ചി​​റ

ലോ​​കം ഇ​​ടി​​ഞ്ഞു​​വീ​​ണാ​​ലും മ​​ല​​പോ​​ലെ ഒ​​റ​​ച്ച് നി​​ക്ക​​ണ മ​​നു​​ഷ്യ​​നാ​​ണ്. ചെ​​യ്ത പ​​ണി​​ക്കും ചെ​​യ്യാ​​ത്ത പ​​ണി​​ക്കും കൈ​​നി​​റ​​യെ വാ​​രി​​ക്കോ​​രി ത​​ന്നി​​ട്ടു​​ണ്ട്. കൂ​​ടും കു​​ടു​​ക്ക​​യു​​മാ​​യി ഒ​​തു​​ങ്ങി​​ക്കൂ​​ടാ​​ൻ തീ​​രു​​മാ​​നി​​ച്ച​​പ്പോ​​ഴും കൈ​​യ​​ഴി​​ഞ്ഞു സ​​ഹാ​​യി​​ച്ചു. എ​​ന്തു​​ണ്ടേ​​ലും വി​​ളി​​ക്കാ​​ൻ മ​​ടി​​ക്ക​​രു​​തെ​​ന്നു പി​​ൻ​​ബ​​ലം ത​​ന്നു. പ​​ക്ഷേ, വി​​ളി​​ച്ചി​​ല്ല. ഉ​​ച്ച​​മു​​ത​​ൽ പാ​​തി​​രാ​​ത്രി​​വ​​രെ ചൂ​​ടു​​ക​​ല്ലി​​ന്റെ മു​​മ്പീ​​നി​​ന്ന് പ​​ത്തു​​മു​​പ്പ​​തു കി​​ലോ മാ​​വി​​ന്റെ പൊ​​റോ​​ട്ട അ​​ടി​​ക്ക​​ണ്...

ലോ​​കം ഇ​​ടി​​ഞ്ഞു​​വീ​​ണാ​​ലും മ​​ല​​പോ​​ലെ ഒ​​റ​​ച്ച് നി​​ക്ക​​ണ മ​​നു​​ഷ്യ​​നാ​​ണ്. ചെ​​യ്ത പ​​ണി​​ക്കും ചെ​​യ്യാ​​ത്ത പ​​ണി​​ക്കും കൈ​​നി​​റ​​യെ വാ​​രി​​ക്കോ​​രി ത​​ന്നി​​ട്ടു​​ണ്ട്. കൂ​​ടും കു​​ടു​​ക്ക​​യു​​മാ​​യി ഒ​​തു​​ങ്ങി​​ക്കൂ​​ടാ​​ൻ തീ​​രു​​മാ​​നി​​ച്ച​​പ്പോ​​ഴും കൈ​​യ​​ഴി​​ഞ്ഞു സ​​ഹാ​​യി​​ച്ചു. എ​​ന്തു​​ണ്ടേ​​ലും വി​​ളി​​ക്കാ​​ൻ മ​​ടി​​ക്ക​​രു​​തെ​​ന്നു പി​​ൻ​​ബ​​ലം ത​​ന്നു. പ​​ക്ഷേ, വി​​ളി​​ച്ചി​​ല്ല. ഉ​​ച്ച​​മു​​ത​​ൽ പാ​​തി​​രാ​​ത്രി​​വ​​രെ ചൂ​​ടു​​ക​​ല്ലി​​ന്റെ മു​​മ്പീ​​നി​​ന്ന് പ​​ത്തു​​മു​​പ്പ​​തു കി​​ലോ മാ​​വി​​ന്റെ പൊ​​റോ​​ട്ട അ​​ടി​​ക്ക​​ണ് ണ്ട്.​ ​ജീ​​വി​​ക്കാ​​നൊ​​ള്ള​​ത് കി​​ട്ടും. അ​​ത് മ​​തീ​​ലോ.

ചി​ത്രീ​ക​ര​ണം: സു​ധീ​ഷ്​ കോട്ടേ​​മ്പ്രം

പൊ​​ല​​ർ​​ച്ച നേ​​ര​​ത്താ​​ണ് വി​​ളി​​വ​​ന്ന​​ത്: ‘‘മു​​രു​​കാ... നീ ​​വ​​ര​​ണം.’’

കാ​​ര്യം പ​​റ​​ഞ്ഞു​​തു​​ട​​ങ്ങു​​മ്പോ​​ള്‍ പാ​​പ്പ​​ച്ച​​ൻ മൊ​​ത​​ലാ​​ളീ​​ടെ തൊ​​ണ്ട​​യി​​ട​​റി.

ലോ​​കം ഇ​​ടി​​ഞ്ഞു​​വീ​​ണാ​​ലും മ​​ല​​പോ​​ലെ ഒ​​റ​​ച്ച് നി​​ക്ക​​ണ മ​​നു​​ഷ്യ​​നാ​​ണ്. ചെ​​യ്ത പ​​ണി​​ക്കും ചെ​​യ്യാ​​ത്ത പ​​ണി​​ക്കും കൈ​​നി​​റ​​യെ വാ​​രി​​ക്കോ​​രി ത​​ന്നി​​ട്ടു​​ണ്ട്. കൂ​​ടും കു​​ടു​​ക്ക​​യു​​മാ​​യി ഒ​​തു​​ങ്ങി​​ക്കൂ​​ടാ​​ൻ തീ​​രു​​മാ​​നി​​ച്ച​​പ്പോ​​ഴും കൈ​​യ​​ഴി​​ഞ്ഞു സ​​ഹാ​​യി​​ച്ചു. എ​​ന്തു​​ണ്ടേ​​ലും വി​​ളി​​ക്കാ​​ൻ മ​​ടി​​ക്ക​​രു​​തെ​​ന്നു പി​​ൻ​​ബ​​ലം ത​​ന്നു. പ​​ക്ഷേ, വി​​ളി​​ച്ചി​​ല്ല. ഉ​​ച്ച​​മു​​ത​​ൽ പാ​​തി​​രാ​​ത്രി​​വ​​രെ ചൂ​​ടു​​ക​​ല്ലി​​ന്റെ മു​​മ്പീ​​നി​​ന്ന് പ​​ത്തു​​മു​​പ്പ​​തു കി​​ലോ മാ​​വി​​ന്റെ പൊ​​റോ​​ട്ട അ​​ടി​​ക്ക​​ണ് ണ്ട്.​ ​ജീ​​വി​​ക്കാ​​നൊ​​ള്ള​​ത് കി​​ട്ടും. അ​​ത് മ​​തീ​​ലോ.

പാ​​പ്പ​​ച്ച​​ൻ മൊ​​ത​​ലാ​​ളി​​ക്കൊ​​പ്പം നി​​ന്നാ​​ൽ ഇ​​ത്രേം വെ​​യ​​ർ​​ക്ക​ണ്ട. പ​​ക്ഷേ, എ​​ന്ത് ജീ​​വി​​തം. നെ​​ഴ​​ലി​​നെ​​പ്പോ​​ലും ഭ​​യ​​ക്ക​​ണം. ഓ​​രോ അ​​ടി​​വെ​​ക്കു​​മ്പ​​ഴും തി​​രി​​ച്ച​​ടി​​ക​​ൾ പ്ര​​തീ​​ക്ഷി​​ക്ക​​ണം. കെ​​ണി​​ക​​ൾ​​ക്കെ​​ട​​യി​​ലൂ​​ടെ​​യു​​ള്ള ഞാ​​ണി​​ന്മേ​​ൽ ക​​ളി​​യി​​ൽ ശ്വാ​​സ​​മെ​​ടു​​ക്കാ​​ൻ​​പോ​​ലും മ​​റ​​ന്നു​പോ​​കും.

ഇ​​പ്പ​​ഴാ​​ണേ ഇ​​ച്ചി​​രി മ​​ന​സ്സ​​മാ​​ധാ​​നം ഇ​​ണ്ട്. പ​​ണി​​ക​​ഴി​​ഞ്ഞ് പൊ​​ഴേ​​ലൊ​​രു മു​​ങ്ങി​​ക്കു​​ളി. നീ​​ലം​​മാ​​വി​​ന്റെ ചോ​​ട്ടീ ച​​മ്രം​​പ​​ടി​​ഞ്ഞി​​രു​​ന്ന് ക​​ഞ്ഞി​​കു​​ടി. തോ​​ട്ട​​ത്തി​​ലെ കാ​​റ്റേ​​റ്റ് ഒ​​റ​​ക്കം. ഞെ​​ട്ടി​​യു​​ണ​​രാ​​തി​​രി​​ക്കാ​​ൻ ശി​​വാ​​നീ​​ടെ കെ​​ട്ടി​​പ്പി​​ടു​​ത്തം.

എ​​ത്ര​​യോ നേ​​ര​​ത്തേ ചെ​​യ്യേ​​ണ്ട​​താ​​യി​​രു​​ന്നെ​​ന്നോ... സ്വ​​യം പ​​ഴി​​ച്ചു​​കൊ​​ണ്ട് ശി​​വാ​​നീ​​ടെ ചൂ​​ടി​​ലേ​​ക്ക് ചു​​രു​​ണ്ടു​​കൂ​​ടി.

“സ​​മ​​യം...” എ​​പ്പ​​ഴും പ​​റ​​യ​​ണ​​പോ​​ലെ ഇ​​പ്പ​​ഴും അ​​വ​​ൾ പ​​റ​​ഞ്ഞു.

കി​​ഴ​​ക്ക​​ൻ​​മ​​ല തെ​​ളി​​ഞ്ഞു​​വ​​ന്നു. മു​​റ്റ​​ത്തെ മാ​​വി​​ൽ അ​​രി​​ക്കി​​ളി​​ക​​ൾ ഉ​​ണ​​ർ​​ന്നു.

