സ്വ​പ്ന​പാ​ത​യി​ൽ

ഹൈ​വേ​യി​ലേ​ക്കു ക​യ​റി​യ​പ്പോ​ൾ

പൂ​ത​ത്താ​ൻ​കു​ന്നു കു​റു​കെ​ വ​ന്നു.

ക​ണ്ടു​നി​ൽ​ക്കാ​നൊ​ന്നും നേ​ര​മി​ല്ല

പ​ണ്ടു​വേ​റെ പ​ണി​യൊ​ന്നു​മി​ല്ല.

ച​ങ്ങാ​ത്ത​മോ​തി വ​ഴി​മു​ട​ക്കാ​ൻ

നാ​ണ​വും മാ​ന​വും കെ​ട്ടു​പോ​യോ?

അ​പ്പോ​ൾ പ​റ​യു​ന്നു കു​ന്നൊ​രാ​ള്,

മി​ണ്ടി​പ്പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടു പോ​ക ന​ല്ലൂ.

എ​ത്ര​യോ​വ​ട്ടം നാ​മൊ​പ്പ​മ​ന്നു

ചു​റ്റി​ക്ക​റ​ങ്ങി​യ​തോ​ർ​മ​യി​ല്ലേ.

പാ​ട്ടും കു​ളി​രും പ​കു​ത്ത​നേ​രം

സ​ന്ധ്യ​യി​ൽ മു​ങ്ങി​ക്കി​ട​ന്ന​ത​ല്ലേ.

പോ​കാ​ൻ വ​ര​ട്ടെ​യെ​ന്ന​പ്പ​ളാ​രോ

ഉ​ച്ച​ത്തി​ല​ല​റി പ​റ​യ​ണ​ണ്ട്

നി​ർ​ത്തെ​ടാ വ​ണ്ടി​യെ​ന്നു​ള്ള കൂ​റ്റി​ൽ

എ​ൻ​ജി​ൻ ഓ​ഫാ​യി പ​തു​ങ്ങി​നി​ന്നു.

കു​ന്നാ​യ കു​ന്നെ​ല്ലാ​മൊ​ത്തു​വ​ന്നു

കു​ത്തി​പ്പി​ടി​ക്കു​ന്നു​ടു​പ്പി​ല​പ്പോ​ൾ.

ഉ​യ്യെ​ന്റെ ദൈ​വ​മേ​യെ​ന്നൊ​രാ​ന്ത​ൽ

ച​ങ്കി​ൽ കു​ടു​ങ്ങി​യ​മ​ർ​ന്നു​നി​ൽ​ക്കെ,

പെ​ട്ടെ​ന്നു ഞെ​ട്ടി​യു​ണ​ർ​ന്ന​നേ​രം

മേ​ഘ​മ​ല, മു​ന്നി​ൽ വ​ന്നു​നി​ൽ​പ്പൂ.

കേ​ട്ടാ​ൽ പൊ​ളി​യെ​ന്നു തോ​ന്ന​രു​തേ

നാം ​ത​ന്നെ ന​ട്ടു​മു​ള​ച്ച​ത​ല്ലേ.