കവിത: ജാ​ല​ക​ങ്ങ​ൾ​ക്ക​പ്പു​റ​ത്തെ മ​ഴ

ജാ​ല​ക​ങ്ങ​ൾ​ക്ക​പ്പു​റം മ​ഴ​ക്കാ​ല​മാ​ണ്

കെ​ടു​തി വി​ത​ച്ച പാ​ടം ന​ന​ച്ച്

വ​റു​തി പൂ​ത്ത നി​ലം മെ​തി​ച്ച്

തേ​ങ്ങ​ല​ടി​ച്ചെ​ത്തു​ന്നൊ​രു മ​ഴ​ക്കാ​ലം

കാ​ലം തെ​റ്റി പെ​യ്ത മ​ഴ​യു​ടെ

കു​ത്തേ​റ്റ​ട​ർ​ന്നു, അ​പ്പോ​ൾ

മാ​ത്രം വി​രി​ഞ്ഞൊ​രു പു​ഷ്പം

പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങ​രു​തെ​ന്ന നി​ബ​ന്ധ​ന

പാ​ലി​ച്ചി​ട്ടും പു​റ​ത്തേ​ക്കി​റ​ങ്ങി

പോ​കേ​ണ്ടി വ​ന്ന​വ​ർ...

പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടും പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടും

തീ​രാ​ത്ത നോ​വു​മാ​യ്‌ വ​ർ​ഷ​താ​പം

മൂ​ർ​ച്ച കൂ​ട്ടി​യ ചി​ന്ത​യു​ടെ വാ​ൾ​ത​ല​പ്പ്

കു​തി​രാ​തെ ക​രു​ത​ലാ​കു​ന്ന വാ​യ്‌​ത്താ​രി

പ​റ​യാ​തെ വ​ന്ന മൗ​നം ത​ച്ചു​ട​ച്ച

സ്വ​പ്നം കൊ​ത്തി​െ​വ​ച്ച ര​ണ്ട് ഹൃ​ദ​യ​ങ്ങ​ൾ

ത​റ​യ്ക്കു​ന്ന ഗ​ന്ധ​മു​യ​ർ​ത്തി

പ​ത​യ്ക്കു​ന്ന പ​ശി​മ ക​ല​ർ​ത്തി പെ​യ്യു​ന്ന

പെ​രു​മ​ഴ​ക്കാ​ല​ത്താ​രോ

വ​ര​ച്ചി​ട്ട മ​ഴ​ക്കാ​ല ചി​ത്ര​ങ്ങ​ൾ

ഉ​ച്ച​കോ​ടി​ക​ൾ ചീ​റി​പ്പൊ​ഴി​ക്കു​ന്നു തീ​മ​ഴ

ഉ​ച്ചി​യെ പൊ​ള്ളി​ച്ചൊ​ഴു​കു​ന്നു മി​ഴി​മ​ഴ

കാ​ല​ദേ​ശ​ഭേ​ദ​മി​ല്ലാ​തെ

ഒ​ളി​ഞ്ഞും ഒ​രു​ങ്ങി​യു​മെ​ത്തു​ന്ന

മ​ഴ​പ്പെ​യ്ത്തി​നെ​ന്നും

ഒ​രേ നി​റം

ഒ​രേ രു​ചി

ഒ​രേ ഭാ​വം

ജാ​ല​ക​ങ്ങ​ൾ​ക്ക​പ്പു​റം മ​ഴ​ക്കാ​ല​മാ​ണ്

തി​ര​ണ്ട പെ​ണ്ണി​ന് ക​ൽ​പി​ച്ച

അ​ശു​ദ്ധി​യി​ല്ലാ​തെ

പീ​ഡി​ത​ന്റെ മേ​ൽ പ​തി​ക്കു​ന്ന

ചാ​ട്ട​വാ​റ​ടി​പോ​ലെ

ചോ​ര വാ​ർ​ന്നൊ​രു മ​ഴ​ക്കാ​ലം.