മനുഷ്യനെ തിരയുന്ന വയലാർ

മ​ണ്ണി​നെ​പ്പ​റ്റി​യും മ​ണ്ണി​ൽ വി​ത്തും വി​യ​ർ​പ്പും വി​ത​ക്കു​ന്ന മ​നു​ഷ്യ​നെ​പ്പ​റ്റി​യും ഏ​റ്റ​വു​മ​ധി​കം ഗാ​ന​ങ്ങ​ൾ എ​ഴു​തി​യ ക​വി, വ​യ​ലാ​ർ രാ​മ​വ​ർ​മ. ‘ക​വി​ത​ക്ക് ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട​തെ​ന്തോ അ​ത് ഗാ​ന​ത്തി​ന് നേ​ട്ട​മാ​യി​ത്തീ​ർ​ന്നു. ഗാ​ന​ങ്ങ​ളെ വ​യ​ലാ​ർ ക​വി​ത​ക​ളാ​ക്കി മാ​റ്റി. ശ​ബ്ദ​സൗ​കു​മാ​ര്യ​വും ആ​ശ​യ​സൗ​ന്ദ​ര്യ​വും എ​ല്ലാം അ​വ​യി​ൽ അ​ദ്ദേ​ഹം നി​റ​ച്ചു.

വ​യ​ലാ​റി​നെ കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ ഏ​റ്റ​വും ജ​ന​പ്രി​യ ക​വി​യാ​ക്കി​യ​ത് ഒ​രു​പ​ക്ഷേ, ക​വി​ത​ക​ളെ​ക്കാ​ളേ​റെ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഗാ​ന​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു.’ എ​ൻ.​വി​യു​ടേ​താ​യി​രു​ന്നു ആ ​വാ​ക്കു​ക​ൾ. ഈ ​അ​ഭി​പ്രാ​യ​ത്തെ സാ​ധൂ​ക​രി​ക്കു​ന്ന രീ​തി​യി​ൽ സാ​ധാ​ര​ണ​ക്കാ​രു​ടെ വി​കാ​ര​ങ്ങ​ൾ ഉ​ൾ​ക്കൊ​ള്ളാ​നും അ​വ​ക്ക് സം​ഗീ​ത​സാ​ന്ദ്ര​മാ​യ രൂ​പം​ന​ൽ​കാ​നു​മാ​യി വ​യ​ലാ​ർ ത​ന്റെ ഗാ​ന​ങ്ങ​ളെ ഉ​പ​യോ​ഗി​ച്ചു. ആ​ത്മ​തേ​ജ​സ്സു​ള്ള മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ വൈ​കാ​രി​കാ​നു​ഭൂ​തി​ക​ളെ വ​യ​ലാ​ർ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പാ​ട്ടു​ക​ളി​ൽ അ​ഗാ​ധ​മാ​ക്കി.

സ്വ​ന്തം കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ തീ​രു​മാ​നി​ക്കു​ക​യും ലോ​ക​ത്തെ സ്വ​ന്തം ഭാ​ഷ​യി​ലും ഭാ​വ​ന​യി​ലും ഉ​രു​ക്കി​വാ​ർ​ത്തെ​ടു​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന ആ​ത്മ​വീ​റു​ള്ള മ​നു​ഷ്യ​ൻ വ​യ​ലാ​ർ ഗാ​ന​ങ്ങ​ളി​ൽ എ​ക്കാ​ല​വും ഉ​ണ​ർ​ന്നു​നി​ൽ​ക്കു​ന്നു. ദേ​ശ​സ്നേ​ഹം, ദേ​ശീ​യ​ത, സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം എ​ന്നി​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള വൈ​കാ​രി​കാ​നു​ഭൂ​തി​ക​ളെ വ​യ​ലാ​ർ, പാ​ട്ടി​ന്റെ അ​ക​ത്ത​ള​ങ്ങ​ളി​ൽ മ​നു​ഷ്യ​ബ​ന്ധി​ത​മാ​യി പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ച്ച ശ്ര​ദ്ധേ​യ​മാ​യ ഒ​രു പാ​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു

‘ഈ ​യാ​ഗ​ശാ​ല ത​ക​ർ​ക്കാ​നെ​ത്തും

സാ​യു​ധ​പാ​ണി​ക​ളേ

കൈ​യി​ലു​യ​ർ​ത്തി​യ ഗാ​ണ്ഡീ​വ​വു​മാ​യ്

വ​രു​ന്നു ഭാ​ര​ത​പൗ​ര​ൻ’ (ഹോ​ട്ട​ൽ ഹൈ​റേ​ഞ്ച്),

‘പ്ര​കൃ​തി​യെ ര​ക്ത​ത്തൊ​ടു​കു​റി ചാ​ർ​ത്തി​യ തൊ​ഴി​ലാ​ളി’ (ഇ​ങ്ക്വി​ലാ​ബ് സി​ന്ദാ​ബാ​ദ്) എ​ന്ന പാ​ട്ട് തൊ​ഴി​ലാ​ളി എ​ന്ന മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ വീ​ര​ഗാ​ഥ​യാ​യി മാ​റു​ന്നു. പു​തി​യൊ​രു മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ ഉ​യി​ർ​പ്പാ​ണ് ഈ ​പാ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റാ​നു​ള്ള ത​ള​പ്പ്.

‘കാ​ല​ത്തി​ൻ കൈ​ന​ഖ​ക്ക​ല പ​തി​യാ​ത്തൊ​രു

ക​വി​ത​യു​ണ്ടോ വി​ശ്വ​ക​വി​ത​യു​ണ്ടോ

മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ സ​ങ്ക​ൽ​പ​ഗ​ന്ധ​മി​ല്ലാ​ത്തൊ​രു

മ​ന്ത്ര​മു​ണ്ടോ വേ​ദ​മ​ന്ത്ര​മു​ണ്ടോ’

ഈ ​പാ​ട്ടി​ൽ ലോ​ക​ശി​ൽ​പി​യാ​യി മാ​റു​ന്ന ഒ​രു മ​നു​ഷ്യ​നെ​യാ​ണ് നാ​മ​റി​യു​ന്ന​ത്.

