ഹി​ച്ച​പ്പോ​ൾ എ​ഴു​ത്ത് ധ​ന്യ​മാ​യെ​ന്ന് തോ​ന്നി.

ഇ​പ്പോ​ൾ ‘ആ​ടു​ജീ​വി​തം’ സി​നി​മ​യാ​യി നി​ങ്ങ​ളു​ടെ മു​ന്നി​ലെ​ത്തി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞു. ‘ആ​ടു​ജീ​വി​തം’ സി​നി​മ​യാ​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് ബ്ല​സി​യു​മാ​യി സം​സാ​രി​ക്കു​ക​യും അ​ദ്ദേ​ഹം അ​തി​ന്റെ തി​ര​ക്ക​ഥ ഏ​റ​ക്കു​റെ പൂ​ർ​ത്തി​യാ​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്​​തു. ഒ​ട്ടും തി​ര​ക്കു​പി​ടി​ക്കാ​തെ അ​നു​കൂ​ല കാ​ല​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി കാ​ത്തി​രി​ക്കു​ക​യും കേ​വ​ലം നി​ർ​മാ​താ​വ് എ​ന്ന​തി​ന​പ്പു​റം അ​തി​നെ ഏ​റ്റെ​ടു​ക്കാ​ൻ ഒ​രാ​ൾ വേ​ണ​മെ​ന്ന്​ തീ​രു​മാ​നി​ക്കു​ക​യു​മാ​യി​രു​ന്നു. ‘ആ​ടു​ജീ​വി​ത’​ത്തി​ന്റെ തീ​ക്ഷ്ണ​ത​ക​ൾ ചോ​ർ​ന്നു​പോ​കാ​തെ വേ​ണം അ​തി​നെ അ​ഭ്ര​പാ​ളി​യി​ൽ എ​ത്തി​ക്കാ​നെ​ന്ന്​ നി​ർ​ബ​ന്ധ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​താ​ണി​പ്പോ​ൾ സാ​ധ്യ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്.

മ​രു​ക്കാ​റ്റി​നൊ​പ്പം

ഉ​ഗ്ര​വി​ഷ​മു​ള്ള പാ​മ്പു​ക​ളു​ണ്ട് മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ല്‍. ര​ക്ഷ​പ്പെ​ടാ​നു​ള്ള പ്ര​തീ​ക്ഷ​ക​ള്‍ ന​ഷ്ട​മാ​യ​പ്പോ​ള്‍ മ​രി​ച്ചി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലെ​ന്ന് കൊ​തി​ച്ചു​പോ​യി. രാ​ത്രി​യി​ല്‍ പാ​മ്പു​ക​ടി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും മ​രി​ക്ക​ട്ടെ എ​ന്നു​ക​രു​തി നി​ല​ത്ത് കി​ട​ന്നു​റ​ങ്ങി​യി​ട്ടു​ണ്ട്. ചി​ല​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ നി​ല​ത്ത് വി​രി​ച്ചു​കി​ട​ന്ന തു​ണി​മ​ട​ക്കി​യെ​ടു​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ അ​തി​ന​ടി​യി​ല്‍ പാ​മ്പി​ൻ​കൂ​ട്ട​ങ്ങ​ളെ ക​ണ്ടി​ട്ടു​ണ്ട്. മ​ണ്ണി​ല്‍ അ​ത് പൂ​ഴ്ന്നു കി​ട​ക്കും. അ​ല്ലാ​ഹു​വി​ന്റെ അ​ദൃ​ശ്യ​കാ​വ​ല്‍ എ​ന്നെ കാ​ത്തു​ര​ക്ഷി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. രാ​ത്രി​യി​ല്‍ വി​മാ​ന​ങ്ങ​ളും ഹെ​ലി​കോ​പ്ട​റു​മെ​ല്ലാം താ​ഴ്ന്ന് പ​റ​ന്നു​പോ​കു​മ്പോ​ള്‍ പ്ര​തീ​ക്ഷ​യോ​ടെ ഞാ​ന്‍ കൈ​ക​ളു​യ​ര്‍ത്തി പു​റ​കെ ഓ​ടും.

ഇ​രു​ളി​ൽ​നി​ന്ന​ക​ന്ന്...

