മ​രി​ച്ച സ്ഥ​ലം

യു​ദ്ധ​മാ​ണ്,

മു​ട്ടു​കു​ത്തി നി​ൽ​ക്കു​ന്ന

അം​ബ​ര​ചും​ബി​ക​ൾ.

ആ​ളി​പ്പ​ട​രു​ന്ന വാ​ഹ​ന നി​ര.

തൊ​ലി​യു​രി​ഞ്ഞ കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ൾ...

ക​ന​ൽ കൂ​മ്പാ​ര​ങ്ങ​ളെ

അ​മ​ർ​ത്തി​ച്ച​വി​ട്ടി

അ​യാ​ൾ ന​ട​ന്നു.

നീ​റു​ന്ന വി​ര​ലു​ക​ൾ നീ​ട്ടി

കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളെ തൊ​ട്ടു.

ഇ​ല്ല; അ​വ​ർ എ​വി​ടെ​യോ മ​റ​ഞ്ഞു.

ച​ക്ര​വാ​ള സീ​മ​ക​ൾ തു​റ​ന്ന്

മ​ഴ​ത്തു​ള്ളി​ക​ൾ പാ​റി​യി​റ​ങ്ങി.

ത​രി​ശു നി​ല​ങ്ങ​ളി​ൽ താ​ണി​റ​ങ്ങി

പോ​ർ​വി​മാ​ന​ങ്ങ​ൾ

അ​ടി​വേ​രു​ക​ൾ മാ​ന്തി പു​റ​ത്തി​ട്ടു.

കു​ന്നു​ക​ൾ നി​ര​പ്പാ​ക്കു​ക​യും

കു​ഴി​ക​ൾ തീ​ർ​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു.

ഒ​ന്നു​മി​ല്ല.

ആ​ദി​മ ശൂ​ന്യ​ത മാ​ത്രം.

ചെ​റി​യൊ​രു മ​ൺ​തു​രു​ത്ത് -ഭൂ​മി,

മ​നു​ഷ്യ​ർ യു​ദ്ധം ചെ​യ്ത് ചെ​യ്ത്

തീ​രാ​റാ​യ ഒ​രി​ടം.

വെ​ടി​യൊ​ച്ച​യും പു​ക​യും അ​തി​നെ മ​റ​യ്ക്കു​ന്നു.

മ​നു​ഷ്യ​മാം​സം ക​രി​യു​ന്ന മ​ണം.

ആ​കാ​ശ ജാ​ല​ക​ങ്ങ​ളി​ൽ

മു​ഖം​ചേ​ർ​ത്തു വി​തു​മ്പു​ന്ന

കു​ട്ടി​ക​ളെ നോ​ക്കി​യ​പ്പോ​ൾ

അ​യാ​ൾ​ക്കു തീ​ർ​പ്പാ​യി

ഇ​ല്ല, മ​നു​ഷ്യ​രോ ഭൂ​മി​യോ ഇ​പ്പോ​ഴി​ല്ല.