ജോ​ഷ്വാ​യും പു​ണ്യാ​ള​നും

ജീ​വി​തം ത​ന്നോ​ട് അ​ങ്ങേ​യ​റ്റം ദ​യാ​പൂ​ര്‍ണ​മാ​യി പെ​രു​മാ​റി​യ ഒ​രു ദി​വ​സ​ത്തി​ന്‍റെ അ​വ​സാ​ന മ​ണി​ക്കൂ​റി​ലാ​ണ് ജോ​ഷ്വ പ​ള്ളി​മ​തി​ലി​നു മു​ക​ളി​ല്‍ ഒ​രാ​ളി​രി​ക്കു​ന്ന​ത് ക​ണ്ട​ത്. ന​ട്ട​പ്പാ​തി​രാ​ നേ​ര​മാ​ണ്. പൊ​ന്‍കു​രി​ശും മ​റ്റു​മു​ള്ള പ​ള്ളി​യാ​ണ്. ക​ള്ള​നാ​ണെ​ന്ന ആ​ന്ത​ലി​ല്‍ ഒ​ന്നൂ​ടെ ത​റ​പ്പി​ച്ചു നോ​ക്കി. മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യ ഒ​രു സ്വ​പ്നം അ​വ​ന്‍റെ​യു​ള്ളി​ല്‍ പൂ ​വി​രി​യും​പോ​ലെ വി​രി​ഞ്ഞു. ഉ​ള്‍ത്ത​രി​പ്പി​ല്‍ രോ​മ​ങ്ങ്‍ നി​വ​ര്‍ന്നു.

ജോ​ഷ്വ അ​രി​ക​ത്ത് ചെ​ന്നു​നി​ന്ന് പ​തു​ക്കെ വി​ളി​ച്ചു.

‘‘പു​ണ്യാ​ളാ...’’

‘‘ഉം...’’ ​അ​യാ​ള്‍ വി​ളി കേ​ട്ടു.

ഇ​നി​യെ​ന്താ​ണ് ചോ​ദി​ക്കേ​ണ്ട​തും പ​റ​യേ​ണ്ട​തു​മെ​ന്ന് ജോ​ഷ്വ​ക്ക് അ​റി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​ര്‍ക്കി​ട​യി​ല്‍ നി​ശ്ശ​ബ്ദ​ത ഉ​റ​വ് പൊ​ട്ടി. അ​തൊ​രു നീ​ര്‍ച്ചാ​ലാ​വു​ന്ന​തും അ​തി​ന്‍റെ പ​ര​പ്പ് കൂ​ടി​ക്കൂ​ടി വ​രു​ന്ന​തു​മ​റി​ഞ്ഞ് ഇ​നി വൈ​കി​യാ​ല്‍ ത​നി​ക്ക് പു​ണ്യാ​ള​ന്‍റെ ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​ന്‍റെ അ​ടു​ത്തെ​ത്താ​ന്‍ സാ​ധി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നി​ല്ലെന്ന​തു​കൊ​ണ്ട് അ​വ​ന്‍ അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചു.

‘‘പു​ണ്യാ​ള​ന് എ​ന്ന​തേ​ലും വേ​ണോ?’’

‘‘ഇ​ത് ത​ര​ക്കേ​ടി​ല്ലാ​ത്ത ചോ​ദ്യ​മാ​ണ്. സാ​ധാ​ര​ണ എ​ല്ലാ​വ​രും പു​ണ്യാ​ള​ന്മാ​രോ​ട് എ​ന്ന​തേ​ലും ചോ​ദി​ച്ച് വാ​ങ്ങു​ന്ന​താ പ​തി​വ്.’’ മ​തി​ലി​നു മു​ക​ളി​ല്‍നി​ന്ന് ചി​രി പൊ​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ള്‍ ജോ​ഷ്വ​ക്കും താ​ന്‍ ചോ​ദി​ച്ച വി​ഡ്ഢി​ത്ത​മോ​ര്‍ത്ത് ചി​രി​വ​ന്നു.

‘‘പു​ണ്യാ​ള​ന്മാ​ര്‍ക്ക് വേ​ണ്ട​ത് മെ​ഴു​തി​രീം ചി​ല്ല​റ​ത്തു​ട്ടു​ക​ളു​മാ​ണെ​ന്ന് മ​നു​ഷ്യ​ര് തീ​ര്‍പ്പു​ക​ൽ​പി​ച്ചു ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല്യോ​ന്ന്’’ ചോ​ദി​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ പു​ണ്യാ​ള​ന്‍റെ മു​ഖ​ത്തെ ചി​രി മാ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന് ജോ​ഷ്വ ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു. അ​വ​ന്‍ രൂ​പ​ക്കൂ​ടി​നു മു​ന്നി​ലെ മെ​ഴു​കു​തി​രി​ത്ത​ട്ട​ിലേ​ക്ക് നോ​ക്കി. ആ​രൊ​ക്കെ​യോ ക​ത്തി​ച്ചു​വെ​ച്ച മെ​ഴുകു​തി​രി​ക​ള്‍ ഇ​നി​യും അ​വ​സാ​നി​ക്കാ​ത്ത യാ​ച​നാ​പൂ​ർ​ണ​മാ​യ പ്രാ​ർ​ഥ​ന​പോ​ലെ കാ​റ്റി​ലു​ല​ഞ്ഞ് ക​ത്തു​ന്നു.

താ​നൊ​രി​ക്ക​ലും ഇ​ത്ത​ര​ത്തി​ല്‍ മെ​ഴു​കു​തി​രി​ക​ള്‍ ക​ത്തി​ച്ചു പ്രാ​ർ​ഥി​ച്ചി​ട്ടില്ല​ല്ലോ​യെ​ന്ന് അ​വ​ന​ന്നേ​രം ഓ​ര്‍ത്തു. പ്രാ​ർ​ഥി​ച്ചു നേ​ടാ​ന്‍ മാ​ത്രം ആ​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ള്‍ ത​നി​ക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല എ​ന്നും. എ​ന്നാ​ല്‍, ഇ​ന്ന് രൂ​പ​ക്കൂ​ടി​നു മു​ന്നി​ല്‍ മെ​ഴു​കു​തി​രി ക​ത്തി​ക്കാ​നും മു​ട്ടി​പ്പാ​യി പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കാ​നു​മാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ന്‍ വ​ന്ന​ത്.

‘‘ഈ ​ന​ട്ട​പ്പാ​തി​രാ നേ​ര​ത്ത് വീ​ടു പി​ടി​ക്കാ​തെ നീ​യെ​ന്താ​ണി​വി​ടെ​ക്കി​ട​ന്ന് ചു​റ്റി​ത്തി​രി​യു​ന്ന​ത്.’’ മ​തി​ലി​നു മു​ക​ളി​ല്‍നി​ന്ന് ചാ​ടി​യി​റ​ങ്ങി​യ​വ​ന്‍ ചോ​ദി​ച്ചു.

