കേൾക്കാത്ത കഥകളും കാണാത്ത കാഴ്​ചകളും തേടി ആനവണ്ടിയിലൊരു ഗവി യാത്ര

ആന വണ്ടിയിലൂടെ ആനകളെ കാണാൻ ഗവിയിലേക്ക്​ - അതായിരുന്നു യാ​േത്രാദ്ദേശ്യം. സാധാരണക്കാർ കൂടുതലുള്ള കേരളത്തിൽ സഞ്ചാരങ്ങൾക്കായി കൂടുതൽ ആശ്രയിക്കുന്നതും നമ്മുടെ ആനവണ്ടിയെ തന്നെയാണ്​. ഏത്​ യാത്രയും പരിപൂർണമാകണമെങ്കിൽ സാരഥി ആയി ആനവണ്ടിതന്നെ വേണം.

കയറ്റങ്ങളും ഇറക്കങ്ങളും കുലുക്കങ്ങളും അങ്ങേയറ്റം ആസ്വദിക്കാനും വഴിമാറിക്കിടക്കുന്ന ശിലകളെ വഴിയോരത്തേക്ക്​ ചിതറിത്തെറിപ്പിച്ച്​ ജനൽക്കമ്പികൾക്കുള്ളിലൂടെ പ്രദർശനമേളയൊരുക്കി മുന്നേറുന്നു. ഇരുണ്ട ആഫ്രിക്കയിൽനിന്ന്​ കടൽ താണ്ടി 1950 മാർച്ചിൽ ധവളമായ യൂറോപ്പി​​െൻറ മണ്ണിലെത്തി, താൻ കോഴിക്കോ​െട്ട പുതിയറയിൽനിന്ന്​ വരുന്നു എന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ ''you are the prince of puthiyara'' എന്ന ജമൈക്കക്കാരി റീമയിലൂടെ 'യാത്ര നമ്മുടെ നാട്ടിൽ സമ്പന്നർക്ക്​ മാത്രമല്ല സാധാരണക്കാരനുകൂടി അവകാശപ്പെട്ടതാണെ'ന്ന്​ എസ്​.കെ. പൊ​െറ്റക്കാട്ട്​​ തുറന്നുകാട്ടി. അത്തരത്തിൽ സാധാരണക്കാരുടെ സ്വന്തം വണ്ടിയാണ് ആനവണ്ടി.

പത്തുവർഷം മു​േമ്പ ഒരു പെസഹ വ്യാഴം. സമയം രാവിലെ 4.30. നിൽക്കുന്നത്​ പത്തനംതിട്ടയിലെ വടശേരിക്കര എന്ന സ്​ഥലത്ത്​. സ്​ഥിരമായി മൂന്നാറും, ഉൗട്ടിയും, കൊടൈക്കനാലും പോയി മടുത്ത ഞങ്ങൾക്ക്​ ഒരു പുതിയ സ്​ഥലം - അതാണ്​ ലക്ഷ്യം. അങ്ങനെ കേട്ടറിവോ കണ്ടറിവോ മാപ്പ്​ അറിവോ (ഗൂഗ്​ൾ) ഇല്ലാത്ത ഗവി എന്ന സ്​ഥലത്തേക്ക്​ പുറപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വഴിയുടെ സംശയം തീർക്കാൻ നിർത്തിയതാണ്​ ഇവിടെ. അവിടെ പത്രക്കെട്ടുകൾ അടുക്കുകയായിരുന്ന ഒരു പുള്ളിക്കാരനോട്​ ചോദിച്ചപ്പോൾ അദ്ദേഹം അങ്ങനെ ഒരു സ്​ഥലമേ കേട്ടിട്ടില്ല.

രണ്ടാമത്​ ഒരാ​േളാട്​ ചോദിച്ചതുതന്നെ തെറ്റായിപ്പോയി എന്ന്​ ഞങ്ങൾക്ക്​ തോന്നിപ്പോയി. കാരണം, ''നീയൊക്കെ വീട്ടിൽ പറഞ്ഞിട്ടാണോ വന്നത്​, തിരിച്ച്​ ചെല്ലത്തില്ലെന്ന്​'' എന്നായിരുന്നു മറുപടി. ഇൗ സമയം അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന ടാക്​സി ഡ്രൈവറോട്​ അന്വേഷിച്ചപ്പോൾ പുള്ളിക്കാരൻ ബാക്കിയുള്ള ഡ്രൈവർമാരെ കൂടി വിളിച്ചുവരുത്തി.