ആ​ടു​മേ​ക്കാ​ന്‍ പോ​കു​മ്പോ​ള്‍ ചി​ല​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ ഹ​ക്കീ​മി​നെ കാ​ണും. സം​സാ​രി​ക്കാ​ന്‍ പ​റ്റു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അ​വ​ന്റെ കൂ​ടെ ജോ​ലി​ചെ​യ്തി​രു​ന്ന സോ​മാ​ലി​യ​ക്കാ​ര​ന്‍ ഇ​ബ്രാ​ഹീ​മാ​ണ് ര​ക്ഷ​പ്പെ​ടാ​നു​ള്ള പ്ര​തീ​ക്ഷ ന​ല്‍കി​യ​ത്.

പി​ന്നെ കാ​ത്തി​രി​പ്പാ​യി​രു​ന്നു. ഹ​ക്കീ​മി​ന്റെ അ​റ​ബി​യു​ടെ മ​ക​ളു​ടെ ക​ല്യാ​ണ​ത്തി​ന് എ​ല്ലാ​വ​രും​കൂ​ടി പോ​യ ദി​വ​സ​മാ​ണ് ഞ​ങ്ങ​ള്‍ ര​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ട​ത്. ഓ​ടു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഒ​രി​ട​ത്തു​പോ​ലും നി​ന്നി​ല്ല. ജീ​വ​നു​വേ​ണ്ടി​യു​ള്ള ഓ​ട്ട​മാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. ഒ​രു രാ​വും പ​ക​ലും ഞ​ങ്ങ​ള്‍ ഓ​ടി. മ​രു​ഭൂ​മി​യു​ടെ വ​ന്യ​മാ​യ ഭാ​വ​ങ്ങ​ള്‍ക്കു മു​ന്നി​ല്‍ ഞ​ങ്ങ​ള്‍ പ​ല​പ്പോ​ഴും മ​ര​ണം മു​ന്നി​ല്‍ക്ക​ണ്ടു. ഇ​ബ്രാ​ഹി​മി​നു​ള്ള മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ലെ പ​രി​ച​യ​മാ​ണ് ഞ​ങ്ങ​ളെ കാ​ത്ത​ത്. റോ​ഡ് ക​ണ്ട​പ്പോ​ഴേ​ക്കും ത​ള​ര്‍ന്നു​പോ​യി​രു​ന്നു. ഇ​ബ്രാ​ഹിമി​ന്റെ കൈ​യി​ല്‍ 20 റി​യാ​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. റോ​ഡി​ലെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ള്‍ അ​തി​ല്‍ അ​ഞ്ച് റി​യാ​ല്‍ ഞ​ങ്ങ​ള്‍ക്ക് ത​ന്നു. ഞാ​നാ​ദ്യ​മാ​യി റി​യാ​ല്‍ കാ​ണു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​ന്‍ അ​വി​ടെ നി​ന്ന് യാ​ത്ര പ​റ​ഞ്ഞു​പോ​യി. ഇ​ന്നും ഒ​രി​ക്ക​ലെ​ങ്കി​ലും ഞാ​ന​വ​നെ ഓ​ര്‍ക്കാ​തി​രി​ക്കി​ല്ല. ബ​ഹ്റൈ​നി​ല്‍ ജോ​ലി​ക്കി​ട​യി​ലെ​ല്ലാം ക​റു​ത്ത് ബ​ലി​ഷ്ഠ​മാ​യ ദേ​ഹ​മു​ള്ള​വ​രെ കാ​ണു​മ്പോ​ഴൊ​ക്കെ ഞാ​ന്‍ സൂ​ക്ഷി​ച്ച് നോ​ക്കും. അ​ത് ഇ​ബ്രാ​ഹി​മാ​ണോ?

ഒ​രി​ക്ക​ൽ​ക്കൂ​ടി അ​വ​നെ ക​ണ്ടി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലെ​ന്ന് വെ​റു​തെ കൊ​തി​ച്ചു​പോ​കാ​റു​ണ്ട്. അ​തു​പോ​ലു​ള്ള മ​റ്റൊ​രു മു​ഖ​മാ​യി​രു​ന്നു അ​വി​ടെ​നി​ന്ന് ഞ​ങ്ങ​ളെ ബ​ത്ഹ​യി​ലെ​ത്തി​ച്ച സൗ​ദി. ഒ​ത്തി​രി വാ​ഹ​ന​ങ്ങ​ള്‍ക്ക് കൈ​കാ​ണി​ച്ചു. ആ​രും നി​ര്‍ത്തി​യി​ല്ല. ഒ​ടു​വി​ല്‍ ഒ​രു വി​ല​കൂ​ടി​യ കാ​ർ ഞ​ങ്ങ​ളെ ക​ട​ന്ന് മു​ന്നോ​ട്ടു​പോ​യി. നി​രാ​ശ​രാ​യി​നി​ന്ന ഞ​ങ്ങ​ള്‍ക്ക് പ്ര​തീ​ക്ഷ​ന​ല്‍കി അ​ല്‍പം മു​ന്നി​ല്‍ പോ​യി​നി​ര്‍ത്തി പി​ന്നോ​ട്ടു​വ​ന്നു.