2

‘‘ഞാ​നൊ​രു മെ​ഴു​കു​തി​രി ക​ത്തി​ച്ച് പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കാ​ന്‍ വ​ന്ന​താ. പ​ണി​ക​ഴി​ഞ്ഞെ​റ​ങ്ങാ​ന്‍ വൈ​കി. പു​ണ്യാ​ള​ന് ഞാ​ന്‍ പ​റ​ഞ്ഞു​ത​രേ​ണ്ട​ല്ലോ ഇ​സ്ഹാ​ഖ് മു​ത​ലാ​ളീ​ടെ കാ​ര്യം. എ​ത്ര​നേ​ര​ത്തേ പ​ണി തീ​ര്‍ത്താ​ലും പി​ന്നേം ഒ​ന്നും ര​ണ്ടും പ​ണി പ​റ​ഞ്ഞ് വ​ര്‍ക്ക്ഷോ​പ്പ് അ​ട​ക്കാ​ന്‍ സ​മ്മ​തി​ക്കൂ​ല.’’

ര​ണ്ടാ​ളും റോ​ഡ​രു​കി​ലെ അ​ക്കേ​ഷ്യാ മ​ര​ച്ചു​വ​ട്ടി​ലെ സി​മ​ന്‍റ് ബെ​ഞ്ചി​ലി​രു​ന്നു.

‘‘ഈ ​പാ​തി​രാ​ത്രി​യ്ക്ക് ത​ന്നെ വ​ന്ന് പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കാ​ന്‍ മാ​ത്രം എ​ന്താ​യി​രു​ന്നു നി​ന​ക്ക് സാ​ധി​ച്ചു കി​ട്ടാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​ത്?’’

‘‘അ​തൊ​രു വ​ല്ല്യേ ക​ഥ​യാ പു​ണ്യാ​ളാ.’’ ക​യ്യി​ലെ ക​ട​ല​പ്പൊ​തി തു​റ​ന്ന് കു​റ​ച്ച് പു​ണ്യാ​ള​നും കൊ​ടു​ത്ത് ജോ​ഷ്വാ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘പ​റ കേ​ള്‍ക്ക​ട്ട്.’’ പു​ണ്യാ​ള​ന്‍ ക​ട​ല തൊ​ലി ക​ള​യാ​തെ ഒ​ന്നി​ച്ച് വാ​യി​ലേ​ക്കി​ട്ടു.

താ​ന്‍ പ​റ​യാ​തെ ത​ന്നെ എ​ല്ലാം അ​റി​യേ​ണ്ട​വ​നാ​ണ് മു​ന്നി​ലി​രി​ക്കു​ന്ന​ത് എ​ന്ന​ത് മ​റ​ന്ന് ജോ​ഷ്വാ പ​റ​ഞ്ഞു തു​ട​ങ്ങി.

‘‘പ​റ​യു​മ്പം എ​ല്ലാം പ​റ​യ​ണ​മ​ല്ലോ, എ​ന്നെ പെ​റ്റി​ട്ട​പ്പൊ എ​നി​ക്ക് അ​പ്പ​ച്ച​ന്‍റെ കൂ​ട്ടു​കാ​ര​ന്‍റെ മൊ​ഖഛാ​യാ​യെ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞ് എ​ന്‍റ​പ്പ​ച്ച​നെ​ന്ന ക​ഴു​വേ​റി ഒ​റ്റ​പ്പോ​ക്ക്.’’

അ​പ​രി​ചി​ത​ന്‍ ഒ​ന്ന് ഞെ​ളി​പി​രി കൊ​ണ്ടു.

‘‘നീ​റ് ക​ടി​ച്ച​ല്ലേ? ഈ ​മ​ര​ത്തേ​ല്‍ പൂ​വ്വ് വി​രി​ഞ്ഞാ നെ​റ​യെ നീ​റ് കാ​ണും.’’ പു​ണ്യാ​ള​ന്‍റെ ത​ലേ​ല്‍ വീ​ണ പൂ​വി​ത​ളി​ല്‍ പ​റ്റി​ക്കി​ട​ന്ന നീ​റി​നെ ശ്ര​ദ്ധാ​പൂ​ർ​വം എ​ടു​ത്ത് ദൂ​രേ​ക്ക് എ​റി​ഞ്ഞു ക​ള​യു​മ്പോ​ള്‍ ജോ​ഷ്വാ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘അ​തൊ​ക്കെ പോ​ട്ടെ, നീ ​കാ​ര്യ​ത്തി​ലേ​യ്ക്ക് വാ.’’ ​അ​യാ​ള്‍ വി​ര​ലു​ക​ളി​ല്‍ ഞൊ​ട്ട​യി​ട്ടു.

‘‘അ​പ്പ​ച്ച​ന്‍ അ​പ്പോ​ക്ക് പോ​യ​തു​കൊ​ണ്ടാ​വും അ​മ്മ​ച്ചി​ക്ക് പി​ന്നെ തൊ​ട്ടേ​നും പി​ടി​ച്ചേ​നു​മൊ​ക്കെ ദേ​ഷ്യാ​യി തൊ​ട​ങ്ങീ​ത്. എ​നി​ക്ക് തോ​ന്നു​ന്ന​ത് അ​മ്മ​ച്ചി​ക്ക് അ​പ്പ​ച്ച​നെ ഒ​ത്തി​രി ഇ​ഷ്ടാ​യി​രു​ന്നൂ​ന്നാ. അ​തോ​ണ്ടാ​വും അ​പ്പ​ച്ച​ന്‍ അ​മ്മാ​തി​രി ക​ന്ന​ത്ത​രം പ​റ​ഞ്ഞ​ത് സ​ഹി​ക്കാ​ന്‍ മേ​ലാ​ത്ത​തും.’’

3

‘‘എ​ന്നേ​ലും നി​ന്‍റ​പ്പ​ച്ച​ന്‍ തി​രി​ച്ചു​വ​രും. അ​ന്നേ​രം നി​ന്‍റ​മ്മ​ച്ചി മാ​പ്പും കൊ​ടു​ക്കും.’’ പു​ണ്യാ​ള​ന്‍ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘തേ​ങ്ങ്യാ​ണ്. നി​ന്‍റെ​പ്പ​ച്ച​ന്‍ എ​ന്നേ​ലും വ​ന്നാ​ല്‍ ന​ടു​മ്പൊ​റ​ത്തി​നി​ട്ടു ഞാ​ന്‍ വെ​ട്ടും​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞേ​ച്ച് അ​മ്മ​ച്ചി ഒ​രു വാ​ക്ക​ത്തി എ​നി​ക്ക് ഓ​ർ​മ​വെ​ച്ച കാ​ലം മു​ത​ല്‍ ഇ​റ​യ​ത്ത് തി​രു​കിവെ​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്.’’ ജോ​ഷ്വ ചി​രി​ച്ചു.

