വീട്

ആ​ദ്യം ഉ​ണ​ർ​ന്നി​രു​ന്ന​ത്

അ​മ്മ​യാ​യി​രു​ന്നു.

അ​ടി​ച്ചു വൃ​ത്തി​യാ​ക്കി​യ​തും

തു​ട​ച്ചു മി​നു​ക്കി​യ​തും

അ​മ്മ ത​ന്നെ...

വേ​വി​ച്ചു നി​ര​ത്തി​യ​തും

അ​ല​ക്കി വെ​ളു​പ്പി​ച്ച​തും

അ​മ്മ ത​ന്നെ...

എ​ന്നാ​ൽ വീ​ട്, അ​തെ​ന്നും

അ​ച്ഛ​ന്റേ​താ​യി​രു​ന്നു.

അ​മ്മ, അ​ണി​യി​ച്ചൊ​രു​ക്കി വി​ട്ടി​ട്ടും,

അ​ക്ഷ​ര​മോ​തി​ക്കൊ​ടു​ത്തി​ട്ടും,

പ​ഠി​പ്പി​ച്ചു ജ​യി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടും

വി​ജ​യി​യു​ടെ പേ​രി​നൊ​പ്പം

ചേ​ർ​ന്ന​ത് അ​ച്ഛ​ന്റെ പേ​ര്.

ക​യ​റി​ച്ചെ​ന്ന വീ​ടും,

ഇ​റ​ങ്ങി വ​ന്ന വീ​ടും,

ആ​രാ​ന്റെ വീ​ടാ​യി മാ​റു​ന്ന സ​ത്യം

അ​നു​ഭ​വ​ത്തി​ന്റെ ചൂ​രും

ശീ​ല​ത്തി​ന്റെ നേ​രും

വി​ളി​ച്ചോ​തു​ന്നു​ണ്ട്.

ഉ​രു​കി​ത്തീ​ർ​ന്ന

പ​ക​ലു​ക​ളി​ലൂ​ടെ​യും

ക​ര​ഞ്ഞൊ​ലി​ച്ച

ഇ​ര​വു​ക​ളി​ലൂ​ടെ​യും

പ​ട​ർ​ന്നു പ​ന്ത​ലി​ച്ച

വീ​ടി​നു മു​ന്നി​ൽ​വെ​ച്ച്

‘സ്വ​ന്തം വീ​ട് എ​വി​ടെ​യാ’ എ​ന്ന്

അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട​ല്ലേ

നി​ങ്ങ​ള​വ​രെ അ​ന്യ​വ​ൽ​ക്ക​രി​ച്ച​ത്.