ഞ​ങ്ങ​ള്‍ ദ​യ​നീ​യ​മാ​യി അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ നോ​ക്കു​ക​മാ​ത്ര​മേ ചെ​യ്തു​ള്ളൂ. ക​യ​റാ​ന്‍ അ​ദ്ദേ​ഹം ആം​ഗ്യം കാ​ണി​ച്ചു. ര​ണ്ട് ചെ​ക്ക് പോ​സ്റ്റു​ക​ള്‍ ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ണ് അ​ദ്ദേ​ഹം ഞ​ങ്ങ​ളെ ബ​ത്ഹ​യി​​ലെ​ത്തി​ച്ച​ത്. ഇ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ വാ​ഹ​നം​മാ​ത്രം പ​രി​ശോ​ധി​ക്കാ​തെ ക​ട​ത്തി​വി​ടു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​യാ​ള്‍ ഞ​ങ്ങ​ള്‍ക്ക് കു​ടി​ക്കാ​ന്‍ വെ​ള്ളം ത​ന്നു. വെ​യി​ല്‍ ചൂ​ടേ​റ്റ് വാ​ടി​ക്കി​ട​ന്ന ഉ​പ്പു​വെ​ള്ളം കു​ടി​ച്ചി​രു​ന്ന എ​നി​ക്ക് ചെ​റി​യ ത​ണു​പ്പു​ള്ള ആ ​വെ​ള്ളം അ​മൃ​താ​യാ​ണ് അ​നു​ഭ​വ​പ്പെ​ട്ട​ത്. അ​യാ​ള്‍ ഒ​ന്നും ചോ​ദി​ച്ചി​ല്ല. അ​ങ്ങോ​ട്ട് ചോ​ദി​ക്കാ​ന്‍ ഞ​ങ്ങ​ള്‍ക്ക് ഭാ​ഷ​യും അ​റി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ബ​ത്ഹ​യി​ല്‍ കാ​ര്‍ നി​ര്‍ത്തി. ഞ​ങ്ങ​ളി​റ​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ള്‍ അ​ദ്ദേ​ഹം വാ​ഹ​ന​മോ​ടി​ച്ചു​പോ​യി. കാ​ല​മെ​ത്ര ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ലും തേ​ജ​സ്സ് നി​റ​ഞ്ഞ ആ ​മു​ഖം എ​നി​ക്ക് മ​റ​ക്കാ​നാ​വി​ല്ല. ഇ​നി​യൊ​രി​ക്ക​ലും സൗ​ദി​യി​ലേ​ക്ക് ഞാ​നി​ല്ല. എ​ങ്കി​ലും, എ​വി​ടെ​വെ​ച്ചെ​ങ്കി​ലും ആ ​മു​ഖം ഒ​രി​ക്ക​ല്‍ക്കൂ​ടി ക​ണ്ടി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലെ​ന്ന് വെ​റു​തെ ആ​ഗ്ര​ഹി​ച്ചു​പോ​കു​ന്നു.