‘‘ഈ ​പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ള്‍ എ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞാ തേ​ങ്ങ പോ​ലെ​ത്ത​ന്നെ​യാ. പു​റ​മേയ്ക്ക് ​കാ​ണി​ക്കു​ന്ന ദേ​ഷ്യ​ത്തി​ന്‍റേം ഗൗ​ര​വ​ത്തി​ന്‍റേ​യും ച​കി​രീം ചെ​ര​ട്ടേം പൊ​തിച്ച് ​ചെ​ന്നാ അ​ക​ത്ത് സ്നേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ തെ​ളി​നീ​ര് കാ​ണാം.’’ പു​ണ്യാ​ള​നും ചി​രി​ച്ചു.

‘‘അ​തും പ​റ​ഞ്ഞ് അ​ങ്ങോ​ട്ട് ചെ​ന്നേ​ച്ചാ മ​തി. ന​ടു​മ്പൊ​റ​ത്തി​നി​ട്ട് കൊ​ത്തും അ​മ്മ​ച്ചി. പ​റ​ഞ്ഞാ പ​റ​ഞ്ഞ​ത് ചെ​യ്യു​ന്ന എ​ന​മാ അ​ത്.’’

‘‘നീ ​പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കാ​ന്‍ വ​ന്ന​തെ​ന്നാ​ത്തി​നാ പ​റ.’’ അ​യാ​ള്‍ അ​വ​നെ അ​മ്മ​ച്ചി​യി​ല്‍നി​ന്ന് വ​ഴിതെ​റ്റി​ച്ചു.

‘‘അ​ങ്ങ​നെ അ​മ്മ​ച്ചീ​ടെ ആ​ട്ടും തു​പ്പും എ​ല്ലാ​ര്ടേം കു​ത്തു​വാ​ക്കും പ​രി​ഹാ​സോം കേ​ട്ട് വ​ള​ര്‍ന്ന​തോ​ണ്ട് എ​നി​ക്കൊ​ന്നി​ലും ഒ​ര് ആ​ത്മ​വി​ശ്വാ​സ​മി​ല്ലാ​ര്ന്ന്. ന​ന്നാ​യി പ​ഠി​ക്കും. പ​രീ​ക്ഷ​യാ​വു​മ്പൊ പ​നി വ​രും. ഒ​ന്നും എ​ഴു​താ​നാ​വാ​തെ തോ​ല്‍ക്കും. തോ​ല്‍വി​യൊ​രു സ്ഥി​രം പ​രി​പാ​ടി​യാ​യ​പ്പൊ അ​മ്മ​ച്ചി​യെ​ന്നെ ഇ​സ്ഹാ​ഖ് മൊ​ത​ലാ​ളീ​ടെ വ​ര്‍ക്ക് ഷോ​പ്പി​ല്‍ പ​ണി പ​ഠി​ക്കാ​ന്‍ പ​റ​ഞ്ഞു​വി​ട്ടു.’’

‘‘വേ​റൊ​രി​ട​വും കി​ട്ടീ​ലേ നി​ന്‍റ​മ്മ​ച്ചി​യ്ക്ക്?’’

‘‘അ​ത​ല്ലേ അ​തി​ലെ മ​റ്റൊ​രു ര​സം. ഈ ​ഇ​സ്ഹാ​ഖ് മൊ​ത​ലാ​ളീ​ടെ മൊ​ഖഛായ​യാ എ​നി​ക്കെ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞാ അ​പ്പ​ച്ച​ന്‍ ച​വി​ട്ടി​നെ​ര​ത്തി ഇ​റ​ങ്ങി​പ്പോ​യ​ത്. അ​വ​ര് കൂ​ട്ടു​കാ​രാ​യി​രു​ന്നു. ഒ​രു പാ​ത്ര​ത്തി​ല്‍ ഉ​ണ്ടും ഒ​രു പാ​യേ​ല്‍ കെ​ട​ന്നും വ​ള​ര്‍ന്നോ​ര്. എ​നി​ക്ക് ക​ര്‍ത്താ​വ് ത​ന്ന പെ​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു നി​ന്‍റ​മ്മ​ച്ചി. അ​വ​ളേം എ​ന്നേം പ​റ്റി അ​വ​രാ​തം പ​റ​ഞ്ഞ നി​ന്‍റെ ത​ന്ത​യെ​ങ്ങാ​നും എ​ന്‍റെ ക​ണ്‍വെ​ട്ട​ത്ത് വ​ന്നാ വെ​ട്ടി​ക്ക​ണ്ടി​ച്ച് പ​ന്നി​ക്കി​ട്ടു​കൊ​ടു​ക്കും. ക​ര്‍ത്താ​വ് പോ​ലും എ​ന്നോ​ടാ കൊ​ല​യ്ക്ക് പൊ​റു​ക്കും എ​ന്നാ ഇ​സ്ഹാ​ഖ് മൊ​ത​ലാ​ളി ഇ​ത്തി​രി ക​ള്ള് അ​ക​ത്തു ചെ​ന്നാ ക​ര​ഞ്ഞും മൂ​ക്കു​പി​ഴി​ഞ്ഞും പ​റ​യാ​റ്.’’

പു​ണ്യാ​ള​ന്‍ ക​ണ്ണ​ട​ച്ച് ദീ​ര്‍ഘ​മാ​യി ഒ​ന്ന് നി​ശ്വ​സി​ച്ചു. പി​ന്നെ ബാ​ക്കി​ക്ക് വേ​ണ്ടി ജോ​ഷ്വ​യു​ടെ മു​ഖ​ത്ത് നോ​ക്കി.

