കോ​പാ​ഗ്നി​യി​ൽ വെ​ന്തെ​രി​ഞ്ഞ​വ​ർ

ന​മു​ക്ക് ചു​റ്റും നോ​ക്കി​യാ​ൽ ധാ​രാ​ളം കാ​ണാ​വു​ന്ന ഒ​രു വി​ഭാ​ഗ​മു​ണ്ട് - ക്ഷി​പ്ര​കോ​പി​ക​ൾ. ഒ​രു നി​മി​ഷം മ​തി, ശാ​ന്ത​മാ​യൊ​ഴു​കു​ന്ന പു​ഴ പെ​ട്ടെ​ന്നൊ​രു മ​ല​വെ​ള്ള​പ്പാ​ച്ചി​ലാ​യി മാ​റാ​ൻ. വാ​ക്കു​ക​ൾ​ക്ക് ക​ടു​പ്പം കൂ​ടു​ന്ന​തി​ന​നു​സ​രി​ച്ച് ശ​രീ​രം വ​രി​ഞ്ഞു​മു​റു​കും, ശി​ര​സ്സ് മു​ത​ൽ കാ​ൽ​പാ​ദം വ​രെ ഒ​രു അ​ഗ്നി​കു​ണ്ഠ​മാ​യി ജ്വ​ലി​ക്കും. ആ ​നാ​ട​കീ​യ രം​ഗം അ​വ​സാ​നി​ക്കു​മ്പോ​ൾ, തീ ​കെ​ട്ട​ട​ങ്ങി​യ​പോ​ലെ, അ​വ​ർ ത​ള​ർ​ന്ന് ഒ​രു കോ​ണി​ൽ ചെ​ന്നി​രി​ക്കും. കു​ടി​ക്കാ​ൻ വെ​ള്ളം ചോ​ദി​ക്കും!

അ​വ​ർ വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​കാം, ദേ​ഷ്യ​ത്തി​ന്‍റെ ക​ടു​പ്പ​മാ​ണ് കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ സാ​ധി​ക്കാ​നു​ള്ള എ​ളു​പ്പ​വ​ഴി​യെ​ന്ന്. ത​നി​ക്ക​രി​കി​ലു​ള്ള​വ​ർ ഭ​യ​ന്ന് അ​നു​സ​രി​ക്കു​മെ​ന്നും ശാ​ന്ത​മാ​യ വാ​ക്കു​ക​ൾ കൊ​ണ്ട് അ​ത് സാ​ധി​ക്കി​ല്ലെ​ന്നും അ​വ​ർ ധ​രി​ക്കു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ, ഭ​യം കൊ​ണ്ട് കെ​ട്ടി​പ്പ​ടു​ക്കു​ന്ന ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ൾ​ക്കും അ​നു​സ​ര​ണ​ക്കും എ​ത്ര ആ​യു​സ്സു​ണ്ടാ​കും?

എ​ന്‍റെ ഓ​ർ​മ​യി​ലു​ണ്ട് അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രു സു​ഹൃ​ത്ത്. ന​ല്ല മ​ന​സ്സി​നു​ട​മ, ശു​ദ്ധ ചി​ന്താ​ഗ​തി​ക്കാ​ര​ൻ. ഒ​രൊ​റ്റ പ്ര​ശ്ന​മേ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. കോ​പം വ​ന്നാ​ൽ പി​ന്നെ പി​ടി​ച്ചാ​ൽ കി​ട്ടി​ല്ല. ഏ​ക​പ​ക്ഷീ​യ​മാ​യ സം​സാ​ര​ത്തി​ന്റെ 15 മി​നി​റ്റ് പ്ര​ക്ഷേ​പ​ണം! മ​റ്റാ​രും അ​ങ്ങോ​ട്ട് ഒ​ന്നും മി​ണ്ട​രു​ത്. മ​റു​പ​ടി പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ, ആ ​തീ​വ്ര​ത വ​ർ​ധി​ക്കു​ക​യേ ഉ​ള്ളൂ. പ​ത്തും പ​തി​ന​ഞ്ചും മി​നി​റ്റ് നീ​ളു​ന്ന ശ​കാ​ര​വ​ർ​ഷ​ത്തി​നു ശേ​ഷം അ​ദ്ദേ​ഹ​വും ത​ള​രും. ഒ​ര​ൽ​പ്പം ‘കി​ട​ക്ക​ണം’ എ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞ് രം​ഗം വി​ടും.