ദു​ർ​ഗ​ന്ധം മാ​ത്ര​മു​ള്ള ജീ​വ​നു​ക​ൾ

സൗ​ദി​യു​ടെ ത​ല​സ്ഥാ​ന​മാ​യ റി​യാ​ദി​ലെ ബ​ത്ഹ​യി​ലെ തി​ര​ക്ക്. നോ​ക്കു​ന്നി​ട​ത്തെ​ല്ലാം മ​ല​യാ​ളി​ക​ള്‍. എ​ല്ലാ​വ​രും ഞ​ങ്ങ​ളെ സൂ​ക്ഷി​ച്ചു നോ​ക്കു​ന്നു. അ​ത്ര വി​കൃ​ത​മാ​യി​രു​ന്നു വേ​ഷം. മ​സ​റ​യി​ല്‍ ചെ​ന്ന രാ​ത്രി ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ വ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ള്‍ ഊ​രി വാ​ങ്ങി ധ​രി​ക്കാ​ന്‍ ത​ന്ന തോ​ർ​ത്ത് പി​ന്നെ ഊ​രി​യി​രു​ന്നി​ല്ല. വ​ര്‍ഷ​ങ്ങ​ളാ​യി ദേ​ഹം വെ​ള്ളം ക​ണ്ടി​ട്ടി​ല്ല. ദു​ര്‍ഗ​ന്ധം ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​രി​ക്ക​ണം. ബ​ത്ഹ​യി​ലെ മ​ല​ബാ​ര്‍ റ​സ്റ്റാ​റ​ന്റി​ന്റെ മു​ന്നി​ല്‍ ഞ​ങ്ങ​ള്‍ ത​ള​ര്‍ന്നി​രു​ന്നു. സം​സാ​രി​ക്കാ​ന്‍ നാ​വു​പൊ​ന്തി​ക്കാ​നു​ള്ള ശേ​ഷി​പോ​ലും ഞ​ങ്ങ​ള്‍ക്ക് ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അ​വി​ട​ത്തെ ആ​വി പൊ​ന്തു​ന്ന നെ​യ്ച്ചോ​റി​ന്റെ​യും ഇ​റ​ച്ചി​ക്ക​റി​യു​ടെ​യും മ​ണം മൂ​ക്കി​ലേ​ക്ക് വ​ലി​ച്ചു​ക​യ​റ്റി ഞ​ങ്ങ​ൾ വി​ശ​പ്പി​നെ പ്ര​തി​രോ​ധി​ക്കാ​ൻ നോ​ക്കി.

കു​റേ ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ അ​വി​ട​ത്തെ കു​ഞ്ഞി​ക്ക വ​ന്നു. ഒ​ന്നും ചോ​ദി​ച്ചി​ല്ല. ഇ​തു​പോ​ലു​ള്ള പ​ല​രെ​യും അ​ദ്ദേ​ഹം ക​ണ്ടി​ട്ടു​ണ്ടാ​വും. അ​വി​ടെ​നി​ന്ന് വ​യ​റു നി​റ​യെ ഭ​ക്ഷ​ണം ത​ന്നു. ഇ​ത്ര രു​ചി​യോ​ടെ പി​ന്നീ​ടൊ​രി​ക്ക​ലും ഞാ​ൻ ആ​ഹാ​രം ക​ഴി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല. കു​ഞ്ഞി​ക്ക മ​ല​ബാ​റി​ൽ എ​വി​ടെ​യെ​ങ്കി​ലു​മു​ള്ള ആ​ളാ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്ന് മാ​ത്ര​മേ എ​നി​ക്ക് ഊ​ഹി​ക്കാ​ന്‍ ക​ഴി​യു​ന്നു​ള്ളൂ. കു​ഞ്ഞി​ക്ക ഇ​പ്പോ​ഴും അ​വി​ടെ​യു​ണ്ടാ​കു​മോ? ഉ​ണ്ടെ​ങ്കി​ല്‍ത​ന്നെ അ​ദ്ദേ​ഹം എ​ന്നെ ഓ​ര്‍ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​കു​മോ?

പ​ക്ഷേ, ഒ​രു​കാ​ര്യം ഉ​റ​പ്പ്. അ​തി​നു​ശേ​ഷം ഇ​തേ​വ​രെ ഒ​രു​നേ​ര​വും ഞാ​ന്‍ ഇ​വ​ര്‍ക്കൊ​ക്കെ വേ​ണ്ടി പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കാ​തി​രു​ന്നി​ട്ടി​ല്ല. എ​ന്റെ മ​ക്ക​ളോ​ടും ഞാ​ന്‍ പ​റ​യും, ‘‘വാ​പ്പാ​ക്ക് തു​ണ​യാ​യ അ​വ​ര്‍ക്കു​വേ​ണ്ടി എ​ന്നും പ്രാ​ർ​ഥി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന്. ദു​രി​ത​ങ്ങ​ളി​ല്‍ പി​ട​യു​ന്ന മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ പ്രാ​ർ​ഥ​ന ദൈ​വം കേ​ള്‍ക്കു​ക​ത​ന്നെ ചെ​യ്യും.