4

‘‘വ​യ​സ്സു പ​ത്തു മു​പ്പ​ത്തി​യ​ഞ്ചാ​യി​ട്ടും എ​നി​ക്ക് ക​ല്ല്യാ​ണ​മൊ​ന്നു​മാ​യി​ട്ടി​ല്ല. ശ്വാ​സ​കോ​ശ​ത്തി​ലൊ​രു മൊ​ഴ വ​ന്ന് ചൊ​മ​ച്ചും തു​പ്പീം ന​ട​ക്കാ അ​മ്മ​ച്ചി. എ​ന്നാ​ലും എ​നി​ക്കൊ​രു പെ​ണ്ണി​നെ നോ​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് അ​മ്മ​ച്ചി​യ്ക്ക് തോ​ന്നു​കേ​ല. എ​നി​ക്കാ​ണെ​ങ്കി​ല്‍ എ​ല്ലാ​ത്തി​നോ​ടും എ​ന്ന​പോ​ലെ പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ളോ​ടും ഒ​രു ഉ​ള്‍പേ​ട്യാ. ന​മ്മ​ടെ എ​ബ്ര​ഹാം ഡോ​ക്ട​റു​ടെ മോ​ള് ഈ​വ എ​ന്‍റെ കൂ​ടെ പ​ഠി​ച്ച​താ. ഞാ​ന്‍ തോ​റ്റ് പ​ഠി​ത്തം നി​ര്‍ത്തി വ​ര്‍ക്ക് ഷോ​പ്പി​ല്‍ കേ​റീ​ച്ചാ​ലും എ​ന്നെ കാ​ണു​മ്പോ​ഴൊ​ക്കെ അ​വ​ള്‍ കാ​റ് നി​ര്‍ത്തി എ​ന്ന​തേ​ലും ഒ​ന്ന് പ​റേം. അ​വ​ളു​ടെ ക​ല്യാ​ണം നാ​ട​ട​ച്ചു വി​ളി​ച്ച ക​ല്യാ​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു. ജീ​വി​ത​ത്തി​ല്‍ ഇ​ന്നു​വ​രെ തി​ന്നാ​ത്ത പ​ല​തും ഞാ​ന​ന്നാ തി​ന്ന​ത്. അ​വ​ള് ഭ​ര്‍ത്താ​വി​നൊ​പ്പം അ​മേ​രി​ക്ക​യി​ലോ​ട്ട് പോ​വേം ചെ​യ്തു. ഈ​യി​ടെ അ​വ​ള് അ​വ​ധി​യ്ക്ക് വ​ന്നെ​ന്നൊ​ക്കെ ഞാ​ന​റി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. ക​ല്യാ​ണം ക​ഴി​ഞ്ഞ് ഇ​ത്രേം കാ​ല​മാ​യി​ട്ടും കു​ട്ടി​ക​ളൊ​ന്നു​മാ​യി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നും കേ​ട്ട്.

അ​വ​ളി​ന്ന് ഒ​രു കാ​റും കൊ​ണ്ടും വ​ര്‍ക്ക്ഷോ​പ്പി​ല് വ​ന്ന്. ഓ​ടി​ച്ചാ ഏ​താ​ണ്ട് സൗ​ണ്ട് വ​രൂ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞ്. ഓ​ടി​ച്ച് കാ​ട്ടി​ത്ത​രാം പ​റ​ഞ്ഞ് അ​വ​ളെ​ന്നേം ക​യ​റ്റി ഡ്രൈ​വ് ചെ​യ്തു. അ​രമ​ണി​ക്കൂ​ര്‍ ഓ​ടി​യി​ട്ടും പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ച് ഒ​രൊ​ച്ചേം ഞാ​ങ്കേ​ട്ടി​ല്ല. ഇ​തി​ന് പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ച് കൊ​ഴ​പ്പ​മൊ​ന്നു​ല്ല്യ​ല്ലോ​ന്ന് ഞാ​ന്‍ പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പൊ അ​വ​ള് കാ​റ് നി​ര്‍ത്തി. ഞാ​ന​പ്പ​ഴാ ചു​റ്റും നോ​ക്കു​ന്ന​ത്. മ​ഴ​യാ​യ​തു​കൊ​ണ്ട് വ​ഴി തി​രി​ഞ്ഞു കി​ട്ടീ​രു​ന്നി​ല്ല. ഞ​ങ്ങ​ളൊ​രു കു​ന്നി​ന്‍റെ മു​ക​ളി​ലാ​യി​രു​ന്നു. ‘​‘നീ​യ​ല്ലേ​ലും എ​ന്നാ ക​ണ്ണും കാ​തും തൊ​റ​ന്ന് വെ​ച്ച് വ​ല്ല​തും കേ​ള്‍ക്കൂം കാ​ണൂം ചെ​യ്തി​ട്ടു​ള്ള​ത്? നി​ന്നെ കാ​ണു​മ്പോ​ഴൊ​ക്കെ​യു​ള്ള എ​ന്‍റെ ക​ണ്ണി​ലെ തെ​ള​ക്കോം നെ​ഞ്ചി​ടി​പ്പും ക​ണ്ടാ വേ​റെ വ​ല്ല ആ​ണു​ങ്ങ​ളു​മാ​യി​രു​ന്നേ​ല്‍ എ​പ്പോ​ഴേ കാ​ര്യം തി​രി​ഞ്ഞേ​നെ എ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞ് അ​വ​ളെ​ന്‍റെ കൈ ​വ​ലി​ച്ചെ​ടു​ത്ത് അ​വ​ളു​ടെ നെ​ഞ്ച​ത്തോ​ട്ട് ചേ​ര്‍ത്തു​വെ​ച്ചു.’’

‘‘നെ​ഞ്ച​ല്ല, മാ​റ്...’’ അ​യാ​ള്‍ നേ​ര്‍ത്ത ചി​രി​യോ​ടെ തി​രു​ത്തി. ശ​ക​ലം നാ​ണ​ത്തോ​ടെ ജോ​ഷ്വാ പി​ന്നെ ന​ട​ന്ന​തും പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘എ​നി​ക്ക​വ​ളോ​ട് പ്രേ​മ​മു​ണ്ടോ എ​ന്നൊ​ന്നും അ​വ​ള് ചോ​ദി​ച്ചി​ല്ല. ആ ​കൈ പി​ന്നെ​യ​വി​ടു​ന്ന് എ​ടു​ക്കാ​ന്‍ സ​മ്മ​തി​ച്ച​തു​മി​ല്ല. അ​വ​ള് ഏ​താ​ണ്ടൊ​ക്കെ എ​ന്നെ ചെ​യ്തു. അ​ങ്ങ​നെ പെ​ണ്ണന്താ​ന്നും പെ​ണ്ണി​ന്‍റെ മ​ണ​മെ​ന്താ​ന്നും സ്നേ​ഹ​മെ​ന്താ​ന്നും ഞാ​നും അ​റി​ഞ്ഞു.’’

‘‘പെ​ണ്ണി​നെ ഞാ​ന​റി​ഞ്ഞു എ​ന്ന് പ​റ. പെ​ണ്ണി​ന്‍റെ സ്നേ​ഹം! അ​തേ​പ​റ്റി നീ ​ഞെ​ളി​യ​ണ്ട. ആ ​അ​മേ​രി​ക്ക​ക്കാ​ര​നി​ല്‍നി​ന്ന് ഒ​ര് കൊ​ച്ചു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നേ​ല്‍ അ​വ​ള് നി​ന്നെ തേ​ടി വ​ര​ത്തി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.’’

‘‘അ​ങ്ങ​നെ പ​റ​യ​ല്ലേ പു​ണ്യാ​ളാ. കൊ​ച്ചു​ണ്ടാ​വാ​ന്‍ ഇ​ന്ന​ത്തെ കാ​ല​ത്ത് വേ​റെ നൂ​റ് വ​ഴി​യി​ല്ലേ? ഇ​ത​വ​ള് എ​ന്നോ​ടു​ള്ള സ്നേ​ഹം കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ വ​ന്ന​താ.’’