‘മ​നു​ഷ്യ​ൻ മ​ത​ങ്ങ​ളെ സൃ​ഷ്ടി​ച്ചു’ എ​ന്ന പാ​ട്ട് യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​ബോ​ധ​ത്തെ അ​ഴി​ച്ചു​പ​ണി​യു​ന്ന ഒ​ന്നാ​ണ്. അ​ധി​കാ​ര​ത്തി​ന്റെ​യും ആ​ധി​പ​ത്യ​ത്തി​ന്റെ​യും ആ​ത്മ​ബ​ല​മു​ള്ള കേ​ന്ദ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തു​നി​ന്ന് ദൈ​വ​ത്തി​നെ മ​നു​ഷ്യ​ർ പു​റ​ത്താ​ക്കു​ക​യാ​ണ്. മ​നു​ഷ്യ​ൻ എ​ക്കാ​ല​ത്തെ​യും വ​ലി​യ സ്ര​ഷ്ടാ​വാ​കു​ന്നു. മ​ത​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് മ​നു​ഷ്യ​ന് മേ​ലു​ള്ള അ​ധീ​ശ​ത്വ​ത്തെ വ​യ​ലാ​ർ ഈ ​പാ​ട്ടി​ൽ വി​മ​ർ​ശ​നാ​ത്മ​ക​മാ​യി സ​മീ​പി​ക്കു​ന്നു. ഇ​വി​ടെ ആ​യി​ര​മാ​യി​രം മാ​ന​വ​ഹൃ​ദ​യ​ങ്ങ​ൾ ആ​യു​ധ​പ്പു​ര​ക​ളാ​കു​ന്നു. തെ​രു​വി​ൽ മ​രി​ക്കു​ന്ന മ​നു​ഷ്യ​നെ​ക്ക​ണ്ട് ചി​രി​ക്കു​ന്ന മ​ത​ങ്ങ​ളെ വ​യ​ലാ​ർ, പാ​ട്ടി​ന്റെ വെ​ള്ളി​ത്തി​ര​യി​ൽ പ്ര​ദ​ർ​ശി​പ്പി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

ലോ​ക​ത്തെ മു​ഴു​വ​നും മ​നു​ഷ്യ​ൻ ഇ​ച്ഛാ​നു​സ​ര​ണം മാ​റ്റി​ത്തീ​ർ​ക്കു​ക​യാ​ണ്. അ​ധൃ​ഷ്യ​നാ​യ ഈ ​മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ ആ​ത്മ​ക​ഥ​ക​ളും ആ​ത്മ​ഗീ​തി​ക​ളു​മാ​ണ് പാ​ട്ടി​ൽ കാ​ൽ​പ​നി​ക​ത​യു​ടെ അ​നു​ഭൂ​തി​യാ​യി താ​നേ പ​രി​വ​ർ​ത്തി​ക്കു​ന്ന​ത്. മ​ത​ങ്ങ​ളു​ടെ നി​ഗൂ​ഢ​വും നി​ശ്ചേ​ത​ന​വു​മാ​യ ലോ​ക​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​മ​പ്പു​റം മ​നു​ഷ്യ​സാ​ധ്യ​ത​ക​ളു​ടെ ഒ​രു ച​രി​ത്രം ഉ​ണ​ർ​ന്നു​വ​രു​ന്നു​ണ്ട്. ‘മ​നു​ഷ്യ​ൻ മ​ത​ങ്ങ​ളെ സൃ​ഷ്ടി​ച്ചു’ എ​ന്ന പാ​ട്ടി​ൽ ഈ ​ലോ​ക​വും അ​തി​ലെ സ​മ​സ്ത​വും മ​നു​ഷ്യ​നി​ർ​മി​ത​മാ​ണെ​ന്ന വി​ളം​ബ​ര​മാ​ണ്. ദൈ​വ​കേ​ന്ദ്രി​ത​മാ​യൊ​രു ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ പൊ​ളി​ഞ്ഞു​വീ​ഴ​ൽ അ​വി​ടെ സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്നു.

മ​നു​ഷ്യ​ൻ എ​ന്ന ലോ​ക​ശി​ൽ​പി

മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ ഇ​ച്ഛാ​ശ​ക്തി​യും ആ​ർ​ജ​വ​വു​മെ​ല്ലാ​മാ​ണ് ഈ ​പാ​ട്ടി​ലെ സി​ര​ക​ളി​ൽ ര​ക്ത​മാ​യൊ​ഴു​കു​ന്ന​ത്. ഇ​വി​ടെ മ​നു​ഷ്യ​ൻ ലോ​ക​ച​രി​ത്ര​ത്തി​ന്റെ കേ​ന്ദ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തെ​ത്തു​ന്ന വി​പ്ല​വ​പ്ര​വ​ർ​ത്ത​നം ന​ട​ത്തു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ, മ​നു​ഷ്യ​ഭാ​വ​ന​യു​ടെ ഏ​തോ ത​ര​ത്തി​ലു​ള്ള ശി​ഥി​ലീ​ക​ര​ണം വി​ഷാ​ദാ​ത്മ​ക​മാ​യൊ​രു സ​ന്ദേ​ശം ഇ​വി​ടെ പ​ക​രു​ന്നു​വെ​ന്ന് കാ​ണാം. ‘ഈ ​യു​ഗം ക​ലി​യു​ഗം’ (വാ​ഴ്‌​വേ​മാ​യം) എ​ന്ന പാ​ട്ടി​ലെ വ​യ​ലാ​ർ വ​രി​ക​ൾ ഏ​റെ ശ്ര​ദ്ധേ​യ​മാ​ണ്.

‘മ​നു​ഷ്യ​ൻ മ​നു​ഷ്യ​നെ സ്നേ​ഹി​ക്കു​മ്പോ​ൾ

മ​ന​സ്സി​ൽ ദൈ​വം ജ​നി​ക്കു​ന്നു.

മ​നു​ഷ്യ​ൻ മ​നു​ഷ്യ​നെ വെ​റു​ക്കാ​ൻ

തു​ട​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ

മ​ന​സ്സി​ൽ ദൈ​വം മ​രി​ക്കു​ന്നു.’