‘‘ചാ​​യ വെ​​ക്ക​​ട്ടെ.’’ പു​​ൽ​​പ്പാ​​യ​​യി​​ലേ​​ക്ക് ചൂ​​ട് പൊ​​ഴി​​ച്ചി​​ട്ട് ശി​​വാ​​നി എ​​ഴു​​ന്നേ​​റ്റു. അ​​ഴി​​ഞ്ഞു​​ല​​ഞ്ഞ സാ​​രി​​യും​ മു​​ടി​​യും​ വാ​​രി​​ച്ചു​​റ്റി, പ​​ല​​ക​​ച്ചു​​മ​​രി​​ലെ ദൈ​​വ​​ങ്ങ​​ളെ തൊ​​ഴു​​ത് മു​​റി​​യൊ​​ഴി​​ഞ്ഞു.

ഭി​​ത്തി​​യി​​ലേ​​ക്ക് ത​​ല​​യി​​ണ കു​​ത്തി​​ച്ചാ​​രി​​വെ​​ച്ച് ഞാ​​ൻ ചരി​​ഞ്ഞു​​കി​​ട​​ന്നു. മേ​​ശ​​വ​​ലി​​പ്പീ​​ന്ന് ബീ​​ഡീം തീ​​പ്പെ​​ട്ടീം ക​​യ്യെ​​ത്തി​​ച്ചെ​​ടു​​ത്തു. ഓ​​രോ പൊ​​കേ​​ലും ലീ​​ലേ​​ടെ മു​​ഖം തെ​​ളി​​ഞ്ഞു. ച​​ങ്ക് നീ​​റി.

നീ​​ല​​ഗി​​രീ​​ലെ​​ത്തീ​​ട്ട് വ​​ർ​​ഷം നാ​​ല് ക​​ഴി​​ഞ്ഞു. ഉ​​ടു​​പ്പൂ​​രി​​ക്ക​​ള​​യ​​ണ​​പോ​​ലെ അ​​ത്ര എ​​ളു​​പ്പാ​​യി​​രു​​ന്നി​​ല്ല പ​​ഴേ ജീ​​വി​​ത​​ത്തീ​​ന്ന് കു​​ത​​റി​​മാ​​റ​​ൽ.

‘‘അ​​തേ…​ പ​​ഞ്ചാ​​ര ക​​ഴി​​ഞ്ഞു.’’ അ​​ടു​​ക്ക​​ളേ​​ന്ന് ശി​​വാ​​നീ​​ടെ വി​​ളി.

പ​​തി​​യെ എ​​ഴു​​ന്നേ​​റ്റ്, പാ​​യ​​ക്കൊ​​പ്പം ഓ​​ർ​​മ​​ക​​ളും ചു​​രു​​ട്ടി​​വെ​​ച്ച് അ​​ങ്ങോ​​ട്ടേ​​ക്കു ചെ​​ന്നു.

പ​​ഞ്ചാ​​ര ഡ​​പ്പീ​​ലേ​​ക്ക് ചാ​​യ​​വെ​​ള്ളം തെ​​റ്റി​​ച്ച് ചി​​ല്ലു​​ഗ്ലാ​​സി​​ലേ​​ക്കു പ​​ക​​ർ​​ന്നു​​കി​​ട്ടി. ആ ​​ചൂ​​ടി​​നൊ​​പ്പം, അ​​ടു​​ക്ക​​ള​ വ​​ഴി പൊ​​റ​​ത്തേ​​ക്കി​​റ​​ങ്ങി. അ​​ല​​ക്കു​​ക​​ല്ലി​​ൽ കു​​ന്തി​​ച്ചി​​രു​​ന്ന് ചാ​​യ മോ​​ന്തി. ഓ​​രോ ഇ​​റ​​ക്കി​​ലും പി​​ള്ളേ​​ര്‍ടെ മു​​ഖ​​ങ്ങ​​ൾ മ​​ന​​സ്സി​​ൽ നെ​​റ​​ഞ്ഞു.

‘‘അ​​ല്ലേ…​ പോ​​യി​​ല്ലി​​തു​​വ​​രെ?’’ മോ​​റാ​​നു​​ള്ള പാ​​ത്ര​​ങ്ങ​​ളും​​കൊ​​ണ്ട് പ​​ടു​​ക്കേ​​ലേ​​ക്കി​​റ​​ങ്ങി​​യ ശി​​വാ​​നി ചോ​​ദി​​ച്ചു.

‘‘ശെ​​രി​​ക്കും പോ​​ണോ?’’ വെ​​റു​​തെ ക​​ളി​​പ​​റ​​ഞ്ഞു നോ​​ക്കി.

‘‘പോ​​ണം.’’ ശി​​വാ​​നി ക​​ടു​​പ്പി​​ച്ചു. പി​​ന്നെ അ​​പ്പീ​​ലി​​ല്ല.

‘‘പ​​ക്ഷേ, പാ​​പ്പ​​ച്ച​​നു​​വേ​​ണ്ടി ആ​​ളെ തീ​​ർ​​ക്കാ​​ന​​ല്ല. മ​​ന​​സ്സി​​ലാ​​യോ?’’

മൂ​​ളി​​ക്കൊ​​ണ്ട് ചരി​​വി​​റ​​ങ്ങു​​മ്പോ​​ൾ, എ​​റേ​​ത്തെ തി​​ണ്ണേ​​ല് പു​​സ്ത​​കം​ വി​​ട​​ർ​​ത്തി​​യ പി​​ള്ളേ​രെ ക​​ണ്ണി​​ലൊ​​ട​​ക്കി. മൂ​​ത്ത​​ത് കൈ​​യു​​യ​​ർ​​ത്തി കാ​​ണി​​ച്ചു. കു​​ഞ്ഞി, നെ​​റ​​ഞ്ഞു ചി​​രി​​ച്ചു.​ ക​​ണ്ണ് ക​​ല​​ങ്ങീ​​ത് കാ​​ണാ​​ണ്ടി​​രി​​ക്കാ​​ൻ ധി​​റു​​തീ​​ല് മു​​ഖം​​വെ​​ട്ടി​​ച്ചു ന​​ട​​ന്നു. ഒ​​തു​​ക്കു​​ക​​ല്ലു​​ക​​ൾ​​ക്കെ​​ടെ​​ലൂ​​ടെ ത​​ല​​നീ​​ട്ടി​​യ നാ​​ര​​ക​​വേ​​രി​​ൽ പെ​​രു​​വി​​ര​​ൽ ത​​ട്ടി ചോ​​ര​​പൊ​​ടി​​ഞ്ഞു. ന​​ല്ല​​പോ​​ലെ നൊ​​ന്തു.

‘‘പൊ​​ല​​ർ​​ച്ചേ കേ​​റും.​ ബാ​​ക്ക്യൊ​​ക്കെ വ​​ഴി​​യേ...’’ പൊ​​റോ​​ട്ട​​ക്കൊ​​ള്ള മാ​​വ് കൊ​​ഴ​​ക്ക​​ണേ​​ന്നു മു​​മ്പാ​​യി പാ​​പ്പ​​ച്ച​​ൻ മൊ​​ത​​ലാ​​ളീ​​നെ വി​​ളി​​ച്ച് കാ​​ര്യം പ​​റ​​ഞ്ഞു.

‘‘എ​​ന്നെ​​ക്കൊ​​ണ്ട് സാ​​ധി​​ക്കാ​​ഞ്ഞി​​ട്ട​​ല്ല. ആ ​​പ​​ന്നി​​ക​​ളെ നീ ​​ത​​ന്നെ തീ​​ർ​​ക്ക​​ണം.’’ അ​​ങ്ങേ​​ര് എ​​രി​​വു​​കേ​​റ്റി.

‘‘ശെ​​രി. കാ​​ണാം.’’ വ​​ട്ട​​കേ​​ല്‍ക്ക് മൈ​​ദേം മു​​ട്ടേം പാ​​ലും മ​​ത്സ​​രി​​ച്ചൊ​​ഴി​​ച്ച് കൊ​​ഴ​​ച്ചു​​മ​​റി​​ച്ചു.

‘‘നാ​​ളെ നീ ​​എ​​ത്തി​​ല്ലേ​​ടാ?’’

പ​​തി​​വി​​ലും കൂ​​ടു​​ത​​ൽ പൊ​​റോ​​ട്ട​​യ​​ടി​​ച്ച് കാ​​സ​​റോ​​ളി​​ലേ​​ക്കു കേ​​റ്റ​​ണ ക​​ണ്ട​​പ്പോ​​ൾ മ​​ണി​​യ​​ണ്ണ​​ൻ സം​​ശ​​യി​​ച്ചു.

‘‘ക​​ച്ചോ​​ടം മു​​ട​​ക്കി​​ല്ല​​ണ്ണാ.’’ തീ​​യൊ​​ഴി​​ഞ്ഞ ക​​ല്ലി​​ലേ​​ക്കു ര​​ണ്ടു മു​​ട്ട പൊ​​ട്ടി​​ച്ചൊ​​ഴി​​ച്ചു. പാ​​തി​​വേ​​വി​​ലേ​​ക്ക് പ​​തു​​പ​​തു​​ത്ത ര​​ണ്ടു പൊ​​റോ​​ട്ട​​യെ​​ടു​​ത്തി​​ട്ടു. എ​​റ​​ച്ചി​​ച്ചാ​​റ് പാ​​റി​​ച്ച് ച​​ട്ടു​​കം​​കൊ​​ണ്ട് കൊ​​ത്തി​​ക്കീ​​റി. ലീ​​ല​​ക്കൊ​​പ്പം മ​​റ്റു ര​​ണ്ടു​​ മു​​ഖ​​ങ്ങ​​ളും ചൂ​​ടു​​ക​​ല്ലി​​ല്‍ തെ​​ളി​​ഞ്ഞു.

