ഹൃ​ദ​യം നി​ർ​മ​ല​മാ​കു​മ്പോ​ൾ

‘‘പാ​പം ചെ​യ്യാ​ത്ത​വ​ൻ ക​ല്ലെ​റി​യ​ട്ടെ’’ - കാ​ലാ​തി​വ​ർ​ത്തി​യാ​യ ഈ ​ബൈ​ബി​ൾ വ​ച​നം നൂ​റ്റാ​ണ്ടു​ക​ളാ​യി മ​നു​ഷ്യ​രാ​ശി​യെ ഇ​രു​ത്തി ചി​ന്തി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. ഈ ​മ​ണ്ണി​ൽ പി​റ​ന്നു​വീ​ഴു​ന്ന ഏ​തു മ​നു​ഷ്യ​നും തെ​റ്റു​ക​ൾ സം​ഭ​വി​ക്കാം എ​ന്ന​തി​ന്റെ ആ​ഴ​മേ​റി​യ ഓ​ർ​മ​പ്പെ​ടു​ത്ത​ലാ​ണി​ത്. മ​റ്റൊ​രാ​ളു​ടെ കു​റ്റം എ​ടു​ത്തു​പ​റ​യു​മ്പോ​ൾ സ്വ​ന്തം കു​റ​വു​ക​ളെ​യും പി​ഴ​വു​ക​ളെ​യും കു​റി​ച്ച് നാം ​ഓ​ർ​ക്കേ​ണ്ട​തു​ണ്ടെ​ന്നും ഈ ​വ​ച​നം ന​മ്മെ പ​ഠി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. ‘‘ഞാ​ൻ ചെ​യ്യു​ന്ന​തെ​ല്ലാം ശ​രി​യാ​ണ്, എ​നി​ക്ക് തെ​റ്റു​പ​റ്റി​ല്ല, എ​ന്റെ ചി​ന്ത​ക​ളും പ്ര​വൃ​ത്തി​ക​ളും എ​ല്ലാം ശ​രി​യാ​ണ്’’ എ​ന്ന് വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്ന​വ​രാ​ണ് മ​നു​ഷ്യ​രി​ൽ അ​ധി​ക​വും. എ​ന്നാ​ൽ, ചെ​യ്ത തെ​റ്റു​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ച് ചി​ന്തി​ക്കു​ക​യും പു​ന​ർ​വി​ചി​ന്ത​നം ന​ട​ത്തു​ക​യും തി​രു​ത്ത​ൽ ന​ട​പ​ടി​ക​ൾ സ്വീ​ക​രി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​മ്പോ​ൾ ന​മ്മു​ടെ മ​ന​സ്സ് ശാ​ന്ത​മാ​കു​മെ​ന്ന​ത് എ​ന്റെ വ്യ​ക്തി​പ​ര​മാ​യ അ​നു​ഭ​വ​മാ​ണ്.

വ​ൻ​പാ​പ​ങ്ങ​ൾ ചെ​യ്ത മ​നു​ഷ്യ​രു​ണ്ട്. കൊ​ല​പാ​ത​കം, ക​വ​ർ​ച്ച, പീ​ഡ​നം പോ​ലു​ള്ള കു​റ്റ​കൃ​ത്യ​ങ്ങ​ൾ ചെ​യ്ത അ​ക്കൂ​ട്ട​രു​ടെ ശി​ഷ്ട​കാ​ലം പ​ല രീ​തി​യി​ലാ​യി​രി​ക്കും. ഒ​രു​കൂ​ട്ട​ർ, ചെ​യ്ത തെ​റ്റു​ക​ളെ ന്യാ​യീ​ക​രി​ച്ച്, വീ​ണ്ടും തെ​റ്റു​ക​ളി​ൽ മു​ഴു​കി ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​വ​രാ​ണ്. മ​റ്റൊ​രു​കൂ​ട്ട​ർ, ചെ​യ്ത പാ​പ​ങ്ങ​ളെ ഓ​ർ​ത്ത് വ്യ​സ​നി​ക്കു​ക​യും തി​രു​ത്താ​ൻ അ​വ​സ​ര​മി​ല്ല​ല്ലോ എ​ന്നോ​ർ​ത്ത് വേ​ദ​നി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന​വ​രാ​ണ്. ഈ ​ര​ണ്ട് കൂ​ട്ട​രി​ൽ​നി​ന്നും വ്യ​ത്യ​സ്ത​രാ​യ ചി​ല​രു​മു​ണ്ട്. തെ​റ്റ് തി​രു​ത്താ​ൻ ഇ​നി​യും വൈ​കി​യി​ട്ടി​ല്ല എ​ന്ന് വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്ന​വ​ർ. അ​ത്ത​ര​മൊ​രു മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ പ്രാ​യ​ശ്ചി​ത്ത​ത്തി​ന്റെ​യും തി​രി​ച്ചു​വ​ര​വി​ന്‍റെ​യും ക​ഥ​യാ​ണ് ഇ​ന്ന്.