5

ഏ​റെ അ​ന്വേ​ഷി​ച്ച് ന​ട​ന്ന് ക​യ്യി​ല്‍ കി​ട്ടി​യ തി​ള​ക്ക​മു​ള്ള വ​സ്തു വ​ലി​ച്ചെ​റി​യാ​ന്‍ വി​സ​മ്മ​തി​ക്കു​ന്ന കു​ട്ടി​യെ​പ്പോ​ലെ ജോ​ഷ്വ ചി​ണു​ങ്ങി.

‘‘നി​ന്നെ​യോ എ​നി​ക്ക് കി​ട്ടി​യി​ല്ല. നി​ന്‍റെ കൊ​ച്ചി​നേ​ലും എ​നി​ക്ക് വേ​ണം എ​ന്ന​വ​ള് പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പൊ ഞാ​ന്‍ ക​ര​ഞ്ഞു​പോ​യി പു​ണ്യാ​ളാ’’ എ​ന്ന് പ​റ​യു​മ്പൊ അ​വ​ന്‍റെ ക​ണ്ണു​ക​ള്‍ വീ​ണ്ടും നി​റ​ഞ്ഞു.

ജോ​ഷ്വാ ആ​കാ​ശ​ത്തി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി. പു​ല​രാ​നി​നി അ​ധി​ക​മി​ല്ല. ഒ​ന്ന് ചെ​ന്ന് ക​ണ്ണ​ട​ക്കു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും എ​ന്തേ​ലും പ​റ​ഞ്ഞോ​ണ്ട് ഇ​സ്ഹാ​ഖ് മൊ​ത​ലാ​ളീ​ടെ വി​ളി വ​രും. താ​ന​ടു​ത്തി​ല്ലെ​ങ്കി​ല്‍ ക​ര​യി​ല്‍ പി​ടി​ച്ചി​ട്ട മീ​ന്‍പോ​ലെ​യാ​ണ​യാ​ള്‍ എ​ന്ന​വ​ന് തോ​ന്നാ​റു​ണ്ട്. നീ ​അ​യാ​ളെ ഇ​സ്ഹാ​ഖ് മൊ​ത​ലാ​ളി എ​ന്ന് വി​ളി​ച്ചാ​മ​തീന്ന് നി​ര്‍ബ​ന്ധം പി​ടി​ച്ച​ത് അ​മ്മ​ച്ചി​യാ​ണ്. ന​ല്ല സ്വ​ഭാ​വ​ത്തി​ലി​രി​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ ഇ​സ്ഹാ​ഖ് ത​ന്‍റെ ത​ല​യി​ല്‍ ത​ട​വി. ‘‘ബു​ദ്ധി​യ്ക്ക് അ​ഞ്ചു പൈ​സ കു​റ​വു​ണ്ടേ​ലും നീ ​നേ​രും നെ​റി​യും ഉ​ള്ള​വ​നാ. അ​താ നി​ന്നെ എ​നി​ക്കി​ത്ര കാ​ര്യം.’’ എ​ന്ന് പ​റ​യാ​റു​ള്ള​ത് അ​വ​നോ​ര്‍ത്തു.

‘‘ഞാ​ന്‍ പോ​വാ​ന്‍ നോ​ക്ക​ട്ടെ പു​ണ്യാ​ളാ... ഈ​വ​യ്ക്ക് വേ​ണ്ടി​യും ഞ​ങ്ങ​ടെ ജ​നി​ക്കാ​ന്‍ പോ​വു​ന്ന കു​ഞ്ഞി​നു​വേ​ണ്ടി​യും പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കാ​ന്‍ വ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു.’’ ഇ​തു പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ള്‍ താ​നൊ​രു ഗൃ​ഹ​സ്ഥ​നാ​യ പോ​ലെ ജോ​ഷ്വ​ക്ക് തോ​ന്നി. ഇ​നി​യൊ​രി​ക്ക​ലും ജീ​വി​തം പ​ഴ​യ​പോ​ലെ ആ​വി​ല്ല എ​ന്നും.

‘‘ഇ​ങ്ങോ​ട്ട് വ​രു​മ്പം ഇ​ങ്ങ​നെ നേ​രി​ട്ട് കാ​ണാ​ന്‍ ക​ഴി​യു​മെ​ന്ന് ഞാ​ങ്ക​രു​തീ​ത​ല്ല. ഞ​ങ്ങ​ള് മ​രി​ക്കും വ​രെ ഞ​ങ്ങ​ടെ സ്നേ​ഹ​ത്തെ നീ ​കാ​ത്തോ​ള​ണേ.’’ അ​പേ​ക്ഷ​ക്ക് ഒ​പ്പം ജോ​ഷ്വ പു​ണ്യാ​ള​നെ സൂ​ത്ര​ത്തി​ല്‍ ഒ​ന്ന് തൊ​ട്ടു. അ​ത് ഒ​രു സാ​ധാ​ര​ണ മ​നു​ഷ്യ​ശ​രീ​രം എ​ന്ന​തി​ന​പ്പു​റ​ത്തേ​യ്ക്ക് പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ച് ഒ​ന്നു​മി​ല്ലെ​ന്ന് സ്പ​ര്‍ശ​ത്തി​ലൂ​ടെ​യ​റി​ഞ്ഞു. പു​ണ്യാ​ള​ന്മാ​ര്‍ ഇ​ങ്ങ​നെ മു​ഷി​ഞ്ഞ വ​സ്ത്രം ധ​രി​ക്കു​മോ എ​ന്ന് സം​ശ​യി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും അ​വ​ര്‍ പ​ല വ​സ്ത്ര​ത്തി​ലും രൂ​പ​ത്തി​ലും വ​രു​മെ​ന്ന കേ​ട്ടുകേ​ള്‍വി​കൊ​ണ്ട് ആ ​സം​ശ​യ​ത്തെ മാ​യ്ച്ചു.