മ​നു​ഷ്യ​നെ​യും ദൈ​വ​ത്തെ​യും ബ​ന്ധി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ജ​നാ​യ​ത്ത​ബോ​ധ​ത്തി​ന്റെ സ​ങ്ക​ൽ​പ​ശ്രു​തി​ക​ൾ ഈ ​പാ​ട്ടി​ലു​ണ്ട്. ക​ർ​മ​ത്തി​ന്റെ സ്നേ​ഹ​പ്ര​വാ​ഹ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ​യാ​ണ് മ​നു​ഷ്യ​ൻ സ്വ​യം നി​ർ​വ​ചി​ക്കാ​നൊ​രു​ങ്ങു​ന്ന​ത് എ​ന്ന് വ​യ​ലാ​ർ. ഇ​തി​ൽ​ത​ന്നെ ‘നി​ത്യ​മാം പ​ക​ലി​നെ ന​യി​ക്കു​ന്ന വെ​ളി​ച്ച​മേ നീ​യും മ​നു​ഷ്യ​നും ഒ​ത്തു​ചേ​രും ഒ​രു​നാ​ൾ ഒ​ത്തു​ചേ​രും’ എ​ന്ന അ​നു​പ​ല്ല​വി​യി​ൽ പ്ര​പ​ഞ്ച​ത്തി​ലെ ക​ർ​മ​പ​ര​മ്പ​ര​ക​ൾ പ്ര​തി​ഫ​ലി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. വെ​ളി​ച്ച​വും മ​നു​ഷ്യ​നും ഒ​ന്നി​ച്ചു​ചേ​രു​ന്ന ഈ ​ലോ​കം ത​ത്ത്വ​ചി​ന്ത​യു​ടെ ച​രി​ത്ര​മാ​യ ഭാ​വ​ന​യും മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ അ​നി​ഷേ​ധ്യ​മാ​യ ഇ​ച്ഛാ​ശ​ക്തി​യും നെ​യ്തെ​ടു​ക്കാ​നു​ള്ള സാ​മൂ​ഹി​ക​ക്ര​മ​മാ​ണ് വി​ഭാ​വ​നം ചെ​യ്യു​ന്ന​ത്.

‘ജ​നി​ച്ചു​പോ​യി മ​നു​ഷ്യ​നാ​യ് ഞാ​ൻ

എ​നി​ക്കു​മി​വി​ടെ ജീ​വി​ക്ക​ണം

മ​രി​ച്ചു​ചെ​ന്നാ​ൽ സ്വ​ർ​ഗ​ക​വാ​ടം

തു​റ​ക്കു​മ​ത്രേ ദൈ​വം, പ​ക്ഷേ

പി​റ​ന്ന മ​ണ്ണി​ൽ മ​നു​ഷ്യ​പു​ത്ര​ന്

നി​റ​ഞ്ഞ ദുഃ​ഖം മാ​ത്രം’ (കു​റ്റ​വാ​ളി)

മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ അ​നി​വാ​ര്യ​ശോ​ക​ത്തി​ന​ടി​വ​ര​യി​ടു​ന്ന വ​രി​ക​ൾ കൂ​ടി​യാ​ണി​ത്. ഒ​രു​പ​ക്ഷേ വ​യ​ലാ​ർ പ​ല​തി​നോ​ടും ക​ല​ഹി​ക്കു​ക​കൂ​ടി​യാ​യി​രി​ക്കാം.

‘മ​നു​ഷ്യ​നെ സൃ​ഷ്ടി​ച്ച​തീ​ശ്വ​ര​നാ​ണെ​ങ്കി​ൽ

ഈ​ശ്വ​ര​നോ​ടൊ​രു ചോ​ദ്യം

ക​ണ്ണീ​ർ​ക്ക​ട​ലി​ലെ ക​ളി​മ​ൺ​ദ്വീ​പി​തു

ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്കെ​ന്തി​ന് ത​ന്നു.’ (തു​ലാ​ഭാ​രം)

ദൈ​വ​കേ​ന്ദ്രി​ത​മാ​യ ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ ചി​റ​കു​ക​ൾ ഒ​ന്നൊ​ന്നാ​യി അ​രി​ഞ്ഞു​വീ​ഴ്ത്തു​ന്ന ചോ​ദ്യ​മാ​ണ് ഈ ​വ​രി​ക​ളി​ൽ വ​യ​ലാ​ർ തൊ​ടു​ത്തു​വെ​ക്കു​ന്ന​ത്. ദുഃ​ഖ​ക്ക​ട​ലി​ൽ എ​റി​യു​വാ​ൻ ത​ക്ക ശി​ക്ഷ ത​ങ്ങ​ൾ​ക്കെ​ന്തി​ന് വി​ധി​ച്ചു​വെ​ന്ന് ചെ​കു​ത്താ​നോ​ടൊ​രു ചോ​ദ്യ​മു​ന്ന​യി​ച്ചാ​ണ് വ​യ​ലാ​ർ ഈ ​പാ​ട്ട് അ​വ​സാ​നി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​ത്. മ​താ​ധി​കാ​ര​ത്തി​ന്റെ ആ​ശ​യ​സം​ഹി​ത​ക​ളെ ഈ ​ഗാ​നം പി​റ​കോ​ട്ട​ടി​ക്കു​ന്നു. യു​ക്തി​ബോ​ധം, സ​മ​ത്വ​ചി​ന്ത, സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ദാ​ഹം എ​ന്നി​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള ന​വോ​ത്ഥാ​ന​ഭൂ​മി​ക​ക​ൾ പ​ങ്കു​വെ​ക്കു​ന്ന മ​ണ്ണും വി​ണ്ണും ത​ന്നെ​യാ​ണ് ഈ ​പാ​ട്ടു​ക​ളി​ലെ​ല്ലാം പ്ര​ക​ട​മാ​വു​ന്ന​ത്. ഇ​വി​ടെ പാ​ര​മ്പ​ര്യ​വും ആ​ധു​നി​ക​ത​യും ത​മ്മി​ലു​ള്ള ചേ​ർ​ച്ച​ക്കു​റ​വും ജ​ന​ന​മ​ര​ണ​ങ്ങ​ൾ ത​മ്മി​ലു​ള്ള സം​വാ​ദോ​ന്മു​ഖ​മാ​യ ആ​ഭി​മു​ഖ്യ​വും സാ​ന്ദ്ര​മാ​കു​ന്നു.