സ്വ​ദേ​ശ​ത്തും വി​ദേ​ശ​ത്തു​മാ​യി നി​ര​വ​ധി സം​രം​ഭ​ങ്ങ​ൾ ന​ട​ത്തി​യി​രു​ന്ന ആ​ൾ. പ്ര​വാ​സി​യാ​യി​രി​ക്കെ, ത​ദ്ദേ​ശീ​യ​നാ​യ ഒ​രു പ​ങ്കാ​ളി​യു​മാ​യി ചേ​ർ​ന്ന് വ​ലി​യ ബി​സി​ന​സ് സം​രം​ഭം കെ​ട്ടി​പ്പ​ടു​ത്തു. എ​ന്നാ​ൽ, ആ ​സ്വ​ദേ​ശി​യെ​യും കേ​ര​ളീ​യ​നാ​യ മ​റ്റൊ​രു പ​ങ്കാ​ളി​യെ​യും സാ​മ്പ​ത്തി​ക​മാ​യി ക​ബ​ളി​പ്പി​ച്ച്, വ​ലി​യൊ​രു തു​ക ത​ട്ടി​യെ​ടു​ത്ത് അ​യാ​ൾ നാ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് മ​ട​ങ്ങി. കു​റ​ച്ചു​കാ​ലം ആ​ർ​ഭാ​ട​മാ​യി ജീ​വി​ച്ചു. എ​ന്നാ​ൽ, വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ൾ ക​ട​ന്നു​പോ​കു​ന്തോ​റും ആ​ദ്യ​കാ​ല​ത്തെ ആ ​വ​ർ​ണ്ണ​ശ​ബ​ളി​മ മാ​യാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. ആ​രോ​ഗ്യം ക്ഷ​യി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു. കു​ടും​ബ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ലും വ​ലി​യ പ്ര​ശ്ന​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​യി. താ​ൻ ചെ​യ്ത തെ​റ്റു​ക​ൾ​ക്കു​ള്ള ശി​ക്ഷ​യാ​ണ് ഇ​തെ​ന്നാ​ണ് അ​യാ​ൾ ക​രു​തി​യ​ത്. അ​യാ​ൾ​ക്ക് മ​നഃ​സ​മാ​ധാ​ന​ത്തോ​ടെ ഒ​രു ദി​വ​സം പോ​ലും ഉ​റ​ങ്ങാ​ൻ സാ​ധി​ക്കാ​ത്ത അ​വ​സ്ഥ​യാ​യി.

അ​തി​നി​ടെ​യാ​ണ് പ്രാ​യോ​ഗി​ക കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ലും ആ​ത്മീ​യ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ലും സാ​മാ​ന്യ അ​റി​വു​ള്ള ഒ​രു സു​ഹൃ​ത്ത് അ​യാ​ളെ സ​ന്ദ​ർ​ശി​ക്കു​ന്ന​ത്. ത​ന്റെ എ​ല്ലാ പ്ര​ശ്ന​ങ്ങ​ളും അ​യാ​ൾ സു​ഹൃ​ത്തു​മാ​യി പ​ങ്കു​വെ​ച്ചു.

സു​ഹൃ​ത്ത് ആ​ശ്വ​സി​പ്പി​ച്ചു: ‘‘ഒ​രു പ്ര​യാ​സ​വും വേ​ണ്ട, താ​ങ്ക​ൾ​ക്ക് ഇ​നി​യും പ്രാ​യ​ശ്ചി​ത്ത​ത്തി​ന് സ​മ​യ​മു​ണ്ട്.’’

അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു: ‘‘ഞാ​ൻ അ​പ​ഹ​രി​ച്ച ആ ​പ​ണം തി​രി​കെ ന​ൽ​കാ​ൻ ഇ​ന്ന​ത്തെ അ​വ​സ്ഥ​യി​ൽ എ​നി​ക്ക് ക​ഴി​യി​ല്ല.’

സു​ഹൃ​ത്ത് പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു: ‘‘അ​തൊ​ന്നും സാ​ര​മി​ല്ല, ന​മു​ക്ക് ഒ​രു ശ്ര​മം ന​ട​ത്താം.’’

ദൗ​ത്യം ഏ​റ്റെ​ടു​ത്ത സു​ഹൃ​ത്ത് വി​ദേ​ശ​ത്തു​ള്ള ആ ​ര​ണ്ടു പേ​രു​മാ​യി സം​സാ​രി​ച്ചു. വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ൾ ക​ഴി​ഞ്ഞി​ട്ടും ത​ങ്ങ​ൾ നേ​രി​ട്ട വ​ഞ്ച​ന​യു​ടെ ക​യ്പേ​റി​യ ഓ​ർ​മ അ​വ​രി​ൽ നി​റ​ഞ്ഞു​നി​ന്നി​രു​ന്നു. പ​ക്ഷേ, കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ ബോ​ധ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ, അ​വ​ർ വി​ട്ടു​വീ​ഴ്ച​ക്ക് ത​യാ​റാ​യി. ‘‘ഉ​ള്ള​ത് എ​ന്താ​ണെ​ന്ന് വെ​ച്ചാ​ൽ ത​ര​ട്ടെ, പ്ര​ശ്ന​ങ്ങ​ൾ അ​വ​സാ​നി​പ്പി​ക്കാം’’ എ​ന്ന തീ​രു​മാ​ന​ത്തി​ൽ അ​വ​രെ​ത്തി.

