പേ​രി​ൻ പേ​രി​ൽ

‘‘ഹാ ​പ്ര​പ​ഞ്ച​മേ’’ എ​ന്നാ​രാ​രും

ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല

ഒ​ട്ടു​മേ, താ​ലോ​ല​മോ​ടാ​ത്ത

ആ ​പൊ​ട്ടി​ത്തെ​റി വി​ത്തി​നൊ​രു

പേ​രി​ടാ​ൻ

പൂ​ജ്യ​മെ​ന്ന നേ​ര​നി​ല​യി​ൽ

നി​ശ്ച​ല​മെ​ന്ന കാ​ല​നി​ല​യി​ൽ

ഒ​രു കൊ​ടു​മ്പ​ൻ സ്ഫോ​ട​ന​ത്തി​ലൂ​ടെ,

കു​തി​ച്ച​ണ​ഞ്ഞ ഊ​ർ​ജ​പ്പ​ര​ലു​ക​ൾ ഒ​ന്നി​ച്ച്

ഊ​റി​യ​ടി​ഞ്ഞ നാ​ളി​ൽ...

വേ​ണ്ടു​ന്ന​ നേ​ര​മെ​ടു​ക്കാ​തെ

ഒ​റ്റ​ക്കു​തി​പ്പി​ന്

അ​തി​വ​ള​ർ​ച്ച വ​ന്ന സൂ​ര്യ​നെ അ​തു

ക​ണ്ണേ​റാ​കാ​ത​ങ്ങ​ൾ​ക്ക​ക​ലെ

ചൂ​ടു​വേ​ലി​ക​ൾ​കു​ത്തി​ ന​ടു​ക്കി​രു​ത്തി.

ആ​കെ ചു​റ്റി​യോ​ടി,

ദി​ക്കി​ര​മ്പം വ​ക​യാ​നു​ള്ള ആ​ദി​ധൃ​തി​യി​ൽ

സൗ​ര​ക്കാ​റ്റ് ‘‘പ്ര​പ​ഞ്ച​മേ’’

എ​ന്ന​തി​നെ മൂ​ന്നു​രു ചു​റ്റി

പ്ര...പ...​ഞ്ചം എ​ന്ന്

എ​ന്തി​നെ​യും പൊ​ക്കി​യെ​ടു​ക്കാ​ൻ കെ​ൽ​പ്പു​ള്ള

ആ ​പേ​ർ​ക്ക​നം

എ​ല്ലാ​ടോം ധ്വ​നി​ച്ചു കാ​ണ​ണം.

പ​രു​വ​ത്തി​ൽ ദ്ര​വ്യ വാ​ത​ക​ങ്ങ​ൾ കു​ഴ​ച്ച് പാ​ളി​ച്ച്

ഏ​താ​ണ്ടാ പേ​രി​ന് അ​ർ​ഥ​മൊ​ത്ത

അ​തി​ന്റെ ച​ക്ര​വാ​ള​ങ്ങ​ൾ

അ​ന​ന്ത​ങ്ങ​ളി​ലേ​യ്ക്ക് ച​രി​ഞ്ഞു.

വീ​ണ്ടു​മാ​ർ​ത്തു​ വ​ള​ർ​ന്നു.

ര​സ​മൂ​ല​ക​ങ്ങ​ളു​ടെ അ​ര​ക്കു തേ​ച്ച്

നാ​ദ പ്രാ​ണ​ങ്ങ​ൾ കി​ളി​ർ​ത്തു

ഗോ​ള​ങ്ങ​ളി​ൽ ഒ​ച്ച​യു​ണ്ടാ​യി

പു​റ​കേ ആ​ലോ​ച​ന​യു​ടെ വ​ച​ന​മു​ണ്ടാ​യി.

ശൂ​ന്യ​ത​യെ വെ​ട്ടി​ത്തെ​ളി​ച്ച്

സ്വ​യം ഉ​ർ​വ​രാം​ഗി​യാ​യി

ച​മ​യംകൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന ഭൂ​മി​ക്ക്

ഒ​രു പേ​രു വി​ളി​ക്കാ​തെ

വാ​രി​തേ​ച്ച​തെ​ല്ലാം മാ​ഞ്ഞൊ​ടു​ങ്ങി

നീ​ൾ​കാ​ല​ത്തേ​യ്ക്ക് അ​വ​കാ​ശ​ പാ​ർ​പ്പി​ട്ട

അ​ഞ്ചാം​ ജീ​വ​വം​ശ​വും ഒ​ഴി​ഞ്ഞുപോ​യി

ഹോ​മോ​ഹാ​ബി​ലി​സു​ക​ൾ വാ​റ്റി​വ​ച്ച പേ​ര്

ത​ട​യി​ല്ലാ​ത്ത ച​രി​വു​ക​ളി​ലൂ​ടെ ഊ​ർ​ന്നി​ടി​ഞ്ഞു.