ര​ക്ഷ​പ്പെ​ടു​ന്ന വ​ഴി​യി​ലെ​ല്ലാം അ​വ​ന്റെ ഇ​ട​പെ​ട​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. തീ​ര്‍ച്ച. പി​ന്നീ​ടി​രു​ന്ന് ചി​ന്തി​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണ് എ​നി​ക്ക​ത് മ​ന​സ്സി​ലാ​യ​ത്.

പൊ​ലീ​സി​ലും പി​ടി​കൊ​ടു​ത്തു

പൊ​ലീ​സ് പി​ടി​ച്ചാ​ലേ നാ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് വ​രാ​നാ​കൂ എ​ന്ന​റി​ഞ്ഞ് ഒ​രു​പാ​ട് പ്രാ​വ​ശ്യം റോ​ഡി​ലും മ​റ്റും മാ​റി നി​ന്നെ​ങ്കി​ലും പൊ​ലീ​സ് എ​ന്നെ​മാ​ത്രം പി​ടി​ച്ചി​ല്ല. പി​ടി​കൊ​ടു​ക്കാ​ന്‍ പൊ​ലീ​സ് സ്റ്റേ​ഷ​ന്‍ പ​രി​സ​ര​ത്ത് ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളോ​ളം കാ​ത്തി​രു​ന്നു. ഒ​ടു​വി​ല്‍ പി​ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട് ജ​യി​ലി​ന​ക​ത്തേ​ക്ക് അ​യ​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ ക​ര​ണം തീ​ര്‍ത്തൊ​ര​ടി കി​ട്ടി. പ​ക്ഷേ, എ​നി​ക്ക് നൊ​ന്തി​ല്ല. ഒ​ര​ടി​യ​ല്ല, ഒ​രാ​യി​രം അ​ടി ഏ​റ്റു​വാ​ങ്ങാ​ന്‍ ഞാ​ന്‍ ത​യാ​റാ​യി​രു​ന്നു.

ജ​യി​ലി​ലേ​തു​പോ​ലെ ഞാ​ന്‍ ജീ​വി​ത​ത്തി​ല്‍ സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം അ​നു​ഭ​വി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല. മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ല്‍നി​ന്ന് ഞാ​ന്‍ ര​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു എ​ന്ന ചി​ന്ത എ​ന്നെ തു​ള്ളി​ച്ചാ​ടാ​ന്‍ പ്രേ​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു. എ​ല്ലാ പേ​ടി​യും മാ​റി ഞാ​ന്‍ ക​ഴി​യു​മ്പോ​ഴാ​ണ് എ​ന്നെ ത​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​യ സൗ​ദി ഒ​രു ദി​വ​സം ജ​യി​ലി​ലെ​ത്തു​ന്ന​ത്. ഒ​ളി​ച്ചോ​ടി​പ്പോ​യ പ​ല​രെ​യും തേ​ടി​യെ​ത്തു​ന്ന തൊ​ഴി​ലു​ട​മ​ക​ള്‍ ജ​യി​ലി​ല്‍നി​ന്ന് വ​ലി​ച്ചി​ഴ​ച്ച് കൊ​ണ്ടു​പോ​കു​ന്ന​ത് ഞാ​ന്‍ ക​ണ്ടി​ട്ടു​ണ്ട്. ശ്വാ​സം നി​ല​ച്ച​തു​പോ​ലെ​യാ​യി. മ​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ മ​ഹാ ക​യം മു​ന്നി​ല്‍ വാ​പി​ള​ര്‍ത്തി നി​ല്‍ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ എ​നി​ക്ക് തോ​ന്നി. ഒ​ന്ന് ഇ​മ​വെ​ട്ടാ​ന്‍ പോ​ലു​മാ​വാ​തെ ഞാ​ന്‍ നി​ന്നു. പ​ക്ഷേ, കു​റേ​നേ​രം അ​വ​നെ​ന്നെ സൂ​ക്ഷി​ച്ചു​നോ​ക്കി നി​ന്ന​തി​നു​ശേ​ഷം ക​ട​ന്നു​പോ​യി. എ​ന്ത് അ​ത്ഭു​ത​മാ​ണ് സം​ഭ​വി​ച്ച​തെ​ന്ന് എ​നി​ക്ക​റി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അ​ന്ന് വൈ​കു​ന്നേ​രം അ​വി​ടെ​യു​ള്ള പൊ​ലീ​സു​കാ​ര​ന്‍ പ​റ​ഞ്ഞു, സൗ​ദി പ​റ​ഞ്ഞ​ത്രേ, അ​വ​ന്‍ എ​ന്റെ ആ​ള​ല്ലാ​തെ പോ​യി. അ​ല്ലെ​ങ്കി​ല്‍ ഞാ​ന​വ​നെ മ​സ​റ വ​രെ വ​ലി​ച്ചി​ഴ​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന്. യാ ​അ​ല്ലാ​ഹ്, ഒ​രി​ക്ക​ല്‍ക്കൂ​ടി അ​ക​പ്പെ​ട്ട് പോ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ല്‍ ആ​ടു​ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ ക​ഥ​പ​റ​യാ​ന്‍ ഞാ​ന്‍ ഉ​ണ്ടാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