സു​ഹൃ​ത്ത് അ​റി​യി​ച്ച​ത​നു​സ​രി​ച്ച്, അ​യാ​ൾ ഇ​രു​വ​രെ​യും കാ​ണാ​ൻ ചെ​ന്നു. കു​റ്റ​ബോ​ധ​ത്താ​ൽ അ​വ​രു​ടെ മു​ഖ​ത്ത് നോ​ക്കാ​ൻ​പോ​ലും അ​യാ​ൾ​ക്ക് ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. അ​യാ​ൾ സ​ർ​വ​തും ഏ​റ്റു​പ​റ​ഞ്ഞു. ത​നി​ക്കാ​വും​വി​ധം പ്രാ​യ​ശ്ചി​ത്തം ചെ​യ്യാ​മെ​ന്നും അ​റി​യി​ച്ചു. ആ ​കൂ​ടി​ക്കാ​ഴ്ച​യി​ലൂ​ടെ അ​വ​ർ​ക്കി​ട​യി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന കാ​ലു​ഷ്യം ഇ​ല്ലാ​താ​യി. അ​വ​ർ മ​ഹാ​മ​ന​സ്ക​ത​യോ​ടെ ക്ഷ​മി​ക്കാ​നും ത​യാ​റാ​യി.

ആ ​പ്രാ​യ​ശ്ചി​ത്ത​ത്തി​ലൂ​ടെ ന​മ്മു​ടെ ക​ഥാ​നാ​യ​ക​ൻ വീ​ണ്ടെ​ടു​ത്ത​ത് ഒ​രു ആ​യു​സ്സ് മു​ഴു​വ​ൻ നീ​ണ്ട സ​മാ​ധാ​ന​വും സ​ന്തോ​ഷ​വു​മാ​ണ്. മ​ന​സ്സി​നെ ദീ​ർ​ഘ​കാ​ലം ഭാ​ര​മേ​റി​യ​താ​ക്കി​യ ആ ​ഭീ​മ​ൻ ക​രി​ങ്ക​ൽ ക​ഷ​ണം അ​യാ​ൾ​ക്ക് എ​ടു​ത്തു​മാ​റ്റാ​ൻ സാ​ധി​ച്ചു.

പ്രാ​യ​ശ്ചി​ത്ത​ത്തി​ന്റെ​യും പൊ​റു​ക്ക​ലി​ന്റെ​യും ബ​ഹു​മു​ഖ സൗ​ന്ദ​ര്യ​മാ​ണ് ഈ ​സം​ഭ​വ​ത്തി​ലൂ​ടെ ദൃ​ശ്യ​മാ​കു​ന്ന​ത്. ഈ ​സൗ​ന്ദ​ര്യം സ്വ​ന്ത​മാ​ക്കാ​ൻ ന​മു​ക്ക് ഒ​രു നി​മി​ഷം മ​തി. ന​മു​ക്ക് തെ​റ്റു​ക​ൾ സം​ഭ​വി​ക്കാം. അ​ത് തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞ് പ​രി​ഹാ​ര ന​ട​പ​ടി​ക​ൾ ചെ​യ്യു​ക​യാ​ണ് വേ​ണ്ട​ത്. വ്യ​ക്തി​ക​ളോ​ടാ​ണെ​ങ്കി​ൽ മ​ടി​യേ​തും കൂ​ടാ​തെ പ്രാ​യ​ശ്ചി​ത്ത​ത്തി​ന് ശ്ര​മി​ക്ക​ണം. അ​ത് മൂ​ലം ന​മ്മു​ടെ അ​ന്ത​സ്സി​നും അ​ഭി​മാ​ന​ത്തി​നും ഒ​രു ക്ഷ​ത​വും സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ക​റ​യ​റ്റ, സൗ​ന്ദ​ര്യ​മു​ള്ള മ​ന​സ്സു​മാ​യി, വ​ന്നു​ഭ​വി​ച്ച തെ​റ്റു​ക​ളി​ൽ​നി​ന്ന് വി​ല​യേ​റി​യ പാ​ഠ​ങ്ങ​ൾ ഉ​ൾ​ക്കൊ​ണ്ട് ന​മു​ക്ക് ശി​ഷ്ട​ജീ​വി​തം ധ​ന്യ​മാ​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യു​ന്നു.

ഗ്രീ​ക്ക് ഗ​ണി​ത​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​ൻ പൈ​ഥ​ഗോ​റ​സ് പ​റ​ഞ്ഞ​ത് എ​ത്ര ശ​രി​യാ​ണ്: ‘‘ക്രോ​ധം ഒ​രു തെ​റ്റി​നോ​ടൊ​പ്പ​മാ​ണ് തു​ട​ങ്ങു​ന്ന​ത്, അ​ത് അ​വ​സാ​നി​ക്കു​ന്ന​ത് പ്രാ​യ​ശ്ചി​ത്ത​ത്തി​ലൂ​ടെ​യു​മാ​ണ്.’’