എന്ത്​ നല്ല മനുഷ്യൻ, ഞങ്ങളെ സഹായിക്കാനായി എല്ലാവരെയും വിളിച്ചുവരുന്നു എന്ന തോന്നൽ അപ്പാടെ മാറ്റിമറിക്കുന്നതായിരുന്നു അവരുടെ വാക്കുകൾ. അന്നാണ്​ ആദ്യമായി 7.1 ഡിജിറ്റൽ സറൗണ്ട്​ സിസ്​റ്റം എന്താണെന്ന്​ ഞങ്ങൾക്ക്​ മനസ്സിലായത്​. ഒാരോ വശത്തുനിന്നും ഒാരോരുത്തർ അങ്ങ്​ തുടങ്ങി. ''എവിടെയ്​ക്ക്​ ഗവിക്കൊ?'' ''അതേ... ഗവിയിൽ പോയവരാരും ഇന്നുവരെ തിരിച്ചുവന്നിട്ടില്ല''. ''കഴിഞ്ഞ ആഴ്​ച പോയ ഒരാളെ കാട്ടുപോത്ത്​ കുത്തിക്കൊന്നു''. ''രണ്ടു ദിവസം മുന്നേ പോയ രണ്ടുപേരെ ആന ചവിട്ടിക്കൊന്നു''. ''ഒരു മാസം മുന്നേ പോയ അഞ്ചുപേരെ പിന്നെ ആരും കണ്ടിട്ടില്ല.'' അങ്ങനെ ആകെ പേടിപ്പിക്കുന്ന കഥകൾ.

അവിടമാകെ ഒരു ഭീതിജനകമായ അന്തരീക്ഷമായി മാറി. എല്ലാവരിലും ഭയത്തി​​െൻറ വേരുകൾ പടർന്നുകയറി. എങ്കിലും വെച്ച കാൽ പിന്നോട്ട്​ എടുക്കുന്ന സ്വഭാവം എനിക്കില്ല എന്നറിയാവുന്നതുകൊണ്ടുതന്നെ അവർ പുറത്തു കാണിക്കുന്നില്ല. എന്തായാലും അവസാനമായി തൊട്ടടുത്ത ഒാ​േട്ടാ സ്​റ്റാൻഡിലെ ഒരു ഒാ​േട്ടാക്കാരനോട്​ അന്വേഷിച്ചു.

വർഷങ്ങൾ പഴക്കമുള്ള ആ ഒാർമകളിൽനിന്ന്​ കണ്ടക്​ടർ ജോണിച്ചേട്ടൻ എന്നെ തട്ടി ഉണർത്തി. ''സർ, ഇതാണ്​ അവസാന കവല. ഇനി അങ്ങോട്ട്​ നിബിഡ വനമാണ്. ആഹാരം കഴിക്കാനാണ്​ വണ്ടി നിർത്തിയത്​. അത്യാവശ്യ സാധനങ്ങൾ എന്തെങ്കിലും വേണമെങ്കിൽ ഇവിടെനിന്ന്​ വാങ്ങിക്കോളൂ''... ഇന്ന്​ ആ പഴയ പേടിപ്പിക്കുന്ന ഗവി അല്ല പുത്തൻ ഉടുപ്പ്​ അണിഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന ഗവിയിൽ സഞ്ചാരികളുടെ പ്രളയം ആണെന്ന്​ പറയാം. ​ത്രില്ലടിപ്പിക്കുന്ന ഒരു കാട്​ യാത്ര ആണെങ്കിൽ ഇൗ ആനവണ്ടിയിൽ വരാം.

അല്ലാതെ നഗരത്തി​​െൻറ തിരക്കുകളിൽനിന്ന്​ ഒഴിഞ്ഞു സമാധാനമായി രണ്ടു ദിവസം മണ്ണിനോടും മരങ്ങ​േളാടും കഥ പറഞ്ഞും കാടി​​െൻറ കാലൊച്ചകൾ കാതോർത്തും സായാഹ്നത്തിൽ മഞ്ഞ്​ മൂടുന്ന തടാകക്കരയിൽ കിന്നാരം പറഞ്ഞും രാവിലെ പച്ചപ്പട്ടുടുത്തു നിൽക്കുന്ന മലനിരകളിൽ പറ്റിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്ന വെള്ളിമേഘങ്ങളെ കണികാണാനും ആണെങ്കിൽ ഗവിയിൽ ഒരു ദിവസം താമസിക്കണം. ആർത്തുല്ലസിക്കാനും ഒരു അടിച്ചുപൊളിക്കും ഗവിയിൽ സ്​ഥാനം ഇല്ല.

ഭക്ഷണത്തിനുശേഷം വണ്ടി പതുക്കെ നഗരയാമങ്ങളെ താരാട്ടുപാടി ഉറക്കി കാടി​​െൻറ വിജനതയിലും പ്രകൃതിയുടെ പുൽപ്പരപ്പിലും തണുപ്പുതേടി യാത്ര തുടർന്നിരിക്കുന്നു. നാലു ഡാം റിസർവോയറുകളാണ്​ പ്രധാനമായും ഗവിയിലേക്കുള്ള യാത്രയിൽ കാണാൻ കഴിയുന്നത്​. മൂളിയാർ ഡാം, ആനത്തോട്​ ഡാം, കക്കി ഡാം, പമ്പ ഡാം. വളഞ്ഞും പുളഞ്ഞും കിടക്കുന്ന റോഡിലൂടെ ഒരേ സമയം ഒരു വണ്ടിക്കു മാത്ര​മേ സഞ്ചരിക്കാനാകൂ.