പി​ന്നീ​ട് ആ​രാ​ണ്ട് എ​ങ്ങൂ​ന്നോ

‘‘എ​ന്റെ ​ഭൂ​മി​യേ...’’

‘‘ഭൂ​മി​യേ...’’

‘‘ഭൂ​മീ...’’ എ​ന്നൊ​ച്ച​വ​ച്ച​പ്പോ​ൾ

‘‘ഭൂ’’വെ​ന്ന​തി​ൽ പ്ര​കാ​ശ​വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ളു​ടെ

ഇ​റ​ക്കാ​വേ​ശം അ​തേ​പ​ടി!

അ​ച്ചു​ത​ണ്ട​റ്റം ഒ​ന്നൂ​ടെ മു​റു​കി​യാ​ഴ്ന്നു.

കു​ളി​രൂ​റി​വീ​ർ​ത്തൊ​രു

അ​ന​സ്യൂ​ത ച​ക്ര​ചു​റ്റി​ല​മ​ർ​ന്ന്

മ​ഴ വീ​ഴ്ചയും ഇ​ല​ത്ത​ളി​ർ​പ്പും പെ​രു​ത്തു.

‘‘മി’’ ​വ​ള്ളി​യി​ൽ

എ​വി​ടെ​യും ഉ​രു​ണ്ടു​കൂ​ടാ​ത്ത

എ​ന്തോ ഒ​ന്നി​ന്റെ ഉ​ദാ​ര​ത,

എ​ന്തി​നോ​ടു​മു​ള്ള ന​മ്ര​ത.

ജ​ല-​ഋ​തു​ക്ക​ളു​ടെ പി​ച്ച​ന​ട​പ്പു​ക​ൾ

ചി​ട്ട​യൊ​ത്താ​യി

പ​ക​ലാ​കെ പ​റ​ന്ന് പ​റ​ന്ന് പ​ക്ഷി​ക​ൾ

ഇ​ളം​ചു​ള്ളി​ക്കൂ​ർ​പ്പാ​ൽ

അ​ന്തി​ച്ചി​ല്ല​യി​ൽ ക​നി​യൂ​ർ​ജ​ത്തി​ക​ട്ടോ​ടെ

‘‘ത​ളി​ർ’’ എ​ന്ന് എ​ഴു​തു​മ്പോ​ൾ

വി​ത്തു ചു​രു​ളി​ൽനി​ന്ന്

അ​ത്ര​മേ​ൽ മ​ഴ വെ​യി​ൽ മു​ത്തി

അ​ത്ര​മേ​ൽ കി​ള​രംവ​ച്ച

ഒ​രു ‘‘ര’’കാ​ര​ത്തു​മ്പു​ചി​ല്ലി​ൽ

ഗൂ​ഢ​വ​ന മേ​ലാ​പ്പി​ൻ അ​തി​ലോ​ല​ത!

വെ​ട്ട​ത്തി​ന്റെ പ​ര്യാ​യ​ങ്ങ​ളെ​യെ​ല്ലാം എ​ടു​ത്ത്

ഒ​ക്കി​ൽ വ​ച്ച് അ​രു​മത്ഭു​ത​ങ്ങ​ളാ​ൽ

‘‘സൂ​ര്യാ’’ ‘‘സൂ​ര്യോ...’’ എ​ന്നു വി​ളി​ച്ചാ​ൽ

ആ ​ഭീ​മ​പി​ണ്ഡ​ത്തി​ന്റെ അ​ട​രു​ക​ളി​ൽ

എ​വി​ടെ മാ​റ്റൊ​ലി​യാ​കാ​നാ​ണ്?

എ​ങ്കി​ലും നേ​രി​യ​താ​യി

മ​ണ്ണി​ന്റെ ശാ​ലീ​ന​ത്തു​ടി​ക​ളി​ൽ

നാ​ണ​മി​ട്ടു​ നി​ര​ന്ന പു​ൽ​ചു​ണ്ടു​ക​ളി​ൽ

സം​ശ്ലേ​ഷി​ച്ച​ത്.

