നോമ്പുകാലം എന്നത് എന്റെ ബാല്യത്തിലെ അതിമധുരമായ ഓർമകളിലൊന്നാണ്. അത് ഒരു മാസത്തേക്കുള്ള വ്രതാനുഷ്ഠാനം മാത്രമല്ല, മറിച്ച് മനസ്സിന്റെ ശുദ്ധീകരണത്തിനും ആത്മീയ ഉണർവിനുമുള്ള ഒരു വിശുദ്ധകാലമായിരുന്നു. ആ ദിവസങ്ങൾക്കായി ഞങ്ങൾ മുന്നോടിയായി കാത്തിരിക്കും. നോമ്പ് ആരംഭിക്കുമ്പോൾ ഒരു പ്രഭാതതാരംപോലെ കുടുംബവുമെല്ലാം അതിനെ സ്വീകരിക്കും.
ഉമ്മ അടുക്കളയിൽ ഉണ്ടാക്കുന്ന വിഭവങ്ങളുടെ മണവും ഉപ്പയുടെ സമാധാനപൂർവമായ ഉപദേശങ്ങളും അതിന്റെ ഭാഗമായിരുന്നു. നോമ്പ് എത്ര മഹത്തരമാണെന്നും അതിലൂടെ എത്ര പുണ്യം ലഭിക്കുമെന്നുമൊക്കെ വലിയവർ സംസാരിച്ചുകേൾക്കുമ്പോൾ ഞങ്ങൾ കുട്ടികൾക്കും അതിനോടുള്ള ആകാംക്ഷ കൂടും.
ചെറുപ്പകാലത്ത് മുഴുവൻ നോമ്പ് നോക്കാൻ കഴിയില്ലായിരുന്നു. ആദ്യം ‘ഹാഫ് നോമ്പ്’ ആണ് പ്രായോഗികമായത്, ഉച്ചവരെ മാത്രം. അതിലേക്കുള്ള പ്രചോദനമായിരുന്നത് ഉമ്മയുടെ അഭിനന്ദനവാക്കുകൾ! ‘ഞങ്ങളുടെ കുഞ്ഞുമിടുക്കൻ നോമ്പ് നോക്കുന്നു!’ ഈ വാക്കുകൾ കേൾക്കുമ്പോൾ അതിന്റെ ഗംഭീരത മനസ്സിൽ നിറയും.
പകുതി നോമ്പിനുശേഷം മുഴുവൻ നോമ്പിലേക്ക് നീങ്ങിയപ്പോഴാണ് നോമ്പിന്റെ യഥാർഥ ത്രില്ല് മനസ്സിലായത്. അത്താഴത്തിന് ഉമ്മ വിളിക്കുമ്പോൾ അലസത തോന്നിയാലും നോമ്പിന്റെ വിശുദ്ധിയുടെ പേരിൽ എണീക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇങ്ങനെ ഓരോനാൾ കടന്നുപോകുമ്പോൾ നോമ്പിനെപ്പറ്റിയുള്ള ബോധ്യവും അതിന്റെ ആത്മീയമൂല്യവും മനസ്സിലാകാൻ തുടങ്ങി.
പ്രഭാത നമസ്കാരത്തിനുവേണ്ടി പള്ളിയിലേക്കുള്ള യാത്രയിലാണ് ദിവസം ആരംഭിക്കുക. അന്ന് നോമ്പ് നോക്കുന്നതിൽ ഒരു അഭിമാനവും ഉണ്ടായിരുന്നു. രാവിലെ കൂട്ടുകാരുമായി കളിച്ചും ഉമ്മയുടെ ഇസ്ലാമിക കഥകൾ കേട്ടും സമയം കഴിയും. ഉച്ചകഴിഞ്ഞാൽ വിശപ്പ് ശക്തിയോടെ മനസ്സിനെ വേദനിപ്പിക്കും. അപ്പോഴേക്കും തളർച്ചയും കാണാം. ചിലപ്പോൾ, ഉമ്മയുടെ പ്രോത്സാഹന വാക്കുകൾ കേട്ട് ശക്തി വീണ്ടെടുക്കും: ‘കുറച്ചുകൂടി സമയം മാത്രം!’ വൈകുന്നേരമാകുമ്പോൾ അടുക്കളയിൽ നടക്കുന്ന ഇഫ്താർ ഒരുക്കങ്ങൾ കാണുന്നതുതന്നെ ഹൃദയം നിറയ്ക്കും.