വ​യ​ലാ​ർ പാ​ട്ടി​ലെ മ​റ്റൊ​രു മ​നു​ഷ്യാ​നു​ഭ​വ​മി​താ-

‘പ്ര​കാ​ശ​ഗോ​പു​ര​വാ​തി​ൽ തു​റ​ന്നു

പ​ണ്ടു മ​നു​ഷ്യ​ൻ വ​ന്നു

വി​ശ്വ​പ്ര​കൃ​തി വെ​റും കൈ​യോ​ടെ വി​രു​ന്നു ന​ൽ​കാ​ൻ നി​ന്നു.’ വി​ൈ​ശ്വ​ക​ശി​ൽ​പി​യാ​യ മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ അ​ജ​യ്യ​ത​യെ വാ​ഴ്ത്തി​പ്പാ​ടു​ന്ന പാ​ട്ടാ​ണി​ത്. ദൈ​വ​ത്തി​നു​പോ​ലും പ​രാ​ജി​ത​ഭീ​തി​യു​ണ​ർ​ത്തും​വി​ധം വ​ള​രു​ന്ന മ​നു​ഷ്യ​നെ പാ​ട്ടി​ൽ അ​വ​രോ​ധി​ച്ചി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണ് വ​യ​ലാ​ർ. ചു​രു​ക്ക​ത്തി​ൽ വ​ർ​ഗ​ബോ​ധം, ദേ​ശീ​യ​ത, മ​നു​ഷ്യ​പ്ര​യ​ത്ന മ​ഹി​മ എ​ന്നി​ങ്ങ​നെ ഈ ​പാ​ട്ടു​ക​ളി​ൽ മാ​ന​വി​ക ചേ​ത​ന​യു​ടെ നി​ര​വ​ധി മു​ഖ​ങ്ങ​ൾ കാ​ണാ​ൻ ക​ഴി​യും.

‘അ​ന്നു മ​നു​ഷ്യ​ൻ തീ​ർ​ത്തു ഭൂ​മി​യി​ലാ-

യി​ര​മ​ത്ഭു​ത ശി​ൽ​പ​ങ്ങ​ൾ

അ​ള​കാ​പു​രി​ക​ൾ മ​ഥു​രാ​പു​രി​ക​ൾ

ക​ല​യു​ടെ അ​മ​രാ​വ​തി​ക​ൾ’

ച​ര​ണ​ത്തി​ലെ​ത്തു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും മ​നു​ഷ്യ​ൻ പാ​ട്ടി​ൽ ത​ന്റെ നി​ല ഉ​റ​പ്പി​ച്ചു​ക​ഴി​യു​ക​യാ​ണ്. മ​നു​ഷ്യ​നി​ലു​ള്ള വി​ശ്വാ​സ​ത്തി​ന്റെ ച​ര​ടു​ക​ൾ​കൊ​ണ്ടാ​ണ് വ​യ​ലാ​ർ ഈ ​പാ​ട്ട് ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​ത്.

‘മ​ണ്ണി​ലെ ജീ​വി​ത​വ​നി​ക​ളി​ൽ മു​ഴു​വ​ൻ

പൊ​ന്നു​വി​ള​ഞ്ഞ​തു കാ​ൺ​കെ

സൂ​ര്യ​ൻ കോ​പം​കൊ​ണ്ടു

ജ്വ​ലി​ച്ചു ശു​ക്ര​ന് കോ​പം വ​ന്നു

ഭൂ​മി​യെ​വ​ന്നു വ​ലം​വെ​ച്ചൊ​രു​

നാ​ൾ പൂ​ന്തി​ങ്ക​ൾ​ക്ക​ല​പാ​ടി

പ​റ​ഞ്ഞ​യ​ക്കു ദേ​വി-

മ​നു​ഷ്യ​നാ​യൊ​രി​ക്ക​ലി​വി​ടെ​ക്കൂ​ടി’

മ​നു​ഷ്യ​നെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ച് പു​തി​യ വ്യ​വ​ഹാ​ര​ങ്ങ​ൾ രൂ​പ​വ​ത്ക​രി​ക്കു​ന്ന ഒ​ട്ടേ​റെ ഗാ​ന​സ​ന്ദ​ർ​ഭ​ങ്ങ​ളി​ലെ ലോ​ക​ബോ​ധം ഒ​രു പാ​ട്ടി​ൽ വ​യ​ലാ​ർ ഇ​ങ്ങ​നെ എ​ഴു​തി.

‘എ​ല്ലാ​രും പാ​ട​ത്ത് സ്വ​ർ​ണം വി​ത​ച്ചു

ഏ​നെ​ന്റെ പാ​ട​ത്ത് സ്വ​പ്‌​നം വി​ത​ച്ചു’

(നി​ങ്ങ​ളെ​ന്നെ ക​മ്യൂ​ണി​സ്റ്റാ​ക്കി)

ഇ​വി​ടെ​യും ലോ​ക​ശി​ൽ​പി​യാ​യ മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ ബോ​ധ​ക്ര​മ​ങ്ങ​ളെ പാ​ട്ടി​ലൂ​ടെ പി​ന്തു​ട​രാ​നാ​വു​ന്നു​ണ്ട്. മ​നു​ഷ്യ​സ​മ​ത്വം, സ്വാ​ശ്ര​യ​പ​ര​ത, സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​സൗ​ന്ദ​ര്യം എ​ന്നി​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള മൂ​ല്യ​പ്ര​മാ​ണ​ങ്ങ​ളെ ഇ​ങ്ങ​നെ​യും വ​യ​ലാ​ർ ഗാ​ന​ങ്ങ​ളി​ൽ വി​ട​രു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. ‘ഒ​രു നി​ശ്ചി​ത ക​ഥാ​സ​ന്ദ​ർ​ഭ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യാ​ണ് ര​ചി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തെ​ങ്കി​ലും മൗ​ലി​ക​മാ​യി മ​നു​ഷ്യാ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളു​ടെ തി​ള​ക്ക​മു​ള്ള ഗാ​ന​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു വ​യ​ലാ​റി​ന്റേ​ത്’ (ഒ.​എ​ൻ.​വി) എ​ന്ന പ്ര​സ്താ​വ​ന ഈ ​ആ​ശ​യ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് വേ​ണ്ട​ത്ര ക​രു​ത്തു​പ​ക​രു​ന്നു​ണ്ട്.