‘‘ഴ’’യു​ടെ തു​മ്പി​ൽ

ഭൂ​ശ്വാ​സ​ത്തി​ന്റെ താ​ക്കോ​ൽ കി​ലു​ക്കി

മ​ഴ പ​ല​യീ​ണ​ത്തി​ൽ ‘‘പു​ഴ’’യെ ​ചൊ​ല്ലി.

പു​ഴ താ​ഴേ​യ്ക്ക് താ​ഴേ​യ്ക്ക്

‘‘ഴ’’യെ തു​ഴ​ഞ്ഞുപോ​കു​മ്പോ​ൾ

നീ​ർ​ത്തി​യാ​ൽ നീ​രാ​ത്ത ഓ​ള ചു​റ്റി​ൽ

പേ​രു​പെ​രു​കി​യ പ്രാ​ണ​ങ്ങ​ൾ

സു​ഖ​സ​ല്ലാ​പ​ത്തി​ര​ക്കാ​ർ​ന്നു.

ഒ​ഴു​ക്ക​റ്റം കു​ട​ഞ്ഞ​ത്

അ​ഴി​മു​ഖ​ത്തേ​യ്ക്ക് തൂ​ക​ലാ​യി

ക​ഴു​ത്തോ​ളം ഏ​റി​യ വെ​ള്ള​മൊ​ഴി​ഞ്ഞ്

ബാ​ക്കി​യു​ള്ള അ​ർ​ധ​ഗോ​ള​ത്തി​നു​ള്ളി​ൽ

ഭൂ​മി ഏ​ഴാ​യി ചി​ത​റി.

ഭൂ​ഖ​ണ്ഡ​നാ​മ​ത്തി​ൽ

പു​തു ക​ഷ്ണ​ങ്ങ​ളി​ൽ കാ​റ്റു​ക​ൾ മാ​റി വ​ന്നു.

ദി​ക്കു​ക​ൾ, ച​രി​വു​ക​ൾ മാ​റി വ​ന്നു.

ഓ​രോ പേ​രി​ട്ട് ഭൂ​മി ഏ​ഴി​ട​ത്താ​യി.

‘‘മ’’യ്ക്കും ‘‘ൻ’’നും ഇ​ട​യി​ലു​ള്ള

ഇ​രു​ള​ൻ സ​ങ്കീ​ർ​ണ​ത​യി​ലൂ​ടെ

സ്വ​യം പേ​രി​ട്ട് മ​നു​ഷ്യ​ൻ

ഏ​ഴു ഖ​ണ്ഡ​ങ്ങ​ളി​ൽ ചി​ത​റി

‘‘ആ​ൺ’’ക​രു​ത്തു ദീ​ർ​ഘ​മാ​യ

ഒ​റ്റ കൈ​വീ​ശു ന​ട​ത്തം

കാ​ടും പ​ള്ള​യും ഉ​ട​ലി​ൽ തൂ​ക്കി

‘‘പെ​ണ്ണ്’’ എ​ത്ര​ക​നം പോ​കു​ന്നു!

മ​റ​ക്കു​രി​ളി​ന് പു​ത​യി​ട്ട

‘‘അ​മ്മി​ഞ്ഞ’’യ​മ്മ നാ​മ​ത്തി​ലേ​യ്ക്ക്

മാ​ത്രം വ​ഴ​ങ്ങി നി​ന്ന

ഓ​മ​ന -കൊ​ഞ്ച​ലി​നെ

‘‘ചു...​ന്ദ​രി​കു​ഞ്ഞേ’’യെ​ന്ന്

ചാ​ഞ്ച​ക്ക​പ്പ​ടി​യി​ലി​രു​ത്തി-

ബ​ലം പി​ണ​ഞ്ഞ വ​ല്ലി ഊ​ഞ്ഞാ​ല​ക​ൾ

ആ​ലോ​ല​മാ​ട്ടി.

‘‘പൂ​വെ’’ന്ന ​ല​യ മ​ഴ​കി​ന്റെ

സു​ഖ​പ്പേ​രി​ൻ ഉ​ല​യ​ലി​ൽ

ശ​ല​ഭ-വ​ണ്ടു​ക​ൾ നീ​ൾ​ധ്യാ​ന​പൂ​ർണ​ർ.