പാത്തിരി, കുഞ്ഞിപ്പത്തിൽ, നോമ്പുകഞ്ഞി വീട്ടിലെ ഇഫ്താർ മിഴിവുള്ള ഒന്നാകും. കൈയിൽ കാരക്കയുമായി ബാങ്കിനായി കാത്തിരിക്കുമെങ്കിലും മനസ്സിലൊരു അത്യന്തം ആകാംക്ഷ നിറയും. ആദ്യത്തെ തുള്ളി വെള്ളം തൊടുമ്പോഴുള്ള അത്ഭുതം എത്ര മനോഹരമായിരുന്നു!
ഇഫ്താറിനുശേഷം പള്ളിയിലേക്കുള്ള യാത്ര മറ്റൊരു മധുരസ്മരണ. കൂട്ടുകാരോടൊപ്പം പള്ളിയിലേക്കുള്ള വഴിയിൽ തമാശകളും കളികളും. തറാവീഹ് നമസ്കാരത്തിന്റെ ഭക്തിസാന്ദ്രമായ മുഹൂർത്തം അനുഭവിച്ചു, വിശുദ്ധ ഖുർആന്റെ മനോഹരമായ ഖിറാഅത്ത് കേട്ടപ്പോൾ മനസ്സിൽ ഒരേ വിശ്രമം. ചിലപ്പോൾ കൂട്ടുകാരുടെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കി ചിരിച്ചു, മന്ദഹസിച്ച് വീണ്ടും ഇബാദത്തിൽ മുങ്ങി.
ഇന്ന് ബാല്യകാലത്തെ നോമ്പുകാലം ഓർത്തുനോക്കുമ്പോൾ മനസ്സിൽ നിറയുന്നത് അതിന്റെ ആത്മീയ സൗന്ദര്യവും സ്നേഹബന്ധങ്ങളും തന്നെയാണ്. അന്നോർത്തത് ഇന്ന് വലിയൊരു പാഠമായി മാറിയിരിക്കുന്നു. നോമ്പ് അന്ന് വിശപ്പിന്റെ പരീക്ഷയായിരുന്നു. ഇന്ന് മനസ്സിലാവുന്നത് അതിലേറെയാണെന്നാണ്.
സഹനത്തിന്റെ പാഠം, ആത്മനിയന്ത്രണത്തിന്റെ മഹത്വം, ജീവിതത്തിന്റെ യഥാർഥ മൂല്യങ്ങൾ എന്നിവ തിരിച്ചറിയാൻ ഒരു അവസരമാണ് നോമ്പ്. എന്റെ ബാല്യകാല നോമ്പുകാലം ഒരു ആകസ്മിക അനുഭവമല്ല, മറിച്ച് ജീവിതം മുഴുവൻ ഓർമിക്കാൻ കഴിയുന്ന അതിമധുരമായ അനുഭവമാണ്!
വായനക്കാരുടെ അഭിപ്രായങ്ങള് അവരുടേത് മാത്രമാണ്, മാധ്യമത്തിേൻറതല്ല. പ്രതികരണങ്ങളിൽ വിദ്വേഷവും വെറുപ്പും കലരാതെ സൂക്ഷിക്കുക. സ്പർധ വളർത്തുന്നതോ അധിക്ഷേപമാകുന്നതോ അശ്ലീലം കലർന്നതോ ആയ പ്രതികരണങ്ങൾ സൈബർ നിയമപ്രകാരം ശിക്ഷാർഹമാണ്. അത്തരം പ്രതികരണങ്ങൾ നിയമനടപടി നേരിടേണ്ടി വരും.