കൂ​​ട​​പ്പു​​ഴ അ​​മ്പ​​ല​​ത്തി​​ല് കാ​​വ​​ടി​​മ​​ഹോ​​ത്സ​​വം കൊ​​ടി​​യേ​​റി​​യ​​തു​ മു​​ത​​ൽ ലീ​​ല മു​​ഖം വീ​​ർ​​പ്പി​​ക്കു​​ന്നു. കാ​​ര​​ണം, പ​​റ​​യ​​ണി​​ല്ല. ചോ​​ദി​​ച്ച​​തു​​മി​​ല്ല.

വേ​​ട്ട​​ക്കൊ​​രു മ​​ക​​ൻ കാ​​ണാ​​ൻ കൊ​​ണ്ടു​​പോ​​കാ​​മെ​​ന്നു പി​​ള്ളേ​ര്‍ക്കു വാ​​ക്കു​​കൊ​​ടു​​ത്തി​​രു​​ന്നു. കൃ​​ത്യം അ​​ന്നു​​ത​​ന്നെ വേ​​റൊ​​രു​​ സ്ഥ​​ല​​ത്ത് കു​​ടു​​ങ്ങി. വെ​​ട്ടു​​സ​​ലി​​യും ഒ​​പ്പ​​ണ്ടാ​​യി​​രു​​ന്നു.

കോ​​ട്ടാ​​റി​​ലെ ഓ​​ട്ടു​​ക​​മ്പ​​നി പാ​​പ്പ​​ച്ച​​ൻ മൊ​​ത​​ലാ​​ളി തീ​​റാ​​ക്കി. ആ​​റു അ​​വ​​കാ​​ശി​​ക​​ളി​​ൽ അ​​ഞ്ചു​​പേ​​ർ ഒ​​പ്പി​​ട്ടു. ഒ​​രു​​ത്ത​​ൻ മാ​​ത്രം ഒ​​ഴി​​ഞ്ഞു​​മാ​​റി. അ​​വ​​നെ തെ​​ര​​ഞ്ഞ് പ​​ക​​ൽ തീ​​ർ​​ന്നു. സ​​ന്ധ്യ​​ക്ക്, സ​​ദ​​നം ബാ​​റീ​​ന് ആ​​ളെ കി​​ട്ടി. കി​​ളി​​വാ​​തി​​ൽ കൗ​​ണ്ട​​റി​​ലെ ഇ​​ട​​നാ​​ഴീ​​ലി​​ട്ട് ച​​വി​​ട്ടി​​ക്കൂ​​ട്ടി. ചോ​​ര​​യും പ​​ത​​യും ക​​ക്കി​​യ​​പ്പോ​​ൾ എ​​വി​​ടെ വേ​​ണേ​​ലും ഒ​​പ്പി​​ടാ​​മെ​​ന്നാ​​യി.


‘‘നേ​​രം വെ​​ളു​​ക്ക​​ട്ടെ.’’ പാ​​പ്പ​​ച്ച​​ൻ മൊ​​ത​​ലാ​​ളി പ​​റ​​ഞ്ഞു: ‘‘അ​​തു​​വ​​രെ മൂ​​ഴി​​പ്പാ​​ട​​ത്തെ മ​​ര​​മി​​ല്ലി​​ല് കെ​​ട​​ക്ക​​ട്ടെ. അ​​റ​​ക്ക​​വാ​​ളോ​​ണ്ട് വേ​​റേം ചെ​​ല പ​​ണീ​​ണ്ടെ​​ന്ന് മ​​ന​​സ്സി​​ലാ​​ക്ക​​ട്ടെ.’’

ആ​​വേ​​ശ​​ത്തി​​ൽ കാ​​റി​​ലേ​​ക്ക് കേ​​റാ​​ൻ തു​​ട​​ങ്ങു​​മ്പ​​ഴാ​​ണ് ഓ​​ർ​​ത്ത​​ത്, വേ​​ട്ട​​ക്കൊ​​രു മ​​ക​​ൻ.

‘‘എ​​ന്നാ നീ​​യ​​ങ്ങോ​​ട്ട് ചെ​​ല്ല്.’’ ബൈ​​ക്കി​​ന്റേം കാ​​റി​​ന്റേം ചാ​​വി​​ക​​ൾ പ​​ര​​സ്പ​​രം കൈ​​മാ​​റു​​മ്പോ​​ൾ വെ​​ട്ടു​​സ​​ലി പ​​റ​​ഞ്ഞു.

വ​​ഴി​​ക്ക് ഒ​​ന്നു​​ര​​ണ്ടു ക​​മ്പ​​നി​​ക്കാ​​രെ ക​​ണ്ടെ​​ങ്കി​​ലും എ​​വി​​ടേം നി​​ർ​​ത്താ​​ന്‍ പോ​​യി​​ല്യ.

ക​​നാ​​ൽ​​പ്പാ​​ല​​ത്തി​​ലേ​​ക്കു തി​​രി​​യു​​മ്പോ​​ൾ പ​​ട്ള​​ക്കൂ​​ട്ട​​ത്തി​​ന്റെ എ​​ടേ​​ലോ​​ടെ നാ​​ണി​​ത്ത​​ള്ളേ​ടെ പി​​ൻ​​വി​​ളി ​കേ​​ട്ടു.

ബൈ​​ക്കു തി​​രി​​ച്ച് വെ​​ളി​​ച്ചം നീ​​ട്ടി.

‘‘അ​​വ​​ളും പി​​ള്ളേ​​രും പോ​​യ​​ടെ​​ർ​​ക്കാ.’’ വാ​ ​നെ​​റ​​യെ മു​​റു​​ക്കാ​​നി​​ട്ട് ത​​ള്ള ചൊ​​മ​​ച്ചു.

പി​​ടി​​ച്ചു നി​​ർ​​ത്തീ​​ട്ടും ഓ​​ഫാ​​യി​​പ്പോ​​യ ബൈ​​ക്കി​​നെ കൊ​​ന്ന​​പ്പ​​ത്ത​​ലി​​ലേ​​ക്കു ചാ​​രി​​വെ​​ച്ച് ഇ​​രു​​ട്ടു​​വ​​ഴി വീ​​ട് പി​​ടി​​ച്ചു.

കൊ​​റ​​ച്ചു​​നേ​​രം എ​​റേ​​ത്ത് ചെ​​ന്നി​​രു​​ന്നു. വാ​​ഴ​​ക്കൈ​​ക​​ളി​​ൽ കു​​ടു​​ങ്ങി​​യ കാ​​റ്റി​​ൽ പ​​ഞ്ചാ​​രി​​മേ​​ളം. തെ​​ങ്ങു​​ക​​ൾ​​ക്കു​​മീ​​തെ അ​​മി​​ട്ടു​​ക​​ൾ വി​​രി​​ഞ്ഞു​​മാ​​യു​​ന്നു.​ അ​​ക​​ലെ അ​​ക​​ലേ നീ​​ലാ​​കാ​​ശം…​ ആ​​രോ എ​​സ്. ജാ​​ന​​കി​​യെ അ​​നു​​ക​​രി​​ച്ചു പാ​​ടു​​ന്നു.

പാ​​ടി​​വ​​രും ന​​ദി​​യും കു​​ളി​​രും

പാ​​രി​​ജാ​​ത മ​​ല​​രും മ​​ണ​​വും

ഒ​​ന്നി​​ലൊ​​ന്നു ക​​ല​​രും പോ​​ലെ

ന​​മ്മ​​ളൊ​​ന്നാ​​യ​​ലി​​യു​​ക​​യ​​ല്ലേ…

കി​​ണ​​റ്റി​​ങ്ക​​രേ​​ല് കു​​ളി​​ക്കാ​​ൻ നി​​ക്കു​​മ്പോ സ്വ​​യം യേ​​ശു​​ദാ​​സാ​​യി.

‘‘അ​​വ​​ളേം പി​​ള്ളേ​​രേം ക​​ണ്ടോ​​ടാ?" ആ​​ലി​​ൻ​​ചോ​​ട്ടീ‍ ക​​പ്പ​​ല​​ണ്ടി വി​​ൽ​​ക്ക​​ണ വേ​​ലാ​​യു​​ധ​​നോ​​ടാ​​ണ് ആ​​ദ്യം തെ​​ര​​ക്കീ​​ത്. അ​​വ​​ൻ ച​​ട്ടു​​കം മ​​ല​​ർ​​ത്തി.

ക​​ലാ​​സ​​ദ​​ന്റെ ഗാ​​ന​​മേ​​ള ഒ​​രു ചെ​​യി​​ൻ സോ​​ങ്ങി​​ലൂ​​ടെ കൊ​​ടി​​യി​​റ​​ങ്ങി.

ന​​ട​​യ​​ട​​ച്ചു. പൂ​​ര​​പ്പ​​റ​​മ്പി​​ൽ ആ​​ളൊ​​ഴി​​ഞ്ഞു. എ​​ന്നി​​ട്ടും അ​​വ​​ളേം പി​​ള്ളേ​​രേം ക​​ണ്ടി​​ല്ല.

ചെ​​ണ്ട​​ക്കാ​​രും ആ​​ന​​ക്കാ​​രും വി​​ശ്ര​​മി​​ക്ക​​ണ ഊ​​ട്ടു​​പെ​​ര​​യു​​ടെ വ​​രാ​​ന്തേ​​ലോ​​ടെ ചു​​റ്റി ന​​ട​​ക്കു​​മ്പോ​​ൾ ത​​ട്ടു​​മ്പൊ​​റ​​ത്ത്ന്ന് ക​​ഥ​​ക​​ളി​​ പ​​ദ​​ങ്ങ​​ൾ കേ​​ട്ടു.