മ​നു​ഷ്യ​നും ദൈ​വ​വും

മ​നു​ഷ്യ-​ദൈ​വ ദ്വ​ന്ദ്വ​ങ്ങ​ൾ പാ​ട്ടി​ന്റെ പ​ദാ​ന്വ​യ​ങ്ങ​ളി​ൽ പ​ങ്കു​ചേ​രു​ന്ന​തി​ന് എ​ത്ര​യോ ഉ​ദാ​ഹ​ര​ണ​ങ്ങ​ളു​ണ്ട് വ​യ​ലാ​റി​ന്റെ പാ​ട്ടു​പ്ര​പ​ഞ്ച​ത്തി​ൽ.

‘ഈ​ശ്വ​ര​ൻ മ​റ്റൊ​രു ലോ​ക​ത്താ​ണെ​ന്ന്

വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്ന​വ​രേ

വെ​റു​തേ വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്ന​വ​രേ

ഇ​വി​ടെ​ത്ത​ന്നെ ദൈ​വ​വും ചെ​കു​ത്താ​നും

ഇ​വി​ടെ​ത്ത​ന്നെ ര​ണ്ടും ക​ണ്ടി​ട്ടു​ള്ള​വ​ര​ല്ലോ

തെ​ണ്ടി​ക​ൾ ഞ​ങ്ങ​ൾ’

ഈ ​പാ​ട്ടി​ൽ ലോ​കം നി​യ​ന്ത്രി​ക്കു​ന്ന മ​നു​ഷ്യാ​വ​താ​ര​ങ്ങ​ളെ തി​ര​ഞ്ഞു​പി​ടി​ക്കാ​ൻ പ്ര​യാ​സ​മി​ല്ല. ദൈ​വ​ത്തി​ന്റെ പ്രി​യ​പു​ത്ര​നാ​യ മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ ജീ​വി​ത​ഭാ​വ​ചി​ത്ര​ങ്ങ​ൾ പാ​ട്ടി​ൽ പ്ര​തി​ഫ​ലി​ക്കു​ന്ന​ത് ഇ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ്.

‘ഈ​ശ്വ​ര​ന്റെ തി​രു​മൊ​ഴി​കേ​ട്ടു

കി​ളി ചി​ല​യ്ക്കും നാ​ദം പോ​ലെ’ (ന​വ​വ​ധു)

ഇ​താ മ​നു​ഷ്യ​ൻ ഇ​താ മ​നു​ഷ്യ​ൻ ഇ​വ​നെ​ന്റെ പ്രി​യ​പു​ത്ര​ൻ

സ്വ​ർ​ഗ​ത്തി​ലി​രു​ന്നു മ​നു​ഷ്യ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു

സ്വ​സ്തി ദൈ​വ​മേ സ്വ​സ്ത‌ി

അ​വ​ൻ സ്വ​പ്ന​വൃ​ക്ഷ​ത്തി​ലെ

ക​നി​പ​റി​ച്ച​പ്പോ​ൾ സ്വ​രം മാ​റി

ദൈ​വ​ത്തി​ൻ സ്വ​രം മാ​റി’

സാ​ർ​വ ലൗ​കി​ക​വും പ്രാ​പ​ഞ്ചി​ക​വു​മാ​യ ഒ​രു മി​ത്തി​നെ പാ​ട്ടി​ൽ വി​പു​ലീ​ക​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു ക​വി.

‘ഈ​ശ്വ​ര​ന്റെ തി​രു​മൊ​ഴി കേ​ട്ടു

ഇ​ടി​മു​ഴ​ക്കം​പോ​ലെ ഇ​താ മ​നു​ഷ്യ​ൻ

ഇ​താ മ​നു​ഷ്യ​ൻ

ഇ​വ​നെ ഞാ​ൻ കു​ടി​യി​റ​ക്കി

ന​ര​ക​ത്തി​ലി​രു​ന്നു

മ​നു​ഷ്യ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു

ന​ന്ദി ദൈ​വ​മേ ന​ന്ദി...

അ​വ​ൻ നി​ത്യ​ദുഃ​ഖ​ത്തി​ന്റെ ചു​മ​ടെ​ടു​ത്ത​പ്പോ​ൾ മി​ഴി​നി​റ​ഞ്ഞു

ദൈ​വ​ത്തി​ൻ മി​ഴി​നി​റ​ഞ്ഞു’

അ​ന​ന്ത​മാ​യ ജീ​വി​ത​യാ​ന​ത്തെ മാ​യി​ക​മാ​യൊ​രു ദൈ​വി​ക സ​ന്ദേ​ശ​മാ​യി പാ​ട്ടി​ൽ വാ​യി​ച്ചെ​ടു​ക്കാ​നും വ​യ​ലാ​ർ ശ്ര​മം ന​ട​ത്തി​യി​രു​ന്നു.

‘ഇ​തു​വ​രെ കാ​ണാ​ത്ത ദൈ​വം ന​ൽ​കി​യ തി​രു​മു​ഖ​ച്ഛാ​യ​യു​മാ​യി വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ൽ​നി​ന്നു​മി​രു​ൾ​ക്കെ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ഒ​രു വി​ട​വാ​ങ്ങ​ല​ല്ലേ ജീ​വി​തം’ എ​ന്ന വ​രി​ക​ളി​ൽ ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ അ​നി​വാ​ര്യ​ത​ക​ളെ ക​വി ഉ​യ​ർ​ത്തി​ക്കാ​ണി​ക്കു​ന്നു. അ​തേ​സ​മ​യം, ഭൂ​മി​യി​ൽ ജീ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന ഒ​രേ ഒ​രു ദൈ​വം അ​മ്മ​ത​ന്നെ​യാ​ണെ​ന്ന് വ​യ​ലാ​ർ പ​റ​ഞ്ഞു​വെ​ക്കു​ന്ന​ത് ഒ​രു പാ​ട്ടി​ലൂ​ടെ​യാ​ണ്.