‘‘എ​ന്‍റെ കൂ​ടെ പോ​രു​ന്നോ?’’ ജോ​ഷ്വ വെ​റു​തെ​യൊ​രു കു​ശ​ലം ചോ​ദി​ച്ചു. പു​ണ്യാ​ള​ന്‍ ഒ​ന്നും മി​ണ്ടാ​തെ ത​ന്‍റെ​യൊ​പ്പം ന​ട​ന്ന​പ്പോ​ള്‍ ത​ന്‍റെ​യാ ചോ​ദ്യം അ​പ​ക​ട​മാ​യി എ​ന്ന​വ​ന് തോ​ന്നി. ഒ​രു പു​ണ്യാ​ള​നെ സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​ന്‍ പ​റ്റി​യ അ​വ​സ്ഥ​യി​ല​ല്ല വീ​ട്. അ​മ്മ​ച്ചീ​ടെ രോ​ഗ​വും ത​ന്‍റെ അ​നാ​സ്ഥ​യും അ​തി​നെ ഒ​രു ച​വറ്റു​കൂ​ന​യാ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. കു​മ്മാ​യ​മ​ട​ര്‍ന്ന ഭി​ത്തി​യും പൊ​ളി​ഞ്ഞ നി​ല​വും വാ​രിവ​ലി​ച്ചി​ട്ട സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ളും മു​ഷി​ഞ്ഞ കീ​റ​ത്തു​ണി​ക​ളും ഒ​ക്കെ​യാ​യി.

6

അ​മ്മ​ച്ചി എ​ന്തേ​ലു​മൊ​ക്കെ വി​ളി​ച്ചു​പ​റ​ഞ്ഞാ​ല​ത് ക​ണ​ക്കി​ലെ​ടു​ക്കേ​ണ്ട എ​ന്നൊ​രു മു​ന്ന​റി​യി​പ്പ് കൊ​ടു​ത്താ​ലോ എ​ന്നാ​ലോ​ചി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും, പു​ണ്യാ​ള​നെ ത​നി​ക്ക​ല്ലാ​തെ മ​റ്റാ​ര്‍ക്കും കാ​ണാ​ന്‍ ക​ഴി​യു​മാ​യി​രി​ക്കി​ല്ല എ​ന്ന തോ​ന്ന​ലി​ല്‍ ആ ​ആ​ലോ​ച​ന അ​വ​സാ​നി​പ്പി​ച്ചു.

വാ​തി​ല് ചെ​ത​ല് തി​ന്ന് പോ​യ​തി​ന് പ​ക​രം വെ​ച്ച ത​ക​ര​ഷീ​റ്റ് നീ​ക്കി അ​ക​ത്തു ക​യ​റു​മ്പോ​ള്‍ താ​നി​നി ജീ​വി​ത​ത്തെ കു​റ​ച്ചു​കൂ​ടെ ന​ന്നാ​യി പ​രി​പാ​ലി​ക്കേ​ണ്ട​തു​ണ്ടെ​ന്ന് അ​വ​ന് തോ​ന്നി. ഇ​പ്പൊ പു​ണ്യാ​ള​ന്‍! ഇ​നി​യും ആ​രെ​ങ്കി​ലു​മൊ​ക്കെ ഇ​തു​പോ​ലെ വ​ന്നൂ​ടാ​യ്ക​യി​ല്ല. ഈ​വ ഇ​നി​യ​ത്തെ വ​ര​വി​ന് കൊ​ച്ചി​നേം​കൊ​ണ്ട് ചെ​ല​പ്പൊ വ​രു​വാ​യി​രി​ക്കും. കൊ​ച്ച് അ​വ​ന്‍റെ​യ​പ്പ​ന്‍ ജീ​വി​ക്കു​ന്ന സ്ഥ​ലോം രീ​തി​യും ക​ണ്ട് നാ​ണം​കെ​ട​രു​ത്. എ​ല്ലാ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ള്‍ക്കും ഒ​രു മാ​റ്റം വ​രു​ത്ത​ണം. ജോ​ഷ്വ​ക്ക് ആ​കെ​പ്പാ​ടെ ഒ​രു ഉ​ത്സാ​ഹം തോ​ന്നി.

അ​വ​ന്‍ പ​ല​ക​യി​ട്ട് പാ​ത്രം വെ​ച്ച് ചോ​റും മീ​ങ്ക​റീം വെ​ള​മ്പി. പു​ണ്യാ​ള​നെ ക​ഴി​ക്കാ​ന്‍ വി​ളി​ച്ചു. ചോ​റി​ന്‍റെ അ​രി​കി​ല്‍ കൂ​ര്‍ക്ക​ത്തോ​ര​ന്‍ വി​ള​മ്പി.

അ​ക​ത്തേ മു​റി​യി​ല്‍നി​ന്ന് കാ​റി​ക്കൊ​ര കേ​ട്ട​പ്പോ​ള്‍ ജോ​ഷ്വ ആ ​ഒ​ച്ച​യെ പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി. ‘‘അ​മ്മ​ച്ചി​യാ.’’

പു​ണ്യാ​ള​ന്‍റെ ആ​ര്‍ത്തി​പി​ടി​ച്ച തീ​റ്റ ക​ണ്ട​പ്പോ​ള്‍ ‘‘ഇ​വ​രു​ടെ മ​ന​സ്സും വ​യ​റു​മാ നി​റ​യേ​ണ്ട​ത്. എ​ന്നാ​ലേ അ​നു​ഗ്ര​ഹ​ത്തി​ല്‍ നി​റ​വു​ണ്ടാ​കൂ’’ എ​ന്ന് ത​ന്നെ​ത്താ​ന്‍ പ​റ​ഞ്ഞ് ത​നി​ക്ക് വി​ള​മ്പാ​ന്‍ ക​രു​തി​യ​തുകൂ​ടെ ആ ​പാ​ത്ര​ത്തി​ലേ​ക്കി​ട്ടു.

‘‘അ​മ്മ​ച്ചീ​ടെ മീ​ങ്ക​റീം കൂ​ര്‍ക്ക​ത്തോ​ര​നും ഒ​രി​ക്കെ ക​ഴി​ച്ചാ പി​ന്നെ​യ​ത് മ​റ​ക്കേ​ല.’’ ജോ​ഷ്വ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘നേ​രാ.’’ പു​ണ്യാ​ള​ന്‍ പ​തി​ഞ്ഞ ശ​ബ്ദ​ത്തി​ല്‍ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ഏ​താ​ടാ പാ​തി​രാ​ത്രി​യ്ക്ക് നി​ന​ക്കൊ​പ്പം മ​റ്റൊ​രു നാ​റി?’’

അ​മ്മ​ച്ചീ​ടെ ശ​ബ്ദം കേ​ട്ട് ര​ണ്ടാ​ളും ഞെ​ട്ടി​ച്ചാ​ടി.

പു​ണ്യാ​ള​നെ അ​മ്മ​ച്ചി എ​ങ്ങ​നെ ക​ണ്ടെ​ന്ന് അ​വ​ന​ന്തം വി​ട്ടു. ഒ​ച്ച​വി​ളീം പ്രാ​ക്കു​മൊ​ക്കെ​യാ​ണ് രീ​തി​യെ​ങ്കി​ലും അ​മ്മ​ച്ചീ​ടെ ഉ​ള്ള് ശു​ദ്ധ​മാ​യ​തോ​ണ്ടാ​വും എ​ന്നവ​ന്‍ ഊ​ഹി​ച്ചു.

