ഗ​ർ​ഭ​പാ​ത്രം

നി​ശ്ശ​ബ്​​ദ​മാ​യൊ​രു സു​ന്ദ​ര സ​ത്യ​ത്തി​ൽ

ഇ​രു​ള​റ​ക്കു​ള്ളി​ൽ ഞാ​ൻ ആ​യ​കാ​ലം;

സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ൾ തൂ​ക്ക​വും ഭാ​ര​വും വെ​ച്ച​പ്പോ​ൾ

വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ൻ വ​ഴി​യി​ൽ തു​റ​ന്നു​വി​ട്ടു.

സ​ത്യം പ്ര​കാ​ശ​മാ​ണെ​ന്നു മൊ​ഴി​ഞ്ഞ

അ​മ്മ​ത​ൻ മ​ന്ത്രം മ​ന​സ്സി​ൽ മൂ​ളി

ഇ​രു​ട്ടും വെ​ളി​ച്ച​വും ക​ണ്ണീ​ർ ക​ര​ച്ചി​ലും

കാ​ണ​ണ​മെ​ന്ന​മ്മ ചൊ​ല്ലി.

നീ​തി​ക്കെ​തി​രെ ഞാ​ൻ ക​ണ്ണ​ട​ച്ച നേ​രം,

ഗ​ർ​ഭ​പാ​ത്ര​ത്തി​ന്റെ ക​ണ​ക്കു​മാ​യി

എ​ണ്ണീ​ട്ടും അ​ള​ന്നി​ട്ടും തൂ​ക്കി നോ​ക്കി അ​മ്മ

പ​ത്തു മാ​സ​ത്തി​ന്റെ ക​ണ​ക്കു ബു​ക്ക്.

ഇ​രു​ള​റ​ക്കു​ള്ളി​ൽ ഞാ​ൻ ച​വി​ട്ടി​യ നേ​ര​ത്തും

നോ​വാ​യ സ​ന്തോ​ഷം ക​ണ്ടി​രു​ന്നു;

സ്വ​ർ​ഗം എ​നി​ക്കാ​യി കാ​ലി​ൻ ചു​വ​ട്ടി​ൽ

പ​ണി​യു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു അ​മ്മ​യ​ന്ന്.

ദീ​നം പി​ടി​പെ​ട്ട് അ​മ്മ കി​ട​ന്ന​പ്പോ​ൾ

ഡോ​ക്ട​ർ സ്വ​കാ​ര്യം പ​റ​ഞ്ഞു എ​ന്നി​ൽ

‘നീ​ക്ക​ണം, ജ​ഠ​രം എ​ത്ര​യും വേ​ഗ​ത്തി​ൽ;

ദീ​ർ​ഘി​ച്ചാ​ൽ വ്യാ​ധി ക​ല​ശ​ലാ​കും’

എ​ന്നെ ചു​മ​ന്നൊ​രു ഗ​ർ​ഭ​പാ​ത്രം വീ​ണ്ടും

അ​മ്മ ചു​മ​ന്നാ​ൽ ഇ​രു​ട്ടി​ലാ​കും.

‘ഗ​ർ​ഭ​പാ​ത്രം വെ​റും പാ​ത്രം മാ​ത്ര​മാ​ണെ​ന്ന്’

ആ​രൊ​ക്കെ​യോ ചൊ​ല്ലി ആ​ശ്വ​സി​പ്പി​ച്ചു.

എ​ന്നെ വ​ള​ർ​ത്തി​യ ആ​ദ്യ​ത്തെ ഇ​രു​ള്‍ വീ​ട്

ഇ​നി​യൊ​ട്ടും പാ​ടി​ല്ലെ​ന്നു കേ​ൾ​ക്കെ,

പെ​റ്റു സ​ഹി​ച്ചു വ​ള​ർ​ത്തി​യ വീ​ടി​ന്റെ

ചു​മ​രു​ക​ൾ താ​നേ ത​ക​ർ​ന്നു പോ​യി.

അ​മ്മ​യെ വി​ട്ട് പി​രി​യു​ന്ന​തൊ​ക്കെ​യും

എ​ന്റെ​യും മ​റ്റൊ​രു ലോ​ക​മ​ല്ലേ;

അ​മ്മ​യി​ലി​ത്തി​രി ബാ​ക്കി​യാ​വു​ന്ന​തും

മ​ക്ക​ളാ​ൽ നോ​വാ​ത്ത പ്രാ​ണ​ന​ല്ലേ.

സ​ത്യം വെ​ളി​ച്ച​മാ​യി കാ​ണി​ച്ച കൈ​ക​ളും

എ​ന്നെ തു​ട​ർ​ന്നി​ങ്ങു പോ​കും നേ​രം,

ഉ​ള്ളി​ലെ ഗ​ർ​ഭ​പാ​ത്രം എ​ന്നി​ൽ ശൂ​ന്യ​മാ​യി

അ​മ്മ​ത​ൻ സൃ​ഷ്​​ടി​യി​ൽ ഓ​ർ​മ​യാ​യി!