മു​​ത്തു​​ക്കു​ട​​ക​​ളും എ​​ണ്ണ​​പ്പാ​​ട്ട​​ക​​ളും നി​​ര​​ന്നി​​രി​​ക്കു​​ന്ന അ​​ര​​മ​​തി​​ൽ ക​​ട​​ന്ന്, മ​​ര​​ഗോ​​വ​​ണി കേ​​റി മോ​​ളി​​ലെ​​ത്തി. മു​​ൻ​​നെ​​രേ​​ല് കൂ​​നി​​ക്കൂ​​ടി​​യി​​രി​​ക്ക​​ണ നീ​​ല​​ഫ്രോ​​ക്കു​​കാ​​രി​​യെ ആ​​ദ്യം ക​​ണ്ണി​​ലൊ​​ട​​ക്കി.

‘‘അ​​മ്മെ​​വി​​ടെ?’’ അ​​വ​​ൾ​​ക്കൊ​​പ്പം കു​​നി​​ഞ്ഞി​​രു​​ന്ന് ക​​ണ്ണോ​​ണ്ട് ചോ​​ദി​​ച്ചു.

‘‘പൊ​​രി വാ​​ങ്ങാ​​ൻ പോ​​യ​​താ. കൊ​​റേ നേ​​രാ​​യ​​പ്പേ.’’ വി​​തു​​മ്പി​​പ്പോ​​യ അ​​വ​​ളെ ചേ​​ർ​​ത്തു​​പി​​ടി​​ച്ച് കു​​ഞ്ഞി​​യെ തെ​​ര​​ക്കി. തീ​​വെ​​ട്ടി​​ക​​ൾ അ​​ടു​​ക്കി​​വെ​​ച്ച മൂ​​ല​​യി​​ലേ​​ക്ക് അ​​വ​​ൾ ത​​ല​​വെ​​ട്ടി​​ച്ചു. നെ​​ല​​ത്തു​​വി​​രി​​ച്ച പ​​ത്ര​​ക്ക​​ട​​ലാ​​സു​​ക​​ളു​​ടെ മീ​​തെ ചു​​രു​​ണ്ടു​​കൂ​​ടി​​ക്കെ​​ട​​ക്ക​​ണ മ​​ഞ്ഞ​​ഫ്രോ​​ക്കു​​കാ​​രി നെ​​ഞ്ചി​​ൽ വി​​ങ്ങി.

‘‘കു​​ഞ്ഞി​​യെ നോ​​ക്ക​​ണേ മോ​​ളേ…’’ താ​​ഴേ​​ക്കെ​​റ​​ങ്ങാ​​ൻ നേ​​രം ഓ​​ർ​​മ​​പ്പെ​​ടു​​ത്തി.

‘‘അ​​പ്പേ…’’ ആ​​ർ​​ദ്ര​​മാ​​യ വി​​ളി​​ക്കൊ​​പ്പം പൂ​​ത​​നേ​​ടെ അ​​ല​​ര്‍ച്ച മു​​ഴ​​ങ്ങി.

‘‘പേ​​ട്യാ​​വ​​ണൂ…’’ ത​​ണു​​ത്തൊ​​രു സ്പ​​ർ​​ശം കൈ​​ത്ത​​ണ്ടേ​​ല​​മ​​ര്‍ന്നു.

‘‘ക​​ളി​​യ​​ല്ലേ പൊ​​ന്നേ. പേ​​ടി​​ക്കാ​​തെ.’’ ആ​​വു​​ന്ന​​പോ​​ലൊ​​ക്കെ ആ​​ശ്വ​​സി​​പ്പി​​ക്കാ​​ന്‍ ശ്ര​​മി​​ച്ച് പ​​ടി​​ക​​ളൂ​​ര്‍ന്ന് താ​​ഴെ​​യെ​​ത്തി.

അ​​മ്പ​​ല​​പ്പ​​റ​​മ്പി​​ലും ആ​​ന​​ക്കൊ​​ട്ടേ​​ലും കു​​ള​​ക്ക​​ട​​വി​​ലും ലീ​​ല​​യെ ക​​ണ്ടി​​ല്ല. കു​​രു​​ത്തോ​​ല തോ​​ര​​ണം ചാ​​ര്‍ത്തി​​യ​​ ന​​ട​​വ​​ഴി​​യി​​ലൂ​​ടെ അ​​ങ്ങാ​​ടി​​വ​​രെ ന​​ട​​ന്നു. ഉ​​ണ​​ർ​​ന്നി​​രി​​ക്കു​​ന്ന മ​​നു​​ഷ്യ​​ന്മാ​​രോ​​ടും മൃ​​ഗ​​ങ്ങ​​ളോ​​ടും തെ​​ര​​ക്കി. അ​​ങ്ങ​​നൊ​​രാ​​ളെ ആ​​രും ക​​ണ്ടി​​ട്ടി​​ല്ല.

ആ ​​രാ​​ത്രി ഊ​​ട്ടു​​പെ​​രേ​​ല് ക​​ഴി​​ച്ചു​​കൂ​​ട്ടി.

സു​​പ്ര​​ഭാ​​ത​​ത്തി​​നു മു​​മ്പേ പി​​ള്ളേ​രു​​ണ​​ര്‍ന്ന് ​അ​മ്മേ തെ​​ര​​ക്കി. ര​​ണ്ടു​​പേ​​രു​​ടേം ക​​വി​​ളു​​ക​​ളി​​ല്‍ മാ​​റി​​മാ​​റി ഉ​​മ്മ​​വെ​​ച്ചു.

“അ​​മ്മ വ​​രും...” ചു​​ണ്ടി​​ല്‍ രു​​ചി​​ച്ച ഉ​​പ്പു​​ര​​സം മു​​ണ്ടി​​ന്റെ തു​​മ്പോ​​ണ്ട് ഒ​​പ്പി​​യെ​​ടു​​ത്തു.

കു​​ഞ്ഞി​​യെ ഒ​​ക്ക​​ത്തെ​​ടു​​ത്ത് പു​​ഴ​​വ​​ഴി വീ​​ട്ടി​​ലേ​​ക്കു ന​​ട​​ന്നു. ക​​ട​​ത്തു​​മു​​ക്കി​​ലെ മ​​ദ​​ന​​ന്റെ ചാ​​യ​​ക്ക​​ടേ​​ടെ മു​​മ്പി​​ലെ​​ത്ത്യ​​പ്പോ മൂ​​ത്ത​​വ​​ള് ആ​​ശ പ​​റ​​ഞ്ഞു, മ​​സാ​​ല​​ദോ​​ശേം പാ​​ലും​​വെ​​ള്ളോം വേ​​ണ​​ന്ന്.

പൊ​​ടി​​ക്ക​ട്ട​​നും മു​​റി​​ബീ​​ഡി​​യു​​മാ​​യി മ​​ദ​​ന​​നോ​​ടു കു​​ശ​​ലം പ​​റ​​യു​​മ്പോ​​ഴും മ​​ന​​സ്സു​​നെ​​റ​​യെ ലീ​​ല​​യാ​​യി​​രു​​ന്നു. തൊ​​ട്ടേ​​നും പി​​ടി​​ച്ചേ​​നും വ​​ഴ​​ക്കി​​ടു​​മെ​​ങ്കി​​ലും ആ​​ളൊ​​രു പാ​​വാ‍യി​​രു​​ന്നു.


ഒ​​ന്നും ര​​ണ്ടും പ​​റ​​ഞ്ഞ് തെ​​റ്റി​​പ്പി​​രി​​ഞ്ഞാ പി​​ള്ളേ​രെ ര​​ണ്ടി​​നേം ഒ​​ക്ക​​ത്തെ​​ടു​​ത്ത് അ​​ഷ്ട​​മി​​ച്ചി​​റ​​ക്കു വ​​ണ്ടി​​പി​​ടി​​ക്കും. ഏ​​റി​​പ്പോ​​യാ മൂ​​ന്നു ദി​​വ​​സം. മ​​ക്ക​​ക്ക് അ​​പ്പേ കാ​​ണാ​​ണ്ട് തൊ​​ണ്ടേ​​ക്കൂ​​ടി വെ​​ള്ളം എ​​റ​​ങ്ങ​​ണി​​ല്യാ​​ന്നും പ​​റ​​ഞ്ഞ് തി​​രി​​ച്ചെ​​ത്തും.

ഇ​​തി​​പ്പോ ആ​​ദ്യാ​​യി​​ട്ടാ​​ണ് അ​​വ​​രെ കൂ​​ട്ടാ​​തെ ഒ​​റ്റ​​ക്കു പോ​​ണ​​ത്. അ​​യ്നും​​മാ​​ത്രം എ​​ന്തു​​ട്ട് അ​​പ​​രാ​​ധാ‍ ചെ​​യ്തേ​​ന്ന് പി​​ടി​​കി​​ട്ട​​ണി​​ല്യ.

പി​​ള്ളേ​രെ ര​​ണ്ടി​​നേം നാ​​ണി​​ത്ത​​ള്ള​​യെ ഏ​​ൽ​പി​​ച്ച് അ​​ഷ്ട​​മി​​ച്ചി​​റ​​ക്കു ബൈ​​ക്ക് തി​​രി​​ക്കു​​മ്പോ​​ള്‍ ഉ​​ച്ച​​വെ​​യി​​ല്‍ പൊ​​രി​​ഞ്ഞു.

“എ​​വ്ടെ​​റാ ന്റെ ​​മോ​​ള്...” ലീ​​ലേ​​ടെ അ​​മ്മ നെ​​ഞ്ച​​ത്ത​​ടി​​ച്ച് അ​​ല​​റി​​ക്ക​​ര​​ഞ്ഞു. അ​​ച്ഛ​​ന്‍ മി​​ണ്ടീ​​ല്യ. ആ​​ളൊ​​രു മൂ​​ര്യാ​​ണ്. ആ​​രേം വ​​ക​​വെ​​ക്കാ​​ത്ത ത​​ന്നി​​ഷ്ട​​ക്കാ​​ര​​ന്‍.