‘‘ഇ​ത് പു​ണ്യാ​ള​നാ...’’ ജോ​ഷ്വ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ത്ഫൂ...’’ ​അ​മ്മ​ച്ചീ​ടെ ആ​ട്ടി​ന്‍റെ ശ​ക്തി​യി​ല്‍ താ​ന്‍ ത​ല​യ​ടി​ച്ച് വീ​ണോ എ​ന്ന​വ​ന്‍ ശ​ങ്കി​ച്ചു. ജോ​ഷ്വ പു​ണ്യാ​ള​നെ നോ​ക്കി. ആ​ട്ട് ക​ണ​ക്കി​ലെ​ടു​ക്കാ​തെ ത​ല​താ​ഴ്ത്തി ചോ​റ് വാ​രി​ത്തി​ന്നു​ക​യാ​ണ്.

7

ഒ​രു ക​ന​ത്ത ച​ങ്ങ​ല​ച്ചു​മ അ​മ്മ​ച്ചി​യെ വീ​ണ്ടും മു​റി​യി​ലെ ഇ​രു​ട്ടി​ലേ​ക്ക് തി​രി​ച്ചു​വ​ലി​ച്ചി​ട്ട​പ്പോ​ള്‍ അ​വ​ന് ആ​ശ്വാ​സം തോ​ന്നി. ഇ​നി അ​ടു​ത്തൊ​ന്നും ആ ​കു​ര​യ​ട​ങ്ങി അ​മ്മ​ച്ചി പു​റ​ത്ത് വ​രി​ല്ലെ​ന്ന് അ​വ​ന​റി​യാം.

‘‘ഞാ​നി​വി​ടെ കി​ട​ന്നോ​ളാം.’’ പു​ണ്യാ​ള​ന്‍ പു​റ​ന്തി​ണ്ണ ചൂ​ണ്ടി പ​റ​ഞ്ഞു.

വേ​ണ്ട, അ​ക​ത്ത് കി​ട​ക്കാം, എ​ന്ന് പ​റ​യാ​ന്‍ തോ​ന്നി​യെ​ങ്കി​ലും ജോ​ഷ്വ പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല. പു​ണ്യാ​ള​നാ​ണ്! സ​ക​ല ച​രാ​ച​ര​ങ്ങ​ളെ​യും സ​ഹാ​നു​ഭൂ​തി​യോ​ടെ കാ​ണു​ക​യും കേ​ള്‍ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യേ​ണ്ട​വ​ന്‍. ന​ക്ഷ​ത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ കാ​വ​ലി​ല്‍ ഉ​റ​ങ്ങേ​ണ്ട​വ​ന്‍. അ​വ​നെ ഒ​രു മു​റി​യി​ല്‍ അ​ട​ച്ചി​ടു​ന്ന​ത് ശ​രി​യ​ല്ല.

അ​മ്മ​ച്ചീ​ടെ പ്രാ​ക്കും കൊ​ല​വി​ളീം കേ​ട്ടാ​ണ് ജോ​ഷ്വ ഏ​തോ ലോ​ക​ത്തു​നി​ന്ന് ഇ​റ​ങ്ങി​വ​ന്ന് ഭൂ​മി​യി​ലെ വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ലേ​ക്ക് ക​ണ്ണു​തു​റ​ന്ന​ത്. നേ​രം വെ​ളു​ത്തു​വ​രു​ന്ന​തേ​യു​ള്ളൂ. അ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും എ​ന്ന​താ പ്ര​ശ്നം എ​ന്ന​വ​ന്‍ അ​ന്തം​വി​ട്ടു.

‘‘അ​രി​പ്പാ​ത്ര​ത്തി​ലെ കാ​ശു​കു​ടു​ക്കേം എ​ന്‍റെ ക​ഴു​ത്തി​ലെ ഇ​ത്തി​രി​മി​ന്നും കാ​ണാ​നി​ല്ല. അ​തും​കൊ​ണ്ട​ല്ലാ​തെ നീ​യി​നി ഇ​തി​ന​ക​ത്തേ​യ്ക്ക് ക​യ​റേ​ണ്ട, നാ​ശം പി​ടി​ച്ച​വ​നു​ണ്ടാ​യ​വ​നേ.’’ അ​മ്മ​ച്ചി കാ​ലു​യ​ര്‍ത്തി ച​വി​ട്ടും മു​ന്നെ ജോ​ഷ്വ ഉ​ടു​മു​ണ്ട് വാ​രി ചു​റ്റി പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങി.

പു​ണ്യാ​ള​ന്മാ​രും വി​ശു​ദ്ധാ​ത്മാ​ക്ക​ളും പ​ക​ല്‍വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ല്‍ പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങാ​റി​ല്ല എ​ന്ന നി​യ​മ​മൊ​ക്കെ അ​റി​യു​മെ​ങ്കി​ലും അ​വ​ന്‍ പ​ള്ളി​ക്ക് നേ​രെ​ത്ത​ന്നെ ന​ട​ന്നു. മ​റ്റെ​വി​ടെ​യും അ​വ​ന് പോ​വാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ആ​ദ്യ​മാ​യി അ​വ​ന്‍ ഇ​സ്ഹാ​ഖ് മൊ​ത​ലാ​ളി​യു​ടെ ഫോ​ണ്‍ കോ​ളു​ക​ള്‍ക്ക് നേ​രെ നി​ശ്ശ​ബ്ദ​നാ​യി. താ​നൊ​രു ക​ള്ള​നെ​യാ​ണ് ത​ലേ​ന്ന് രാ​ത്രി പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ട്ട​തെ​ന്ന് വി​ശ്വ​സി​ക്കാ​ന്‍ അ​വ​ന്‍റെ മ​ന​സ്സ് വി​സ​മ്മ​തി​ച്ചു.

അ​തു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ രൂ​പ​ക്കൂ​ടി​ന​ടു​ത്ത് ചെ​ന്നു നി​ന്ന് ആ​രും കേ​ള്‍ക്കാ​തെ ജോ​ഷ്വ പ​തു​ക്കെ ചോ​ദി​ച്ചു. ‘‘അ​മ്മ​ച്ചീ​ടെ കാ​ശും മാ​ല​യും എ​ന്നാ​ ചെ​യ്തു? നേ​രാ​വ​ണ്ണം ചോ​ദി​ച്ചാ ത​ന്നെ അ​മ്മ​ച്ചി​യ​ത് ത​ന്നേ​നെ. അ​തി​ല്ലാ​തെ എ​നി​ക്ക് തി​രി​ച്ച് പോ​വാ​ന്‍ പ​റ്റ​ത്തി​ല്ല കെ​ട്ടോ.’’