‘ആ​ദി​യി​ൽ മാ​ന​വും ഭൂ​മി​യും തീ​ർ​ത്ത​ത്

ദൈ​വ​മാ​യി​രി​ക്കാം

ആ​റാം നാ​ളി​ൽ മ​നു​ഷ്യ​നെ തീ​ർ​ത്ത​തും

ദൈ​വ​മാ​യി​രി​ക്കാം

ആ ​ദൈ​വ​ത്തെ പെ​റ്റു​വ​ള​ർ​ത്തി​യ​ത​മ്മ​യ​ല്ലോ അ​മ്മ’ (ചാ​യം)

ദൈ​വ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​തി​രൂ​പ​മാ​യി മ​നു​ഷ്യ​നെ കാ​ണു​ന്ന പാ​ട്ടി​ന്റെ തി​രി​ക​ൾ വ​യ​ലാ​ർ കൊ​ളു​ത്തി​െ​വ​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. മ​നു​ഷ്യ​നും ദൈ​വ​വും പ​ര​സ്‌​പ​ര​മ​റി​ഞ്ഞു​ള്ള ഒ​രു ജീ​വി​ത​പ്ര​യാ​ണ​ത്തി​ൽ എ​ല്ലാ പ്ര​വ​ച​ന​ങ്ങ​ളും ദൈ​വ​നി​യോ​ഗ​ങ്ങ​ളും പാ​ഴാ​യി​പ്പോ​കു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നൊ​രു സ​ന്ദേ​ശം എ​ല്ലാ മ​നു​ഷ്യ​ർ​ക്കും വേ​ണ്ടി ഇ​ങ്ങ​നെ കു​റി​ച്ചി​ട്ടു.

‘ജീ​വി​ത​മൊ​രു ചു​മ​ടു​വ​ണ്ടി

ജ​ന​ന​മ​ര​ണ വീ​ഥി​ക​ളി​ൽ

മ​നു​ഷ്യ​നും ദൈ​വ​വും ചു​മ​ച്ചു

കി​ത​ച്ചു കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന

ചു​മ​ടു​വ​ണ്ടി

എ​ത്ര​യെ​ത്ര ദൈ​വ​ങ്ങ​ൾ

ത​ക​ർ​ന്നു​വീ​ണു

എ​ത്ര​യെ​ത്ര പ്ര​വ​ച​ന​ങ്ങ​ൾ

പൊ​ഴി​ഞ്ഞു​വീ​ണു.’

മാ​ന​വി​ക​ത​യു​ടെ പാ​ട്ടു​ക​ൾ

പ്ര​കൃ​തി​യും ഈ​ശ്വ​ര​നും മ​നു​ഷ്യ​നും കാ​ല​ത്തി​ന്റെ പ്ര​തി​രൂ​പ​ങ്ങ​ളാ​ണെ​ന്നെ​ഴു​തി​യ വ​യ​ലാ​ർ ത​ന്നെ​യാ​ണ് എ​ല്ലാ വി​ശ്വാ​സ​ഗോ​പു​ര​ങ്ങ​ളും ഇ​ടി​ഞ്ഞു​വീ​ഴു​മ്പോ​ൾ ഈ​ശ്വ​ര​ൻ​പോ​ലും ഈ ​വ​ഴി​ത്താ​ര​യി​ൽ ആ​ലം​ബ​മി​ല്ലാ​തെ നി​ൽ​ക്കു​ന്നു എ​ന്നെ​ഴു​തി​യ​തും. മ​ത​വും ജാ​തി​യും അ​ര​ങ്ങു​ത​ക​ർ​ക്കു​ന്നൊ​രു ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ ദു​ര​വ​സ്ഥ, വ​യ​ലാ​റി​ന്റെ വ​രി​ക​ളി​ൽ എ​ക്കാ​ല​വും പ്ര​ക​ട​മാ​യി​രു​ന്നു.

‘ഭ്രാ​ന്താ​ല​യം ഇ​ത് ഭ്രാ​ന്താ​ല​യം

ശ​ങ്ക​ര​ൻ ജ​നി​ച്ചു ഗാ​ന്ധി​ജി ജ​നി​ച്ചു

ശ്രീ​നാ​രാ​യ​ണ​ൻ ജ​നി​ച്ചു

അ​വ​രു​ടെ​യ​ദ്വൈ​ത സ​ന്ദേ​ശ​ങ്ങ​ൾ ആ​രെ ന​യി​ച്ചു

അ​വ​രു​ടെ വി​ശ്വാ​സ​സം​ഹി​ത​ക​ൾ ആ​രു സ്വീ​ക​രി​ച്ചു

മ​ത​വും ജാ​തി​യു​മി​വി​ടെ മ​നു​ഷ്യ​നെ മ​തി​ൽ​കെ​ട്ടി​ത്തി​രി​ച്ചു’ (ലോ​റാ നീ ​എ​വി​ടെ?)

മ​ത​ങ്ങ​ൾ ജ​നി​ക്കു​ക​യും മ​രി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​മ്പോ​ൾ മ​നു​ഷ്യ​ന് നി​ത്യ​സ്നേ​ഹം തെ​ളി​ക്കു​ന്ന സ​ത്യാ​ന്വേ​ഷ​ണ​വീ​ഥി മാ​ത്ര​മേ ആ​ശ​യ​മാ​യു​ള്ളൂ എ​ന്ന ഉ​ള്ളു​ണ​ർ​ത്തു​ന്ന വ​രി​ക​ൾ വ​യ​ലാ​ർ ഗാ​ന​ങ്ങ​ളി​ൽ നി​ര​ന്ത​രാ​ർ​ഥ​ങ്ങ​ൾ ജ്വ​ലി​പ്പി​ക്കു​ന്നു.