ചി​​റ ക​​ട​​ക്കു​​ന്ന​​തു​​വ​​രെ പ്ര​​തീ​​ക്ഷ​​യു​​ണ്ടാ‍യി​​രു​​ന്നു. അ​​താ​​ണ് മ​​ക്ക​​ളെ ഒ​​പ്പം കൂ​​ട്ടാ​​തി​​രു​​ന്ന​​ത്. മ​​ട​​ക്ക​​യാ​​ത്രേ​​ല് ലീ​​ലേ പൊ​​റ​​കി​​ലി​​രു​​ത്തി ചെ​​മ്മീ​​ന്‍കെ​​ട്ടു​​ക​​ള്‍ക്കെ​​ടേ​​ലൂ​​ടെ ബൈ​​ക്കോ​​ടി​​ക്ക​​ണം. ക​​ട​​ല്‍ കാ​​ണാ​​ന്‍ പോ​​ണം. ക​​ളി പ​​റ​​യ​​ണം. കു​​സൃ​​തി കാ​​ട്ട​​ണം. പൊ​​ട്ടി​​ച്ചി​​രി​​ക്ക​​ണം...

പാ​​വം, ആ​​ഗ്ര​​ഹി​​ച്ചി​​രു​​ന്നു.

പ​​ക്ഷേ, ഒ​​ന്നി​​നും നി​​ന്നു​​ത​​രാ​​തെ, ദു​​രൂ​​ഹ​​ത ബാ​​ക്കി​​വെ​​ച്ച് അ​​വ​​ള്‍ എ​​വി​​ടെ​​യോ മ​​റ​​ഞ്ഞു​​നി​​ന്നു.

സ​​ന്ധ്യ​​വ​​രെ പ​​ല​​വ​​ഴി​​ക്കും അ​​ന്വേ​​ഷ​​ണം തു​​ട​​ര്‍ന്നു. ത​​ള​​ര്‍ന്നൊ​​ടി​​ഞ്ഞ് കൊ​​മ്പ​​ന്റെ ഷാ​​പ്പി​​ലി​​രി​​ക്കു​​ക​​യാ​​യി​​രു​​ന്നു. അ​​ടു​​ക്ക​​ള​​വ​​ശ​​ത്തൂ​​ടെ നാ​​ല​​ഞ്ചു പൊ​​ലീ​​സു​​കാ​​ര്‍ പാ​​ഞ്ഞു​​വ​​ന്നു. കൂ​​ടെ​​യു​​ണ്ടാ​​യി​​രു​​ന്ന​​വ​​രൊ​​ക്കെ ചാ​​ടി​​യെ​​ഴു​​ന്നേ​​റ്റു. ഷാ​​പ്പു​​കാ​​ര​​നെ പൊ​​ക്കാ​​നാ​​ണെ​​ന്നാ​​ണ് എ​​ല്ലാ​​വ​​രും ക​​രു​​തി​​യ​​ത്.

“കു​​ത​​റ​​രു​​ത് മു​​രു​​കാ...” അ​​ടി​​നാ​​ഭി​​ക്കു തൊ​​ഴി​​ച്ചു​​കൊ​​ണ്ട് പ​​രി​​ച​​യ​​മു​​ള്ള പൊ​​ലീ​​സു​​കാ​​ര​​ന്‍ കോ​​ള​​റി​​ല്‍ കു​​ത്തി​​പ്പി​​ടി​​ച്ച് ജീ​​പ്പി​​ലേ​​ക്ക് ക​​യ​​റ്റി.

എ​​തി​​ര്‍ സീ​​റ്റി​​ല്‍ പാ​​പ്പ​​ച്ച​​ന്‍ മൊ​​ത​​ലാ​​ളീ​​ടെ ത​​ല​​യു​​യ​​ർ​​ന്നു.​​ കൈ​​ക​​ളി​​ല്‍ കി​​ലു​​ങ്ങി​​യ​ വി​​ല​​ങ്ങു​ക​​ൾ ബാ​​ക്കി ക​​ഥ പ​​റ​​ഞ്ഞു.

മൂ​​ഴി​​പ്പാ​​ട​​ത്തെ മി​​ല്ലി​​ല്‍ പൂ​​ട്ടി​​യി​​ട്ട​​വ​​നെ​​യും കാ​​വ​​ല്‍ നി​​ന്ന​​വ​​നെ​​യും നേ​​രം വെ​​ളു​​ത്ത​​പ്പോ​​ള്‍ മു​​ത​​ല്‍ കാ​​ണാ​​നി​​ല്ല. മേ​​ശ​​വ​​ലി​​പ്പി​​ൽ സൂ​​ക്ഷി​​ച്ചി​​രു​​ന്ന ആ​​റു​​ല​​ക്ഷം രൂ​​പ​​യും സ്വാ​​ഹ.

‘‘അ​​ത് പോ​​ട്ടെ​​ന്നു വെ​​ക്കാം.’’ നേ​​ർ​​ത്ത ശ​​ബ്ദ​​ത്തി​​ൽ പാ​​പ്പ​​ച്ച​​ൻ മൊ​​ത​​ലാ​​ളി പ​​റ​​ഞ്ഞു: ‘‘ഒ​​പ്പ് പ​​ഴു​​പ്പി​​ക്കാ​​ൻ വെ​​ച്ച​​വ​​ക​​യി​​ൽ മു​​പ്പ​​തു ല​​ക്ഷം രൂ​​പ​​യാ​​ണ് നേ​​രൊ​​ന്നു ഇ​​രു​​ട്ടി വെ​​ളു​​ത്ത​​പ്പ​​ഴേ​​ക്കും ന​​ഷ്ടം. അ​​തും സാ​​ര​​ല്യ. കോ​​ട്ടാ​​റി​​ലെ നാ​​ൽ​പ​ത്ത​​ഞ്ചു സ്ഥ​​ല​​ത്തി​​നോ​​ടും അ​​തി​​ൽ പ​​ട​​ർ​​ന്നു​​കി​​ട​​ക്കു​​ന്ന ഓ​​ട്ടു​​ക​​മ്പ​​നി​​യോ​​ടും വൈ​​കാ​​രി​​ക ബ​​ന്ധ​​ണ്ട്. അ​​പ്പ​​ൻ അ​​വി​​ട​​ത്തെ പ​​ണി​​ക്കാ​​ര​​നാ​​യി​​രു​​ന്നു. തൊ​​ഴി​​ലാ​​ളി​​ക​​ളു​​ടെ നേ​​താ​​വാ​​യി​​രു​​ന്നു. തീ​​ച്ചൂ​​ളേ​​ടെ മോ​​ളീ​​ന്ന് വീ​​ണാ​​ണ് മ​​രി​​ച്ച​​ത്. ആ ​​മ​​ണ്ണി​​ല്‍ കി​​നി​​യു​​ന്ന ന​​ന​​വ് ജ​​ല​​ല്ല. ന്റെ​​പ്പ​​ന്റെ ചോ​​ര്യാ​​ണ്.

അ​​തോ​​ണ്ടാ​​ണ് ആ​​റു പേ​​രി​​ൽ ഒ​​രു​​ത്ത​​ൻ ഇ​​ട​​ഞ്ഞു​​നി​​ന്നി​​ട്ടും മു​​ഴു​​വ​​ൻ പ​​ണോം ഇ​​റ​​ക്കീ​​ത്. ഒ​​പ്പി​​ട്ടു​​ത​​ന്ന അ​​ഞ്ചു​ പേ​​രും ക​​ട​​ൽ ക​​ട​​ന്നു. ആ​​റാ​​മ​​ൻ, ഒ​​റ്റ​​യാ​​ൻ ഇ​​താ അ​​പ്ര​​ത്യ​​ക്ഷ​​നാ​​യി​​രി​​ക്കു​​ന്നു. അ​​വ​​ന് ആ​​ളെ പി​​ടി​​കി​​ട്ടി​​യെ​​ന്നാ തോ​​ന്ന​​ണേ. നാ​​ശം.”

എ​​ല്ലാം​​കൂ​​ടി കേ​​ട്ടി​​ട്ട് ത​​ല​​ക്ക​​ക​​ത്തു ക​​ന​​ൽ​​ക്ക​​ട്ട​​ക​​ൾ എ​​രി​​യു​​ന്ന​​തു​​പോ​​ലെ തോ​​ന്നി. പി​​ള്ളേ​ര്‍ടെ മു​​ഖ​​ങ്ങ​​ൾ ച​​ങ്കി​​ടി​​പ്പി​​ന്റെ താ​​ളം തെ​​റ്റി​​ച്ചോ​​ണ്ടി​​രു​​ന്നു.

തെ​​ളി​​വെ​​ടു​​പ്പി​​ന്റെ ഭാ​​ഗാ‍യി സ​​ദ​​യം ബാ​​റി​​ലും ഓ​​ട്ടു​​ക​​മ്പ​​നീ​​ലും കേ​​റി​​യി​​റ​​ങ്ങി.​​ ഒ​​രു​​ത​​വ​​ണ വീ​​ട്ടി​​ലും പോ​​യി.​​ പി​​ള്ളേ​ര് ര​​ണ്ടും വാ​​വി​​ട്ടു ക​​ര​​ഞ്ഞു.​ അ​​വ​​രു​​ടെ അ​​പ്പേ വി​​ളി​​യി​​ൽ നെ​​ഞ്ചു​​ ത​​ക​​ർ​​ന്നു. ചേ​​ർ​​ത്തു​​പി​​ടി​​ക്കാ​​നോ ആ​​ശ്വ​​സി​​പ്പി​​ക്കാ​​നോ ആ​​കാ​​തെ മ​​ര​​വി​​ച്ചു​​പോ​​യി.

‘‘ലീ​​ല?’’