ദി​വ​സ​ങ്ങ​ള്‍ ജ​യി​ലി​ല്‍ ക​ഴി​ഞ്ഞ​തി​നു​ശേ​ഷം കൈ​യി​ലും കാ​ലി​ലും ച​ങ്ങ​ല​യി​ട്ട് വി​മാ​ന​ത്തി​ലേ​ക്ക് കൊ​ണ്ടു​പോ​യ​പ്പോ​ള്‍ തോ​ന്നി​യ ആ​ഹ്ലാ​ദം പ​റ​ഞ്ഞ​റി​യി​ക്കാ​നാ​വി​ല്ല. വി​മാ​ന​ത്തി​ന​ക​ത്ത് എ​ത്തി​യ​പ്പോ​ഴാ​ണ് ച​ങ്ങ​ല അ​ഴി​ച്ച​ത്. വി​മാ​നം പ​റ​ന്നു​യ​ര്‍ന്ന​പ്പോ​ള്‍ സ്വ​ര്‍ഗ​ത്തി​ലൂ​ടെ​യാ​ണ് ഞാ​ന്‍ യാ​ത്ര ചെ​യ്യു​ന്ന​തെ​ന്ന് ക​രു​തി​പ്പോ​യി.

തി​രി​കെ നാ​ട്ടി​ലേ​ക്ക്

ബോം​ബെ​യി​ല്‍ വി​മാ​ന​മി​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ള്‍ അ​ഞ്ചു പൈ​സ​പോ​ലും കൈ​യി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. പ​ക്ഷേ, ജ​യി​ലി​ല്‍ പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ട്ട ക​ന്യാ​കു​മാ​രി​ക്കാ​ര​ന്‍ കാ​യം​കു​ള​ത്തേ​ക്കു​ള്ള ട്രെ​യി​ന്‍ ടി​ക്ക​റ്റെ​ടു​ത്തു ത​ന്നു. അ​വി​ടം വ​രെ ആ​ഹാ​രം വാ​ങ്ങി​ത്ത​ന്ന​തും അ​ദ്ദേ​ഹ​മാ​ണ്. രാ​ത്രി​യി​ല്‍ കാ​യം​കു​ള​ത്ത് ട്രെ​യി​നി​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ള്‍ അ​വ​ന്റെ കൈ​ക​ള്‍ കൂ​ട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ച് യാ​ത്ര​പ​റ​ഞ്ഞ നേ​രം ഞാ​ന്‍ വി​തു​മ്പി​പ്പോ​യി; അ​വ​നും. ഏ​ത് ബ​ന്ധ​മാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. ഒ​രു കൂ​ട​പ്പി​റ​പ്പി​നെ​പ്പോ​ലെ എ​ന്നെ ജ​യി​ലി​ലും നോ​ക്കി​യി​രു​ന്ന​ത് അ​വ​നാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​നെ​യും പി​ന്നീ​ടൊ​രി​ക്ക​ലും ഞാ​ന്‍ ക​ണ്ടി​ട്ടി​ല്ല. പ​ക്ഷേ, എ​നി​ക്കു​റ​പ്പു​ണ്ട് അ​വ​ന്‍ എ​നി​ക്ക് ചെ​യ്തു​ത​ന്ന സ​ഹാ​യ​ത്തി​ന് അ​ല്ലാ​ഹു അ​വ​ന് പ്ര​തി​ഫ​ലം ന​ല്‍കി​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​വു​മെ​ന്ന്. റെ​യി​ല്‍വേ സ്റ്റേ​ഷ​നി​ല്‍നി​ന്ന് ഇ​രു​ട്ട് ക​ട്ട​പി​ടി​ച്ച വ​ഴി​യി​ലൂ​ടെ ന​ട​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ എ​ന്റെ മ​ന​സ്സി​ല്‍ തോ​ന്നി​യ വി​കാ​രം എ​നി​ക്ക് ഇ​പ്പോ​ഴും വി​വ​രി​ക്കാ​നാ​കു​ന്നി​ല്ല.