‘അ​ദ്വൈ​തം ജ​നി​ച്ച നാ​ട്ടി​ൽ

ആ​ദി​ശ​ങ്ക​ര​ൻ ജ​നി​ച്ച നാ​ട്ടി​ൽ

ആ​യി​രം ജാ​തി​ക​ൾ ആ​യി​രം മ​ത​ങ്ങ​ൾ

ആ​യി​രം ദൈ​വ​ങ്ങ​ൾ’ (ലൈ​ൻ ബ​സ്)

അ​തേ​സ​മ​യം ഈ ​ലോ​ക​ത്ത് യ​ഥാ​ർ​ഥ മ​നു​ഷ്യ​നെ തി​ര​യു​ന്ന​ത് വ്യ​ർ​ഥ​മാ​ണെ​ന്നും മു​ഖം​മൂ​ടി​യ​ണി​ഞ്ഞ മ​നു​ഷ്യ​നെ മാ​ത്ര​മേ ഇ​വി​ടെ കാ​ണാ​നാ​വൂ എ​ന്നും വ​യ​ലാ​ർ മ​റ്റൊ​രു പാ​ട്ടി​ലെ​ഴു​തി.

‘ഈ ​ക​ട​ലും മ​റു​ക​ട​ലും ഭൂ​മി​യും വാ​ന​വും ക​ട​ന്ന്

ഈ​രേ​ഴു പ​തി​നാ​ല് ലോ​ക​ങ്ങ​ൾ കാ​ണാ​ൻ

ഇ​വി​ടു​ന്നു​പോ​ണ​വ​രേ...

അ​വി​ടെ മ​നു​ഷ്യ​രു​ണ്ടോ?

അ​വി​ടെ മ​ത​ങ്ങ​ളു​ണ്ടോ?’ (ക​ട​ൽ​പ്പാ​ലം)

അ​നു​പ​ല്ല​വി​യി​ലും ച​ര​ണ​ത്തി​ലും വ​യ​ലാ​ർ മ​നു​ഷ്യ​നെ തി​ര​യു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

ഇ​വി​ടെ മ​നു​ഷ്യ​ൻ

ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്ന​താ​യ്

ഇ​തി​ഹാ​സ​ങ്ങ​ൾ നു​ണ പ​റ​ഞ്ഞു

ഈ​ശ്വ​ര​നെ​ക്ക​ണ്ടു

ഇ​ബി​ലീ​സി​നെ ക​ണ്ടു

ഇ​തു​വ​രെ മ​നു​ഷ്യ​നെ ക​ണ്ടി​ല്ല.’

അ​പാ​ര​ത​യു​ടെ വി​ജ​ന​മാം ക​ര​യി​ൽ അ​ല​യു​ന്ന പ​ഥി​ക​നാ​യി മ​നു​ഷ്യ​നെ വ​യ​ലാ​ർ പാ​ട്ടി​ൽ എ​ടു​ത്തു​കാ​ണി​ച്ചു. ‘ദ​ത്തു​പു​ത്ര​ൻ’ എ​ന്ന സി​നി​മ​യി​ലെ ഒ​രു പാ​ട്ടി​ൽ മ​നു​ഷ്യ​നെ വ​ന്നു​മൂ​ടു​ന്ന അ​ന്ധ​കാ​രാ​ധി​പ​ത്യ​ത്തെ വ​യ​ലാ​ർ സൂ​ക്ഷ്‌​മ​മാ​യി നി​രീ​ക്ഷി​ച്ചു.

‘ഒ​രു തീ​രം കൂ​ടി ത​ക​ർ​ത്തു ചു​റ്റും

പ്ര​ള​യാ​ന്ധ​കാ​രം പ​ര​ന്നു

വെ​ളി​ച്ച​മി​ല്ല​യോ മ​നു​ഷ്യ​പു​ത്ര​നീ-

ചെ​കു​ത്താ​നും ക​ട​ലി​നും ന​ടു​വി​ൽ’

അ​തേ​സ​മ​യം, മ​നു​ഷ്യ​വ്യ​ക്തി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ മ​യൂ​ര​സ​ന്ദേ​ശ​ങ്ങ​ൾ എ​ഴു​തി​ച്ചേ​ർ​ത്ത പാ​ട്ടു​ക​ൾ എ​ത്ര​യോ എ​ണ്ണം വ​യ​ലാ​റി​ൽ നി​ന്നു​മു​ണ്ടാ​യി.

‘വേ​ദ​ങ്ങ​ളെ​ഴു​തി​യ മു​നി​മാ​ർ പാ​ടി

വാ​ഴ്‌​വേ​മാ​യം

ഈ ​യു​ഗം നി​ർ​മി​ച്ച മ​നു​ഷ്യ​ൻ തി​രു​ത്തി

വാ​ഴ‌​വേ സ​ത്യം.’

യു​ഗ​ശി​ൽ​പി​യാ​യൊ​രു മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ തി​രി​ച്ച​റി​വും തി​രു​ത്തി​യെ​ഴു​ത​ലും ലോ​ക​ജീ​വി​ത​ത്തെ ഏ​റ്റ​വും വ​ലി​യ സ​ത്യ​മാ​ക്കി മാ​റ്റു​ക​യാ​ണ്. അ​ധ്വാ​നി​ക്കു​ന്ന മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ ശ​ബ്ദം വ​യ​ൽ​വീ​ഥി​ക​ളി​ൽ ഉ​ണ​ർ​ത്തു​പാ​ട്ടാ​കു​ന്ന​ത് വ​യ​ലാ​റി​ലൂ​ടെ​യാ​യി​രു​ന്നു.