മൂ​​ഴി​​പ്പാ​​ട​​ത്തേ​​ക്കു​​ള്ള വ​​ള​​വു​​പു​​ള​​വു​​ക​​ളി​​ൽ ആ​​ടി​​യു​​ല​​യു​മ്പോ​​ൾ പാ​​പ്പ​​ച്ച​​ൻ മൊ​​ത​​ലാ​​ളി ചോ​​ദി​​ച്ചു. ജീ​​പ്പ് വ​​ലി​​യൊ​​രു കു​​ഴി​​യി​​ലേ​​ക്ക് മു​​ന്നും​​കു​​ത്തി വീ​​ണു. മൗ​​നം​​കൊ​​ണ്ട് ചോ​​ദ്യ​​ങ്ങ​​ളു​​ടെ വി​​ട​​വു​​ക​​ൾ നി​​ക​​ത്തി മു​​ന്നോ​​ട്ടേ​​ക്കു പോ​​യി.

തെ​​ളി​​വെ​​ടു​​പ്പ് ക​​ഴി​​ഞ്ഞു മ​​ട​​ങ്ങാ​​ന്‍ നേ​​രം അ​​ർ​​ക്ക​​പ്പൊ​​ടി​​ക്കൂ​​മ്പാ​​ര​​ത്തി​​ന്റെ അ​​രി​​കെ വാ​​റു​​പൊ​​ട്ടി​​യ ഒ​​രു പെ​​ണ്‍ചെ​​രി​​പ്പ് അ​​നാ​​ഥ​​മാ​​യി കി​​ട​​ക്കു​​ന്ന​​തു ക​​ണ്ടു.

‘‘ക​​ള്ളു​​മോ​​ന്താ​​ൻ കാ​​ശ്ണ്ട്. ചെ​​രി​​പ്പ് വാ​​ങ്ങ​​ണ കാ​​ര്യം പ​​റ​​ഞ്ഞാ​​ൽ മോ​​ന്ത്യാ​​വീ​​ർ​​ക്കും.’’ ലീ​​ലേ​​ടെ പ​​തം​​പ​​റ​​ച്ചി​​ൽ ചെ​​വി​​ക​​ളി​​ലേ​​ക്കു തു​​ള​​ച്ചു​​ക​​യ​​റി.

‘‘ര​​ണ്ടി​​നേം കൊ​​ല്ല​​ണം.’’ പാ​​പ്പ​​ച്ച​​ൻ മൊ​​ത​​ലാ​​ളി​​ക്കൊ​​പ്പം ഞാ​​നും ശ​​പ​​ഥം ചെ​​യ്തു.


ജാ​​മ്യം​​കി​​ട്ടി വെ​​ളി​​ച്ചം ക​​ണ്ട​​പാ​​ടെ വീ​​ട്ടി​​ലേ​​ക്ക​​ല്ല പോ​​യ​​ത്. കൂ​​ടെ​​ന​​ട​​ന്നു കു​​തി​​കാ​​ൽ വെ​​ട്ടി​​യ​​വ​​രെ തി​​ര​​ഞ്ഞു. അ​​വ​​ർ പോ​​കാ​​ൻ സാ​​ധ്യ​​ത​​യു​​ള്ള സ​​ക​​ല സ്ഥ​​ല​​ങ്ങ​​ളി​​ലും അ​​ല​​ഞ്ഞു. ഒ​​രു പാ​​യേ​​ല് കൂ​​ടെ കി​​ട​​ന്ന​​വ​​ളും ഒ​​രു ബൈ​​ക്കി​​ല് കൂ​​ടെ ന​​ട​​ന്ന​​വ​​നും ഇ​​ത്ര​​മേ​​ൽ അ​​ക​​ലം സൂ​​ക്ഷി​​ച്ചി​​രു​​ന്നോ എ​​ന്ന ചി​​ന്ത​​യി​​ൽ പ​​ക മു​​റു​​കി. അ​​വ​​ര്‍ അ​​വ​​ശേ​​ഷി​​പ്പി​​ച്ച ഓ​​രോ അ​​ട​​യാ​​ള​​വും തീ​​രാ​​മു​​റി​​വു​​ക​​ളാ​​യി.

പ​​ക്ഷേ, പി​​ള്ളേ​​ര്‍ടെ അ​​വ​​സ്ഥ ക​​ണ്ട​​പ്പോ​​ൾ മ​​ന​​സ്സൊ​​ന്ന് അ​​യ​​ഞ്ഞു.​ ര​​ണ്ടി​​നേം അ​​ഷ്ട​​മി​​ച്ചി​​റ കൊ​​ണ്ടാ​​ക്കി ഇ​​റ​​ങ്ങാ​​ൻ നേ​​രം കു​​ഞ്ഞി, അ​​പ്പേ​​ന്നു​ വി​​ളി​​ച്ച് ചി​​ണു​​ങ്ങി.

‘‘ഇ​​വ​​റ്റ​​ങ്ങ​​ള്‍ക്ക് ചെ​​ല​​വി​​നൊ​​ള്ള​​ത് കൊ​​ടു​​ത്ത്ട്ട് പോ​​ടാ നാ​​റീ...’’ പി​​ന്നീ​​ന്ന് ​മൂ​രീ​​ടെ അ​​ല​​ര്‍ച്ച;​​ മി​​ണ്ടാ​​ണ്ടി​​രി മ​​നു​​ഷ്യാ​​ന്ന് ത​​ട​​സ്സം​പി​​ടി​​ച്ച അ​​മ്മേ​​ടെ നേ​​ര്‍ക്ക് മെ​​ക്കെ​​ട്ടു​​കേ​​റ്റം.

പ​​ച്ച​​ക്ക് കൊ​​ളു​​ത്താ​​നാ​​ണ് തോ​​ന്നീ‍ത്. നെ​​ഞ്ചു​​വി​​രി​​ച്ച് എ​​റേ​​ത്തേ​​ക്കു കു​​ത​​റു​​മ്പോ​​ൾ മൂ​​ത്ത​​ത് വ​​ട്ടം​​കേ​​റി​​നി​​ന്നു. ‘‘അ​​പ്പ​​ക്കും ഞ​​ങ്ങ​​ളെ വേ​​ണ്ട​​ല്ലേ?’’ -അ​​വ​​ള്‍ ചോ​​ദി​​ച്ചു.

ജീ​​വി​​തം മാ​​റ്റി​​മ​​റി​​ച്ച ചോ​​ദ്യം.

ര​​ണ്ടി​​നേം വാ​​രി​​യെ​​ടു​​ത്ത് ചി​​റ​​ക​​ട​​ക്കു​​മ്പോ​​ൾ മാ​​ന​​ത്തു മ​​ഴ​​വി​​ല്ല് തെ​​ളി​​ഞ്ഞു.

ഫെ​​റി ക​​ഴി​​ഞ്ഞൊ​​ള്ള ആ​​ദ്യ​​വ​​ള​​വി​​ല് ബൈ​​ക്ക് ഒ​​തു​​ക്കി. പേ​​രി​​ല്ലാ​​ത്ത ഹോ​​ട്ട​​ലീ​​ന്ന് പൊ​​റോ​​ട്ടേം എ​​റ​​ച്ചീം പൊ​​തി​​ഞ്ഞു​​വാ​​ങ്ങി.

മു​​ടി​​ഞ്ഞ​​മ്പ​​ലം പോ​​ലെ ഇ​​രു​​ണ്ടു​​കെ​​ട​​ക്ക​​ണ വീ​​ട്ടി​​ലെ​​ത്തു​​മ്പ​​ഴേ​​ക്കും കു​​ഞ്ഞി ഉ​​റ​​ക്കം​​തൂ​​ങ്ങി. അ​​വ​​ളെ തി​​ണ്ണ​​യി​​ല്‍ ചെ​​രി​​ച്ചു​​കി​​ട​​ത്തി, മൂ​​ത്ത​​തി​​നെ കാ​​വ​​ലി​​രു​​ത്തി, അ​​ടു​​ക്ക​​ള​​യി​​ലേ​​ക്ക് ക​​ട​​ന്നു. ചാ​​യ​​പ്പാ​​ത്രം തെ​​ര​​യു​​ന്ന​​തി​​നെ​​ടേ​​ല് കൈ​​ത​​ട്ടി സ്റ്റീ​​ല്‍പ്പാ​​ത്ര​​ങ്ങ​​ള്‍ ത​​റ​​യി​​ലേ​​ക്കു ചി​​ത​​റി. പി​​ള്ളേ​രു ര​​ണ്ടും ഞെ​​ട്ടി​​പ്പെ​​ടെ​​ഞ്ഞെ​​ഴു​​ന്നേ​​റ്റ് അ​​മ്മേ വി​​ളി​​ച്ച് ക​​ര​​ഞ്ഞു.

അ​​ന്നേ​​രം, ത​​റ​​യി​​ലേ​​ക്കു കു​​നി​​യു​​മ്പോ​​ള്‍, മു​​പ്പ​​ത്തി​​യാ​​റു​​ വ​​ര്‍ഷ​​ത്തെ ജീ​​വി​​ത​​ത്തി​​നെ​​ടേ​​ല് ആ​​ദ്യാ​​യി​​ട്ട് ലോ​​ക​​ത്തോ​​ടു മു​​ഴു​​വ​​ന്‍ വെ​​റു​​പ്പു​​തോ​​ന്നി; ആ​​ത്മ​​ഹ​​ത്യ​​യെ​​ക്കു​​റി​​ച്ച് ചി​​ന്തി​​ച്ചു.

കി​​ണ​​റ്റി​​ങ്ക​​രേ​​ല്‍ക്ക് ചാ​​ഞ്ഞു​​നി​​ക്ക​​ണ വാ​​ഴേ​​ന്ന് തൂ​​ശ​​നി​​ല വെ​​ട്ട്യെ​​ട്ത്ത് എ​​റേ​​ത്ത് വി​​രി​​ച്ചു. പൊ​​റോ​​ട്ട​​ക്കും എ​​റ​​ച്ചി​​ക്കു​​മൊ​​പ്പം ക​​ട്ട​​ന്‍‌​​ചാ​​യേ​​ല് കു​​രു​​ടാ​​നൊ​​ഴി​​ച്ച് അ​​ന്ത്യ​​ത്താ​​ഴ​​മൊ​​രു​​ക്കി.