വഴിയിൽ പലയിടങ്ങളിലായി കാട്ടാനകൾ വലിച്ചെറിഞ്ഞ ഇൗറ്റയുടെ അവശിഷ്​ടങ്ങളും വഴിയരികിൽ പറ്റിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന മരക്കൊമ്പുകളും യാത്രയിൽ തടസ്സങ്ങൾ സൃഷ്​ടിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു. അതിനിടയിൽ അതിരാവിലെയുള്ള ബസ്​ യാത്ര ആയതിനാൽ ആനകൾ റോഡിൽ കാണാനുള്ള സാധ്യത കൂടുതലാണെന്നുള്ള കണ്ടക്​ടറുടെ ഒാർമപ്പെടുത്തലും. കേവലം ഒരു ബസ്​ കഷ്​ടിച്ച്​ കടന്നുപോകുന്ന ഇൗ കാനന പാതയിൽ കൊമ്പനെ കണ്ടാൽ എല്ലാം തീർന്നതുതന്നെ എന്ന ഭയപ്പാടിൽ ഇരിക്കു​േമ്പാഴാണ്​ പെ​െട്ടന്ന്​ ആ ഒറ്റയാ​​െൻറ എളുന്നള്ളത്​.

സ്​ഥിരമായി ആനശല്യമുള്ള വഴിയാണ്​. കാട്ടിൽ കയറിയാൽ പിന്നെ പുറത്തിറങ്ങുന്നതുവരെ മൊബൈൽ ഫോണിന്​ സിഗ്​നലും ലഭിക്കില്ല. അതിനാൽ, ഗാരേജുമായി ബന്ധപ്പെടാൻ വർഷങ്ങളായി സംവിധാനങ്ങളില്ല. എത്തിച്ചേരേണ്ട സമയം കഴിഞ്ഞു രണ്ടു മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞും എത്തിച്ചേർന്നില്ലെങ്കിൽ ഗാരേജിൽ ഉള്ളവർ മനസ്സിലാക്കുന്നു, വണ്ടി വഴിയിൽ കുടുങ്ങിയിട്ടുണ്ടെന്ന്​. അതിനുശേഷമാണ്​ അവർ വണ്ടിയുമെടുത്ത്​ കാടു കയറുന്നത്. അന്ന്​ സമയം അഞ്ചുമണി. ബസ്​ അവിടെ എത്തേണ്ടത്​ ഏഴുമണിക്ക്​, എട്ടു മണിവരെ അവർ നോക്കുമായിരിക്കും.

ഇങ്ങനെ എത്രയെത്ര അനുഭവങ്ങൾ ഉണ്ടായിട്ടും ഒന്നും സംഭവിക്കാത്ത രീതിയിൽ അടുത്ത ദിവസവും ആ കുരുന്നുകൾക്കായി ബസ്​ കയറുന്ന ഇവരെ കണ്ടാൽ ഒരു സീറ്റ്​ കൊടുക്കാൻ ആരും മറ​ക്കേണ്ട. ഒപ്പം ഇവരെ എന്നും പൊന്നുപോലെ കാത്തുസൂക്ഷിച്ച്​ കാട്ടിലൂടെ കൊണ്ടുവരുന്ന കണ്ടക്​ടർമാർക്കും ഡ്രൈവർക്കും ഒരു ബിഗ്​ സല്യൂട്ടും. കഥകൾ ഒക്കെ കേട്ട്​ വണ്ടി വശ്യസുന്ദരമായ കക്കി ഡാമിനടുത്ത്​ എത്തിയിരിക്കുന്നു.

സഞ്ചാരികളെ അവിടെ ഇറക്കി ആ മനോഹര കാഴ്​ചകൾ കാണിച്ചശേഷമാണ്​ വണ്ടി പുറപ്പെടുന്നത്​. കക്കി ഡാം കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ വണ്ടി നിർത്തുക എ​ക്കോ പാറയിലാണ്​. കക്കി ഡാം പണിയാൻ വേണ്ടി പാറപൊട്ടിച്ച സ്​ഥലമാണ്​ ഇവിടം. ഉറക്കെ കൂവിയാൽ ശബ്​ദം പ്രതിധ്വനിക്കുന്നതു കാരണമാണ്​ ആ പേര്​ ലഭിച്ചത്​. വഴിയോര കാഴ്​ചകൾ ആസ്വദിച്ച്​ വീണ്ടും മുന്നോട്ടുപോയപ്പോഴാണ്​ മലമുകളിലെ സഹ്യ​​െൻറ പ​ുത്രൻ എല്ലാവർക്കും ദർശനം നൽകിയത്​.

പ്രധാനമായും രണ്ടു വഴികൾ മാത്രമാണ്​ ഗവിയിലേക്കുള്ളത്.​
1. പത്തനംതിട്ട ആങ്ങമുഴി സീതത്തോട്​ കക്കി വഴി.
2. വണ്ടിപ്പെരിയാർ വള്ളക്കടവ്​ വഴി.