സ​ങ്ക​ടം​വ​ന്ന് ക​ണ്ണു​നി​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ള്‍ ഞാ​ന്‍ വ​ഴി​യ​രി​കി​ലെ ഒ​രു ക​ട​ത്തി​ണ്ണ​യി​ല്‍ ഇ​രു​ന്നു. ര​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ടെ​ന്ന് വി​ശ്വ​സി​ക്കാ​ന്‍ ഞാ​നെ​ന്റെ ദേ​ഹ​ത്ത് നു​ള്ളി​നോ​ക്കി. സ​ങ്ക​ടം ഒ​ന്ന​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ൾ പ​തു​ക്കെ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് ന​ട​ന്നു. കാ​യം​കു​ള​ത്തു​ള്ള അ​പ്പ​ച്ചി​യു​ടെ (വാ​പ്പാ​യു​ടെ സ​ഹോ​ദ​രി) വീ​ട്ടി​ല്‍ ചെ​ന്നു​ക​യ​റി. ര​ണ്ട് ദി​വ​സ​ത്തോ​ളം അ​വി​ടെ നി​ന്നു. നാ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് വ​രാ​ന്‍ ഒ​രു സ​ങ്കോ​ചം. ഒ​രു രാ​ത്രി​യി​ല്‍ കാ​യം​കു​ള​ത്തു​നി​ന്ന് പു​റ​പ്പെ​ടു​ന്ന ട്രാ​ൻ​സ്പോ​ര്‍ട്ട് ബ​സി​ല്‍ നാ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് തി​രി​ച്ചു. രാ​ത്രി വൈ​കി​യാ​ണ് ഈ ​ബ​സ് ആ​റാ​ട്ടു​പു​ഴ​യി​ലെ​ത്തു​ക. അ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും റോ​ഡു​ക​ള്‍ ശൂ​ന്യ​മാ​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​കും. വീ​ട്ടി​ല്‍ വ​ന്നു ക​യ​റു​മ്പോ​ള്‍ സ​ഫി​യ​ത്ത് ന​മ​സ്കാ​ര​പ്പാ​യ​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു.

ഉ​മ്മ​യു​ടെ മ​ടി​യി​ലി​രു​ന്ന് ക​ളി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു മ​ക​ന്‍. ഞാ​ന്‍ വ​രാ​ന്ത​യി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും ഉ​മ്മ ക​ര​യാ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങി. ഞാ​നും ക​ര​ഞ്ഞു​പോ​യി. പി​ന്നെ ഉ​മ്മ എ​ന്റെ മോ​നെ വി​ളി​ച്ച് ഇ​താ നി​ന്റെ വാ​പ്പ വ​ന്നു എ​ന്നു​പ​റ​ഞ്ഞ് എ​ന്റെ അ​രി​കി​ലേ​ക്ക് വി​ട്ടു. ഇ​തെ​ന്റെ വാ​പ്പ​യൊ​ന്നു​മ​ല്ല. കൈ ​ത​ട്ടി​മാ​റ്റി അ​വ​ന്‍ ഓ​ടി​പ്പോ​യി. ആ​ദ്യ​മാ​യി അ​വ​നെ കാ​ണാ​നെ​ത്തു​ന്ന വാ​പ്പ ഒ​രു തു​ണ്ട് മി​ഠാ​യി​പോ​ലും അ​വ​നാ​യി കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നി​രു​ന്നി​ല്ല​ല്ലോ. പി​ന്നെ​യെ​ങ്ങ​നെ അ​വ​ന്‍ വാ​പ്പ​യെ അ​റി​യും.

വീ​ണ്ടും എ​ന്തി​നു ഗ​ള്‍ഫ് തേ​ടി പോ​യി?