പ​​ക്ഷേ, ആ​​രെ​​ടെ​​യോ കു​​രു​​ത്ത​​ത്തി​​നു ച​​ത്തി​​ല്ല. തീ​​പ്പെ​​ട്ടി​​ക്ക​​മ്പ​​നി​​യി​​ലേ​​ക്കു പോ​​ക​​ണ പെ​​ണ്ണു​​ങ്ങ​​ളാ​​ണ് ക​​ണ്ട​​ത്, എ​​റേ​​ത്ത് കെ​​ട​​ന്ന് മൂ​​ന്നു ജീ​​വ​​ന്‍ പി​​ട​​യ​​ണ​​ത്.

ഒ​​രു മാ​​സ​​ത്തോ​​ളം മെ​​ഡി​​ക്ക​​ല്‍ കോ​​ളേ​​ജി​​ലെ ഐ.​സി.​യു​​വി​​ല്‍ കി​​ട​​ന്നു. മൂ​​ത്ത​​തി​​ന്റെ കാ​​ര്യം അ​​ൽ​പം പ​​രു​​ങ്ങ​​ലി​​ലാ​​യി​​രു​​ന്നു. ഉ​​ള്ളി​​ലെ പ​​ര​​വേ​​ശം അ​​ട​​ക്കാ​​ന്‍ ക​​ഴി​​യാ​​തെ അ​​വ​​ള്‍ ക​​ട്ടി​​ലീ​​ക്കെ​​ട​​ന്ന് വ​​ലി​​ഞ്ഞു​​മു​​റു​​കി.

ആ​​രൊ​​ക്ക​​യോ ഓ​​ടി​​ക്കൂ​​ടി അ​​വ​​ളു​​ടെ കൈ​​യും കാ​​ലും തോ​​ര്‍ത്തു​​കൊ​​ണ്ട് വ​​രി​​ഞ്ഞു​​കെ​​ട്ടി.

“ക​​ര​​യ​​ല്ലേ മോ​​ളേ... ചേ​​ച്ചി​​ക്ക് ഒ​​ന്നൂ​​ല്ല്യാ​​ട്ടോ.” മു​​റി അ​​ടി​​ച്ചു​​വാ​​രാ​​ന്‍ വ​​ന്ന സ്ത്രീ ​​കു​​ഞ്ഞി​​യെ കെ​​ട്ടി​​പ്പി​​ടി​​ച്ച് ആ​​ശ്വ​​സി​​പ്പി​​ച്ചു.

“ചാ​​വ​​ണേ​​ല്‍ ഒ​​റ്റ​​ക്ക​​ങ്ങ് ച​​ത്താ​​ല്‍ പോ​​രാ​​യി​​രു​​ന്നോ. ഇ​​വ​​റ്റ​​ങ്ങ​​ളെ ആ​​രേ​​ലൊ​​ക്കെ വെ​​ള്ളം തോ​​ര്‍ത്ത്യെ​​ടു​​ത്തേ​​നേ​​ലോ.” ആ ​​സ്ത്രീ ക​​ടു​​ത്ത ദേ​​ഷ്യ​​ത്തി​​ല്‍ എ​​ന്നോ​​ടു പ​​റ​​ഞ്ഞു.

മ​​റു​​പ​​ടി, മു​​ഴു​​ത്തൊ​​രു തെ​​റി​​യാ​​യി​​രു​​ന്നു.

എ​​ല്ലാ​​രും നോ​​ക്കി​​നി​​ല്‍ക്കെ അ​​വ​​രെ​​ന്റെ ചെ​​കി​​ട​​ത്ത് മാ​​റി​​മാ​​റി​​യ​​ടി​​ച്ചു. ത​​ടു​​ക്കാ​​നോ എ​​തി​​ര്‍ക്കാ​​നോ ക​​ഴി​​യാ​​തെ അ​​ടി​​മു​​ഴു​​വ​​ന്‍ കൊ​​ണ്ടു. അ​​തി​​ന്റെ പേ​​രി​​ല്‍ അ​​വ​​രു​​ടെ ജോ​​ലി​​യും ലോ​​ക​​ത്തോ​​ടു മു​​ഴു​​വ​​നു​​മു​​ണ്ടാ​​യി​​രു​​ന്ന എ​​ന്റെ വെ​​റു​​പ്പും പോ​​യി​​ക്കി​​ട്ടി.

ഡെ​​റ്റോ​​ള്‍ മ​​ണ​​മു​​ള്ള ആ ​​സ്ത്രീ​​യു​​ടെ പേ​​ര് ശി​​വാ​​നി എ​​ന്നാ​​യി​​രു​​ന്നു. അ​​വ​​ളു​​ടെ ജീ‍വി​​ത​​ക​​ഥേ​​ലെ ഒ​​രു ചെ​​റു അ​​ധ്യാ​​യാ‍കാ​​നു​​ള്ള ജീ​​വി​​തം​പോ​​ലും ജീ​​വി​​ച്ചി​​ട്ടി​​ല്ല​​ല്ലോ എ​​ന്ന കു​​റ്റ​​ബോ​​ധ​​ത്തി​​ല്‍ എ​​ന്റെ ത​​ല​​കു​​നി​​ഞ്ഞു. ക​​ണ്ണു​​ക​​ള്‍ നി​​റ​​ഞ്ഞു.

തു​​ട​​ർ​​ജീ​​വി​​ത​​ത്തി​​ൽ പ​​ല തി​​രി​​ച്ച​​റി​​വു​​ക​​ളും തി​​രു​​ത്ത​​ലു​​ക​​ളും സം​​ഭ​​വി​​ച്ചു. പ​​ക്ഷേ, മ​​നു​​ഷ്യ​​സ​​ഹ​​ജ​​മാ​​യ പ​​ക​​യും നി​​രാ​​ശ​​യും കെ​​ട്ടി​​ക്കി​​ട​​ക്കു​​ന്ന ഒ​​രു ചി​​റ മ​​ന​​സ്സി​​ൽ പേ​​റി​​ക്കൊ​​ണ്ടു ന​​ട​​ന്നു.

‘‘ലീ​​ല ഇ​​തി​​ലു​​മെ​​ത്ര​​യോ ഭേ​​ദം.’’ ട്രെ​​യി​​ൻ യാ​​ത്ര​​ക്കൊ​​ള്ള ചൂ​​ടു​​വെ​​ള്ള​​വും ത​​ലേ​​ല് കെ​​ട്ടാ​​നു​​ള്ള തോ​​ർ​​ത്തും എ​​ടു​​ത്തു ത​​രു​​മ്പോ​​ൾ ശി​​വാ​​നി പ​​റ​​ഞ്ഞു: ‘‘ഒ​​ന്നി​​ല്ലേ​​ലും മ​​ക്ക​​ക്ക് വെ​​ഷം കൊ​​ടു​​ത്തി​​ല്ല​​ല്ലോ.’’

“അ​​തെ​​ന്ത് ന്യാ​​യം?” മ​​ടി​​ക്കു​​ത്തി​​ലൊ​​ളി​​പ്പി​​ച്ച ക​​ത്തീ​​ടെ ത​​ണു​​പ്പി​​ൽ അ​​സ്വ​​സ്ഥ​​ത തോ​​ന്നി.

‘‘ഒ​​ന്നു ക​​ണ്ടാ​​ൽ, മി​​ണ്ട്യാ​​ല്‍ ശി​​ഷ്ട​​കാ​​ലം സ്വ​​സ്ഥ​​ത കി​​ട്ട്യാ​​ലോ.’’ മൂ​​ട​​ൽ​​മ​​ഞ്ഞി​​ന്റെ അ​​ദൃ​​ശ്യ​​ത​​യി​​ൽ​​നി​​ന്നും ശി​​വാ​​നി അ​​വ​​സാ​​ന​​മാ​​യി ഓ​​ർ​​മി​​പ്പി​​ച്ചു.

ചോ​​ദ്യോ​​മി​​ല്ല പ​​റ​​ച്ചി​​ലു​​മി​​ല്ല. ര​​ണ്ടി​​നേം കൊ​​ന്നു​​ത​​ള്ളാ​​തെ ച​​ങ്കി​​ലെ ക​​ന​​മൊ​​ട്ട് കു​​റ​​യാ​​നും പോ​​ണി​​ല്ല.

പേ​​ര​​റി​​യാ​​ത്ത ഏ​​തോ ഒ​​രു സ്റ്റേ​​ഷ​​നി​​ൽ അ​​തു​​വ​​രെ​​യു​​ള്ള ആ​​ലോ​​ച​​ന​​ക​​ള​​ത്ര​​യും ഇ​​റ​​ങ്ങി​​പ്പോ​​യി... ഏ​​റെ​​നേ​​രം ക​​ഴി​​ഞ്ഞി​​ട്ടും ട്രെ​​യി​​ൻ അ​​ന​​ങ്ങാ​​താ​​യ​​പ്പോ​​ൾ ത​​ലേ​​ക്കെ​​ട്ട​​ഴി​​ച്ച് പൊ​​റ​​ത്തേ​​ക്കി​​റ​​ങ്ങി. പ്ലാ​​റ്റ്ഫോ​​മി​​ന്റെ മ​​ധ്യ​​ഭാ​​ഗ​​ത്താ​​യി ക​​ണ്ട ചാ​​യ​​ക്കാ​​ര​​ന്റെ അ​​ടു​​ത്തേ​​ക്ക് ധൃ​​തി​​യി​​ല്‍ ന​​ട​​ന്നു.

