ഒ​ലി​വി​ല​ക​ൾ വീ​ണ്ടും ത​ളി​ർ​ക്കു​മ്പോ​ൾ

‘‘ഞാ​നാ​രാ​ണ്?

ഒ​രു ക​ഴു​ത്തു മു​റി​ഞ്ഞ പ​ക്ഷി.

അ​വ​ശി​ഷ്ട​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ

എ​ന്റെ അ​സ്തി​ത്വം.’’

റൗ​ഫ് യൂ​സ​രി എ​ന്ന പ​ന്ത്ര​ണ്ടു​കാ​ര​ൻ

ആ​കാ​ശം മേ​ൽ​ക്കൂ​ര​യാ​ക്കി

ഇ​ങ്ങ​നെ കു​റി​ച്ചി​ട്ട​ത്

സ്വ​ർ​ഗ​ത്തി​ലി​രു​ന്ന്

അ​വ​ന്റെ കൂ​ട്ടു​കാ​ർ വാ​യി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്.

അ​വ​ർ പ​റ​യു​ന്നു​ണ്ട്

മ​ര​ണ​ത്തെ ഭ​യ​ക്കാ​ത്ത​വ​രു​ടെ

മു​ന്നി​ൽ ശ​ത്രു എ​ല്ലാം അ​വ​സാ​നി​പ്പി​ച്ചു

അ​ടി​യ​റ​വോ​തി​യ​ത്

ഞ​ങ്ങ​ളും കാ​ണു​ന്നു​ണ്ട്.

തോ​ക്കു​ക​ൾ​ക്കും ബോം​ബു​ക​ൾ​ക്കും

പ്ര​പി​താ​മ​ഹ​ന്മാ​രു​ടെ ഒ​ലി​വ് തോ​ട്ട​ങ്ങ​ളു​ടെ ഓ​ർ​മ

ഇ​ല്ലാ​താ​ക്കാ​നാ​വി​ല്ലെ​ന്നു

ആ​യു​ധ​ക്ക​ച്ച​വ​ട​ക്കാ​ർ​ക്ക​റി​യി​ല്ല​ല്ലോ.

ഓ​ർ​മ ഇ​ല്ലാ​താ​വു​മ്പോ​ഴേ

മ​നു​ഷ്യ​ൻ മ​രി​ക്കൂ എ​ന്ന്

ഇ​നി നെ​ത​ന്യാ​ഹു കോ​പ്പി എ​ഴു​ത​ട്ടെ,

മ​റ്റ് ചി​ല​രും.

ഒ​ലി​വ്

ഒ​രു മ​ര​ത്തി​ന്റെ പേ​ര​ല്ല.

കൊ​ത്തി മു​റി​ച്ചാ​ലും വീ​ണ്ടും ത​ളി​ർ​ത്തു വ​രു​ന്ന

ഐ​ഡ​ന്റി​റ്റി​യാ​ണ​ത്,

സം​സ്കാ​ര​വും.

അ​തി​ന്റെ വേ​രു​ക​ൾ ഭൂ​മി​യി​ൽനി​ന്ന്

പി​ഴു​തു മാ​റ്റി​യാ​ലും

ആ​കാ​ശ​ത്തും ത​ളി​ർ​ക്കും.