മ​ണി​ക്കൂ​റു​ക​ൾ​ക്കോ ദി​വ​സ​ങ്ങ​ൾ​ക്കോ ശേ​ഷം, സ്‌​നേ​ഹ​ത്തോ​ടെ ആ ​വി​ഷ​യം അ​വ​ത​രി​പ്പി​ച്ചാ​ൽ, കു​റ്റ​ബോ​ധ​ത്തോ​ടെ പ​റ​യും: ‘‘അ​ത് ദേ​ഷ്യ​ത്തി​ന്‍റെ പു​റ​ത്ത് പ​റ​ഞ്ഞു​പോ​യ​താ​ണ്, ഒ​ന്നും വി​ചാ​രി​ക്ക​രു​ത്. ഇ​താ​യി​രു​ന്നോ സ​ത്യാ​വ​സ്ഥ?, ഞാ​ന​റി​ഞ്ഞി​ല്ല’’ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു പോ​ലും ഇ​ഷ്ട​മ​ല്ലാ​ത്ത സ്വ​ഭാ​വ​മാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. ആ ​കോ​പ​ശ​ര​ങ്ങ​ൾ ഏ​റ്റു​വാ​ങ്ങി​യ പ​ല​രും പ​തി​യെ​പ്പ​തി​യെ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ൽ നി​ന്ന് അ​ക​ന്നു​തു​ട​ങ്ങി.

വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ൾ ക​ട​ന്നു​പോ​യി​ട്ടും ആ ​സ്വ​ഭാ​വ​ത്തി​ന് മാ​റ്റ​മു​ണ്ടാ​യി​ല്ല. ഒ​രു ദി​വ​സം ആ ​വേ​ദ​ന​ജ​ന​ക​മാ​യ വാ​ർ​ത്ത​യെ​ത്തി. കോ​പാ​ഗ്നി​യി​ൽ ആ​ളി​ക്ക​ത്തു​ന്ന​തി​നി​ടെ അ​ദ്ദേ​ഹം കു​ഴ​ഞ്ഞു വീ​ണു, ഹൃ​ദ​യാ​ഘാ​തം! ഞാ​ൻ ആ​ശു​പ​ത്രി​യി​ൽ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ ക​ണ്ടു. ആ ​ക​ണ്ണു​ക​ളി​ൽ ആ​ഴ​മേ​റി​യ കു​റ്റ​ബോ​ധം നി​ഴ​ലി​ച്ചി​രു​ന്നു. ‘‘ഏ​റെ വൈ​കി​യ​ല്ലേ,’’ അ​ദ്ദേ​ഹം മ​ന്ത്രി​ച്ചു, ‘‘എ​ന്റെ ഈ ​സ്വ​ഭാ​വം എ​ന്റെ ജീ​വ​ന് ത​ന്നെ ഭീ​ഷ​ണി​യാ​യി.’’ ‘‘വൈ​കി​യി​ട്ടി​ല്ല, എ​ല്ലാം ശ​രി​യാ​കും,’’ ഞാ​ൻ ആ​ശ്വ​സി​പ്പി​ച്ചു. നി​ർ​ഭാ​ഗ്യ​വ​ശാ​ൽ, ദി​വ​സ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക​കം അ​ദ്ദേ​ഹം മ​ര​ണ​ത്തി​ന് കീ​ഴ​ട​ങ്ങി.

വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ളോ​ളം അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കോ​പ​ശ​ര​ങ്ങ​ൾ ഏ​റ്റു​വാ​ങ്ങി​യ പ​ല​രും പ​റ​ഞ്ഞു: ‘‘പെ​ട്ടെ​ന്ന് ദേ​ഷ്യം വ​രു​മെ​ങ്കി​ലും, അ​ദ്ദേ​ഹം ന​ല്ല മ​നു​ഷ്യ​നാ​യി​രു​ന്നു. എ​ത്ര ദേ​ഷ്യ​പ്പെ​ട്ടാ​ലും ഒ​ന്നും അ​ദ്ദേ​ഹം മ​ന​സ്സി​ൽ വെ​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല, തി​രി​ച്ചും അ​ങ്ങ​നെ ത​ന്നെ. ഒ​ര​ൽ​പം ഭ​യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ട് ഞ​ങ്ങ​ൾ അ​ടു​ത്തി​ല്ല എ​ന്ന് മാ​ത്രം.’’

രൂ​ക്ഷ​മാ​യ എ​തി​ർ​പ്പ് ഇ​ന്നും സൂ​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​മു​ണ്ടാ​വാം. എ​ന്താ​യാ​ലും അ​ത് തി​രി​ച്ച​റി​യാ​നും തി​രു​ത്താ​നും അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന് ഇ​നി ഒ​ര​വ​സ​ര​മി​ല്ല.

യൗ​വ​ന​ത്തി​ലെ രോ​ഷ​വും ക്ഷോ​ഭ​വും മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കാം. എ​ന്നാ​ൽ, ജീ​വി​തം പാ​ക​പ്പെ​ട്ട​പ്പോ​ഴും അ​നു​ഭ​വ​സ​മ്പ​ന്ന​മാ​യ​പ്പോ​ഴും ആ ​തീ കെ​ടു​ത്താ​ൻ ത​യാ​റാ​വാ​ഞ്ഞ​താ​ണ് അ​ത്ത​ര​ക്കാ​രു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ ഏ​റ്റ​വും വ​ലി​യ പ​രാ​ജ​യം.

ന​മ്മു​ടെ പ്ര​തി​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ൾ പു​റ​ത്തു​വ​രു​ന്ന​തി​നു മു​മ്പ്, ഒ​രു നി​മി​ഷാ​ർ​ധ​ത്തി​ന്റെ ഇ​ട​വേ​ള ന​ൽ​കി ഒ​ന്ന് ആ​ലോ​ചി​ച്ചാ​ൽ മ​തി. ‘‘ഇ​ത്ര​യും വേ​ണോ?’’ എ​ന്ന് സ്വ​യം അ​ള​ക്കാ​നും നി​യ​ന്ത്രി​ക്കാ​നും ന​മു​ക്ക് സാ​ധി​ക്കും. ആ ​ഒ​രൊ​റ്റ ഇ​ട​വേ​ള ന​മ്മെ സൗ​മ്യ​ത​യി​ലേ​ക്കും ശാ​ന്ത​ത​യി​ലേ​ക്കും ന​യി​ക്കും. കോ​പാ​കു​ല​നാ​യി പ​റ​യു​ന്ന​തി​നെ​ക്കാ​ൾ ഫ​ലം ശാ​ന്ത​മാ​യ വാ​ക്കു​ക​ൾ​ക്കു​ണ്ടാ​കും. മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ന​മ്മു​ടെ ശ​രീ​ര​ത്തി​നോ, മ​ന​സ്സി​നോ, അ​തി​ലു​പ​രി സാ​മൂ​ഹി​ക ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ൾ​ക്കോ ഒ​രു പോ​റ​ൽ പോ​ലു​മേ​ൽ​ക്കി​ല്ല.

അ​മേ​രി​ക്ക​ൻ ത​ത്ത്വ​ചി​ന്ത​ക​നും ക​വി​യു​മാ​യ റാ​ൽ​ഫ് വാ​ൾ​ഡോ എ​മേ​ഴ്സ​ൺ പ​റ​ഞ്ഞ​ത് എ​ത്ര സ​ത്യ​മാ​ണ്:

നി​ങ്ങ​ൾ കോ​പാ​കു​ല​നാ​യി നി​ൽ​ക്കു​ന്ന ഒ​രു മി​നി​റ്റ് കൊ​ണ്ട് ന​ഷ്ട​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​ത്, മ​ന​സ്സ​മാ​ധാ​ന​ത്തി​ന്റെ അ​റു​പ​ത് സെ​ക്ക​ൻ​ഡു​ക​ളാ​ണ്.