‘വി​യ​ർ​പ്പു വി​ള​യും വ​യ​ലേ​ല​ക​ളി​ൽ

നി​ന്നു​യ​ർ​ന്ന​താ​ണി ശ​ബ്ദം -മ​നു​ഷ്യ​ശ​ബ്ദം’

(അ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ൾ പാ​ളി​ച്ച​ക​ൾ)

മാ​ന​വി​ക ബോ​ധ​ത്തി​ന്റെ മൂ​ശ​യി​ൽ ക​രു​പ്പി​ടി​പ്പി​ച്ച ഗാ​ന​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു വ​യ​ലാ​ർ കൂ​ടു​ത​ലു​മെ​ഴു​തി​യ​ത്. ദൈ​വാ​രാ​ധ​ന​യു​ടെ​യും മ​ത മൗ​ലി​ക​ത​യു​ടെ​യും പേ​രി​ൽ ന​ട​ക്കു​ന്ന അ​സ​ഹി​ഷ്ണു​ത​യും അ​ശാ​ന്തി​യും പ്ര​വ​ച​നാ​ത്മ​ക സ്വ​ഭാ​വ​ത്തോ​ടെ വ​യ​ലാ​ർ പാ​ട്ടി​ൽ ആ​വി​ഷ്ക​രി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്. അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഓ​രോ വ​രി​യും കേ​ൾ​ക്കു​ന്ന​വ​ന് ഉ​ദ്ബോ​ധ​ന ഗീ​തി​ക​ളാ​യി.

‘ഈ​ശ്വ​ര​ൻ ഹി​ന്ദു​വ​ല്ല, ഇ​സ്‍ലാ​മ​ല്ല,

ക്രി​സ്ത്യാ​നി​യ​ല്ല

ഇ​ന്ദ്ര​നും ച​ന്ദ്ര​നു​മ​ല്ല’

(പോ​സ്റ്റ്മാ​നെ കാ​ണാ​നി​ല്ല)

ഈ​ശ്വ​ര​നു​വേ​ണ്ടി ആ​യി​രം പൊ​യ്‌​മു​ഖ​ങ്ങ​ൾ തീ​ർ​ക്കു​ന്ന​വ​ർ​ക്കെ​തി​രെ ‘പാ​ട്ടു ചൂ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടു​ള്ള മോ​ത്തു​കു​ത്ത​ലാ​യി​രു​ന്നു’ വ​യ​ലാ​റി​ന്റേ​ത്. ന​ല്ല​വ​രെ​ന്ന് ന​ടി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​ടെ നീ​തി​ര​ഹി​ത​മാ​യ വേ​ദാ​ന്ത​ങ്ങ​ളെ പാ​ട്ടി​ന്റെ ച​ര​ണ​ങ്ങ​ളി​ൽ അ​ദ്ദേ​ഹം ചേ​ർ​ത്തു​െ​വ​ച്ചു.

‘കൃ​ഷ്‌​ണ​നെ ച​തി​ച്ചു ബു​ദ്ധ​നെ ച​തി​ച്ചു

ക്രി​സ്തു​ദേ​വ​നെ ച​തി​ച്ചു

ന​ബി​യെ ച​തി​ച്ചു

മാ​ർ​ക്‌​സി​നെ ച​തി​ച്ചു

ന​ല്ല​വ​നെ​ന്നു ന​ടി​ച്ചു’

ഇ​ങ്ങ​നെ അ​മ്പ​ല​വും ആ​ശ്ര​മ​വും തീ​ർ​ത്ത് ലോ​ക ജീ​വി​ത​ത്തെ വെ​ള്ള​പൂ​ശി മാ​ന്യ​നെ​ന്ന് ധ​രി​ക്കു​ന്ന മ​നു​ഷ്യ​നി​ലെ ക​പ​ട​വേ​ദാ​ന്ത​ങ്ങ​ളെ​യാ​ണ് വ​യ​ലാ​ർ പാ​ട്ടി​ന്റെ പ​രി​ച​യാ​ൽ ത​ടു​ത്തു​നി​ർ​ത്തു​ന്ന​ത്. ദൈ​വാ​സ്ത‌ി​ത്വ​ത്തെ പാ​ട്ടി​ന്റെ പ​വി​ത്ര​സ്ഥ​ലി​ക​ളി​ൽ പ്ര​തി​ഷ്‌​ഠി​ക്കു​ന്ന​തി​നും ഉ​ദാ​ഹ​ര​ണ​ങ്ങ​ളു​ണ്ട്.

‘മാ​ന​ത്തു ദൈ​വ​മി​ല്ല

മ​ണ്ണി​ലും ദൈ​വ​മി​ല്ല

മ​ന​സ്സി​നു​ള്ളി​ലാ​ണ് ദൈ​വം

മ​ന​സ്സി​ലെ ദൈ​വം മ​നു​ഷ്യ​ന് ന​ൽ​കി​യ

മ​ണി​വി​ള​ക്ക​ല്ലോ സ്നേ​ഹം’ (ഓ​ട​യി​ൽ​നി​ന്ന്)

വി​ളി​ച്ചാ​ൽ മി​ണ്ടാ​ത്ത ദൈ​വ​ത്തെ​യും (ഏ​ഴു​സു​ന്ദ​ര​രാ​ത്രി​ക​ൾ) ക​ണ്ണു​തു​റ​ക്കാ​ത്ത ദൈ​വ​ത്തെ​യും (അ​ഗ്‌​നി​പു​ത്രി) എ​ല്ലാം വ​യ​ലാ​ർ ഗാ​ന​ങ്ങ​ളി​ൽ നാം ​ക​ണ്ടു​മു​ട്ടു​ന്നു. മ​നു​ഷ്യ​ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ൾ ചു​ട​ല​വ​രെ മാ​ത്ര​മേ​യു​ള്ളൂ​വെ​ന്നും വ​യ​ലാ​ർ ഓ​ർ​മി​പ്പി​ച്ചു. മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ ജ​ന്മ​നി​യോ​ഗ​ത്തെ പൂ​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന വ​രി​ക​ളു​മാ​യി വ​യ​ലാ​ർ, പാ​ട്ടി​ൽ വ​ലി​യൊ​രു ത​ത്ത്വ​ശാ​സ്ത്രം പ​റ​ഞ്ഞു​വെ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

‘എ​വി​ടെ​നി​ന്നും വ​ന്നെ​ന്നും

എ​ന്തി​നു വ​ന്നെ​ന്നും

എ​വി​ടേ​ക്കു പോ​ണെ​ന്നു​മ​റി​യാ​തെ

വാ​ട​ക​വീ​ടു​ക​ളി​ൽ അ​ന്തി​യു​റ​ങ്ങും

വ​ഴി​യാ​ത്ര​ക്കാ​ർ ന​മ്മ​ൾ’ (തീ​ർ​ഥ​യാ​ത്ര).