മെ​ഴു​കു​തി​രി​യു​മാ​യി കു​റ​ച്ച് പെ​ണ്‍കു​ട്ടി​ക​ള്‍ പ​രീ​ക്ഷാ പ്രാ​ർ​ഥ​ന​ക്കു​വ​ന്നു. അ​വ​രു​ടെ ക​ണ്ണ​ട​ച്ചു​ള്ള നി​ൽ​പു ക​ണ്ട​പ്പോ​ള്‍ അ​വ​ന് ചി​രി​വ​ന്നു. എ​ന്താ​ണ് ഇ​വ​റ്റോ​ള്‍ടെ വി​ചാ​രം. ഇ​താ​ണ് ഏ​റ്റ​വും വ​ലി​യ പ്ര​തി​സ​ന്ധി എ​ന്നോ? ജീ​വി​തം ന​ട​ത്തു​ന്ന പ​രീ​ക്ഷ​ക​ള്‍ വെ​ച്ചു​നോ​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ ഇ​തൊ​ക്കെ വെ​റും...

8

പി​ള്ളേ​രു​ക​ളി​യാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന് ഒ​രു​കാ​ല​ത്ത് അ​വ​ര​റി​യും. ജോ​ഷ്വ പ​ള്ളി​യു​ടെ പി​ന്നാ​മ്പു​റ​ത്തേ​ക്ക് ന​ട​ന്നു.

സെ​മി​ത്തേ​രി​യു​ടെ ഭാ​ഗ​ത്തേ​ക്കാ​ണ് അ​വ​ന്‍ ന​ട​ന്ന​ത്. അ​വി​ടെ എ​ത്തും മു​ന്നെ​യു​ള്ള മ​ര​ത്ത​ണ​ലി​ല്‍ പു​ണ്യാ​ള​ന്‍ ഇ​രി​ക്കു​ന്ന​ത് അ​വ​ന്‍ ക​ണ്ടു. അ​വ​ന് ആ​ശ്വാ​സ​മാ​യി. അ​പ്പൊ ക​ള്ള​ന​ല്ല! ക​ള്ള​നാ​ണേ​ല്‍ ഇ​ങ്ങ​നെ പി​ടി​കി​ട്ടു​ന്ന പാ​ക​ത്തി​ന് ഇ​രി​ക്കി​ല്ല​ല്ലോ.

ത​ല​കു​നി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന പു​ണ്യാ​ള​ന്‍റെ മു​ഖം പി​ടി​ച്ച് ത​നി​ക്ക് നേ​രെ ഉ​യ​ര്‍ത്തി ജോ​ഷ്വ ചോ​ദി​ച്ചു.

‘‘അ​മ്മ​ച്ചീ​ടെ മാ​ലേം കാ​ശും എ​ന്നാ ചെ​യ്തു?’’

‘‘അ​രി​പ്പാത്ര​ത്തി​ലെ കാ​ശ​ല്ലേ? അ​ത​വി​ടെ​ത്ത​ന്നെ ഉ​ണ്ട്. അ​വ​ള് വെ​പ്രാ​ള​ത്തി​ല്‍ ത​പ്പീ​ട്ട് കാ​ണാ​ത്ത​താ. മാ​ല പൊ​ട്ടി​വീ​ണ​ത് അ​വ​ളു​ടെ ബ്ലൗ​സി​നു​ള്ളീ കെ​ട​പ്പു​ണ്ട്.’’

ജോ​ഷ്വ ത​ന്‍റെ പ​ഴു​ക്ക അ​ട​ക്ക നി​റ​മു​ള്ള ക​ണ്ണു​ക​ള്‍ അ​തു​വ​രെ​യി​ല്ലാ​ത്ത ആ​ത്മ​വി​ശ്വാ​സ​ത്തി​ല്‍ അ​യാ​ളു​ടെ ക​ണ്ണു​ക​ളി​ല്‍ നേ​ര്‍ക്കു​നേ​ര്‍ ഉ​റ​പ്പി​ച്ചു​വെ​ച്ച് ചോ​ദി​ച്ചു.

‘‘സ​ത്യം പ​റ, നി​ങ്ങ​ള് ശ​രി​ക്കും പു​ണ്യാ​ള​നോ? അ​തോ മ​നു​ഷ്യ​നോ?’’

‘‘ര​ണ്ടി​നും ഇ​ട​യി​ലൊ​രാ​ള്‍.’’ വി​റ​ക്കു​ന്ന ശ​ബ്ദ​ത്തി​ല്‍ ഉ​ത്ത​രം വ​ന്നു.

ജോ​ഷ്വ​യു​ടെ ക​ണ്ണി​ല്‍നി​ന്നും ത​ന്‍റെ ക​ണ്ണു​ക​ള്‍ വ​ലി​ച്ചു പ​റി​ച്ചെ​ടു​ത്ത് വി​ദൂ​ര​ത​യി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി വ​ലി​യൊ​രു മ​ഹാ​സ​ത്യം അ​നാ​വ​ര​ണം ചെ​യ്യു​ന്ന​പോ​ലെ അ​യാ​ള്‍ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘പ​ക്ഷേ നി​ന്‍റെ അ​മ്മ​ച്ചി​യു​ണ്ട​ല്ലോ അ​വ​ള്‍ വെ​റും മ​നു​ഷ്യ​ത്തി​യാ. ശ​രി​ക്കു​മൊ​ള്ള പെ​ണ്ണ്...’’

അ​യാ​ള്‍ മ​ര​ത്ത​ണ​ലി​ല്‍നി​ന്നെ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് ശ​വ​ക്ക​ല്ല​റ​ക്ക് നേ​രെ ന​ട​ക്കു​ന്ന​ത് ജോ​ഷ്വ നോ​ക്കി​നി​ന്നു.

അ​യാ​ളു​ടെ ന​ടു​മ്പൊ​റ​ത്ത് ആ​രോ വാ​ക്ക​ത്തി​ക്ക് വെ​ട്ടി​യ​പോ​ലൊ​രു മു​റി​വ് വാ ​പി​ള​ര്‍ത്തി നി​ല്‍ക്കു​ന്ന​തും കീ​റി​യ ഷ​ര്‍ട്ട് ചോ​ര​യി​ല്‍ കു​തി​ര്‍ന്ന് അ​തി​ല്‍ ഒ​ട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ച് നി​ല്‍ക്കു​ന്ന​തും അ​വ​ന്‍ ക​ണ്ടു.

പു​ണ്യാ​ളാ... എ​ന്ന് വി​ളി​ക്കാ​നോ​ങ്ങി​യ അ​വ​ന്‍റെ തൊ​ണ്ട​യി​ല്‍ പൊ​ടു​ന്ന​നെ മ​റ്റൊ​രു പ​ദം വി​ല​ങ്ങ​ടി​ച്ച് നി​ന്ന് ശ്വാ​സം​മു​ട്ടി.

അ​വ​ന് ഓ​ക്കാ​നി​ച്ചു...