കവിതകളുടെ കണ്ണുകളിൽ

അ​തി​ജീ​വ​ന​ത്തി​ന്റെ ഉ​ൾ​ക്ക​ട​ൽ​തേ​ടി

ഞാ​നൊ​രു​യാ​ത്ര​പോ​യി!

ക​ണ്ട​തൊ​ക്കെ​യും നീ​റി പു​ക​ഞ്ഞ

ഓ​ർ​മ​യു​ടെ അ​വ​ശേ​ഷി​പ്പു​ക​ൾ!

എ​ത്ര ചേ​ർ​ത്ത​ണ​ച്ചാ​ലും മ​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ

രാ​ത്രി​യി​ലേ​ക്ക്

ഒ​റ്റ​ക്ക് സ​ഞ്ച​രി​ക്കു​ന്ന​വ​ർ!

ശ്വാ​സം മു​റി​ഞ്ഞ്

ത​ള​ർ​ന്നു വീ​ഴു​മ്പോ​ഴും

ദ​യ​യോ​ടെ മി​ഴി​നീ​രി​റ്റി​ച്ച്

അ​ന്യ​രാ​യി മാ​റി​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​വ​ർ!

കോ​ർ​ത്തു​പി​ടി​ച്ച​വി​ര​ൽ​ത്തു​മ്പി​ൽ​നി​ന്നും

പാ​തി​യു​ടെ പി​ടി​വി​ട്ട്

നീ​ല​വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ലേ​ക്ക്

നി​ഴ​ലൊ​ളി​പ്പി​ച്ചു മ​റ​യു​ന്ന​വ​ർ!

ചി​ന്ത​ക​ളു​ടെ ഉ​ൾ​വ​ന​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്ക്

തീ ​പ​ട​ർ​ത്തി​യ ചി​റ​കു​മാ​യി

നൃ​ത്തം ചെ​യ്യു​ന്ന​വ​ർ!

ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ അ​ർ​ഥ​ങ്ങ​ൾ​തേ​ടി

വാ​ക്കു​ക​ളു​ടെ​ ആ​ഴ​ങ്ങ​ളി​ലി​റ​ങ്ങി

വേ​ര​റ്റ് പോ​കു​ന്ന​വ​ർ!

ക​ര​ഞ്ഞു ക​ര​ഞ്ഞു ത​ള​ർ​ന്ന്

ഓ​ർ​മയു​ടെ പെ​രു​മ​ഴ​യി​ൽ

മൂ​ടി​പ്പു​ത​ച്ച് ക​ണ്ണീ​ർ​ക്ക​ട​ൽ

പെ​റ്റു​കൂ​ട്ടു​ന്ന​വ​ർ.

ഓ​രോ യാ​ത്ര​യി​ലും

പൂ​രി​പ്പി​ക്കാ​നാ​കാ​ത്ത ഓ​രോ​രോ

ജീ​വി​ത​ങ്ങ​ൾ എ​ഴു​ത​പ്പെ​ടു​ന്നു.

ന​ഷ്ട​ങ്ങ​ളി​ൽ ഇ​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട​തൊ​ക്കെ

ചേ​ർ​ത്തി​ങ്ങ​നെ ഓ​രോ യാ​ത്ര​യു​ടെ​യും

അ​ർ​ഥം കു​റി​ക്കു​മ്പോ​ൾ

എ​ഴു​ത​പ്പെ​ടു​ന്ന ഓ​രോ​രോ

ക​വി​ത​ക​ളു​ടെ​യും ക​ണ്ണു​ക​ളി​ൽ

വീ​ണ്ടും ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ ഭ്രാ​ന്തു​ക​ൾ

നി​റ​യെ പൂ​ക്കു​ന്നു...