അ​താ​ണ് ഞാ​നും അ​ത്ഭു​ത​പ്പെ​ടു​ന്ന​ത്. ര​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ടെ​ത്തു​മ്പോ​ള്‍ ഇ​നി​യെ​ങ്ങോ​ട്ടു​മി​ല്ലെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു. പ​ക്ഷേ, എ​ല്ലാം പോ​യി​രു​ന്നി​ല്ലേ? തി​രി​ച്ചു​പി​ടി​ക്കാ​ന്‍ ഗ​ള്‍ഫ് അ​ല്ലാ​തെ മാ​ർ​ഗ​മി​ല്ലെ​ന്ന് മ​ന​സ്സ് പ​റ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. മ​ന​സ്സ് ധൈ​ര്യം ത​ന്ന​പ്പോ​ള്‍, ഇ​നി അ​ങ്ങ​നെ സം​ഭ​വി​ക്കി​ല്ലെ​ന്ന് തോ​ന്നി​യ​പ്പോ​ള്‍ പോ​യി.

സ​ഫി​യ​ത്ത് പ​റ​ഞ്ഞു​തു​ട​ങ്ങി...

ഇ​ക്ക​യെ നി​ര്‍ബ​ന്ധി​ച്ച് ഗ​ള്‍ഫി​ലേ​ക്ക​യ​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ ഒ​ത്തി​രി പ്ര​തീ​ക്ഷ​യാ​യി​രു​ന്നു. പ​ക്ഷേ പോ​യ​തി​നു​ശേ​ഷം ഒ​രു​വി​വ​ര​വും അ​റി​യാ​താ​യ​പ്പോ​ള്‍ ആ​കെ ത​ള​ര്‍ന്നു​പോ​യി. ഉ​ള്ളി​ല്‍ വ​ള​രു​ന്ന കു​ഞ്ഞി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചോ​ര്‍ക്കു​മ്പോ​ള്‍ ആ​കെ ത​ക​രും. എ​ന്തി​നു​ജീ​വി​ക്ക​ണം എ​ന്ന് തോ​ന്നും. ഒ​രു​പാ​ട് വ​ട്ടം മ​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് തോ​ന്നി​യി​ട്ടു​ണ്ട്. വീ​ടി​നു പി​ന്നി​ലു​ള്ള കു​ള​ത്തി​ന്റെ വ​ക്കി​ല്‍ ഏ​റെ നേ​രം ഞാ​ന്‍ നോ​ക്കി​നി​ന്നി​ട്ടു​ണ്ട്. അ​തി​ല്‍ ചാ​ടി മ​രി​ക്കാ​നാ​യി​രു​ന്നു തീ​രു​മാ​നം. അ​ങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്കെ ഒ​രു ക​ത്ത് വ​ന്നു​വെ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞു. പ​ക്ഷേ, എ​ന്നെ കാ​ണി​ച്ചി​ല്ല. ഷു​ക്കൂ​റി​ന് സു​ഖ​മാ​ണെ​ന്ന് മാ​ത്രം പ​റ​ഞ്ഞു. ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളോ​ളം ഉ​റ​ങ്ങാ​തെ ക​ഴി​ച്ചു​കൂ​ട്ടി. ര​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ട് റി​യാ​ദി​ലെ​ത്തി​യ​തി​നു​ശേ​ഷം എ​ന്നെ വി​ളി​ച്ചു. ആ​ദ്യ​മാ​യി ആ ​സ്വ​രം കേ​ട്ട​പ്പോ​ള്‍ ഞാ​ന്‍ ഒ​ന്നും പ​റ​യാ​നാ​വാ​തെ വി​തു​മ്പി​ക്ക​ര​ഞ്ഞു പോ​യി. അ​പ്പു​റ​ത്തും അ​താ​യി​രു​ന്നു അ​വ​സ്ഥ.

‘‘പാ​കി​സ്താ​നി​യു​ടെ കൈ​വ​ശ​മാ​ണ് ആ ​ക​ത്ത് ഞാ​ന്‍ അ​യ​ക്കാ​ന്‍ കൊ​ടു​ത്തു വി​ടു​ന്ന​ത്. പ​ല​പ്രാ​വ​ശ്യം ഞാ​ന​തി​ന് ശ്ര​മി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്. അ​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ അ​ടി​യും കി​ട്ടി. ഒ​രി​ക്ക​ല്‍ തോ​ക്കു​ചൂ​ണ്ടി പാ​കി​സ്താ​നി​യെ അ​വ​ന്‍ ഭീ​ഷ​ണി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​പോ​ലും ചെ​യ്തു...’’ ന​ജീ​ബ് ആ ​ക​ത്തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് വി​വ​രി​ച്ചു...

(ചി​ത്ര​ങ്ങ​ൾ: ഷ​മീ​ർ ആ​റാ​ട്ടു​പു​ഴ)