‘‘ഒ​​രു ചാ​​യ. വേ​​ഗം.’’ ഞാ​​ന്‍ പ​​റ​​ഞ്ഞു.

ക​​ൽ​​ബെ​​ഞ്ചി​​ലേ​​ക്കു ഫ്ലാ​​സ്കെ​​ടു​​ത്തു​​വെ​​ച്ച് അ​​യാ​​ള്‍ ചാ​​യ ഊ​​റ്റി​​ക്കൊ​​ണ്ടി​​രി​​ക്കു​​ന്ന​​തി​​നി​​ട​​യി​​ൽ ട്രെ​​യി​​ൻ നി​​ശ്ശ​ബ്ദം നീ​​ങ്ങി​​ത്തു​​ട​​ങ്ങി.

ഓ​​ടി​​പ്പെ​​ട​​ച്ച് അ​​വ​​സാ​​ന ബോ​​ഗീ​​ലേ​​ക്കു ചാ​​ടി​​ക്ക​​യ​​റു​​മ്പോ​​ള്‍ കാ​​റ്റു​​പി​​ടി​​ച്ച ഡോ​​ർ ഠ​​പ്പേ​​ന്നു കൊ​​ട്ടി​​യ​​ട​​ഞ്ഞു.

മ​​ര​​ണ​​ത്തു​​മ്പി​​ൽ തൂ​​ങ്ങി​​ക്കി​​ട​​ക്കു​​മ്പോ​​ൾ ക​​ണ്ണു​​ക​​ളി​​ൽ ഇ​​രു​​ട്ടു​​നി​​റ​​ഞ്ഞു. കൈ​​വെ​​ള്ള​​യി​​ൽ വി​​യ​​ർ​​പ്പു പൊ​​ടി​​ഞ്ഞു.

പെ​​ട്ടെ​​ന്ന്, ഒ​​രു മ​​നു​​ഷ്യ​​ന്‍ വാ​​തി​​ൽ വ​​ലി​​ച്ചു​​തു​​റ​​ന്ന് കൈ​​നീ​​ട്ടി. തീ​​ർ​​ത്തും ശു​​ഷ്കി​​ച്ച ആ ​​കൈ​​യി​​ൽ പി​​ടി​​ച്ച് ക​​ര​​ക​​യ​​റു​​മ്പോ​​ള്‍ പു​​റ​​ത്തെ ഇ​​രു​​ട്ടി​​ലേ​​ക്ക് വെ​​ള്ള​​ക്കു​​പ്പി​​ക​​ള്‍ പ​​തി​​ക്കു​​ന്ന​ ശ​​ബ്ദം കേ​​ട്ട് ഉ​​ള്ളു​ കു​​ളി​​ര്‍ത്തു.

‘‘ഉ​​റ​​ക്കം പോ​​യ​​തു ന​​ന്നാ​​യി.’’ സീ​​റ്റി​​ൽ കൊ​​ണ്ടി​​രു​​ത്തി കു​​പ്പി​​വെ​​ള്ളം നീ​​ട്ടി​​ക്കൊ​​ണ്ട് അ​​യാ​​ൾ പ​​റ​​ഞ്ഞു.

ന​​ന്ദി​​സൂ​​ച​​ക​​മാ​​യി ചെ​​റു​​ചി​​രി​​യോ​​ടെ ആ ​​ക​​ണ്ണു​​ക​​ളി​​ലേ​​ക്കു നോ​​ക്കി. അ​​ങ്ങ​​നേ നോ​​ക്കി​​യി​​രി​​ക്കെ ഉ​​ള്ളി​​ലൊ​​രു ആ​​ന്ത​​ലു​​യ​​ർ​​ന്നു. ശ​​ബ്ദം ഇ​​ട​​റി.

‘‘നി​​ങ്ങ​​ൾ..?’’, ഞാ​​ന്‍ ചോ​​ദി​​ച്ചു.

‘‘അ​​തെ. അ​​തു​​ത​​ന്നെ.’’ കൈ​​യി​​ലി​​രു​​ന്ന വാ​​രി​​ക മ​​ടി​​യി​​ലേ​​ക്കു മ​​ല​​ർ​​ത്തി​​യി​​ട്ട് നി​​സ്സാ​​ര​​മാ​​യി അ​​യാ​​ൾ പ​​റ​​ഞ്ഞു: ‘‘നി​​ങ്ങ​​ളു​​ടെ കെ​​ണി​​യി​​ല്‍നി​​ന്നും ചാ​​ടി​​പ്പോ​​യ ആ​​റാ​​മ​​ൻ.’’


ട്രെ​​യി​​ൻ​​പോ​​ലും മൗ​​നം പാ​​ലി​​ച്ച ഏ​​താ​​നും നി​​മി​​ഷ​​ങ്ങ​​ൾ​​ക്കു​​ശേ​​ഷം അ​​യാ​​ളെ തൊ​​ട്ടു​​ണ​​ർ​​ത്തി ഞാ​​ന്‍ ചോ​​ദി​​ച്ചു: ‘‘ഒ​​പ്പി​​ട്ട് കൊ​​ടു​​ത്ത് ഒ​​ളി​​വു​​ജീ​​വി​​തം അ​​വ​​സാ​​നി​​പ്പി​​ച്ചൂ​​ടെ?’’

വാ​​രി​​ക​​യി​​ലെ പേ​​ജു​​ക​​ള്‍ അ​​ല​​ക്ഷ്യ​​മാ​​യി മ​​റി​​ച്ചു​​കൊ​​ണ്ട് അ​​യാ​​ൾ പ​​റ​​ഞ്ഞു: ‘‘സ്വ​​ന്ത​​മെ​​ന്നു ക​​രു​​തി അ​​ട​​ക്കി​​പ്പി​​ടി​​ക്കു​​ന്ന​​തി​​നൊ​​ക്കെ യ​​ഥാ​​ർ​​ഥ അ​​വ​​കാ​​ശി​​ക​​ളു​​ണ്ടെ​​ന്ന് ചി​​ല​​രെ​​യൊ​​ക്കെ ഇ​​ട​​ക്കി​​ടെ ഓ​​ർ​​മ​​പ്പെ​​ടു​​ത്തി​​ക്കൊ​​ണ്ടി​​രി​​ക്ക​​ലാ​​ണ് എ​​ന്റെ ജീ​​വി​​തം. അ​​തി​​ലും വ​​ലി​​യ പ്ര​​തി​​കാ​​ര​​മു​​ണ്ടോ?’’

ഓ​​ര്‍ത്തു​​നോ​​ക്കി​​യ​​പ്പോ​​ള്‍ ആ ​​പ​​റ​​ഞ്ഞ​​ത് ശ​​രി​​യാ​​ണെ​​ന്നു തോ​​ന്നി.

‘‘പ​​ക്ഷേ, ഒ​​രു​​ കാ​​ര്യ​​ണ്ട്…’’ അ​​യാ​​ള്‍ തു​​ട​​ര്‍ന്നു...

പെ​​ട്ടെ​​ന്ന് ഇ​​രു​​ട്ട് നി​​റ​​ഞ്ഞു. ട്രെ​​യി​​ന്‍ ഒ​​രു നീ​​ള​​ന്‍തു​​ര​​ങ്ക​​ത്തി​​ന്റു​​ള്ളി​​ലൂ​​ടെ വീ​​ര്‍പ്പു​​മു​​ട്ടി ക​​ട​​ന്നു​​പോ​​യ​​തു​​കൊ​​ണ്ട് സം​​സാ​​രം വ്യ​​ക്ത​​മാ​​യി​​ല്ല.

വെ​​ളി​​ച്ചം വീ​​ഴു​​മ്പോ​​ള്‍ ആ ​​മ​​നു​​ഷ്യ​​ന്റെ പൊ​​ടി​​പോ​​ലു​​മി​​ല്ല. ആ​​ദ്യ​​മൊ​​രു​ അ​​മ്പ​​ര​​പ്പു​​തോ​​ന്നി. പി​​ന്നെ, ഈ ​​രാ​​ത്രി​​ക്ക് ഒ​​രു അ​​ർ​ഥ​​മു​​ണ്ടാ​​യ​​ല്ലോ എ​​ന്ന ആ​​ശ്വാ​​സ​​ത്തി​​ല്‍, അ​​ര​​യി​​ലൊ​​ളി​​പ്പി​​ച്ച ക​​ത്തി ജ​​നാ​​ല​​വ​​ഴി പു​​റ​​ത്തേ​​ക്കു വ​​ലി​​ച്ചെ​​റി​​ഞ്ഞ് എ​​തി​​ര്‍ സീ​​റ്റി​​ലെ ശൂ​​ന്യ​​ത​​യി​​ലേ​​ക്കു കാ​​ലു​​നീ​​ട്ടി​​വെ​​ച്ച് സ്വ​​സ്ഥ​​മാ​​യി ക​​ണ്ണു​​ക​​ള​​ട​​ച്ചു.

ട്രെ​​യി​​ന്‍, ഒ​​രു പു​​ഴ​ ക​​ട​​ക്കു​​ക​​യാ​​യി​​രു​​ന്നു.


Tags:    
News Summary - chira story by anil devassi

വായനക്കാരുടെ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ അവരുടേത്​ മാത്രമാണ്​, മാധ്യമത്തി​േൻറതല്ല. പ്രതികരണങ്ങളിൽ വിദ്വേഷവും വെറുപ്പും കലരാതെ സൂക്ഷിക്കുക. സ്​പർധ വളർത്തുന്നതോ അധിക്ഷേപമാകുന്നതോ അശ്ലീലം കലർന്നതോ ആയ പ്രതികരണങ്ങൾ സൈബർ നിയമപ്രകാരം ശിക്ഷാർഹമാണ്​. അത്തരം പ്രതികരണങ്ങൾ നിയമനടപടി നേരിടേണ്ടി വരും.