‘‘ആ’’​യു​ടെ ദീ​ർ​ഘം

അ​പാ​ര സു​ര​ഭി​ല​മാ​കു​ന്ന​ത്

‘‘ആ​കാ​ശ​മേ’’ എ​ന്ന് ചാ​ഞ്ഞും ച​രി​ഞ്ഞും

ആ​രോ അ​നു​ഭൂ​തി തു​ള്ള​വേ.

‘‘വാ​ന’’ത്തി​ൽ അ​ത് മേ​ഘ​ങ്ങ​ളു​ടെ

കു​ഞ്ഞു​ന്നാ​ളു​മ്മ പോ​ലെ

‘‘ഗ​ഗ​ന​’’മേ എ​ന്ന നീ​ണ്ടി​ടം പെ​ട്ട വി​ളി​യി​ൽ

ചാ​യും കി​ളി -നി​ര​മേ​ഘ​മി​ശ്രി​തം

‘‘മാ​ന’’ത്ത​ത് പൊ​ങ്ങി​യ​ങ്ങ​ങ്ങ്

ദൂ​രെ​യാ​കും താ​ര​കം.

ഉ​റ​ക്കി​ൻ രാ​രാ​ട്ട​പൊ​യ്ക​യി​ലേ​യ്ക്ക്

കൂ​മ്പി​വീ​ണ ബോ​ധ​വി​ട​ർ​ച്ച​ക​ൾ

ത​ണു​ക്ക​ത്തോ​ടെ​ഴു​തി​യ

‘‘സ്വ​പ്ന’’ത്തി​ലൂ​ടെ

മ​ല​ർ​ച്ചൂ​രു​പെ​രു​കി​യ

ഒ​രു പു​ല​ർ​ച്ച​യൂ​രി​യേ​റി​വ​രു​ന്നു.

വി​സ്മ​യാ​ഴ​ങ്ങ​ളി​ലേ​യ്ക്ക്

വ​ഴു​തി​ക്ക​യ​റി​യ ഒ​രു​വ​ൾ

മ​ടി​ക്കു​ത്തി​ൽനി​ന്നും ആ​ഴ്ശം​ഖി​ല​ട​ച്ച

ഒ​രു പേ​രി​ര​മ്പം എ​ടു​ത്ത് മ​ണ​ലി​ലെ​ഴു​തു​ന്നു...

‘‘സ​മു​ദ്ര​മേ...’’

സ്വ​പ്ന ജാ​ഗ്ര​ത്തു​ക​ളെ ത​ട​ങ്ക​ൽ ച​ങ്ങ​ല​യി​ൽ

കോ​ർ​ക്കു​ന്ന മ​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ ‘‘ണ...’’​യു​ടെ

കു​നി​വി​ല്ലാ​ ക​രു​ത്ത്.

‘‘മ​ന’’മെ​ന്ന കു​ഞ്ഞു പേ​രി​ൽ

അ​ട​ങ്ങിനി​ൽ​ക്കാ​തെ താ​ഴ്ന്നാ​ഴ്ന്ന്

‘‘ലാ​വ’’യെ​ന്ന ഏ​ഴു മു​ഴം തി​ളനീ​രു​മാ​യി

ആ​രോ ഭൂ​വു​ള്ളം ക​ണ്ടുവ​ന്നു.

കു​ളി​രി​ലേ​ക്ക്

വേ​ലി​യേ​റി​യ ഒ​രാ​മ്പ​ൽ​ക്ക​റ

ഓ​ള​ത്തി​ൽ ‘‘എ​ന്റെ നി​ലാ​വേ’’

എ​ന്ന് തേ​കി മ​ല​രു​ന്ന​തും

ക​ന​ത്ത ഇ​രു​ളി​ൽ

ക​രി​യി​ല ചാ​യ്പി​ൽ ഇ​റു​കി​യി​റു​കി

‘‘എ​ന്റെ കാ​ടേ കി​നാ​വേ’’ എ​ന്ന

പ​ല​താം ജീ​വ​ച്ചി​ല​പ്പു​ക​ൾ ഏ​റു​ന്ന​തും

കേ​ണു​പ​ത​റു​ന്ന​തും ക​ണ്ട് ക​ണ്ട്

നീ​ള​ത്തി​ലാ​ഴ​ത്തി​ൽ ക​രു​ത​ലേ​റ്റി​യ

പേ​രു​ക​ൾ

ഊ​ർ​ന്നു തീ​രു​ക​യാ​ണ്

എ​ങ്ങും സം​ഭ​രി​ക്ക​പ്പെ​ടാ​തെ.